مقدمه: به لحاظ اینکه آموزش پرستاری در دو حیطه نظری و بالینی قرار دارد، دارای ویژگی‏ها و مشکلات خاصی است که یکی از مهم‌ترین موارد آن پیوند و همگرایی بین آموزش نظری و بالینی می‌باشد. آموزش در بالین بیمار یکی از اجزای مهم آموزش بالینی محسوب می‌گردد. زمانی که با بیمار گذرانده می‌شود مملو از تجربیات دیداری، شنیداری و لمسی است و لذا باید در جهت ارتقای هرچه بیشتر این نوع آموزش تلاش جدی صورت گیرد. با توجه به مشکلاتی که در حال حاضر در زمینه آموزش بالینی وجود دارد در این مطالعه سعی شده در بررسی اجمالی به آموزش در بالین بیمار که یک نوع آموزش بالینی مهم است پرداخته شود و این موضوع از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گیرد. روش‌ها: این مقاله براساس مروری بربیش از 40 مقاله و کتاب مرتبط با موضوع نوشته شده است. در طول مقاله سعی شده است به مباحث آموزش بالینی و انواع آن، آموزش بر بالین بیمار، اهمیت، مزایا و معایب این آموزش، مشکلات موجود و نحوه ارزشیابی فراگیران در این نوع آموزش، وضعیت موجود و نتایج تحقیقات صورت گرفته در این خصوص پرداخته شود و در پایان نیز بر جمع‌بندی کلی مطالب و ارائه راه‌کارهای پیشنهادی تأکید شده است. نتایج: بررسی‌های صورت گرفته در زمینه آموزش در بالین بیمار نشان می‌دهد که این روش رو به فراموشی است و بیشتر به سمت آموزش در راهروها یا اتاق‌های کنفرانس تغییریافته است. لذا لازم است با آموزش اساتید در این زمینه و انجام هماهنگی‌های بین بخشی و انجام ارزیابی‌های دوره‌ای در جهت احیای هر چه بیشتر این روش ارزشمند آموزش بالینی تلاش گردد. نتیجه‌گیری: در کشورهای مختلف مطالعات گسترده‌ای در خصوص آموزش در بالین بیمار و مشکلات ایجاد شده در این روش آموزشی انجام شده اما در کشور ما اگر چه در خصوص مشکلات آموزش بالینی مطالعات گسترده صورت گرفته اما در این خصوص مطالعه‌ای انجام نشده و امید است این مطالعه راه‌گشای انجام مطالعات بیشتر در این زمینه گردد.

متن کامل [PDF 351 kb]   (8243 دریافت)