مقدمه: بین‌المللی شدن برنامه‌های درسی با هدف کسب وجهه بین‌المللی برای برنامه‌های درسی دانشگاهی شکل گرفته و امروزه به دغدغه‌ای مهم برای دانشگاه‌های برتر جهان تبدیل شده است. هدف اصلی این پژوهش، تعیین راه‌کارهای مؤثر در بین‌المللی شدن برنامه‌های درسی حوزه پزشکی از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. روش‌ها: این پژوهش توصیفی-پیمایشی در سال تحصیلی 91-1390 انجام شده است. جامعه آماری شامل 423 نفر از اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است که 118 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته روا و پایا مبتنی بر طیف پنج درجه‌ای لیکرت بوده که در هفت حیطه طراحی شده است. داده‌ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تی تک نمونه‌ای، تی نمونه‌های مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نمره به دست آمده برای همه راه‌کارهای پیشنهادی جهت بین‌المللی شدن برنامه‌های درسی حوزه پزشکی در سطح (05/0> p) بیش از میانگین نظری پرسشنامه(3m=) بود. بیشترین میانگین به راه‌کار محتوایی/آموزشی (86/3±590/0) و کمترین میانگین به راه‌کار ساختاری/دانشگاهی (34/3±658/0) اختصاص داشت. متغیرهای تعدیل‌کننده جنسیت و مرتبه دانشگاهی، در نمره راه‌کارها تفاوت معناداری در سطح (05/0>P) ایجاد نمی کردند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که راه‌کارهای پیشنهاد شده در حیطه‌های محتوایی/آموزشی، انگیزشی/انسانی، ساختاری/دانشگاهی، اطلاع‌رسانی/ارتباطی، فرهنگی/اجتماعی، سیاسی/دیپلماتیک و تجهیزاتی/تکنولوژیک برای بین‌المللی شدن برنامه‌های درسی حوزه پزشکی قابل قبول است.

واژه‌های کلیدی: بین‌المللی شدن، برنامه‌های درسی، جهانی شدن، سیاست آموزشی

متن کامل [PDF 360 kb]   (1907 دریافت)