مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: ارزشیابی آموزشی با توجه به هدف و زمان انجام آن انواع مختلف دارد. در بین انواع ارزشیابی، در نوع تکوینی یادگیری به صورت یک فرآیند در حال پیشرفت و مداوم در نظر گرفته می‌شود. از آنجایی که ارزشیابی تکوینی به شکل‌های مختلف برگزار می‌شود. پژوهش حاضر با هدف، بررسی تأثیر دو نوع آزمون‌ تکوینی بر میانگین نمرات پایان ترم درس روان شناسی عمومی دانشجویان رشته‌های توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی، از نوع گروه ایستا (Static-Group Comparison) در ترم دوم سال تحصیلی 1394-1393 با شرکت58 نفر از دانشجویان رشته‌های شنوایی سنجی، گفتار درمانی و فیزیوتراپی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، که درس روانپزشکی عمومی را می گذراندند انجام شد. با استفاده از نمونه‌گیری طبقه‌ای 3 رشته تحصیلی با درس مشترک و استاد مشترک انتخاب شدند. مداخله در 2گروه تجربی، یکی به صورت آزمون تکوینی اعلام نشده و دیگری آزمون تکوینی اعلام شده انجام شد، در گروه شاهد تدریس به شیوه معمول انجام شد. در انتهای ترم آزمون پایان ترم یکسان و هم‌زمان برای سه گروه برگزار شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنوا، تی تست مستقل و همبستگی تای کندال اسپیرمن تحلیل شد. نتایج: میانگین نمره پایان ترم در گروه تجربی با آزمون اعلام نشده (2/2±60/18)، گروه تجربی با آزمون اعلام شده (94/2±45/18) و گروه شاهد (1/3±20/18) بود. نتیجه آزمون آماری آنوا، نشان داد که اختلاف مشاهده شد بین میانگین نمرات سه گروه دانشجویان معنادار نیست (47/0p=) نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ارزیابی تکوینی به صورت آزمون‌های تکوینی اعلام نشده و آزمون‌های تکوینی اعلام شده بر یادگیری دانشجویان رشته‌های توانبخشی تأثیری نداشت. به دلیل این که ارزشیابی تکوینی می‌تواند اطلاعات مفیدی در خصوص اشکالات طرح آموزشی در اختیار استاد قرار دهد. پیشنهاد می‌شود در پژوهش‌های آینده سایر کارکردهای این نوع ارزشیابی مورد بررسی قرار گیرد.