مقدمه: یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر شیوه حل مسأله افراد، ویژگی‌های روانی و شخصیتی آنان است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه‌ی بین ویژگی‌های شخصیتی با راهبردهای حل مسأله در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. روش‌ها: در این تحقیق توصیفی همبستگی، جامعه‌ی آماری دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 93-92 به تعداد 380 نفر بودند که 191 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری، دو پرسشنامه نئو مک کری و کاستا (McCrae & Costa) و پرسشنامه راهبردهای حل مسأله کسیدی و لانگ (Cassidy & Long) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج: بین روان‌رنجوری (013/0, p= 242/0-r=) و با وجدان بودن (001/0, p= 474/0-r=) با شیوه سازنده حل مسأله همبستگی معنادار وجود دارد و با وجدان بودن بهترین پیش‌بینی‌کننده شیوه سازنده حل مسأله است. هم چنین بین ابعاد برون‌گرایی (001/0, p= 201/0-r=) توافق‌پذیری (001/0, p= 452/0-r=) و با وجدان بودن (001/0, p= 416/0-r=) با شیوه غیرسازنده حل مسأله همبستگی معنادار و معکوس و بین روان‌رنجوری و شیوه غیرسازنده حل مسأله همبستگی مستقیم وجود دارد (001/0, p= 429/0-r=) و توافق‌پذیری، روان‌رنجوری و با وجدان بودن بهترین پیش‌بینی‌کننده شیوه غیرسازنده حل مسأله هستند. نتیجه‌گیری: با توجه به معنادار شدن رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی با راهبرد حل مسأله دانشجویان، پیشنهاد می‌گردد که دانشگاه‌ها توجه به ویژگی شخصیتی دانشجویان خود را جدی گرفته تا بتوانند از این طریق راهبردهای حل مسأله را به دانشجویان خود آموزش دهند.

واژه‌های کلیدی: راهبرد حل مسأله، ویژگی‌های شخصیتی، دانشجویان پرستاری

متن کامل [PDF 272 kb]   (2116 دریافت)