واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ، f_zameni@yahoo.com
چکیده: (160 مشاهده)
مقدمه: برتری یک کشور بیش از آن که به منابع طبیعی یا ظرفیت‌های موجود صنعتی متکی باشد، به میزان بهره‌مندی آن کشور از علوم و فنون و به پویایی نظام آموزش عالی آن کشور بستگی دارد، پژوهش حاضر با هدف ، بررسی تأثیر آمایش سرزمین با رویکرد آموزش عالی سلامت بر توسعه پایدار وعدالت آموزشی در دانشگاه‌های علوم پزشکی انجام شد. روش‌ها: پژوهش توصیفی- کاربردی حاضر در سال 1399 با رویکرد کیفی و کمی انجام شد. در بخش کیفی 16 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری هدف‌مند انتخاب شدند. در بخش کمی جامعه اماری کلیه اساتید هیأت‌علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی کلان منطقه یک آمایش شامل دانشگاه‌های علوم پزشکی بابل، سمنان، شاهرود، گلستان، گیلان و مازندران به تعداد 1851 نفر بودند که تعداد 320 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری دادهها ازپرسشنامه‌های محقق‌ساخته آمایش سرزمین و توسعه پایدار و پرسشنامه عدالت آموزشی گل پرور استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون‌‌های تحلیل عاملی تأییدی و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج: با توجه به مقادیر R2 و ضرایب مسیر می‌توان نتیجه گرفت که رابطه آمایش سرزمین با توسعه پایدار (با ضریب مسیر 79/0و مقدار R2 برابر با 624/0)در مقایسه با رابطه آمایش سرزمین با عدالت آموزشی (با ضریب مسیر 620/0 و مقدار 384/0R2=) قوی تر است. نتیجه‌گیری: با توجه با رابطه برتر آمایش سرزمین با توسعه پایدار در مقایسه با عدالت آموزشی می‌توان گفت که ماهیت علمی و ثمر بخش فعالیت‌های علمی و توسعه پیوسته آنها یکی از اهداف نهایی آمایش سرزمین است.
