XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی کاشان ، z_vakili@yahoo.com
چکیده:   (4560 مشاهده)

مقدمه: طراحی برنامه‌های آموزش مداوم جامعه پزشکی باید بر اساس سنجش نیازهای فراگیران باشد. از طرف دیگر، یکی از مشکلات شایع در کشور، مصرف بی‌رویهی فرآورده‌های خونی است و شایعترین درخواست رزرو خون مربوط به بخش‌های جراحی است. لذا مطالعه‌ی حاضر جهت سنجش نیاز‌های آموزشی متخصصین بیهوشی و رشتههای جراحی در زمینهی طب انتقالخون انجام شد.

روش‌ها: این مطالعهی پیمایشی برروی نمونه در دسترس شامل 134 نفر از متخصصین بیهوشی و رشتههای جراحی در استان اصفهان انجام شد. نیازسنجی آموزشی با استفاده از دوپرسشنامهی محقق ساخته روا و پایای خودارزیابی و سنجش دانش انجام شد. آلفا کرونباخ محاسبهشده برای سؤالات خودارزیابی سطحاطلاعات 958/0 و سؤالات میزان نیاز به آموزش 981/0 و سؤالات سنجش دانش 72/0 بود. دادهها وارد نرمافزار Excel شد. برای تجزیه وتحلیل دادهها از شاخصهای توزیع فراوانی و برای مقایسه نتایج ازآزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.

نتایج: اکثر شرکت کنندگان مرد (9/70%) با میانگین سابقهکار 8/8±9/15سال بودند. 8/65% شرکتکنندگان اطلاعات خود را در" حد نسبی" ارزیابی کردند. بیش‌ترین احساس نیاز به آموزش در مورد کرایوپرسیپتیت و کم‌ترین آن در مورد گلبول قرمز فشرده اعلام شد. میانگین نمرات سنجش دانش 24/0±60/6 بر مبنای 20 بود. بین میانگین نمرات خودارزیابی سطحاطلاعات با میانگین نمره آزمون سنجش دانش و میزان مواجهه با فرآوردههای خون ارتباط معنادار وجود داشت (0001/0p). بین نمرات نیاز به آموزش با نمرات خودارزیابی سطح اطلاعات و میزان مواجهه با فرآوردههای خون ارتباط معنادار وجود نداشت (23/0=p).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از نیازسنجی و کمبود دانش پزشکان در تمام مباحث انتقال خون، پیشنهاد می­شود برنامه آموزشی مناسب برای متخصصین رشته‌های جراحی و بیهوشی طراحی گردد. این برنامه می‌تواند در قالب برنامه‌های آموزش مداوم برای دانش‌آموختگان ارائه شود. مطالعات بیش‌تر برای تصمیم‌گیری در مورد نحوه گنجاندن طب انتقال خون در برنامه‌های دستیاری تخصصی گروههای جراحی و بیهوشی لازم است. 

متن کامل [PDF 293 kb]   (1440 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: آموزش مداوم
دریافت: 1392/12/3 | پذیرش: 1393/3/10 | انتشار: 1395/8/9 | انتشار الکترونیک: 1395/8/9

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.