مقدمه: طی کردن مسیر تحقق مرجعیت علمی در دانشگاه‌ها بر عهده پژوهشگران و اعضای هیأت‌علمی است و تکلیفی است که باید به سرانجام برسد. این پژوهش با هدف ، اعتبار یابی پرسشنامه مرجعیت علمی بر اساس دیدگاه اساتید دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی با رویکرد اکتشافی است که به صورت تصادفی بر روی 205 عضو هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1397 و با به کار‌گیری روش چند متغیره تحلیل عاملی، صورت گرفته است. ابزار تحقیق، پرسشنامه 17 گویه‌ای مرجعیت علمی است. پایایی درونی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و همبستگی درون مقیاسی بررسی گردید؛ جهت ارزیابی ساختار عاملی پرسشنامه، از تحلیل مؤلفه‌های اصلی و چرخش واریماکس و شاخص کیزر استفاده شد. نتایج: نتایج بررسی روایی و پـایایی نشان داد که روایی محتــوا و همبســتگی درونی گویه‌های پرسشنامه در سطح قابل پذیرش بودند (948/0=Chronbach’alpha، 90/0³S-CVI، 78/0 ³I-CVI).پس از انجام تحلیل مؤلفه‌های اصلی با چرخش واریماکس با توجه به ملاک کیزر و ارزش ویژه، 3 مؤلفه مهم("چالش ارتباط علم با تولید و صنعت"، "چالش افزایش توانمندی و پیشرفت در علوم"، و "چالش‌های فردی، اجتماعی و فرهنگی") استخراج گردید که روی هم 46/70 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه، سه مؤلفه از پرسشنامه مرجعیت علمی استخراج گردید و با توجه به نظر اعضای هیأت‌علمی، توانمندی در پیشرفت علوم و ارتباط نداشتن علم با تولید و صنعت مهم‌ترین چالش دانشگاه‌ها در رسیدن به مرجعیت علمی است.
Dabirian N, Ranjbar A, Karami M, Fazli F, Kamyari N. A Contributory Study into the Evaluation of Psychometric Properties of the Academic Authority Questionnaire among Faculty Members. Iranian Journal of Medical Education. 2020; 20 :287-297 URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4889-fa.html
دبیریان نسرین، رنجبر اکرم، کرمی منوچهر، فضلی فرزانه، کامیاری ناصر. تعیین ساختار عاملی و ارزیابی همسانی درونی پرسشنامه مرجعیت علمی در بین اساتید هیأت‌علمی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1399; 20 () :287-297
