مقدمه: دانشگاه‌ها مهم‌ترین محل تولید علم محسوب شده و سامان‌دهی به تحقیقات دانشگاهی از مهم‌ترین راهبردهای مؤثر در پیشرفت جامعه است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع درون دانشگاهی تحقیقات از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم‌ پزشکی شیراز انجام گردید. روش‌ها: پژوهش به روش توصیفی پیمایشی در سال 1387 انجام شد و جامعه آماری آن را 550 نفر از اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تشکیل می‌دهد. با استفاده از نمونه‌گیری طبقه‌ای به نسبت 8 دانشکده و مرکز تحقیقاتی، از 227 نفر نظرسنجی شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته در 6 حیطه موانع مالی، امکاناتی، حرفه‌ای، علمی، فردی، مدیریتی سازمانی و در مقیاس 4 گزینه‌ای لیکرت طراحی و برای تحلیل اطلاعات، از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای، تی گروه‌های مستقل، تحلیل واریانس چندمتغیره MANOVA و ANOVA و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج: موانع درون سازمانی از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی به طور معناداری بیش از میانگین مورد قبول (5/62) بود و وجود کلیه موانع تأیید شد (01/0>P). موانع مالی (5/162/86) بیشترین و موانع علمی (1/191/79) کمترین میانگین را داشتند. میانگین نمرات موانع امکاناتی 2/182/80، موانع حرفه‌ای 2/193/82، موانع فردی 6/185/81، ترفیع مدیریتی و سازمانی 2/176/82 بود. نوع نگرش اعضای هیأت‌علمی به موانع یاد شده با میزان فعالیت‌های تحقیقاتی ارتباطی نداشت. بین دیدگاه اعضای هیأت‌علمی به تفکیک جنسیت، مرتبه علمی، رشته تحصیلی و مسؤولیت اجرایی تفاوت معنا‌دار وجود‌‌ داشت (05/0>P). اما در مورد سابقه خدمت تفاوت معنا‌داری مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: از دیدگاه هیأت‌علمی فعالیت‌های تحقیقاتی تحت‌تأثیر موانع متعددی قرار می‌گیرد. بازنگری در فرایند تصویب طرح‌های پژوهشی، توانمندسازی نیروی انسانی، توجه به کاربست نتایج، طراحی سیستم اطلاعاتی و ارتباطاتی نیز می‌تواند در رفع مشکلات و موانع پژوهش مؤثر باشد

واژه‌های کلیدی: تحقیقات، فعالیت تحقیقاتی، موانع درونی، عضو هیأت‌علمی، دیدگاه، دانشگاه علوم پزشکی

متن کامل [PDF 362 kb]   (2463 دریافت)