کاوه اسلامی، حاتم بوستانی، منصور ظهیری، سیمین جهانی، بهزاد فولادی دهقی، آرش سلحشوری، رضا ارجمند، اکبر بابائی حیدرآبادی،
دوره ۲۱، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: شناسایی نقاط قوت و ضعف ارزشیابی و تضمین کیفیت یک سیستم آموزش الکترونیک می‌تواند به طراحی ساختار نظام‌مند فرآیند ارزشیابی در نظام آموزش عالی کمک کند تا منجر به افزایش کیفیت آموزش شود. این پژوهش با هدف تبیین نقاط قوت و ضعف ارزشیابی و تضمین کیفیت آموزش الکترونیک در دانشگاه‌های علوم پزشکی صورت پذیرفت.
روش‌ها: این پژوهش کیفی، با روش تحلیل محتوای قراردادی در سال ۱۳۹۹ انجام شد. جامعه پژوهش شامل اساتید، مدیر مرکز مطالعات و معاونین آموزشی و رؤسای دانشکده/دانشگاه بودند و مشارکت‌کنندگان براساس نمونه‌گیری هدف‌مند به مطالعه دعوت شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه الکترونیک نیمه ساختار یافته و جهت تحلیل، از رویکرد تحلیل محتوای گرانهایم و لاندمن استفاده شد.
نتایج: تحلیل داده‌های کیفی حاصل از ۱۵۳ پرسشنامه (باز پاسخ) از ۴۶ دانشگاه علوم پزشکی، در دو حیطه اصلی شامل نقاط قوت و ضعف و مشتمل بر۱۷طبقه اصلی و ۶۵ طبقه فرعی انجام شد. نقاط قوت شامل؛ تهیه ابزار ارزشیابی آموزش الکترونیک، نظارت و بازخورد ذی‌نفعان، استفاده ازسامانه برای ارزشیابی، تدوین پروتکل و سازوکار ارزشیابی و تشکیل کمیته اعتباربخشی است. نقاط ضعف شامل فقدان پروتکل جامع ارزشیابی و تضمین کیفیت، نبود زیر ساخت ارزشیابی در سامانه نوید، کمیت‌گرایی و توجه به تعداد محتوا و وجود ابهام در تضمین سلامت امتحانات پایان ترم است.
نتیجه‌گیری: تأمین استانداردها و طراحی سازوکار ارزشیابی، می‌تواند باعث افزایش کارایی و اثربخشی فرآیند ارزشیابی آموزش الکترونیک شود و سهولت اجرای آن را بیش از پیش تسهیل کند.
رضا ارجمند، مریم زارع، آناهیتا هاشم پور، فاطمه طهماسبی بلداجی، سعید قنبری، نیایش زیودار،
دوره ۲۴، شماره ۰ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: آموزش درمانگاهی بخش مهمی از آموزش بالینی دانشجویان را در بر می‌گیرد، لذا این مطالعه با هدف ارزیابی محیط آموزشی در درمانگاه‌های داخلی و اطفال بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه جندی شاپور اهواز از دیدگاه کارورزان در سال ۱۴۰۲انجام شد.
روش‌ها: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر به منظور ارزیابی محیط آموزشی درمانگاه‌های داخلی و اطفال روی ۳۰۲ نفر از کارورزان پزشکی که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه روانسنجی شده ACLEEM در ۸ حیطه بود. حیطه‌ها عبارت بودند از "توانمندی اساتید بالینی، فعالیت در عرصه بالینی و مراقبت از بیمار، تخصیص وقت برای فعالیت‌های غیربالینی، زیرساخت، مهارت‌های بالینی، سنجش و بازخورد، اطلاعات، ارتباطات و فناوری و نظارت بالینی. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، توزیع و درصد و آزمون‌های تحلیلی تی مستقل و ANOVA استفاده شد. داده‌ها با استفاده از SPSS ۲۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: بیش‌ترین میانگین امتیاز کارورزان مربوط به حیطه «مهارت‌های بالینی» با ۶۹.۲۵% و کم‌ترین میانگین امتیاز مربوط به حیطه «سنجش و بازخورد» با ۳۷.۵۵% بود. امتیاز کل حیطه‌ها در بخش اطفال ۲۵.۵۷±۸۸.۴۸ و در بخش داخلی ۳۰.۶۷±۸۸.۴۷ گزارش شد. همچنین میانگین نمره کلی تمام حیطه‌ها در بین بخشهای داخلی و اطفال (۰.۹=Pvalue) تفاوت معناداری نداشت اما نمره کلی و نمره تمام حیطه‌ها در بین خانمها و آقایان (۰.۰۰۱ =Pvalue) تفاوت معناداری داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد محیط آموزشی درمانگاهها در وضعیت نیمهمطلوب قرار دارد که بیانگر عدم رضایت کافی از این محیط است. به‌منظور ارتقاء آموزش درمانگاهی باید با برنامه‌ریزی دقیق و استفاده از سایر ظرفیت‌های درمانگاهی اهتمام جدی به‌عمل آید.
