دوره 8، شماره 1 - ( 6-1387 )                   جلد 8 شماره 1 صفحات 50-43 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، kaamy34@gmail.com
چکیده:   (21706 مشاهده)
مقدمه: استفاده از الگوی DREEM (Dundee Ready Education Environment Measure) به عنوان ابزار تشخیصی برای بررسی مشکلات درسی و نیز اثربخشی تغییر در آموزش و شناسایی تفاوت محیط واقعی با محیط مطلوب بکار می‌رود. این ابزار فضای محیط آموزشی و یادگیری را اندازه‌ می‌گیرد. هدف از این مطالعه، بررسی نظرات دستیاران و کارورزان چهار بخش اصلی بالینی در چهار بیمارستان اصلی دانشگاه علوم پزشکی ایران در مورد محیط آموزشی بود. روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی با استفاده از ابزار استاندارد DREEM با مختصر تغییراتی متناسب با فرهنگ ملی در چهار بخش اصلی بالینی (داخلی، کودکان، جراحی و زنان) در چهار بیمارستان دانشگاه (علی اصغر (ع)، رسول اکرم (ص)، فیروزگر و اکبرآبادی) انجام شد. پرسشنامه‌های 50 سؤالی در پنج حیطه یادگیری، استادان، درک دانشجو از توانایی علمی خود، فضای حاکم بر محیط آموزشی و درک دانشجو از شرایط اجتماعی خود، میان دستیاران (86 نفر) و کارورزان (107 نفر) توزیع شد. داده‌های حاصل توسط نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین امتیازات کسب شده در پنج حیطه 6/140 از مجموع 200 امتیاز محاسبه شد که گرایش بیشتر به سمت مثبت را نشان داد. میانگین حیطه‌های پنج‌گانه تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. میانگین حیطه‌ها با 3/70 درصد نسبتاً مطلوب ارزیابی شد. نظرات دو جنس در فراگیران تفاوت معنی‌دار نشان نداد. نظرات دستیاران نسبت به کارورزان تفاوت معنی‌دار داشت. مجموع امتیازات بخش زنان بطور معنی‌دار کمتر از بخش‌های داخلی و کودکان بود اما با بخش جراحی تفاوت معنادار نداشت. نتیجه‌گیری: اگرچه محیط آموزشی بخشهای بالینی در دانشگاه با گرایش بیشتر به سمت مثبت و نسبتاً مطلوب (در بخشهای داخلی و کودکان) ارزیابی شد. اما توجه بیشتر استادان به رعایت اصول طراحی آموزشی و ایجاد فضای مناسب آموزشی به منظور یادگیری بهتر دانشجو، ضروری است. از الگوی DREEM برای پایش و سنجش اصلاح و تغییر در برنامه می‌توان استفاده کرد.
متن کامل [PDF 217 kb]   (4532 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
دریافت: 1387/9/12 | پذیرش: 1390/5/16 | انتشار: 1387/6/25 | انتشار الکترونیک: 1387/6/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.