مقدمه: سازگاری تحصیلی که شامل انطباق سازنده دانشجویان با چالش‌های تحصیلی است، موجب افزایش توانمندی تحصیلی و روان‌شناختی می‌شود. با توجه به اهمیت سازگاری تحصیلی در زندگی تحصیلی دانشجویان، این پژوهش با هدف بررسی پایایی و روایی مقیاس سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور در سال 1398 انجام شد. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی از نوع روان‌سنجی ابزار، تعداد 250 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز در سال تحصیلی 1399-1398 به شیوه نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به مقیاس سازگاری تحصیلی اندرسون (Anderson) و همکاران و مقیاس اشتیاق تحصیلی فردریکز (Fredericks) و همکاران پاسخ دادند. پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، روایی هم‌گرا با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی محاسبه شد. نتایج: تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص X2/df برای ساختار سه عاملی، 13/2 است و شاخص‌های برازندگی مدل (966/0 GFI=،928/0 AGFI=، 969/0 CFI=، 944/0 NFI=، 949/0TLI=، 068/0RMSEA= ) رضایت‌بخش بود. پایایی برحسب ضریب آلفای کرونباخ برای سازگاری تحصیلی 80/0 گزارش شد (سبک زندگی دانشجویی= 70/0، موفقیت تحصیلی= 77/0، انگیزه تحصیلی= 76/0). همچنین بین سازگاری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد (01/0>P) و روایی هم‌گرا تأیید می‌شود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، مقیاس سازگاری تحصیلی ابزاری مناسب با خصوصیات روان‌سنجی قابل قبول برای سنجش سازگاری تحصیلی در دانشجویان ایرانی است.
Baharvand I, Ghasemi Jobaneh R, Sodani M. Reliability and Validity of the Academic Adjustment Scale: Students of Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences. Iranian Journal of Medical Education 2020; 20 :54-61 URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5021-fa.html
بهاروند ایمان، قاسمی جوبنه رضا، سودانی منصور. پایایی و روایی مقیاس سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی 1399; 20 () :61-54
