دوره 12، شماره 8 - ( 8-1391 )                   جلد 12 شماره 8 صفحات 563-554 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، akbarim881@mums.ac.ir
چکیده:   (11141 مشاهده)
مقدمه: یافتن عوامل مؤثر بر توانمندی‌های استادان و به‌کارگیری آنها، راه‌کار اساسی در زمینه ارتقای کیفیت آموزش عالی است. اخیراً از بین عوامل اصلی؛ ارتقای هوش معنوی به عنوان یکی از عوامل بهبود کیفیت کاری کارکنان معرفی شده است. لذا به منظور بررسی دقیق‌تر این موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط هوش معنوی با توانمندی تدریس در اعضای هیأت‌علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در دانشکده پزشکی با نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انجام پذیرفت. 160 نفر (32 نفر علوم پایه و 128 نفر بالینی) از اعضای هیأت‌علمی در مطالعه وارد شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه هوش معنوی کینگ و پرسشنامه خودسنجی توانمندی تدریس دانشگاه آلاباما بود. داده‌ها با روش‌های آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیلی از جمله: آزمون‌های همبستگی اسپیرمن، تی، آنالیز واریانس دوطرفه، من ویتنی،کروسکال-والیس، فریدمن وکای دو مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: میانگین نمره هوش معنوی اعضای هیأت‌علمی 2/1±0/63 و در حد متوسط بود و میانه نمره توانمندی تدریس 0/92 با حداقل نمره 0/39 و حداکثر نمره 0/112 گزارش شد. بین هوش معنوی و توانمندی تدریس اعضای هیأت‌علمی همبستگی مثبت وجود داشت (001/0p<، 31/0rs=) نتیجه‌گیری: هوش معنوی اعضا هیأت علمی در حد متوسط ارزیابی شد و ارتباط مثبتی بین هوش معنوی و توانمندی تدریس وجود دارد. مطالعات بیشتری برای کشف علت و ماهیت این ارتباط پیشنهاد می‌شود. همچنین عوامل مؤثر بر هوش و توانمندی تدریس نیز نیاز به مطالعات بیشتری دارند.
متن کامل [PDF 334 kb]   (3117 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ساير موارد
دریافت: 1390/6/26 | پذیرش: 1391/4/1 | انتشار: 1391/8/25 | انتشار الکترونیک: 1391/8/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.