مقدمه: با توجه به نقش و اهمیت دانش‌پژوهی در فرآیند انتخاب، استخدام و ارتقای اعضای هیأت‌علمی دانشگاه‌ها، وزارت ‌بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با هدف ارتقای کیفیت آموزشی اساتید اقدام به افزودن بند دانش‌پژوهی آموزشی به آیین‌نامه ارتقای هیأت‌علمی کشور به منظور افزایش نوآوری و خلاقیت در عملکرد آموزشی اعضای هیأت‌علمی نموده است. این مطالعه با هدف ارزیابی عملکرد دانش‌پژوهی آموزشی اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بین سال‌های 91-1388 انجام شد.

روش‌ها: نمونه پژوهش در این مطالعه توصیفی تحلیلی شامل 127 نفر از اساتید هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است بودندکه در سال‌های 91-1388 حائز کسب امتیاز دانش‌پژوهی شدند. داده‌ها براساس جدول امتیازات محاسبه شده در کمیته دانش‌پژوهی آموزشی(برمبنای دستورالعمل معادل‌سازی و محاسبه امتیازات دانش‌پژوهی آموزشی، مصوب هیأت ممیزه مرکزی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی) گردآوری شد. به منظور تحلیل نتایج از آزمون‌های پیرسون، ANOVA-test و Chi-square-testاستفاده شد.

نتایج: 127 نفر(2/99%) از افراد شرکت‌کننده هیأت‌علمی آموزشی بودند. به ترتیب 79 نفر (62%) متقاضی رتبه علمی‌دانشیاری، 42 نفر (33%) و 6 نفر (5%) به ترتیب متقاضی رتبه‌های علمی‌استادی و استادیاری بوده‌اند. 77 نفر(6/60%) از افراد شرکت‌کننده در برنامه دانش‌پژوهی آموزشی از فعالیت‌های دانشگاهی،4 نفر (2/3%) از فعالیت‌های وزارت‌خانه‌ای و 46 نفر(2/36%) از هر دو حیطه آیین‌نامه امتیازکسب کردند. نتایج این مطالعه تنها در فعالیت‌های وزارتی اختلاف معناداری در بین رتبه‌های علمی مختلف و همچنین اساتید دانشکده‌های مختلف نشان داد(46/12=χ²و 002/0p=) و (64/17=χ² و 000/0p=). در فعالیت‌های دانشگاهی، طرح دوره با 77% درصد بیش‌ترین میزان کسب امتیاز را داشت. ارتباط معناداری بین سن و امتیاز کسب شده از آیین‌نامه مشاهده نشد. همچنین میزان استفاده از مصادیق آیین‌نامه اختلاف معناداری در گروه‌های سنی مختلف نشان نداد.

نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد اساتید بیش‌تر از مصادیقی که تهیه آن ساختار ساده‌تر داشته و نیازمند صرف زمان کم‌تری باشد، استفاده نموده‌اند. لذا علی‌رغم تمامی مزایایی که برای فرآیند دانش‌پژوهی آموزشی مطرح است، پیشنهاد می‌شود با بازنگری مفاد آیین‌نامه و افزودن موارد آموزشی دیگر و همچنین اصلاح سقف امتیازات، بتوان به رفع محدودیت‌های آیین‌نامه فعلی و ترغیب اساتید به استفاده از فرآیندهای نوآورانه و خلاقانه در بهبود کیفیت آموزشی دانشگاه‌ها پرداخت.

واژه‌های کلیدی: دانش‌پژوهی آموزشی، ارتقای اعضای هیأت‌علمی، کیفیت آموزشی، عملکرد اساتید