مقدمه: در پرستاران نگرش‌های استرس‌آور، نسبت به بیماران روانی وجود دارد که بر مراقبت از بیماران اثرات قابل توجهی دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین تأثیر گروه درمانی بر میزان اضطراب دانشجویان پرستاری دختر بابل انجام شد. روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی، نمونه پژوهش شامل 36 نفر از دانشجویان دختر ترم 5 پرستاری دانشگاه آزاد بابل بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون به مدت 6 جلسه در جلسات گروه درمانی شرکت نمودند در حالی که گروه کنترل دوره کارآموزی معمول را گذراندند و این جلسات را نداشتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک و پرسشنامه اضطراب آشکار اشپیل برگر (Spielbergerr) بود. داده‌ها با استفاه از آزمون تی و آنالیز کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: قبل از گروه درمانی میانگین سطح اضطراب در دو گروه آزمون و کنترل به ترتیب 54/6±16/40 و 47/6±72/40 (از مجموع 80 نمره) بود، ولی پس از گروه درمانی میانگین نمره اضطراب در گروه آزمون 23/8±44/31 و در گروه کنترل به 91/6±88/38 بود. طبق نتایج آزمون آنالیز کوواریانس دو گروه بعد از آزمون به طور معناداری (05/0>p) از نظر سطح اضطراب متفاوت بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مبتنی بر اثربخشی گروه درمانی در کاهش اضطراب دانشجویان پرستاری دختر در بخش روانپزشکی پیشنهاد می‌شود قبل از حضور دانشجویان در بخش‌های روانپزشکی برگزاری کلاس‌های آموزشی در زمینه نحوه برخورد صحیح با بیماران و روند مصاحبه نظام یافته برگزار گردد.
