جلد 21 -
جلد 21 - صفحات 425-418 |
برگشت به فهرست نسخه ها
(استادیار)، گروه مدیریت و فن‌آوری اطلاعات سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، مرکز تحقیقات فن‌آوری اطلاعات سلامت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. ، jahanbakhsh.him@gmail.com
چکیده: (1032 مشاهده)
مقدمه: با رشد فناوری اطلاعات و ارتباطات، رویکرد جدیدی در یادگیری به نام "یادگیری الکترونیک" به وجود آمده است. اجرای یادگیری الکترونیکی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به عنوان یکی از اهداف عینی برنامه استراتژیک معاونت آموزشی مستلزم انجام مطالعات گسترده جهت حضور فعال و آمادگی فراگیران در محیط یادگیری الکترونیکی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی آمادگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در رابطه با یادگیری الکترونیکی انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1397 به وسیله فرمول کوکران از میان 6079 نفر دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 412 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. گرداوری داده‌ها به وسیله پرسشنامه محقق‌ساخته پس از تأیید روایی و پایایی انجام شد. تحلیل داده‌ها به وسیله آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون) انجام شد.
نتایج: یافته‌ها نشان داد در بین مقاطع مختلف، اکثر عوامل یادگیری الکترونیکی دارای تفاوت معناداری بودند (05/0>p). از منظر دانشجویان از میان 8 عامل مورد بررسی، عامل تجربیات مشارکت در یادگیری الکترونیکی 86/12±85/79 (میانگین از100) مهم‌ترین عامل تعیین کننده یادگیری الکترونیکی بود و عامل مدیریت زمان 61/14±39/59 (میانگین از 100) کم اهمیت‌ترین عامل بود. عواملی همچون مهارت‌های فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات با توانمندی در یادگیری (62/0=r)، عادات یادگیری با توانمندی در یادگیری (65/0=r)، انگیزه با سودمندی یادگیری الکترونیکی (66/0=r) بالاترین همبستگی مثبت را داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، تصمیم گیرندگان در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌توانند برای عواملی هم چون مدیریت زمان و انگیزه برای یادگیری الکترونیکی که در سطح پایینی قرار دارد، قبل از پیاده‌سازی دروس به شکل الکترونیک سرمایه‌گذاری کنند و ابتدا این موانع را حل و فصل نمایند و سپس یادگیری الکترونیکی اجرا شود.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1397 به وسیله فرمول کوکران از میان 6079 نفر دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 412 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. گرداوری داده‌ها به وسیله پرسشنامه محقق‌ساخته پس از تأیید روایی و پایایی انجام شد. تحلیل داده‌ها به وسیله آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون) انجام شد.
نتایج: یافته‌ها نشان داد در بین مقاطع مختلف، اکثر عوامل یادگیری الکترونیکی دارای تفاوت معناداری بودند (05/0>p). از منظر دانشجویان از میان 8 عامل مورد بررسی، عامل تجربیات مشارکت در یادگیری الکترونیکی 86/12±85/79 (میانگین از100) مهم‌ترین عامل تعیین کننده یادگیری الکترونیکی بود و عامل مدیریت زمان 61/14±39/59 (میانگین از 100) کم اهمیت‌ترین عامل بود. عواملی همچون مهارت‌های فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات با توانمندی در یادگیری (62/0=r)، عادات یادگیری با توانمندی در یادگیری (65/0=r)، انگیزه با سودمندی یادگیری الکترونیکی (66/0=r) بالاترین همبستگی مثبت را داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، تصمیم گیرندگان در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌توانند برای عواملی هم چون مدیریت زمان و انگیزه برای یادگیری الکترونیکی که در سطح پایینی قرار دارد، قبل از پیاده‌سازی دروس به شکل الکترونیک سرمایه‌گذاری کنند و ابتدا این موانع را حل و فصل نمایند و سپس یادگیری الکترونیکی اجرا شود.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
يادگيري الكترونيكي
دریافت: 1398/10/8 | پذیرش: 1400/6/20 | انتشار: 1400/1/15 | انتشار الکترونیک: 1400/1/15
دریافت: 1398/10/8 | پذیرش: 1400/6/20 | انتشار: 1400/1/15 | انتشار الکترونیک: 1400/1/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |