خدیجه نصیریانی، فرحناز فرنیا، طاهره سلیمی، لیلی شهبازی، منیره متوسلیان،
دوره ۶، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۸۵ )
چکیده
مقدمه: به منظور داشتن حداکثر کارآیی، دانشجویان پرستاری باید دانش و مهارت لازم را برای حرفه آینده خود کسب نمایند. این پژوهش با هدف تعیین کسب مهارت‌های بالینی در بخش‌های داخلی و جراحی، از طریق خودارزیابی دانش‌آموختگان پرستاری انجام گرفت. روش‌ها: در این مطالعه پیمایشی، ۵۰ نفر از دانش‌آموختگان جدید پرستاری شاغل در بخش‌های داخلی- جراحی بیمارستان‌های دولتی شهر یزد در سال ۸۴-۱۳۸۳ به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه‌ای پایا و روا مشتمل بر مشخصات دموگرافیک و ۱۹۰ گزینه در مورد مهارت‌های داخلی- جراحی با مقیاس رتبه‌ای بود که به روش خودایفا تکمیل می‌شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS به صورت آمار توصیفی و آزمون‌های t مستقل و آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کل مهارت ۰۵/۴۲±۰۲/۲۹۴ از نمره ۵۷۰ و در سطح خوب بود. هشت درصد دانشجویان مهارت‌های کسب شده را ضعیف، ۳۴ درصد متوسط و ۵۸ درصد خوب گزارش نمودند و هیچ کدام در سطح عالی ارزیابی نکردند. مهارت‌های بررسی و مراقبت از بیماران مبتلا به بیماری‌های شایع، بررسی و مدیریت درد، نمونه‌گیری در تست‌های آزمایشگاهی، مراقبت‌های قبل و بعد از روش‌های تشخیصی و انجام پروتکل‌های مراقبتی، مراقبت در دارودرمانی در سطح متوسط، گزارش‌نویسی در سطح عالی و استفاده از تجهیزات درمانی در سطح ضعیف بود. میانگین نمره مهارت دانش‌آموختگان دو جنس و همچنین دوره‌های شبانه با روزانه اختلاف معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: دانش‌آموختگان پرستاری در زمینه مهارت‌های بررسی شده در سطح متوسط یا خوب بودند. به نظر می‌رسد برنامه‌های آموزشی رایج فرصت کافی برای ارتقا و بهبود آگاهی و مهارت دانش‌آموختگان را تا حدی فراهم می‌سازد ولی کامل نیست. فراهم‌سازی فرصتی برای تمرین مهارت‌های مورد نیاز قبل از دانش‌آموختگی، برگزاری امتحان بالینی دقیق از عملکرد دانش‌آموختگان درپایان دوره تحصیلی پیشنهاد می‌گردد.
منیره متوسلیان، خدیجه نصیریانی،
دوره ۱۴، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: یکی از روش‌های جدید در آموزش، تدریس توسط همتایان است و در تدریس دروس مختلف بکار گرفته شده است اما اثربخشی آن در آموزش پرستاری به خصوص مهارت‌های بالینی کم‌تر مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه به بررسی تأثیر آموزش توسط همتا نزدیک بر یادگیری مهارت پانسمان در دانشجویان پرستاری پرداخته شده است.
روش‌ها: دراین پژوهش تجربی ۵۰ نفر از دانشجویان پرستاری ترم یک دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد واجد شرایط انتخاب و با گمارش تصادفی به دو گروه آموزش توسط مربی و همتا نزدیک تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها چک لیست مهارت پانسمان بود که با مصاحبه و مشاهده قبل و بعد از آموزش تکمیل گردید. نمره کل چک لیست بین صفر تا ۳۸۸ بود و بر اساس کتاب مرجع اصول و فنون تایلور تهیه گردیده بود. جهت تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، آزمون کای اسکوئر، تی مستقل وتی زوج استفاده شد.
نتایج: بر اساس یافته‌ها نمره مهارت پانسمان قبل از آموزش بین گروه‌ها تفاوت معنادار نداشت (۰۸/۰p=). بعد از آموزش نمره مهارت پانسمان در گروه آموزش توسط مربی ۳۹/۲۴±۳۲۲ و در گروه همتا نزدیک ۳۸/۱۴±۸۰/۳۵۰ بود و بین گروه‌ها تفاوت معنادار وجود داشت(۰۵/۰p<). همچنین نتایج نشان داد که دانشجویان در آموزش مهارت پانسمان توسط همتا نزدیک در سه زیر حیطه، عملکرد بهتری داشتند.
نتیجه‌گیری: اگر چه بهبود مهارت انجام پانسمان دانشجویان پرستاری در گروه همتا مشاهده گردیده است توصیه می‌گردد مطالعات بیش‌تری در این زمینه انجام پذیرد.
