مقدمه: در حال حاضر بسیاری از دانشگاه های کشور آموزش مجازی را شروع نموده‌اند اما آموزش مجازی در دانشگاه‌های علوم پزشکی موضوعی نوپا است. لذا این پژوهش با هدف بررسی نگرش و عملکرد اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نسبت به آموزش مجازی انجام شده است. روش‌ها: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع مقطعی است که در سال 1388 انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های دانشگاه (360 نفر) بوده و حجم نمونه 86 نفر بوده که به روش طبقه‌ای و تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه و داده‌ها به صورت میدانی گردآوری شده و در نهایت با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: 65 درصد نمونه مرد و 35 درصد زن بوده‌اند. 5/46 درصد سابقه فعالیت آموزشی کمتر از 5 سال و 5/39 درصد سابقه بالای 10 سال داشته‌اند. به صورت کلی 7/90 درصد افراد مورد پژوهش با پیاده‌سازی آموزش مجازی موافق، 7/4 درصد کاملاً موافق و 7/4 درصد هم کاملاً مخالف بوده‌اند. همچنین تاکنون 5/46 درصد افراد در تولید محتوای الکترونیکی مشارکت داشته‌ و 9/34 درصد از آموزش مجازی در تدریس خود استفاده نموده‌اند. یافته‌ها در خصوص شیوه‌های مورد استفاده جهت تدریس نشان می‌دهد که این افراد بیشتر از روش سخنرانی (3/1±72/3) و بحث گروهی (07/1±47/3) استفاده کرده‌اند. نتیجه‌گیری: با توجه به نگرش مثبت و عملکرد اعضای هیأت‌علمی در مورد نظام آموزش مجازی پیشنهاد می‌گردد زمینه لازم جهت طراحی و حرکت به سمت اجرای نظام آموزش مجازی در آموزش‌های رسمی دانشگاه علوم پزشکی فراهم گردد.

واژه‌های کلیدی: آموزش مجازی، عملکرد، اعضای هیأت‌علمی

متن کامل [PDF 351 kb]   (2519 دریافت)