دوره 13، شماره 9 - ( 9-1392 )
جلد 13 شماره 9 صفحات 720-711 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
zendehtalab H. Comparing the Effect of Face to Face and Group Discussion Teaching Methods on Quality of Life Improvement among Patients Suffering from Multiple Sclerosis. Iranian Journal of Medical Education 2013; 13 (9) :711-720
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2595-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2595-fa.html
زنده طلب حمیدرضا. مقایسه روش آموزشی چهره به چهره و بحث گروهی بر ارتقای کیفیت زندگی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1392; 13 (9) :711-720
، zendehtalabhr@mums.ac.ir
چکیده: (37143 مشاهده)
مقدمه: هدف نهایی برنامه‌های درمانی و مراقبتی بیماران مبتلا به MS، ارتقای کیفیت زندگی است. امروزه از روش‌های مختلفی جهت ارائه برنامه‌های سلامت محور استفاده می‌شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش آموزش چهره به چهره و بحث گروهی بر ارتقای کیفیت زندگی مبتلایان به اسکلروز مولتیپل(MS) انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی دو گروهی، به صورت قبل و بعد، بر روی 70 بیمار مراجعه کننده به انجمن MS مشهد، که به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شده بودند، در سال 91-1390 انجام شد. ابتدا بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 35 نفره تقسیم و کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسشنامه استاندارد SF-36 که در مطالعات قبلی روایی و پایایی آن اندازه‌گیری شده بود، تعیین گردید. سپس برنامه مداخله به یکی از دو شیوه چهره به چهره و بحث گروهی به اجرا درآمد. یک ماه بعد، کیفیت زندگی مجدداً تعیین و با قبل مقایسه شد. یافته‌ها با آزمون‌های تی مستقل ، تی زوج و کای دو در سطح 95/0 تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج: نمره کلی کیفیت زندگی، در مرحله قبل از مداخله، در گروه آموزش به شیوه چهره به چهره، 7/4±6/41 ( از حداکثر نمره 100) و در گروه آموزش به شیوه بحث گروهی 5/4±8/40 بود که در مرحله بعد از مداخله افزایش معنادار داشت (به ترتیب 1/5±3/56 و 7/4±4/50). بر اساس آزمون‌های تی زوجی و مستقل، نمرات ابعاد مختلف کیفیت زندگی در هر دو گروه در مرحله بعد از مداخله، نسبت به قبل افزایش معنادار داشته و این افزایش در گروه آموزش به روش چهره به چهره بیشتر بود )05/0p<). میانگین نمره کیفیت زندگی بر حسب متغیر سن و اشتغال تفاوت معناداری داشت)05/0p<)؛ اما بر حسب متغیرهای تحصیلات، وضعیت تأهل و جنسیت تفاوت معنادار مشاهده نشد (05/0p>).
نتیجه‌گیری: در صورت وجود امکانات کافی، در بیماری‌های مزمنی نظیر MS، آموزش برنامه‌های خود مراقبتی به روش چهره به چهره مفیدتر از شیوه‌های آموزش بحث گروهی است.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش باليني
دریافت: 1391/12/20 | پذیرش: 1392/7/13 | انتشار: 1392/9/7 | انتشار الکترونیک: 1392/9/7
دریافت: 1391/12/20 | پذیرش: 1392/7/13 | انتشار: 1392/9/7 | انتشار الکترونیک: 1392/9/7
پرسشنامه بررسي کيفيت زندگي SF-36 [DOCX 16 KB] (2037 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
