دانشگاه علوم پزشکی شیراز، ، Zarepour1357@gmail.com
چکیده: (6951 مشاهده)
مقدمه: در حوزه انگیزش و یادگیری، اهداف پیشرفت اهمیت ویژه دارد و پیشرفت تحصیلی پیامد رفتاری آن محسوب میشود. جهتگیری هدف بر این فرض استوار است که رفتار انسان هدفمند است و فرد به وسیله اهداف هدایت میشود. بنابراین اثرات انگیزشی مهمی در یادگیری و عملکرد دارد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه جهتگیری هدف با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دندانپزشکی انجام شد.
روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دندانپزشکی شیراز در سال 92-93 بود که علوم پایه را سپری کرده بودند. 120 دانشجو (60 دانشجوی سراسری و 60 دانشجوی واحد خودگردان) با نمونهگیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. معدل دانشجویان ملاک پیشرفت تحصیلی و پرسشنامه هدفگرایی تحصیلی بوفارد (Buffard) و همکاران ملاک ارزیابی جهتگیری هدف بود. تجزیه و تحلیل دادهها با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس دو راهه انجام شد.
نتایج: میانگین نمره کل دانشجویان در جهتگیری تسلط (36/3±17/23) از مجموع30 نمره، جهتگیری عملکردی (51/3±85/27) و جهتگیری اجتنابی (23/5±20/23) از مجموع 35 نمره به دست آمد. یافتهها نشان داد که پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت با جهتگیری هدف تسلط (83/0=r، 0001/0p<) و عملکردی (46/0=r، 004/0p<) و رابطه منفی با جهتگیری اجتنابی (91/0-=r، 007/0p<) دارد. در پسران پیشرفت تحصیلی با جهتگیری عملکردی (56/0=r، 0001/0p<) و در دختران با جهتگیری تسلط (63/0=r، 001/0p<) و عملکردی (42/0=r، 005/0p<) رابطه مثبت داشت. دانشجویان سراسری و واحد خودگردان فقط در جهتگیری هدف اجتنابی تفاوت معنادار داشتند (001/0=P، 27/11f=)؛ پسران عملگراتر (002/0=P، 84/5f=) و دختران تسلط گراتر (01/0=P، 15/2f=) بودند.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج پژوهش و آموزشپذیر بودن جهتگیری هدف، سیستم آموزش دندانپزشکی میتواند در جهت بهبود انگیزش درونی و سوق دادن دانشجویان به سمت جهتگیری هدف مطلوب برنامهریزی نماید.
Dehghani Nazhvani A, Zarepour M. Relationship between Goal Orientation and Academic Achievement in Dental Students of Shiraz University. Iranian Journal of Medical Education. 2016; 16 :210-218 URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-3912-fa.html
دهقانی ناژوانی علی، زارع پور مریم. رابطه جهتگیری هدف با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دندانپزشکی شیراز. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1395; 16 () :218-210