@article{ author = {Yousefy, Alirez}, title = {Active Learning}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {93-94}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {واژه‌نامه توصیفی آموزش یادگیری فعال (Active Learning)}, abstract_fa ={یادگیری فعال را شاید بتوان با توضیح متضاد آن، یعنی، یادگیری منفعل (Passive Learning)، بهتر فهمید. در یادگیری منفعل، که غالباً و نه اختصاصاً، در روش سخنرانی تجلی پیدا می‌کند، اصل بنیادین پذیرفته شده‌ای است که فراگیر، دانایی مختصری دارد و برای پر شدن ذهن او از دانش، باید در مقابل یک فرد دانا بنشیند و به گفتار او گوش دهد. یادگیری فعال، در مقابل، مشتمل بر مجموعه راهبردهایی است که فراگیر را در جریان یادگیری مشارکت دهد و او را برای عمق بخشیدن به یادگیری خود توانا سازد. این راهبردها که برای تحقق یادگیری فعال پیشنهاد شده‌اند، تحت عناوین: یادگیری مبتنی بر مورد (Case-Based Learning)، یادگیری اکتشافی (Discovery Learning)، یادگیری تجربی (Experiential Learning) و یادگیری از طریق بازاندیشی (Reflective Learning) و عناوین مشابهی از این دست، در متون آموزشی، و بویژه در متون آموزش پزشکی، کاربرد وسیع یافته‌اند. همچنین تدابیری از قبیل: پرسش و پاسخ، بارش افکار (Brain storming)، فعالیت در گروه‌های کوچک، ایفای نقش، شبیه‌سازی، کارگاه‌های آموزشی و ارزشیابی فرایندی، برای تحقق راهبردهای یادگیری فعال پیشنهاد شده‌اند. یادگیری مبتنی بر مورد (Case-Based Learning) این راهبرد یادگیری فعال، که در آموزش پزشکی و سایر آموزش‌های حرفه‌ای کاربرد وسیع یافته است، بر این باور زیربنایی تکیه دارد که موارد مطالعاتی فراگیران در آموزش‌های حرفه‌ای باید از موقعیت‌های واقعی که در آن حرفه اتفاق می‌افتد، انتخاب شود و نه اینکه صرفاً اصول علمی در هر رشته تدریس گردد. فراگیران علوم پزشکی غالباً در معرض مواردی قرار می‌گیرند که برای یادگیری و شناسایی و کشف آن نیازمند به بحث در گروه‌های کوچک، و نیز فردی هستند که مباحث را هدایت و تسهیل کند (Facilitator). یادگیری مبتنی بر مورد، گاهی معادل یادگیری مبتنی بر مسأله Problem-Based Learning نیز به کار رفته است. یادگیری مبتنی بر شایستگی یا صلاحیت (Competence-Based Learning) یادگیری مبتنی بر شایستگی یا صلاحیت‌های خاص، از شایع‌ترین اصطلاحات در آموزش پزشکی و کلاً آموزش‌های حرفه‌ای است. در رویکردهای آموزش پزشکی جامعه‌نگر، یادگیری مبتنی بر کسب صلاحیت‌های خاص، دارای ارزش محوری می‌باشد. در این نوع یادگیری، تأکید اصلی بر بروندادهای یادگیری (Learning outcomes)، کاملاً واضح و تعریف شده و مورد نیاز برای آن حرفه است که باید به دقت آموزش داده شده و در آزمون‌ها، این صلاحیت‌ها با دقت مورد سنجش قرار گیرند. رویکرد یادگیری مبتنی بر شایستگی، بطور مشخص بر یادگیرندگانی تأکید دارد که کاربرد آموخته‌های خود و مهارت‌ها و ارزش‌های مرتبط با محیط واقعی کار و ارائه خدمت را منطبق بر معیارهای مشخص حرفه‌ای، از خود بروز دهند. این رویکرد یادگیری، بر واژه‌هایی مانند مهارت‌های محوری (Core skills)، مهارت‌های کلیدی (Key skills) و برآیندهای یادگیری تأکید دارد. یادگیری اکتشافی (Discovery Learning) این یادگیری نیز از راهبردهای (Strategies) یادگیری فعال می‌باشد که در روش‌های فعال تدریس نیز با همین نام فنونی برای آن ایجاد شده است. در این شیوه یادگیری، نقشی که معلم بر عهده می‌گیرد حائز اهمیت است. نقش معلم در این شیوه، بیش از تأکید بر انتقال اطلاعات، بر تسهیل در جستجو و جمع‌آوری اطلاعات تأکید دارد. لازم به ذکر است که ایفای نقش معلم در مقام راهنما و تسهیل‌کننده، قطعاً نیازمند به معلمان یا استادانی است که مهارت‌ها و دانش‌های آنها بسیار فراتر از معلمان و استادانی باشد که صرفاً به انتقال معلومات می‌پردازند. یادگیری تجربی (Experiential Learning) منظور یادگیری است که بر مرور و تجزیه و تحلیل فعال و سنجیده تجربیات فرد استوار باشد. هدف این گونه یادگیری آگاهانه، افزایش امکانات بهبود عملکرد فرد در آینده می‌باشد. این نوع از یادگیری، بر فلسفه و اصولی تکیه دارد که از گسترش و توسعه فعالیت حرفه‌ای براساس مشارکت در جامعه انسانی، دفاع می‌کند و اهمیت ارتباطات انسانی را در یادگیری مورد حمایت، و بی‌همتایی تجربه تک تک انسان‌ها را مورد تأکید قرار می‌دهد. در این روش یادگیری، تجربه (رابطه متقابل فرد و محیط) واحد اساسی یادگیری محسوب می‌شود که چنان که به دقت مورد بررسی فردی و یا گروهی قرار گیرد، راه را برای تجربه‌های وسیع‌تر بعدی هموار می‌سازد. این شیوه یادگیری در آموزش پزشکی، بویژه در دوره‌های کارورزی و کارآموزی بالینی، می‌تواند با وسعت مورد استفاده قرار گیرد. یادگیری باز (آزاد) (Open Learning) این نوع یادگیری، از اصطلاحاتی است که در دو دهه اخیر با گسترش کاربرد رایانه به فرهنگ مسائل آموزشی راه یافته است. یادگیری باز یا آزاد، در واقع، رویکردی به تدریس و یادگیری است که بر اساس انعطاف‌پذیری، دسترسی به منابع، سیستم ارائه خدمات آموزش و یادگیری و آزمون و بازخورد سریع، خود را جلوه‌گر می‌سازد. آنچه این نوع یادگیری را تسهیل کرده است، گسترش تکنولوژی ارتباطات رایانه‌ای و شبکه است. واژه‌هایی همچون یادگیری الکترونیکی (e-Learning) و یا یادگیری از راه دور، تقریباً‌ هم معنا با این واژه می‌باشند. یادگیری باز (آزاد) طریقی است که برای گسترش آموزش مداوم جامعه پزشکی مورد توجه جهانی قرار گرفته است.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-230-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-230-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Irajpour, AliRez}, title = {Interprofessional Education Conference: Grounding Action in Theory}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {91-92}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {گزارش همایش: اقدام زیربنایی در مبانی نظری آموزش بین‌حرفه‌ای}, abstract_fa ={مقدمه گستردگی آموزش علوم پزشکی، همواره ملل و جوامع بین‌المللی را بر آن داشته تا در صدد رفع نقایص الگوهای آموزشی در علوم تندرستی برآیند. در سال 1975، گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) مبنی بر کیفیت نامطلوب آموزش علوم پزشکی در جهان منجر گردید تا به سال 1978، کمیته خبرگان WHO، در قطعنامه گردهمایی آلماتای قزاقستان، بر گسترش آموزش‌های گروهی، بویژه در چارچوب علوم پزشکی جامعه‌نگر و بهره‌گیری از روش حل مسأله در آموزش علوم پزشکی تأکید نماید و عملاً در حدود یک دهه بعد، یعنی، در اجلاس 1987 ژنو، فعالیت‌های صورت گرفته به معرفی الگوی آموزش چند حرفه‌ای (Multiprofessional Education-MPE) با شعار یادگیری با هم، کار با هم برای سلامت ‍»Learning together to work together for health» به عنوان راه حلی برای بهبود کیفیت آموزش علوم پزشکی مطرح گردید. به تدریج، این مفهوم، با قالبی جامع‌تر، تحت عنوان «آموزش بین‌حرفه‌ای یا IPE (Interprofessional education)» معرفی شد که بر اساس آخرین تعریف ارائه شده از سوی CAIPE (Centre of the Advancement of Interprofessional Education) در سال 1997، آموزش بین گروهی (IPE) به موقعیت‌هایی اطلاق می‌گردد که یادگیری شاغلین دو یا چند حرفه با یکدیگر، و از همدیگر، باشد تا مشارکت و کیفیت ارائه خدمات را بهبود ببخشند. در سه دهه اخیر، تلاش‌های فراوانی در کشورهای توسعه یافته، بویژه ایالات متحده، انگلستان و کانادا صورت گرفته است تا آموزش علوم پزشکی و همچنین آموزش مداوم جامعه پزشکی، هرچه بیشتر با مفهوم مشارکت و کار تیمی، به عنوان یکی از کلیدی‌ترین راه‌کارهای ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی- درمانی در بین اعضای تیم سلامت عجین گردد. بدین منظور، بویژه در یک دهه اخیر، پژوهش‌های بنیادی و کاربردی گسترده‌ای به عنوان زیر بنا، و به دنبال آن، طراحی الگوهای آموزش بین‌حرفه‌ای انجام شده است. در این مدت، نتایج پیشرفت‌های حاصل در دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقات بهداشتی و آموزشی در سازمان‌های رسمی و غیر رسمی، اعم از وابسته و غیر وابسته به مجامع بین‌المللی مثل WHO و تشکیلات منطقه‌ای آن در بخش‌های مختلف جهان، در همایش‌های بین‌المللی ارائه گردیده است. دانشگاه تورنتو کانادا در روزهای 26 و 27 می 2005 مطابق با 3 و4 خرداد 1384، در قالب یکی از برنامه‌های آموزش مداوم جامعه علوم پزشکی، کنگره‌ای بین‌المللی به شرح زیر برگزار نمود: اهداف ارائه مدل‌های نظری و چارچوب‌هایی در معرفی آموزش بین‌حرفه‌ای معرفی ابداعات مربوط به شیوه‌های آموزشی و برنامه‌ریزی در آموزش بین‌حرفه‌ای معرفی شیوه‌های ارزیابی و ارزشیابی در آموزش بین‌حرفه‌ای توسعه ساختاری مورد نیاز در آموزش بین‌حرفه‌ای شرکت‌کنندگان این همایش، عمدتاً کارکنان نظام سلامت، اعم از کادر آموزشی دانشگاه‌ها، مراکز آموزش عالی و پژوهشی و کارکنان بخش بهداشتی- درمانی، شامل پزشکان با کلیه تخصص‌های پزشکی، پرستاران، داروسازان، دندان‌پزشکان، مددکاران اجتماعی و سایر پیراپزشکان و بعضاً دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم پزشکی بودند. اکثریت شرکت‌کنندگان و ارائه‌کنندگان که بالغ بر 400 نفر بودند، از ایالات متحده و کانادا و بعد از آن انگلستان، و تعداد اندکی از کشورهای اروپایی و آسیایی بودند. برنامه‌های همایش پس از افتتاحیه با سه سخنرانی، به تاریخچه آموزش بین‌حرفه‌ای در سه سطح نظام‌های بهداشتی- درمانی، مراکز آموزشی دانشگاهی و سطح اجرایی آن پرداخت. سایر برنامه‌ها در قالب جلسات فعال گروهی عبارت بودند از: ارائه مقاله در 7 سالن (42 مورد) که به تجربیات و ابداعات انجام شده در جهت ارتقای فرآیند آموزش بین‌حرفه‌ای می‌پرداخت. کارگاه‌های آموزشی (21 مورد) که به ارائه الگوها و نظریه‌های زیربنایی آموزش بین‌حرفه‌ای و همچنین تدوین برنامه‌های آموزش بین‌حرفه‌ای و ارزشیابی آنها می‌پرداخت. دو مورد پانل با حضور صاحب‌نظران که به پاسخ‌گویی ابهامات در اجرایی‌نمودن آموزش بین‌حرفه‌ای و کاهش تنش‌های حرفه‌ای در این فرایند می‌پرداخت. سمپوزیوم (7 مورد) به موانع و عوامل تسهیل‌کنندهای آموزش بین‌حرفه‌ای در مراحل مختلف تحصیل و ارزشیابی این برنامه‌ها می‌پرداخت. ارائه پوستر همراه با پرسش و پاسخ (18 مورد) که عمدتاً تجربیات حاصل در اجرای آموزش بین‌حرفه‌ای را ارائه نمودند. و بالاخره، یک برنامه تأتر فعال، با مشارکت شرکت‌کنندگان در همایش، به تحلیل ابعاد کار گروهی بر بالین، به عنوان برنامه ویژه اجرا شد. مطالب ارائه شده در همایش، علاوه بر معرفی دستاوردهای پژوهشی، 11 پروژه با صرف 13 میلیون دلار اعتبار تخصیص یافته در نظام آموزشی و بهداشتی- درمانی کشور کانادا و همچنین سایر کشورهای پیشرو در این زمینه، نظیر ایالات متحده، انگلستان و استرالیا، به معرفی الگویی پرداخت که آموزش علوم پزشکی در قالب بین‌حرفه‌ای با مرکزیت مددجو می‌تواند موجبات ارتقای هرچه بیشتر کیفیت آموزش و خدمات بهداشتی- درمانی را به همراه داشته باشد. در این الگو، تلفیق تعاملات دو سیستم آموزشی و حرفه‌ای (Educational system & professional system) اوّلی، با محوریت فراگیر و دومی، با محوریت مددجو، به بهبود تعاملات تیم سلامت، به منظور ارتقای برونداد دو سیستم پیش‌گفت می‌انجامد. برگزارکننده همایش Department of family and community medicine, University of Toronto In collaboration with: Council of health sciences and social work deans, University of Toronto Continuing education faculty of medicine, University of Toronto Centre for faculty development at St. Michael’s Hospital, University of Toronto Department of family and community medicine, University Health Network Conference website: www.cme.utoronto.ca/ipe2005}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-229-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-229-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Mozayan, MR and Mazloomi, S and Askarshahi, M}, title = {Students Viewpoints About The Sequence Of University Language Courses: A Survey In Shahid Sadoughi Medical University}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {89-90}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نظرات دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی در خصوص ترتیب مطالب دروس زبان پیش‌دانشگاهی و عمومی}, abstract_fa ={ اهمیت زبان انگلیسی در دانشگاه‌های علوم پزشکی، به جهت نیاز به استفاده از کتب و مطالب جدید، بر هیچ کس پوشیده نیست. یکی از اهداف مهم تدریس زبان انگلیسی به دانشجویان دانشگاه‌ها، بالابردن توانایی آنها در خواندن متون و درک سریع مطالب بدون توسل به ترجمه است. متأسفانه، اکثریت قریب به اتفاق دانشجویان، به علت روند غلط تحصیل آنها، از انجام این امر یعنی درک سریع مطالب به زبان انگلیسی عاجزند(1و2). امروز، خواندن را، امری انفعالی (Passive) نمی‌دانند و به دلیل اعتقاد به روند تعاملی (Interactive) در خواندن متون، روش تدریس نسبت به گذشته تفاوت‌های زیادی پیدا نموده است(3و4). برای آموزش زبان انگلیسی به دانشجویان در دانشگاه‌ها، ابتدا، دو درس تحت عناوین زبان پیش‌دانشگاهی و زبان عمومی به آنها ارائه می‌گردد. در این دو درس، شیوه نگارش کتب از نظر ترتیب ارائه مطالب مختلف است که شیوه تدریس متفاوتی را می‌طلبد. به همین دلیل، ما بر آن شدیم تا نظرات فراگیران را در خصوص این کتب ارزیابی نماییم. در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 270 نفر از دانشجویان دانشکده‌های بهداشت، پرستاری و مامایی شرکت نمودند. پرسشنامه مربوطه که روایی آن از طریق نظرسنجی از متخصصان تأمین شده بود، در بین دانشجویان توزیع شد و توضیحات کافی در خصوص چگونگی تکمیل پرسشنامه به دانشجویان ارائه گردید. نکات موجود در پرسشنامه، اساساً راجع به اهمیت تلفظ لغات مشکل و جالب بودن محل تلفظ‌ها، محل توضیح لغات دشوار، جالب بودن محل توضیح نکات دستوری، و بطور کلی، ترتیب مطالب ارائه شده در این دو درس بود. در خصوص موارد فوق، سؤالات به صورت طیف لیکرت طراحی شده بود که بعد از انجام پیش‌آزمون، جواب‌ها به صورت موافق و مخالف تغییر یافت و نهایتاً، اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه، با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و انجام آزمون‌های ویلکاسون و مجذور کای و آنالیز واریانس تحلیل گردید. میانگین و انحراف معیار خصوصیات درس زبان پیش‌دانشگاهی 991/0±43/38 و درس زبان عمومی 155/0±59/67 بود. مقایسه این دو میانگین با تست آماری ویلکاکسون، تفاوت معنی‌داری را نشان می‌دهد (001/0P<). با ترتیب مطالب ارائه شده در این دو کتاب، 9/91 درصد دانشجویان در مورد زبان پیش‌دانشگاهی مخالفت داشتند و 1/8 درصد موافق بودند. هشتاد و هشت و نیم درصد آنها با ترتیب مطالب زبان عمومی موافق و 5/11 درصد مخالف بودند که در مقایسه این اختلاف معنی‌دار بود (01/0P<). بطور کلی، نتایج این مطالعه نشان داد که در دروس مربوط به خواندن (Reading)، فعالیت‌های قبل از خواندن که شامل تلفظ لغات مشکل، توضیح کلمات دشوار در جمله (Context) و ارائه نکات دستوری است، مقبول نظر دانشجویان بوده، که این شاخص با یافته‌های دیگران مبنی بر ارائه فعالیت‌های قبل از خواندن مطابقت(1،2و4) دارد و به همین جهت، کتاب زبان پیش‌دانشگاهی موجود، که فعلاً در دانشگاه‌ها تدریس می‌گردد (Basic reading)، بخاطر نداشتن ترتیب خوب مطالب، می‌تواند استاد را به روش‌های تدریس سنتی سوق دهد. کتاب زبان عمومی مخصوص دانشجویان رشته‌های پزشکی و وابسته (ESM-I) نیز می‌تواند از نظر ارائه ترتیب مطالب، الگوی دیگر کتب زبان از جمله کتاب زبان پیش‌دانشگاهی قرار گیرد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-73-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-73-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Haidary, Mohsen Reza and Haghpanah, Vahi}, title = {The Collaboration Of National And International Centers In Health Care Researches: Some Ethical Issues}, abstract ={This article reviews some of the ethical aspects of collaborative research or collaboration of national and international centers in health car researches. Scientific collaborations are of potential advantages, but, it’s a challenging task to successfully accomplish a collaborative research on ethically sound grounds. Current trends in international collaborative healthcare researches reflect limited benefits for the majority of world population. Collaborative research among scientists and researchers of universities and industry section usually has financial considerations. Successful cross-cultural and international collaborations have to overcome many regional and global barriers. Despite these difficulties, most scientific collaborations usually begin with an informal meeting or contact. With the advancement in global communications, scientists have greater responsibility towards world community while considering the impact of their collaborative partnerships. This article reviews the main factors required for developing a collaborative partnership and discusses the needed strategies for sustaining this relationship. Finally, it is concluded that healthcare researchers can play an important role in establishing harmony and resolving international and global problems in the field of collaboration.}, Keywords = {Collaborative Research, Ethics, Developed Countries, Global Healthcare}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {79-88}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رویکردی به مشارکت مراکز داخلی و بین المللی در زمینه پژوهش ‌های بهداشت و درمان: اشاره به برخی نکات اخلاقی}, abstract_fa ={این مقاله به بررسی برخی از جنبه‌های اخلاقی تحقیقات گروهی و یا مشارکت مراکز داخلی و بین المللی در زمینه پژوهش‌های بهداشتی می‌پردازد. مشارکت‌های علمی دارای مزایای بالقوه‌ای می‌باشند، اما به اتمام رساندن موفقیت‌آمیز آنان در یک بستر اخلاقی، مقوله‌ای بحث برانگیز می‌باشد. روندهای رایج در تحقیقات بین‌المللی گروهی در زمینه بهداشت، برای اکثریت افراد جامعه، دارای مزایای محدودی است. از طرفی، تحقیقات جمعی در میان دانشمندان و محققین در مراکز دانشگاهی و صنعتی، معمولاً دارای ملاحظات اقتصادی است. همکاری‌های موفقیت‌آمیز بین‌المللی و بین فرهنگی اغلب می‌تواند موانع منطقه‌ای و جهانی را مرتفع سازد. در کنار این گونه مشکلات عمده بین المللی کنونی، مشارکت‌های علمی، به واسطه یک ملاقات یا ارتباط غیر رسمی آغاز می‌گردند. با گرایش و تأثیرپذیری این جریان از ارتباطات جهانی، دانشمندان و محققین با مسؤولیت بزرگتری در قبال جامعه جهانی مواجه می‌شوند. نگارندگان این مقاله به بررسی عوامل اصلی که مستلزم شکل‌گیری و ایجاد یک مشارکت جمعی بوده، پرداخته‌اند و همچنین رویکردهای لازم برای ادامه روند این ارتباط مورد بحث قرار داده‌اند و در نهایت، چنین نتیجه‌گیری کرده اند که محققین در تحقیقات پزشکی (بهداشتی- درمانی) در حیطه مشارکت می‌توانند نقش‌ مهمی را برای ایجاد توازن و حل مسائل بین‌المللی و جهانی ایفا کنند.}, keywords_fa = {مشارکت تحقیقاتی, اخلاق, کشورهای توسعه یافته, مراقبت‌های فراگیر بهداشتی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-72-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-72-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Hadizadeh, Fatemeh and Firoozi, Mahboubeh and ShamaeyanRazavi, Nazani}, title = {Nursing and Midwifery Students Perspective on Clinical Education in Gonabad University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction. Continuous evaluation is necessary for improving and promoting the quality of clinical education. The purpose of this study was to determine the views of nursing and midwifery students of Gonabad University of Medical Science about the condition of clinical education. Methods. This was a cross-sectional survey in which 140 nursing and midwifery students registered as day or night students were selected by census sampling method. They were studied using a questionnaire consisted of 4 sections about instructor’s performance, cooperation of staff, patients and students, facilities and equipments of clinical environment and clinical evaluation system. Data was analyzed by SPSS software using descriptive statistics, t-test, Mann Whitney and Pearson correlation coefficient. Results. Most of the students evaluated the instructor’s performance, good with the mean and standard deviation of 62.3±15.7, cooperation of staff, patients and students, at a borderline level(between good and intermediate) with the mean and standard deviation of 51.4±22.4, facilities and equipments, at an intermediate level with the mean and standard deviation of 30.64±19.2 and clinical evaluation system at an intermediate level with the mean and standard deviation of 37.6±27.7. There was no significant difference between nursing and midwifery students' viewpoints about different aspects of clinical education. Conclusion. In order to improve the situation of clinical education in nursing, it is recommended to provide facilities and equipments for clinical environments and revise the tools and process of clinical evaluation. These points have been confirmed by other studies as well. Improving instructors' performance and encouraging professional cooperation could lead to the improvement of clinical education.}, Keywords = {Clinical education, Perspective, Students, Nursing, Midwifery, Instructors\' performance, Facilities, Equipments, Clinical evaluation}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {70-78}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارزیابی وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشکده علوم پزشکی گناباد}, abstract_fa ={مقدمه برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، وضعیت آن همواره باید مورد ارزیابی قرار گیرد. در این راستا پژوهشی با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشکده علوم پزشکی گناباد انجام گردیده است.روش‌ها در پژوهشی توصیفی- مقطعی از نوع پیمایشی، 140 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی واجد شرایط و مشغول به تحصیل در دوره‌های روزانه و شبانه دانشکده علوم پزشکی گناباد، به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. دیدگاه دانشجویان در مورد آموزش بالینی توسط پرسشنامه پایا و روا، وضعیت آموزش بالینی متشکل از چهار بخش: عملکرد مربیان بالینی؛ همکاری پرسنل، دانشجو و بیمار؛ امکانات و تجهیزات محیط بالینی و سیستم ارزشیابی بالینی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها از توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمون‌های t، من‌ویتنی و ضریب همبستگی پیرسون در نرم‌افزار SPSS استفاده شد.نتایج اکثر دانشجویان، عملکرد مربیان را در سطح خوب با میانگین 7/15± 3/62، همکاری پرسنل، دانشجو و بیمار را در سطح مرزی پایین خوب با میانگین 4/22±4/51، امکانات و تجهیزا ت محیط بالینی را در سطح متوسط با میانگین 2/19±64/30 و نحوه ارزشیابی بالینی را در سطح متوسط با میانگین 7/27±6/37 گزارش کرده بودند. نمره آموزش بالینی در هر یک از حیطه‌های فوق در رشته تحصیلی پرستاری و مامایی تفاوت معنی‌داری نداشت.نتیجه‌گیری. وضعیت آموزش بالینی پرستاری، نیاز به تأمین امکانات، تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرایندهای ارزشیابی بالینی دارد که در مطالعات مشابه تأیید شده است. ارتقای‌ عملکرد مربیان و جذب همکاری‌های حرفه‌ای می‌تواند در بهبود وضعیت آموزش بالینی مفید واقع شود.}, keywords_fa = {آموزش بالینی، دیدگاه، دانشجویان، پرستاری، مامایی، عملکرد مربیان، امکانات، تجهیزات، ارزشیابی بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-71-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-71-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Goharian, Vahid and Kafami, Zahra and Yamani, Nikoo and Omidifar, Navid and Safai, Mansour}, title = {Comparing Resident Evaluation of Attending Surgeons to Attendings Self-Evaluation}, abstract ={Introduction. Studying the educational situation of surgery residents according to the perspective of residents and attending surgeons could lead to recognizing the strengths and weaknesses of their education and also to evaluating faculty performance. The purpose of this study was to determine the residents' viewpoints on evaluating their attending surgeons and compare the obtained results with their own attendings' perspective in this regard. Methods. Seventeen surgical residents selected through census sampling method took part in this descriptive study by filling a valid and reliable questionnaire including 20 items, in which they evaluated all their 18 attending surgeons on doing their educational duties in the operating room, surgical ward, clinic and conference. The same written evaluation forms were distributed among the faculty members to examine their own performance in the units mentioned above. SPSS software was used for statistical analysis and, independent t-test and paired t-test for comparisons. Results. The mean scores that residents considered for attending surgeons in the operating room, other clinical settings and overall scores were 3.97 0.62, 3.86 0.57 and 3.91 0.58 out of 5, respectively. The mean scores for attendings' self-evaluation in this three sections were calculated 4.22 0.67, 4.05 0.85 and 4.14 0.67 out of 5, respectively. The attending surgeons who completed the self-evaluation forms received higher scores from residents but no significant difference was observed.. Conclusion. This study shows that attending surgeons should pay more attention to teaching the side effects of surgeries as well as providing appropriate feedback for residents and also to designing and supervising educational system. The results of these kinds of study can help attending surgeons to recognize the strength and weaknesses of their education. More studies are recommended to help for promoting the educational situation of surgery residents.}, Keywords = {. Surgery education, Self-evaluation, Faculty evaluation, Residents, Attending.}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {62-69}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه ارزشیابی عملکرد آموزشی اساتید جراحی توسط دستیاران با خودارزیابی اساتید}, abstract_fa ={مقدمه مطالعه وضعیت آموزش دستیاران رشته جراحی از دیدگاه دستیاران و اساتید این رشته، می‌تواند موجب شناخت بهتر نقاط ضعف و قوت آموزش شده و به نوعی، ارزشیابی از عملکرد اساتید نیز محسوب گردد. به همین منظور، این مطالعه با هدف مقایسه ارزشیابی دستیاران از اساتید خود با خودارزیابی همان اساتید انجام گرفت.روش‌ها یک مطالعه توصیفی بر روی کلیه دستیاران (17نفر) و اساتید جراحی (18نفر) دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از یک پرسشنامه پایا و روا 20 گزینه‌ای در مورد عملکرد آموزش اساتید در اتاق عمل، بخش، درمانگاه و کنفرانس‌ها انجام شد. پرسشنامه توسط خود اساتید و دستیارانشان تکمیل گردید. نتایج با نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t-test و t زوج تجزیه و تحلیل گردید.نتایج میانگین نمراتی که دستیاران در اتاق عمل، سایر مکان‌های آموزش بالینی و در کل به اساتید خود دادند به ترتیب: 0.62±3.97، 0.57±3.68 و 0.58±3.91 از حداکثر 5 نمره بود. میانگین نمرات خودارزیابی اساتید در این سه بخش به ترتیب: 0.67±4.22، 0.85±4.05 و 0.67±4.14 از 5 محاسبه گردید. اساتیدی که پرسشنامه‌های خودارزیابی را تکمیل کردند، نمرات بهتری از سوی دستیاران دریافت کردند،‌ ولی تفاوت معنی‌دار نبود.نتیجه‌گیری. لازمست اساتید توجه بیشتری به آموزش عوارض احتمالی عمل جراحی داشته و ضمن ارائه بازخورد به دستیاران، مدیریت آموزشی را طراحی و سرپرستی نمایند. ارائه نتایج این گونه مطالعات به اساتید می‌تواند آنها را در شناسایی نقاط قوت و ضعف خود یاری دهد. مطالعات وسیع‌تر و ایجاد اصلاحات می‌تواند در ارتقای وضعیت آموزش دستیاران سودمند باشد.}, keywords_fa = {آموزش جراحی، خودارزیابی، ارزشیابی استاد، دستیاران، اساتید}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-70-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-70-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Kebriaei, Ali and Roudbari, Masou}, title = {Quality Gap in Educational Services at Zahedan University of Medical Sciences: Students Viewpoints about Current and Optimal Condition}, abstract ={Introduction. The first basic step in developing any quality improvement program is determining the quality gap and, adopting strategies for removing or reducing this gap. This study was performed to determine the quality gap in educational services at Zahedan University of Medical Sciences, based on students’ perceptions and expectations. Methods. In this cross-sectional descriptive study, 386 students selected by stratified random sampling method, were studied in the year 2004. A questionnaire which measured the quality gap in 5 dimensions of service, and proved to be valid and reliable, was used for data collection. For data analysis, descriptive statistics, Willcoxon and Friedman tests were applied using SPSS software. Results. According to the majority of students (81.6%) there was an overall negative quality gap in educational services. The smallest gap with the mean and standard deviation of -1.10 0.99 belonged to "reliability" dimension and the largest gap with the mean and standard deviation of -1.73 1.04 to "responsiveness". There was a significant difference in quality gap between five dimensions. Conclusion. A negative quality gap in five dimensions of services was observed. It is recommended that workshops on customer serving, communication skills and personnel’s technical skills development be held. Also, allocating more resources for improving educational facilities and physical environment is suggested.}, Keywords = {. Quality gap, Educational services, Student}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {53-61}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {شکاف کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان: دیدگاه دانشجویان از وضعیت موجود و مطلوب}, abstract_fa ={مقدمه تعیین شکاف کیفیت خدمت، و در پی آن اتخاذ استراتژی‌هایی برای رفع یا کاهش شکاف، اولین گام اساسی در تدوین برنامه‌های ارتقای کیفیت، محسوب می‌شود. این مطالعه، با هدف ارزیابی شکاف کیفیت خدمات آموزشی ارائه شده به دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد.روش‌ها در مطالعه‌ای توصیفی- مقطعی در سال 1383، 386 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زاهدان با روش طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها به کمک پرسشنامه پایا و روا صورت گرفت. پرسشنامه، شکاف کیفیت را در پنج بُعد خدمت اندازه‌گیری می‌نمود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و به کمک آماره‌های توصیفی و آزمون‌های ویلکاکسون و فریدمن ، تجزیه و تحلیل شد.نتایج در مورد کیفیت کلی خدمات آموزشی ارائه شده، اکثریت دانشجویان(6/81 درصد) قائل به وجود شکاف منفی کیفیت بودند. از میان ابعاد پنج‌گانه خدمت، بُعد پاسخ‌گویی دارای بیشترین میانگین شکاف (1.04±1.73-) و بعد اطمینان دارای کمترین میانگین شکاف کیفیت (0.99±1.10-) بودند. تفاوت شکاف مشاهده شده بین ابعاد پنج‌گانه خدمت با یکدیگر معنی‌دار بود.نتیجه‌گیری. از نظر اکثریت قریب به اتفاق دانشجویان، در هر پنج بعد خدمات آموزشی شکاف منفی کیفیت وجود داشت. پیشنهاد می‌شود برای کاهش این شکاف‌ها، کارگاه‌های آموزش نحوه خدمت به مشتریان و برقراری ارتباط با آنان و نیز کارگاه‌هایی در جهت افزایش مهارت‌های فنی کارکنان برگزار شود، و برای بهبود وضعیت ظاهری، فضاها و امکانات آموزشی، منابع بیشتری تخصیص یابد.}, keywords_fa = {شکاف کیفیت، خدمات آموزشی، دانشجو}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-69-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-69-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Shahriari, Mohsen and Jalalvandi, Fereshteh and Yousefi, Hojatollah and Tavkol, Khosro and Saneei, Hami}, title = {The Effect of a Self-Care Program on the Quality of Life of Patients with Permanent Pacemaker}, abstract ={Introduction. Today, the subject of patient education as well as education for their families is mainly about acceptance of self-care by patients. Therefore, proper conditions should be provided for patients to be able to take care of themselves. This study attempts to examine the effects of a self-care program on quality of life of patients having permanent pacemaker. Methods. A quasi-experimental study using two groups/two stages design was performed. Thirty four patients with pacemakers referred to Chamran Hospital Pacemaker Clinic in Isfahan, were selected through convenience sampling and divided to two 17 person groups. One week after installing the pacemaker, the quality of life of both experiment and control groups was studied by a valid and reliable questionnaire. Then, the self care program consisting of individual education, demonstration and practice, was held for the experimental group. After two months, the quality of life was checked again in both groups. The data was analyzed by descriptive statistics, independent and paired t-tests, and Chi square using SPSS software. Results. In both experimental and control groups, there was a significant difference between the qualify of life scores before and after intervention. However, two months after the intervention, the mean score of quality of life in experimental group was significantly more than control group. Conclusion. The self care program is effective in promoting the quality of life of the patients with permanent pacemaker. This is supported by other studies as well. It is suggested to include these educational programs in post-operative care plans of patients having permanent pacemaker.}, Keywords = {. Self-care, Quality of life, Patient education, Permanent pacemaker}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {45-52}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تاثیر یک برنامه مدون آموزش خود‌مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران دارای ضربان ‌ساز دایم}, abstract_fa ={مقدمه امروزه بحث درباره آموزش به بیمار و خانواده آنها در جهت تقبل مراقبت از خود مطرح می‌باشد و باید شرایطی فراهم نمود که بیماران بتوانند از خود مراقبت کنند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر یک برنامه مدون آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران دارای ضربان‌ساز دایم انجام شده است.روش‌ها در این مطالعه نیمه تجربی با طرح دو گروهی و دو مرحله‌ای، با روش نمونه‌گیری آسان و تداومی، 34 نفر از بیماران دارای ضربان‌ساز دایم در دو گروه 17 نفره قرار گرفتند. یک هفته پس از تعبیه ضربان‌ساز، با استفاده از پرسشنامه پایا و روا و انجام مصاحبه، کیفیت زندگی هر دو گروه مطالعه و شاهد مورد بررسی قرار گرفت. سپس برنامه آموزش خودمراقبتی برای گروه مطالعه انجام شد و پس از گذشت دو ماه، مجدداً کیفیت زندگی هر دو گروه سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های مرکزی و آزمون‌های t زوج، t مستقل و مجذور کای و نرم‌افزار SPSS استفاده شد.نتایج اختلاف میانگین امتیاز کیفیت زندگی قبل و پس از مداخله در دو گروه، و همچنین میانگین امتیاز کیفیت زندگی آنها دو ماه بعد از آموزش، دارای تفاوت آماری معنی‌داری بود.نتیجه‌گیری. آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران دارای ضربان‌ساز دایم تاثیر داشته است که با نتایج پژوهش‌های دیگر همخوانی دارد. توصیه می‌شود در مراقبت پس از عمل در بیماران دارای ضربان‌ساز دائم، از برنامه‌های آموزشی ترکیبی استفاده شود.}, keywords_fa = {خودمراقبتی، کیفیت زندگی، آموزش بیمار، ضربان ‌ساز دایم}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-68-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-68-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Ramazani, Monir and Ahmadi, Fazloallah and Kermanshahi, Sim}, title = {The Effect of a Designed Care Plan on Mothers’ Performance in Caring for Infants with Pneumonia}, abstract ={Introduction. Most factors which make infants susceptible to pneumonia arise from incorrect infant care in the family and also insufficient knowledge of mothers about correct infant care which makes this problem even worse. The present research was carried out to determine the effect of a Designed Care Plan on mothers' performance in caring for the infants with pneumonia in Children Medical Center in Tehran. Methods. In a quasi- Experimental study 66 mothers of hospitalized infants aged between 1-12 month and suffering from pneumonia, were selected by convenience sampling method and assigned randomly to two experimental and control groups. Data collection tools included questionnaire and observational-interviewing checklist. The designed Care Plan was presented both theoretically and practically to the experimental group at home with an eye to the strengths and weaknesses of mothers’ performance and their need, while the control group received only the current care program. The mothers’ performance in infant care was assessed during repeated measurements before and after the intervention. All study subjects were followed for 3 months after the intervention. Results. The mean score for mothers' performance in infant care during pneumonia showed a significant increase in the experimental group and a significant decrease in the control group, after the intervention. While, there was a significant difference between the mean score of mothers' performance in prevention of reinfection with pneumonia before and after the intervention in the experimental group. Moreover, there was a significant difference between the total score of experimental and control groups in infant care during the disease and also in prevention of reinfection with pneumonia, after the intervention. Conclusion. Using a Designed Care Plan is an effective approach for improving mothers’ performance in caring for infants suffering from pneumonia moreover, the results indicated that home-training is a good strategy in the betterment of mother’s caring behaviors.}, Keywords = {. Care Plan, Pneumonia, Mother’s performance, Patient education, Caring, Infant.}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {34-44}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تاثیر آموزش برنامه مراقبتی طراحی شده بر عملکرد مادران در مراقبت از شیرخواران مبتلا به پنومونی}, abstract_fa ={مقدمه بسیاری از علل مستعد‌کننده ابتلای شیرخوار به پنومونی، ریشه در عملکردهای مراقبتی نادرست از کودک در خانواده دارند و کافی نبودن آگاهی مادران در زمینه عملکردهای مراقبتی صحیح از شیرخواران، به این مسأله دامن می‌زند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش یک برنامه مراقبتی طراحی شده بر عملکرد مادران در مراقبت از شیرخواران مبتلا به پنومونی در بیمارستان مرکز طبی کودکان شهر تهران انجام گرفته است.روش‌ها در یک مطالعه نیمه تجربی، مادران 66 شیرخوار یک تا 12 ماهه مبتلا به پنومونی بستری در بیمارستان مرکز طبی کودکان، با روش نمونه‌گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه و چک‌لیست مصاحبه‌ای- مشاهده‌ای بود. انجام مداخله در گروه آزمون به صورت اجرای نظری و عملی برنامه مراقبتی طراحی شده در محیط منزل و با توجه به عملکرد مادر و نقاط ضعف و نیازهای او انجام شد. گروه شاهد نیز از روند جاری مراقبت برخوردار بودند. عملکرد مراقبتی مادران طی اندازه‌گیری‌های مکرر در مراحل قبل و بعد از انجام مداخله مورد بررسی قرار گرفت و پی‌گیری کلیه واحدهای پژوهش تا 3 ماه بعد از انجام مداخله ادامه یافت.نتایج میانگین عملکرد مادران در مراقبت از شیرخواران حین ابتلا به پنومونی در مراحل قبل و بعد از انجام مداخله در گروه تجربی افزایش و در گروه شاهد کاهش معنی‌دار داشت در حالی که پیشگیری از ابتلای مجدد تنها در گروه تجربی اختلاف معنی‌دار داشت. مقایسه میانگین امتیاز کلی عملکرد مادران در مراقبت از شیرخواران حین ابتلا به پنومونی و پیشگیری از ابتلای مجدد شیرخواران به پنومونی در مرحله بعد از انجام مداخله بین دو گروه اختلاف معنی‌داری داشت.نتیجه‌گیری. بکارگیری برنامه آموزشی مراقبتی طراحی شده بر عملکرد مادران در مراقبت از شیرخواران مبتلا به پنومونی در نمونه‌های مورد مطالعه، تأثیر بسزایی داشته و آموزش در محیط منزل، یکی از روش‌های مناسب برای ارتقای‌ عملکردهای مراقبتی مادران است.}, keywords_fa = {برنامه مراقبتی، عملکرد مادر، آموزش بیمار، شیرخوار، پنومونی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-67-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-67-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Dehghani, Hamideh and Dehghani, Khadijeh and Fallahzadeh, Hossei}, title = {The Educational Problems of Clinical Field Training Based on Nursing Teachers and Last Year Nursing Students View points}, abstract ={Introduction. Different problems could lead to reducing the efficiency of field training for nursing students. Identifying and solving these problems is necessary to reinforce some effective educational methods. The aim of this study was to determine the problems in clinical field training for nursing students from the viewpoints of nursing teachers and nursing students in Shahid Sadoughi University of Medical Sciences. Methods. In this descriptive study 22 nursing instructors and 36 last year nursing students were selected by census method. The data gathering tool was a valid and reliable researcher made questionnaire. The data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, mean and standard deviation and t-test. Results. The majority of nursing students and teachers (over 50%), evaluated this programme as relatively weak to weak, in attaining "holistic view and community-oriented nursing", and acquiring "skills in nursing process and patient education". They stated some problems in clinical training such as "inadequate access to educational and welfare facilities", "lack of health care team cooperation", and "scattered training in clinical wards". They believed that some changes are necessary in field training. There was no significant difference between the mean scores of nursing students' and instructors' view points. Conclusion. Although field training is appropriate for promoting skills and students' independency for providing community-oriented services in different fields of nursing and the total view towards this program is positive, there are numerous problems in the process of field training that have to be addressed by nursing educational leaders.}, Keywords = {. Field training, Nursing, Student, Instructor, Clinical education, Educational problems}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {24-33}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مشکلات آموزش بالینی کارآموزی در عرصه از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی شهید صدوقی یزد}, abstract_fa ={مقدمه مشکلات مختلفی باعث کاهش کارآیی کارآموزی در عرصه دانشجویان پرستاری می‌شود. شناسایی کرده‌اند و حل این مشکلات برای تقویت روش‌های مؤثر ضروری است. مطالعه‌ای با هدف تعیین مشکلات کارآموزی در عرصه از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی شهید صدوقی یزد انجام شد.روش‌ها در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، 22 نفر مربی و 36 دانشجوی پرستاری سال آخر دانشکده پرستاری و مامایی شهید صدوقی یزد به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای پایا و روای محقق ساخته بود. یافته‌ها با نرم‌افزار SPSS و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و با آزمون t تجزیه و تحلیل شد.نتایج اکثریت مربیان و دانشجویان (بیش از 50 درصد) کارآیی این دوره را برای کسب نگرش جامع‌نگری و جامعه‌نگری در پرستاری، کسب مهارت در اجرای فرایند پرستاری و آموزش به بیمار نسبتا ضعیف تا ضعیف ارزیابی کرده‌اند. مشکلاتی از قبیل دسترسی ناکافی به امکانات رفاهی و آموزشی، عدم همکاری تیم بهداشتی- درمانی، پراکندگی کارورزی در بخش‌های بالینی در طول دوره را عنوان نموده‌اند و معتقد بودند باید تغییراتی در نحوه اجرای کارآموزی در عرصه داده شود. بین میانگین نمرات دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری اختلاف معنی‌دار آماری وجود نداشت.نتیجه‌گیری. طرح کارآموزی در عرصه اگر چه برای هدف ارتقای مهارت و استقلال دانشجو برای ارائه خدمات جامعه گر در عرصه‌های مختلف پرستاری مناسب و دیدگاه کلی مربیان و دانشجویان نسبت به آن مثبت است، اما در اجرا، مشکلات متعددی دارد که باید مورد توجه مسوولین آموزش پرستاری قرار گیرد.}, keywords_fa = {کارآموزی در عرصه، پرستاری، دانشجو، مربی، آموزش بالینی، ‌مشکلات آموزش}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-66-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-66-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Biabangardy, Zeynab and SoltaniArabshahi, Sayed Kamran and Amini, Abolqassem and Shekarabi, Robabeh and YadavarNikravesh, Mansoureh}, title = {Role of Basic Science Courses on Promoting the Medical Graduate’s Competencies in Medical Schools of Iran}, abstract ={Introduction. Medical education leaders in different countries try to pay attention to the appropriateness of medical education programs and their role in the development of medical graduates' competencies. This study was performed to determine the role of basic science courses in promoting the medical graduate’s competencies in medical schools of Iran. Methods. In a descriptive study 165 basic science faculty members from 11 medical schools of Iran were randomly selected through multi-stage method. Data-gathering tool was a questionnaire which assessed the nine main competencies in medical graduates using 5 point ranking scale ranging from very much to never. The results were analyzed by SPSS software using frequency distribution and mean of the frequencies. Results. Based on faculty members' view points, role of basic science courses was assessed less than %20 in promoting the competencies such as: “effective communication’’, “basic clinical skills”, “using the science in guiding diagnosis, management, therapy and prevention”, “life long learning”, “self-awareness, self-care and personal development”, “social context and community health care”, “moral judgment and clinical reasoning”, “problem solving” and “professionalism and role cognitions” in medical graduates. Conclusion. The role of basic science courses for developing the nine competencies in medical graduates was assessed “low”. It is recommended that the use of specific strategies in teaching basic science courses and also, integration of basic sciences and clinical courses in medical curriculum be considered.}, Keywords = {. Basic science courses, Medicine, Competency, Graduates}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {13-23}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نقش دروس علوم پایه در پرورش شایستگی ‌های دانش‌ آموختگان پزشکی دانشگاه ‌های علوم پزشکی ایران}, abstract_fa ={مقدمه رهبران پزشکی کشورهای مختلف، مایلند تا به برنامه‌های آموزش پزشکی و فرایند آن در پرورش شایستگی‌های دانش‌آموختگان پزشکی توجه داشته باشند. بدین منظور، پژوهشی با هدف تعیین نقش دروس علوم پایه در پرورش انواع شایستگی‌های دانش‌آموختگان پزشکی در دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران انجام شد.روش‌ها در یک پژوهش توصیفی، 165 نفر از اساتید دروس علوم پایه پزشکی، با روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای از بین 11 دانشگاه علوم پزشکی در ایران انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه بود که شایستگی‌های نه‌گانه دانش‌آموختگان پزشکی را به صورت رتبه‌ای 5 نقطه‌ای خیلی زیاد تا اصلا بررسی می‌نمود. یافته‌ها توسط نرم‌افزار SPSS به صورت فراوانی پاسخ‌ها و میانگین فراوانی محاسبه شد.نتایج از نظر اساتید دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران، دروس علوم پایه کمتر از 20 درصد توانسته هر یک از شایستگی‌های«برقراری ارتباط موثر»، «مهارت‌های بالینی اولیه»، «استفاده از علوم در هدایت تشحیص، اداره بیمار، درمان و پیشگیری»، «یادگیری مادام‌العمر»، «خودآگاهی، مراقبت از خود و رشد شخصی»، «زمینه‌های جامعه و اجتماعی مراقبت‌های بهداشتی»، «حل مشکل»، «استدلال و قضاوت اخلاقی» و «تشخیص نقش یک پزشک حرفه‌ای» را در حد خیلی زیاد در دانش‌آموختگان پزشکی ایران ایجاد کند.نتیجه‌گیری. نقش دروس علوم پایه در ایجاد شایستگی‌های نه‌گانه دانش‌آموختگان پزشکی «کم» ارزیابی شده است. بنابراین، پیشنهاد می‌شود در ارایه دروس علوم پایه از استراتژی‌های خاص استفاده شود و برنامه‌ها به صورت آموزش تلفیقی مد نظر قرار گیرد.}, keywords_fa = {شایستگی، دانش ‌آموختگان، دروس علوم پایه، پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-65-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-65-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Amini, Abolghassem and HassanzadehSalmasi, Susan and Shaghaghi, Abdolreza and Safaii, Naser and Sedaghat, Kamr}, title = {The Effect of Clinical Skills Training on Medical Students Clinical Competencies in the Management of Vaginal Delivery}, abstract ={Introduction. Clinical skills training program provides an opportunity for medical students to improve their clinical skills in a simulated setting which is designed and equipped for learning a number of key skills by practicing on manikins and related equipments. The aim of this study was to determine the effect of clinical skills training program on clinical competencies of medical students in the management of vaginal delivery in Tabriz Medical University. Methods. In this quasi-experimental research with one group, pre- and post-test design, 50 medical students were selected randomly and assessed using a valid and reliable questionnaire asking about their clinical competencies in the management of different stages of vaginal delivery and also about their suturing skill. Likert scale was used for determining the level of competency based on self-assessment approach. Data analysis was done by SPSS software using descriptive analysis, paired t-test, ANOVA and Pearson correlation coefficient. Results. A significant increase was observed in the mean score of skills related to pre-delivery stage (from 14±13.65 to 89±10.72), skills needed during performing the delivery (from 18.17±13.3 to 88.95±9.26), and skills needed during the post-delivery stage such as suturing and dressing (from 31.07±16.57 to 85.17±12.78). There was a significant difference between the mean score related to the skills needed before, during and after delivery, before and after education. Conclusion. Practicing in Clinical Skills Center considerably increased perceived self-efficacy of medical students for doing the skills needed for the management of a safe vaginal delivery which in turn could lead to increasing their skills in confronting patients.}, Keywords = {. Clinical skills, Training, Vaginal delivery, Clinical competency, Medical students.}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {7-12}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تاثیر آموزش مهارت ‌های بالینی مورد نیاز حین زایمان بر میزان صلاحیت بالینی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز}, abstract_fa ={مقدمه بخش آموزش مهارت‌های بالینی، فرصتی را برای دانشجویان فراهم می‌کند تا مهارت‌های بالینی خود را در یک موقعیت آموزشی شبیه‌سازی شده، از طریق تمرین بر روی مانکن‌ها و تجهیزات متصل به آنها، به عنوان بخشی از یک برنامه سازمان‌دهی شده ارتقا دهند. هدف این مطالعه تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های بالینی مورد نیاز حین زایمان بر میزان صلاحیت بالینی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود.روش‌ها در یک مطالعه نیمه تجربی،‌ با طراحی یک گروهی قبل و بعد از آموزش، از طریق توزیع پرسشنامه پایا و روا بین 50 دانشجوی پزشکی به صورت تصادفی، مهارت مربوط به اداره مراحل مختلف زایمان طبیعی و مهارت بخیه زدن آنها بررسی شد. از مقیاس لیکرت برای تعیین سطح صلاحیت بالینی استفاده گردید و اثربخشی درک شده با روش خودسنجی ارزیابی و از آمار توصیفی و آزمون‌های t زوج، ANOVA و همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار SPSS استفاده شد.نتایج میانگین امتیاز مجموع مهارت‌های مربوطه به قبل از زایمان از 65/13±14به 72/10± 89 امتیاز، مجموع مهارت‌های حین زایمان از 3/13±17/18 به 26/9±95/88، و مجموع مهارت‌های مربوط به مرحله پس از زایمان (بخیه، پانسمان و ...) از 57/16±07/31 به 78/12±17/85 افزایش یافت. میانگین امتیاز مهارت‌های قبل، حین و بعد از زایمان طبیعی قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی‌داری داشت.نتیجه‌گیری. تمرین انجام مهارت‌ها در بخش آموزش مهارت‌های بالینی بطور قابل توجهی خوداثربخشی درک شده دانشجویان پزشکی را در انجام مهارت‌های مورد نیازشان را افزایش داد که می‌تواند موجب افزایش مهارت آنها در برخورد با بیماران شود.}, keywords_fa = {مهارت‌های بالینی،‌ آموزش،‌ زایمان طبیعی، صلاحیت بالینی، دانشجویان پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-64-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-64-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Falahati, Majid and Mohamadzadeh, Zahra and Entezari, Mohamadhass}, title = {Improvement Of Quality And Validity Of Student Assemssment: Executive Aspects}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {5}, Number = {1}, pages = {5-6}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارتقای کیفیت و اعتبار برگزاری آزمونها در جلسات امتحانی}, abstract_fa ={ارزشیابی، به لحاظ ماهیت و پیچیدگی‌های خاص خود، از گسترده‌ترین و جنجالی‌ترین موضوعات آموزشی است و در صورتی که به نحو صحیحی اجرا گردد، می‌توان بر اساس نتایج آن، نقاط قوت و ضعف آموزشی را مشخص نمود و در ایجاد تحول در نظام آموزشی، گام‌های مثبتی برداشت(1). مسأله تقلب در امتحانات به لحاظ شیوع در غالب جوامع، موضوعی نسبتاً عمومی و فراگیر است(2و3)، و نتایج پژوهش‌ها حاکی از این است که تقلب، به عنوان یک مشکل آموزشی، ریشه در تربیت خانوادگی، اجتماعی و برخوردها و مناسبات جوامع دارد، و از گرایشات مذهبی، شخصیت افراد، تمایلات اخلاقی، سن، جنس، میزان اهمیت امتحان، عرف مؤسسه آموزشی و سطح مراقبت از امتحان تأثیر می‌پذیرد(4و5). پرداختن به این مسأله در مؤسسات آموزشی، علاوه بر تأثیری که در بهبود کیفیت ارزشیابی‌ها خواهد داشت، همواره به لحاظ نگرانی از این موضوع که عادت به تقلب در امتحان، موجب سهل‌انگاری در زندگی و تقلب در کار نیز خواهد شد، حائز اهمیت است(6). بدیهی است در مقام برخورد با مسأله‌ای که دارای ریشه‌های عمیق، ابعاد وسیع، اشکال گوناگون(5و7) و پیامدهای نامطلوب می‌باشد، تنها امر و نهی کردن، نمی‌تواند یک مانع جدی به حساب آید. هرچند مقابله همه جانبه با بی‌نظمی‌ها در یک مؤسسه آموزشی مقدور نیست، اما در مواردی مانند سطح مراقبت، پیشگیری از امکان وقوع تبادل اطلاعات و نشان دادن حساسیت مؤسسه به اعتبار برگزاری آزمون‌ها، می‌توان مداخلاتی را پیش‌بینی کرد که ضرورتاً به لحاظ چند بعدی بودن موضوع، لازم است همه صاحبان فرایند یا حداقل نمایندگان آنها در این امر مشارکت نمایند. برای کارآیی بیشتر برنامه‌های آموزشی در مؤسسات، روش‌های اعتبارسنجی برگزاری آزمون‌ها باید محکم، مؤدبانه، کاملاً شفاف و مستمر صورت گرفته و بدون تبعیض پی‌گیری شود(7). به منظور ارتقای کیفی آزمون‌ها، با استفاده از تجربیات و نظرات دانشگاه‌های مختلف ایران و جهان، و مشارکت اعضای هیأت علمی و کارشناسان دانشکده بهداشت، راه‌کارهای جدیدتری را در قالب اقدام پژوهی (Action research) بکار بستیم که هم از نظر هزینه و هم از نظر بازدهی بیشترین کارآیی را داشته باشند. این اقدامات، به صورت طرح مشکل در شورای مدیران گروه و جلب همکاری اعضا و تبادل نظر در مورد راه‌کارهای حل مشکل، تنظیم دستورالعمل اجرایی امتحانات و ابلاغ آن به اساتید و کارشناسان، تعیین کارشناسان مراقب هر امتحان، چیدن صندلی‌های امتحانات در قالب‌های تعیین شده به شکل تصادفی، حضور و غیاب دانشجویان با توجه به محل‌های تعیین شده، حضور الزامی استاد و نظارت او در برگزاری امتحان، تعیین و پیروی از مقررات کنترل و پیشگیری از تبادل اطلاعات شخصی و بین فردی حین امتحان، امکان استفاده از محل برگزاری امتحان در ساعت مقرر با کنترل باز و بسته کردن درها و نظارت مسؤول امتحانات دوره در برگزاری کلیه امتحانات اجرا گردید. این اقدامات، در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 83-82 و نیم‌سال اول 84-83 در دانشکده بهداشت به مورد اجرا گذاشته شد و بر این اساس مقرر گردید: افرادی که امتحانات را مراقبت می‌نمایند، صدیق بوده و نسبت به کار خود اهتمام داشته باشند، طرح سؤالات توسط اساتید، چند نوع باشد (سؤالات A، B و ...)، دانشجویان بر اساس طرح‌های مختلف و متفاوت در جلسه امتحان قرار گیرند، تدابیر خاصی در بالا بردن کیفیت آزمون‌ها و جلوگیری از تقلب اندیشیده شود و از نظرات کلیه کارشناسان مراقب در هر ترم قبل از امتحانات استفاده گردد. ضمناً قابل ذکر است که پس از انجام مقدماتی این طرح در نیم‌سال‌های پیش‌گفت، که با موفقیت قابل توجهی همراه بود، ما به یک سطح عالی از مشارکت، همدلی و اتفاق نظر بین کلیه افراد دست‌اندرکار آزمون‌ها برای حل این مشکل آموزشی نائل شدیم.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-584-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-584-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Yousefy, Alirez}, title = {Competency-Based Education (CBE)}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {200-201}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تربیت مبتنی بر شایستگی (1)}, abstract_fa ={در حوزه آموزش علوم پزشکی (Medical Education)، واژه تربیت مبتنی بر شایستگی، یک واژه بسیار مشهور و پُرکاربرد است. به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران حوزه آموزش علوم پزشکی، تربیت مبتنی بر شایستگی (CBE)، مبنا و فلسفه آموزش پزشکی محسوب می‌شود. اگر این نقش محوری و مبنایی را برای CBE در آموزش علوم پزشکی بپذیریم، علی‌القاعده، بسیاری از فعالیت‌ها در حوزه آموزش پزشکی باید بر مبنای درکی که از CBE داریم سامان یابد. بر این اساس، تشریح مفهوم CBE نیز از اهمیت اساسی برخوردار می‌گردد. واژه Competence و همچنین Competency به عنوان «اسم»، اشاره به کیفیت و میزان برخورداری از صفت «Competent» بودن دارد. فرهنگ آکسفورد در تعریف Competent به عنوان صفت، آن را «برخورداری از دانش و توانایی انجام موفقیت‌آمیز برخی کارها» تعریف می‌کند و به عنوان صفت برای افراد، به فردی اطلاق می‌کند که کارآمد (Effeicient) و توانمند (Capable) باشد. در تعریفی که اپستین (Epstein) و هاندرت (Hundert) از مفهوم شایستگی (Competency) در حوزه علوم پزشکی ارائه داده‌اند، آن را به صورت زیر تعریف کرده‌اند: «قضاوت صحیح و عادت به استفاده از ارتباطات، دانش، مهارت‌های فنی، استدلال بالینی، احساسات، ارزش‌ها و بازاندیشی در فعالیت‌های روزانه با هدف ارائه خدمت به جامعه و افراد»(1). بل (Bell)، کوزالوسکی (Kozalowski) و وینتر (Winter) در تشریح مفهوم CBE، برای آن پنج قلمرو در نظر گرفته‌اند: فهم بالینی (Clinical Acumen)، مهارت‌های بین فردی (Interpersonal Skills)، مهارت‌های سازمانی (Organizational Skills)، رشد و توسعه (Growth and Development) و عملکرد حرفه‌ای (Businesspractice)(2). چنان که بر اساس تعاریف و مفاهیم ذکر شده درصدد ارائه مفهوم سازمان یافته‌ای از آموزش مبتنی بر شایستگی داشته باشیم، شاید در حوزه آموزش علوم پزشکی بتوانیم آن را آموزشی در نظر بگیریم که با اهداف و ویژگی‌های زیر تا حدودی قابل تبیین است: - آموزشی که دانش و اطلاعات مناسب و مرتبط با ایفای نقش و وظایف حرفه‌ای در اختیار فراگیران قرار دهد. - آموزشی که بر یادگیری و ارتقای‌ مهارت و یا مهارت‌های فراگیران تا رسانیدن آنان به توانمندی اجرای موفقیت‌آمیز و مؤثر مهارت‌هایشان تأکید دارد. - آموزشی که اهداف آن از تحلیل دقیق وظایف حرفه‌ای اتخاذ می‌شود. - آموزشی که تغییر دانش، نگرش و مهارت فراگیران را به صورت توأمان برای ایفای وظایف حرفه‌ای مورد نظر قرار می‌دهد. البته آموزش مبتنی بر شایستگی از یک سابقه و پشتوانه نظری در ادبیات حوزه آموزش برخوردار است و برای رسیدن به اهداف این آموزش، روش‌هایی ذکر گردیده و ویژگی‌هایی نیز برای آن منظور شده است که برای درک وسیع‌تر از مفهوم CBE مناسبت دارد (به این موضوع در شماره بعد اشاره خواهد شد). اشاره به این نکته نیز شاید لازم باشد که CBE در حوزه آموزش علوم پزشکی (Medical Education) بیشتر و مفصل‌تر از سایر حوزه‌ها مورد اقبال و استقبال و استفاده قرار گرفته است و فنون و شیوه‌های این نوع آموزش در آموزش پزشکی توسعه قابل توجهی یافته است. به این لحاظ، تشریح بیشتر این مفهوم در حوزه آموزش پزشکی نیز ضرورت دارد که این نیز در ادامه بحث خواهد آمد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-582-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-582-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Hadi, Negin and Shiraly, Rami}, title = {Medial Interns’ knowledge about Hypertension in Shiraz University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: On time diagnosis and appropriate treatment of hypertension are highly important especially in preventing the complications of this disease. The present study was designed to determine the knowledge of medical interns about different aspects of hypertension in Shiraz University of Medical Sciences. Methods: In a cross-sectional descriptive study all interns in educational hospitals of Shiraz Medical University (n=111) were studied using a valid and reliable questionnaire in the year 2004. The questionnaire included 50 multiple choice questions about diagnosis, treatment and complications of hypertension and also the side effects of the anti-hypertensive drugs. The data was analyzed by SPSS software using mean, standard deviation, Chi2, t-test, ANOVA and Spearman. Results: The total mean score was 27.618.35 out of 50. The mean score for male and female interns were 28.307.65 and 26.299.52, respectively. In total, 23% of interns had poor, 59% had moderate and 18% had good knowledge about hypertension. Conclusion: Most interns participating in the study had poor to moderate knowledge regarding hypertension. More studies are recommended to investigate the causes of interns’ inadequate knowledge about hypertension and provide strategies to improve their knowledge.}, Keywords = {Hypertension, Knowledge, Medical interns.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {165-170}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آگاهی کارورزان دانشگاه علوم پزشکی شیراز درباره پرفشاری خون}, abstract_fa ={مقدمه: تشخیص و درمان به موقع و صحیح پرفشاری خون در پیشگیری از عوارض این بیماری شایع و اغلب بدون علامت، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این پژوهش به منظور تعیین میزان آگاهی کارورزان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در مورد جنبه‌های مختلف پرفشاری خون طراحی گردید. روش‌ها: در مطالعه‌ای توصیفی- مقطعی در سال 1383، بین کلیه اینترن‌های بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز (111 نفر)، پرسشنامه‌ای پایا و روا متشکل از 50 سؤال پیرامون جنبه‌های مختلف بیماری، شامل: تشخیص، درمان، عوارض بیماری و عوارض جانبی داروهای ضد پرفشاری خون توزیع شد. داده‌ها با نرم افزار SPSS، به صورت میانگین و انحراف معیار و مقایسه‌ها با استفاده از آزمون‌های مجذور کای، آزمون t و ANOVA و همبستگی با آزمون اسپیرمن تحلیل گردید. نتایج: میانگین کل نمرات 35/861/27 از 50 و به تفکیک جنس برای کارورزان مرد و زن به ترتیب 65/730/28 و 52/929/26 برآورد گردید. در این مطالعه 23 درصد از کارورزان از سطح آگاهی ضعیف، 59 درصد از سطح آگاهی متوسط و 18 درصد از سطح آگاهی خوبی درباره پرفشاری خون برخوردار بودند. نتیجه‌گیری: اکثریت کارورزان شرکت‌کننده در مطالعه از سطح آگاهی متوسط تا ضعیفی در مورد پرفشاری خون برخودار بودند. بررسی علل ناکافی بودن سطح آگاهی کارورزان رشته پزشکی و اتخاذ راه‌کارهای مناسب برای ارتقای سطح آگاهی آنان درباره پرفشاری خون توصیه می‌گردد.}, keywords_fa = {پرفشاری خون، آگاهی، کارورزان رشته پزشکی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-200-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-200-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Nazem, Masoud and Garakyaraghi, Mohammad and Hosseinpour, Mehrdad and Khoddami, Ali rez}, title = {Interns’ Viewpoints Concerning their Readiness for Entering Internship in Isfahan Medical University}, abstract ={Introduction: It seems that graduated physicians have not acquired some of the necessary skills, while interns are supposed to have the required knowledge and skills to start their internship. In this study, interns’ opinions about their readiness for entering internship period in Isfahan Medical University was determined. Methods: In a descriptive, cross sectional study, 4 domains of interns’ readiness were measured by a valid and reliable questionnaire consisting of 20 items. The study group included 75 interns at their first 4 months of internship in the year 2005. The data was analyzed by SPSS software using frequency, Chi2, and Pearson correlation coefficient. Results: In the domain of theoretical knowledge, most interns evaluated themselves at an average level, while in the domain of skills they considered themselves at the levels of average and good. In hospitalization and discharge process, most of them evaluated themselves, average to weak. They considered themselves good to average in self confidence and interaction with nursing and medical staff, and patients. There was a significant correlation between pre-internship exam score and the score of knowledge domain. Conclusion: It seems that, interns do not have the required readiness for starting internship, especially in the domains of knowledge and skills. Pre-internship examination does not cover all the requirements for internship period. More extended planning is needed to improve some domains such as skills and familiarity with hospitalization and discharge process.}, Keywords = {Internship, Skill, Medical student, Viewpoint.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {157-164}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه کارورزان در مورد آمادگی برای ورود به دوره کارورزی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: پزشکان دانش‌آموخته، برخی مهارت‌های ضروری را کسب ننموده‌اند، این در حالی است که کارورزان برای شروع دوره کارورزی باید دانش لازم را کسب نموده و برای شروع مسؤولیت آماده باشند. هدف از این مطالعه، تعیین دیدگاه کارورزان در مورد میزان آمادگی برای ورود به دوره کارورزی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1384 است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، با استفاده از پرسشنامه‌ای که روایی و اعتبار آن تأیید شده بود، چهار حیطه آمادگی کارورزی حاوی 20 گویه مورد بررسی قرار گرفت. جامعه هدف کارورزان شاغل در چهار ماه اول دوره کارورزی در تیر ماه 1384 به تعداد 75 نفر بودند. پرسشنامه به روش خودایفا تکمیل گردید و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS با محاسبه توزیع فراوانی، آزمون مجذور کای و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در حیطه دانش لازم برای شروع کارورزی، اکثریت کارورزان خود را در حد متوسط ارزیابی نموده‌اند، در حالی که در حیطه مهارت، اکثریت دانشجویان آمادگی خود را متوسط تا خوب ارزیابی نموده بودند. در حیطه آشنایی با فرآیند بستری و ترخیص، اکثریت وضعیت آمادگی خود را متوسط تا ضعیف ارزیابی نموده بودند. در حالی که دیدگاه دانشجویان از اعتماد به نفس و تعامل با کادر پرستاری و پزشکی و بیماران اکثریت خوب تا متوسط بود. نمره پیش‌کارورزی با داشتن دانش لازم برای شروع کارورزی ارتباط معنی‌داری داشت. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد د ر حال حاضر کارورزان، آمادگی لازم را برای شروع مسؤولیت، بخصوص در حیطه‌های دانش و مهارت ندارند. آزمون پیش‌کارورزی در برگیرنده تمام نیازهای لازم برای دوره کارورزی نمی‌باشد و برای بهبود حیطه‌ها، بخصوص مهارت‌ها و آشنایی با فرایند بستری و ترخیص، باید برنامه‌ریزی‌های وسیع‌تری انجام شود.}, keywords_fa = {دوره کارورزی، مهارت، دانشجوی پزشکی، دیدگاه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-199-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-199-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Moattari, Marzyeh and Soltani, Ali and Moosavinasab, Masoud and Ayatollahi, Ali rez}, title = {The Effect of a Short Term Course of Problem Solving on Self-Concept of Nursing Students at Shiraz Faculty of Nursing and Midwifery}, abstract ={Introduction: Teaching problems solving skills is not formally included in educational programs of nursing students. On the other hand, fostering self-concept in nurses is an issue which has to be considered. This study was performed to determine the effect of a short problem solving course on nursing students’ self concept in Shiraz Nursing and Midwifery School. Methods: In this quasi-experimental study, 54 volunteer nursing students were randomly divided into two experiment and control groups and their self-concept was measured by “Carl Rogers self-concept inventory”. The experiment group was divided into 3 small groups to participate in group discussions based on D’zurilla and Goldried problem solving methods. The control group received the routin theoretical and practical training. One month later, self-concept of the two groups was measured again. Results: One month after completing the course, comparing the self-concept of the two groups, , showed a significant difference. There was a significant difference between the mean score of self-concept, in the experiment group, before and one month after the intervention this difference was not significant in the control group. Conclusion: In general, implementation of the problem-solving course was a successful experience that resulted in the improvement of self-concept. Therefore, this kind of problem solving education is recommended in nursing educational programs.}, Keywords = {Self-concept, Problem solving skills, Nursing student, Education.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {147-155}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر آموزش حل مسأله بر خودپنداری دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز}, abstract_fa ={مقدمه: مهارت‌های حل مسأله در برنامه‌های آموزشی دانشجویان پرستاری به صورت مدون و سازمان‌یافته آموزش داده نمی‌شود. از طرفی، لزوم شناسایی خودپنداری و پرورش آن در پرستاران نیز نکته ای است که باید مورد توجه واقع شود. در همین راستا، این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های حل مسأله بر خودپنداری دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز انجام شد. روش‌ها: در یک مطالعه شبه تجربی، 54 نفر دانشجوی پرستاری سال دوم مورد مطالعه قرار گرفتند. دانشجویان پس از تقسیم تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد، پرسشنامه اطلاعات فردی و سیاهه خودپنداری راجرز (Roger)را تکمیل کردند. افراد گروه تجربی در سه گروه کوچک در بحث‌های گروهی جهت‌داری برنامه آموزش حل مسأله بر اساس الگوی مشکل‌گشایی دزوریلا و گلدفراید (D'zarilla & Goldfreid) و گروه شاهد برنامه آموزشی نظری و عملی روتین را دریافت نمودند. یک ماه پس از این دوره آموزشی، سطح خودپنداری دانشجویان هر دو گروه تجربی و شاهد مجدداً مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: یک ماه پس از اتمام دوره آموزشی، سطح خودپنداری دو گروه تفاوت معنی‌دار داشت. بین میانگین نمرات خودپنداری قبل و یک ماه پس از مداخله گروه تجربی تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده شد اما این تفاوت میانگین ها در گروه شاهد معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش مؤید تأثیر مثبت آموزش مهارت‌های حل مسأله به روش بحث گروهی بر سطح خودپنداری دانشجویان پرستاری است. بر این اساس، اجرای برنامه‌های آموزش مهارت‌های حل مسأله در برنامه‌های آموزش پرستاری توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {خودپنداری، مهارت‌های حل مسأله، دانشجوی پرستاری، آموزش.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-198-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-198-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Motallebnejad, Mina and Madani, Zahra and Ahmadi, Ehsaneh and Hosseini, Seyed rez}, title = {The Viewpoints of Dentists Graduated from Babol Dental School about Their Professional Capability}, abstract ={Introduction: In order to achieve clinical education objectives, it is necessary to evaluate the educational situation continuously and identify its strength and weaknesses. The aim of this study was to determine dentists' opinion about their professional capability graduated from Babol Dental School. Methods: In a cross-sectional descriptive study, all dental students who had entered the university in 1997 and 1998 (n=45) filled a valid and reliable questionnaire including 97 questions about clinical training objectives. The data were analyzed by SPSS software using t-test and Pearson correlation coefficient. Findings: The total mean score was 132.2±20.11 out of 180. The lowest and highest scores belonged to periodontology and fixed prosthetics, respectively. The mean score of professional capability in males was more than females. There was no significant relationship between the mean score of capability and the year of entrance to the university, marriage status and quota of acceptance to the university. Conclusion: The students’ opinion about their professional capabilities showed their dissatisfaction from their acquired capabilities which in turn reveals the existence of some weaknesses in clinical educational methods.}, Keywords = {Professional capabilities, Dentistry, Graduates, Clinical education.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {139-145}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نظرات دانش‌آموختگان دانشکده دندان‌پزشکی بابل نسبت به توانمندی‌های حرفه‌ای خود}, abstract_fa ={مقدمه: برای نیل به اهداف آموزش بالینی کارآمد، لازم است وضعیت موجود آموزش به صورت مستمر ارزیابی و نقاط ضعف و قوت آن شناسایی شود. هدف از این پژوهش، تعیین نظرات و رضایت دانش‌آموختگان دانشکده دندان‌پزشکی بابل نسبت به توانمندی‌های حرفه‌ای‌شان می‌باشد. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، بین کلیه دانش‌آموختگان رشته دندان‌پزشکی ورودی‌های 76 و77، (45 نفر) پرسشنامه‌ای پایا و روا، شامل 97 سؤال منطبق براهداف برنامه آموزشی بالینی دندان‌پزشکی توزیع و نظرات آنان در مورد توانمندیشان جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS با محاسبه میانگین و انحراف معیار و آزمون‌های t-test و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین امتیاز کل توانمندی حرفه‌ای 11/20±02/132 از 180 امتیاز بود. درس پریو و درس پروتز ثابت، به ترتیب، حداقل و حداکثر درصد امتیاز را در گروه‌ها دریافت نمود. میانگین امتیاز توانمندی حرفه‌ای در آقایان بیشتر از خانم‌ها بود. میانگین امتیاز توانمندی با سال ورود به دانشگاه و سهمیه قبولی و وضعیت تأهل ارتباطی نداشت. نتیجه‌گیری: نظر دانش‌آموختگان مورد مطالعه در مورد توانمندی‌های حرفه‌ای خود تا حد زیادی نشان‌دهنده عدم رضایت آنها از توانمندی‌های عملی کسب شده، و در نتیجه وجود نقاط ضعفی در روش آموزش بالینی ‌بود.}, keywords_fa = {توانمندی‌های حرفه ای، دندان‌پزشکی، دانش‌آموختگان، آموزش بالینی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-197-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-197-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Fallah, Mohammad and Houshmand, Behzad and JoneidiJafari, Ahmad and Shamsai, Farshid and Bashirian, Saee}, title = {Knowledge, Attitude and Research Ability of General Physicians and Dentists Graduated from Hamadan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: General physicians (GPs) and dentists have to acquire reasonable research capability during academic education in Iran. For this purpose, various educational programs such as: statistics and research methodology course, Health System Research (HSR) workshop and research thesis have been planned in their curriculum. The purpose of this study was to determine knowledge, attitude and research ability of general practitioners and dentists graduated from Hamadan University of Medical Science (HUMS). Methods: In a descriptive study 60 general physicians and dentists who had been graduated in the previous 2 years, were selected randomly and asked to design a research proposal. They were also asked to complete a valid and reliable questionnaire containing 22 questions regarding their knowledge and attitude. The data was analyzed by SPSS software using frequency, mean, standard deviation, frequency and t-test. Results: The mean and standard deviation for knowledge and attitude were 12.5±2.72 (out of 22), and 55.25±6.49 (out of 80), respectively. The mean and standard deviation of research capability was 15±7.27 (out of 34). In total, 27.5% of GPs and dentists had low knowledge, while, only 3% had negative attitude towards research. There was no significant relationship between HSR workshop participation and research capability. Conclusion: The majority of medical doctors and dentists graduated from Hamadan University of Medical Sciences had low but acceptable knowledge about research methodology. More than 50% of them had low research capability, but more than 95% had a positive attitude towards research. In total their research capability was far from optimal situation.}, Keywords = {Capability, Research, Medical doctors, Dentists.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {129-138}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آگاهی، نگرش و توانمندی پژوهشی دانش‌آموختگان دوره دکتری حرفه‏ای پزشکی و دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان}, abstract_fa ={مقدمه: دانش‌آموختگان دوره دکترای عمومی پزشکی باید حداقلی از توانمندی پژوهشی را در دوره تحصیل خود کسب نمایند. بدین منظور برنامه‌های متعددی مثل ارائه واحد درسی آمار و روش تحقیق، کارگاه روش تحقیق در سیستم‌های بهداشتی و پایان‌نامه تحقیقاتی برای آنان ارائه می‌گردد. هدف این تحقیق تعیین آگاهی، نگرش و توانمندی پژوهشی دانش‌آموختگان دوره دکتری عمومی پزشکی و دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1382 بوده است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، 60 نفر از پزشکان و دندان‌پزشکان که کمتر از دو سال دانش‌آموخته شده بودند بطور تصادفی انتخاب و از آنان خواسته شد که هر کدام پرسشنامه‌های روا و پایای آگاهی و نگرش را تکمیل و یک پروپوزال آماده نموده و تحویل دهند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و با محاسبه شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و توزیع فراوانی و با آزمون t تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره آگاهی 72/2±5/12 (از 22 نمره)، میانگین نمره نگرش 49/6±25/55 (از 80 نمره) بود. میانگین نمره توانمندی نیز 27/7±15 (از 34 نمره) تعیین گردید. در مجموع 5/27 درصد از پزشکان دارای آگاهی اندک از تحقیق بودند در حالی که تنها 3 درصد آنها نگرش منفی نسبت به تحقیق داشتند. شرکت قبلی در کارگاه روش تحقیق با توانمندی پژوهشی رابطه معنی‌دار آماری نداشت. نتیجه‌گیری: آگاهی اکثریت پزشکان و دندان‌پزشکان از تحقیق در سطح متوسط پایین ولی قابل قبول بود. از نظر توانمندی پژوهشی، اکثر پزشکان و دندان‌پزشکان دارای توانمندی پایین اما در سطح قابل قبول پژوهشی بودند. نگرش اکثریت پزشکان نسبت به تحقیق مثبت بود. در مجموع میزان توانمندی پژوهشی پزشکان از وضعیت مطلوب فاصله دارد.}, keywords_fa = {توانمندی، پژوهش، پزشکان، دندان‌پزشکان.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-196-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-196-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Keshtiaray, Narges and Yousefy, Ali Rez}, title = {Evaluating Educational Programs of Center for Consultation and Education of Mental Health in Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: One of the main criteria for a complete care system in mental health is using evaluation data to identify and focus on potential capacities for future planning. The goal of this study was to evaluate educational programs of center for mental health education and consultation in Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this evaluation study, the participants of educational programs of this center, from March 2001 until August 2003 were investigated. A researcher made questionnaire was used to study the knowledge, attitude and practice of people referring to this center, in 11 educational subjects presented in the educational programs. The demographic characteristics were also asked along with the main questionnaire. The data analysis was made using descriptive and inferential statistics, t-test, and ANOVA by SPSS software. Results: Center for consultation and education of mental health, has had a successful performance regarding identifying mild mental problems. Based on the designed criteria for evaluating educational programs in this center, these programs were relatively successful in promoting the knowledge and practice of referred people. Conclusion: Considering the increasing complications of societies and the necessity to educate people for the purpose of preventing acute mental disorders, it seems that implementing and developing such centers is one of the priorities of health system and medical education in the country.}, Keywords = {Program evaluation, Mental health, Education, Consultation Center.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {121-127}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارزشیابی برنامه‌های آموزشی مرکز مشاوره و آموزش بهداشت روان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: یکی از شاخص‌های اصلی و کلیدی یک سیستم کامل مراقبتی در زمینه بهداشت روان، بکار‌گیری و استفاده از داده‌های حاصل از ارزشیابی در شناخت توانایی‌ها و تمرکز روی آنها برای برنامه‌ریزی در آینده است. هدف اصلی این پژوهش، ارزشیابی برنامه‌های آموزشی مرکز مشاوره و آموزش بهداشت روان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. روش‌ها: در این مطالعه ارزشیابی، جامعه تحقیق را شرکت‌کنندگان دوره‌های آموزشی این مرکز از ابتدای سال 80 تا مرداد 82 تشکیل دادند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق‌ساخته‌ای بود که دانش، نگرش و عملکرد مراجعان این مرکز را در یازده موضوع آموزشی ارائه شده در دوره، مورد بررسی قرار می‌داد. اطلاعات دموگرافیک مراجعان نیز همراه با پرسشنامه اصلی جمع‌آوری و با آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی t و تحلیل واریانس در نرم‌افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج: مرکز مشاوره و آموزش بهداشت روان در ارتباط با شناسایی مشکلات خفیف روانی مراجعان، عملکردی موفق داشته است. براساس معیارهای در نظر گرفته شده برای ارزشیابی برنامه‌های آموزشی این مرکز، آموزش‌های این مرکز در ارتقای دانش و عملکرد مراجعان بطور نسبی موفق بوده است. نتیجه‌گیری: با توجه به پیچیدگی روزافزون جوامع و لزوم آموزش افراد برای پیشگیری از بروز اختلالات حاد روانی، به نظر می‌رسد ایجاد و توسعه چنین مراکزی از اولویت‌های نظام سلامت و آموزش پزشکی در کشور محسوب شود.}, keywords_fa = {ارزشیابی برنامه, بهداشت روان, آموزش, مرکز مشاوره.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-195-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-195-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Salehi, Mehrdad and Kelishadi, Mahnaz and Zandye, Masoud and Keshavarz, Jalal and Bagheri, Abas}, title = {The Effect of Female Health Volunteers Education on knowledge and Attitude of Urban Population about Mental Health in Isfahan province}, abstract ={Introduction: One of the challenges of medical universities is to deliver medical and health instructions and the related concepts from the higher university levels to the basic levels of the society. The absolute need to have a communicating bridge between the universities and the urban society, has led to more attention to community health volunteers as the potential source for such a link. This study attempted to determine the effect of female health volunteer education on the knowledge and attitude towards mental health in urban society of Isfahan. Methods: This was a quasi-experimental study with two group/pre and post-test design carried out in 2003. Four hundred people of Falavarjan city as well as the same number of people in Khomeini-Shahr city were randomly assigned to complete a valid and reliable questionnaire for knowledge & Attitude as the pretest. Then after a one year period of mental health educational interventions by health volunteers in Falavarjan, the post-test was accomplished in both cities. The data was analyzed by SPSS software using t-test and Chi2. Results: The pre-interventional scores of knowledge and attitude in the experiment group were 40.5% and 54.5%, respectively which increased significantly to 64.2% and 80.2% , respectively, after intervention. In the control group, the pre- and post-interventional scores of knowledge were 41.5 and 41.9 respectively which had no significant difference. The respective rates for attitude were 63.1 and 49.9 which showed no significant difference before and after intervention. The post interventional scores of knowledge and attitude were significantly higher in the experiment group, compared to the control group. Conclusion: For promoting mental health in urban areas, we can rely on the efficacy of the stepwise knowledge transfer from the higher health levels (third level mental health physician) to health–educating volunteers and from them to community health volunteers and finally to urban families.}, Keywords = {Knowledge, Attitude, Health volunteers, Mental health, Primary health care.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {111-119}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر آموزش رابطین بهداشتی زن بر آگاهی و نگرش از بهداشت روان در جمعیت شهری استان اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: چگونگی ارائه آموزش‌های پزشکی و بهداشتی در انتقال مفاهیم مربوط به آنها از سطوح بالای دانشگاهی به سطوح پایه بهداشتی کشور، از سؤالات مهم پیش روی دانشگاه‌های علوم پزشکی محسوب می‌شود. نیاز مبرم به وجود حلقه ارتباطی بین دانشگاه و جامعه شهری، توجه به رابطین (داوطلب) بهداشتی به عنوان نیروی مردمی آموزش‌دهنده جلب گرده است. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر آموزش رابطین زن بر آگاهی و نگرش از بهداشت روان در جمعیت شهری استان اصفهان است. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی دو گروهی قبل و بعد از آموزش که در سال 1382 انجام شده، 400 نفر از جمعیت شهری هر یک از دو شهرستان فلاورجان و خمینی‌شهر (تجربی و شاهد) بطور تصادفی انتخاب و آگاهی و نگرش آنان با پرسشنامه روا و پایا، بررسی شد (پیش‌آزمون). پس از انجام مداخلات آموزشی جامع بهداشت روان توسط رابطین بهداشتی، مجدداً پس از گذشت یک سال، پس‌آزمون انجام گرفت. یافته‌ها با نرم‌افزار SPSS با آزمون‌های t و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: در گروه تجربی، میزان آگاهی نمونه مورد مطالعه از 5/40 درصد قبل از مداخله به 2/64 درصد و میزان نگرش از 5/54 درصد به 2/80 درصد در پس از مداخله ارتقا یافته بود که هر دو بطور معنی‌داری افزایش پیدا کرده است. میزان آگاهی در منطقه شاهد در قبل و بعد از مداخله به ترتیب 5/41 و 9/41 اختلاف معنی‌داری نداشت و میزان نگرش در این منطقه در قبل و بعد از مداخله به ترتیب 1/63 و 9/49 بود و تفاوت معنی‌داری نداشت. میزان آگاهی و نگرش بعد از مداخله در منطقه تجربی به صورت معنی‌داری از منطقه شاهد بالاتر بود. نتیجه‌گیری: در زمینه بهداشت روان شهری می‌توان به کفایت و اثربخشی انتقال اطلاعات توسط سطوح بالاتر بهداشتی (پزشک سطح سوم بهداشت و روان) به رابط مربیان و از طریق رابط مربیان به رابطین بهداشت و از طریق رابطین به خانواده‌ها اتکا نمود.}, keywords_fa = {آگاهی، نگرش، داوطلبین بهداشتی، بهداشت روان، مراقبت‌های بهداشتی اولیه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-194-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-194-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Shakurnia, Abdolhossein and Motlagh, Mohammad esmaeel and Malayeri, Ali reza and Jouhanmardi, Abdolalreza and KomailiSani, Hossei}, title = {Students’ Opinion on Factors Affecting Faculty Evaluation in Jondishapoor Medical University}, abstract ={Introduction: Gathering students’ viewpoints about teacher evaluation, its effective factors and its process, can identify the strength and weaknesses of teacher evaluation and provide the possibility to improve its quality. The aim of this study was to determine the viewpoints of students about the factors affecting evaluation of teaching in Jondishapour Medical University. Method: In a descriptive study 423 students were studied using a valid and reliable questionnaire including 64 closed questions. The questionnaires were distributed and gathered at the schools of Medical University. The data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, mean, chi2 and Pearson correlation coeficient. Results: Sixty five point eight percent of students believed that students were a valid and reliable source for teacher evaluation and they were truthful in their opinions. The verbal skills and teaching methods of the faculty member were introduced as the most important factors of effective teaching with the mean of 4.05. With a little difference, scientific ability, ethical issue, and behavior with students were in next priorities. No significant difference was observed between male and female students and between high mean score and low mean score students in regard to effective factors in teaching evaluation. Conclusion: The three professional, scientific and personal characteristics of faculty members were considered important with some small differences. A study on different researches on teacher evaluation is recommended to use the results for designing a more appropriate questionnaire and evaluation process. This can make a considerable help regarding the improvement of teacher evaluation system.}, Keywords = {Teacher evaluation, Students, Effective factors, Opinion.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {101-110}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی جندی شاپور اهواز نسبت به عوامل موثر در ارزشیابی استاد}, abstract_fa ={مقدمه: شناخت نظرات دانشجویان در مورد ارزشیابی استاد و عوامل مؤثر بر آن و همچنین اطلاع از دیدگاه‌های آنها در مورد روند اجرایی و اثربخشی ارزشیابی استاد می‌تواند برنامه‌ریزان را با نقاط قوت و ضعف آن در دانشگاه آشنا و امکان اصلاح و بهبود کیفیت آن را فراهم نماید. مطالعه حاضر با هدف تعیین نظرات دانشجویان در مورد عوامل مؤثر در ارزشیابی استاد در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. روش‌ها: در مطالعه‌ای توصیفی، 423 نفر از دانشجویان دانشگاه مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه‌ای پایا و روا مشتمل بر 64 سؤال بسته بود. پرسشنامه‌ها در محل دانشکده‌ها توزیع و جمع‌آوری گردید. داده‌های حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم‌افزار SPSS، به صورت درصد فراوانی، میانگین و آزمون مجذور کای و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: شصت و پنج و هشت دهم درصد دانشجویان، ارزیابی‌های دانشجویی را یک منبع معتبر و قابل اعتماد می‌دانند و اعتقاد دارند دانشجویان در بیان نظراتشان درباره اساتید خود صداقت دارند. قدرت بیان و روش تدریس استاد با میانگین 05/4 به عنوان مهم‌ترین عامل در تدریس مؤثر و موفق استاد معرفی شده است. با اندکی تفاوت، توان علمی و اخلاق و رفتار استاد با دانشجویان در اولویت‌های بعدی قرار دارند. بین نظرات دختران و پسران و دانشجویان با معدل تحصیلی بالا و پایین در ارتباط با عوامل مؤثر در ارزشیابی استاد تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: هر سه ویژگی حرفه‌ای، علمی و فردی استاد با اندکی تفاوت در ارزشیابی استاد توسط دانشجو مهم تلقی شده است. جمع‌بندی نتایج تحقیقات انجام شده در کشور در این زمینه و بهره‌برداری از نتایج حاصل در جهت تدوین پرسشنامه و روند اجرای ارزیابی‌ها می‌تواند در اصلاح اشکالات سیستم ارزشیابی و استاندارد نمودن آن کمک شایانی نماید.}, keywords_fa = { ارزشیابی استاد، دانشجویان، عوامل مؤثر،‌ دیدگاه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-117-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-117-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Siadat, Ali and Shams, Behzad and homaie, Reza and Gharibi, Lotfoallah}, title = {Satisfaction of Students and Faculty Members of Graduate Studies From Educational Services Management at Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Considering the importance of educational services management and the quality of providing these services to post graduate students, this study was designed to investigate the satisfaction among students and faculty at graduate level in four educational, administrative, accountability and supervision domains. Method: In this descriptive study 78 master and doctoral students and 65 faculty members were selected through census sampling method in the period of 2001 till 2002. Data collection tools were two researcher made questionnaires whose validity and reliability were confirmed by experts and Cronbuch alpha, respectively. Data were analyzed using frequency and t-test. Results: Faculty members and graduate students were not satisfied with the services of any educational, administrative, accountability and supervision domains. No significant difference was observed between the viewpoints of male and female faculty members and students. Conclusion: Dissatisfaction of graduate studies faculty members and students from educational services management is considered as a weakness at the managerial level of the university. It is recommended that the university managers take necessary actions to improve the quality of educational services management}, Keywords = {Satisfaction, Students, Faculty members, Graduate studies, Educational services management, Performance.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {93-100}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رضایت دانشجویان و مدرسان دوره تحصیلات تکمیلی از عملکرد مدیریت خدمات آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: باتوجه به حساسیت مدیریت خدمات آموزشی و کیفیت ارائه خدمات آن به دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی، این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایت مدرسان و دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نسبت به عملکرد مدیریت خدمات آموزشی درچهار حیطه آموزشی، اداری، کیفیت پاسخ‌گویی و نظارت و راهنمایی انجام شد. روش‌ها: در مطالعه‌ای توصیفی- پیمایشی، 78 نفر دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری و 65 نفر مدرسان مقطع کارشناسی ارشد و دکترای دوره تحصیلات تکمیلی با روش سرشماری از سال 1380 تا 1381 مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها، دو پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آنها با اعتبار محتوی و تعیین ضریب الفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. یافته‌های پژوهش به صورت توزیع فراوانی و انجام آزمون t برای مقایسه میانگین‌ها با عدد ثابت و t مقایسه میانگین دو گروه مستقل تحلیل شد. نتایج: مدرسان و دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی از هیچ یک از چهار حیطه عملکرد آموزشی، اداری، کیفیت پاسخ‌گویی و نظارت و راهنمایی مدیریت خدمات آموزشی دانشگاه علوم پزشکی رضایت ندارند. نظرات مدرسان و دانشجویان مؤنث و مذکر دوره تحصیلات تکمیلی، تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: عدم رضایت مدرسان و دانشجویان دوره تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از عملکرد مدیریت خدمات آموزشی دانشگاه می‌تواند در سطح مدیریت دانشگاه، یک ضعف تلقی شود که نیاز است مدیران ارشد در این زمینه اقدامات لازم را برای بهبود کیفیت مدیریت خدمات آموزشی انجام دهند.}, keywords_fa = {رضایت، دانشجویان، مدرسان، دوره تحصیلات تکمیلی، مدیریت خدمات آموزشی، عملکرد}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-116-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-116-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {ZareiyanJahromi, A and Ahmadi, F}, title = {Learning Needs Assessment in Bachelor of Nursing: a Qualitative Research}, abstract ={Introduction: One of the most important components of educational technology is educational needs assessment. This study tried to answer the question of, what the real needs of bachelor nursing students based on their experience? and what themes the refer to as their learning needs. Method: A phenomenology research was performed to study the experience of students regarding their learning needs using Colaizzi model. Twenty five male and 20 female nursing students were selected by purposive sampling and divided to 4 small groups. The data gathering was done through group discussion. Also, a face to face interview with 4 nursing instructors was performed and the interviews were recorded with their permission. Data was transcribed as soon as possible and analyzed by thematic analysis method. Results: The learner needs assessment model was obtained based of 5 main themes including: Nursing instructor, curriculum planning, educational management, social and environmental facilities and learner. According to this, learner-based need assessment model was developed in which, in addition to five main themes, there were three variables of responsibility taking, recognizing nursing profession and acquiring mental tranquility which were effective on increasing the learners’ capabilities. Conclusion: Nursing instructor’s need assessment lies in the center of learning. Curriculum, powerful educational management and providing the needed facilities for teaching and learning can assure the quality of bachelor nursing educational program.}, Keywords = {Educational needs assessment, Nursing Education, Qualitative research.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {81-92}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نیازسنجی یادگیری در دوره کارشناسی پرستاری: یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: نیازسنجی آموزشی یکی از مهم‌ترین مقوله‌هایی است که در بحث برنامه‌ریزی آموزشی نوین مورد توجه قرار می‌گیرد. این مطالعه در پی پاسخ‌گویی به این سؤال است که نیازهای واقعی و اصیل یادگیری در فراگیران پرستاری دوره کارشناسی چیست؟ و اساساً‌ ایشان بر اساس تجارب خود، چه محورهایی را به عنوان نیاز یادگیری مطرح می‌نمایند؟ روش‌ها: در این تحقیق کیفی به روش فنومنولوژی، از الگوی کلایزی (Colaizzi) برای بررسی تجارب فراگیران در مورد نیازهای یادگیری استفاده گردید. تعداد 25 نفر دانشجوی پسر و20 نفر دانشجوی دختر بر اساس نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به 4 گروه کوچک تقسیم شدند. داده‌ها به روش بحث گروهی متمرکز جمع‌آوری گردید. همچنین پژوهشگر با 4 نفر از مربیان پرستاری مصاحبه نمود. محتوای مصاحبه با کسب اجازه از مشارکت‌کنندگان ضبط شده و در اسرع وقت نسخه‌برداری گردید و به روش تحلیل تماتیک (Thematic) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: مدل نیازسنجی فراگیر از پنج محور اصلی برنامه درسی، معلم پرستاری، امکانات محیطی و اجتماعی، مدیریت و فراگیر از یافته‌ها استخراج شد. بر این اساس، مدل نیازسنجی فراگیر محور استخراج گردید که در این مدل علاوه بر پنج محور اصلی، سه متغیر مسؤولیت‌پذیری، شناخت دقیق حرفه پرستاری و کسب آرامش خاطر از جمله متغیرهایی بودند که بر افزایش توانایی فراگیر تأثیرگذار بودند. نتیجه‌گیری: نیازسنجی معلم در مرکزیت یادگیری قرار دارد. برنامه درسی، مدیریت قدرتمند آموزشی و نیز تجهیز امکانات مورد لزوم در امر آموزش و یادگیری می‌تواند کفایت برنامه آموزشی کارشناسی پرستاری را تضمین نماید.}, keywords_fa = {نیازسنجی آموزشی، آموزش پرستاری، تحقیق کیفی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-193-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-193-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Rahimi, Abolfazl and Ahmadi, Fazloallah}, title = {The Obstacles and Improving Strategies of Clinical Education from the Viewpoints of Clinical Instructors in Tehran’s Nursing Schools}, abstract ={Introduction: The situation of clinical education should be always evaluated in order to improve its quality. This study was performed to determine the viewpoints of clinical instructors about obstacles of clinical teaching and strategies for improving its quality in Tehran Nursing Schools in 2005. Methods: In this cross-sectional survey 60 instructors of Tehran’s nursing and midwifery schools were selected by census sampling method. The data collection tool was a valid and reliable questionnaire consisted of 5 domains including the performance of clinical instructors, curriculum design, clinical environment, students’ characteristics, and educational and welfare facilities. Data was analyzed by SPSS software (13.0), using descriptive statistics, t-test and one-way ANOVA. Results: The instructors reported the quality of clinical education average in the domains of clinical environment and educational facilities, and weak in other domains. Lack of interest and motivation in students was the main obstacle for clinical education. Paying more attention to appropriate planning for clinical education was mentioned as the best strategy for quality improvement. Conclusion: The quality of clinical teaching was unsuitable. In order to overcome these challenges, the collaboration of instructors, staff, educational supervisors, head nurses, nursing managers and other managerial levels is recommended.}, Keywords = {Clinical education, Nursing, Clinical instructors, Quality.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {73-80}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {موانع آموزش بالینی و راهکارهای بهبود کیفیت آن از دیدگاه مربیان بالینی دانشکده های پرستاری شهر تهران}, abstract_fa ={مقدمه: برای بهبود کیفیت آموزش بالینی، باید وضعیت آن همواره مورد ارزشیابی قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین موانع و مشکلات و راهکارهای بهبود کیفیت آموزش بالین از دید مربیان بالینی دانشکده‌های پرستاری تهران در سال 1384 انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 60 مربی بالینی شاغل در دانشکده‌های پرستاری شهر تهران، به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه‌ای روا و پایا در 5 حیطه عملکرد مربیان بالینی، برنامه‌ریزی آموزشی، محیط بالینی، خصوصیات دانشجویان و تسهیلات رفاهی و آموزشی بود. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی، آزمون آماری t مستقل و آنالیز واریانس در نرم‌افزار SPSS استفاده شد. نتایج: مربیان کیفیت آموزش بالین را در حیطه‌های محیط بالینی و تسهیلات رفاهی و آموزشی متوسط و وضعیت سایر حیطه‌ها را در حد ضعیف گزارش نمودند. عدم وجود علاقه و انگیزه دانشجویان در محیط بالینی، به عنوان مهم‌ترین مانع آموزش بالینی و توجه بیشتر برنامه‌ریزان و مسؤولان پرستاری برای برنامه‌ریزی مناسب برای بالین به عنوان مهم‌ترین راهکار بهبود وضعیت ابراز گردید. نتیجه‌گیری: آموزش بالین از کیفیت مطلوبی برخودار نمی‌باشد. بنابراین، به نظر می‌رسد کاهش یا بهبود این چالش‌ها، مستلزم همکاری مربی، ‌پرسنل بالینی، سوپروایزران آموزشی، سرپرستاران، مدیران پرستاری، مسؤول برنامه‌ریزی آموزشی و سایر مسؤولین رده بالا مدیریتی ‌باشد}, keywords_fa = {آموزش بالینی، پرستاری، مربیان بالینی، کیفیت}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-115-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-115-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Hamdi, Mohammad reza and Parvaresh, Abdoalrahim and Amin, Mehdi}, title = {Job Description and Educational Needs of Different Levels of Environmental Health Graduates}, abstract ={Introduction: Substantial changes in living trends of societies, promotion of health, and changes in environmental health officers’ (EHOs) duties and responsibilities are the main reasons that educational programs in this field do not correspond with their job description in the real context and according to the real needs of the society. Therefore, the educational courses of this field should be revised. The goal of this study was to determine the job description and the educational needs of EHOs in order to coordinate their educational programs with their real job duties. Methods: In this descriptive study, a questionnaire was mailed to 383 graduates and personnel of environmental health in Isfahan Province, to declare their educational needs and job activities based on their frequency. The validity and reliability of the questionnaire was confirmed by content validity and test/re-test, respectively. The data analysis was performed by SPSS software using descriptive statistics. Results: The EHOs working in Isfahan province, with technician, bachelor and master degrees, declared 31, 38, 26 types of activities as their job duties, respectively. Their most common duties were residual chloride measurement in water, monitoring public places, and investigating complaints, which were the same as their educational needs. In postgraduate level, the most important duties included management, supervising environmental health affairs, teaching and research. Conclusion: Technicians and bachelors of environmental health are conducting similar job activities which correspond with their mentioned educational needs. It is recommended that educational programs for environmental health be revised according to their real job activities and educational needs. It is also suggested to coordinate the educational programs with the needs of their future job such as continuing the education, and different job options, in order to increase their efficacy.}, Keywords = {Environmental Health, Graduates, Job duties, Educational needs.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {63-71}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {شرح وظایف شغلی و نیازهای آموزشی دانش آموختگان مقاطع مختلف رشته بهداشت محیط}, abstract_fa ={مقدمه: تغییرات اساسی در زندگی جوامع، ارتقای سطح سلامتی، و تغییر وظایف اجرایی پرسنل بهداشت محیط از علل اصلی عدم تطابق برنامه‌های آموزشی این کادر متخصص با شرح فعالیت‌های اجرای آنان در شرایط و زمینه کاری و نیازهای واقعی جامعه فعلی می‌باشد. ضرورت بازنگری دروس آموزشی این رشته تحصیلی به شدت احساس می‌شود. این تحقیق با هدف تعیین شرح وظایف اجرایی نیروهای بهداشت محیط و تعیین نیازهای آموزشی و بمنظور هماهنگ‌سازی برنامه‌های آموزشی با فعالیت‌های اجرایی آنان انجام شده است. روش‌ها: یک مطالعه توصیفی بر روی دانش‌آموختگان و پرسنل رشته بهداشت محیط استان اصفهان انجام گردید، طی پرسشنامه خودایفاد و از طریق پست از 383 نفر دانش‌آموخته خواسته شد که نیازهای آموزشی و فعالیت‌های اجرایی خود را بر اساس نوبت تکرار آنها اعلام کنند. اعتبار و اعتماد علمی پرسشنامه با استفاده از اعتبار محتوا و آزمون مجدد تعیین گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش آمار توصیفی توسط نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج: شاغلین بهداشت محیط استان اصفهان در مقاطع کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد به ترتیب 31، 38، 26 نوع فعالیت را به عنوان فعالیت‌های شغلی خود اعلام کردند. در رأس همه فعالیت ها، کلرسنجی، بازدید از اماکن اداری و رسیدگی به شکایات، از وظایف روزمره بودند که با نیازهای آموزشی همخوانی داشتند. در مقطع کارشناس ارشد، مدیریت، نظارت بر امور بهداشت محیط و تدریس و تحقیق مهمترین وظایف اجرایی بوده‌اند. نتیجه‌گیری: فعالیت‌های اجرایی پرسنل شاغل بهداشت محیط در مقاطع کاردانی و کارشناسی تا حدودی مشابه بوده، و شامل چند فعالیت مشخص می‌باشد که با نیازهای آموزشی درخواستی آنان همخوانی دارد. پیشنهاد می‌شود برنامه آموزشی تربیت نیروهای متخصص بهداشت محیط مورد بازنگری دقیق قرار گیرد، و دروس آموزشی با فعالیت‌های اجرایی و نیازهای آموزشی آنان تطبیق داده شود.}, keywords_fa = {بهداشت محیط، دانش آموختگان، وظایف شغلی، نیازهای آموزشی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-114-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-114-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Taban, Habib allah and Kianersi, Farzan and Garakyaraghi, Mohammad and Ebrahimi, Amrollah and Avizhgan, Maryam}, title = {Achieving Minimum Learning Requirements in Ophthalmology Ward: the Viewpoints of Interns in School of Medicine}, abstract ={Introduction: Evidences show that current educational programs do not correspond to after graduation needs of physicians and occasionally cause problems for both physicians and recipients of services. Current study has determined the opinion of interns about achieving minimum learning requirements in ophthalmology ward. Methods: A descriptive study was done in the Medical School of Isfahan Medical University in 2004. All interns in ophthalmology ward (40), who were at least in their fourth month of internship period filled a valid and reliable questionnaire, composed of 15 questions. The data was analyzed by SPSS software using descriptive statistics. Result: The most learned skill, at the end of one month period, was physical examination (100%), and removing foreign bodies (92.5%). The least learned skill was estimation of visual field by methods of confrontation (12.5%) and using Schiotz tonometer (27.5%). Conclusion: It seems that the interns were not able to acquire the minimum learning requirements in ophthalmology ward. It is recommended that educational objectives be revised, defined more accurately, and adjusted according to the needs of learners and society. Also, designing appropriate evaluation methods is suggested to assess interns’ acquired skills.}, Keywords = {Minimum learning requirements, Ophthalmology, Viewpoint, Skill, Intern.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {55-62}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در بخش چشم از دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: شواهد و قرائن نشان می‌دهد برنامه آموزش فعلی با نیازهای پس از دانش‌آموختگی پزشکان همخوانی نداشته و گاه موجب بروز مشکلاتی برای پزشکان و گیرندگان خدمت گردیده است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان دستیابی به حداقل‌های یادگیری در بخش چشم از دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. روش‌ها: مطالعه توصیفی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بهمن 1382 انجام شد. کلیه کارورزان (40 نفر) بخش چشم که حداقل 4 ماه از دوره اینترنی را گذرانده بودند، پرسشنامه‌ای روا و پایا با 15 گزینه را تکمیل نمودند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS-11 و با آمار توصیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: بیشترین فعالیت و مهارت کارورزان در پایان دوره، معاینه فیزیکی چشم (100 درصد) و درآوردن جسم خارجی (5/92 درصد)، و کمترین فعالیت و مهارت کارورزان تخمین میدان بینایی به روش Confrontation (5/12درصد) و انجام تونومتری شیوتز (5/27 درصد) بود. نتیجه‌گیری: کارورزان نتوانسته‌اند حداقل‌های یادگیری مهارت‌های این بخش را به دست آورند. لازمست حداقل‌های آموزشی بازنگری، مجدداً تعریف و منطبق بر نیاز فراگیران و جامعه و بر حسب اولویت تنظیم شود و نیز شیوه‌هایی برای اطمینان از مهارت کافی کارورزان پیش‌بینی شود.}, keywords_fa = {حداقل های یادگیری، چشم پزشکی، دیدگاه، مهارت، کارورز}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-113-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-113-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Birang, Reza and Kaviani, Naser and Behnia, Mansoor and Mirghaderi, Mostaf}, title = {Isfahan Dentists’ Readiness for Medical Emergencies: Their knowledge and Access to Necessary Equipments}, abstract ={Introduction: Fear from dental work and other medical problems in dental patients can cause medical emergencies in dental office. Managing these emergencies depends on dentist’s knowledge and their access to needed equipments. This study was performed to determine the knowledge of dentists about medical emergencies, and available equipments in Isfahan's dental offices. Methods: In this descriptive study performed in 2005, 150 dentists were selected by systematic random sampling. They were asked in person, using a valid and reliable questionnaire containing 10 multiple choice questions about medical emergencies, a list of 8 emergency medications and 5 emergency equipments. Data was analyzed by SPSS software using mean, frequency,and t-test. Results: From 139 dentists who completed the questionnaires, 74.8% were male and the rest were females. The mean score of their knowledge was 5.42 out of 10 and no significant difference was observed between male and female. The mean of available drugs was 5.28 from 8 drugs and the mean of available emergency equipments was 0.74 from 5 equipments. Conclusion: The Dentists’ knowledge was at an average level and they had little access to emergency drugs and equipments. So, the correct management of medical emergencies in dental offices is difficult.}, Keywords = {Medical Emergencies, Knowledge, Equipments, Dentist.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {47-54}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آگاهی علمی و آمادگی تجهیزاتی دندان پزشکان شهر اصفهان در خصوص اورژانس های پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: استرس و کار دندان‌پزشکی و وجود مشکلات پزشکی در بیماران می‌توانند باعث بروز اورژانس‌های پزشکی در مطب دندان پزشکی شود. اداره این فوریت‌ها بستگی به میزان اطلاعات و تجهیزات در دسترس دندان‌پزشک دارد. هدف این مطالعه، تعیین میزان آگاهی و آمادگی تجهیزاتی دندان‌پزشکان شهر اصفهان در خصوص اورژانس‌های پزشکی است. روش‌ها: در مطالعه‌ای توصیفی که در سال1384 انجام شد، تعداد 150 نفر از دندان‌پزشکان شهر اصفهان بطور تصادفی نظام‌دار انتخاب شدند و با پرسشنامه‌ای روا و پایا که حاوی 10 سؤال چهار گزینه‌ای در خصوص اورژانس‌های پزشکی، لیست هشت دارو و پنج وسیله اورژانسی بود با مراجعه حضوری، مورد پرسش قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS با آمار توصیفی به صورت میانگین، توزیع فراوانی آزمون t و آزمون‌های همبستگی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: از 139 نفر 8/74 درصد مرد و بقیه زن بودند. متوسط نمره افراد 42/5 از نمره 10 بود که تفاوت معنی‌داری بین زن ومرد مشاهده نشد. متوسط وجود دارو از هشت داروی سؤال شده، 28/5 و متوسط وجود تجهیزات اورژانسی از پنج وسیله مورد سؤال 74/0 بود. نتیجه‌گیری: اطلاعات علمی دندان‌پزشکان متوسط و دارو و تجهیزات در دسترس آنها کم بود، بنابراین، اداره صحیح اورژانس‌های پزشکی توسط دندان‌پزشکان مشکل‌ساز است.}, keywords_fa = {اورژانس های پزشکی، آگاهی، تجهیزات، دندانپزشک}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-112-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-112-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Bahmani, Forood and Yousefy, Ali reza and Nematbakhsh, Mehdi and Changiz, Tahereh and Mardani, Mohamm}, title = {Critical Thinking Skills of Basic Sciences’ Students of Medical University in Facing Scientific Texts}, abstract ={Introduction: Critical thinking has been always the subject of discussion by teachers and educational centers. Considering the extensive and serious approach to critical thinking, this study was performed to investigate the application of critical thinking by basic sciences students in facing scientific texts, in Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this experimental study medical, dentistry and pharmacy students in 3 different groups, received scientific texts or exam questions related to their course which contained conceptual-logical mistakes. The number of mistakes identified by students was considered as a criterion for their use of critical thinking skills. Results: In facing mistakes of exam questions, the students didn’t use their critical thinking skills. But, concerning the mistakes in their texts, only 6.8 percent noticed some of the mistakes. Conclusion: Despite fostering different thinking skills as the most important goal of higher education in all universities of the world, the results of this study and other similar studies shows that in real situation, educational systems don’t have any program for fostering thinking skills. This issue is a big concern for the present and future university graduates.}, Keywords = {Thinking, Critical thinking, Fostering thinking, Medical students.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {41-46}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در مواجهه با متون علمی}, abstract_fa ={مقدمه: تفکر خلاق از دیرباز مورد بحث و توجه معلمان و مراکز آموزشی بوده است. با توجه به رویکرد وسیع و جدی به تفکر انتقادی، این مطالعه با هدف بررسی میزان بکارگیری تفکر انتقادی نزد دانشجویان علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در مواجهه با متون علمی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، دانشجویان گروه پزشکی (پزشکی، دندان‌پزشکی، داروسازی) در سه گروه مختلف، نوشته‌های علمی و یا سؤالاتی در ارتباط با درس را دریافت کردند که حاوی اشتباهات فاحش منطقی– ادراکی بود. میزان اشتباهاتی که از سوی دانشجویان شناسایی و مورد توجه قرار گرفت، ملاکی برای بهره‌گیری آنان از مهارت‌های تفکر انتقادی در نظر گرفته شد. نتایج: دانشجویان گروه پزشکی در مواجهه با سؤالات غلط امتحانی به هیچ وجه از مهارت‌های تفکر انتقادی استفاده نکرده و در مواجهه با جزوات درسی تنها حدود 8/6 درصد از آنها صرفاً به برخی از اشتباهات توجه کرده بودند. نتیجه‌گیری: علی‌رغم پرداختن به پرورش انواع تفکر به عنوان مهم‌ترین هدف نظام‌های آموزش عالی در همه کشورهای جهان، نتایج این مطالعه و بسیاری از مطالعات مشابه نشان می‌دهد که در مقام عمل، نظام‌های آموزشی، برنامه‌ای برای پرداختن به پرورش تفکر ندارند و این موضوع می‌تواند برای نسل فعلی و آینده دانش‌آموختگان، موضوع نگران‌کننده‌ای باشد.}, keywords_fa = {تفکر، تفکر انتقادی، پرورش تفکر، دانشجویان پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-111-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-111-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Ansaripour, Sedigheh and Soleimani, Bahram and Sadri, Gholam hossein and Bahonar, Ahm}, title = {The Effect of Acute Respiratory Infection Education by Rural Health Technicians and Behvarz Training Center Instructors on Knowledge and Practice of Behvarzes}, abstract ={Introduction: The possibility to use rural health technicians as instructors for on going education of Behvarzes, is an issue that should be considered. The effect of training by rural health technicians and Behvarzes’ instructors on knowledge and practice of Behvarzes in Isfahan district were compared in this study. Methods: In an interventional study performed as field trial, 84 Behvarzes were selected and divided to two groups randomly. The knowledge and practice of Behvarzes were measured using a questionnaire and a checklist, respectively. Before starting the education, an educational course related to Acute Respiratory Infection including 12 hours lecture and group discussion was conducted for the health technicians. Then, the first group of Behvarzes was trained by instructors of Behvarz training center and the second group by health technicians using lecture, group discussion and practical education for 24 hours. The knowledge and practice of Behvarzes were measured after the education. The data was analyzed by SPSS software, using mean, standard deviation, paired t-test, independent t-test, covariance analyses and Pearson Correlation Coefficient. Results: Behvarzes’ score in knowledge and practice increased significantly after education in both groups. The increased mean scores of knowledge were 3.9±2.59 and 2.73±2.67 in the groups trained by instructors and technicians, respectively. Also, the increased mean score of practice were 12.13±4.13 and 5.9±3.88 in the groups trained by instructors and technicians, respectively. There was no significant relationship between the score of Behvarzes’ knowledge and practice with their experience. The increase in knowledge and practice scores of the group trained by instructors was significantly more than the group trained by technicians. Conclusion: The difference between the increased knowledge scores in the two groups is at an extent that shows we can use technicians instead of instructors for increasing Behvarzes’ knowledge. But, as far as Behvarzes’ practice is concerned we should better not use technicians for improving their practice.}, Keywords = { Education, knowledge, practice, Behvarz, Rural health technician, Instructor, Acute Respiratory Infection.}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {33-39}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تاثیر آموزش عفونت های حاد تنفسی توسط کاردان های روستایی و مربیان مراکز آموزش بهورزی بر سطح آگاهی و عملکرد بهورزان}, abstract_fa ={مقدمه: امکان استفاده از کاردان‌های روستایی به عنوان مربیان اجرایی در جهت ارتقای مستمر آموزش و بازآموزی بهورزان در مقایسه با مربیان، موضوعی قابل تعمق است. هدف این مطالعه مقایسه تأثیر آموزش توسط کاردان‌های روستایی و مربیان مراکز آموزش بهورزی بر آگاهی و عملکرد بهورزان شهرستان اصفهان می‌باشد. روش‌ها: در مطالعه‌ای مداخله‌ای به صورت کارآزمایی در عرصه (field trial)، با طراحی دو گروهی قبل و بعد از آموزش، 84 نفر از بهورزان به عنوان نمونه انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ابتدا آگاهی و عملکرد بهورزان با پرسشنامه و چک‌لیست مورد بررسی قرار گرفت و سپس کاردان‌های روستایی درس عفونت‌های حاد تنفسی را با شیوه سخنرانی و روش بحث گروهی به مدت 12 ساعت دریافت نمودند و بطور همزمان،‌ یک گروه از بهورزان توسط مربیان و گروه دیگر توسط کاردان‌ها درس عفونت حاد تنفسی را با شیوه سخنرانی و تمرین و بحث گروهی به مدت 24 ساعت آموزش دیدند. آگاهی و عملکرد بهورزان بعد از آموزش مجدداً اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و یافته‌ها به صورت میانگین و انحراف معیار ارائه و مقایسه‌ها با آزمون آماری t زوج و مستقل و آنالیز کوواریانس و همبستگی با آزمون پیرسون انجام گردید. نتایج: آگاهی و عملکرد بهورزان هر دو گروه بعد از آموزش بطور معنی‌داری افزایش یافته بود. میانگین افزایش آگاهی در گروه آموزش یافته توسط مربیان 59/2±9/3 و در آموزش توسط کاردان‌ها 67/2±73/2 نمره و افزایش عملکرد بهورزان در آموزش توسط مربیان 13/4±13/12 و در تدریس توسط کاردان‌ها 88/3±9/5 نمره بود. آگاهی و عملکرد بهورزان با سابقه کار آنها ارتباط نداشت. افزایش نمرات آگاهی و عملکرد قبل و بعد از آموزش بهورزانی که توسط مربیان آموزش یافته بودند بطور معنی‌داری بیشتر از گروه آموزش یافته توسط کاردان‌ها بود. نتیجه‌گیری: اختلاف دو گروه در افزایش آگاهی در حدی است که می‌توان بجای مربیان از کاردان‌ها برای آموزش بهورزان استفاده نمود بخصوص در مواردی که مباحث آموزش فقط جنبه افزایش آگاهی دارد. ولی به نظر می‌رسد که در مواردی که آموزش بهورزان برای افزایش مهارت آنها در حیطه کار عملی است، لازم است از مربیان بهره‌برداری شود.}, keywords_fa = {آموزش، آگاهی، عملکرد، بهورز، کاردان روستایی، مربی، عفونت حاد تنفسی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-110-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-110-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Amini, Raziee and Vanaki, Zohreh and EmamzadehGhassemi, Hormat}, title = {The Validity and Reliability of an Evaluation Tool for Nursing Management Practicum}, abstract ={Introduction: Lack of an evaluation tool with objective criteria is one of the problems in evaluation process specially in nursing management practicum. Considering the role of evaluation in assuring nursing students’ management skills, this study was designed to develop a specific tool for measuring their management skills and determine the validity and reliability of this tool. Methods: At first, through literature review and expert panel sessions, the objectives of nursing management practicum were determined. Then, using Delphi technique, 56 important criteria were developed and the domains and criteria of evaluation were designed by Bars technique. A panel of experts was used to confirm content and face validity. Reliability was determined by a descriptive study in which 30 nursing students from one of Tehran’s nursing schools were evaluated by this tool and the reliability was estimated by split half and inter-rater reliability. The data was analyzed by SPSS software, using Pearson Correlation Coefficient and reliability analysis. Result: A dual evaluation tool was provided for nursing instructors and head nurses. The face and content validity were confirmed by experts. The internal consistency and inter-rater reliability were confirmed by r>./8 as well. Conclusion: The designed tool with acceptable validity and reliability is appropriate to apply in clinical environment for evaluating the management skills of nursing students. Applying this instrument can improve the effectiveness of clinical education activities of nursing management instructors and students}, Keywords = {: Evaluation tool, Validity, Reliability, Nursing management practicum, Nursing students}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {23-31}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {روایی و پایایی ابزار ارزشیابی کارآموزی مدیریت پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: یکی از مشکلات موجود در فرآیند ارزشیابی، بویژه در کارآموزی مدیریت پرستاری، فقدان ابزاری با معیارهای عینی برای ارزشیابی است. با توجه به تأثیر ارزشیابی مناسب بر کسب اطمینان از مهارت‌های مدیریتی دانشجویان، این مطالعه با هدف تهیه و تعیین روایی و پایایی ابزار طراحی شده ارزشیابی برای اندازه‌گیری مهارت‌های مدیریتی دانشجویان در کارآموزی مدیریت پرستاری انجام شد. روش‌ها: ابتدا با بررسی متون و تشکیل میزگردهایی از متخصصین پرستاری اهداف کارآموزی مدیریت پرستاری تعیین و با روش دلفی 56 معیار مهم ارزشیابی مشخص و با تکنیک بارس (Bars) حیطه‌ها و معیارهای ارزشیابی طراحی گردید و سپس با تشکیل پانل‌های تخصصی در مدیریت پرستاری روایی محتوا و صوری بررسی گردید. به منظور کسب پایایی ابزار در یک مطالعه توصیفی، تعداد 30 نفر از دانشجویان در کارآموزی مدیریت پرستاری یکی از دانشکده‌های پرستاری شهر تهران با این ابزار مورد ارزشیابی قرار گرفته و پایایی به روش‌های آزمون دوپاره و پایایی بین ارزیابی‌کنندگان مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS با آزمون‌های همبستگی پیرسون و تعیین پایایی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: ابزار دو گانه‌ای برای مربیان پرستاری و سرپرستاران تهیه گردید. روایی صوری و محتوای ابزار از طریق تأیید گروه متخصصین کسب گردید. پایایی ابزار طراحی شده از روش‌های پایایی درونی و پایایی ارزیابی‌کنندگان با 8/0r> تأیید شد. نتیجه‌گیری: ابزار طراحی شده با قابلیت اعتبار و اعتماد خوب و مناسب برای بکارگیری در محیط‌های بالینی برای ارزشیابی عملکرد مدیریت دانشجویان در کارآموزی مدیریت پرستاری می‌باشد. به کارگیری آن می‌تواند اثربخشی فعالیت‌های آموزش بالینی مربیان مدیریت پرستاری و دانشجویان را بهبود بخشد}, keywords_fa = {ابزار ارزشیابی، روایی، پایایی، کارآموزی مدیریت پرستاری، دانشجویان پرستاری.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-109-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-109-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Omidvar, shabnam and Bakouee, fatemeh and Salmalian, hajar}, title = {Clinical Education Problems: the Viewpoints of Midwifery Students in Babol Medical University}, abstract ={Introduction: Clinical education is a complicated process which is affected by many factors and variables. Since, recognizing the problems is the first step towards reducing them, a study was designed to determine the viewpoints of midwifery students about clinical education problems in Babol Medical University. Methods: In a cross sectional descriptive study, 55 last year midwifery students were selected by census sampling method. The data collection tool was a valid and reliable questionnaire containing 32 items asking about clinical education problems. The scale of the questionnaire was as yes, sometimes, and no. The data was analyzed by SPSS software using descriptive statistics and Chi2. Results: Eighty one point eight percent believed that clinical education in midwifery had some problems among which 40% were indicated as high and 41.8% as moderate. Seventy two point seven percent considered clinical education poor in facilities and environmental factors and faced with a lot of problems. Eighty seven point three percent related clinical education problems to trainers’ problems, 83.6% indicated some problems in theoretical pre-clinical courses, 74.5% related the problems to hospital and health centers’ personnel, and 83.7% of subjects felt some problems in clinical evaluation. Conclusion: Lack of expert clinical trainers, and problems in pre-clinical courses and clinical evaluation were the most significant clinical education problems based on the view points of midwifery students in Babol Medical University.}, Keywords = {Clinical education, Midwifery, Problems}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {15-21}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مشکلات آموزش بالینی از نظر دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی بابل}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش بالینی فراینده پیچیده ای است که تحت تأثیر عوامل و متغیرهای زیادی قرار دارد. شناخت مشکلات اولین گام برای کاهش آنها بشمار می‌رود. مطالعه‌ای با هدف تعیین نظرات دانشجویان مامایی در مورد مشکلات آموزش بالینی در دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد. روش‌ها: در مطالعه‌ای توصیفی- مقطعی از نوع پیمایشی، تعداد 55 دانشجوی سال آخر روزانه و شبانه مامایی به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای روا و پایا بود که با 32 گزینه، مشکلات آموزش بالینی را جویا می‌شد. مقیاس پرسشنامه به صورت بله، گاهی، خیر بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS با آمار توصیفی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد. نتایج: هشتاد و یک و هشت دهم درصد معتقد بودند آموزش بالینی در مامایی با مشکلاتی روبرو است که 40 درصد مشکلات را در حد زیاد و 8/41 درصد مشکلات را متوسط عنوان کردند، 7/72 درصد آموزش بالینی را از لحاظ امکانات و عوامل محیطی ضعیف و با مشکلاتی مواجه می‌دانستند، 3/87 درصد معتقد بودند که مشکلات آموزش بالینی ناشی از مشکلات مربیان آموزش بالینی است، 6/83 درصد واحدهای تئوری پیش بالینی و پراتیک را دارای مشکلاتی قلمداد کردند، 5/74 درصد مشکلات را مربوط به پرسنل بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی- درمانی می‌دانستند، 7 /83 درصد از واحدهای پژوهش نیز مشکلاتی را در ارزشیابی بالینی احساس می‌کردند. نتیجه‌گیری: نداشتن مربیان بالینی مسلط و مشکلات مربوط به آموزش‌های پیش بالینی و ارزشیابی بالینی از عمده‌ترین مشکلات آموزش بالینی دانشجویان مامایی دانشگاه بابل بود.}, keywords_fa = {آموزش بالینی، مامایی، مشکلات}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-108-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-108-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} } @article{ author = {Adibi, Iman and Kianinia, mahs}, title = {What Are the Objectives of Early Clinical Exposure?}, abstract ={Introduction: In recent decades, medical education has been following new approaches to early clinical exposure. This study was designed to determine early clinical exposure (ECE) objectives and their availability and importance from the participants’ viewpoint. Methods: In a descriptive study, 70 students who had participated in ECE at Isfahan Medical University were asked to complete a questionnaire based on ECE goals in other similar studies. The questionnaire included 22 items based on Likert scale and asking about two aspects of importance and availability of objectives. The total score for importance and availability and their relationship are reported. Items resulted in the greatest degree of agreement are presented as well. Results: Seventy two percent of the students took part in the study and Cronbach’s alpha for the questionnaire was equal to 0.91. The median of all items indicating the importance of objectives was 4 and higher. The availability items had the median score equal to 3 in 7 items and equal or greater than 4 in the rest of items. The mean of total importance score was 3.98±0.7 and of total availability score was 3.51±0.53 out of 5. There was a small correlation between importance and availability of objectives. Conclusion: The determined goals were appropriate for our ECE program in the case of importance and availability but more attempts is needed to help students with basic sciences and clinical education integration. This study provided a good model to determine ECE objectives based on each university’s specific needs. More studies are recommended to design these educational goals in an objective manner.}, Keywords = {: Early clinical exposure, Clinical Environment, Objectives}, volume = {5}, Number = {2}, pages = {7-13}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دوره های برخورد زودرس با محیط بالینی باید چه اهدافی را دنبال کنند؟}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش پزشکی دردهه‌های اخیر رویکرد جدیدی نسبت به تجربه بالینی زودرس داشته است. تعیین اهداف دوره‌های برخورد زودرس با محیط بالینی با توجه به اهمیت و قابلیت دستیابی آنها از دیدگاه شرکت‌کنندگان، هدف این مطالعه است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، 70 نفر از دانشجویانی که قبلاً در دوره برخورد زودرس با محیط بالینی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شرکت کرده بودند، برای مطالعه دعوت شدند. پرسشنامه‌ای که بر اساس اهداف برنامه‌های مشابه در مطالعات دیگر طراحی شده بود، تکمیل کردند. این پرسشنامه شامل 22 عبارت در قالب مقیاس لیکرت و به شکل نمره‌دهی جداگانه به دو جنبه اهمیت و قابلیت دستیابی به اهداف طراحی شده بود. نمره اهمیت و قابلیت دستیابی به اهداف و همچنین ارتباط این دو با یکدیگر و عبارات دارای بالاترین درصد موافقت بیان شده است. نتایج: هفتاد و دو درصد دانشجویان در مطالعه شرکت کردند. آلفای کرونباخ برای پرسشنامه 91/0 بود. میانه نمرات اهمیت بزرگتر و مساوی 4 و در مورد قابلیت دستیابی میانه 7 عبارت 3 و میانه بقیه اهداف مساوی یا بزرگتر 4 بود. میانگین نمره اهمیت 7/0±98/3 و میانگین و انحراف معیار نمره دستیابی 53/0±51/3 از نمره پنج بود. بطور کلی ارتباط ناچیزی بین اهمیت و دستیابی به اهداف وجود داشت. نتیجه‌گیری: اهداف مشخص شده برای دوره برخورد زودرس با محیط بالینی از جهت اهمیت و قابلیت دستیابی مناسب بودند، اما باید تلاش بیشتری برای کمک به دانشجویان در زمینه ادغام علوم پایه و بالینی انجام شود. همچنین این مطالعه، الگوی مناسبی برای روش تعیین اهداف دوره‌های برخورد زودرس با محیط بالینی با توجه به نیازهای خاص هر دانشگاه ارائه داده است. مطالعات بیشتر برای تبدیل این اهداف به اهداف عینی آموزشی مورد نیاز است.}, keywords_fa = {برخورد زودرس، محیط بالینی، اهداف.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-107-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-107-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2005} }