مقدمه: به طور کلی پایین بودن کیفیت زندگی دانشجویان مقیم خوابگاه در ابعاد مختلف، غالباً موجب کاهش عملکرد تحصیلی، بروز مشکلات روانی و جسمانی و در نتیجه افت تحصیلی آنها می‌شود. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش خوش‌بینی بر کیفیت زندگی دانشجویان دختر مقیم خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌باشد. روش‌ها: این مطالعه به صورت نیمه تجربی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و آزمون پیگیری انجام شد. برای نمونه‌گیری از بین دانشجویانی که در پیش‌آزمون پایین‌ترین نمره را کسب کرده بودند 60 نفر به صورت تصادفی منظم انتخاب و در دو گروه تجربی (30 نفر) و شاهد (30 نفر) به صورت تصادفی گمارده شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-100) بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و جهت تعیین تأثیر مداخلات آموزش خوش‌بینی از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری Multivariate Covariance Analysis of Variance استفاده شد. نتایج: میانگین نمرات کیفیت کلی زندگی گروه تجربی در مرحله پیش‌آزمون برابر با 47/0±94/1 و در گروه شاهد برابر با 50/0±04/2 (بر مبنای صفر تا 4) بود. میانگین نمرات کیفیت کلی زندگی گروه تجربی در مرحله پس‌آزمون و پیگیری به ترتیب 31/0±98/2 و 34/0±92/2 می‌باشد که در مقایسه با گروه شاهد(48/0±08/2 و 43/0±97/1)دارای افزایش بوده است. نتایج پژوهش نشان داد آموزش خوش‌بینی بر ارتقای کیفیت زندگی در همه حیطه‌ها مؤثر و معنادار (001/0>P و 79/14f=) بوده است. نتیجه‌گیری: آموزش خوش‌بینی و داشتن یک شیوه تبیینی خوش‌بینانه بر ارتقای کیفیت زندگی دانشجویان دختر ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی مؤثر بوده است. پیشنهاد می‌شود از آموزش خوش‌بینی به منظور ارتقای کیفیت زندگی دانشجویان در دیگر خوابگاه‌ها و دانشگاه‌ها نیز استفاده شود.

واژه‌های کلیدی: خوش‌بینی، کیفیت زندگی، دانشجویان دختر مقیم خوابگاه، علوم پزشکی

متن کامل [PDF 302 kb]   (6538 دریافت)