دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز ، Sepidehjafari67@yahoo.com
چکیده: (3452 مشاهده)
مقدمه: طی دو دهه گذشته، مفهوم بینالمللی شدن آموزش عالی مورد توجه قرار گرفته است و به یکی از اولویتهای اصلی دانشگاهها در سراسر جهان تبدیل شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل پیشبرنده و بازدارنده بینالمللی شدن دانشگاههای دولتی شهر تهران انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع پژوهشهای کیفی بود که با استفاده از روش تحلیل محتوا انجام شد. جامعه مورد بررسی شامل صاحبنظران و اعضای هیأتعلمی دارای آثار نوشتاری مرتبط، تجربه تدریس در دانشگاههای بینالمللی و یا تجربه تدریس دورههای آموزشی مرتبط با بینالمللیشدن، مدیران دفاتر بینالمللی و رؤسای دانشکدههای بینالمللی در دانشگاههای دولتی شهر تهران بودند که با استفاده از رویکرد نمونهگیری هدفمند در مجموع 12 نفر به عنوان مشارکتکنندگان در پژوهش انتخاب شدند. دادهها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری شد. برای به دست آوردن اعتبار و روایی دادهها از روشهای بررسی توسط اعضای و بازبینی توسط همکاران پژوهش استفاده شد.
نتایج: در نهایت نتایج پژوهش نشان داد که عوامل پیشبرنده بینالمللی شدن دانشگاهها شامل: آگاهی بخشی، سیاستگذاری، برقراری ارتباط، تأمین بودجه و امکانات، توانمندسازی نیروی انسانی، آزادی و استقلال دانشگاهی و عوامل بازدارنده شامل: عوامل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی، علمی-آموزشی و سازمانی است.
نتیجهگیری: با توجه به این که مشارکتکنندگان معتقد بودند که عوامل بازدارنده بینالمللی شدن در دانشگاههای دولتی شهر تهران متعدد میباشند، لذا پیشنهاد میگردد سیاستگذاران و برنامهریزان آموزش عالی در زمینه حذف یا کاهش عوامل بازدارنده در زمینههای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی، علمی- آموزشی و سازمانی تمهیداتی بیندیشند و برنامههایی در زمینه آگاهیبخشی، سیاستگذاری و برنامهریزی، برقراری ارتباط با دیگر دانشگاهها، تأمین بودجه و امکانات، توانمندسازی نیروی انسانی و آزادی و استقلال دانشگاهی طراحی و اجرا گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مديريت آموزشي دریافت: 1396/11/30 | پذیرش: 1397/10/8 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول