دوره 10، شماره 4 - ( 10-1389 )                   جلد 10 شماره 4 صفحات 490-483 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zobeiri M, Amolaei K, Rezaei M, Olfatizadeh M, Khoshaei A, Rostami M et al . Comparison Lecturing Method And Self-Learning on Knowledge of General Practitioners Participating in Continuing Education Course for Irritable Bowel Syndrome. Iranian Journal of Medical Education 2011; 10 (4) :483-490
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1557-fa.html
زبیری مهدی، آملایی خاور، رضایی منصور، الفتی‌زاده مسعود، خشای احمد، رستمی مهتاب و همکاران.. مقایسه تأثیر آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش پزشکان عمومی شرکت‌کننده در دوره‌های آموزش مداوم نسبت به سندرم روده تحریک‌پذیر. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1389; 10 (4) :483-490

URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1557-fa.html

مقایسه تأثیر آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش پزشکان عمومی شرکت‌کننده در دوره‌های آموزش مداوم نسبت به سندرم روده تحریک‌پذیر
مهدی زبیری* ، خاور آملایی ، منصور رضایی ، مسعود الفتی‌زاده ، احمد خشای ، مهتاب رستمی ، مهتاب عبدالمالکی
، mehdizobeiri@yahoo.com
چکیده:   (16406 مشاهده)
مقدمه: هدف آموزش مداوم پزشکان ارتقای دانش و بهبود عملکرد آنان است. شیوه‌های مختلف آموزش حضوری در آموزش مداوم به کار می‌رود. دوری پزشکان از محل کار جهت شرکت در بازآموزی مشکلاتی جهت پزشک و بیمار ایجاد می‌نماید. استفاده از خودآموز شاید روش مناسبی برای آموزش مداوم باشد. به این منظور مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش پزشکان عمومی شرکت‌کننده در دوره‌های آموزش مداوم در شهر کرمانشاه طراحی و اجرا گردید. روش‌ها: مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد است که در سال 1386 انجام شد. جامعه پژوهش پزشکان عمومی کرمانشاه و نمونه 52 نفر از پزشکان مشمول دوره بازآموزی در دوگروه آزمون و شاهد بودند. نمونه‌گیری از نوع آسان بود که نمونه‌ها به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. پس از انجام پیش‌آزمون، به گروه آزمایش با خودآموز (جزوه آموزشی) و گروه شاهد به روش سخنرانی در مورد سندرم روده تحریک‌پذیر آموزش داده شد. سپس در هر دوگروه پس‌آزمون انجام گردید. پیش‌آزمون و پس‌آزمون شامل سنجش دانش شرکت‌کنندگان با دو آزمون هم‌ارز با دامنه نمره از صفر تا 20 بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و مقایسه گروه‌ها با آزمون t و مجذورکای انجام شد و مقدار 05/0p< معنادار تلقی گردید. نتایج: میانگین نمرات دانش در گروه سخنرانی از 28/2±23/10 در پیش‌آزمون به 65/2±50/12 و در گروه خودآموز از 68/2±69/8 به 90/1±88/11 افزایش یافت. این تفاوت میانگین در هر دو گروه معنادار بود (001/0p<)، ولی میانگین اندازه تغییر نمرات در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد آموزش بردانش شرکت‌کنندگان تأثیر داشت اما روش آموزش در افزایش دانش تأثیر نداشت. بنابراین با توجه به مشکلاتی که به دلیل عدم حضور پزشکان در محل خدمت آنان هنگام شرکت در دوره‌های بازآموزی پیش می‌آید، به نظر می‌رسد می‌توان از خودآموز نیز در بازآموزی پزشکان استفاده نمود.
واژه‌های کلیدی: خودآموز، آموزش مداوم، سندرم روده تحریک‌پذیر، پزشکان عمومی، کرمانشاه
متن کامل [PDF 233 kb]   (2399 دریافت)    
نوع مطالعه: ساير موارد | موضوع مقاله: ساير موارد
دریافت: 1390/1/21 | پذیرش: 1390/5/15 | انتشار: 1389/10/25 | انتشار الکترونیک: 1389/10/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی می باشد.

© 2025 All Rights Reserved | Iranian Journal of Medical Education