جلد 19 -
جلد 19 - صفحات 43-33 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
طهماسب زاده داود، حبیبی حمداله، جعفری کریم. کیفیت کاربست روش آموزش مربی‌گری در فعالیت‌ها‌ی آموزشی اعضای هیأت‌علمی از دیدگاه دانشجویان و اساتید. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1398; 19 () :33-43
دانشگاه تبریز ، d.tahmaseb@yahoo.com
چکیده: (3635 مشاهده)
مقدمه: مربی‌گری یکی از روش‌ها‌ی نوین آموزش در سال‌ها‌ی اخیر است. فرایندی است که می‌تواند اعتماد به نفس و خود اثربخشی را بهبود بخشد و سهم مؤثری در محیط‌ها‌ی آموزشی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف ﺑﺮرﺳﻲ کیفیت کاربست روش آموزش مربی‌گری (کوچینگ) در فعالیت‌ها‌ی آموزشی اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- پیمایشی جامعه آماری شامل کلیه اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 97-96 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، اساتید 257 نفر و برای دانشجویان 361 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه محقق ساخته روش مربی‌گری اساتید و دانشجویان بود که پس از تایید روایی و پایایی پرسشنامه‌ها استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی از جمله آزمون t تک نمونه‌ای و t مستقل تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: میزان کاربست روش مربی از حد مطلوبی برخوردار است به طوری که در مؤلفه شرایط و ویژگی‌ها‌ی فردی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با میانگین و انحراف معیار (9/6±08/33؛ 71/6±87/36) از مجموع 50 نمره و در مؤلفه شرایط و ویژگی‌ها‌ی مربی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با میانگین و انحراف معیار (34/5±22/25؛ 93/3±83/27) از مجموع 40 نمره و در مؤلفه شرایط و الزامات سازمانی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با مقدار میانگین و انحراف معیار (55/4±21/24؛ 05/5±44/30) از مجموع 35 نمره بالاتر از میانگین نظری بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که اساتید نسبت به دانشجویان دیدگاه مطلوب‌تری نسبت به کیفیت کاربست روش مربی‌گری دارند و بنابراین لازم است که بستر و زمینه آشنایی و تجربه بیش‌تر دانشجویان با این روش آموزشی فراهم شود.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- پیمایشی جامعه آماری شامل کلیه اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 97-96 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، اساتید 257 نفر و برای دانشجویان 361 نفر انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه محقق ساخته روش مربی‌گری اساتید و دانشجویان بود که پس از تایید روایی و پایایی پرسشنامه‌ها استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی از جمله آزمون t تک نمونه‌ای و t مستقل تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: میزان کاربست روش مربی از حد مطلوبی برخوردار است به طوری که در مؤلفه شرایط و ویژگی‌ها‌ی فردی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با میانگین و انحراف معیار (9/6±08/33؛ 71/6±87/36) از مجموع 50 نمره و در مؤلفه شرایط و ویژگی‌ها‌ی مربی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با میانگین و انحراف معیار (34/5±22/25؛ 93/3±83/27) از مجموع 40 نمره و در مؤلفه شرایط و الزامات سازمانی به ترتیب از دید اساتید و دانشجویان با مقدار میانگین و انحراف معیار (55/4±21/24؛ 05/5±44/30) از مجموع 35 نمره بالاتر از میانگین نظری بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که اساتید نسبت به دانشجویان دیدگاه مطلوب‌تری نسبت به کیفیت کاربست روش مربی‌گری دارند و بنابراین لازم است که بستر و زمینه آشنایی و تجربه بیش‌تر دانشجویان با این روش آموزشی فراهم شود.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
شيوه هاي آموزش
دریافت: 1397/1/27 | پذیرش: 1398/3/20 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
دریافت: 1397/1/27 | پذیرش: 1398/3/20 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
پرسشنامه مطالعه [PDF 471 KB] (147 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
