مقدمه: خودپنداره حرفه‌ای، درک فرد از خود به عنوان یک فرد حرفه‌ای است و بر چگونگی تفکر، تکامل نقش و عملکرد حرفه‌ای وی تأثیر دارد. در سال‌های اخیر، بالا بردن خودپنداره به عنوان یک هدف جهانی در آموزش عالی به ویژه در رشته پرستاری مطرح شده است. لذا، این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی-توجیهی بر خودپنداره حرفه‌ای دانشجویان مقطع کارشناسی پرستاری انجام گردید. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی تجربی، 50 دانشجوی کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که در نیمسال اول سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند انتخاب و به روش تخصیص تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. واحدهای پژوهش در هر دو گروه، پرسشنامه‌های مطالعه را قبل از ارائه برنامه آموزشی، بلافاصله و سه هفته بعد از مداخله تکمیل نمودند. گروه شاهد تنها آموزش‌های معمول در دوره کارشناسی پرستاری و گروه تجربی 6 جلسه آموزشی-توجیهی را به صورت هفتگی دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آنالیز واریانس دو طرف استفاده شد. نتایج: بر اساس یافته‌های مطالعه، تفاوت معناداری بین میانگین نمره خود پنداره پرستاری در مراحل قبل (4/26±5/169)، بلافاصله بعد از مداخله (6/22±40/178) و سه هفته بعد(6/25±4/184) از 216 نمره مشاهده گردید (003/0≥P)، در حالی که این تفاوت در گروه شاهد معنادار نبود (65/0=P). بدین ترتیب که انجام مداخله باعث افزایش میانگین نمره خودپنداره در مراحل بعد از مداخله شده بود. همچنین، بیش‌ترین تغییر در میان ابعاد خودپنداره حرفه‌ای، در بعد خودپنداره عمومی مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: آموزش‌هایی که با اهداف معین جهت تکامل حرفه‌ای دانشجویان پرستاری طرح ریزی می‌شوند و تصویر مثبتی از حرفه پرستاری ارائه می‌نمایند، می‌توانند منجر به افزایش خودپنداره حرفه‌ای دانشجویان پرستاری گردد.

واژه‌های کلیدی: خودپنداره، خودپنداره پرستاری، خودپنداره حرفه ای، دانشجویان پرستاری، برنامه آموزشی-توجیهی، پرستاری، ایران

متن کامل [PDF 283 kb]   (2805 دریافت)