مقدمه: آموزش بالینی از مهم‌ترین جنبه‌های آموزشی دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی است که نقش تعیین‌کننده‌ای در آینده حرفه‌ای این دانشجویان و تربیت و آموزش نیروی انسانی متخصص بهداشتی- درمانی دارد. لذا این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر بر کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تعداد 115 نفراز دانشجویان اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه در سال 1394 به روش نمونه در دسترس در این مقطع زمانی انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بود؛ بخش اول مشخصات دموگرافیک، بخش دوم برگرفته از مطالعه قربانیان و همکاران در مورد آموزش بالینی که روایی و پایایی آن قبلاً مورد تأیید قرار گرفته بود وبخش سوم پرسشنامه محقق ساخته خودکارامدی دانشجویان که روایی و پایایی آن دراین پژوهش بررسی و تأیید شد. میانگین نمره حیطه‌های مورد سنجش بین 0 تا100 تراز شد و این دامنه در سه سطح ضعیف، متوسط و مطلوب دسته‌بندی شد. داده‌ها با استفاده از آمارتوصیفی وآزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین سنی دانشجویان 41/1 ±69/21بود. میانگین نمره حیطه‌های مورد سنجش به ترتیب عبارت بودند از: اهداف و برنامه‌های آموزشی (77/21±03/51)، مربی (47/26±21/51)، برخورد با دانشجو (89/24±85/25)، محیط آموزشی (288/0±85/47)، نظارت و ارزشیابی (08/29±76/44) و خودکارآمدی (15/20±67/63). در بین دانشجویان اتاق عمل و هوشبری به ترتیب: مربی (22±88/55) و برخورد با دانشجو (05/55±5/52) بیش‌تربن نمره میانگین را کسب نمودند. بین رشته‌ی اتاق عمل و هوشبری در هیچ کدام از حیطه‌های مورد سنجش، تفاوت معناداری مشاهده نشد (25/0p=). نتیجه‌گیری: میانگین نمرات حیطه‌های اهداف و برنامه آموزشی، مربی، برخورد با دانشجو، محیط آموزشی، نظارت و ارزشیابی و خودکارآمدی در سطح متوسط بود. لذا پیشنهاد می‌شود مداخلات آموزشی لازم جهت ارتقای وضعیت اهداف آموزشی در بالین، کارایی مربیان، برخورد با دانشجو، محیط آموزشی، روند ارزشیابی و خودکارآمدی دانشجویان در بالین صورت گیرد.

واژه‌های کلیدی: کیفیت، آموزش بالین، دانشجویان اتاق عمل، دانشجویان هوشبری

متن کامل [PDF 298 kb]   (2700 دریافت)