مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: از آن‌جا که رشد مهارت یادگیری خودراهبر از اهداف مهم آموزش پزشکی است و انگیزش تحصیلی نیز به عنوان یکی از پیش‌نیازهای کلیدی برای بروز مؤثر این مهارت محسوب می‌شود، بررسی ارتباط بین این دو متغیر ضروری به نظر می‌رسد. این پژوهش با هدف تعیین رابطه انگیزش تحصیلی با سطح آمادگی یادگیری خودراهبر در دانشجویان پرستاری انجام گردید.

روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه‌ توصیفی- مقطعی است که روی 200 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال 1402 که به روش تمام‌شماری وارد مطالعه شدند، انجام شد. برای جمع آوری داده‌ها از فرم خصوصیات جمعیت‌شناختی و پرسشنامه‌های انگیزش تحصیلی والراند و یادگیری خودراهبر چنگ و همکاران استفاده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون من ویتنی و کروسکال والیس و نیز ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: میانگین نمره انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری بسیارخوب (033/56±32/138 از مجموع 196) و میانگین نمره سطح آمادگی یادگیری خودراهبر نسبتا خوب (779/8±11/78 از مجموع100) گزارش شد. نتایج نشان داد که انگیزش تحصیلی با سطح آمادگی یادگیری خودراهبر دانشجویان رابطه مستقیم و معنادار ) 001/0>(P دارد.

نتیجه‌گیری: از آن جا که بین انگیزش تحصیلی و سطح آمادگی یادگیری خودراهبر رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، بنابراین تقویت انگیزش تحصیلی می‌تواند منجر به بهبود یادگیری خودراهبر در دانشجویان پرستاری شود، که این امر برای موفقیت در حرفه پرستاری و یادگیری مادام‌العمر اهمیت دارد.