مقدمه: با روش‌های آموزش سنتی احیای قلبی- ریوی برای دانشجویان پزشکی، اهداف آموزشی CPR (Cardio Pulmonary Resuscitation) به خوبی تأمین نمی‌شود. هدف این مطالعه، ارائه روش جدید آموزش CPR به دانشجویان پزشکی و مقایسه تأثیر این روش جدید بر دانش و مهارت دانشجویان پزشکی با روش آموزشی مرسوم بود. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر از دانشجویان پزشکی سال چهارم به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تخصیص داده شدند. سپس گروه شاهد، روش مرسوم آموزشی را گذراند و گروه تجربی نیز در کارگاه آموزشی سه روزه (روزاول: کلاس تئوری، روز دوم: کارگروهی و تمرین عملی روی مولاژ، و روز سوم: مواجهه با محیط واقعی) شرکت کردند. آزمون دانش و مهارت قبل و بعد از گذراندن کارگاه انجام شد. سپس میانگین نمرات با آزمون t مستقل و t زوج مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: مقایسه میانگین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون در دو حیطه دانش و مهارت در دو گروه اختلاف معنی‌دار داشت. میانگین اختلاف نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون دو گروه در آزمون‌های عملی و تئوری نیز مورد مقایسه قرار گرفت که اختلاف آماری معنی‌داری را نشان داد. نتیجه‌گیری: با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات گروه مداخله، به نظر می‌رسد مداخله آموزشی باعث ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجویان پزشکی در زمینه CPR شده است. ازعلل آن می‌توان به رعایت توالی کلاس‌های تئوری و عملی، اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی، مواجهه با محیط واقعی وآموزش به صورت کارگروهی و مشارکت فعال دانشجویان اشاره کرد.

واژه‌های کلیدی: احیای قلبی- ریوی، کارگاه، مهارت، دانش

متن کامل [PDF 229 kb]   (7651 دریافت)