دانشگاه پیام نور تهران ، a.ar606@yahoo.com
چکیده: (2721 مشاهده)
مقدمه: در دهههای اخیر یادگیری خودتنظیمی، به عنوان یک عامل مؤثر در موفقیت و عملکرد تحصیلی مطرح شده است. پژوهش حاضر، با هدف ارائه مدل علی عوامل مؤثر بر یادگیری خودتنظیمی در بین دانشجویان کارشناسی ارشد پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.
روشها: در این مطالعه توصیفی همبستگی دادههای لازم از طریق پرسشنامهای ترکیبی که توسط یک نمونه 310 نفری از دانشجویان پیراپزشکی تکمیل شد ، جمعآوری گردید. افراد نمونه از میان 1554 نفر جامعه آماری از طریق یک روش چند مرحلهای نمونهگیری (خوشهای، طبقهای و تصادفی) در سال تحصیلی 1397-98 در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انتخاب شدند. دادهها به کمک روش آماری تحلیل مسیر توسط نرمافزارهای Amos و Lisrel تحلیل شد.
نتایج: سه عامل درونزای(کمالگرایی، ارزش تکلیف، جهت گیری آینده) بر خودتنظیمی تحصیلی در دانشجویان اثرمعنادار دارد. در میان متغیرهای برونزا در دانشجویان، بیشترین اثر کل بر روی خودتنظیمی تحصیلی مربوط به کمالگرایی)و خودکارآمدی تحصیلی و برابر با 43/0 است.
نتیجهگیری: با توجه به شاخصهای نکویی برازش و نیز بررسی کلیت مدل در گروه مورد بررسی، مدل مذکور از نظر شاخصها برازش مناسبی داشت و می تواند در تصمیمگیریها و سیاستگذاریها مورد استفاده قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
برنامه ريزي درسي دریافت: 1398/2/16 | پذیرش: 1398/4/31 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26