مقدمه: یادگیری خود تنظیمی‌یک رویکرد مهم آموزشی و پژوهشی است که تحت تأثیر باورهای انگیزشی قرار می‌گیرد. برخی روش‌های آموزشی بر باورهای انگیزشی و خود تنظیمی‌مؤثرتر است. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تأثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبرد‌های یادگیری خود تنظیمی‌در دانشجویان انجام شد. روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی در دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی ترم 6 (50 نفر) در درس مدیریت در نیم سال دوم تحصیلی 89- 1388 دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی 6 جلسه‌ی 2 ساعته اجرا گردید. دانشجویان بر اساس طرح بلوک تصادفی کامل در گروه‌های آموزشی یادگیری مشارکتی و سخنرانی قرار گرفتند. ابزار سنجش، پرسشنامه‌های روا و پایای باورهای انگیزشی و راهبردهای یاد‌گیری خود تنظیمی ‌MSLQ پینتریچ و دی گروت (Pintrich & De Groot) و مشخصات دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی، من ویتنی، کای اسکوئر، آنالیز واریانس، تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج: میانگین خرده آزمون‌های باور‌های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی‌در گروه یاد‌گیری مشارکتی به طور معناداری بیش‌تر از گروه سخنرانی بود (05/0>p) و میانگین اضطراب امتحان در گروه یادگیری مشارکتی به طور معناداری کم‌تر از گروه سخنرانی بود (05/0p<). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می‌شود با به‌کارگیری روش‌های آموزشی فعال، باعث مشارکت بیش‌تر دانشجویان در موضوعات آموزشی شده تا زمینه برای افزایش باور‌های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی‌فراهم گردد.

واژه‌های کلیدی: سخنرانی، یادگیری مشارکتی، باورهای انگیزشی، راهبردهای یادگیری خود تنظیمی، آموزش پرستاری و مامایی، آموزش دانشجو-محور

متن کامل [PDF 271 kb]   (2269 دریافت)