جلد 20 -
جلد 20 - صفحات 102-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه آزاد اسلامی، یزد ، barkhordary.m@gmail.com
چکیده: (2473 مشاهده)
مقدمه: زورگویی شکلی از رفتار پرخاشگرایانه بین فردی است که در پرستاری به عنوان یک نگرانی رو به افزایش است، دانشجویان پرستاری با ورود به مرحله کار بالینی در معرض آسیب و زورگویی هستند که عواقب ناخوشایندی به همراه دارد. هدف این مطالعه شناسایی فراوانی، نوع رفتارهای زورگویانه، منبع زورگویی، نحوه گزارش و عواقب آن بر دانشجویان پرستاری دانشگاههای آزاد اسلامی و علوم پزشکی شهر یزد است.
روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال 1398 انجام شد، 193 نفر از دانشجویان سال سوم و چهارم پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی و علوم پزشکی شهر یزد شرکت نمودند. نمونهگیری به روش تصادفی طبقهای بود. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامههای مشخصات فردی و رفتارهای زورگویی کلارک (Clarke) و همکاران بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده آمار توصیفی و استنباطی (تی مستقل و آنوا) صورت گرفت.
نتایج: بر اساس یافتهها 118 نفر (85/61%) از دانشجویان انواعی از زورگویی را تجربه نمودند که 769 (32%) مورد زورگویی از طرف مربی بالینی، 597 (8/24%) مورد از جانب پرستار و 402 (72/16%) مورد از طرف بیمار و خانواده بوده است. بیشترین رفتارهای زورگویی 383 مورد (93/15%) برخورد سرد، نادیده گرفته شدن و اخراج بود. 21 نفر (9/10%) به دلیل زورگویی تصمیم به ترک رشته داشتند. 131 نفر (9/67%) رفتار زورگویی را گزارش نداده بودند که 55 نفر(8/36%) آنان علت را ترس از ارزیابی ضعیف بیان نمودند.
نتیجهگیری: نتایج حاکی از آن است بیش از نیمی از دانشجویان پرستاری در معرض انواع رفتارهای زوگویانه قرار گرفتهاند که این امر میتواند عاملی برای انصراف از تحصیل باشد. لذا برنامهریزان آموزش بالینی باید راههای پیشگیری از زورگویی و نحوه واکنش به اینگونه رفتارها را به دانشجویان پرستاری آموزش دهند و اقدامات مناسبی جهت اصلاح محیطهای آموزش بالینی در این زمینه انجام گیرد.
روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال 1398 انجام شد، 193 نفر از دانشجویان سال سوم و چهارم پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی و علوم پزشکی شهر یزد شرکت نمودند. نمونهگیری به روش تصادفی طبقهای بود. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامههای مشخصات فردی و رفتارهای زورگویی کلارک (Clarke) و همکاران بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده آمار توصیفی و استنباطی (تی مستقل و آنوا) صورت گرفت.
نتایج: بر اساس یافتهها 118 نفر (85/61%) از دانشجویان انواعی از زورگویی را تجربه نمودند که 769 (32%) مورد زورگویی از طرف مربی بالینی، 597 (8/24%) مورد از جانب پرستار و 402 (72/16%) مورد از طرف بیمار و خانواده بوده است. بیشترین رفتارهای زورگویی 383 مورد (93/15%) برخورد سرد، نادیده گرفته شدن و اخراج بود. 21 نفر (9/10%) به دلیل زورگویی تصمیم به ترک رشته داشتند. 131 نفر (9/67%) رفتار زورگویی را گزارش نداده بودند که 55 نفر(8/36%) آنان علت را ترس از ارزیابی ضعیف بیان نمودند.
نتیجهگیری: نتایج حاکی از آن است بیش از نیمی از دانشجویان پرستاری در معرض انواع رفتارهای زوگویانه قرار گرفتهاند که این امر میتواند عاملی برای انصراف از تحصیل باشد. لذا برنامهریزان آموزش بالینی باید راههای پیشگیری از زورگویی و نحوه واکنش به اینگونه رفتارها را به دانشجویان پرستاری آموزش دهند و اقدامات مناسبی جهت اصلاح محیطهای آموزش بالینی در این زمینه انجام گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش باليني
دریافت: 1398/12/22 | پذیرش: 1399/3/7 | انتشار: 1399/6/15 | انتشار الکترونیک: 1399/6/15
دریافت: 1398/12/22 | پذیرش: 1399/3/7 | انتشار: 1399/6/15 | انتشار الکترونیک: 1399/6/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |