مقدمه: به منظور آشنا کردن اعضای هیأت‌علمی رشته‌های علوم پزشکی با روش‌ها و فنون تدریس، از سال 1382 تا کنون، در دانشگاه علوم پزشکی تهران کارگاه‌های روش تدریس برگزار می‌شود. این پژوهش میزان آگاهی و به کار‌گیری روش‌ها و فنون نوین تدریس، آموزش داده شده در کارگاه‌های آموزشی که در فاصله‌ی زمانی سال‌های 82 تا 90 در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شده است، را در اعضای هیأت‌علمی این دانشگاه بررسی می‌کند. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی با نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 205 نفر از اعضای هیأت‌علمی، که در کارگاه‌های آموزشی روش تدریس دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله‌ی زمانی سال‌های 90-82 شرکت نموده بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته50 گزینه‌ای روا و پایا بود که میزان آگاهی و به‌کارگیری40 روش تدریس استفاده شده توسط اعضای هیأت‌علمی را بررسی می‌کرد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی و استنباطی (T-Test و تحلیل واریانس) تجزیه و تحلیل شد. نتایج: اعضا هیأت‌علمی بیشترین میزان آگاهی را نسبت به روش تدریس سخنرانی (با میانگین و انحراف معیار 15/1±55/8) داشتند. کمترین میزان آگاهی نسبت به روش TelePraxis (میانیگین 07/1± 75 /0) بود. روش سخنرانی همچنین پر استفاده ترین روش‌ها بود (بیش از 90%). روش سخنرانی برنامه ریزی شده، مناسب ترین روش از دیدگاه شرکت‌کنندگان بود (88%). کمبود وقت درجلسه‌های آموزشی، بیشترین دلیل عدم کاربرد روش‌های آموزش گروهی و و روش‌های آموزشی جدیدتر بود. 155 نفر (6/ 75%) از شرکت‌کنندگان از کارگاه‌ها رضایت داشته‌اند. نتیجه‌گیری: علی‌رغم تلاش دانشگاه در آموزش روش‌های نوین طی 10سال گذشته، اعضای هیأت‌علمی، در آموزش‌های خود بیش‌تر به استفاده از روش‌های سنتی علاقمند هستند.

واژه‌های کلیدی: فنون و روش‌های تدریس، علوم پزشکی، آگاهی، میزان به‌کارگیری، عوامل مؤثر

متن کامل [PDF 274 kb]   (2271 دریافت)