دوره 12، شماره 11 - ( 11-1391 )                   جلد 12 شماره 11 صفحات 853-842 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jafari Sani H, Mohamadzadeh Ghasr A, Garavand H, Hosseini S A. Learning Styles and Their Correlation with Self-Directed Learning Readiness in Nursing and Midwifery Students . Iranian Journal of Medical Education 2013; 12 (11) :842-853
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2131-fa.html
جعفری ثانی حسین، محمدزاده قصر اعظم، گراوند هوشنگ، حسینی سیدعلی اکبر. سبک‌های یادگیری و ارتباط آن با آمادگی برای یادگیری خودراهبر در بین دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی مشهد. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1391; 12 (11) :842-853

URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2131-fa.html


، azam_mohamadzade@yahoo.com
چکیده:   (14827 مشاهده)
مقدمه: با توجه به تغییرات روند توسعه رشته‌های مامایی و پرستاری، خودراهبری در یادگیری در دو تا سه دهه اخیر در آموزش پرستاری و مامایی مورد توجه قرار گرفته است. همچنین یکی از عوامل مؤثر دریادگیری دانشجویان، سبک‌های یادگیری آنان است. هدف این پژوهش تعیین اولویت‌بندی سبک‌های یادگیری و نقش آن بر یادگیری خودراهبر دانشجویان دختر و پسر دانشکده پرستاری و مامایی مشهد است. روش‌ها: جامعه آماری در این پژوهش توصیفی همبستگی شامل دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد (550 نفر) بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی، نمونه‌ای به حجم 214 نفر (27% مرد و 73% زن) انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه‌های سبک‌های یادگیری کلب و آمادگی برای یادگیری خودراهبر فیشر استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، و آزمون‌های t-test, MANOVA , ANOVA, X2 استفاده شد. نتایج: نرخ بازگشت پرسشنامه‌ها 87% بود. میانگین و انحراف معیار نمره خود راهبری در بین دانشجویان دارای سبک‌های یادگیری واگرا، انطباق یابنده، جذب کننده و هم‌گرا به ترتیب عبارت بود از: 23/30±12/177، 90/21±75/176، 95/18±33/176، 55/17±14/186. البته بر اساس آزمون ANOVA این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. آزمون خی دو تفاوت معناداری را در فراوانی سبک غالب یادگیری در کل دانشجویان نشان داد، اما فراوانی سبک غالب یادگیری در بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنادار نبود. همچنین نتایج آزمون t مستقل و MANOVA نشان داد که تفاوت میانگین نمره کل خود راهبری دانشجویان دختر و پسر و نیز میانگین زیرمقیاس‌های آن معنادار نبود. نتیجه‌گیری: اولویت اول درصد قابل توجهی از دانشجویان سبک یادگیری جذب‌کننده بود. همچنین با توجه به عدم تفاوت‌های جنسیتی در سبک‌های یادگیری و خودراهبری، انطباق و سازگاری روش‌های یاددهی با این مشخصه‌های یادگیری در دانشجویان پیشنهاد می‌گردد.
متن کامل [PDF 333 kb]   (2755 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: برنامه ريزي درسي
دریافت: 1391/2/26 | پذیرش: 1391/5/8 | انتشار: 1391/11/27 | انتشار الکترونیک: 1391/11/27

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی می باشد.

© 2024 All Rights Reserved | Iranian Journal of Medical Education