جلد 22 -                   جلد 22 - صفحات 255-248 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Soleymani S, Aliabadi K, Zaraii Zavaraki I, Delavar A. The Effect of Problem-Solving Teaching through A Flipped-Learning Pattern on the Capability of Problem-Solving Styles of Students of Mashhad University of Medical Sciences. Iranian Journal of Medical Education 2022; 22 :248-255
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5444-fa.html
سلیمانی شیلا، علی آبادی خدیجه، زارعی زوارکی اسماعیل، دلاور علی. تأثیر تدریس مسأله‌محور از طریق یادگیری معکوس بر توانایی سبک‌های حل مسأله‌ی یادگیری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1401; 22 () :248-255

URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5444-fa.html

تأثیر تدریس مسأله‌محور از طریق یادگیری معکوس بر توانایی سبک‌های حل مسأله‌ی یادگیری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد
شیلا سلیمانی* ، خدیجه علی آبادی ، اسماعیل زارعی زوارکی ، علی دلاور
گروه تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، soleymani.shila@yahoo.com
چکیده:   (655 مشاهده)
مقدمه: با توجه به مشکلات روش‌های سنتی تدریس در آماده نمودن حرفه‌ای دانشجویان علوم پزشکی و نیاز مبرم این گروه به بروزرسانی دانش خود، باید شیوه‌های آموزشی را برگزید که قادر به تقویت قدرت استدلال، قضاوت و تصمیم‌گیری دانشجویان باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تدریس مسأله‌محور از طریق یادگیری معکوس بر توانایی سبک‌های حل مسأله‌ی یادگیری آنان انجام شد.
روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه‌ی شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌‌آزمون است. جامعه آماری فراگیران رشته های علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند. طی 14 دوره در دو گروه کنترل و آزمایش در مرکز آموزش‌های تخصصی کوتاه مدت علاءالدین مشهد ( آموزش زبان) اجرا شد. شرکت‌کنندگان تعداد 120 نفر به‌صورت در دسترس با جایگزینی تصادفی بودند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها، ابتدا پرسشنامه‌ی برگرفته از مطالعات دیگر به‌عنوان پیش‌آزمون روی دو گروه اجرا شد. در گروه کنترل نحوه‌ی آموزش به شیوه‌ی سنتی و مرسوم بود. در گروه آزمایش دانشجویان تحت آموزش معکوس مبتنی بر رویکرد تدریس مسأله‌محور قرار گرفتند. تأثیر این شیوه‌ی تدریس با مقایسه‌ی نمرات پس‌آزمون دو گروه بررسی شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی به دست آمد.
نتایج: میانگین و انحراف معیار در پیش‌آزمون سبک‌های حل‌مسأله‌ی سازنده به ترتیب 05/5±62/15 و در غیرسازنده   61/1±78/20 به دست آمد. در حالی که پس‌آزمون در سازنده 86/5±16/17 و در غیرسازنده 44/2±86/21 در گروه کنترل مشخص گردید. همان موارد در گروه آزمایش برای پیش‌آزمون سازنده 95/2±66/12 و برای غیرسازنده 91/0±76/19 بود که در پس‌آزمون سازنده به 59/6±68/18 و غیرسازنده به 81/2±4/22 تغییر یافت.
نتیجه‌گیری: یادگیری به این شیوه‌ی تدریس، یکی از نیازهای اساسی آموزش امروزی در همه سطوح است. با توجه به مزایایی چون تقویت تفکر تحلیلی و انتقادی، خلاقیت، اطمینان در اتخاذ تصمیم و حل مسأله، این روش تدریس می‌تواند به‌عنوان روشی مکمل در کنار آموزش‌های سنتی مورد استفاده قرار گیرد.


تازه‌های تحقیق
شیلا سلیمانی: Google Scholar ,Pubmed
واژه‌های کلیدی: سبک‌های حل مسأله، دانشجویان علوم پزشکی، یادگیری معکوس، رویکرد تدریس مسأله‌محور
متن کامل [PDF 1072 kb]   (273 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: شيوه هاي آموزش
دریافت: 1401/1/7 | پذیرش: 1401/3/18 | انتشار: 1401/1/15 | انتشار الکترونیک: 1401/1/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی می باشد.

© 2024 All Rights Reserved | Iranian Journal of Medical Education