مقدمه: دروس علوم‌پایه در دانشجویان پزشکی در فهم دروس بالینی و ارزیابی وضعیت تحصیلی در مقاطع بعدی تحصیلی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی اعتبار پیش‌بینی امتحان جامع علوم‌پایه در موفقیت تحصیلی دانشجویان پزشکی در مقاطع بالاتر بود. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی دانشجویان پزشکی دانشکده پزشکی بیرجند در چهار ورودی 1381 تا 1384 به صورت سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به145 دانشجو شامل نمرات امتحان جامع علوم‌پایه و پیش‌کارورزی، معدل دوره بالینی و معدل کل دانشجویان از پرونده آنان استخراج شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌‌های t test، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره علوم‌پایه و نمره پیش‌کارورزی در دانشجویان به ترتیب 27/19±86/128 و 82/18±54/118 و میانگین معدل بالینی و معدل کل دانشجویان به ترتیب 96/0±09/17 و 04/1±77/16 بود. اختلاف میانگین نمرات علوم‌پایه و پیش‌کارورزی در دو جنس از نظر آماری معنادار نبود. ضریب همبستگی پیرسون بین نمره علوم‌پایه با معدل بالینی و نمره پیش‌کارورزی و معدل کل دوره پزشکی به ترتیب 56/0و 55/0 و 68/0محاسبه شد. نتیجه‌گیری: همبستگی متوسط تا بالای بین نمره امتحان جامع علوم‌پایه با نمرات مقاطع بالاتر در دوره پزشکی مشخص می‌کند که می‌توان از آزمون علوم‌پایه به عنوان ابزار معتبری برای شناسایی دانشجویان در معرض عدم موفقیت تحصیلی در دوره‌های بعدی تحصیل استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: امتحان جامع علوم‌پایه، موفقیت تحصیلی، اعتبار پیش‌بینی، دانشجوی پزشکی

متن کامل [PDF 250 kb]   (1524 دریافت)