مقدمه: امروزه سازمان‌هایی موفق هستند که دائما افکار و اندیشه‌های جدید را در سازمان کاربردی سازند. در این مطالعه عوامل مؤثر بر خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز مورد بررسی قرار گرفت و تأثیر آن را از طریق خلق مثبت، خود کارآمدی و انگیزش درونی بر فرایند ایجاد و بروز خلاقیت مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی همبستگی داده‌های لازم از طریق پرسشنامه‌ای ترکیبی که توسط یک نمونه 214 نفری تکمیل شده است، جمع‌آوری گردید. افراد نمونه از میان 481 نفر جامعه آماری از طریق یک روش چند مرحله‌ای نمونه‌گیری (خوشه‌ای، طبقه‌ای و تصادفی) انتخاب شدند. داده‌ها به کمک روش آماری تحلیل مسیر (به وسیله نرم‌افزار لیزرل50/8) تحلیل شد. نتایج: یافته‌ها نشان داد که سه عامل ویژگی‌های فردی (خودراهبری، ریسک‌پذیری و پیش‌کنشی) اثر غیرمستقیم و معناداری بر خلاقیت دانشجویان دارند و به وسیله تأثیر بر خلق مثبت، انگیزش درونی و خود کارآمدی بر خلاقیت اثر می‌گذارند. همچنین مقادیر شاخص برازندگی تطبیقی (CFI) برابر با 00/1، شاخص نکویی برازش (GFI) برابر با 00/1، شاخص تعدیل شده نکویی برازش (AGFI) برابر با 97/0 و جذر برآورد واریانس خطای تقریب (RMSEA) برابر با 038/0 بود. نتیجه‌گیری: در ایجاد و توسعه خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی متغیر‌های بسیاری تأثیر گذارند. نتایج تحلیل مسیراین مطالعه نشان داد که خودکارآمدی و انگیزش درونی به ترتیب بیش‌ترین اثر را بر خلاقیت دانشجویان دارد.

واژه‌های کلیدی: ویژگی‌های فردی، خلق مثبت، خود کارآمدی، انگیزش درونی، خلاقیت، دانشجویان علوم پزشکی

متن کامل [PDF 239 kb]   (1676 دریافت)