مقدمه: اغلب مطالعات انجام گرفته در مورد آموزش بالینی دانشجویان پرستاری به صورت کمی انجام شده است. به منظور بررسی عمیق‌تر آموزش کارآموزی در عرصه دانشجویان پرستاری و درک عمیق‌تر تجربیات آنان، این مطالعه در پی بررسی تجربیات دانشجویان، مربیان و مسؤولین پرستاری بیمارستان از کارآموزی در عرصه دانشجویان پرستاری انجام گرفته است. روش‌ها: در یک مطالعه کیفی، از 8 دانشجوی پرستاری که در پایان دوره کارآموزی در عرصه قرار داشتند، چهار پرستار کارشناس مسؤول بخش، یک سوپروایزر آموزشی و دو مربی ناظر، مصاحبه نیمه ساختار یافته به عمل آمد و از روش تجزیه و تحلیل کیفی (آنالیز محتوا) استفاده شد. نتایج: شش متغیر اصلی در مطالعه حاضر به دست آمد که شامل ضعف آمادگی دانشجویان برای ورود به کارآموزی در عرصه، نامطلوب بودن نحوه ارزشیابی دانشجو، ضعف ارتباط دانشکده و بیمارستان، برنامه‌ریزی مطلوب شیفت‌های کارآموزی در عرصه، ضعف آموزش بالینی و تأثیرات کارورزی بر روند کاری بیمارستان و بیماران بود. نتیجه‌گیری: با عنایت به یافته‌های پژوهش، لازم است مسؤولین آموزش پرستاری برای رفع مشکلات موجود، بالاخص ضعف ارتباطات دانشکده و بیمارستان، و تبدیل بیمارستان‌های آموزشی به فضاهای مناسب آموزشی به منظور تحقق بیشتر اهداف آموزش بالینی دوره پرستاری تلاش بیشتری به کار بندند.

واژه‌های کلیدی: آموزش بالینی، پرستاری، پژوهش کیفی، موانع کارآموزی در عرصه، دانشجوی پرستاری

متن کامل [PDF 194 kb]   (5553 دریافت)