مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

مقدمه: موفقیت برنامه‌های آموزشی پرستاری به کارآیی و کفایت تجربیات بالینی بستگی دارد. یکی از مهم‌ترین عوامل شناخته شده در این زمینه، جو محیط‌های یادگیری است. در این مطالعه ابعاد مختلف مؤثر در جو محیط بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری مورد ارزشیابی قرار گرفته است. روش‌ها: کلیه دانشجویانی که در بخش‌های اطفال، بخش مراقبت‌های ویژه جراحی اعصاب، ریکاوری، بخش مراقبت‌های ویژه جراحی، اتفاقات جراحی، اتفاقات داخلی مردان و بخش زنان و زایمان به کسب تجارب بالینی در عرصه مشغول بودند، در این پژوهش توصیفی- مقطعی شرکت داشتند. ابزار گرداوری داده‌ها، یک پرسشنامه 50 سؤالی بود که از تلفیق دو پرسشنامه مقیاس محیط یادگیری بالینی و محیط یادگیری بالینی و نظارت به دست آمد. به وسیله این پرسشنامه دانشجویان در طول نیم‌سال دوم تحصیلی 85-1384 نسبت به ارزیابی محیط بالینی که در آن مشغول به یادگیری بودند، اقدام نمودند. از آزمون‌های آماری ANOVA و Post-hoc برای مقایسه میانگین رتبه‌ها و نرم‌افزار SPSS استفاده شد. نتایج: میانگین رتبه داده شده به محیط‌های یادگیری بخش‌های مختلف بین 4/1 تا 1/4 از 5 متغیر بود. در چهار بخش اتفاقات جراحی، اتفاقات داخلی مردان، اطفال و ریکاوری، 3 و یا کمتر، و در سه بخش دیگر رتبه به دست آمده بین 3 و 4 بود. بخش‌های مورد ارزیابی در شش متغیر از مجموع متغیرها، شامل الگوی مدیریتی مسؤول بخش، یادگیری در بخش، تعهد مسؤول پرستاری، نحوه ارتباط با بیمار، ارتباط بین پرسنل و دانشجو و رضایت دانشجویان با هم متفاوت بودند اما در متغیرهای درک دانشجویان پرستاری از جو بخش، وضعیت مراقبت‌های پرستاری و روابط بین فردی و روابط نظارتی با هم تفاوت معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: از نظر دانشجویان، جو یادگیری و متغیرهای مربوط به آن در بخش‌های مختلف متفاوت است. لازم است نسبت به ارتقای کیفی بخش‌های مختلف تمهیداتی صورت گیرد.

واژه‌های کلیدی: دیدگاه، دانشجویان پرستاری، محیط یادگیری بالینی، تجربیات بالینی.

متن کامل [PDF 231 kb]   (4001 دریافت)    

---