مقدمه: وجود پرسنل آموزش دیده و مجرب از ضروریات بخش اورژانس است. امروزه دانش پرستاری دائماً در حال رشد و تکامل است و دوره چهار ساله پرستاری به هیچ وجه جواب‌گوی این نیازهای در حال رشد نیست. بنابراین لازم است پرستاران بر اساس بخشی که در آن مشغول به خدمت هستند، آموزش‌های تخصصی دریافت کنند. در تدوین هر برنامه آموزشی، قدم اول تعیین نیازهای فراگیران یا همان نیازسنجی آموزشی است. هدف این پژوهش تعیین نیازهای آموزشی پرستاران اورژانس دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی است. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیازسنجی است که با استفاده از فن دلفی انجام گرفته است. جامعه پژوهش شامل اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های پرستاری و مامایی سه دانشگاه، سوپروایزرهای آموزشی، سرپرستاران و مدیران بخش‌های اورژانس بود. در این پژوهش به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف، تعداد 40 نفر انتخاب شدند و در سه راند دلفی در پژوهش شرکت کردند. نتایج: 109 نیاز آموزشی در چهار حیطه مراقبتی، آموزشی مشاوره‌ای، پژوهشی و مدیریتی در طی سه راند دلفی استخراج شد که حیطه مراقبتی با 78 آیتم بیش‌ترین نیاز آموزشی را به خود اختصاص داد. در حیطه‌های آموزشی، پژوهشی و مدیریتی نیز به ترتیب 10، 11 و 10 آیتم استخراج گردید. نتیجه‌گیری: به‌کارگیری نتایج حاصل از نیاز سنجی‌هایی که به صورت بومی و با توجه به نیاز‌های اصلی و اساسی فعلی کشورمان انجام می‌شود در برنامه‌ریزی‌های آتی برای تربیت نیروهای متخصص منجر به تربیت پرستارانی خواهد شد که بی شک در دراز مدت منافع بهداشتی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی زیادی به دنبال خواهد داشت.

واژه‌های کلیدی: پرستاری اورژانس، نیازسنجی، فن دلفی، نیازهای آموزشی

متن کامل [PDF 402 kb]   (4637 دریافت)