(استاد)، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان. ایران. ، jouybari@gmail.com
چکیده: (912 مشاهده)
حضور در کلاس یکی از موارد بسیار مهم در امر آموزش و یادگیری و یکی از عوامل اثرگذار بر تعیین عملکرد تحصیلی فراگیران است. دانشجویان با حضور بهتر، نسبت به دانشجویان با حضور کمتر عملکرد تحصیلی بهتری را دارند(1). ماربرگر (Marburger) مینویسد سیاست حضور اجباری به طور قابل توجهی غیبت فراگیران را کاهش میدهد و عملکرد آنان را در امتحان بهبود میبخشد(2). حضور در کلاس به ویژه زمانی که آموزش رشتههای علوم پزشکی مطرح است، اهمیت بیشتری دارد، زیرا فراگیران برای حل مسأله، تجزیه و تحلیل انتقادی و توصیههای درمانی آموزش میبینند و عدم حضور فعال نگرانکننده است(3).
در دو سال اخیر با بروز همهگیری بیماری کووید 19، قسمتهای مختلف آموزش عالی به ویژه آموزش دانشجویان گروه پزشکی تحت تأثیر قرار گرفت. با شیوع این بیماری کشورهای درگیر به ناچار روشهای جاری آموزشی خود را تغییر داده و اقداماتی در این زمینه انجام دادند(4). فرآیند تدریس و آموزش باید ادامه مییافت و این دیدگاه منجر به ظهور، کشف و کاربرد طیف گستردهای از روشهای تدریس - یادگیری آنلاین شد(1). ایـران نیـز از جملـه کشــورهایــی بود که با تأیید حضور بیماری در کشور، روشها و شیوههای مختلف آموزش مجازی را جایگزین برای آموزش حضوری قرار داد(5).
حضور در کلاسهای آنلاین به عنوان یک دغدغه و نگرانی برای همه مدرسین علوم پزشکی مطرح است. نویسندگان مقاله حاضر در تجربهی کاری خود در امر تدریس در کلاسهای آنلاین با چنین پدیدهای بکرات مواجه بودند که دانشجویان به ویژه در مقطع کارشناسی فقط در کلاس حاضر میشوند اما تا پایان کلاس هیچ مشارکتی ندارند، به سؤالی پاسخ نمیدهند و یا حتی پس از اتمام کلاس، جلسه انلاین را ترک نمی کنند. از دیگر مشکلات حضور نامنظم و یا بینظمیهایی دیگر در کلاسهایی است که از طریق ادوب کانکت برگزار میشود. در کلاسهایی که 60 دانشجو در لیست کلاس است فقط 20 نفر حاضر میشوند و از این تعداد فقط نیمی از آنها نیز با مدرس ارتباط برقرار میکنند. برخی از شواهد نیز حاکی از آن است که حفظ حضور در جلسات آنلاین به یک دردسر بزرگ برای همه ی مدرسین تبدیل شده است(6).
در حالی که روشهای مختلفی وجود دارد که بتوان به کمک آن حضور و غیاب فراگیران را در کلاسهای آنلاین چک کرد مانند روشهای دستی، فرمهای گزارش، حضور ویدیویی، پرسش تصادفی از فراگیران، استفاده از برنامه زمانبندی جهت ارسال تکالیف مربوط به محتویات ارائه شده در همان کلاس آنلاین، نظرسنجی کوتاه بعد از جلسات با استفاده از نرمافزار، شرکت دادن دانشجویان در بحث و تعامل دو طرفه، استفاده از نرمافزارهای پیشرفته که حضور و دادههای مربوط به تعامل را فراهم میکند(7). اما هنوز هیچ سیستمی وجود نداشته است که حضور واقعی فراگیران را در طول این نوع کلاسها تضمین کند. چرا که امر مهم در آموزش توجه به حضور فعال و واقعی فراگیران در آموزش است نه تنها حضور فیزیکی و منفعل در پشت مانیتور و لذا رویکرد ایدهآل برای حفظ حضور واقعی برای هر مؤسسه آموزشی باید با توجه به سیستمهای مدیریت یادگیری، سبک آموزشی مدرس و محتوای ارائه شده انتخاب شود.
نوع مطالعه:
نامه به سردبیر |
موضوع مقاله:
يادگيري الكترونيكي دریافت: 1400/10/11 | پذیرش: 1400/1/15 | انتشار: 1400/1/15 | انتشار الکترونیک: 1400/1/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول