@article{ author = {SahebAlzamani, Mohammad and Zirak, Ai}, title = {Students‘ Learning And Study Strategies In Isfahan University Of Medical Sciences And Their Relationship With Test Anxiety}, abstract ={Introduction: Test anxiety is a common problem among school and university students. Learning and study strategies as well as stress management strategies can be effective on students’ success and academic achievement .In this study, learning and study strategies, and their relationship with test anxiety has been investigated among students of Isfahan University of Medical Sciences. Methods: This descriptive cross sectional study was conducted on 200 students in Isfahan University of Medical Sciences in May, 2009. Sampling method was Quota and the population studied included BS students of nursing and midwifery, medical library and information science, nutrition and health service management. All students completed Veinstein learning and study strategies questionnaire and Sarason test anxiety inventory. Then, the relationship between the scores was investigated. Data were analyzed by statistical tests of Students-T, ANOVA and Pearson correlation through SPSS version 15. Results: The results showed that the mean scores of 10 domains were as attitude 29, motivation 27, time management 26, anxiety management15, concentration 27, information processing 28, selecting main idea 30, study aids 25, self testing 23, test strategies for learning and studying strategies questionnaire 29. Also, the level of test anxiety was light in 37% of students, moderate in 38.5% and severe in 24.5%. There was a reverse and significant association between all above domains of learning and study strategies and test anxiety (p 0/05). Conclusion: According to the reverse and significant association between using learning and study strategies and test anxiety, these strategies can be taught as a way to decrease test anxiety.}, Keywords = {Study strategies, learning strategies, test anxiety, medical sciences students.}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {58-68}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {راهبردهای مطالعه و یادگیری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و ارتباط آن با سطح اضطراب امتحان}, abstract_fa ={مقدمه: اضطراب امتحان مشکل شایعی در میان دانشجویان و دانش‌آموزان است. به کار بردن راهبرد‌های مطالعه و یادگیری، و راهبردهای مقابله با اضطراب می‌تواند باعث پیشرفت و بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان شود. هدف این پژوهش تعیین وضعیت استفاده از راهبردهای مطالعه و یادگیری و ارتباط آن با اضطراب امتحان در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. روش‌ها: این پژوهش به صورت توصیفی مقطعی بر روی 200 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در اردیبهشت 1388 انجام شد. روش نمونه‌گیری سهمیه‌ای و جامعه پژوهش در این مطالعه شامل دانشجویان پرستاری، مامایی، کتابداری و اطلاع‌رسانی پزشکی، تغذیه و مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، در مقطع کارشناسی بود. دانشجویان دو پرسشنامه استاندارد راهبردهای مطالعه و یادگیری وین اشتاین، و اضطراب امتحان ساراسون را تکمیل نمودند و ارتباط نمرات حاصل از این دو بررسی گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه به کمک نرم‌افزارSPSS استفاده شد. همچنین نمرات به دست آمده، با مقدار هنجاری نمرات دانشجویان در امریکا مقایسه گردید. نتایج: نتایج نشان داد که میانه نمرات حاصل شده از 10حیطه پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری به شرح زیر بود: نگرش(29)، انگیزش(27)، کنترل وقت(26)،کنترل اضطراب(15)، تمرکز(27)، پردازش اطلاعات(28)، انتخاب ایده اصلی(30)، راهنمای مطالعه(25)، خودآزمایی(23) و راهبردهای آزمون(29). همچنین اضطراب امتحان در 37 درصد از دانشجویان در سطح خفیف، 5/38 درصد متوسط و 5/24 درصد در سطح شدید بود. رابطه معکوس معناداری بین اضطراب امتحان با تمامی حیطه‌های راهبردهای مطالعه و یادگیری در سطح 05/0 p وجود داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که میان مؤلفه‌های راهبردهای مطالعه و یادگیری و اضطراب امتحان ارتباط معناداری در جهت معکوس وجود داشته است در واقع استفاده از راهبردهای مطالعه و یادگیری می‌تواند به عنوان یکی از روش‌های کاهش اضطراب امتحان مورد استفاده قرار گیرد.}, keywords_fa = {راهبردهای مطالعه, راهبردهای یادگیری, اضطراب امتحان, دانشجویان علوم پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1662-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1662-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Gashmard, Roqayeh and Moatamed, Niloofar and Vahedparast, Hakimeh}, title = {Faculty Members\' And Students’ Veiwpoints On Characteristics Of A Good University Teacher In Boushehr University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: University teachers make the pillars of an educational system. They help raise competent human resource for community. This study aimed at assessing faculty members' & students' viewpoints on characteristics of a good university teacher in Boushehr University of Medical Sciences,and comparing the two. Methods: This was a cross-sectional descriptive research. Samples were 78 university teachers & 1000 students using census. Data were collected through a questionnaire and were analyzed using chi-square, through SPSS. Results: The faculty members' responses to 20 questions on characteristics of a good university teacher showed the following as the most important characteristics:being knowledgeable in the subject matter, honesty, presenting up-to-date knowledge of their subject matter, and lesson planning. The students' responses prioritized the characteristics as: being knowledgeable in the subject area, honesty, attractive presentation of subject matters,and lesson planning. Conclusion: Above all , a good university teacher needs to be knowledgeable .The second most important characteristics is honesty followed by up-to-date knowledge of the subject matter. Finally, teachers need to prepare lesson plans for their classes. This could facilitate learning.}, Keywords = {good university teacher- student - characteristic- viewpoint}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {48-57}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه‌های اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در مورد ویژگی‌های یک استاد خوب}, abstract_fa ={مقدمه: اساتید ازجمله ارکان اساسی نظام آموزش بوده که باعث پروراندن نیروهای کارآمد در جامعه می‌شوند. هدف از انجام این پژوهش بررسی دیدگاه اساتید و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در مورد ویژگی‌های یک استاد خوب و مقایسه نظرات آنها با هم می‌باشد. روش‌ها: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیأت‌علمی تمام وقت دانشگاه (100 نفر) و کلیه دانشجویان در حال تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی88 -87 (1200 نفر) بودند که به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. از تعداد فوق 78 نفر از اساتید و 1000 نفر از دانشجویان پرسشنامه را تکمیل نمودند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای پیش‌ساخته بود. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون کای اسکوئر انجام شد. نتایج: اساتید در پاسخ به بیست سؤال مربوط به ویژگی استاد خوب به ‌ترتیب: تسلط استاد در درس مورد تدریس، صداقت در گفتار و رفتار، ارائه مطالب جدید، داشتن برنامه‌ریزی منظم جهت ارائه دروس؛ و دانشجویان: تسلط استاد در درس مورد تدریس، صداقت در رفتار و گفتار، ارائه جذاب مطالب درسی و داشتن برنامه‌ریزی منظم جهت ارائه دروس را خیلی مهم دانستند. نتیجه‌گیری: تسلط استاد در درس مورد تدریس از مهم‌ترین ویژگی استاد می‌باشد که باید به آن توجه ویژه نمود. ویژگی بعد داشتن صداقت در گفتار و رفتار می‌باشد. ارائه مطالب جدید و روزآمد، و داشتن طرح درس مشخص قبل از شروع کلاس نیز می‌تواند موجب تسهیل فرآیند آموزش شود.}, keywords_fa = {استاد خوب, دانشجو, ویژگی, دیدگاه}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-966-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-966-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Haghani, Fariba and Shariatpanahi, Kourosh}, title = {Influence Of Stretching And Deep Breathing Exercises On Test Achievement Scores Of Medical Students In Isfahan Medical University, Iran}, abstract ={Introduction: Nowadays, promotion of the quality in education is the main concern of education authorities. Scholars believe that detecting the related items including the disrupting factors can play a major role in this field. This study tries to survey the influence of stretching and deep breathing exercises on test achievement scores of medical students. Methods: This study adopts a quasi-experimental approach to investigate the effects of within class stretching and deep breathing exercises on test achievement scores of 84 medical students(selected by random sampling) who had registered for a course of Genetics in the second semester of 2008-2009 school year. The samples were divided into two groups of experiment (43) and control (41).The number of sessions, time of class, content of the course and the teacher were identical for both groups. Stretching and deep breathing exercises were performed within class in experimental group while there was no intervention in control group. Data were collected by multiple choice questions in form of pre-post tests. The data were analyzed by descriptive and inferential (T-test) statistical tests in SPSS soft ware. Results: Findings obtained from data analysis showed a significant difference between test achievement scores in experiment and control groups (p=0.05, t=-2.912). Conclusion: Since performing within class stretching and deep breathing exercises caused promotion of test achievement scores of medical students in course of Genetics, performing these exercises is highly recommended in all classes and educational workshops.}, Keywords = {Stretching exercises, breathing exercises, medical students, learning, classrooms}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {40-47}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر حرکات کششی و تنفسی حین کلاس بر میزان یادگیری دانشجویان پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: ارتقای کیفیت آموزشی یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های مسؤولین آموزشی است. متخصصین بر این اعتقاد هستند که شناسایی و رفع عوامل مخل یادگیری مانند خستگی فراگیران می‌تواند نقش بسزایی در ارتقای یادگیری داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی اثر انجام حرکات کششی و تنفسی حین تدریس بر میزان یادگیری دانشجویان پزشکی بود. روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی،84 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که در نیمسال دوم سال تحصیلی 88-87 واحد درسی ژنتیک را انتخاب کرده بودند، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به دو گروه 43 نفری تجربی و 41 نفری شاهد تقسیم شدند. تعداد جلسات، زمان کلاس، محتوای درس، و مدرس برای هر دو گروه یکسان بود. در گروه تجربی، حرکات کششی و تنفسی در حین تدریس اجرا شد و در گروه شاهد، تدریس بدون استفاده از این حرکات انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون چند گزینه‌ای و به صورت پیش‌آزمون–پس‌آزمون جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی و آزمون‌های آمار استنباطی (آزمون t) انجام گردید. نتایج: نتایج تجزیه و تحلیل داده‌های آماری نمرات پیشرفت تحصیلی در گروه شاهد و تجربی، اختلاف معناداری را بین نمرات پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی در گروه شاهد و تجربی نشان داد (05/0, p=912/2-t=). نتیجه‌گیری: از آنجا که اجرای حرکات کششی و تنفسی حین تدریس باعث بهبود پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی در درس ژنتیک شده است. اجرای این حرکات در کلیه کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {حرکات کششی, حرکات تنفسی, دانشجویان پزشکی, یادگیری, کلاس درس}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1659-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1659-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Edraki, Mitra and Rambod, Masoumeh and Abdoli, Rouholah}, title = {The Relationship Between Nursing Students’ Educational Satisfaction And Their Academic Success}, abstract ={Introduction: Students’ educational satisfaction has been identified as an indicator of the quality of the students’ learning and educational system. It may also affect academic success among students. The aim of this study was to determine the relationship between nursing students' educational satisfaction and their academic success. Methods: It was a descriptive co-relational study. One hundred seventeen nursing students in Nursing & Midwifery school of Shiraz University of Medical Sciences, selected by convenience sampling method, participated in the study during school year of 2006-2007 . The data were collected by education satisfaction standardized questionnaire. Academic success was determined by students’ Grade Point Average (GPA). Data were analyzed by chi-square test, independent T–test and ANOVA. Results: The findings of this study showed that there is a relationship between students' educational satisfaction and their academic success (t= 114.22, p<0.0001). In addition , educational satisfaction among the subjects was in a moderate level (56.4%). Statistical analysis indicated that there was a significant difference between the educational satisfaction and academic success and various students ‘ university entrance year . In addition, there was an association between students’ grade point average and their gender. Conclusion: This study indicated that there is an association between nursing students’ educational satisfaction and their academic success. Therefore, Students’ educational satisfaction can be an indicator of the quality of learning and academic achievement in nursing students.}, Keywords = {Association, educational satisfaction, academic success, nursing students}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {32-39}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارتباط رضایت از تحصیل با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: رضایت از تحصیل به عنوان یکی از شاخص‌های اندازه‌گیری کیفیت یادگیری و آموزش دانشجویان شناخته شده است. رضایت از تحصیل ممکن است بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان اثر بگذارد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط رضایت از تحصیل با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پرستاری است. روش: در یک مطالعه توصیفی- همبستگی، 117 دانشجوی پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به صورت سرشماری طی سال 86-85 شرکت کردند. میزان رضایت از تحصیل با استفاده از پرسشنامه‌ای روا و پایا؛ ارزیابی گردید، معدل ترم‌های قبلی دانشجو به عنوان معیاری از پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده‌ها با بکارگیری آزمون مجذور کای، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میزان رضایت از تحصیل با معدل تحصیلی ارتباط معنادار آماری داشت (00001/0>p و 22/114=t). به علاوه، رضایت از تحصیل در اغلب واحدهای مورد پژوهش (4/56 درصد) در سطح متوسط بود. میانگین رضایت از تحصیل و پیشرفت تحصیلی (معدل ترم‌های قبل دانشجو) در پایه‌های مختلف تحصیلی تفاوت معنادار آماری داشت. همچنین بین پیشرفت تحصیلی و جنس ارتباط معنادار وجود داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه وجود ارتباط بین رضایت تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پرستاری را نشان داد. بنابراین می‌توان رضایت از تحصیل را به عنوان شاخصی از کیفیت یادگیری دانشجویان و پیشرفت تحصیلی آنها در نظر گرفت.}, keywords_fa = {ارتباط, رضایت از تحصیل, پیشرفت تحصیلی و دانشجویان پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-984-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-984-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {MomeniDanaei, Shahla and Zarshenas, Ladan and Oshagh, Morteza and OmidKhoda, Seyedeh Maryam}, title = {Which Method Of Teaching Would Be Better Cooperative Or Lecture?}, abstract ={Introduction: Most of the knowledge acquired through lecturing is forgotten rapidly. As dentistry is becoming a more complicated field of study and as new techniques are introduced, the use of modern educational approaches to promote lifelong learning becomes necessary. This study is to compare cooperative teaching method and lecture method in terms of their impact on students' learning and their satisfaction in school of dentistry in Shiraz University of Medical Sciences. Methods: In this quasi experimental study sampling was census and all 9th semester students (60 students) taking theoretical orthodontics(I) were included. One topic, etiology of mandibular abnormalities, was taught to both randomly selected experiment & control groups. First, to assess knowledge & satisfaction of the students with lecture methods for etiology, a pre-test was applied. Then both groups were taught the control group received instruction through lecture method and the experiment group formed 5-member subgroups and received instruction through cooperation. Then, both groups took a post-test. Data were analyzed through Wilcoxon and Mann-Whitney U using SPSS 12. Results: A significant difference was found between the mean scores of the students' satisfaction before and after applying the cooperative method. Also, there was a significant difference between the pre–test scores in the lecture group and the cooperative group (p<0.001), but no significant difference was observed between post-test scores of the two groups (P=0.1). Conclusion: The study showed that cooperative teaching method could be useful in teaching dentistry students and could enhance their intrinsic motivation, which in turn could improve learning quality.}, Keywords = {Teaching method, university students, cooperative teaching method, lecture method, dentistry.}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {24-31}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {کدام متد تدریس بهتر است ؟ مشارکتی یا سخنرانی}, abstract_fa ={مقدمه: در فرآیند آموزش و پرورش، آموزش‌های ارائه شده به روش سخنرانی به سرعت فراموش می‌شود.از این رو، همگام با پیچیده‌تر شدن رشته دندانپزشکی و معرفی تکنیک‌های جدید لزوم استفاده از روش‌های نوین آموزشی جهت یادگیری مادام‌العمر ضروری می‌شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر دو روش تدریس سخنرانی و مشارکتی بر میزان یادگیری و رضایت دانشجویان دندانپزشکی در دانشکده دندانپزشکی شیراز انجام گرفت. روش‌ها: در مطالعه حاضر که به روش نیمه تجربی انجام شد، کلیه دانشجویان ترم نهم (60 نفر) که واحد ارتودنسی نظری 1 را گرفته بودند به روش سرشماری انتخاب، و در ارائه مبحث سبب شناسی ناهنجاری‌های فکی – دندانی به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابتدا یک پیش‌آزمون (Pre-test) جهت ارزیابی اطلاعات و رضایت دانشجویان در مورد مبحث اتیولوژی به روش سخنرانی به عمل آمد. سپس دانشجویان در هر دو گروه آزمایش و کنترل آموزش دیدند. دانشجویان در گروه کنترل به روش آموزش بر پایه سخنرانی و در گروه آزمایش گروه‌های کوچک 5 نفره تقسیم شده و آموزش به روش مشارکتی انجام شد. سپس در گروه آزمایش و کنترل یک پس‌آزمون (Post-test) جهت ارزیابی یادگیری و رضایت دانشجویان به عمل آمد. در نهایت نتایج با استفاده از آمار تحلیلی Wilcoxon و Mann-Whitney U و SPSS تحلیل شد. نتایج: یافته‌های پژ‍وهش اختلاف معناداری را بین میانگین نمرات رضایت دانشجویان قبل و بعد از اجرای روش مشارکتی نشان داد. همچنین بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه تدریس مشارکتی نسبت به گروه سخنرانی اختلاف معنادار آماری وجود داشت (001/0p<). اما بین پس‌آزمون میزان یادگیری گروه مشارکتی با پس‌آزمون گروه سخنرانی تفاوت معناداری دیده نشد. (14/0p=) نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد استفاده از روش مشارکتی در تدریس دانشجویان دندانپزشکی می‌تواند مفید واقع شود و میزان رضایت دانشجو را افزایش دهد. با افزایش انگیزه درونی دانشجویان می‌توان فرصتی برای افزایش کیفیت آموزش به دست آورد.}, keywords_fa = {روش تدریس, دانشجویان, تدریس مشارکتی, تدریس سخنرانی, دندانپزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-842-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-842-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Attar, Armin and Bazrafkan, Leila and Naghshzan, Amir and KhosraviBaharluei, Mohsen and Dehghan, Armin and Tavangar, Maryamosadat and Ansarifard, Elham and Peimani, Payam and Tabeii, Sayed Ziaoddi}, title = {A Survey On Medical Students\' Viewpoint On Logbook As A Tool For Recording New Ideas And Reflection}, abstract ={Introduction:Reflection promotes self-awareness, self-guidance,and the ability to make crucial descsions in medical doctors.This study was done to determine the viewpoint of the students of medicine,dntistry,and pharmacology studying in Shiraz University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive cross-sectional study, a logbook was designed for recording and analyzing ideas in order to prevent them from being forgotten and to reflect on and use them in practice. This logbook was distributed among students of medicine, dentistry and pharmacy after they had attended an educational workshop on creativity and brain storming. A questionnaire was prepared in order to assess the students' views. The questionnaire was validated for content validity and was approved by experts. Its reliability coefficient was proved to be 0.76% using Cornbach's alpha coefficient. After 2 months, the questionnaires were given to the students. The data were analyzed through SPSS 14. Results: 36% of the respondents had used the logbooks and 64.2% of them evaluated them as effective or very effective. The students who used the logbook recorded 11 ideas in it within 2 months . 46.7% of the students did not record any ideas in the logbook and the reason was expressed to be lack of motivation and low mood. Conclusion: Based on the results, lack of both motivation and inclination for activity leads to lack of effective ideas which are to be practiced in the society. Due to the fact that only 25% of the students used daily schedule section of the logbook, it seems that the students are not familiar with time management strategies and they usually waste their time the problem is not lack of time. However, in spite of the fact that using logbooks by the students is beneficial, educational workshops on time management and also devising concept and mind maps from the ideas are necessary.}, Keywords = {logbook, reflection, new ideas, brainstorming, medical &,amp, dentistry and pharmacy students}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {16-23}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی شیراز نسبت به دفترچه‌های یادداشت روزانه به عنوان ابزاری جهت ثبت ایده‌ها و بازاندیشی}, abstract_fa ={مقدمه: بازاندیشی به پزشکان قدرت خودآگاهی، خود هدایتی و توانایی اتخاذ تصمیمی‌های دشوار را می‌دهد. با استفاده از دفترچه‌های یادداشت روزانه و با الگوی بازاندیشی، مطالعه‌ای در میان گروهی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد که هدف آن بررسی دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز نسبت به دفترچه‌های یادداشت روزانه به عنوان ابزاری جهت ثبت ایده‌ها و بازاندیشی بود. روش‌ها: در یک مطالعه مداخله‌ای تک گروهی، دفترچه‌ای به نام دفترچه‌ی ثبت و تحلیل ایده‌ها و جهت جلوگیری از فراموش شدن ایده‌ها، و تفکر در عمل طراحی شد وبعد از برگزاری کارگاه آموزشی تکنولوژی خلاقیت و بارش افکار این دفترچه بین دانشجویان پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شیراز توزیع گردید. پرسشنامه‌ای روا و پایا نیز به منظور ارزیابی نظرات دانشجویان شرکت کننده در مطالعه طراحی گردید. پس از یک بازه زمانی دو ماهه استفاده از دفترچه، به کلیه دانشجویان پرسشنامه‌های ارزیابی دفترچه بارش افکار داده شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS بـا استفاده از تـست آماری توصیفی و مجذور کای و با 05/0=α مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: 36 درصد از پاسخ‌دهندگان از دفترچه‌ها استفاده کرده‌اند و 64 درصد از آنها دفترچه‌ها را مفید و یا بسیار مفید ارزیابی کرده‌اند. کسانی که از دفترچه استفاده کرده‌اند به طور میانگین 11 ایده در یک بازه‌ دو ماهه پس از دریافت دفترچه ثبت کرده‌اند. 7/46 درصد کسانی که ایده‌های خود را ثبت نکرده‌اند، علت آن را نداشتن حوصله و انگیزه برای ثبت کردن ایده‌ها بیان نموده‌اند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد بیشتر از اینکه ایده پردازی دانشجویان مشکل داشته باشد عدم تمایل ایشان به فعالیت و نداشتن انگیزه باعث کاهش میزان ایده‌های مفید شده است. بنابراین پیشنهاد می‌شود از دفترچه یادداشت روزانه به عنوان ابزاری جهت تشویق دانشجویان به ایده‌پردازی و ثبت ایده‌های آنها استفاده شود.}, keywords_fa = {بازاندیشی, تفکر خلاق, دفترچه ثبت ایده‌ها, بارش افکار, دانشجویان پزشکی, دندانپزشکی و داروسازی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1653-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1653-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Safari, Manouchehr and Ghahari, Lay}, title = {Comparing The Effects Of Lecture And Work In Small Groups On Learning Of Head And Neck Osteology In Medical Students}, abstract ={Introduction: Traditional teaching methods cannot keep up with the new knowledge in medical students anymore. There are several challenges between traditional and new teaching methods in different courses .This study has tried to compare the effects of two teaching approaches on education of osteology( lecture VS work in small groups). Methods: In a quasi experimental study, 54 medical students of Semnan Medical University who had selected anatomy of head and neck were randomly divided into small groups of experiment in two sequent semesters . Theoretical and practical sessions of Osteology were simultaneously held for the first four sessions in groups with 5 member. Results of mid term and final exams of these groups were compared with those of the past two semesters in which the medical students had been educated only by lecture in a theory and practice combination method as a control group. Data were analyzed by SPSS software. Results: The mean scores of midterm and final exams in combined theory and practice experimental groups were significantly higher than controls in which classes were held just by lecture with separate theoretical and practical issues . Conclusion: In small groups, the level of learning osteology, compared to traditional method, was more. This increase is possibly due to the sense of team work and a better student and teacher relationship resulting in a more motivation of studying.}, Keywords = {Head and neck anatomy, medical education , small group, lecture , medical students.}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {10-15}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه تأثیر روش‌های سخنرانی و کار در گروه‌های کوچک بر یادگیری درس استخوان‌شناسی سر و گردن در دانشجویان پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: روش‌های سنتی آموزش قادر به پاسخگویی دانش روز نمی‌باشد. اما اکنون چالش‌های فراوانی بین روش سنتی و جدید و حتی ادغام روش‌ها بین اساتید مختلف در رشته‌های گوناگون وجود دارد. در این مطالعه اثربخشی دو روش سخنرانی و کار در گروه‌های کوچک در یادگیری بخشی از آناتومی در بین دانشجویان پزشکی مورد مقایسه قرار گرفته است. روش‌ها: در مطالعه نیمه تجربی، تعداد 54 دانشجوی پزشکی در دو نیمسال تحصیلی که واحد آناتومی سر و گردن را داشته‌اند به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند. چهار جلسه ابتدایی کلاس‌های تئوری و عملی استخوان‌شناسی جمجمه به صورت همزمان برای گروه تجربی در گروه‌های کوچک 5 نفره برگزار گردید. نتایج نمرات استخوان‌شناسی میان ترم و پایان ترم این گروه از دانشجویان با دانشجویان پزشکی دو نیم سال قبلی که کلاس‌ها فقط به صورت سخنرانی و بخش‌های تئوری و عملی به صورت مجزا برگزار می‌شد (به عنوان گروه شاهد) مقایسه شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در گروه تجربی که کلاس‌ها به صورت همزمان تئوری و عملی در گروه‌های کوچک انجام می‌شد نمرات آزمون میان ترم و پایان ترم به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل که کلاس‌های تئوری فقط به صورت سخنرانی و مباحث تئوری و عملی مجزا برگزار می‌شد بوده است. نتیجه‌گیری: در روش کار در گروه‌های کوچک، میزان یادگیری بیشتر از روش سنتی تدریس آناتومی است. احتمالا وجود حس مشارکت گروهی و ارتباط بیشتر استاد با دانشجو سبب افزایش میزان انگیزش برای مطالعه بیشتر می‌گردد.}, keywords_fa = {آناتومی سر و گردن, آموزش پزشکی, گروه کوچک, سخنرانی, دانشجوی پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-955-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-955-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Saeedinejat, Shahin and Vafaeenajar, Ali}, title = {The Effect Of E-Learning On Students\' Educational Success}, abstract ={Introduction: E-learning is one of the usual educational methods all over the world. Rapid technological advances and easy access to Internet have had an effective role in the development of this method. The only factor needing more investigation is students' performance towards e-learning. This study was designed to compare the effect of two methods of e-learning and lecture on students' learning in the department of Health and Management of Mashad University of Medical Sciences. Methods: This quasi-experimental study was performed on 191students of different disciplines in the department of Health and Management. During the term, half of the courses were presented by lecture and the other half through e-learning. At the end of the term, the students' opinion toward the educational methods was asked using a researcher-made questionnaire. The exams covering the contents of both educational methods was administered in sparated sheets at the same time. The Data were analyzed by t-test and ANOVA through SPSS. Results: There was no significant difference between students' mean scores in attendance and e-learning courses. E-learning course was optimal regarding goal achievement and educational needs fulfillment, content, methodology, sequence, material and evaluation. There was a significant relationship between students' computer skills and their success in working with e-learning system as well as their scores on the on-line final exam (P=0.001). Conclusion: E-learning is a new and successful teaching method which needs continuity, enough time, and enhanced access to computer and internet in the whole society, in order to achieve its final goals. It is recommended to present some introductory courses in computer and internet for first term students to be able to overcome the problems of using e-learning system.}, Keywords = {E-learning, mixed education, computer, virtual education}, volume = {11}, Number = {1}, pages = {1-9}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر برنامه‌‌های آموزش از راه دور بر موفقیت تحصیلی دانشجویان}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش مجازی یکی از روش‌های رایج در کشورهای مختلف جهان است. افزایش امکانات و دسترسی به اینترنت در رشد این روش نقش مؤثری دارد. تنها عامل تامل بر انگیز نحوه عملکرد دانشجویان با توجه به نوپایی روش است که نیاز به بررسی و پیگیری دارد. لذا این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش الکترونیک و سخنرانی بر میزان یادگیری دانشجویان گروه بهداشت و مدیریت دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در بین 191 نفر از دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی رشته‌‌های مختلف گروه بهداشت و مدیریت انجام شد. نیمی از دروس به صورت حضوری و بقیه به شکل مجازی ارائه گردید. برای دروس مجازی در هر درس دو جلسه پرسش و پاسخ و رفع اشکال برگزارشد. پرسشنامه محقق ساخته نظرسنجی در رابطه با تناسب محتوای درس و اهداف آموزش مجازی، میزان دستیابی به اهداف و رفع نیاز آموزشی، نوع محتوا و شیوه و توالی مطلب، ارتباط استاد و دانشجویان، و ترغیب دانشجو به مطالعه تنظیم گردید. آزمون دروس حضوری و مجازی در دو برگه جداگانه با تعداد سؤال و نحوه یکسان به صورت همزمان انجام شد. سپس تفاوت نمرات آزمون دانشجویان در دو روش آموزشی بررسی گردید. نتایج آن به وسیله نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری T تست و آنالیز واریانس تحلیل گردید. نتایج : میانگین نمرات دانشجویان در آزمون حضوری و مجازی تفاوت معناداری نداشت. آموزش مجازی از نظر دستیابی به اهداف و رفع نیاز آموزشی، محتوا و شیوه و توالی و نوع مطلب و آزمون، مطلوب بود و بین تناسب محتوای درس و اهداف آموزش مجازی، با تعداد اشتباهات دانشجو در آزمون پایانی ارتباط معناداری وجود نداشت. تسلط و مهارت دانشجو به کامپیوتر با موفقیت کار با سامانه آموزش مجازی و نمرات آزمون کامپیوتری رابطه مؤثری داشت (001/0=P). نتیجه‌گیری: آموزش مجازی یک روش جدید و موفق آموزشی است که برای دستیابی به اهداف عالیه آن نیاز به تداوم، زمان و ارتقای دسترسی به رایانه و اینترنت در کل جامعه می‌باشد. توصیه می‌شود در ابتدای ورود به دانشکده واحد آشنایی با رایانه و اینترنت برای دانشجویان ترم اول ارائه گردد تا بتوان مشکلات ناشی از ارتباط با سایت آموزش مجازی را مرتفع نمود.}, keywords_fa = {آموزش الکترونیک, آموزش ترکیبی, رایانه, آموزش مجازی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1575-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1575-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Salem, Zinat and Rezaeaian, Mohsen and Valinejad, Mi}, title = {Comparison Of Citation Patterns In Dissertations Of Medical Students In Rafsanjan University Of Medical Sciences ( RUMS ) During Three Time Periods Between Years 1372-1386}, abstract ={Introduction: Citation analysis has a significant role in research projects. This study aimed at analyzing citations in dissertations of Rafsanjan medical university during three five-year periods. Methods: In this cross- sectional study, 519 dissertations of Rafsanjan medical students presented during years 1372 until 1386 were analyzed through a checklist. Data referring to three five- year periods (1372-76, 1377-81, 1382-86) were analyzed by Chi-square and ANOVA. Results: The comparison of mean scores for the variable (number of references,articles,books, published articles in ISI journals,and electronic references) showed that during the last period citation of the references has significantly grown (P=0.0001). ISI registered articles had been cited twice as much (14.25±21.68), while there was a slight increase in the citation of electronic references (0.32± 1.22). Mean score for number of cited references was 28.07±26.65, and 50.1% of the dissertations had observed citation standards. During 1372 to 1376 Harward citation standards had been used more (77.8%). Conclusion: The finding showed the average uses of referencing, citation standards, and Vancouver citation style have increased during the three periods, However, the increase in the use of electronic reference has not been significant.}, Keywords = {Dissertation , Bibliography , Citation , Medical Students}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {192-199}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه تحلیل استنادی پایان‌نامه‌های دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال‌های 86-1372}, abstract_fa ={مقدمه :استناد و تحلیل منابع استفاده شده در فعالیت‌های پژوهشی حائز اهمیت می‌باشد. این تحقیق با هدف تحلیل استنادهای علمی استفاده شده در پایان‌نامه‌های دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سه مقطع زمانی طراحی شد. روش‌ها: در این مطالعه مقطعی 519 پایان‌نامه دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان که تا سال 1386 دفاع شده بود مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها توسط چک‌لیست جمع‌آوری و در سه مقطع زمانی سال‌های 72-76، 77-81 و 82-86 دسته‌بندی شده با هم مقایسه گردیدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های مجذور کای و ANOVA استفاده شد. نتایج: مقایسه میانگین متغیرهای اندازه‌گیری شده (منابع، مقالات، مقالات انگلیسی، فارسی، کتاب، کتاب فارسی و انگلیسی، مقالات چاپ شده در مجلات ثبت شده درISI و منابع الکترونیکی) در بخش منابع پایان‌نامه‌ها نشان داد که در آخرین مقطع یعنی در سال‌های 82-86 افزایش قابل ملاحظه‌ای در میانگین استفاده از این استنادها مشاهده شد (0001/0 =P). میانگین استفاده از مقالات دارای ISI در هر پایان نامه دو برابر شده بود (68/2125/14) اما استفاده از منابع الکترونیکی افزایش جزیی نشان داد (22/132/0). میانگین تعداد منابع مورد استفاده 65/2607/28 مورد بود. 1/50 درصد پایان‌نامه‌ها استانداردهای نگارش استنادها را رعایت کرده بودند. استفاده از روش‌ هاروارد در نگارش استنادها در سال‌های 72-76 بیشترین فراوانی (8/77 درصد) را تشکیل می‌داد. نتیجه‌گیری: در این بررسی میانگین استفاده از کل منابع، روش استاندارد، روش وانکوور و مقالات ثبت شده در مجلاتISI در سه مقطع زمانی پیشرفت نموده است اما در مورد استفاده از منابع الکترونیکی این افزایش ناچیز و جزیی بود.}, keywords_fa = {پایان‌نامه, استنادها, دانشجوی پزشکی, کتاب‌شناسی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1061-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1061-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Zahiri, Mansour and Torabipour, Ami}, title = {Assessment Of Field Training Programs In Graduates Of Health Services Management In Ahwaz Jondishapour University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Identifying the strengths, weaknesses and problems in field training is very important to achieve the educational goals in medical sciences universities. This study aims to assess field Training programs in graduates of Health Services Management in Ahwaz Jondishapour University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive study, conducted in the first semester of 2009, the first and second groups of graduates of BSc program on health services management who had passed 16 credits of field training were studied. Data were collected by a researcher made questionnaire. Validity and reliability of the questionnaire were confirmed by content validity and test-retest method respectively. Data were analyzed by descriptive statistics (mean, SD and percentage) through SPSS. Result: Efficacy of field training, based on students’ acquaintance with each syllabus topic (according to the national program ratified by Higher Council for Educational Planning in Medical Sciences), was evaluated as being in the “average” level. Students’ mean acquaintance with the content of field trainings I, II, III and IV were 49.8±7.3, 63.6±9.4, 65.7±4.8, and 59.4±5.6 (out of 100), respectively. Efficacy of students’ field training programs was more in the second group compared to the first one. Conclusion: Efficacy of field training program in students of health services management in Jondishapour Medical University in Ahwaz, compared to educational standards , is not appropriate and satisfactory. So, a complete revision and modification of programming and field training is necessary for students to achieve educational goals of this program.}, Keywords = {Evaluation, Training, Graduated students , Health Services Management}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {184-191}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارزیابی برنامه‌های کارآموزی در فارغ‌التحصیلان رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز}, abstract_fa ={مقدمه: شناسایی نقاط قوت، نقاط ضعف و مشکلات موجود در طراحی و اجرای برنامه کارآموزی در عرصه دانشجویان، اهمیت زیادی در تحقق اهداف آموزشی دانشگاه‌های علوم پزشکی دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی برنامه‌های کارآموزی در دانشجویان رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی که در نیمسال اول سال تحصیلی 1388 انجام شد، کلیه فارغ‌التحصیلان دوره‌های اول و دوم رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز که 16 واحد کارآموزی را گذرانده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها به وسیله پرسشنامه محقق‌ساخته جمع‌آوری گردید. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوا، و پایایی آن با روش آزمون مجدد تأیید شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های مناسب آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار و درصد) و به کمک نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج : میزان اثربخشی برنامه‌های کارآموزی که بر مبنای میزان آشنایی دانشجویان با هر کدام از موضوعات تعیین شده در سرفصل شورای عالی برنامه‌ریزی علوم پزشکی برای رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی است «متوسط» ارزیابی شد. میانگین میزان آشنایی دانشجویان با مفاد کارآموزی یک 3/78/49 درصد، کارآموزی دو 4/96/63 درصد، کارآموزی سه 8/47/65 درصد و کارآموزی چهار 6/54/59 درصد محاسبه شد. همچنین اثربخشی برنامه‌های کارآموزی دانشجویان دوره دوم بیشتر از دوره اول بود. نتیجه‌گیری: در مقایسه با استانداردهای آموزشی، برنامه‌های کارآموزی در دانشجویان رشته مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی دانشگاه جندی شاپور اهواز، دارای اثربخشی مطلوب و رضایت‌بخشی نمی‌باشد. لذا بازنگری جدی و اعمال اصلاحات لازم در برنامه‌ریزی و اجرای کارآموزی، در راستای تحقق اهداف آموزشی دانشجویان این رشته ضرورت تام دارد.}, keywords_fa = {ارزیابی, کارآموزی, فارغ‌التحصیلان, مدیریت خدمات بهداشتی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1038-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1038-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Nadi, Mohammad Ali and Sadjadian, Ilnaz}, title = {Validation Of A Self- Directed Learning Readiness Scale For Medical And Dentistry Students}, abstract ={Introduction: Faculty members, being in charge of cultivating students’ life-long learning capabilities, need a valid and reliable tool to assess self-directed learning readiness among them.The aim of this study was to examine assess reliability and construct validity of the Self Directed Learning Readiness Scale (SDLRS).for pre-internship medical and dentistry students. Methods: In a cross-sectional psychometric study, 335 pre-internship medical and dentistry students, studying in Islamic Azad University- Khurasgan and Najaf Abad branches, took the survey in 2008. The subjects completed Fisher’s Self-Directed Learning Readiness Scale(SDLRS). The scale has 40 items in 3 subscales. Data were analyzed through using Spearman Brown correlation coefficient and confirmatory factor analysis by LISREL sofware. Results: The resulting SDLRS consisted of 40 items across the following three domains: Self-management, desire to learning, and self-control. The final model in confirmatory factor analysis revealed that 39 items indicated a good fit of model. The value of Cronbach’s Alpha showed that all of 3 factors have high internal consistency coefficients. Conclution: This scale is a valid and reliable instrument in assessing students’ readiness for self directed learning.}, Keywords = {Self-directed learning, Medical and Dentistry students, validation, Scale, confirmatory factor analysis.}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {174-182}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {اعتباریابی مقیاس آمادگی برای خودراهبری در یادگیری برای دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: اساتید در راستای رشد قابلیت‌های یادگیری مادام‌العمر در بین دانشجویان، به ابزاری روا و پایا جهت سنجش آمادگی دانشجویان برای خودراهبری در یادگیری نیازمند هستند. هدف پژوهش حاضر سنجش پایایی و روایی سازه مقیاس معرفی شده توسط فیشر و همکاران در مورد آمادگی برای خودراهبری در یادگیری بوده است. روش‌ها: در این مطالعه مقطعی- روان‌سنجی در سال تحصیلی 87-86 ، ازبین 1120 دانشجوی پزشکی و دندانپزشکی مقطع قبل از اینترنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد های نجف آباد و خوراسگان، 335 نفر مقیاس آمادگی برای خودراهبری را که دارای 40 گویه و سه خرده مقیاس می‌باشد تکمیل نمودند. اطلاعات خام به وسیله نرم‌افزار آماری لیزرل (LISREL) و با اجرای آزمون‌های توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی اسپیرمن- براون و تحلیل عاملی تأییدی تحلیل شد. نتایج: تحلیل عامل تأییدی، مقیاس 40 گویه‌ای خودراهبری را در سه عامل خودمدیریتی، رغبت به یادگیری و خودکنترلی با استناد به شاخص‌های برازندگی مناسب به وضوح از یکدیگر تفکیک کرد و نتایج نشان داد که هر سه عامل این مقیاس از ضرایب همسانی درونی بالایی برخوردار است. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از این است که مقیاس آمادگی برای خودراهبری در یادگیری فیشر و همکاران، ابزاری روا و پایا جهت شناسایی قابلیت‌های یادگیری خودراهبر دانشجویان است.}, keywords_fa = {یادگیری خود راهبر, دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی, تحلیل عاملی تأییدی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1274-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1274-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Bazzazi, Noshin and Falahinia, Gholamhossein and Yavarikia, AliReza and Houshmand, Behz}, title = {Medical Students’ Viewpoints About The Quality Of Education In Outpatient Clinics In Hamedan University Of Medical Sciences In 2007}, abstract ={Introduction: Nowadays along with new advances in the methods of diagnosis and treatment , most patients are treated through outpatient services. However in Iran, in spite of numerous cases of outpatient visits, most of medical education is conducted in hospital wards . This study has focused on the viewpoints of medical students of Hamadan University of Medical Sciences about the quality of outpatient clinical education settings in 2007. Method: One hundred fifty interns and stagers were studied in this descriptive – cross- sectional study by a valid and reliable researcher made questionnaire .Data were analyzed by descriptive statistical tests through SPSS. Results: Most of the students evaluated physical conditions of educational ambulatory settings, as average to good . Majority of the obtained viewpoints revealed the shortage of educational facilities and equipments. Educational programs were assessed as average to good in most of the cases ,and the teaching methods were assessed as good. Participation of the students in outpatioant education was assessed as good, while the final student assessment in ambulatory education was rated as poor. Conclusion: From the viewpoint of the students, the physical condition of the outpatient clinics and teachers’ performance in ghem has been good but the students reported the method of education in ambulatory settings as poor . It seems crucial to pay special attention to medical education programs in order to improve the learning quality in outpatient settings.}, Keywords = {Medical education, Ambulatory education, Medical students, Teaching-learning process, Quality, Outpatient}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {167-173}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان در مورد کیفیت آموزش درمانگاهی در سال 1386}, abstract_fa ={مقدمه: علی‌رغم این که امروزه با پیشرفت روش‌های تشخیصی و درمانی اکثر بیماران به صورت سرپایی درمان می‌شوند، ولی در کشور ما آموزش بیشتر در بخش‌های بستری انجام می‌شود و به نسبت کمتری در مراکز سرپایی صورت می‌گیرد. با توجه به اهمیت آموزش بالینی سرپایی این تحقیق با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی همدان در مورد کیفیت آموزشی درمانگاهی در سال 1386 انجام گرفته است. روش‌: در یک مطالعه توصیفی مقطعی دیدگاه 150 کارورز و کارآموز مقطع آخر سال تحصیلی 1386 توسط پرسشنامه محقق‌ساخته روا و پایا مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: در این مطالعه اغلب دانشجویان شرایط فیزیکی حاکم بر درمانگاه‌های آموزشی را متوسط تا خوب ارزیابی نمودند. در خصوص امکانات و تجهیزات آموزشی بیشتر نظرها حاکی از ضعف امکانات بود. برنامه‌های آموزشی در بیشتر موارد به صورت متوسط تا خوب وجود داشته است و اکثر دانشجویان نحوه آموزش مدرسین را خوب ارزیابی نموده‌اند. همچنین مشارکت دانشجویان در آموزش درمانگاهی متوسط تا خوب ارزیابی گردیده است و در نهایت غالب دانشجویان ارزیابی آخر دوره در آموزش درمانگاهی را ضعیف قلمداد نموده‌اند. نتیجه‌گیری: از دیدگاه دانشجویان شرایط فیزیکی درمانگاه‌ها و عملکرد اساتید در آموزش درمانگاهی در دانشگاه علوم پزشکی همدان خوب بوده است ولی در سایر محورها دیدگاه مطلوبی از نحوه آموزش درمانگاهی ارائه شده نداشته‌اند. برای ارتقای کیفیت آموزشی توجه جدی به برنامه‌ریزی‌های آموزشی در مراکز سرپایی ضروری به نظر می‌رسد.}, keywords_fa = {آموزش پزشکی, آموزش درمانگاهی, دانشجویان پزشکی, فرآیند یاددهی – یادگیری, کیفیت}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-903-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-903-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Kousha, Ali and Khoshnevis, Parisa and Sadeghzadeh, Mansour and Kazemi, Nahid and Nourian, Abass Ali and Mousavinasab, Nourodi}, title = {General Physicians\' Viewpoints On Continuing Education Programs In Zanjan Province}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {165-166}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نظرات پزشکان عمومی استان زنجان در مورد برنامه‌های آموزش مداوم}, abstract_fa ={مقدمه آموزش مداوم جامعه پزشکی به آن دسته از فعالیت‌های آموزشی که جهت حفظ، توسعه یا ارتقای دانش، مهارت و عملکرد حرفه‌ای پزشکان لازم است، اطلاق می‌شود(1و2). هرچند مهم‌ترین راه برای فهم و استفاده پزشکان از مراقبت‌های جدید بهداشتی و درمانی برنامه‌های آموزش مداوم است، اما ابزار و روش‌های مورد استفاده در این برنامه‌ها در کمک به پزشکان جهت استفاده از روش‌های تشخیصی و درمانی جدید اثر چندانی نداشته است(3). از آنجا که به نظر می رسد روش‌های متداول مورد استفاده در آموزش مداوم مثل کنفرانس اثربخشی لازم را در بهبود عملکرد حرفه‌ای ندارد؛ و با توجه به اهمیت ارتقای کیفیت اثر بخشی برنامه‌های آموزش مداوم شیوه و محتوای این برنامه‌ها نیاز به بازنگری دارد(4تا6)، با توجه به مطالب اشاره شده و نیز با توجه به این واقعیت که طرح بازآموزی پزشکان باید بر پایه پیشرفت‌های نوین آموزش برنامه‌ریزی گردد، مطالعه حاضر به منظور بررسی نظرات پزشکان عمومی زنجان در مورد برنامه‌های آموزش مداوم صورت گرفت. این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در آن به روش سرشماری از 450 پزشک عمومی شاغل در استان زنجان که در برنامه‌های آموزش مداوم از تاریخ آذر 86 تا بهمن 87 شرکت کرده بودند، در مورد برنامه‌های آموزش مداوم توسط پرسشنامه نظرخواهی شد. پرسشنامه حاوی سؤالات چندگزینه‌ای و همچنین سؤالات باز بود که در دو بخش عمومی و اختصاصی طراحی شده بود. بخش عمومی حاوی اطلاعات مربوط به سن، جنس، و محل خدمت بود. سؤالات اختصاصی شامل نظر پزشکان در رابطه با شرایط و نحوه اجرای برنامه‌ها و عوامل مؤثر در پربار نمودن برنامه‌ها، و نیز روش‌های آموزش غیرحضوری، مشکلات برگزاری برنامه‌ها، تعداد موضوعات مطرح شده در هر جلسه و روش سنجش معلومات کسب شده در پایان دوره‌ها بود. پرسشنامه‌ براساس تحقیقات انجام گرفته در همین‌ خصوص‌(7) و نیز تحقیقات مشابه که روایی و پایایی آنها مشخص شده بودند تدوین شد (5و8و9). روایی محتوایی پرسشنامه‌‌ها از طریق مشاوره با صاحب‌نظران و پایایی آنها با انجام آزمون مجدد (test-retest) با ضریب همبستگی 95% تایید شد. 247 (55 درصد) پرسشنامه برگشت داده شد. داده‌های مطالعه با استفاده از نرم‌افزارSPSS-10 و جداول توزیع فراوانی شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و انجام تست‌های آماری t-test وchi-Square تجزیه و تحلیل شد. پزشکان مفید بودن برنامه‌های آموزش مدون به شیوه کنونی و با شرایط فعلی را به ترتیب متوسط، کم و خیلی کم عنوان نمودند (به ترتیب 3/47 درصد, 3/27 درصد و 8/13 درصد). نتایج این مطالعه با نتایج مطالعه حقانی و همکاران همخوانی داشت(10). نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که استفاده از مدرسین مجرب و مطرح، اولین اولویت را در پر بار بودن دوره‌های آموزش مداوم دارد. اولویت‌های بعدی به ترتیب عبارت بود از ارائه مطالب به صورت کتابچه، جزوه و یا لوح فشرده. این نتایج مشابه نتایج مطالعه فخری و همکاران بود(11). اولین اولویت پزشکان عمومی در روش اجرای برنامه‌های آموزشی شرکت غیر حضوری (کتابچه، دیسک فشرده و مجله) بوده و اولویت‌های بعدی به ترتیب شامل آموزش عملی نحوه برخورد با بیمار، اجرای کارگاهی و سخنرانی بود که این نتیجه با نتیجه مطالعات دیگر همخوانی دارد(12و13). لذا با توجه به نتایج این مطالعه و براساس نظرات پزشکان شرکت‌کننده در برنامه‌های آموزش مداوم، لزوم بازبینی در این برنامه‌ها ضروری بوده و در همین راستا پیشنهاد می‌شود امکانات اجرای برنامه‌های آموزشی غیر حضوری و ارائه خلاصه مطالب بصورت کتابچه، جزوه، دیسک فشرده برای مشمولین قانون آموزش مداوم فراهم شود.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-965-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-965-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Mirmoghtadaee, Zohrehsadat and Karamalian, Hass}, title = {Comparison Between Core Courses Curriculum And Hands On Programs Experienced By BS Midwives And Occupational Needs From The Viewpoint Of Teachers And Midwives Working In Isfahan}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {163-164}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه‌ میزان انطباق برنامه دروس تخصصی و کارآموزی تجربه شده کارشناسی مامایی با نیازهای شغلی از دیدگاه مدرسان و ماماهای شاغل در استان اصفهان}, abstract_fa ={مهم‌ترین عناصر آموزش عالی، برنامه‌های درسی آن است که بایستی از تناسب لازم در راستای اهداف، وظایف و تحولات مربوط برخوردار بوده تا بتواند نقش مؤثر خود را ایفا نماید(1). با توجه به تغییرات مداوم در انتظارات و نیازهای مصرف‌کنندگان محصول تعلیم و تربیت در علوم پزشکی (یعنی مردم و جامعه)، ضرورت تحول و نوآوری مستمر و رفع نقایص در برنـامـه درسی دانشگاه‌هـای علـوم پزشکی کشـور احساس می‌شود. در کشور ما نیز این نیاز به خوبی احساس شده است و بر همین مبنا از چند سال پیش وزارت بهداشت، درمان و آمـوزش پزشکی برخی دانشگاه‌ها را متـولی بازنگـری در برنامه‌های درسی رشته‌های مختلف علوم پزشکی نموده است(2و3). جهت اصلاح این فرآیند دست‌اندرکاران رشته و فراگیران از بهترین افرادی هستند که می‌توانند برنامه‌های درسی را مورد ارزشیابی قرار دهند(4). هدف از این تحقیق بررسی «میزان انطباق برنامه دروس تخصصی و کارآموزی تجربه شده کارشناسی مامایی با نیازهای شغلی از دیدگاه مدرسان و ماماهای شاغل در استان اصفهان» می‌باشد. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری آن شامل مدرسان رشته کارشناسی مامایی در دانشگاه آزاد و دولتی و همچنین کارشناسان مامایی شاغل در مراکز بهداشتی دولتی، بهداشتی خصوصی، مراکز درمانی دولتی، مراکز درمانی خصوصی استان اصفهان هستند. نمونه‌گیری به صورت تصادفی طبقه‌ای بوده و تعداد افراد نمونه هر طبقه با تعداد افراد همان طبقه در جامعه متناسب گردید. در این تحقیق نظرات 15 نفر از مدرسان و 145 نفر از ماماهای شاغل مورد بررسی قرار گرفت. در جمع‌آوری اطلاعات، با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته، سؤالات پنج‌گانه تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بوده است. پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 83/0 محاسبه گردید. روایی آن نیز توسط 10 تن از اساتید و صاحب‌نظران رشته های علوم تربیتی و مامایی به تأیید رسید. پرسشنامه شامل 21 سؤال و دارای 4 قسمت بدین شرح بود. (الف) ویژگی‌های دموگرافیک در قسمت (ب) بررسی تناسب اهداف آموزشی با نیازهای شغلی (ج) بررسی انطباق دروس تخصصی و کارآموزی با نیازهای شغلی (د) عناوین دروس جدید در دانشگاه‌های دنیا. گویه های پرسشنامه بر اساس مقیاس لیکرت پنج قسمتی از بسیار کم تا بسیار زیاد با نمره یک تا پنج نمره‌گذاری می‌شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-13 آنالیز شد. از آزمون t تک متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) جهت مقایسه نظرات مدرسان با ماماهای شاغل استفاده گردید. محاسبات آماری بر روی 154 پرسشنامه انجام شد (4% ریزش به علت عدم عودت و یا نقص در پاسخگویی بود). در بین ماماها بیشترین نسبت پاسخ‌دهندگان (7/35%) در سنین 35-30 سال بوده، مدرک کارشناسی داشته (6/76%) و در مرکز بهداشتی درمانی خصوصی (9/40%) و به مدت کمتر از 5 سال (8/31%) مشغول به خدمت بودند. گروه مدرسان اغلب در محدوده سنی 40-35 سال بوده و در دانشگاه آزاد اسلامی مشغول به خدمت بوده و مدرک کارشناسی ارشد داشتند. در تحلیل استنباطی به منظور بررسی سطح معناداری از آزمون t در سطح 05/0= استفاده شد که با توجه به این که میانگین حاصله (56/3) از سطح متوسط (3) بزرگ‌تر بود و t حاصله نیز از مقدار بحرانی بزرگ‌تر بود، بنابراین می‌توان اذعان داشت: بین دروس تخصصی و کارآموزی تجربه شده رشته کارشناسی مامایی با نیازهای شغلی آنان از دیدگاه مدرسان و ماماهای شاغل انطباق وجود دارد. با توجه به میانگین‌های حاصله، دروس بیماری‌های زنان- ناباروری، اختلالات جنسی، اصول تغذیه و تغذیه مادر و کودک، جنین‌شناسی، ژنتیک، بارداری و زایمان، نشانه‌شناسی و معاینات فیزیکی، بیماری‌های داخلی- جراحی و فیزیوپاتولوژی، بهداشت مادر و کودک و تنظیم خانواده، نوزادان، کودکان، کارآموزی بارداری و زایمان، نوزادان، نشانه‌شناسی، داخلی- جراحی، بهداشت مادر و کودک و تنظیم خانواده و بیماری‌های زنان منطبق با نیازهای شغلی ماماها می‌باشد. از نظر مدرسان گویه «بارداری و زایمان» بیشترین تناسب وگویه «رادیولوژی – سونوگرافی» کم‌ترین تناسب را با نیاز شغلی داشتند، در حالی که از نظر ماماها گویه «کارآموزی نوزادان» بیشترین تناسب و گویه «رادیولوژی – سونوگرافی» کم‌ترین تناسب را با نیاز شغلی داشتند که این تفاوت نظر در موردبیشترین تناسب، جای تأمل دارد. در این پژوهش محقق به دنبال مقایسه نظرات مدرسان و ماماهای شاغل در مورد میزان تناسب دروس تخصصی و کارآموزی با نیازهای حرفه‌ای در عمل بود که تجزیه و تحلیل پاسخ‌های ارائه شده مدرسان و ماماهای شاغل نشان داد که بایستی کارآموزی‌های دروس تخصصی هم بیشتر شود و هم توسط اساتید مجرب ارائه گردد. از طرفی تقاضای کاهش تعداد افراد در گروه‌های کارآموزی نشانه توجه پاسخ‌دهندگان به اهمیت دروس عملی و خاص رشته مامایی است. در این تحقیق تمامی دروس تخصصی و کارآموزی به صورت تک به تک مورد پرسش مدرسان و ماماهای شاغل قرار گرفت. تحقیقات برزو و همکارانش در سال 87 و ابراهیمی و همکارانش در سال 80 در رشته پرستاری نیز هر دو خواستار توجه بیشتر به دروس عملی بودند(2و5).}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1030-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1030-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Shojaee, Fatemeh and Abolhassan, Rafiee and Ebrahimi, Seyedmeysam and Ghadimi, Neda and Mousavi, Seyedeh Roy}, title = {Nursing Students\' Happiness Status}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {161-162}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {وضعیت شادمانی دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={شاد بودن و شاد زیستن می‌تواند بسیاری از مشکلات روحی- روانی را حل کند و سبب افزایش انگیزه در کار و تحصیل گردد(1). لذا همواره پژوهشگران و روانشناسان به بررسی راه‌کارها و روش‌هایی جهت افزایش شادی دانشجویان، این قشر تأثیرگذار و آینده‌ساز جامعه، پرداخته‌اند و فعالیت‌های پژوهشی متعددی نیز در این خصوص انجام داده‌اند(1تا4). در این بین شناخت مشکلات و تنش‌های روحی دانشجویان پرستاری به دلیل اهمیت شغلی آنها و سر و کار داشتن با جسم و روان انسان‌ها و سنگین بودن دروس از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از سوی دیگر ترک تحصیل و افت تحصیلی دانشجویان پرستاری یکی از پیامدهای قابل انتظار برای مشکلات روحی و روانی دانشجویان است(5). لذا با توجه به اینکه یکی از اهداف نظام‌های آموزشی فراهم کردن شرایط لازم جهت حفظ و ارتقای سلامت روانی ، عاطفی و جسمانی فراگیران است این پژوهش با هدف بررسی وضعیت شادمانی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری ابهر انجام شده است تا بتوان با ارائه راه‌کار‌هایی مسؤولین را در ایجاد محیط پرنشاط آموزشی یاری کرد. در این مطالعه توصیفی مقطعی، جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری ابهر در سال 87-86 بود. روش نمونه‌گیری سرشماری بود. ابزار مورد استفاده در این تحقیق، آزمون شادمانی آکسفورد بود که توسط آرژیل و همکارش(1987) طراحی شده است(6). این ابزار شامل 29سؤال 4 گزینه‌ای است که گزینه‌های آن به ترتیب از(0 تا 3) نمره‌گذاری شده‌اند. محدوده امتیاز کل پرسشنامه بین (87-0) تعیین گردید. بر این اساس امتیاز (28-0) به عنوان شادمانی پایین،(57-29) شادمانی قابل قبول و (87-58) شادمانی خیلی خوب در نظر گرفته شد. در ایران آزمون آکسفورد توسط علی‌پور و نور بالا (1378) ترجمه شده و روایی و پایایی آن به تأیید رسیده است(7). پرسشنامه‌ها بین تمامی دانشجویان به تعداد 75 نفر پس از بیان اهداف و جلب رضایت کتبی واحدهای مورد پژوهش و توضیح نحوه تکمیل پرسشنامه و تأکید بر محرمانه بودن اطلاعات، پرسشنامه ها در بین تمامی 75 نفر دانشجوی پرستاری توزیع شد که نهایتاً 65 پرسشنامه تکمیل شده(6/86 درصد) دریافت و داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS-11.5 تحلیل شد. جهت مقایسه میانگین نمره شادمانی در دو جنس و افراد متأهل و مجرد و افراد دارای مسکن ثابت و بدون مسکن ثابت، از آزمون t و جهت بررسی میانگین شادمانی در ترم‌های مختلف تحصیلی از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که میانگین کلی نمره شادمانی دانشجویان 08/43 است که 4/18 % (12نفر) از دانشجویان میزان شادمانی پایین و 2/69% (45نفر) از دانشجویان شادمانی در حد قابل قبول و 3/12%(8 نفر) از آنان میزان شادمانی خیلی خوبی داشتند. همچنین بین میانگین شادمانی دو جنس (722/0>(P، افراد متأهل و مجرد (385/0>P ) و افراد با مسکن ثابت و غیرثابت (808/0>P) تفاوت معناداری وجود نداشت؛ اما بین میانگین شادمانی در ترم‌های مختلف تحصیلی ارتباط معناداری وجود داشت (009/4=F و 012/0P<). به طور کلی بر اساس یافته‌های این پژوهش درصد بسیار کمی از دانشجویان از سطح شادمانی خیلی خوب برخوردار بودند که در این بین شادمانی در دو گروه دانشجویان جدیدالورود و دانشجویان سال آخر پایین‌تر بوده است. لذا ضروری است که بهداشت روان دانشجویان پرستاری در بدو ورود دانشجویان به دانشگاه مورد بررسی قرار گیرد، برگزاری جلسات معارفه قبل از ورود دانشجویان به دانشگاه و برقراری کارگاه‌های آموزش مهارت‌های ارتباط و روش‌های حل مشکل در ترم‌های اول و دوم می‌تواند به گونه قابل توجهی از میزان افت تحصیلی و بروز علایم اضطرابی و افسردگی در آنها بکاهد و سبب حفظ شادمانی آنها گردد. همچنین اطلاعات مقدماتی قبل از ورود دانشجو به محیط آموزشی می‌تواند از میزان اضطراب و نگرانی‌های بعدی بکاهد. همچنین لازم است اقدامات برنامه‌ریزی شده‌ای جهت ارتقای بهداشت روان و حفظ آن در سطح مناسب در تمامی دوران تحصیلی اتخاذ گردد تا موارد انحراف سریعاً شناسایی و اقدامات لازم انجام گیرد. انجام آزمون‌های غربال‌گری به منظور شناخت دانشجویان دارای رفتارهای پرخطر، انجام برنامه‌های تفریحی، و تقویت مراکز مشاوره می‌تواند در این راه مفید باشد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-938-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-938-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Bagherzadeh, Razieh and dehghani, Leila and Kholghi, Behnaz and afrasiabi, zohreh}, title = {Prevalence and obstacle of Internet use for education in students of Bushehr University of Medical Sciences. 2008}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {159-160}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {چگونگی و محدودیت استفاده از اینترنت جهت آموزش توسط دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر -1387}, abstract_fa ={مقدمه بدون شک یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین تحولات فناوری عصر حاضر، پدیده شاه‌راه بزرگ اطلاعاتی است که آن را اینترنت می‌نامند(1). امروزه جامعه دانشگاهی به طور گسترده متکی به اطلاعات است. با استفاده از شبکه جهانی اینترنت، دسترسی به سایت‌های علمی و پزشکی، دستیابی به انواع بانک‌های اطلاعاتی ملی و بین‌المللی و استفاده از تمام متن نشریه‌های داخلی و خارجی امکان‌پذیر شده است(2). نظر به نقش مهمی که اینترنت در امر دستیابی به اطلاعات روزآمد و ارتباط مؤثر و سریع میان دانشمندان و صاحب‌نظران حوزه‌های مختلف علوم ایفا می‌کند، ضرورت شناخت بیشتر نسبت به توانایی‌های این شبکه و مشکلات کاربران در استفاده از این ابزار ضروری به نظر می‌رسد. طبق قانون مورز زمانی که مشکلات کسب اطلاعات بیش از مشکلاتی باشد که از عدم دسترسی به اطلاعات ناشی می‌شود، فرد ترجیح می‌دهد که از نظام بازیابی اطلاعات استفاده نکند(3). بنابراین، برای استفاده کاربران از این شبکه لازم است مشکلات کاربران در استفاده از خدمات اینترنت شناسایی شود. از این‌رو تحقیق حاضر با هدف بررسی چگونگی استفاده از اینترنت در میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام گردیده است. در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی، 386 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر که در نیمسال دوم 1387 در این دانشگاه مشغول تحصیل بودند به روش تصادفی جهت شرکت در پژوهش انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه خود ایفا بود که روایی پرسشنامه با استفاده از نظر مصححان، و پایایی آن با انجام یک مطالعه پیلوت روی 30 نفر از دانشجویان و با روش آلفا کرونباخ و ضریب 78/0 تا 90/0 برای پرسش‌های مختلف تأیید شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-13 و آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی مجذور کا و همبستگی اسپیرمن انجام شد. 5/93 درصد از واحدهای پژوهش از اینترنت استفاده می‌کردند. میزان آشنایی با اینترنت در 5 سطح، عدم آشنایی، آشنایی ضعیف، متوسط، خوب و عالی به ترتیب، 6/2 درصد (10نفر)، 3/16 درصد (63 نفر)، 1/45 درصد (174)، 6/31 درصد (122 نفر) و 4/4 درصد (17 نفر) بود. از 100 درصد زمان استفاده از اینترنت 7/36 درصد جهت آموزش و دسترسی به مطالب مربوط به رشته تحصیلی،4/19 درصد سرگرمی، 1/17 درصد آگاهی از اخبار، 5/11 درصد استفاده از پست الکترونیک، 4/5 درصد چت و 9/9 درصد به سایر موارد اختصاص داده شده بود. بیشترین محدودیت جهت استفاده از اینترنت از نظر واحدهای پژوهش سرعت کم اینترنت(49%)، پس از آن به ترتیب عدم آموزش (5/31%)، عدم دسترسی به رایانه (1/32%)، عدم دسترسی به سایت‌های مربوطه (6/26%) و هزینه بالای اینترنت (18%) بود. با افزایش ترم تحصیلی میزان استفاده از اینترنت توسط دانشجویان افزایش می‌یابد (001/0>p). همچنین آمون مجذور کای نشان داد که استفاده از اینترنت در مقطع دکترای حرفه‌ای بیش از کاردانی و کارشناسی است، که از لحاظ آماری معنادار می‌باشد (001/0>p). بین دیگر متغیرهای جمعیت شناختی با میزان استفاده از اینترنت ارتباط آماری معنادار مشاهده نشد. نتیجه کلی اینکه اغلب دانشجویان با اینترنت آشنایی دارند و از آن استفاده می‌کنند اما معتقدند مشکلاتی وجود دارد که استفاده آنها از اینترنت را محدود یا غیرممکن می‌سازد. از جمله سرعت کم اینترنت، عدم آموزش، دشواری دسترسی به رایانه و اینترنت، در دسترس نبودن سایت‌های مورد لزوم، و بالا بودن هزینه. اقداماتی مانند تخصیص بودجه، سازمان‌دهی صحیح رایانه‌ها و شبکه اینترنتی، آموزش‌های اختصاصی و برگزاری کارگاه‌های جستجوی اینترنتی جهت دانشجویان و راهنمایی اساتید می‌تواند در استفاده بهینه از این شبکه گسترده جهانی مؤثر باشد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-988-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-988-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {KhoramiRad, Ashraf and Heidari, Akram and AhmariTehran, Ho}, title = {Comparison Of Two Self-Learning Methods(CD-Rom Or Booklet) For Physician Education About Reporting Diseases Cases}, abstract ={Introduction: Success in surveillence programs is mostly dependent on physicians’ skill to report diseases. Self-learning is an appropriate method for medical education programs and has been used in many countries. The purpose of this study was to compare self-learning of reporting diseases through compact disks (CD) and booklets in physicians’ education. Methods: This study was a quasi-experimental study performed on 40 general physicians in Qom . They were divided into two groups [CD (n=20) and booklet (n=20)] by balanced block randomization. Knowledge and attitude were assessed before the intervention and a month after. The data collection tool was a self-administered questionnaire in 4 parts: demographic information, knowledge and attitude about notifiable diseases and evaluation of the educational method applied. The data were analyzed by SPSS software, through calculation of frequency, mean, standared deviation, t-test, kolmogorov -smirnov test and mann-whithney U- test. Results: Knowledge and attitude were promoted significantly in both groups(p<0.05). Mean and standard deviation of knowledge increased in the CD group,the mean score for knowledge increase was 10.55± 3.97 and in the booklet group it was 7.55±4.40,which showed a significant difference (p=0.03). There was no significant difference in attitude scores in the two groups. Regarding the evaluation of the methods, there was no significant difference between the groups in total mean scores. But as for two items, preference for either method and attraction,the CD group score stood significantly higher than the booklet group (p<0.001). Conclusion: Self-learning methods such as CD and booklet can be used for physicians to learn reporting skills and CD is more effective than booklet. These methods especially educational CD is recommended to be used in continuing medical education programs.}, Keywords = {Surveillence,General physician,Self-learning, Compact disk (CD ), Booklet}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {149-158}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه دو روش خودآموزی (لوح فشرده و کتابچه) برای آموزش پزشکان عمومی در مورد گزارش‌دهی بیماری‌ها}, abstract_fa ={مقدمه: موفقیت در برنامه‌های مراقبت بیماری‌ها وابسته به مشارکت پزشکان در سیستم گزارش‌دهی است. از آنجا که خودآموزی روشی مناسب برای آموزش مداوم فارغ‌التحصیلان حرفه پزشکی است این مطالعه با هدف مقایسه دو شیوه خودآموزی در آموزش پزشکان عمومی شهر قم در مورد گزارش‌دهی بیماری‌ها انجام شد. روش‌ها: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود.40 پزشک عمومی شهر قم به طور تصادفی انتخاب و با استفاده از تخصیص تصادفی به روش بلوک‌های متغیر به دو گروه لوح فشرده (20n=) و کتابچه (20n=) تقسیم شدند.آگاهی و نگرش پزشکان قبل از مداخله و یک ماه پس از مداخله آموزشی اندازه‌گیری و مورد مقایسه آماری قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای در 4 بخش مشخصات دموگرافیک، سؤالات سنجش آگاهی و نگرش، و ارزیابی شیوه آموزشی بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و به صورت توزیع فراوانی‌ها و میانگین و انحراف معیار متغیرها، انجام آزمون‌های t وkolmogorov–Smirnov test و U Mann-Whithney انجام گرفت. نتایج: پس از مداخله آگاهی و نگرش هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله افزایش معناداری یافته بود (05/0P<). همچنین میانگین افزایش آگاهی در گروه لوح فشرده 97/3±55/10و در گروه کتابچه 40/4±55/7 بود که اختلاف معنادار بود (03/0P<). افزایش نمره نگرش در دو گروه تفاوت معنادار نشان نداد. در نظرسنجی از شیوه‌های آموزشی اختلاف معناداری بین میانگین نمره کل دو گروه دیده نشد هر چند لوح فشرده در دو مورد (ترجیح دادن این شیوه به سایر شیوه‌های آموزشی و همچنین جذابیت در ارائه مطلب) رضایت بیشتری کسب نمود (001/0P<). نتیجه‌گیری: شیوه‌های خودآموز با استفاده از لوح فشرده و کتابچه می‌تواند در آموزش پزشکان در زمینه سیستم گزارش‌دهی به کار رود و بر اساس نتایج این تحقیق لوح فشرده موثرتر از کتابچه است. توصیه می‌شود در آموزش مداوم پزشکی از این شیوه‌های خودآموز استفاده شود.}, keywords_fa = {پزشک عمومی, مراقبت بیماری‌ها, گزارش‌دهی, خودآموزی, لوح فشرده, کتابچه}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1068-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1068-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Khatoni, AliReza and DehghanNayery, Nahid and Ahmady, Fazllolah and Haghani, Hami}, title = {The Effect Of Web-Based And Traditional Instructions On Nurses\' Knowledge About AIDS}, abstract ={Introduction:. Knowing about web-based education outcomes compared to traditional method can help instructors to use more effective methods for future continuing education Programs. The aim of this study was to compare the effect of web-based and traditional teaching methods on nurses' knowledge about Bird Flu. Methods: In this quasi-experimental study with two groups, pretest post-test design, 140 nurses were randomly selected and by blocking random allocation method divided equally into two groups of web-based and face-to-face. In face-to-face group, the intervention consisted of one day program about Bird Flu delivered by lecture. The other group received web-based education. In both groups, samples’ knowledge about bird flue was measured by a questionnaire before and after intervention.Pre –post test scores were compared within and between groups by Independent and paired T-test. Results: Based on the findings, both web-based and face-to-face teaching methods were effective on promotion of nurses’ knowledge(P<0.001), and had the same effect (p=0.221). Conclusion:Web-based teaching seems to be as effective as traditional teaching in continuing education of nurses. With regard to numerous advantages of web-based method, it is recommended to be used in future programs.}, Keywords = {Web-based education, Traditional education, Continuing education, AIDS, Nurses}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {140-148}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه تأثیر دو روش آموزش الکترونیکی و آموزش سنتی بر میزان آگاهی پرستاران در خصوص بیماری آنفلوانزای پرندگان}, abstract_fa ={مقدمه: اطلاع از برایندهای آموزش الکترونیکی در مقایسه با روش سنتی، به مدرسین کمک می‌کند تا در خصوص تهیه و اجرای دوره‌های آتی آموزشی، از روش‌های مؤثرتر استفاده کنند. هدف این پژوهش، مقایسه تأثیر دو روش الکترونیکی و سنتی بر میزان آگاهی پرستاران در خصوص بیماری آنفلوانزای پرندگان بود. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح دو گروهی قبل و بعد از آموزش، 140 پرستار درسال 1387به روش تصادفی ساده انتخاب و به روش تخصیص تصادفی به دو گروه «آموزش سنتی» و «آموزش الکترونیکی» تقسیم شدند. گروه سنتی، به روش سخنرانی و گروه الکترونیکی به روش اینترنتی تحت آموزش قرار گرفتند. در هر دو گروه، قبل و بعد از مطالعه، آزمون آگاهی سنجی در خصوص بیماری آنفلوانزای پرندگان، با استفاده از پرسشنامه انجام شد. بین دو گروه و داخل هر گروه، نمرات قبل و بعد، توسط آزمون‌های تی زوج و مستقل مقایسه گردیدند. نتایج: طبق آزمون قبل و بعد، هر دو روش آموزش اینترنتی و سنتی در ارتقای میزان آگاهی پرستاران مؤثر بودند (001/0P<) و میزان تأثیر هر دو یکسان بود(221/0p=). نتیجه‌گیری: اینترنت می‌تواند همانند روش های آموزش سنتی به نحو مؤثری جهت ارائه برنامه‌های آموزش مداوم به کار رود. با عنایت به مزایای فراوان آموزش الکترونیکی، بکارگیری آن در برنامه‌های آتی بازآموزی توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {آموزش اینترنتی, آموزش سنتی, آنفلوانزای پرندگان, آگاهی پرستاران}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-753-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-753-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Fahidy, Farzad and ZeighamiMohamadi, Sharareh}, title = {Nurses\' Attitude Toward Supportive Work Climate Affecting Transfer Of Learning To Job}, abstract ={Introduction: Transfer of training has been defined as the application of new knowledge, skills, and attitudes learned from continuing education programs to the job. Learning transfer can be influenced by many factors that can facilitate or hinder it. A supportive work climate is crucial for successful transfer of learning to job. The aim of this study was to evaluate the nurses' attitude toward supportive work climate affecting transfer of learning to job in two social security hospitals (Alborz of Karaj and Shahriar ) in 2009. Methods: This is a descriptive study conducted on 132 nurses from two social security hospitals ( Alborz of Karaj and Shahriar), selected through census sampling. The tools used included the sample selection form, demographic data form and Transfer Climate Scale. This scale indicates how nurses perceive their working environment to apply their knowledge and skills learned during the continuing education programs. It consists of 4 sub- scales of peers’ support, supervisors’ support, encouragements and situational constraints. Data were analyzed by SPSS software using descriptive statistics, T-test and ANOVA. Results: This study showed that mean scores of nurses’ attitude toward supportive work climate was 92.15±16.61. Most of the nurses (60.6%) had average attitude toward supportive work climate .The highest mean score was for peer support (40.54±8.42) and the lowest was for situational constraints(11.54±3.35). Conclusion: The findings of this study showed that supportive work climate affects nurses’ ability to apply their knowledge and new skills to their job. Planning to improve supportive work climate seems essential for development of nurses’ quality of care and productivity.}, Keywords = {Continuing education, transfer climate, supportive climate, nursing}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {128-139}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نگرش پرستاران به شرایط حمایتی محیط کار مؤثر بر انتقال آموخته‌ها به کار}, abstract_fa ={مقدمه: انتقال آموخته‌ها، به معنای استفاده از دانش، مهارت و نگرش جدید فراگرفته شده از برنامه‌های آموزش مداوم در کار می‌باشد. بسیاری از فاکتورها نقش تسهیل‌کننده یا بازدارنده در انتقال آموخته‌ها دارند. از جمله، شرایط حمایتی محیط کار برای انتقال آموخته‌ها ضروری است. هدف این مطالعه بررسی نگرش پرستاران به شرایط حمایتی محیط کار مؤثر بر انتقال آموخته‌ها به کار، در دو بیمارستان تأمین اجتماعی البرز کرج و شهریار در سال 1388 بود. روش‌ها: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی بود که از روش نمونه‌گیری سرشماری استفاده گردید و 132 پرستار از دو بیمارستان تأمین اجتماعی البرز کرج و شهریار در این مطالعه شرکت نمودند. ابزار‌های استفاده شده شامل فرم انتخاب نمونه، مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه مقیاس شرایط انتقال بود. این مقیاس نشان‌دهنده چگونگی درک پرستاران از محیط کارشان جهت استفاده از دانش و مهارت آموخته شده در طی برنامه‌های آموزش مداوم است و شامل 4 زیر مقیاس است: حمایت همکاران، حمایت سوپروایزران، تشویق و فشار‌های موقعیتی.داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی و آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل گردید. نتایج: این مطالعه نشان داد که میانگین نمره نگرش پرستاران به شرایط حمایتی محیط کار (61/16±15/92) بود و اکثر پرستاران (6/60 درصد) نگرش متوسطی به شرایط حمایتی محیط کار داشتند. بیشترین میانگین حمایت مربوط به حمایت همکاران (42/8±54/40) و کمترین میانگین حمایت مربوط به فشارهای موقعیتی (35/3±54/11) بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد شرایط حمایتی محیط کار بر توانایی پرستاران برای استفاده از دانش و مهارت جدید به کار تأثیر می‌گذارد. برنامه‌ریزی در راستای ارتقای شرایط حمایتی محیط کار برای پیشرفت در کیفیت مراقبت و بهره‌وری پرستاران ضروری به نظر می‌رسد.}, keywords_fa = {حمایت ,انتقال, آموزش مداوم پرستاری,}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1019-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1019-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {VafaeeNajar, Ali and Mohammadi, Maryam and Khiabani, Behrooz and Ibrahimpour, Hossei}, title = {Attitude And Performance Of Faculties Towards The Implementation Of The Electronic Learning System (ELS) In Mashhad University Of Medical Sciences (MUMS) In 2009}, abstract ={Introduction: In recent years ETS has become a common method of training in many universities around the country but we do not have similar experiences in Medical Universities. The aim of the current study is to investigate the attitude and performance of MUMS faculties towards the implementation of ETS. Method: This descriptive – cross sectional study was carried out in 2009. The study population was faculties of MUMS (360). A stratified and randomize sampling method was used to select 86 faculties. Data gathering tool was a 38- item questionnaire. Data were analyzed using SPSS software. Result: About 65% of the study population was male and 35% female. 90.7% of faculties were completely agreed, 4.7% were totally agreed and 4.7% were totally disagreed with using ETS. About 46.5% of faculties were engaged in material preparation for the system, and 34.9% used ETS in their regular teaching courses. The common teaching methods among the faculties were lecture (3.72±1.3) and group discussion (3.47±1.07). Conclusion: Based on the positive attitude and performance of the MUMS faculties towards ETS, it is suggested that measures be taken to prepare the required infrastructure to use this system in teaching university courses.}, Keywords = {E-Learning, Faculty Performance, Performer Attitude}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {120-127}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نگرش و عملکرد اعضای هیأت‌علمی نسبت به پیاده‌سازی نظام آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد}, abstract_fa ={مقدمه: در حال حاضر بسیاری از دانشگاه های کشور آموزش مجازی را شروع نموده‌اند اما آموزش مجازی در دانشگاه‌های علوم پزشکی موضوعی نوپا است. لذا این پژوهش با هدف بررسی نگرش و عملکرد اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نسبت به آموزش مجازی انجام شده است. روش‌ها: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع مقطعی است که در سال 1388 انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های دانشگاه (360 نفر) بوده و حجم نمونه 86 نفر بوده که به روش طبقه‌ای و تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه و داده‌ها به صورت میدانی گردآوری شده و در نهایت با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: 65 درصد نمونه مرد و 35 درصد زن بوده‌اند. 5/46 درصد سابقه فعالیت آموزشی کمتر از 5 سال و 5/39 درصد سابقه بالای 10 سال داشته‌اند. به صورت کلی 7/90 درصد افراد مورد پژوهش با پیاده‌سازی آموزش مجازی موافق، 7/4 درصد کاملاً موافق و 7/4 درصد هم کاملاً مخالف بوده‌اند. همچنین تاکنون 5/46 درصد افراد در تولید محتوای الکترونیکی مشارکت داشته‌ و 9/34 درصد از آموزش مجازی در تدریس خود استفاده نموده‌اند. یافته‌ها در خصوص شیوه‌های مورد استفاده جهت تدریس نشان می‌دهد که این افراد بیشتر از روش سخنرانی (3/1±72/3) و بحث گروهی (07/1±47/3) استفاده کرده‌اند. نتیجه‌گیری: با توجه به نگرش مثبت و عملکرد اعضای هیأت‌علمی در مورد نظام آموزش مجازی پیشنهاد می‌گردد زمینه لازم جهت طراحی و حرکت به سمت اجرای نظام آموزش مجازی در آموزش‌های رسمی دانشگاه علوم پزشکی فراهم گردد.}, keywords_fa = {آموزش مجازی, عملکرد, اعضای هیأت‌علمی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1702-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1702-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Sharemi, Hajar and Asgari, Farib}, title = {A Training Course On Basic Gynecological Clinical Skills And Its Effect On Medical Student’s Performance In Guilan University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Pursuing the purpose of promoting students’ potentials for learning practical skills, medical universities have tried to create a suitable environment in clinical skills centers for the practice of medicine in a simulated environment to prevent possible mistakes in real-life situations. This study aims to determine the effect of basic gynecological clinical skills on students’ performance in Guilan University of Medical Sciences. Methods: This quasi-experimental study with a single before-and-after-training group conducted in April 2009 in the Clinical Skills Center of Guilan University of Medical Sciences. Through census sampling 25 clerckship students taking the basic gynecological clinical skills course were studied. Data collection was done through 8 researcher-built checklists. Their validity and reliability were confirmed .Descriptive (mean and standard deviation) and inferential (paired t-test) statistics were applied for data analysis using SPSS. Results: There was a significant difference between the students’ performance on basic gynecological clinical skills before and after training the mean of the students’ total scores on all eight skills showed a significant increase after the training course. The highest mean scores before the training belonged to pop smear sampling skill(7.12w±2.42) and IUD insertion skill (5.8±2.41),while the lowest belonged to the management of third stage of labor skill(1.33±0.57) and bimanual examination skill (1.8±0.18). Skills which showed the highest mean scores after the training were IUD Insertion skill (13.52 ± 1.29) and Pap smear sampling skill(12± 1.08). Conclusion:Before the skills training, the students’ mean scores on most procedures were not satisfactory, but after the training course, they increased significantly. Therefore, it is suggested that clinical skills centers and objective assessment methods be used both to meet students’ needs and preserve patients’ rights.}, Keywords = {Clinical skills, Basic Gynecological Skills, Students, performance}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {111-119}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر آموزش مهارت‌های بالینی اساسی دوره زنان بر عملکرد دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان}, abstract_fa ={مقدمه: مراکز آموزش مهارت‌های بالینی در دانشگاه علوم پزشکی با هدف ارتقای توان دانشجویان در زمینه یادگیری مهارت‌های عملی، محیط مناسبی را برای تمرین در یک محیط شبیه‌سازی شده و جلوگیری از اشتباهات احتمالی در محیط واقعی به وجود آمده است.هدف از این مطالعه تعیین تأثیر آموزش مهارت‌های بالینی اساسی دوره زنان بر عملکرد دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بود. روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح یک گروهی قبل و بعد از آموزش است که در اردیبهشت سال 1388 در مرکز مهارت‌های بالینی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام گرفت. 25 نفر از کارآموزان دانشکده پزشکی جهت کسب مهارت در رابطه با مهارت‌های بالینی اساسی دوره زنان به مرکز مهارت‌های بالینی دانشگاه معرفی شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها 8 چک‌لیست پژوهشگر ساخته جهت ارزیابی 8 مهارت بوده است. روایی و پایایی چک‌لیست تأیید شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (t زوج) برای تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS بهره گرفته شد. نتایج: عملکرد بالینی دانشجویان در مورد مهارت‌های اساسی در دوره زنان به طور معنادار قبل و بعد از آموزش با آزمون t زوج اختلاف داشت و میانگین مجموع امتیاز مهارت‌ها در مرحله بعد از آموزش در 8 مهارت مورد بررسی به طور معناداری افزایش یافته بود. مهارت‌هایی که قبل از آموزش بیشترین میانگین امتیاز را کسب کرده بودند شامل تهیه نمونه پاپ‌اسمیر (42/2±12/7) و جاگذاری (5/8±2/41IUD ) و کمترین امتیاز مربوط به مهارت‌های اداره مرحله سوم زایمان (57/0±33/1) و معاینه بای مانوئل(18/0±8/1) بود. مهارت‌هایی که پس از آموزش بیشترین میانگین را کسب کرده بودند شامل جاگذاری (13/52±1/29IUD ) و تهیه پاپ‌اسمیر (08/1±12) بود. نتیجه‌گیری: میانگین نمرات کارآموزان قبل از آموزش مهارت در انجام اغلب پروسیجرها رضایت‌بخش نبوده است، اما پس از آموزش به میزان قابل توجهی میانگین امتیازها افزایش یافت. لذا بهره‌گیری از مرکز آموزش مهارت‌های بالینی و شیوه‌های ارزیابی عینی مهارت دانشجویان به ویژه قبل از ورود به محیط واقعی بالین برای رعایت حقوق بیماران و نیاز دانشجویان توصیه می‌گردد.}, keywords_fa = {مهارت‌های بالینی, آموزش, مهارت‌های اساسی زنان, کارآموزان پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1007-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1007-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Zargaran, Arman and Daneshamuz, Saeed and Mohagheghzadeh, Abdollali}, title = {Medical Education In Ancient Persia}, abstract ={Introduction: Historically, education is the prominent part of medical systems of different cultures. It has been surveyed in some cultures. In this study, we tried to uncover educational practices applied and present a sketch of medical education in ancient Persia (from beginning to 637 AD) based on the available evidence. Methods: In this study, old Persian scripts and other written documents like Avesta, Dinkerd, histories of Herodotus and Cyropedia and also recent literature were studied tocome up with a sketch of medical education in ancient Persia. Results: The pattern of medical education in ancient Persia was presented based on (a) handwriting- a principle for education, (b) public education in ancient Persia, (c) schools of medicine in Persia, (d) organizations and medical centers and (e) medical fields. Conclusion: The importance of knowledge and education among ancient Persians can be observed even in their early childhood education.This attention to education ,and especially to medical education, has been an important key feature of Persian culture and its dynamic civilization.}, Keywords = {Medical education, Ancient Persia}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {103-110}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آموزش علوم پزشکی در ایران باستان}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش بخش بسیار با اهمیت سیستم‌های پزشکی ملل مختلف را تشکیل می‌دهد که در مورد برخی تمدن‌ها مورد تحقیق قرار گرفته است. در این پژوهش سعی شده است تا از میان اطلاعات و منابع موجود طرحی کلی از آموزش پزشکی در ایران باستان (از آغاز تا 637 میلادی) ارائه شود. روش‌ها: در این پژوهش با مطالعه آثار مرتبط با ایران باستان اعم از نوشته‌های ایرانی باقیمانده نظیر اوستا و دینکرد و یا آثار به جای مانده از سایر اقوام که تاریخ ایران را به رشته تحریر در آورده‌اند و نیز به وسیله اسناد مربوط به مناطق باستانی کشور، و نیز با بررسی پژوهش‌های مورخین و اندیشمندان متاخر اطلاعات لازم جمع‌آوری شده و با دسته‌بندی اطلاعات، طرح کلی از آموزش علوم پزشکی در ایران باستان ارائه گردد. نتایج: با بررسی و جمع بندی مطالب موجود طرحی از آموزش پزشکی در ایران باستان شامل: خط: عنصری مهم در علم‌آموزی، دانش پژوهی و آموزش عمومی در ایران باستان، مکاتب پزشکی، مؤسسات، دانشگاه‌ها و مدارس پزشکی و شاخه‌ها و حیطه‌های آموزش پزشکی، ارائه شد. نتیجه‌گیری: با نگاهی اجمالی به اسناد برجای مانده به خوبی اهمیت دانش و آموزش آن حتی از دوران کودکی میان ایرانیان از روزگاران باستان مشخص می‌شود. بی تردید این توجه و اهتمام در آموزش و به خصوص آموزش پزشکی به عنوان شاخه‌ای از آن، یکی از رمز‌های پویایی فرهنگ و تمدن ایران زمین در طول تاریخ است.}, keywords_fa = {آموزش پزشکی, ایران باستان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-957-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-957-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Pirzadeh, Asiyeh and Hazavhei, Mohammad Mehdi and Entezari, Mohammad Hasan and Hasanzadeh, Akbar}, title = {The Effect Of Educational Program On Nutritional Knowledge And Behavior Of Middle School Female Second Graders In Isfahan In 2009}, abstract ={Introduction: Regarding the importance of nutrition improvement in teenage girls, the purpose of this study is to determine effect of educational program on knowledge and nutritional behavior among second grade middle school female students in Isfahan. Methods: This is a quasi-experimental study, the research population being 72 students that were randomly divided into two groups, experimental and control. The instruments for data collection were a nutritional knowledge questionnaire, and 24 hour foods recall. Educational intervention was performed for experiment group as lecture and question and answers in 3 sessions(2 for students and 1 for their mothers). Data were collected twice (before and one month after intervent on) and analyzed by independent samples and paired t-tests using SPSS software. Results: Mean scores of nutritional knowledge in experimental and control groups were changed respectively to 78.59 ± 17.50 and 50.70 ±17.81, a month after intervention. Also, nutritional behavior in experimental group was improved, before intervention 83.3% of students had inappropriate nutritional behavior, but one month after that, it decreased to 36.1%. In control group this rate(88.9%) did not show any change. Conclusion: To improve the low level of knowledge and nutritional behavior in girls, the use of educational programs in puberty is necessary.}, Keywords = {Education, knowledge, behavior, nutrition, student}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {94-102}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر برنامه آموزشی بر آگاهی و عملکرد تغذیه‌ای دانش‌آموزان دختر پایه دوم راهنمایی ناحیه 4 شهر اصفهان در سال 1388}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به اهمیت بهبود تغذیه در بین دختران نوجوان، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی بر آگاهی و عملکرد تغذیه‌ای دانش‌آموزان دختر پایه دوم راهنمایی در ناحیه 4 شهر اصفهان انجام گرفت. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. این مطالعه بر روی 72 دانش‌آموز که به صورت تصادفی در دو گروه 36 تایی تجربی و شاهد قرار گرفتند انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه آگاهی تغذیه‌ای و یادآمد 24 ساعته خوراک در 2 زمان (قبل از مداخله و 1 ماه بعد از مداخله) بود. مداخله آموزشی در گروه تجربی به صورت سخنرانی و پرسش و پاسخ در 3 جلسه آموزشی (دو جلسه برای دانش آموزان و یک جلسه برای مادران) انجام گرفت و اطلاعات حاصل از پرسشنامه‌ها نیز توسط نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های t مستقل و t زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین نمره آگاهی تغذیه‌ای دانش‌آموزان در گروه تجربی و شاهد 1 ماه بعد از آموزش به50/17±59/78 و 81/17±70/50 رسیده که نسبت به قبل از آموزش افزایش معنادار داشته است. همچنین عملکرد تغذیه‌ای نیز در گروه تجربی بهبود یافته به طوری که قبل از مداخله 3/83 درصد از دانش‌آموزان عملکرد تغذیه‌ای نامناسب داشته‌اند که 1 ماه بعد از آموزش به 1/36 درصد کاهش یافته اما در گروه شاهد این میزان( 9/88 درصد) هیچگونه تغییری نداشته است. نتیجه‌گیری: با توجه به پایین بودن سطح آگاهی و عملکرد تغذیه‌ای دختران، استفاده از برنامه‌های آموزشی تغذیه برای بهبود آگاهی و اصلاح رفتارهای تغذیه‌ای آنان در دوران بلوغ ضروری می‌باشد}, keywords_fa = {آموزش, آگاهی, عملکرد, تغذیه, دانش‌آموزان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1080-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1080-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Shakurnia, Abdolhussei}, title = {Faculty Attitudes Towards Student Ratings: Do The Student Rating Scores Really Matter?}, abstract ={Faculty Attitudes Towards Student Ratings: Do the Student Rating Scores Really Matter? Abdolhussein Shakurnia1 Abstract Introduction: Survey on faculty attitudes towards student ratings can reveal the strengths and weaknesses of faculty evaluation and be considered as an effective measure leading to higher quality. The purpose of this study was to investigate the effect of faculty evaluation scores by students on the faculty attitudes towards student ratings in Ahwaz Jundishapur University of Medical Sciences (AJUMS). Methods: This cross-sectional study was performed in Ahwaz Jundishapur University of Medical Sciences. The population under study was all non-clinical faculty members and all students. The data was gathered using two instruments: the attitudes towards student ratings of instruction questionnaire and the student ratings of instruction questionnaire. Data was analyzed by SPSS-15 software, t-student and Spearman correlation test. Results: There was a significant difference between the mean scores of low-rated and high-rated faculty attitudes towards student ratings (2.98±0.45 vs. 3.45±0.38, p<0.001). The ranges of the attitude scores of the low and high-rated faculties were 2.42-3.79 and 2.23-4.55, respectively. Conclusion: The results indicate that there is a statistically significant difference in attitudes of faculty towards this form of evaluation between the low and high rated faculty. It is obvious that the faculty with high rating scores have more positive attitudes toward student ratings. Keywords: Faculty evaluation, Student ratings, Faculty attitudes, Evaluation scores Addresses: 1 ()Instructor, Department of Immunology, Medical School, Ahwaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahwaz, Iran. E- mail: shakurnia@yahoo.com}, Keywords = {Faculty evaluation, Student ratings, Faculty attitudes, Evaluation scores}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {84-93}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه اساتید نسبت به ارزشیابی‌های دانشجویی: آیا نظرات دانشجویان واقعاً اهمیتی دارد؟}, abstract_fa ={چکیده مقدمه: بررسی نظرات اساتید نسبت به ارزشیابی‌های دانشجویی می‌تواند موجب شناخت نقاط قوت و ضعف سیستم ارزشیابی شده و در دستیابی به اهداف ارزشیابی و ارتقای کیفیت مفید واقع گردد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر نمره ارزشیابی استاد توسط دانشجویان بر نگرش اساتید نسبت به ارزشیابی‌های دانشجویی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 88-1378 انجام گرفته است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، تمامی اعضای هیأت‌علمی غیر بالینی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور (تعداد 205 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از دو پرسشنامه نظرسنجی از اساتید درباره ارزشیابی‌های دانشجویی و پرسشنامه ارزشیابی استاد توسط دانشجویان استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون t و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. نتایج: بین میانگین نظرات گروه اساتید با نمره ارزشیابی پایین نسبت به ارزشیابی‌های دانشجویی (45/0±98/2) و اساتید گروه بالا (38/0±45/3) تفاوت معنادار آماری مشاهده شد (001/0}, keywords_fa = {ارزشیابی‌های دانشجویی, نظرات اساتید, دانشجویان, اعضای هیأت‌علمی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1740-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1740-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Peiravi, Hamid and Parvizy, Soroor and Haghani, Hami}, title = {Supportive Counseling For The Students With Low Academic Achievement َ: An Interventional Study}, abstract ={Introduction: Low academic achievement and educational failure are yet considered as the most usual reason for students' drop out. Performing supportive interventions seem essential for these students. This study has tried to determine the effect of a supportive counseling program on nursing students' academic achievement in Iran University of Medical Sciences. Methods: Forty two BS nursing students with low academic achievement were selected with simple random sampling in this quasi-experimental study in 2007. Intervention included a supportive counseling program which was conducted for one semester in from of individual and group counseling sessions. The data were collected by researcher made forms inquiring students' demographic data and scores record to check their academic status. The data were analyzed by statistical tests of X2, , independent T-test and Man Whitney Test through SPSS software. Result: The findings showed that mean score increments of subjects in experimental group were more than the control, but the difference was not statistically significant. Mean scores difference in experimental group among boys was significantly more than those of girls. Conclusion: Although the effect of supportive counseling programs on nursing students' academic achievement was not proved in this study, reinforcement of teachers' supportive and conductive role and facilities for supportive interventions for these students and promotion of better dormitory life is recommended.}, Keywords = {Academic achievement, counseling, nursing students, supportive intervention.}, volume = {11}, Number = {2}, pages = {75-83}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مشاوره حمایتی برای دانشجویان با پیشرفت تحصیلی ضعیف: مطالعه مداخله‌ای}, abstract_fa ={مقدمه: عملکرد تحصیلی ضعیف و شکست تحصیلی هنوز هم به عنوان معمول‌ترین دلایل ترک تحصیل دانشجویان محسوب می‌شوند و انجام مداخلات ترمیمی برای این دانشجویان مهم به نظر می‌رسد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر برنامه مشاوره حمایتی بر عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایران است. روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌ تجربی 42 دانشجوی کارشناسی پرستاری دارای عملکرد تحصیلی ضعیف دانشگاه ایران در سال 1386 به شیوه تصادفی انتخاب شدند. مداخله، یک برنامه مشاوره حمایتی بود که به مدت یک نیم‌سال تحصیلی در قالب جلسات مشاوره فردی و گروهی برگزار شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، فرم‌های پژوهشگر ساخته برای ثبت داده‌های دموگرافیک برگه ثبت نمرات دانشجویان به منظور بررسی وضعیت تحصیلی دانشجویان بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها به وسیله نرم‌‌‌افزاری SPSS صورت گرفت و از آزمون‌های آماری Chi-square، t مستقل و Mann-Whitney استفاده شد. نتایج: علی‌رغم اختلاف تفاضل میانگین‌های دروس گروه تجربی نسبت به گروه شاهد، تفاوت معنادار آماری دیده نشده است ولی تفاضل میانگین نمرات پسران گروه تجربی به طور معناداری پس از مداخله بیش از دختران افزایش یافته بود. نتیجه‌گیری: علی‌رغم عدم تأیید فرضیه پژوهش مبنی بر تأثیر برنامه مشاوره حمایتی بر بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری، تقویت نقش حمایتی و هدایتی استادان و تسهیلاتی برای انجام مداخله‌های حمایتی برای دانشجویان و همچنین بهبود شرایط رفاهی در زندگی خوابگاهی توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {پیشرفت تحصیلی, مشاوره, دانشجویان پرستاری, مداخله حمایتی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1663-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1663-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Farmani, Parvin and ZeighamiMohamadi, Sharareh}, title = {Viewpoints Of The Nurses In Social Security Hospital Of Karaj And Shahriar On Nursing Continuing Education (2009)}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {336-338}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه پرستاران بیمارستان‌های تأمین اجتماعی کرج و شهریار در رابطه با آموزش مداوم پرستاری(1388)}, abstract_fa ={پرستاران بخش بزرگی از نیروی انسانی مراکز درمانی هستند که جهت رشد حرفه‌ای و علمی خود به برنامه‌های آموزش مداوم نیاز دارند. آموزش مداوم به پرستاران کمک می‌کند تا عملکرد خود را حفظ کرده و آن را ارتقا بخشند و خود را با تغییرات سریع دانش و مراقبت‌های پرستاری و بهداشتی مطابقت دهند(1). شرکت در برنامه‌های آموزش مداوم به طور مستقیم برعملکرد پرستاران تأثیر گذاشته و موجب افزایش بهره‌وری، کاهش مخاطرات شغلی، کاهش موارد خطای درمانی، بهبود جو سازمانی و افزایش رضایت‌مندی پرستاران و حتی بیماران می‌شود. به همین دلیل شرکت اجباری یا اختیاری پرستاران در برنامه آموزش مداوم به منظور افزایش کیفیت مراقبت پرستاران بسیار ضروری است(2). چنانچه آموزش مداوم به نحو مناسبی برنامه‌ریزی شود می‌تواند به ابزاری قدرتمند برای ارتقای آموزش کارکنان سلامت در تمام طول زندگی، و متعهد ماندن نسبت به اصول حرفه‌ای و شغلی تبدیل گردد(3). از جمله راه‌های ارتقای کیفیت آموزش مداوم بررسی نظرات آموزش‌گیرندگان است(4). از آنجایی که بسیاری از صاحب‌نظران به اجرای برنامه‌های آموزش مداوم مبتنی بر نیاز فراگیران تکیه دارند؛ این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه پرستاران بیمارستان‌های تأمین اجتماعی کرج و شهریار در سال 1388 در رابطه با آموزش مداوم طراحی و اجرا شد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستان تأمین اجتماعی البرز کرج (131 پرستار و 51 بهیار شاغل) و بیمارستان تأمین اجتماعی شهریار (76 پرستار و 33 بهیار) بود. نمونه‌‌گیری به روش آسان انجام شد و شرط ورود به مطالعه دارا بودن حداقل یک سال سابقه کار و تمایل به شرکت در پژوهش بود. ابزار گرداوری داده‌ها پرسشنامه‌ای بی‌نام متشکل از مشخصات دموگرافیک و سؤالاتی در رابطه با زمان مناسب برای برگزاری دوره‌ها، حیطه مورد علاقه برای شرکت در دوره‌های آموزش مداوم، روش مناسب برای انتخاب عناوین برنامه‌های آموزش مداوم، روش مناسب برای آموزش دوره‌ها و روش مناسب برای تدریس، میزان رضایت از محل برگزاری دوره‌ها، میزان رضایت از وضعیت کلی برنامه‌های آموزش مداوم، انطباق برنامه‌های آموزش مداوم با نیازهای حرفه‌ای و رضایت از محتوای برنامه‌ها، و پرسشنامه بررسی نیازهای آموزش مداوم پرستاران بود. این پرسشنامه توسط شمونایی طراحی شده است و به کمک آن نیازهای آموزشی پرستاران در دوره‌های آموزش مداوم مورد بررسی قرار می‌گیرد. ضریب پایایی این ابزار در مطالعه شمونایی 99 درصد (5) و در مطالعه حاضر (88/0=r) محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS-14استفاده گردید. سطح معناداری مساوی و کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. بیشتر پرستاران (8/53 درصد) مناسب‌ترین زمان برای برگزاری دوره‌های آموزشی را هفته‌ای یک روز، (4/67 درصد) به طور متوالی و (7/47 درصد) در روز‌های اول هفته گزارش نمودند. 9/90 درصد افراد، بهترین روش برای انتخاب عناوین برنامه‌های آموزش مداوم را نیازسنجی از خود پرستاران می‌دانستند. 9/62 درصد پرستاران علاقمند به دریافت آموزش پیرامون روش‌های عملی و مهارت‌های بالینی پرستاری بودند. 4/67 درصد پرستاران مناسب‌ترین روش دریافت آموزش را ترکیبی از حضوری و غیرحضوری و مناسب‌ترین شیوه تدریس را در 7/66‌ موارد، سخنرانی همراه با بحث دوطرفه می‌دانستند. میزان رضایت پرستاران از محل برگزاری دوره‌ها و کلاس‌های آموزش مداوم 7/41 درصد در حد متوسط، میزان رضایت از وضعیت کلی برنامه‌های آموزش مداوم 5/45 درصد در حد خوب بود. 3/52 درصد افراد میزان مطابقت محتوی برنامه‌های آموزش مداوم با نیاز حرفه‌ای را در حد متوسط و 8/56 درصد میزان رضایت از محتوی برنامه‌های آموزش مداوم را متوسط ذکر نموده بودند. ده اولویت نیازهای آموزشی پرسنل پرستاری شاغل در دو بیمارستان تأمین‌ اجتماعی البرز و شهریار به ترتیب عبارت بودند از مراقبت‌های بحرانی و اورژانس (9/68 درصد)، تدابیر پرستاری در بیماری‌های قلب و عروق (4/67‌ درصد)، داروشناسی (4/67‌ درصد)، روش کار با دستگاه‌های مختلف از جمله رسپیراتور، و مانیتور (4/64 درصد)، آزمایشات تشخیصی (4/64 درصد)، موارد قانونی در پرستاری (6/63 درصد)، تغذیه (6/63 درصد)، کاربرد کامپیوتر در پرستاری (6/63 درصد)، پرستاری حوادث و سوانح (4/61 درصد)، آموزش به بیمار (4/61 درصد). همچنین در دوره‌های مراقبت‌های بحرانی و اورژانس (8/25 درصد)، موارد قانونی (25 درصد)، پرستاری قلب و عروق (2/24 درصد)، کار با دستگاه (7/22 درصد)، آموزش به بیمار (7/22 درصد)، حوادث و سوانح (2/21 درصد)، نیاز به برگزاری دوره‌های پیشرفته؛ و در مورد داروشناسی (2/24 درصد) و آزمایشات تشخیصی (7/22 درصد) نیاز به برگزاری دوره‌های با سطح متوسط احساس گردیده بود. براساس یافته‌های این پژوهش، برقراری تسهیلات و امکانات حضور فراگیران شیفت‌های مختلف در دوره‌های آموزشی، برگزاری کلاس‌ها به صورتی که با وظایف شغلی و خانوادگی افراد تداخل کمتری ایجاد نماید، استفاده از روش‌های غیر حضوری اجرای برنامه‌های آموزش مداوم، آشنایی اساتید برنامه‌های آموزش مداوم با روش‌ها و الگوهای جدید تدریس به خصوص شیوه‌های مشارکتی و کارگاهی جهت جلب توجه و ایجاد انگیزش به یادگیری، توجه به محیط برگزاری کلاس‌ها و مناسب‌سازی آنها، برگزاری دوره‌های آموزشی بر اساس نیازسنجی از خود پرستاران جهت انطباق محتوای دوره با نیازهای شغلی آنان، توجه به برنامه‌هایی در جهت ارتقای مهارت در انجام امور بالینی، برای بهبود کیفیت و اثر بخشی برنامه‌های آموزش مداوم الزامی بود. از نتایج مطالعه حاضر می‌توان چنین نتیجه‌‌گیری نمود که برنامه‌ریزی و اجرای دوره‌های آموزش مداوم از نظر پرستاران شاغل در بیمارستان‌ها تأمین اجتماعی کرج و شهریار نیاز به بازنگری دارد. نظرسنجی مستمر به منظور اطلاع از نیازها، کمبودها و کاستی‌ها و اقدام در جهت رفع آن زمینه‌ای خواهد بود جهت حرکت به سوی ارتقای وضعیت برنامه‌های آموزش مداوم، استفاده بهینه از منابع محدود و در نهایت افزایش بهره‌وری و توانمندی پرسنل پرستاری.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1201-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1201-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Musavi, HamidReza and Mahboobi, HamidReza and Khorgoei, Tahereh}, title = {The Effect Of Educational Program On Students\' Nutritional Knowledge And Practice}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {306-307}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر برنامه آموزشی بر آگاهی و عملکرد تغذیه‌ای دانش‌آموزان}, abstract_fa ={مقالات منتشر شده در آخرین شماره مجله آموزش در علوم پزشکی (شماره 2 از دوره 11، تابستان 1390) در جلسه‌ای با حضور اعضای کمیته دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت و مقاله پیرزاده و همکاران با عنوان: « تأثیر برنامه آموزشی بر آگاهی و عملکرد تغذیه‌ای دانش‌آموزان دختر پایه دوم راهنمایی ناحیه 4 شهر اصفهان در سال 1388»(1) به دقت مورد مطالعه قرار گرفت. علت انتخاب این مقاله اهمیت تغذیه مناسب در سنین نوجوانی و نقش تغذیه سالم در این دوره از زندگی خصوصاً در دختران بود. نتایج این مطالعه نشان داده است که سطح آگاهی و عملکرد تغذیه‌ای دختران پایین است و استفاده از برنامه‌های آموزشی تغذیه موجب بهبود آگاهی و اصلاح رفتارهای تغذیه‌ای آنان در دوران بلوغ می‌گردد(1). هر چند نویسنده اهمیت مسئله و روند انجام مطالعه را به خوبی نشان داده است اما ذکر چند پیشنهاد شاید بتواند در این زمینه سازنده باشد: 1- پژوهش انجام شده در نهایت به کل جمعیت دختران تعمیم داده شده است. بسیاری از نواحی شهر از نظر سطح سواد، فرهنگ و وضعیت اقتصادی شرایط متفاوتی دارند که همگی بر نوع تغذیه اثرگذار هستند، بهتر است در نمونه‌گیری بیش از یک ناحیه از شهر انتخاب شود تا احتمال ایجاد تورش وجود نداشته باشد. 2- علاوه بر این بهتر بود که نویسندگان دو گروه مورد و شاهد را از نظر سطح سواد، فرهنگ و وضعیت اقتصادی و سایر عوامل تأثیرگذار روی وضعیت تغذیه مقایسه می‌کردند تا نقش این عوامل مخدوش‌کننده از مطالعه حذف شود. 3- در این مطالعه ذکر شده است که علاوه بر دو جلسه آموزشی تغذیه برای دختران، یک جلسه آموزشی نیز برای مادران آنها تدارک دیده شده بود، در حالیکه در پایان مطالعه تنها به نتیجه‌گیری کلی اکتفا شده است و این موضوع که علت بهبود عملکرد تغذیه‌ای، آموزش دختران است یا مادران بررسی نشده است؛ در حالی که نویسندگان مقاله می‌توانستند با تفکیک گروه‌ها به 4 گروه: 1- گروهی که فقط به دختران آموزش داده می‌شد، 2- گروهی که فقط مادران آموزش می‌دیدند، 3- گروهی که هم دختران و هم مادران آموزش می‌دیدند و 4- گروه کنترل که هیچ آموزشی دریافت نمی‌کردند، علاوه بر مواردی که بررسی کرده بودند به بررسی تأثیر هر یک از مداخلات در عملکرد تغذیه بپردازند و این موضوع که آیا در سنین نوجوانی علاوه بر آموزش به نوجوانان آیا نیاز است مادران آنها نیز آموزش ببینند روشن شود. به امید آنکه موارد ذکر شده بتواند در این زمینه سازنده باشد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1756-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1756-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Sadeghi, Mostafa and Bakhshi, Hamid and Alimohammadi, Tahereh}, title = {A Comparison In Various Preferred Conceptual Learning Styles Among Medical And Dentistry Students In Rafsangan Universicy Of Medical Sciences In 2008}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {301-302}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه انواع سبک‌های ترجیحی یادگیری ادراکی در دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال تحصیلی 1387}, abstract_fa ={ارسال این نامه علمی در جهت توجه و ارائه پیشنهاد به اساتید دانشکده‌های پزشکی و دندانپزشکی در خصوص روش‌های یادگیری دانشجویان است. در نیمسال اول سال تحصیلی 88- 1387 تعداد 220 نفر از دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی پرسشنامه سبک‌های ترجیحی یادگیری ریدRied (1)،شامل 35 سؤال را تکمیل کردند. متوسط سن نمونه‌‌ها 3/4±90/22 سال بود و 1/44 درصد ایشان معدل ترم قبل خود را بین 17-15 بیان داشته‌اند. یافته‌ها حاکی از آن بود که در بین سبک‌های یادگیری اصلی (ماژور) به ترتیب بیشترین و کمترین میانگین و انحراف معیار مربوط به سبک‌های یادگیری حرکتی (6/5±34/38) و فردی (07/±9/31) می‌باشد. جدول 1: نتایج روش‌های یادگیری ترجیحی شامل میانگین و انحراف معیار جمع دندانپزشکی پزشکی سبک ترجیحی یادگیری 6/5±34/38 4/5±1/36 8/5±6/38 حرکتی 7/5±06/36 8/5±75/35 6/5±24/36 دیداری 2/5±02/36 8/5±86/36 3/7±53/35 لمسی 2/5±43/35 5/5±39/34 04/ ±04/36 شنیداری 8/7±77/33 1/8±09/34 7/7±58/33 گروهی 07/8±9/31 1/7±97/31 5/ 8±87/31 فردی به طور کلی نتایج این بررسی بیانگر این است که سبک‌های ترجیحی اصلی (ماژور) دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی به ترتیب شامل: سبکهای حرکتی، دیداری، لمسی، شنیداری، گروهی، و سبک فردی بود. سبک‌های ترجیحی یادگیری دانشجویان بر حسب رشته تحصیلی حاکی از این است که سبک ترجیحی یادگیری حرکتی و دیداری در دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی، سبک اصلی است و در اولویت قرار دارند. ولی میانگین آن در دانشجویان دندانپزشکی کمتر از دانشجویان پزشکی است که این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود (در آزمون آماری کای دو مقادیر p برای سبک ترجیحی یادگیری حرکتی 039/0 p=و برای سبک ترجیحی یادگیری دیداری 048/0 p=بود). فراوانی سبک لمسی که در اولویت سوم و سبک گروهی که در اولویت پنجم سبک‌های یادگیری قرار دارد، در دانشجویان پزشکی کمتر از دندانپزشکی است ولی این تفاوت‌ها معنادار نمی‌باشد. همچنین نتایج حاکی از آن است که سبک مینور (فرعی) دانشجویان به ترتیب میانگین آن، سبک شنیداری، گروهی و لمسی است. در مقایسه با رشته تحصیلی، روش شنیداری دارای بیشترین نمره به عنوان سبک فرعی در دو گروه است و پس از آن سبک گروهی قرار دارد. با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه، ترجیح سبک حرکتی و دیداری به عنوان روش اصلی در یادگیری دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی و سبک‌های فرعی شامل شنیداری و گروهی است. بر این اساس برای توسعه یادگیری و افزایش کیفیت آن لازم است مدرسین آموزش دروس این دانشجویان را با توجه به سبک‌های یادگیری آنان طرح‌ریزی و اجرا نمایید. با توجه به اولویت اکثر دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی در بکارگیری سبک حرکتی و دیداری در امر یادگیریشان، شایسته است جهت افزایش توانایی یادگیری فراگیران، آموزش آنها منطبق با سبک یادگیری آنان صورت گیرد. توجه به آموزش عملی و استفاده از روش‌های فعال تدریس و بهره‌گیری مناسب از فضاهای آزمایشگاهی، فضاهای آینده شغلی و مراکز مهارت‌های بالینی صورت پذیرد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1188-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1188-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Maghbouli, Leili and Aghamohammadi, Davoud and JhalehNaderi, Nima and Maghbouli, Mi}, title = {Attitude Of Senior Medical Students On The Use Of Opioid To Manage Patients\' Pain}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {299-300}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نگرش دانشجویان سال آخر پزشکی به مسکن‌های اپیوییدی جهت تسکین درد بیماران}, abstract_fa ={درد ناشی از بیماری‌ها، یکی از شکایات رایج بیماران است. مطالعات مختلف نشان می‌دهند 69 درصد بیماران دردمند، جهت تسکین دردشان داروی کافی دریافت نمی‌کنند(1). مطالعات مختلف در اقصی نقاط دنیا بیانگر این امر هستند که آگاهی ناکافی دانشجویان پزشکی و پزشکان از داروهای ضد درد، نگرش منفی ایشان و از همه مهم‌تر عدم آشنایی با اندیکاسیون‌های تجویز این داروها، از جمله مهم‌ترین عوامل دخیل در این امر هستند(1تا3). هدف این مطالعه ارزیابی نگرش دانشجویان پزشکی در خصوص استفاده از مسکن‌های اپیوییدی است، تا با شناسایی موانع، بتوان راه‌حل‌های ممکن را ارائه نمود. این پژوهش، یک مطالعه توصیفی است که جامعه پژوهش متشکل از 200 نفر از دانشجویان سال آخر پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1388 (مهر تا اسفند) می‌باشد که در هنگام انجام پژوهش در یکی از بخش‌های بالینی مرکز آموزشی درمانی مشغول به تحصیل بوده‌اند. روش نمونه‌گیری در این پژوهش تصادفی بوده است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق‌ساخته‌ای است که بر اساس پژوهش‌های قبلی (4و5) تهیه شده است، پرسشنامه شامل دو بخش است. بخش اول مربوط به خصوصیات دموگرافیک افراد شامل سن، جنس و بخش دوم شامل سؤالات سنجش نگرش (شامل 6 سوال) می‌باشد. جمع نمره نگرش هر یک از پاسخ‌دهندگان نیز بر حسب امتیاز کسب شده براساس مقیاس لیکرت از 1برای کاملاً مخالف تا 5 برای کاملاً موافق محاسبه شد. حداکثر نمره پرسشنامه 30 و حداقل آن نمره 6 بوده است. پس از استخراج نمره نگرش هر دانشجو، در صورتی که نمره کسب شده پرسشنامه کمتر از 17 بود نگرش منفی و در صورتی که بالاتر یا مساوی 18 بود، نگرش مثبت در نظر گرفته می‌شد. داده‌ها توسط نرم‌افزارSPSS-16 و با استفاده از روش‌های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شد. از تعداد 200 دانشجوی پزشکی که پرسشنامه‌ها در بین ایشان توزیع گردید، 173 مورد(5/86درصد ) به طور کامل به سؤالات پاسخ دادند. از بین ایشان، 102 نفر (59 درصد) دارای نگرش منفی و 71 نفر (41 درصد) دارای نگرش مثبت (18نمره مساوی یا بیشتر از 18) بودند. 132 نفر از دانشجویان (74/73 درصد) میزان آگاهی و توانمندی خود را در خصوص تشخیص اندیکاسیون تجویز مخدرها ناکافی دانستند. 88 نفر از ایشان نیز(16/49 درصد) اذعان نمودند در خصوص شناخت عوارض ناشی از مخدرها و مداخلات مورد نیاز در صورت بروز عوارض آگاهی کافی ندارند. 139 نفر از این دانشجویان (6/77 درصد) در این مطالعه اعلام نمودند در صورت برگزاری، در کلاس‌ها یا کارگاه‌های مدیریت درد در بیماران بیمار شرکت خواهند نمود. 59 درصد از دانشجویان سال آخر پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در این مطالعه، نگرش منفی به استفاده بهینه از مسکن‌های اپیوییدی و تجویز آنها نشان دادند که این یافته ها منطبق بر یافته‌های برخی مطالعات دیگر می‌باشد (5). همچنین یافته‌های مطالعه حاضر نگرانی دانشجویان سال آخر پزشکی را از عدم آگاهی کافی نسبت به درد نشان می‌دهد که با نتایج دو مطالعه انجام شده در این زمنیه مطابقت دارد(7و6). بلانی و همکارانش نیز در مطالعه خود ذکر کرده‌اند که دانشجویان پزشکی معتقدند جهت بهبود مراقبت درد از بیماران به آموزش‌های بیشتری نیاز دارند(8). یافته‌های این مطالعه با تأیید مطالعات پیشین، بر این امر صحه می‌گذارد که آموزش pain management در دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران کافی نبوده و برگزاری دوره‌های آموزشی در سیستم آموزش پزشکی، همراه با ارائه اهمیت کاربردی این آموزش‌ها می‌تواند جهت بهبود این پدیده سودمند واقع شود.}, keywords_fa = {نگرش, دانشجویان سال آخر پزشکی, مسکن اپیوییدی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1077-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1077-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Eskandari, Manijeh and Joolaee, Soodabeh and Hosseini, Vahide}, title = {Critical Appraisal}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {296-298}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارزشیابی نقادانه}, abstract_fa ={عملکرد مبتنی بر شواهد (evidence base practice) فرایندی شامل پنج مرحله است: 1- ایجاد یک سؤال بالینی ساختاریافته به طوری که بتواند جواب داده شود، 2- جستجوی بهترین شواهد در دسترس، 3-ارزشیابی نقادانه شواهد از لحاظ روایی و اهمیت، 4- کاربرد شواهد در عمل، 5- ارزشیابی عملکرد افراد بر اساس شواهد. ارزشیابی نقادانه به عنوان مرحله سوم این فرایند عبارت است از فرایند بررسی سیستمیک و دقیق تحقیقات برای قضاوت درباره موثق بودن آن و ارزش و ارتباط آن در یک زمینه خاص. ارزشیابی نقادانه یک مهارت ضروری برای عملکرد مبتنی بر شواهد است زیرا به کارکنان بالینی‌ اجازه می‌دهد که شواهد تحقیقات پایا و کارآمد را پیدا کنند و مورد استفاده قرار دهند. ارزشیابی نقادانه را می‌توان به عنوان فرایندی جهت مرور یک مطالعه به منظور یافتن اطلاعات با ارزش موجود در آن تعریف کرد؛ یا ارزشیابی نقادانه را می‌توان فرایندی منظم در جهت مرور میزان صحت نتایج یک مطالعه پژوهشی دانست تا بر اساس آن بتوان تصمیمی مناسب در جهت کاربرد نتایج آن مطالعه اتخاذ نمود. تفکر نقادانه (critical thinking) و ارتباط آن با ارزشیابی نقادانه تفکر نقادانه فرایندی است که ما برای کشف و تطبیق مفروضات خود به کار می‌بریم. تصمیم‌گیری ما بر پایه مفروضات ما است. برای تصمیم‌گیری صحیح در زندگی ما نیازمند به این هستیم که مطمئن باشیم که این مفروضات صحیح و معتبر هستند. اما مفروضات ما همیشه صحیح نیستند و از طرف دیگر مفروضاتی که پایه تصمیمات ما هستند ممکن است هرگز آزمون نشوند. ممکن است ما از وجود این مفروضات آگاه باشیم یا نباشیم. تعامل با دیگران در کشف این مفروضات به ما کمک می‌کند. این مرحله اول تفکر انتقادی است. از هنگامی که ما می‌دانیم مفروضات ما چه هستند وارد فاز دوم تفکر انتقادی یعنی «تحقیق» می‌شویم. ما در تحقیق برای چک کردن مفروضات خودمان تلاش می‌کنیم، برای این که مطمئن شویم آنها درست و معتبر هستند یا نه؟ برای این کار احتیاج داریم که با محدوده وسیعی از منابع مانند گفتگو با مردم، خواندن متون مرتبط، جستجوی سایت‌ها و نظر افراد متخصص استفاده ‌کنیم. مرحله سوم و پایانی تفکر انتقادی وارد کردن دو مرحله قبلی در عملکرد، و کاربرد آن مفروضات در تصمیم‌گیری است. تصمیماتی که بر پایه تفکر نقاد گرفته می‌شود به احتمال زیاد بیش از آن چه ما احساس می‌کنیم قابل اطمینان است. تفکر نقادانه یک تراوش فکری منطقی، تفسیر فعال ماهرانه وارزشیابی مشاهدات، ارتباطات و اطلاعات می‌باشد. اگر چه در بعضی از متون اصطلاح تفکر نقادانه به طور مسامحه‌انگارانه معادل با ارزشیابی نقادانه به کار رفته؛ اما در واقع این دو یکی نیستند هرچند با هم خیلی مرتبطند؛ یعنی تفکر نقادانه در برگیرنده ارزشیابی نقادانه است و یک پیش‌شرط برای ارزشیابی نقادانه محسوب می‌شود. به عبارتی ما از همه مراحل تفکر انتقادی در ارزشیابی نقادانه استفاده می‌کنیم. در ارزشیابی نقادانه ما در ابتدا مفروضاتی داریم که از طریق خواندن متون مرتبط و جستجوی سایت‌ها، این مفروضات را به منصه آزمون قرار می‌دهیم و در نهایت بر پایه آن تصمیم می‌گیریم. در واقع تفکر نقادانه پایه ارزشیابی نقادانه است و ما چنانچه قصد داشته باشیم که مهارت‌های ارزشیابی نقادانه را بهبود ببخشیم باید ابتدا مهارت‌های تفکر نقادانه را بهبود ببخشیم. روش‌های بهبود مهارت تفکر نقادانه و چالش‌های آن روش‌های تقویت مهارت‌های تفکر نقادانه عبارت است از ایجاد گفتگوی فعال بین استاد و دانشجو، تشویق بازاندیشی از طریق فعالیت‌هایی مثل نوشتن ژورنال و استفاده از بحث گروهی، استفاده از مسابقات تفکر نقادانه به منظور تشویق دانشجویان به ارائه پیشنهادهایی برای تصمیم‌گیری بالینی یا اخلاقی، استفاده از روش‌های یاد‌گیری مشارکتی مثل پویایی گروه. در رابطه با مهارت‌های تفکر نقادانه نیز هر چند این ادعا وجود دارد که این مهارت‌ها در دانشگاه‌ها آموخته می‌شود و یک سری آزمون نیز به منظور ارزشیابی آن طراحی شده‌اند؛ اما موضوع به این سادگی نیست. تحقیق نشان می‌دهد توانایی تفکر نقادانه در معلمین بعضی مواقع بیشتر از دانشجویان آنها نیست علاوه بر این براساس نتایج تحقیق اگر دانشجویی از نظر اهداف دانشگاهی بتواند تفکر نقادانه داشته باشد ضرورتاً به این معنی نیست که در بالین هم تفکر نقادانه خواهد داشت. مهارت‌های ارزشیابی نقادانه وچالش‌های آن علاوه بر نیاز به مهارت‌های تفکر نقادانه به عنوان یک پیش‌نیاز، کارکنان بالینی همچنین به دانش و مهارت‌های دیگری برای ارزشیابی نقادانه تحقیقات احتیاج دارند. مهارت‌هایی مانند جستجو و نقد تحقیقات، توانایی خواندن و تفسیر و انتقال تحقیقات به عمل و مهارت‌هایی برای ارزشیابی قدرت شواهد لازم هستند. آموزش یکی از شایع‌ترین عوامل تعیین‌کننده در استفاده کارکنان از نتایج تحقیقات است . کارکنان بالینی احتیاج به فرصت‌های آموزش مداوم برای تقویت مهارت‌های ارزشیابی نقادانه خود دارند. البته همان چالش موجود در زمینه ایجاد تفکر نقادانه در زمینه ارزشیابی نقادانه نیز وجود دارد و تحقیقات نشان می‌دهد که حتی اگر مهارت‌های ارزشیابی نقادانه در برنامه‌های کارکنان سلامت آموزش داده شوند هنوز ممکن است دانشجویان ندانند چطور این مهارت‌ها را در عملکرد بالینی خود ادغام کنند. ارزشیابی نقادانه یک ضرورت در آموزش پرستاری معلمین پرستاری این فرصت را دارند که عامل تغییر تسهیل‌کننده در ایجاد پرستاری مبتنی بر شواهد بشوند. مهم‌ترین و اولین نقش معلمین پرستاری عمیق‌سازی پایه آموزش در پرستاری مبتنی بر شواهد است. با توجه به اینکه مهم‌ترین چالش آموزشی در این راستا کسب مهارت‌های تفکر نقادانه و ارزشیابی نقادانه است، بنابراین تمام راهبردهایی که بتواند در این زمینه کمک ‌کند می‌تواند مفید واقع شود. ژورنال کلاب (journal club) برای آموزش تفکر نقادانه و ارزشیابی نقادانه می‌تواند مفید واقع شود. شواهد نشان می‌دهد که مهارت‌های ارزشیابی نقادانه وقتی یک موضوع در یک زمینه مرور می‌شود، توسعه پیدا می‌کند. علاوه بر ژورنال کلاب استفاده از استراتژی‌هایی مانند تحلیل وقایع، و گفتن داستان نیز می‌تواند مفید باشد. هر چند عوامل زیادی مانند محدودیت زمان و عدم استقلال به عنوان چالش بر سر راه پرستاری مبتنی بر شواهد در تحقیقات مطرح شده است. اما چالش برانگیزترین مانع، آموزش ارزشیابی نقادانه متون پرستاری است. اما به نظر می‌رسد که رفع این مانع آموزشی می‌تواند پاره‌ای از موانع غیرآموزشی در اجرای پرستاری مبتنی بر شواهد را نیز تحت‌الشعاع قرار دهد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1018-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1018-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Asayesh, Hamid and Ghorbani, Mostafa and Safari, Roya and Borghaei, Afsaneh and Rezapour, Aziz and Mansoorian, Morteza and Taghavi, Ahm}, title = {Effective Factors On Educational And Research Activities Of The Teachers In Golestan University Of Medical Sciences}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {294-295}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر بر میزان فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی اساتید دانشگاه علوم پزشکی گلستان}, abstract_fa ={هدف اولیه دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی، آموزش فراگیران است و فعالیت آموزشی از ضروری‌ترین جنبه‌های مورد انتظار در محیط‌های دانشگاهی می‌باشد(1). با این وجود، برخی بر این باورند که فعالیت‌های آموزشی نمی‌توانند برای ارتقای آکادمیک اعضای هیأت‌علمی به کار روند و به عبارت دیگر، اگر چه این دسته از فعالیت‌ها برای حضور در محیط آکادمیک ضروری هستند، ولی برای ارتقای مرتبه، کافی نخواهند بود(2و3). این امر سبب شده تا در طول زمان دستیابی به ا آموزش فراگیران به عنوان هدف اصلی دانشگاه‌ها دستخوش تغییراتی شده و از مسیر اصلی خود منحرف شود. یکی از علل این مشکل توجه نامتناسب به امر پژوهش تلقی می‌شود به نحوی که انتظارات در زمینه انجام تحقیقات و انتشار نتایج روز به روز بیشتر شده و تصمیم‌گیری در مورد ارتقای آکادمیک منحصراً بر اساس تعداد مقالات منتشر شده، که معیاری ملموس و قابل اندازه‌گیری است، صورت می‌پذیرد. از طرفی، به روشنی دلایل این تغییر مشخص نمی‌باشد و معلوم نیست که آیا عواملی به جز عواملی انگیزشی در این تغییر دخیل هستند یا نه؟ لذا مطالعه حاضر به منظور شناسایی عوامل مؤثر بر میزان عملکرد فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی اساتید دانشگاه‌ها صورت پذیرفت. در این مطالعه مقطعی کلیه اساتید (46 نفر) دانشگاه علوم پزشکی گلستان که در طی سال 85-1383 طرح پژوهشی داشتند انتخاب شدند. در نهایت به پرسشنامه پس از 3 بار ارسال 40 نفر پاسخ دادند. ابزارهای گردآوری داده‌ها این مطالعه شامل فرم پرسشنامه فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی اساتید بود که در مطالعات گروه انتقال دانش دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد استفاده قرار گرفته بود(4) تکرارپذیری پرسشنامه با همبستگی درون خوشه‌ای 69/0 تا 72/0 و پایایی در بعد یکنواختی درونی نیز با آلفای کرونیاخ 63/0 تا 76/0 مورد تأیید قرار گرفته بود. حیطه‌های موردنظر در پرسشنامه شامل متغیرهای دموگرافیک و شغلی محققین و یک سؤال در مورد «درصد زمان اختصاص یافته به فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی از کل فعالیت‌هایشان در طی 2 سال گذشته» بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر شاخص‌های توصیفی از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی چند متغیره به شیوه Enter استفاده شد. در رگرسیون خطی که درصد زمان اختصاص یافته به فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی از کل فعالیت‌ها به عنوان متغیر وابسته و سن و جنس، داشتن پست اجرایی، سابقه اشتغال، تمام یا نیمه وقت بودن فرد، رتبه علمی و نوع رشته تخصصی به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل در نرم‌افزارSPSS-11.5 صورت پذیرفت. از بین 40 مدرس مورد بررسی، 27 نفر (5/67 درصد) مرد بودند. میانگین سنی مدرسان 07/42 سال (انحراف معیار 46/6 سال) بود. 7 نفر (5/17 درصد) از مدرسین غیر هیأت‌علمی، 17 نفر (5/42 درصد) مربی، 10 نفر (25 درصد) استادیار و مابقی دانشیار بودند و 32 نفر (80 درصد) به صورت تمام وقت فعالیت می‌نمودند.در کل میانگین سال‌های فعالیت در دانشگاه 23/10 سال با انحراف معیار 85/4 سال به دست آمد. در مورد زمان صرف شده جهت فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی، اساتید گروه علوم پایه در مقایسه با علوم بالینی و علوم بهداشتی زمان بیشتری را به فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی اختصاص می‌دادند ولی این اختلاف معنادار نبود. در مورد عوامل مؤثر بر میزان فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی اعضای هیأت‌علمی آنالیز رگرسیون نشان داد که درصد زمان اختصاص داده شده به فعالیت‌های آموزشی با داشتن فعالیت اجرایی رابطه معکوس و معنادار (02/0P=) و درصد زمان اختصاص داده شده به فعالیت‌های پژوهشی با نوع خدمت (04/0P=) و مرتبه علمی فرد (01/0P=) ارتباط معنادار دارد. بدین معنی که در مدرسین تمام وقت و دانشیار (نسبت به استادیار) میزان این فعالیت‌ها بیشتر بوده است. در این مطالعه مشخص گردید که اساتید علوم پایه نسبت به علوم بالینی و بهداشتی زمان بیشتری را صرف آموزش و پژوهش می‌کنند. در مطالعه‌ای توسط نجات و همکاران نشان داده شد که اساتید علوم بالینی نسبت به اساتید علوم پایه و سیستم های بهداشتی زمان بیشتری را صرف آموزش و پژوهشگران علوم پایه نسبت به دو گروه دیگر زمان بیشتری را صرف پژوهش می‌کنند و همچنین در این مطالعه نداشتن مسؤولیت اجرایی به عنوان عامل مؤثر در زمان اختصاص یافته به آموزش همخوان با مطالعه نجات و همکاران بود(5). در مورد عوامل موثر بر میزان فعالیت‌های پژوهشی اساتید، یافته‌های مطالعه فعلی نشان داد که اساتید تمام وقت نسبت به پاره وقت و دانشیاران نسبت به استادیاران زمان بیشتری را به فعالیت‌های پژوهشی اختصاص می‌دادند که این نتایج در راستای مطالعه عبادی‌فر و همکاران بود(6). به طور کلی و به عنوان نتیجه‌گیری نتایج مطالعه نشان داد که عوامل انگیزشی نظیر ارتقا مرتبه برای شرکت در فعالیت‌های پژوهشی سبب می‌شود تا اعضای هیأت‌علمی اهمیت بیشتری برای انجام پژوه‌های تحقیقاتی قایل شوند و این عامل در کنار داشتن مسؤولیت‌های اجرایی سبب کاهش زمان صرف شده برای فعالیت‌های آموزشی می‌شود.}, keywords_fa = {آموزش, پژوهش, دانشگاه علوم پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1282-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1282-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Allami, Abbas and Sarreshtehdari, Majid and Derakhshan, Fariba and Safdari, Fateme}, title = {Innovation In Medical Education Based On Quality Management Model : An Experiment In Medical School, Ghazvin University Of Medical Sciences}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {291-293}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نوآوری در آموزش پزشکی بر پایه مدل ایرانی مدیریت کیفیت آموزش: تجربه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین}, abstract_fa ={روزمرگی، عدم توجه به نیازهای در حال تغییر و بی‌توجهی به رضایت‌مندی دریافت‌کنندگان خدمات دانشکده‌ها از جمله دانشجویان؛ خطراتی هستند که مدیریت دانشکده‌های پزشکی را تهدید می‌کند. ساختار مرکزگرای دانشکده‌های پزشکی کشور باعث شده است که ارتقای کیفیت، بهبود سطح دانش‌آموختگان و رقابت با سایر دانشکده‌های پزشکی کمتر مورد توجه قرار گیرد. با توجه به تحولات جهانی، دانشکده‌ها مجبور خواهند شد برای بقای خود به ارتقای کیفیت، نوآوری، بهره‌وری و رقابت تنگاتنگ با سایر رقبا توجه بیشتری نمایند(1و2). تعدادی از دانشکده‌ها معیارهای مدل بالدریج را برای دستیابی به کیفیت بالاتر مورد استفاده قرار داده‌اند(3). وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با ایجاد تغییراتی جهت بومی ‌نمودن مدل، آن را با نام مدیریت کیفیت آموزش ایرانی (IEQM) معرفی نمود. طی دو سال گذشته، ده دانشکده از این مدل برای ایجاد نوآوری و تغییر استفاده کرده‌اند. ما در این نامه تجربیات مقدماتی دانشکده پزشکی قزوین را در پیاده‌سازی این مدل تشریح می‌نماییم. ابتدا یک مرکز عهده‌دار برنامه‌های مدیریت کیفیت در آموزش گردید. تمامی‌ کارکنان آموزشی و اداری و تعدادی از اعضای هیأت‌علمی‌ در قالب چندین کارگاه آموزشی اصول و مبانی مدل را فرا گرفته و در زیر گروه‌های هفت‌گانه این مدل (رهبری، برنامه‌ریزی راهبردی، تمرکز بردانشجویان، ذی‌نفعان و بازار، سنجش، تحلیل و مدیریت دانش، تمرکز بر کارکنان و اعضای هیأت‌علمی دانشکده، مدیریت فرایند و نتایج عملکرد دانشکده)(4) تقسیم شدند. کلیه فرآیندها و نتایج حاصله در دانشکده ثبت و به ترتیب به وسیله جداول فرآیند و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج ارزیابی گروه‌های هفتگانه دانشکده در جدول 1 خلاصه گردیده است. کمترین نمره اخذ شده در حیطه‌های تمرکز بر نیروهای کاری و مدیریت فرآیندها به ترتیب با 2/13 و 9/13 درصد و بیشترین امتیاز در حیطه مدیریت با 5/32 درصد کل امتیاز بود. در مجموع دانشکده 41/210 یعنی 21 درصد کل امتیاز را کسب نمود(5). از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز یک گروه کارشناسی برای ارزیابی پیاده‌سازی زیر معیارهای این طرح از دانشکده بازدید نمود. در زمینه آموزش، تأسیس دفتر توسعه آموزش پزشکی در دانشکده باعث بروز تحولات جدیدی گردید. به طور مثال در ابتدا ارزیابی اساتید توسط دانشجویان به طور جدی پیگیری نمی‌شد ولی در حال حاضر تمامی ‌اساتید به طور متوسط توسط 15 دانشجو مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. بررسی‌ها نشان داد که عملکرد اعضای هیأت‌علمی‌ به نحو چشمگیری بهبود پیدا کرده است. همچنین ارزیابی تمامی‌ سؤالات در مقاطع علوم پایه و بالینی قبل از برگزاری امتحانات توسط کارشناسان ارزیاب و ارائه بازخورد به اساتید در این زمینه باعث گردید میزان اعتراضات دانشجویی به سؤالات امتحانی از 27 مورد در نیم سال تحصیلی قبل از شروع برنامه پس از گذشت سه دوره ارزیابی به دو مورد کاهش یابد. ادغام دروس دوره فیزیوپاتولوژی، برگزاری کارگاه‌های غیرحضوری و تأسیس رشته‌های جدید با رویکرد بهینه سازی ظرفیت‌های انسانی و تجهیزاتی دانشکده موارد دیگری بودند که بر پایه اصول IEQM انجام گرفت. اگر چه نمره کسب شده اولیه ضعیف بود، موضوع مهمتر در برنامه برای ارتقای وضع موجود و افزایش امتیازات در ارزیابی‌های بعدی است(6). در حال حاضر مرکز مدیریت کیفیت دانشکده با بیش از دو سال تجربه به شکل سیستماتیک، قادر به ایجاد نوآوری در حوزه‌های مختلف علمی، مدیریتی، پشتیبانی و ایجاد سیستم‌های جدید رهبری مشارکتی است. اولین دلیل موفقیت این بود که فرآیند نوآوری تنها به کمیته یا افراد خاص در دانشکده واگذار نشد و کارکنان و اعضای هیأت‌علمی نیز درگیر طرح شدند. برای دستیابی به این هدف جلسات متعدد با هیأت رئیسه، مدیران گروه‌های آموزشی، اعضای هیأت‌علمی‌ و کارکنان دانشکده برگزار گردید. نکته دوم در موفقیت پیاده‌سازی این مدل جلب مشارکت کلیه ذی‌نفعان است. در واقع رؤسا در محیط‌های دانشگاهی نوآور، نمی‌‌‌توانند تصمیمات را به صورت یک جانبه اخذ کنند. افزایش تعداد مدعوین به جلسات رسمی‌دانشکده، دعوت از نمایندگان گروه‌های ذینفع برای حضور در جلسات مرتبط، استفاده از نظرات استاد مشاور جهت تمامی‌مشکلات دانشجویان اعم از آموزشی و رفتاری از جمله اقداماتی بود که در جهت پیاده‌سازی معیار تمرکز بر دانشجویان و ذی‌نفعان برداشته شد. امتیاز کسب شده از حیطه برنامه‌ریزی راهبردی مناسب نبود. از این رو در دانشکده جایگاه‌ها، اشخاص و گروه‌های مسؤول هر گام، برنامه‌ریزی راهبردی خود را به خوبی مشخص نموده، زمان و منابع مورد نیاز و شاخص‌های کلیدی عملکرد مرتبط با هر یک از هدف‌های راهبردی در نظر گرفته و همه برنامه‌های عملیاتی هر شش ماه توسط گروه برنامه‌ریزی راهبردی مورد بازنگری قرار گرفت تا وضعیت دانشکده در این حیطه بهبود یابد. پاین‌ترین نمره اکتسابی به حیطه تمرکز بر نیروهای کاری تعلق داشت. در بسیاری از موارد نقش کارکنان در تربیت دانش آموختگان توانمند تر و افزایش بهره‌وری، مورد غفلت قرار می‌گیرد. در اختیار گذاشتن اطلاعات لازم، شریک نمودن در مسائل و مشکلات محل خدمت، استفاده از نظرات کارشناسی، ارائه بازخورد به موقع و مناسب نسبت به عملکرد کارکنان و حفظ رضایت‌مندی آنان از عوامل اصلی ارتقای سطح عملکرد این گروه تأثیرگذار است. برای اصلاحات در این حیطه ابتدا باید اصلاحاتی در حیطه رهبری صورت می‌گرفت که تعدادی از آن‌ها اشاره شد. قبل از اجرای طرح در دانشکده تنها شرح وظایف کارکنان مشخص بود. پس از ارائه آموزش‌های لازم، کارکنان فرآیندهای واحد خود را به تفکیک ترسیم و در اختیار ذی‌نفعان قرار دادند. در نتیجه این رویکرد، امکان حفظ و ارتقای فرآیندهای دانشکده امکان‌پذیر گردید. با این حال در زمینه ثبت و انتقال تجربیات و افزایش دانش مجموعه کاری، دانشکده هنوز در ابتدای راه است و مدیریت باید فراهم آوردن زمینه پیاده‌سازی آن را از اولویت‌های اصلی خود بداند(7). گردآوری داده‌ها و تجزیه و تحلیل روند آن‌ها برای شناسایی نیازهای در حال تغییر ذی‌نفعان کلیدی از جمله دانشجویان ضروری است. در این راستا ارزیابی سالیانه نتایج مداخلات در حیطه آموزش، بررسی روند نتایج پیشرفت تحصیلی دوره‌های قبلی دانش‌آموختگان به وسیله دفتر توسعه آموزش انجام می‌گیرد. باید متذکر شد ارتباط دادن نتایج حاصله به این مدل الزاما به معنی آن نیست که پیاده‌سازی مدل منجر به بروز تغییر شده، بلکه در بعضی موارد تنها بروز تغییرات تسریع و تسهیل شده است. نتیجه‌گیری دانشکده‌ها می‌توانند بر اساس توانایی‌های خود با تعدادی از معیارهای IEQM شروع به کار کنند و کار را تا استقرار کامل معیارها طی چند سال ادامه دهند. اصلی‌ترین نتیجه حاصل از استقرار این مدل، ‌همسویی و یکپارچگی فرایندها در دانشکده است. مرور این تجربه نشان می‌دهد بکارگیری مدیریت کیفیت آموزش، پیاده‌سازی طرح‌های متعدد نوآورانه را در دانشکده‌های پزشکی امکان‌پذیر می‌نماید.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1749-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1749-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Gandomkar, Roghieh and Salsali, Mahvash and Mirzazadeh, Azim}, title = {Factors Influencing Medical Education In Clinical Environment: Experiences Of Clinical Faculty Members}, abstract ={Introduction: Clinical teaching is a major part of medical education without which it is impossible to train competent physicians .With regard to the complexity of clinical teaching, current changes in medical environment and diverse roles of clinical teachers, the necessity of doing a comprehensive study on such phenomenon, was felt. This study aimed to explore effective background factors of clinical education based on clinical teachers’ experiences. Methods: This is a qualitative study with conventional content analysis. Data were collected through purposive sampling and semi-structured interviews conducted with clinical teachers, informal interviews conducted with the students, and field observations. Results: Based on the obtained results of coding steps, educational structure, professional duties and motivational elements were background factors affecting clinical teaching. Education time constraints, diverse and overloaded duties of clinical teachers, lack of financial support, lack of an appropriate position for teaching, priority of research over education and the challenges in teachers’ role are the most important factors affecting clinical teaching. Conclusions: Making a change in educational structure to have a culture that values clinical teaching and respects that as a service can solve a lot of clinical teaching and clinical teachers’ problems. The findings of the present study can help the authorities in medical universities and faculty members to take strategies to promote the quality of clinical teaching.}, Keywords = {Clinical teaching, Faculty members, Qualitative research, Background factors in clinical teaching}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {279-290}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر بر آموزش پزشکی در محیط بالینی: تجارب اعضای هیأت‌علمی بالینی}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش بالینی بخش مهمی از آموزش در دوره پزشکی می‌باشد که بدون آن تربیت پزشکانی شایسته و کارآمد غیر ممکن می‌باشد. با توجه به پیچیدگی‌های موجود در آموزش بالینی، تأثیرپذیری آن از عوامل مختلف محیطی، تغییرات اخیر در محیط بالینی و نقش‌های چندگانه اعضای هیأت‌علمی بالینی، لزوم بررسی این پدیده به صورت جامع احساس شد. این تحقیق به تبیین عوامل زمینه‌ای مؤثر بر آموزش بالینی با تکیه بر تجارب اعضای هیأت‌علمی بالینی می‌پردازد. روش‌ها: این مطالعه کیفی به روش تحلیل محتوای مرسوم انجام شد. داده‌ها با استفاده از نمونه‌گیری مبتنی بر هدف و مصاحبه فردی نیمه ساختارمند با اعضای هیأت‌علمی بالینی، مصاحبه‌های غیررسمی با فراگیران و مشاهده در عرصه جمع‌آوری شد.‌ نتایج: براساس یافته‌های حاصل از مراحل کدگذاری، ساختار آموزشی، وظایف حرفه‌ای و عوامل انگیزشی عوامل زمینه‌ای هستند که بر آموزش بالینی اثر می‌گذارند. از دید مشارکت‌کنندگان محدود بودن زمان در اختیار برای آموزش، وظایف و مسؤولیت‌های متنوع، گسترده و با حجم بالای اعضای هیأت‌علمی، عدم تأمین مالی، نبود شأن و منزلت مناسب برای آموزش، پررنگ بودن نقش پژوهش در مقایسه با آموزش و چالش‌های نقش معلمی از مهم‌ترین عوامل زمینه‌ای هستند که آموزش بالینی را متأثر می‌سازند. نتیجه‌گیری: تغییر ساختار آموزشی به سمت ایجاد فرهنگی که به آموزش بالینی به عنوان یک خدمت بها داده شود می‌تواند بسیاری از مشکلات آموزش بالینی و اعضای هیأت‌علمی را مرتفع نماید. نتایج این پژوهش می‌تواند مسؤولان دانشگاه‌های علوم پزشکی و اعضای هیأت‌علمی را در یافتن راه‌کارهایی برای ارتقای فرایند آموزش بالینی یاری رساند.}, keywords_fa = {آموزش بالینی, اعضای هیأت‌علمی, پژوهش کیفی, عوامل زمینه‌ای آموزش بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1741-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1741-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Rafeey, Mandana and Javadzadeh, AliRez}, title = {Effective Factors In Evaluation Of University Professors’ Teaching: Clinical Residents’ Point Of View In Tabriz University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: One approach for the promotion of medical education is to evaluate the university professors’ teaching performance. A commonly-used technique is the student-based evaluation. This study aimed at determining the effective factors in the student-based evaluation of the university teachers’ performance in clinical education. Methods:This is a descriptive cross-sectional survey performed on medical residents in Tabriz University of Medical Sciences in June 2009. Data was collected by a questionnaire containing 44 items arranged in two sections. The respondents evaluated the statements on a five level Likert scale. The collected data were analyzed by SPSS-16. Results: In the clinical education domain, 94.4% of residents evaluated "the education during operation" as the most important factor. Other important factors were "the explanation ability" (86%) in the teaching ability domain, the "professors' knowledge ability and expertise" (93.5%) in the knowledge and skill domain, and "non-judgmental and non-humiliating behavior" (79%) in the personal characteristics and comportment domain. From the residents’ viewpoint, the most important educational domain affecting the evaluation of the academic members were the clinical education domain (average 4.39%) and the professors' knowledge ability and expertise (average 4.29%). Conclusion: Considering the nature of residency, practical training is of great importance. This study indicated that residents also consider practical training factors influential in evaluating their professors’ performance. The study pinpointed clinical education, teaching ability, comportment and personal characteristics, and knowledge and skill domain as important domains in evaluating university professors.}, Keywords = {Clinical Education, Residency, Student-based Evaluation, Faculty Evaluation}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {269-278}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر در ارزشیابی آموزش بالینی از دیدگاه رزیدنت‌های دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1388}, abstract_fa ={مقدمه: یکی از رویکردهای ارتقای کیفیت آموزش، ارزشیابی عملکرد آموزشی اساتید است. یکی از متداول‌ترین این روش‌ها ارزشیابی آموزش توسط دانشجویان است. این مطالعه به منظور تعیین عوامل مؤثر در ارزشیابی اساتید بالینی از دیدگاه رزیدنت‌های دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1388 اجرا شد. روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه کلیه دانشجویان دوره تخصصی (دستیاران) مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در خرداد 1388(360 نفر) بود که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار سنجش پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته با 44 سؤال بود که در دو بخش تنظیم شد. داده‌های به دست آمده در نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی ارائه شدند. برای مقایسه میانگین حیطه‌های اصلی ارزشیابی از تست آماری ANOVA استفاده شد. نتایج: در حیطه فرایند آموزش بالینی 4/94 درصد دستیاران آموزش در حین عمل جراحی را مهم‌ترین عامل دانستند. در فرایند تدریس، توانایی در تفهیم درس را در 86 درصد و در حیطه دانش و مهارت، توان علمی و دانش تخصصی استاد در 5/93 درصد و در حیطه ویژگی‌های فردی و اخلاقی، عدم سوگیری و تحقیر دانشجویان در 79 درصد موارد مهم‌ترین عامل دانسته شد. از دیدگاه دستیاران شرکت‌کننده در مطالعه مهم‌ترین حیطه آموزشی مؤثر در ارزشیابی اعضای هیأت‌علمی بالینی فرایند آموزش بالینی با میانگین 39/4 و دانش و مهارت اساتید با میانگین 29/4 بود. نتیجه‌گیری: عوامل مرتبط با آموزش در چهار حیطه آموزش بالینی، فرایند تدریس، دانش و مهارت و خصوصیات فردی در ارزشیابی اعضای هیأت‌علمی بالینی مهم تلقی گردید. با توجه به اهمیت آموزش بالینی در تربیت نیروی انسانی متخصص در نظام سلامت پیشنهاد می‌گردد در ارزشیابی اعضای هیأت‌علمی بالینی، به آموزش بالینی و عملی اهمیت بیشتری داده شود.}, keywords_fa = {ارزشیابی, آموزش بالینی, دستیاران تخصصی, دیدگاه}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-962-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-962-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Jalalinia, Seyedeh fatemeh and Alhani, Fatemeh}, title = {Pathology Of Training The Course On Emergency, And Crisis Management In Nursing Curriculum: A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: There is a need for revising our nursing educational curriculum regarding emergencies and crisis management. This study aimed to explore students and instructors' experiences and perspectives about emergency and crisis management in nursing. Methods: In this qualitative study by using a content analysis approach four faculty members,and seven senior and junior undergraduate nursing students were selected through purposeful sampling method. Semi-structured interviews were held to gather data. All interviews were transcribed andanalysed manually. Results: The analysis of the transcripts showed four main themes including management and coordination, management and planning of theoretical instruction, management and planning of clinical instruction, students' knowlegeability. One final theme as management Was recognised. Conclusion: The compromising factors in the process of emergency nursing education are related to ineffective management and lack of continuous evaluation of the final product of the process. Evaluating the educational process and conducting studies in order to employ their results in practice will be precious in empowering students and promoting their capabilities.}, Keywords = {Education, Crisis and emergency Nursing, Qualitative Study, Content analysis, Students}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {254-268}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آسیب شناسی «آموزش درس بحران، فوریت‌ها و حوادث غیر مترقبه» در دانشجویان پرستاری: مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: لزوم برنامه‌ریزی‌های ریشه‌ای در زمینه آموزش و مدیریت شرایط اورژانس و بحران، از مسائلی است که دارای اهمیت فراوان است. هدف از این مطالعه تبیین تجارب و نظرات اساتید و دانشجویان پیرامون فرآیند آموزش درس پرستاری بحران، فوریت‌ها و حوادث غیرمترقبه بود. روش‌ها: این پژوهش مطالعه‌ای کیفی به روش تحلیل محتوا است که 4 عضو هیأت‌علمی، 2 دانشجوی سال سوم و 5 دانشجوی سال آخر مقطع کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بر اساس نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و مصاحبه شدند. کلیه مصاحبه‌ها روی کاغذ پیاده شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: در تحلیل دست نوشته‌ها، چهار طبقه اصلی شامل مدیریت و هماهنگی، مدیریت و برنامه‌ریزی آموزش نظری، مدیریت و برنامه‌ریزی آموزش بالینی، توانمندی دانشجو و نهایتاً یک تم اصلی تحت عنوان مدیریت استخراج گردید. نتیجه‌گیری: عوامل آسیب‌رسان در فرآیند آموزش درس بحران، فوریت‌ها و حوادث غیرمترقبه معلول مدیریت نامناسب و عدم انجام ارزشیابی مداوم از محصول نهایی این فرآیند است. ارزشیابی از طریق انجام تحقیقات و استفاده از نتایج آنها و گرفتن بازخورد می‌تواند در ایجاد تغییرات لازم و ارتقای توانمندی دانشجویان و پرستاران شاغل مؤثر باشد.}, keywords_fa = {آموزش, پرستاری بحران, فوریت‌ها و حوادث غیرمترقبه, مطالعه کیفی, تحلیل محتوا, دانشجویان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1090-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1090-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Valizadeh, Sosan and Rahmani, Azad and Davoodi, Arefeh and Aminiaee, Nasim}, title = {Comparison Of The Effect Of Clinical Education And Assessment Using Portfolio And Blended Methods On Cognitive Learning Of Nursing Students In Clinical Settings}, abstract ={Introduction: There is a growing pace in using portfolio in clinical education of nursing students. Although qualitative researches have shown that this method may enhance clinical learning of students, up to now, this effect has not been proved with quantitative methods. Therefore, the purpose of the present study was to assess the effect of clinical education and assessment through portfolio on cognitive learning of nursing students in clinical settings. Methods: This quasi-experimental study was conducted in Tabriz nursing and midwifery faculty. The population studied consisted of all final year nursing students divided into two groups of control (15 students) and experiment (20 students) through non-random method. Education and clinical assessment with regard to cognitive goals in coronary care unit were done by portfolio in study group, and by a blend of traditional methods in control group. A researcher made cognitive test was designed to measure learning. The data were analyzed by dependent and independent t- test through SPSS. Results: Both blended and portfolio methods significantly enhanced the cognitive learning of nursing students. Portfolio significantly enhanced cognitive learning of nursing students more than the blended method. Conclusion: Portfolio is a suitable method to enhance cognitive learning of nursing students in clinical settings, but this finding needs further investigation.}, Keywords = {Portfolio, Cognitive learning, Clinical learning, Clinical assessment, Nursing students}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {245-253}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه تأثیر آموزش و ارزیابی بالینی به روش مجموعه کار با روش تلفیقی، بر یادگیری شناختی دانشجویان پرستاری در محیط‌های بالینی}, abstract_fa ={مقدمه: استفاده از روش مجموعه کار در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری رو به افزایش است. مطالعات کیفی نشان داده‌اند که این روش می‌تواند سبب ارتقای یادگیری بالینی دانشجویان شود ولی تاکنون این تأثیر به صورت کمی تأیید نشده است. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش و ارزیابی بالینی به روش مجموعه کار بر یادگیری شناختی دانشجویان پرستاری در محیط‌های بالینی است. روش‌ها: این مطالعه شبه تجربی در دانشکده پرستاری و مامایی تبریز انجام شد. جامعه پژوهش تمامی دانشجویان سال آخر پرستاری بودند که با روش غیر تصادفی به گروه‌های شاهد (15 دانشجو) و تجربی (20 دانشجو) تقسیم شدند. آموزش و ارزیابی بالینی در زمینه اهداف شناختی در بخش مراقبت‌های ویژه قلبی در دانشجویان گروه‌های تجربی با روش مجموعه کار و در دانشجویان گروه‌های شاهد با روش تلفیقی انجام گرفت. برای سنجش یادگیری یک آزمون‌شناختی محقق‌ساخته طراحی شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری SPSS و آزمون‌های t با نمونه‌های زوج و مستقل استفاده گردید. نتایج: هر دو روش تلفیقی و مجموعه کار توانستند به صورت معناداری یادگیری شناختی دانشجویان پرستاری را ارتقا دهند. در مقایسه دو روش، روش مجموعه کار به صورت معناداری بیشتر از روش تلفیقی یادگیری شناختی را ارتقا داد. نتیجه‌گیری: روش مجموعه کار روشی مناسب برای ارتقای یادگیری شناختی دانشجویان پرستاری در محیط‌های بالینی می‌باشد ولی تأیید این یافته نیازمند مطالعات بیشتری است.}, keywords_fa = {مجموعه کار, یادگیری شناختی, یادگیری بالینی, ارزیابی بالینی, دانشجویان پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1024-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1024-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Hojjati, Hamid and Sharifinia, Hamid and Nazari, Roghayeh}, title = {The Effect Of Blended Clinical Teaching On Nursing Students’ Attitude Toward Psychiatric Patients}, abstract ={Introduction: Negative attitudes toward psychiatric patients and mental health nursing have been recognized as a major barrier to sustaining adequate psychiatric nursing workforce. Most previous researches explored the effect of theory and clinical education on students’ attitude. This study aimed at investigating the effect of blended clinical teaching on nursing students’ attitude toward psychiatric patients. Methods: In this quasi-experimental study 85 nursing students (47 in the experiment group, 37 in the control group) were studied and their attitude was measured before and after training.The experiment group attended a blend of clinical learning opportunities (including group therapy and game therapy, patient interview and education sessions) in addition to routine training. Results: Attitudes of the two groups before training were not significantly different (P>0.05). But attitude of the experiment group after training was higher than that of the control group(41.9±5.7, 35.2±3.7 P≤0.01) Conclusion: The findings suggest that blended clinical teaching in mental health education can positively influence attitudes, readiness to practice, and the acceptability of mental health nursing.}, Keywords = {Mental Attitude, Nursing Student, Compilation Education}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {238-244}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر الگوی آموزش بالینی تلفیقی بر نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به بیماران در کارآموزی بخش روان}, abstract_fa ={مقدمه: نگرش منفی نسبت به بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی یکی از مهم‌ترین موانع شناخته شده در عدم تداوم کافی نیروی کار پرستاری است. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که نحوه آموزش تئوری و عملی بر نگرش پرستاران تأثیر دارد. لذا این تحقیق به منظور تأثیر آموزش تلفیقی بر نگرش دانشجویان مقطع کارشناسی پرستاری در خصوص بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی انجام گردیده است. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 85 دانشجوی پرستاری دختر (47 نفر گروه تجربی، 37 نفر گروه شاهد) که کارآموزی بخش روانپرستاری خود را در بیمارستان زارع‌ ساری می‌گذراندند، در سال 1388 وارد مطالعه شدند و نگرش آنها در دو نوبت قبل از ورود به کارآموزی و پس از پایان آن مورد سنجش قرار گرفت. گروه تجربی علاوه بر آموزش‌های روتین برنامه‌های آموزشی اضافه‌‌تری به صورت تلفیقی دریافت کرده بودند. داده‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و آزمون t مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: نگرش گروه تجربی پس از دوره کارآموزی به طور معناداری بیشتر از گروه شاهد به ترتیب (7/3±2/35 و 7/5±9/41) بوده است، (01/0≥p). نگرش روانی گروه شاهد و تجربی قبل از کارآموزی تفاوت معناداری نداشت. همچنین با وجود معنادار نبودن تفاوت نگرش گروه شاهد قبل و بعد از کارآموزی، این تفاوت در گروه مداخله معنادار بوده است (01/0≥p). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داده‌اند که آموزش تلفیقی در کارآموزی بالینی بهداشت روان می‌تواند تأثیر مثبت بر نگرش دانشجویان نسبت به بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی گذاشته و بنابراین انتظار می‌رود ضمن افزایش محبوبیت پرستاری بهداشت روان، آمادگی آنان را برای کار در این بخش‌ها بیشتر کند.}, keywords_fa = {آموزش تلفیقی, نگرش, دانشجویان پرستاری, آموزش بالینی, روان پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1074-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1074-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Amanloo, Saeid and Didehdar, Rez}, title = {Web-Based Education In Teaching Medical Mycology To The Students Of Pharmacy In Zabol University Of Medical Sciences In 2009}, abstract ={Introduction: With regard to general benefits of e-learning in medical education, and the necessity of paying attention to it, this study was to assess the strength and weak points of web-based teaching in medical mycology course. Methods: In this descriptive comparative study conducted on pharmacy students in the first semester of 2009-2010, parallel to attendance and the traditional teaching sessions (classroom training) for medical mycology, web-based training was simultaneously used. At the end of the semester, the effect of web based learning was investigated through comparison of the grade averages of students in experiment and control groups. The students’ viewpoints on the advantages, disadvantages, students’ interest, educational motivation,and the ability and capability of virtual education were also surveyed, using a researcher-made questionnaire. Results:Comparison of mean final test scores at the end of the course in experiment and control groups (16.83 vs 17) showed no significant difference between students’ learning in blended style,and traditional groups. In the survey, students indicated the advantages of web based learning as: constant teacher- sudent communication (91%), distance education and scientific exchage (79%), access to up to date world electronic sources (75%),and no time and place limitations (54%). The disadvantages and limitations were indicated as low university facilities and resourses, low speed of internet, and not easy and allowable access of all to internet. Conclusion: Despite the satisfaction expressed by the students from web-based education, comparison of students’ grade averages in experiment and control groups, revealed and evidence for lack of success in web based education.So, different aspects of e-learning, including computer literacy, infrastructure of telecommunications, the culture of Internet use, leisure and entertainment aspects of Internet content, and curriculum, should be revisited.}, Keywords = {E-learning, Virtual learning, Distance education, Web-based Education, Assessment, Mycology.}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {230-237}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {بکارگیری محیط آموزشی مبتنی بر وب در مقوله تدریس قارچ شناسی پزشکی برای دانشجویان رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی زابل در سال 1388}, abstract_fa ={مقدمه: باتوجه به مزایای عمومی آموزش الکترونیکی در علوم پزشکی و ضرورت توجه به آن، این مطالعه با هدف ارزیابی و یافتن نقاط ضعف و قوت آموزش مبتنی بر وب در تدریس قارچ‌شناسی پزشکی به انجام رسیده است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-مقایسه‌ای که برای دانشجویان گروه داروسازی در نیمسال اول 89-88 به انجام رسید، به موازات برگزاری کلاس‌های حضوری و تدریس سنتی، محیط آموزشی مجازی برای درس قارچ‌شناسی راه‌اندازی شد. در پایان دوره، با مقایسه میانگین نمره دانشجویان تحت مطالعه و گروه شاهد، تأثیر آموزش تحت وب بر یادگیری دانشجویان بررسی شد، همچنین معایب، مزایا، میزان علاقه‌مندی، ایجاد انگیزه تحصیلی و میزان قابلیت و کفایت آموزش مجازی از منظر دانشجویان مورد نظرسنجی قرار گرفت. نتایج: مقایسه میانگین نمرات امتحان پایان دوره گروه آزمون (83/16) و شاهد (17) نشان می‌دهد که از نظر میزان یادگیری و موفقیت در آزمون پایان دوره اختلاف معناداری بین دانشجویان گروه تحت آموزش الکترونیکی و گروه شاهد وجود ندارد. در نظرسنجی به عمل آمده از دانشجویان تحت مطالعه که با استفاده از پرسشنامه صورت گرفت، ارتباط مستمر و مداوم بین استاد و دانشجو (91درصد)، ارتباط از راه دور و تبادل علمی (79 درصد)، دسترسی به منابع الکترونیکی روز دنیا (75 درصد)، عدم محدودیت مکانی و زمانی (54 درصد) را به عنوان مزایای اصلی آموزش مبتنی بر وب برشمرده و در عین حال کمبود امکانات و منابع دانشگاه، سرعت پایین اینترنت و عدم دسترسی همگانی به اینترنت را معایب اصلی این نوع آموزش توصیف کردند. نتیجه‌گیری: باوجود ابراز علاقه‌مندی و استقبال دانشجویان از آموزش تحت وب، مقایسه معدل کل دانشجویان گروه آزمایش و گروه شاهد شواهدی را بر عدم موفقیت روش الکترونیکی ارائه می کند، بنابراین لازم است جنبه‌های مختلف آموزش الکترونیکی از جمله؛ سواد رایانه‌ای، زیرساخت‌های مخابراتی، فرهنگ استفاده از اینترنت، جنبه‌های سرگرمی و فراغتی اینترنت، محتوی درسی و غیره مورد بازنگری قرار گیرد.}, keywords_fa = {آموزش الکترونیک, آموزش مجازی, آموزش از راه دور, آموزش مبتنی بر وب, ارزیابی, قارچ‌شناسی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1745-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1745-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Bahonar, Alireza and Chalabi, Peyman and Mostafavi, Ehsan and Yazdi, Monavar}, title = {The Personality Congruence Of Iranian Veterinary Students With Their Field Of Study}, abstract ={Introduction: Evidence shows problems like feelings of dislike for the profession, job inconsistency, and low rate of career success have increased among the Iranian vets in the recent years. We have studied the correlation between personality congruence of Iranian veterinary students with their field of study to find the cause of the mentioned problems. Methods: In this survey study, we administered the Holland Personality-Career Test (Self-Directed Search or SDS test) to 250 students of 6 faculties of veterinary medicine including 3 state universities (Tehran, Shiraz and Shahrekord) and 3 Azad universities (Shahrekord, Karaj, and Kazeroon). Results: The personality type of the majority of the students was investigative, realistic and social, respectively. Congruence between students’ personality types and their field of study (veterinary medicine) was obtained as 59.09% for perfect congruence, 17.36% for average congruence, 12.81% for low congruence, and 10.74% for no congruence. Conclusion: On the basis of the results of this study which indicate one forth (1/4) of the students have shown low congruence or no congruence, we suggest that tests such as Holland test be used in the admittance procedure to select the most prosperous students in the future, and therefore, students themselves feel satisfied to study and work in this field,which could improve the quality of veterinary medicine in general.}, Keywords = {Veterinary Medicine Students, Holland Character-Career Test (SDS Test), Congruence.}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {222-229}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {همخوانی تیپ شخصیتی دانشجویان دامپزشکی کشور با رشته تحصیلی}, abstract_fa ={مقدمه: در سالیان اخیر مشکلاتی نظیر عدم علاقه به حرفه، عدم ثبات شغلی، و عدم موفقیت در کار بین دانش‌آموختگان دامپزشکی کشور افزایش یافته است. در این مطالعه جهت علت‌یابی مشکلات فوق به بررسی میزان همخوانی تیپ شخصیتی دانشجویان دامپزشکی کشور با رشته تحصیلی آنها پرداخته شده است. روش‌ها: مطالعه پیمایشی حاضر با استفاده از پرسشنامه شغلی شخصیتی هالند و به صورت توصیفی از 250 نفر از دانشجویان جدیدالورود دکترای عمومی در دانشکده‌های دامپزشکی دانشگاه‌های دولتی تهران، شیراز و شهرکرد، و دانشگاه‌های آزاد شهرکرد، کرج و کازرون به عمل آمد. نتایج: تیپ شخصیتی غالب محیط دامپزشکی «جستجوگر، واقع گرا، اجتماعی» می‌باشد. همخوانی تیپ شخصیتی دانشجویان مورد مطالعه به ترتیب 09/59 درصد همخوانی کامل، 36/17 درصد همخوانی متوسط، 81/12 درصد همخوانی پایین و 74/10 درصد ناهمخوان با رشته دامپزشکی بود. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه قریب به یک چهارم از دانشجویان دامپزشکی مورد مطالعه از لحاظ تیپ شخصیتی با همخوانی پایین یا کاملاً ناهمخوان با رشته بوده‌اند، توصیه می‌شود در سال‌های آینده به منظور پذیرش دانشجویان، از تست‌هایی مانند هالند به منظور هدایت تحصیلی برای ورود به این رشته استفاده شود تا هم خودِ فرد از تحصیل و فعالیت در این محیط احساس رضایت داشته باشد و هم محیط دامپزشکی کشور در سال‌های آینده با داشتن چنین دانشجویانی ارتقا یابد.}, keywords_fa = {دانشجویان دامپزشکی, تست شغلی شخصیتی هالند, همخوانی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1737-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1737-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Akhoundzadeh, Kobra and AhmariTehran, Hoda and Salehi, Shayesteh and Abedini, Zahr}, title = {Critical Thinking In Nursing Education In Iran}, abstract ={Introduction: Nurturing critical thinking is one of the nursing educational goals in Iran. Assessing the critical thinking ability of nurses’ and nursing students' and the effect of current instructional strategies to foster it can assist to determine the efficacy or probable inadequacy of the educational system. The present study reviews the published studies on critical thinking in nursing, in Iran. Methods: This paper reviewed studies concerning critical thinking in nursing, paying particular attention to the effect of academic education on nursing students' critical thinking ability in Iran. This systematic review searched internal resources such as Iranmedex, SID, Magiran and library sources from 2003 through 2009. Other sources such as Pubmed and Elsevier were used for discussion. The key words used were “critical thinking”, “nursing” and “nursing education”. Results: The literature review showed nurses’ and students' critical thinking ability in Iran is low. It also showed that academic education did not have a significant effect on critical thinking. Conclusion: Low critical thinking skills score of nurses and nursing students in literature review asserted that it is necessary to reassess current educational strategies. It is also essential to consider probable insufficiency of critical thinking instruments.}, Keywords = {Critical Thinking, Nursing, Nursing Education}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {210-221}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تفکر انتقادی در حوزه آموزش پرستاری ایران}, abstract_fa ={مقدمه: پرورش تفکر انتقادی از اهداف آموزش پرستاری در ایران است. شناخت وضعیت فعلی تفکر انتقادی پرستاران و دانشجویان پرستاری و میزان تأثیر شیوه‌های جاری آموزش در پرورش تفکر انتقادی می‌تواند در تعیین میزان کارایی و نارسایی‌‌های احتمالی سیستم آموزشی در این زمینه مؤثر باشد. این مطالعه مروری بر مطالعات منتشر شده در مورد تفکر انتقادی در حوزه پرستاری ایران است. روش‌ها: مطالعه حاضر مروری است بر پژوهش‌‌های انجام شده در رابطه با تفکر انتقادی در حوزه پرستاری ایران با توجه ویژه به تأثیر آموزش دانشگاهی بر تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری. مطالعه با شیوه مرور سیستماتیک منابع اطلاعاتی داخلی شامل iranmedex، SID، magiran از سال 81 تا 88 و منابع کتابخانه‌ای انجام شده است. همچنین از سایر منابع اطلاعاتی مانند pubmed و Elsevier جهت غنی شدن بحث و نقد استفاده شده است. کلید واژه‌های مورد استفاده شامل تفکر انتقادی، پرستاری و آموزش پرستاری بود. نتایج: مرور مطالعات انجام شده در کشور نشان می‌دهد که نمره توانایی تفکر انتقادی پرستاران و دانشجویان پرستاری در حد پایین است و تحصیلات دانشگاهی تأثیر قابل توجهی در بهبود این مهارت نداشته است. نتیجه‌گیری: پایین بودن نمره تفکر انتقادی دانشجویان مبین لزوم بازنگری در شیوه‌های آموزشی فعلی است. با این وجود لازم است ناکارایی احتمالی ابزارهای مورد استفاده در سنجش این مهارت را نیز مدنظر داشت.}, keywords_fa = {تفکر انتقادی, پرستاری, آموزش پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1742-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1742-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Solaimanizadeh, Laleh and Solaimanizadeh, Farzaneh and Javadi, Mostafah and Abasszadeh, Abass}, title = {Association Between Mental Health And Educational Stressful Factors Among Students Of Razi Nursing And Midwifery School In Kerman}, abstract ={Introduction: Entrance to university is accompanied with major changes in social relationships, expectations and roles that make the students susceptible for mental problems. The aim of this study was to determine the association between mental health and educational stressful factors among students of Kerman Nursing and Midwifery School. Methods: This is a cross-sectional descriptive study carried out on all students selected by census (325 students) studying in Kerman Nursing and Midwifery School in year 2008. The data were collected through General Health Questionnair (GHQ-28) and a researcher made questionnaire on demographic and educational stressful factors. The data were analyzed by SPSS13 through descriptive and analytical (χ2 and Pearson correlation tests) statistics. Significance level was set as P≤0.05. Results: Out of 300 students studied , 28% were suspected to have psychological disorders. These disorders were 28.9% and 26.5% among females and males respectively. There was a statistical correlation between mental health and previous physical illnesses (p<0/05). There was a significant correlation between stressful factors experienced (separation from the family, worriedness about job in future, education dissatisfaction and financial problems) with mental health. Also there was a significant correlation between mental health and educational stressful factors such as negative attitude in community about nursing and ambiguity about professional role of nurses at the time of education(p<0/05). Conclusion:With regard to the findings of the study, a number of nursing students are susceptible to mental disorders. Therefore contemplation about educational stressful factors to deminish mental problems is recommended}, Keywords = {Nursing students, Mental Health, Educational stressful factors, General health status}, volume = {11}, Number = {3}, pages = {200-209}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رابطه بین عوامل استرس‌زای آموزشی و سلامت روان دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رازی کرمان در سال 1387}, abstract_fa ={مقدمه: ورود به دانشگاه همراه با تغییرات عمده‌ای در روابط اجتماعی، انتظارات و نقش‌ها می‌باشد که دانشجویان را مستعد به اختلالات روانی می‌سازد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین سلامت روان و عوامل استرس‌زای آموزشی در دانشجویان دانشکده پرستاری مامایی کرمان است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی نمونه‌گیری به روش سرشماری از کلیه دانشجویانی که در سال 1387 در دانشکده پرستاری کرمان در حال تحصیل بودند، (325 نفر) انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی (28-GHQ) و پرسشنامه‌های عوامل استرس‌زای آموزشی پژوهشگر ساخته جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و با آزمون‌های توصیفی و تحلیلی (کای اسکوئر و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری 05/0≥ P در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که 28 درصد دانشجویان مشکوک به اختلال روانی بودند که این میزان در زنان و مردان به ترتیب 9/28 درصد و 5/26 درصد بود. ارتباط آماری معناداری بین سلامت روانی و بیماری‌های جسمی قبلی وجود داشت. بین تجربه عوامل استرس‌زا ( شامل دوری از خانواده، نگرانی از آینده شغلی، عدم رضایت از رشته تحصیلی، و مشکل مالی، با سلامت روان ارتباط معنا‌داری به دست آمد. همچنین همبستگی معناداری بین سلامت روان وعوامل استرس‌زای آموزشی (شامل نگرش نامناسب جامعه به حرفه پرستاری و مشخص نبودن نقش حرفه ای در دوران تحصیل) وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه، درصدی از دانشجویان پرستاری مستعد ابتلا به مشکلات روانی هستند. بنابراین تامل در مورد عوامل استرس‌زای آموزشی به منظور کاهش مشکلات روانی توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {دانشجویان پرستاری, سلامت روان, عوامل استرس‌زای آموزشی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1065-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1065-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Palizvan, Mohammad Reza and Jand, Aboulfazl and TaheriNejad, Mohammad Reza and Shafaat, Omid and Rafiei, Mohamm}, title = {Prevalence Of Students’ Misconceptions In Cardiovascular Physiology, And The Role Of Taking Physiology Courses}, abstract ={Introduction: The cases of misconceptions are intellectual models of phenomena that are different from accepted scientific models of the same phenomena. The purpose of this study was to investigate the prevalence of cardiovascular misconceptions among students, and evaluate the role of cardiovascular physiology courses in eliminating them. Methods: This descriptive study was performed on 348 undergraduates in three faculties of medicine, nursing, and biology of Arak University of Medical Sciences and Arak University (year 2009). Students were asked to answer four cardiovascular questions through a questionnaire. The answers of students were analyzed by SPSS software using descriptive statistic and two tailed comparison of proportions to reveal any difference between groups. Results: The prevalence of misconception about comparison of left and right ventricular output ranged from 80 to 98 percents. The misconception was prevalent among 79 to 84 percent of students considering pulse velocity comparison to blood velocity in vessel. Between 95 to 99 percent of them had this problem about the effect of resistance increase on blood flow. Sixty Nine to 73 percent of students had trouble with parallel resistance and effect of removal of one limb on total peripheral resistance. Overall, passing cardiovascular physiology courses was not accompanied with significantly different rate of misconceptions. Conclusion: There is a wide prevalence of misconception about at least 4 cardiovascular concepts among students, and passing the courses of cardiovascular physiology has significant effect in reducing this prevalence.}, Keywords = {Learning, misconception, cardiovascular physiology, medical students}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {427-434}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {میزان شیوع درک غلط دانشجویان از مفاهیم فیزیولوژی قلب و گردش خون و نقش گذراندن این دروس در کاهش آن}, abstract_fa ={مقدمه: موارد درک غلط، مدل‌های ذهنی از پدیده‌هایی هستند که با مدل‌های علمی پذیرفته شده مغایرت دارند. این مطالعه ارزیابی میزان شیوع درک غلط در مورد برخی از مفاهیم قلب و گردش خون در میان دانشجویان و ارزیابی نقش گذراندن درس فیزیولوژی قلب و گردش خون، در کاهش و یا حذف این موارد درک غلط را، بررسی می‌کند. روش‌ها: این تحقیق مطالعه‌ای توصیفی بوده که در سال 1388 بر روی کلیه 348 نفر دانشجوی مشغول به تحصیل در سه دانشکده پزشکی، پرستاری و زیست‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی اراک و دانشگاه اراک انجام شد. در این مطالعه در قالب پرسشنامه از دانشجویان درخواست شد تا سؤالاتی از مبحث قلب و گردش خون جواب دهند، سپس جواب‌ها با استفاده از آمار توصیفی مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت با استفاده از آزمون مقایسه نسبت‌ها، وجود اختلاف بین گروه‌هایی که واحد درسی مربوط را گذرانده یا نگذرانده بودند مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: شیوع درک غلط در مورد مقایسه برون‌ده بطن چپ و راست بین 80 تا 98 درصد بود، در مورد مقایسه سرعت حرکت موج نبض و سرعت حرکت خون در رگ 74 تا 89 درصد، در مورد اثر افزایش مقاومت بر روی میزان جریان خون 99-95 درصد و در مورد مقاومت‌های موازی و اثر برداشته شدن یکی از اندام‌ها بر روی مقاومت کل محیطی 73-69 درصد بود. در مجموع دانشجویان، گذراندن یا نگذراندن درس فیزیولوژی قلب و عروق تفاوت معناداری در نسبت موارد درک غلط ایجاد نکرده بود. نتیجه‌گیری: حداقل در مورد چهار مفهوم مبحث قلب و گردش خون که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته‌اند، شیوع درک غلط در دانشجویان زیاد بوده و گذراندن درس فیزیولوژی قلب و گردش خون تأثیر چندانی در کاهش شیوع آن ندارد.}, keywords_fa = {یادگیری, درک غلط, فیزیولوژی قلب و گردش خون, دانشجویان پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1180-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1180-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Amoozgar, Hamid and Zahmatkeshan, Mozhgh}, title = {Evaluation Of Procedural Learning By Medical Students Of Shiraz University Of Medical Sciences According To Their Logbooks In 2009}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {425-426}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {وضعیت کار عملی کارآموزان گروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی شیراز بر اساس یادداشت‌های الکترونیکی روزانه دانشجویان}, abstract_fa ={آموزش دانشجویان پزشکی در بخش‌های بالینی مشتمل بر آموزش‌های تئوری و آموزش‌های عملی است(1و2). از آن جایی که موفقیت پزشکان وابسته به فراگیری دانش و مهارت‌های عملی به صورت همزمان است، لذا فراگیری مهارت‌های عملی اگر ارزشمندتر از مهارت‌های دانشی نباشد، اهمیت آن از این مهارت‌ها کمتر نخواهد بود. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت مهارت‌های عملی دانشجویان کارآموز بخش کودکان در سال تحصیلی 1388 با استفاده از یادداشت‌های روزانه الکترونیک است، تا در این راستا گامی هر چند کوچک در جهت ارتقای سطح مهارت‌های بالینی دانشجویان پزشکی برداریم(3تا6). روش‌ها: پژوهش حاضر یک بررسی توصیفی - مقطعی است که بر روی 90 دانشجوی کارآموز پزشکی بخش اطفال طی سال تحصیلی 1388 در دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است. یادداشت روزانه در قالب یک صفحه دیجیتال در آدرس: www.sums.ac.ir/peddept.studentlogbook در اختیار دانشجویان قرار داده شد. این صفحه شامل نام دانشجو، نام بخش‌هایی که در دوره سه ماهه بخش کودکان گذرانیده شده بود و رویه‌های مختلف مواجه شده در بخش‌ها بود. در برابر هر رویه دانشجویان مشخص می‌کردند که آیا فقط رویه را مشاهده کرده‌اند، آن را به کمک کارورز و یا دستیار انجام داده‌اند و یا این که رویه به تنهایی توسط آنها انجام شده است. فرم یادداشت‌های روزانه الکترونیکی قبلا توسط اساتید بخش کودکان تهیه شده و روایی و پایایی آنها مشخص گردیده بود. در پایان دفترچه‌های تکمیل شده به آدرس تعیین شده برای دانشجویان پست الکترونیکی می‌شد. فرم‌ها طوری تنظیم شده بود که اطلاعات موجود در قالب نرم‌افزار Excel به صورت یک بانک اطلاعاتی در می‌آمد. سپس اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از برنامه آماریSPSS-16 و آمار توصیفی (فراوانی و درصد) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بر اساس یادداشت‌های الکترونیکی روزانه از میان 16 رویه که برای دانشجویان ذکر شده بود: بیشترین رویه‌ای که توسط دانشجویان مشاهده شده بود پونکسیون مایع نخاع در 79 نفر (87 درصد) از دانشجویان و فیزیوتراپی قفسه سینه در 46 نفر (51 درصد) از دانشجویان بوده است. بیشترین رویه‌ای که دانشجو با کمک کارورز و یا دستیار آن را انجام داده بودند، شستشوی معده و آرام‌بخشی در اطفال بود که هر دو توسط 44 نفر (49 درصد) دانشجویان انجام شده بود. بیشترین رویه‌ای که دانشجویان به تنهایی موفق به انجام آن شده بودند، رنگ‌آمیزی لام خون محیطی در 36 نفر (90 درصد) دانشجویان و نمونه‌گیری از خون سیاهرگی در 75 نفر (83 درصد) دانشجویان بود. کمترین رویه‌ای که توسط دانشجو مورد مشاهده قرار گرفت شامل: رنگ‌آمیزی لام خون محیطی در 11 نفر (12 درصد) درصد و انجام کشت گلو در 15 نفر (17 درصد) بوده است. کمترین رویه‌ای که دانشجو با کمک آن را انجام داده بود، پونکسیون مایع پلور در 5 نفر (5 درصد) از دانشجویان و رنگ‌آمیزی لام خون محیطی در 6 نفر (7 درصد) دانشجویان بوده است. کمترین رویه‌ای که از میان رویه‌های مجاز به انجام توسط کارآموزان، توسط این دانشجویان به تنهایی انجام گرفته بود، فیزیوتراپی قفسه سینه در 14 نفر (15 درصد) از دانشجویان و خون‌گیری از پاشنه پای نوزاد در 30 نفر (30 درصد) از دانشجویان بوده است. بحث: مطالعه حاضر نشان داد برخی رویه‌ها مانند پونکسیون مایع نخاع، شستشوی معده و نمونه‌گیری از خون وریدی توسط دانشجویان مشاهده و انجام می‌گردد و مواجهه دانشجویان با آنها خوب بوده ولی در مورد برخی رویه‌ها مانند انجام کشت گلو و نمونه‌گیری از کف پای نوزاد، دانشجویان تجربه کمی در مواجهه با آنها دارند. لذا توصیه می‌شود که: دانشجویان کارآموز در ابتدای ورود به بخش کودکان با پخش فیلم‌های ویدیویی،CD‌های آموزشی و یا روش‌های عملی مانند ایفای نقش (Role playing) و استفاده از مدل آموزشی(Moulage)، رویه‌هایی که ممکن است کمتر با آنها مواجه شوند را آموزش ببینند. همچنین از آنجایی که دانشجویان پزشکی مدت زمان محدودی را در بخش‌های نوزادان سپری می‌کنند و متعاقب آن تجربه کافی در انجام رویه‌های مربوط به این بخش مانند خون‌گیری از کف پا را کسب نمی‌کنند پیشنهاد می‌شود طول دوره آموزش بالینی در بخش نوزادان برای دانشجویان پزشکی افزایش یابد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1139-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1139-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Kimyai, Soodabeh and JafariNavimipour, Elmira and Mohammadi, Narmi}, title = {The Effect Of Peer Education On Practical Skills Training Of Dentistry Students In Restorative Preclinic}, abstract ={Introduction: Peer education can be a useful adjunctive method for clinical skills training. This study was performed to evaluate the effect of peer education on practical skill training of dental students in restorative preclinic. Methods: In this quasi-experimental study which was performed in years 2009-10, all 34 dental students of Tabriz School of Dentistry (admission year:2006), who enrolled in practical restorative I course and met inclusion criteria were randomly divided into two groups as intervention and control. Peer education method was used for intervention group besides the conventional method for running practical restorative I course, while in control group, the course ran conventionally. At the end of the semester, the mean rank of students’ scores in the course in the two groups were compared. For this purpose, SPSS software and Mann-Whitney U test were used at a significance level of P<0.05. Results: The mean scores in practical restorative I was 15.73±1.69 in the intervention group and 14.69±2.67 in the control group. There was no significant difference in the mean rank of scores between the two groups. Conclusion: Practical skill of students who had used peer education method was the same as the students in the control group. It is suggested that peer education method be considered as a supplementary educational method in education of restorative dentistry preclinical course.}, Keywords = {Peer education, dental education, practical skills, dental students, restorative preclinic.}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {418-424}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر آموزش گروه همتایان بر یادگیری مهارت عملی دانشجویان دندانپزشکی در پره کلینیک ترمیمی}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش گروه همتایان می‌تواند یک وسیله کمکی مفید در آموزش مهارت‌های بالینی باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر آموزش گروه همتایان بر یادگیری مهارت عملی دانشجویان دندانپزشکی در پره کلینیک ترمیمی بود. روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی که طی سال 89-1388 انجام شد، همه 34 دانشجوی دندانپزشکی ورودی 1386 دانشکده دندانپزشکی تبریز که واحد ترمیمی عملی 1 به آنها ارائه شده بود و شرایط ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. در گروه مداخله در کنار روش معمول ارائه این واحد، از روش آموزش گروه همتایان استفاده گردید و در گروه شاهد واحد ترمیمی عملی 1 به روش معمول برگزار شد. در پایان ترم نمرات واحد ترمیمی عملی 1 دو گروه با هم مقایسه شد. بدین منظور از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری من ویتنی یو با سطح معناداری 05/0>P استفاده گردید. نتایج: میانگین نمره واحد ترمیمی عملی 1 در گروه مداخله 69/1±73/15 و در گروه شاهد 67/2±69/14 بود. اما تفاوت آماری معناداری بین تفاوت میانگین رتبه‌ای نمرات دو گروه وجود نداشت (28/0=, P5/113U=). نتیجه‌گیری: مهارت‌عملی دانشجویانی که از روش آموزش گروه همتایان استفاده کرده بودند مشابه دانشجویان گروه شاهد بود. پیشنهاد می‌شود در آموزش دوره پره کلینیک دندانپزشکی ترمیمی، روش آموزش گروه همتایان به عنوان روش آموزشی مکمل (و نه یک روش مستقل) مدنظر قرار گیرد.}, keywords_fa = {گروه همتایان, آموزش دندانپزشکی, مهارت, دانشجویان دندانپزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1323-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1323-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Sohrabi, Zohre and Yousefi, Mehdi and Fazaeli, Somayeh and Mohebifar, Rafat and Moradi, Gholamreza and Azimi, Abbas}, title = {Rating Of Iranian Medical Sciences Universities In Education, Based On Efficiency Index}, abstract ={Introduction: Due to the development and the importance of universities of medical sciences in education system in Iran, this study was performed to rate universities of medical sciences in the field of education based on inputs and outputs. Methods: In This descriptive analytical study, educational efficiency of 41 universities of medical sciences was reviewed and analyzed using 4 inputs and 2 outputs in year 2008 through the method of Data Envelopment Analysis. Results: The results of types of efficiency measurement showed that 25 and 32 percent of universities of medical sciences had 100 percent technical and managerial efficiency, respectively. Seventy one percent of studied units did not act in optimal scale efficiency. The average technical efficiency of universities under investigation was 73 persent. Conclusion: Considering the capacity of 27 percent for increase of efficiency in the studied units, a proper planning using better efiiciency patterns and eficiency endorsement objectives could be applied for deficient universities.}, Keywords = {Input, output, data envelopment analysis, university of medical sciences}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {408-417}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رتبه‌بندی دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران در حوزه آموزش بر اساس شاخص کارایی}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به گسترش و اهمیت دانشگاه‌های علوم پزشکی در نظام آموزشی کشور، این مطالعه هدف رده‌بندی دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران در حوزه آموزشی بر اساس نهاده‌ها و ستانده‌ها را دنبال کرده است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، کارآیی آموزشی 41 دانشگاه علوم پزشکی کشور با استفاده از 4 نهاده و 2ستانده در سال 1387 با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج مربوط به ‌‌اندازه‌گیری انواع کارآیی حاکی از آن بود که 25 و 32 درصد دانشگاه‌های علوم پزشکی به ترتیب دارای کارآیی فنی و کارآیی مدیریتی 100 درصد بوده‌‌اند و 71 درصد از واحدهای مورد مطالعه در مقیاس بهینه فعالیت نمی‌کردند. به طور متوسط کارآیی فنی دانشگاه‌های مورد مطالعه 73 درصد به دست آمد. نتیجه‌گیری: با توجه به وجود ظرفیت 27 درصدی افزایش کارآیی در واحدهای مورد مطالعه می‌توان با یک برنامه‌ریزی مناسب و با استفاده از الگوهای برتر کارآیی، هدف ارتقای کارآیی در واحدهای ناکارآ را دنبال کرد.}, keywords_fa = {رتبه‌بندی دانشگاه‌ها براساس شاخص کارآیی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1110-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1110-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Kamkarhaghighi, Mehran and Ghazisaedi, Marjan and Meraji, Marziyeh and Ramezanghorbani, Nahid and Kimiafar, Khalil}, title = {Comparison Of Open Source Learning Management Softwares And Presenting A Native Evaluation Tool}, abstract ={Introduction: Nowadays all educational institutes are trying to use technology in their structure. This effort has been faced with different barriers, including cost, time, and support. Therefore, using open source softwares can partially help us in using technology. In this article, we review main features of several open source learning management softwares, while presenting a tool which includes all the necessary features of a Learning Management System(LMS). Methods: An evaluation tool with 118 operational features for LMS softwares was developed. Five famous open source softwares of learning management system were compared based on its variables. These sofwares were: Moodle, Olat, Dokeos, ILIAS, and Docebo. Results: Most of the open source LMS softwares have operational characteristics such as mass media, curriculum and student management, personalization, and financial management. However, they are different in details. Conclusion: There are quite a number of similarities and some differences between open source LMS softwares. Generally, choosing an open source LMS would be based on the demands of any educational organization. In this article, necessary characteristics of a suitable open source learning management computer program are presented}, Keywords = {Open source learning management system, E-learning, Distance learning}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {398-407}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه نرم‌افزارهای مدیریت یادگیری کد منبع باز در آموزش الکترونیک، و ارائه یک ابزار ارزیابی بومی}, abstract_fa ={مقدمه: امروزه تمامی مؤسسات آموزشی تلاش می‌کنند تا آموزش الکترونیک را، در ساختارشان به کار گیرند. این تلاش با موانعی از قبیل هزینه، زمان، پشتیبانی و غیره به تأخیر می‌افتد، لذا به کارگیری نرم‌افزار‌های کد منبع باز می‌تواند تا حدی بر استفاده ما از این فناوری کمک کند. این مطالعه به مقایسه ویژگی‌های راهبردی چند «نرم‌افزار مدیریت یادگیری کد منبع باز» برای برطرف کردن نیازهای آموزشی می پردازد. روش‌ها: ابزار ارزیابی بر اساس 118 ویژگی‌ ضروری برای یک نرم‌افزار مدیریت یادگیری طراحی شد. سپس پنج نرم‌افزار مدیریت یادگیری کد منبع باز که نسبتا معروف هستند را بر اساس متغیرهای موجود در این ابزار مقایسه شدند. نرم‌افزارهای مدیریت یادگیری کد منبع باز مورد بررسی عبارتند از: Moodle ,Olat,Dokeos, ILIAS و Docebo. نتایج: اکثر نرم‌افزارهای مدیریت یادگیری کد منبع باز آموزشی دارای ویژگی‌های عملیاتی از جمله ارتباطات جمعی - مدیریت طرح درس‌ها و دانشجویان، و شخصی‌سازی می‌باشند ولی در جزییات با یکدیگر تفاوت دارند. نتیجه‌گیری: نرم‌افزار‌های مدیریت یادگیری کد منبع باز در بسیاری‌ از موارد شباهت‌ها و در برخی‌ جنبه‌ها تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند. اما به طور کلی‌ انتخاب‌ یک‌ نرم‌افزار مدیریت یادگیری کد منبع باز از میان‌ دیگر نرم‌افزارها بستگی‌ به‌ ویژگی‌های مورد نیاز سازمان آموزشی دارد. در این مطالعه ویژگی‌های یک نرم‌افزار مدیریت یادگیری کد منبع باز مناسب ارائه شده است.}, keywords_fa = {نرم‌افزار مدیریت یادگیری کد منبع باز, آموزش الکترونیک؛ آموزش از راه دور.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1750-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1750-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {ParsaYekta, Zohreh and Ghahramanian, Akram and Hajiskandar, AliRez}, title = {Mentorship And Preceptorship: Seniority-Based Education}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {393-397}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارشدیت، مفهومی گم شده در آموزش پرستاری ایران:مفهوم و کاربرد واژه‌های پیش‌رایزنی و رایزنی در آموزش پرستاری}, abstract_fa ={در سال‌های اخیر برنامه‌های رایزنی و پیش‌رایزنی که گاهی تحت عنوان ارشدیت نیز گفته می‌شود، توانسته است در ارتقای یادگیری فعال یعنی انتقال یادگیری از محیط کلاس درس به محیط بالینی به صورت عملکرد بهتر در مراقبت از بیمار و افزایش مهارت‌های شناختی، تصمیم‌گیری، مشکل‌گشایی، ارزیابی و ارتباطی دانشجویان پرستاری کمک نماید. مفاهیم رایزنی و پیش‌رایزنی اولین بار در سال 1987 در حرفه پرستاری برای توصیف مسؤولیت‌های پرستاران با تجربه در قبال دانشجویان پرستاری یا پرستاران جدید مطرح شد و برای اولین بار از این مفاهیم در محیط بالینی استفاده شد. با این وجود اظهار می‌شود که فلورانس نایتینگل اولین مربی یا رایزن پرستاری بوده است(1). بورد ملی انگلستان و دپارتمان سلامت (And Department of Health English National Board) رایزنی و پیش‌رایزنی را به صورت «نقش‌هایی که پرستار، ماما یا بازرس بهداشت در قالب آن به بررسی، نظارت، تسهیل یادگیری و ارزیابی دانشجویان درعرصه بالین می‌پردازد»، تعریف نموده است(2).}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1286-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1286-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Mojtahedzadeh, Rita and Ebrahimzadeh, Isa and Zandi, Bahman and Sarmadi, Mohammadreza and Alipour, Ahm}, title = {Proper E-Content Format For Internet Based Continuous Medical Education In Iran}, abstract ={Introduction: As there are different e-CME content formats, we need documented evidence for comparing them. In this study, we determined the proper e-content format for CME activities in Iran. Methods: We devised a questionnaire to gather the opinion of the faculty members who had the experience of e-CME content development about the proper e-CME content format for Iranian medical society. Based on their opinion, we developed 20 e-CME contents and delivered them to the medical society. Learners’ evaluation of the contents provided us with the evidence for assessing the experts’ opinion. Results: There was a significant difference among scores that faculty members had given to different types of contents (P<0.001). They believed that case-based interactive e-contents would improve learners’ performance and increase their interest more than other formats. But they declared that this kind of e-content development is more difficult and time-consuming than developing other types. Learners rated the programs as 4.56 (SD= 0.65) on the 1–5 Likert-type scale, which shows that they are satisfied with this e-content format. Conclusion: Considering the necessity to compare different e-learning strategies and also defining national models to apply them, this study’s results would help designers and providers of e-CME programs in decision making. But more studies should be performed to determine these programs’ learning outcomes.}, Keywords = {e-learning, continuous medical education, medical society}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {382-392}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تعیین نوع مناسب محتوای الکترونیکی برای برنامه های آموزش مداوم اینترنتی جامعه پزشکی در ایران}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به تنوع محتواهای آموزشهای مداوم اینترنتی، نیاز به شواهد در مورد مقایسه این انواع با هم وجود دارد. در این مطالعه نوع مناسب محتوای الکترونیک برای این برنامه ها برای جامعه ایرانی تعیین شده است. روشها: ابتدا نظرات اعضای هیات علمی که تجربه تدوین محتوای الکترونیک برای برنامه های آموزش مداوم را داشتند در مورد انواع شیوه های تدوین محتوا، در قالب پرسشنامه جمع آوری شد. بر اساس نتیجه به دست آمده، 20 محتوای آموزشی تدوین و به مخاطبان ارائه شد. بر اساس نتایج ارزشیابی این برنامه ها از دید مخاطبان، مقبولیت این شیوه، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: بین نمرات کسب شده برای انواع محتوا در پرسشنامه نظر سنجی اعضای هیات علمی تفاوت معناداری وجود داشت (001/P<0). از نظر ایشان محتوای نوع موارد بیماری تعاملی بر اساس الگوی حل مسئله، بیشتر از انواع دیگر منجر به بهبود عملکرد حرفه ای و افزایش علاقه مخاطبان شده و دسترسی مخاطبان به آن مناسبتر بود، هرچند از نظر ایشان تدوین این نوع محتوا برای مولفین مشکلتر و زمانبرتر بود. میانگین نمرات ارزشیابی مخاطبان از محتواها، در طیف لیکرت 5حالته با نمره دهی 5 تا 1، 56/4 (65/SD=0) بود که حاکی از مقبولیت این روش برای ایشان بود. نتیجه گیری: به نظر میرسد با توجه به لزوم مقایسه شیوه های مختلف یادگیری الکترونیکی با هم و نیز ارائه مدلهای بومی در هر کشور، نتایج این مطالعه میتواند به متولیان طراحی و ارائه برنامه های آموزش مداوم اینترنتی در ایران کمک کند. اما مطالعات بیشتری باید در مورد ارزشیابی پیامدهای یادگیری این نوع برنامه های آموزشی صورت گیرد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1246-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1246-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Latifi, Masoumeh and Shaban, Marzieh and NikbakhtNasrabadi, AliReza and Mehran, Abbas and ParsaYekta, Zohreh}, title = {Effect Of Clinical Evaluation With Portfolio On Critical Thinking Skills Of Nursing Students}, abstract ={Introduction: Critical thinking is an essential part of nursing care, and developing critical thinking skills in nursing education is a priority. So, this research is to assess the effect of clinical evaluation with portfolio method on critical thinking skills of nursing students. Methods: Fifth semester nursing students of Nursing and Midwifery school in Tehran University of Medical Sciences participated in this quasi experimental research. These students were randomly divided into two groups of clinical evaluation through portfolio and routine methods. Both groups filled the Watson-Glaser Critical Thinking Appraisal Questionnaire at the beginning and end of clinical course. Data were analyzed by Fisher, Mann Whitney U, Wilcoxon, and Spearman tests. Results: Results showed that all aspects of critical thinking skills had been improved in both groups. Statistically, comparing before- and after- course scores, skills advancement just in total score (p=0.005), and diagnosing propositions (p=0.002) and evaluation of reasons ( p=0.015) in routine group were significant. Wilcoxon test results showed that total scores of critical thinking before and after intervention for each student in routine group were significantly different (p=0.005 ). But, the total score of critical thinking test in portfolio group showed no significant difference before and after intervention(p=0.303). Although, total test scores were more in portfolio group compared to routine group after intervention, Mann Whitney U test showed no significant difference (p=0.628). Conclusion: According to the findings, it can be concluded that although critical thinking scores increased in both groups after intervention, promotion of critical thinking was less in portfolio group compared to the routine group. Since previous researches have shown portfolios to improve critical thinking, more researches are recommended to be conducted to evaluate their clinical function in nursing education.}, Keywords = {Clinical evaluation, Portfolio, Critical thinking, Nursing student}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {368-381}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر ارزشیابی بالینی به روش پوشه کار بر میزان مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: تفکر انتقادی جزء ضروری مراقبت‌های پرستاری است و توسعه مهارت‌های آن به عنوان یک اولویت در آموزش دانشجویان کار‌شناسی پرستاری مطرح است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر ارزشیابی بالینی به روش پوشه کار بر میزان مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی، کلیه دانشجویان ترم پنجم پرستاری (دوره کارآموزی بالینی روزانه و شبانه) دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران شرکت داشتند. گروه‌های مذکور به صورت تصادفی به دو گروه، ارزشیابی بالینی به روش پوشه کار و به روش متداول (معمول) دانشکده، تقسیم شدند. دانشجویان در هر دو گروه در ابتدا و انتهای دوره کارآموزی پرسشنامه مهارت‌های تفکر انتقادی واتسون-گلیزر را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های مان ویتنی، ویلکاکسون، فیشر و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام گرفت. نتایج: نتایج حاکی از بهبود نمرات دانشجویان در کلیه ابعاد مهارت‌های تفکر انتقادی در هر دو گروه بود. به لحاظ آماری افزایش مهارت‌ها تنها در نمره کل آزمون (005/0p=)، بعد تشخیص پیش‌فرض‌ها (002/0p=)، و بعد ارزشیابی دلایل (015/0p=)، در گروه متداول معنادار بود. آزمون آماری ویلکاکسون بیانگر تفاوت معنادار آماری بین نمره کل آزمون هر یک از دانشجویان گروه متداول قبل و بعد از مداخله بود (005/0p=). اما در گروه پوشه کار قبل و بعد از مداخله نمره کل آزمون تفاوت معنادار آماری نداشت (303/0p=). همچنین علی‌رغم این که میانگین نمره کل آزمون بعد از انجام مداخله در گروه پوشه کار بیشتر از گروه متداول بود، آزمون مان ویتنی نشان داد که تفاوت نمرات هریک از دانشجویان دو گروه معنادار نبود (628/0p=). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان گفت علی‌رغم افزایش مهارت‌های تفکر انتقادی بعد از مداخله در هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله، روش ارزشیابی پوشه کار کمتر از روش متداول باعث ارتقای مهارت‌های تفکر انتقادی گردید. از آنجا که در پژوهش‌های قبلی ثابت شده است که پوشه کار‌ها قابلیت بالابردن مهارت‌های تفکر انتقادی را دارند لذا، توصیه می‌گردد پژوهش‌های بیشتری در زمینه کاربرد آنها به عنوان یکی از بهترین روش‌های ارزشیابی عملکرد بالینی در آموزش پرستاری صورت گیرد.}, keywords_fa = {ارزشیابی بالینی, پوشه کار, تفکر انتقادی, دانشجوی پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1106-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1106-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Mojtahedzadeh, Rita and Mohammadi, Aeen and Emami, Amirhossei}, title = {Instructional Design, Implementation, And Evaluation Of An E-Learning System, An Experience In Tehran University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Designing e-learning systems based on the principles and prerequisites of teaching and learning theories requires a comprehensive and systematic approach to instructional design procedure. An experience of instructional design, implementation and evaluation of an e-learning system is represented in this study. Methods: In the present action research study, five steps of systematic instructional design, including analysis, design, development, implementation and evaluation, were performed in Tehran University of Medical Sciences for developing an e-learning system. The principles and prerequisites of teaching and learning procedure were identified. Then the supportive learning management system was designed and related regulations which were approved in associated university councils were developed. Faculty development workshops were held for e-teachers. This procedure was completed during 2007-2009. Results: Master degree program on medical education was chosen as the first discipline and 25 students enrolled in two academic years. The application of system as a supportive pedagogical instrument began by 44 faculty members who used the system for 450 students. Students' and teachers' evaluation of system showed their high satisfaction (88%). None of the students dismissed the course. Conclusion: A systematic instructional design before launching e-learning systems or purchasing softwares may guarantee its success. University's used the evaluation results for further revisions and updates of the system.}, Keywords = {E-learning, instructional design, evaluation.}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {348-359}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {طراحی آموزشی، اجرا و ارزشیابی یک سیستم یادگیری الکترونیکی، تجربه‌ای در دانشگاه علوم پزشکی تهران}, abstract_fa ={مقدمه: طراحی سیستم‌های یادگیری الکترونیکی بر اساس اصول و ملزومات فرایند یاددهی-یادگیری نیازمند توجه سیستمی و جامع به روند طراحی آموزشی است. در این مطالعه تجربه طراحی آموزشی، اجرا و ارزشیابی یک سیستم یادگیری الکترونیکی ارائه شده است. روش‌ها: در این طرح اقدام پژوهی برای راه‌اندازی سیستم یادگیری الکترونیکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، مراحل پنج‌گانه طراحی آموزشی سیستمی شامل تحلیل سیستم، طراحی، توسعه، اجرا و ارزشیابی انجام شد. در این طراحی اصول و ملزومات فرایند یاددهی-یادگیری مشخص شد. در مرحله بعد نرم‌افزار مدیریت یادگیری طراحی شده و آیین‌نامه‌های مربوط به سیستم تدوین شد و به تصویب رسید. همچنین کارگاه‌های آموزشی استاد الکترونیک برای مدرسان سیستم طراحی و اجرا شد. این روند در طی سال‌های 1386 تا 1388 صورت گرفت. نتایج: رشته آموزش پزشکی در مقطع کارشناسی ارشد به عنوان اولین رشته انتخاب شده و پذیرش 25 دانشجو در طی دو سال تحصیلی صورت گرفت. کاربرد کمک آموزشی سیستم نیز با 44 عضو هیأت‌علمی و 450 دانشجو آغاز شد. ارزشیابی دانشجویان و مدرسان از سیستم حاکی از رضایت بالای آنها (88 درصد خوب و بسیار خوب) از سیستم بود. هیچ یک از دانشجویان سیستم، وقفه یا ترک تحصیل نداشته‌اند. نتیجه‌گیری: طراحی آموزشی صحیح قبل از راه‌اندازی سیستم یادگیری الکترونیکی یا خرید نرم‌افزار می‌تواند موفقیت آن را تضمین کند. دانشگاه نتایج ارزشیابی سیستم را مبنای بازبینی و به روزرسانی آن قرار داد.}, keywords_fa = {یادگیری الکترونیکی, طراحی آموزشی, ارزشیابی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1203-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1203-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Davati, Ali and Aghaee, Mahboubeh and Kamali, Maryam and Gitinavard, Fatemeh and Ramezani, Fatemeh and Andalibi, Niush}, title = {Students, View Points On Internship Community Medicine Course In Tehran Medical Universities}, abstract ={Introduction: Community-Based Medical Education (CBE) is considered as a new educational approach in the school of medicine. This study was designed to determine the quality of education during the internship in community medicine course in medical universities in Tehran. Methods: This is a descriptive cross-sectional study conducted on community medicine internship in medical schools of Tehran during 2008-2009. A nonrandom sample of 180 interns was selected by convenience. The data, collected by a researcher made questionnaire whose validity and reliability had been confirmed, were analyzed by Ҳ2, Mann-Whitney and Spearman coefficient tests. Results: Over 75% of interns were satisfied with the course planning, the applied content of the workshop, the presence of faculty members and their responsiveness to the students’ questions. In addition, 78% the students were satisfied with teaching on health care system. There was a significant correlation between students, satisfaction with internship and the university they were studying in (p<0.002). Conclusion: It seems that medical schools in Tehran follow the educational out lines well, and community medicine interns are relatively satisfied with the course.}, Keywords = {Community Medicine, Community Based Education (CBE), Internship, Program Evaluation}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {347-355}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه دانشجویان پزشکی شهر تهران در مورد دوره کارورزی پزشکی اجتماعی}, abstract_fa ={مقدمه: از سیاست‌های جدید آموزش در دانشکده پزشکی، رویکرد آموزش مبتنی بر جامعه است. در همین راستا مطالعه کنونی به منظور تعیین دیدگاه دانشجویان پزشکی شهر تهران از دوره کارورزی پزشکی اجتماعی انجام شد. روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال تحصیلی 88-87 در دانشکده‌های پزشکی شهر تهران، انجام شد. 180 دانشجویان پزشکی مقطع کارورزی با روش غیراحتمالی در دسترس انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته که پایایی و روایی آن به تأیید رسیده بود جمع‌آوری گردید و با آزمون‌های توصیفی و آزمون کای دو، من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بیش از 75 درصد دانشجویان از نحوه برنامه‌ریزی، ارائه مباحث کاربردی در کارگاه، حضور اعضای هیأت‌علمی ‌و پاسخ‌گویی به سؤالات دانشجویان و نیز اکثریت دانشجویان (بیش از 78 درصد) از آموزش نظام ارائه خدمات رضایت داشتند. در آنالیز به عمل آمده مشخص گردید بین دانشگاه محل تحصیل افراد و رضایت آنان از دوره کارورزی پزشکی اجتماعی ارتباط معنادار وجود دارد (002/0>p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد دانشکده‌های پزشکی شهر تهران در ارائه سرفصل‌های آموزشی خوب عمل می‌نمایند و این امر باعث گردیده کارورزان پزشکی اجتماعی از میزان رضایت قابل قبولی از دوره برخوردار باشند.}, keywords_fa = {پزشکی اجتماعی, آموزش مبتنی بر جامعه, دوره کارورزی, ارزشیابی برنامه}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1076-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1076-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Khodayarian, Mahsa and Mirmohammadi, Jalil and Salimi, Tahereh and Araban, Marzieh and Mojahed, Shahnaz and Resaee, Mahboubeh}, title = {Determining The Competency Dimensions Of Supervisor Professor From The Nursing Students’ Viewpoints: A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: With regard to the importance of students’ curricular guiding and its effect on their educational process and the quality of university, the prophecy of supervisor professor is very important in students’ professional growth. Thus, this study was accomplished with the purpose of assigning the competency dimensions of supervisor professors from the nursing students’ viewpoints in 2009. Methods: In this qualitative study, the data were gathered through focus group discussion. Fifteen nursing students were selected by purposive sampling and their experiences and viewpoints were surveyed for assigning the competencies of supervisor professors until achieving data saturation. After that, the interviews content was recorded with the participants’ permission. Thematic analysis was performed to identify the categories and subcategories found in the nursing students’ descriptions. Results: According to the analysis of the recorded interviews, 2 major categories were emerged: 1) Competency dimensions and roles of supervisor professor including personal and ethical competency, education and research management competency, and leadership and motivating competency and 2) Barriers of effectiveness of supervisor professor performance were determined. Conclusion: According to the results, being supportive, a good listener, and professional commitment were introduced as personal and ethical competencies of supervisor professor and facilitating the professionalism of nursing students is the important role in this dimension. Supervising on the students’ educational situation, making them familiar with research, and motivating them were discussed as management and leadership competencies. The participants emphasized on the continuous performance appraisal of supervisor professor, determining students’ special empowerments and introducing their responsibility domains in the beginning of entrance to a college, as well as establishing in–service education in order to enhance performance quality of supervisor professor.}, Keywords = {Competency dimensions, Supervisor professor, Nursing students, Qualitative study}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {332-346}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {شناسایی ابعاد صلاحیتی استاد راهنما از دیدگاه دانشجویان پرستاری: تحقیق کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: راهنمایی تحصیلی دانشجویان امری ضروری و موثر بر روند آموزشی آنها و کیفیت کلی آموزش دانشگاه به شمار می رود، و استاد راهنما نیز جایگاه و رسالت خطیری در رشد حرفه‌ای دانشجویان دارد. لذا این پژوهش با هدف تعیین ابعاد صلاحیتی استاد راهنما از دیدگاه دانشجویان پرستاری در سال 1388 انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه کیفی جمع‌آوری اطلاعات به روش بحث گروهی متمرکز انجام شد. 15 دانشجوی پرستاری به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده و از تجارب و دیدگاه‌های آنان برای تعیین صلاحیت‌های استاد راهنما تا رسیدن به اشباع اطلاعاتی استفاده شد. پس از آن، متن مصاحبه‌های بحث گروهی با کسب اجازه از شرکت‌کنندگان ضبط گردید. تحلیل تماتیک (Thematic) برای تعیین طبقات و خرده طبقات توصیفات دانشجویان پرستاری مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: بر اساس تحلیل مصاحبه‌های ضبط شده، 2 طبقه اصلی استخراج شد: 1) شناسایی ابعاد صلاحیتی و نقش‌های استاد راهنما شامل صلاحیت فردی و اخلاقی، صلاحیت مدیریت آموزش و پژوهش و صلاحیت رهبری و انگیزه‌دهی 2) موانع اثربخشی عملکرد استاد راهنما. نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، حامی و شنونده خوب بودن و تعهد حرفه‌ای به عنوان صلاحیت‌های فردی و اخلاقی استاد راهنما معرّفی شدند و تسهیل فرآیند حرفه‌ای شدن دانشجویان پرستاری نقش مهم استاد راهنما در این بُعد می‌باشد. نظارت روی وضعیت آموزشی دانشجویان، آشناسازی آنها با تحقیق، و انگیزه‌دهی، به عنوان صلاحیت‌های مدیریتی و رهبری استاد راهنما مطرح شد. دانشجویان بر ارزیابی مستمر عملکرد استاد راهنما، شناسایی توانمندی‌های خاص و معرفی حیطه‌های مسؤولیتی آنان به دانشجویان در بدو ورود به دانشگاه و برگزاری دوره‌های آموزش ضمن خدمت جهت ارتقای کیفیت عملکرد تأکید نمودند.}, keywords_fa = {ابعاد صلاحیتی, استاد راهنما, دانشجویان پرستاری, تحقیق کیفی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1005-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1005-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Khanjani, Narges and Jamshidi, Vahideh}, title = {The Strengths and Shortcomings of the First Distance Learning MPH Course at Kerman Medical University From the Students\' Viewpoint:A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: In order to equip health system administrators with further education, for the first time in Iran, Kerman Medical University enrolled 30 of them as MPH (Master of Public Health) distance learning students in 2008. It seemed necessary to document the experiences of this course to design better programs in the future. Methods: This study was a qualitative descriptive study. All third semester distance MPH students were invited to participate in two focus groups. The total participants were 19 students. Open-unstructured questions were asked. Each focus group lasted for about 1.5 hours. The discussions were recorded and transcribed verbatim. The data analysis was done by thematic analysis. Results: Students commented on two main themes: benefits and shortcomings. The data was categorized in several subthemes. Among the benefits, they mentioned saving time and money, not commuting, active participation in learning, students’ interaction, and the benefits of cuncurrent study and work. In the shortcomings they spoke about the weak infrastructure, limited access to teachers, learning less, the difficulties of scuncurrent study and work, inappropriateness of the learning material, pile up of undone assignment and absence from educational environment. Conclusion: In this study the benefits and shortcomings of the distance learning program were discussed. Comments such as embarkment on distance learning only after a successful experience of running the same degree program in attended format, providing high speed internet and proper software infra-structure, familiarizing teachers about distance teaching, constant quality surveillance and conducting workshops for some topics were made for the improvementof the course.}, Keywords = {Distance learning, Master of Public Health, Kerman University of Medical Sciences, Program Evaluation}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {318-331}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {موارد ضعف و قوت اولین دوره آموزش غیرحضوری گواهی‌نامه عالی بهداشت کشور در دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه دانشجویان این دوره: مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: دانشگاه علوم پزشکی کرمان برای افزایش توان علمی کارشناسان سلامت دانشگاه‌های علوم پزشکی جنوب شرق، برای اولین بار از سال 1386 اقدام به پذیرش دانشجو در دوره گواهی‌نامه عالی بهداشت عمومی کرد. این دوره با انتخاب 30 دانشجو شروع شد و اولین دوره آموزش غیرحضوری این دوره در ایران بود. ضروری بود که تجربیات این دوره ثبت شود تا برای تدوین دوره‌های موفق‌تر در آینده به کار رود. روش‌ها: مطالعه به صورت کیفی-توصیفی انجام شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از تمام دانشجویان ترم سوم این دوره دعوت شدکه در دو گروه متمرکز شرکت کنند. شرکت‌کنندگان در مجموع 19 دانشجو بودند. سؤالات به صورت باز و ساختارنیافته بود. هر گروه متمرکز حدود 5/1 ساعت طول کشید. تمام صحبت‌ها ضبط شد و کلمه به کلمه پیاده شد. آنالیز داده‌ها با روش آنالیز موضوعی انجام شد. نتایج: دانشجویان در مورد 2حیطه عمده موارد قوت و ضعف اظهارنظر کردند و اطلاعات به دست آمده در چند زیر حیطه طبقه‌بندی شد. در بررسی قوت این دوره، مباحثی از جمله صرفه‌جویی در وقت و هزینه‌ها، عدم تردد، فعال‌تر شدن نقش دانشجو در یادگیری، تعامل دانشجویان با هم و منافع همزمانی کار و تحصیل مطرح شد. در بررسی نکات ضعف، دانشجویان به مسائلی از جمله آماده نبودن زیرساخت‌ها، دسترسی محدود به استاد، یادگیری کمتر از دوره آموزش حضوری، همزمانی کار و تحصیل، مناسب نبودن مطالب، انباشتگی دروس و عدم احساس فضای آموزشی اشاره کردند. نتیجه‌گیری: در این مطالعه نکات قوت و ضعف روش آموزش غیرحضوری مورد بررسی قرار گرفت و پیشنهادات اصلاحی از جمله موارد زیر مطرح شد: برگزاری آموزش غیرحضوری به شرط تجربه موفق آموزش حضوری در همان دوره، برقراری امکان استفاده از اینترنت پرسرعت و تأمین زیرساخت نرم‌افزاری مناسب، آموزش به اساتید، پایش مداوم کیفیت تدریس، ارائه بعضی دروس به صورت کارگاهی.}, keywords_fa = {آموزش غیر حضوری, آموزش از راه دور, گواهی‌نامه عالی بهداشت, دانشگاه علوم پزشکی کرمان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1160-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1160-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Najafi, Moslem and Eteraf-Oskouei, Tahereh}, title = {Pharmacy Students’ Attitude In Tabriz University Of Medical Sciences Toward Using Computerized Simulations In Teaching}, abstract ={Introduction::Using computerized simulation is one of the new methods in medical education. However, there is no report on applying this technique for teaching pharmacology in Iran. This study was conducted to assess the attitude of pharmacy students toward using this method in the teaching of practical pharmacology. Methods: This descriptive–cross sectional study was performed on pharmacy students (n=30) selecting practical pharmacology course in Tabriz University of Medical Sciences in 2008. A part of practical pharmacology was taught by computer simulation soft ware. Finally, students’ viewpoints were collected by a researcher made questionnaire. Data were analyzed by descriptive statistics through SPSS software. Results: The score of students' satisfaction with teaching practical pharmacology by computer simulation was 3.51±0.21. Effect of the simulation on better understanding of theoretical aspects of pharmacology was assessed more than 75% .Students’ learning and active participation were 76% and 82% more than the sessions held in laboratory respectively. About 80% of pharmacology students, attended in the research, asked for teaching 25-50% of the practical pharmacology course through computer simulation. The students' satisfaction means score with final exam assessment was 3.54±0.24. Conclusion: The results of the present study demonstrated that application of computer simulation was effective on improvement of deep and active learning of pharmacology in students of pharmacy. It seems that teaching methods of this course can be revised so that some parts of practical pharmacology can be taught by such computer simulation.}, Keywords = {Attitude, Education, Teaching method, Pharmacology, Computerized simulation, Pharmacy students}, volume = {11}, Number = {4}, pages = {308-317}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {بکارگیری روش شبیه‌سازی رایانه‌ای در آموزش درس فارماکولوژی داروسازی: دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز}, abstract_fa ={مقدمه: استفاده از شبیه‌سازی رایانه‌ای یکی از روش‌های جدید آموزش در علوم پزشکی است ولی تاکنون مطالعه‌ای در مورد بکارگیری این روش در آموزش فارماکولوژی در ایران انجام نیافته است. هدف این پژوهش، بررسی دیدگاه دانشجویان داروسازی پیرامون آموزش فارماکولوژی به کمک شبیه‌سازی رایانه‌ای بود. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد30 نفر دانشجوی داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبریز که در سال تحصیلی 88-87 واحد فارماکولوژی عملی را انتخاب نموده بودند وارد شدند. بخشی از درس با نرم‌افزارهای شبیه‌سازی رایانه‌ای تدریس گردید. در پایان دوره نظرات دانشجویان با پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته اخذ گردید. داده‌ها با آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نمره رضایت کلی دانشجویان از بکارگیری شبیه‌سازی رایانه‌ای 21/0±51/3 بود. کمک نرم‌افزارها به فهم بیشتر دروس نظری فارماکولوژی بیش از 75 درصد ارزیابی گردید. میزان یادگیری و مشارکت فعال دانشجویان به ترتیب 76 و 82 درصد بیشتر از جلسات برگزار شده در آزمایشگاه بود. حدود 80 درصد دانشجویان داروسازی شرکت‌کننده در پژوهش، خواستار ارائه 25 الی50 درصد فارماکولوژی عملی با این شیوه بودند. میانگین نمره رضایت‌مندی از روش ارزیابی پایان دوره نیز 24/0±54/3 به دست آمد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که بکارگیری شبیه‌سازی رایانه‌ای میزان یادگیری و مشارکت فعال دانشجویان و فهم دروس تئوری فارماکولوژی را ارتقا می‌دهد. به نظر می‌رسد می‌توان روش آموزش این درس را بازنگری نموده و بخشی را با استفاده از نرم‌افزارهای شبیه‌سازی ارائه داد.}, keywords_fa = {دیدگاه, آموزش, روش تدریس, فارماکولوژی, شبیه‌سازی رایانه‌ای, دانشجویان داروسازی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1138-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1138-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Norouzi, Heji Mohammad and Mohsenizadeh, Seyed Mostafa and Jafarysuny, Hossein and Ebrahimzadeh, Saee}, title = {The Effect Of Teaching Uning A Blend Of Collaborative And Mastery Of Learning Models, On Learning Of Vital Signs: An Experiment Onnursing And Operation Room Students Of Mashhad University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Educational system is a set of plans, approaches, and materials which coordinately facilitate learners’ access to pedagogical objectives. With regard to the fact that each step of knowledge acquisition calls for a particular learning method or a specific approach, it might be possible to ease students’ achievement of learning objectives by using a blend of learning strategies. This study aimed to determine the effects of blended teaching models on learning of vital signs among nursing and operation room students. Methods: This was a quasi-experimental, with before and after-research design performed on two groups. All first semester nursing and operation room students (N=52) were selected for the study. They were randomly allocated into two groups of experiment and control and were instructed using blended and traditional education methods. Before and after each session of education, academic achievement tests were applied to evaluate students’ cognitive learning in three levels of knowledge, comprehension, and application regarding the topic of vital signs. Data was analyzed using t-test, Wilcoxon, Mann Whitney, and Fisher’s exact test. Results: Both teaching methods improved students’ learning in knowledge, comprehension, and application levels. Mean differences before and after education in both groups were statistically significant in all levels. The mean of increase in scores in all exams and sessions were significantly higher in the blended teaching group compared to the traditional one. The mean score of students’ satisfaction in experiment group(66.2±19.5) was significantly (p<.001) different from the control(38.9±21.4). Conclusion: The used blend of teaching methods was more effective than the traditional one, on the improvement of knowledge, comprehension and application of vital signs topic. It also satisfied students more. Of course, the traditional method was also effective, so both approaches may be used according to the situation.}, Keywords = {blended Teaching, Collaborative Learning, mastery Of Learning, Nursing Students, Operation Room Students, Vital Signs, Nursing Education.}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {544-553}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیرتدریس با تلفیق دو الگوی آموزشی همیاری و یادگیری در حد تسلط بر یادگیری مبحث علایم حیاتی: تجربه ای از دانشجویان پرستاری و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی مشهد}, abstract_fa ={  مقدمه: نظام آموزشی مجموعه ‌ ای از برنامه ‌ ها، روش ‌ ها و موادی است که به طور هماهنگ، دستیابی یادگیرندگان را به اهداف آموزشی خاص تسهیل می ‌ کند. با توجه به این که هر یک از مراحل کسب دانش، نوع خاصی از یادگیری یا رویکرد خاصی را ایجاب می‌کند، شاید بتوان با استفاده از روش ‌ های یادگیری تلفیقی، باعث تسهیل دستیابی دانشجویان به اهداف یادگیری شد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر روش آموزش تلفیقی بر یادگیری مبحث علایم حیاتی در دانشجویان پرستاری و اتاق عمل بوده است.   روش‌ها: در مطالعه ‌ ای شبه تجربی به صورت دو گروهی قبل و بعد از آموزش، کلیه دانشجویان ترم اول پرستاری و اتاق عمل (52 نفر) انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمون با روش ‌ تلفیقی از الگوهای همیاری و یادگیری در حد تسلط، و گروه شاهد به روش سنتی، آموزش داده شدند. قبل و بعد از آموزش در هر جلسه آزمونی اجرا شد که یادگیری شناختی دانشجویان در سه سطح دانش، فهم و کاربرد را در زمینه مبحث علایم حیاتی مورد ارزشیابی قرار می ‌ داد. داده ‌ ها با استفاده آزمون ‌ های t ، ویلکاکسون، من ‌ ویتنی و دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   نتایج: هر دو روش آموزشی باعث ارتقای یادگیری دانشجویان در سطوح دانش، فهم و کاربرد شدند. اختلاف میانگین ‌ ها قبل و بعد از آموزش دو گروه در تمامی سطوح از نظر آماری تفاوت معنادار داشت. میزان افزایش نمره دانشجویان در تمامی آزمون ها و جلسات، در گروه تدریس تلفیقی بیشتر از گروه سنتی بود. میانگین نمره نظرسنجی دانشجویان در گروه آزمون 5/19 ± 2/66 و در گروه شاهد 4/21 ± 9/38 تفاوت معناداری داشت (000/0= P ).   نتیجه‌گیری: روش آموزش تلفیقی، در مقایسه با روش آموزش سنتی، بر ارتقای سطح دانش، فهم و کاربرد دانشجویان پرستاری و اتاق عمل و همچنین رضایت آن‌‌ها در یادگیری مبحث علایم حیاتی از درس اصول و فنون مؤثرتر بوده است. لیکن با توجه به مؤثر بودن روش سنتی نیز می‌توان از این روش متناسب با شرایط استفاده نمود.}, keywords_fa = {آموزش تلفیقی, یادگیری همیاری, یادگیری در حد تسلط, دانشجویان پرستاری, دانشجویان اتاق عمل, علایم حیاتی, آموزش پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1145-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1145-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Mobaraki, Asyeh and MohebbiNobandegani, Zinat and Mahmoudi, Fatemeh and Rambod, Masoomeh and Montaseri, Sedigheh}, title = {The Importance Of Implementing Clinical Lesson Plans, And Related Obstacles According To The Instructors}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {539-540}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {اهمیت اجرای طرح درس بالینی و موانع اجرای آن از دیدگاه اساتید}, abstract_fa ={}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1116-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1116-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Heravi, Majideh and Rejeh, Nahid and Anoosheh, Monireh and Alhani, Fatemeh}, title = {Nursing Students\' Comprehension Of Community Health Nursing Training In Field: A Qualitative Research}, abstract ={Introduction: Community health nursing education in filed is one of the main courses of Iranian nursing education curriculum however, little scientific attention has been paid to the evaluation of community health nursing process so far. Therefore, the present study was conducted to explore nursing students' comprehension of community health nursing in field education. Methods: A qualitative study was employed using content analysis approach with 19 bachelor degree nursing students. Data were gathered through unstructured interview technique. Results: The data analysis resulted in emerging 2 main categories as ‘suitable learning aspects for students’and ‘learning inhibitor aspects’. The participants mentioned the education in filed with its specific conditions as a way to personality development, employing theory in practice, in-depth learning, learning from various human resources, and achieving skill to teach patients. Inhibitor aspects were related to ineffective clinical instructors, inefficiency of management of training, and theory-practice gap. Conclusion: Clinical education of nursing students should cover active learning and personal/professional growth.It also should be compatible with community requirements. The study participants pointed out to factors which nursing education policy makers and nursing faculties should pay attention to in order to improve the quality of training community health nursing in filed.}, Keywords = {nursing students, in field community health education, qualitative study, content analysis.}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {526-538}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {درک دانشجویان پرستاری از کارآموزی در عرصه پرستاری بهداشت جامعه: یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={چکیده مقدمه: آموزش بالینی پرستاری بهداشت جامعه یکی از بخش‌های اصلی آموزش پرستاری در ایران محسوب می‌گردد. لیکن تا کنون فرایند ارزشیابی برنامه آموزش بالینی پرستاری بهداشت جامعه کمتر مورد بررسی علمی قرار گرفته است. از این رو این مطالعه به بررسی ادراکات دانشجویان پرستاری از شیوه ارائه کارآموزی در عرصه بهداشت جامعه پرداخته است. روش‌ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه کیفی می‌باشد که با مشارکت 19 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه باز جمع‌آوری و با استفاده از روش تحلیل محتوا مطابق با رویکرد قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: داده‌های تحقیق در 2 طبقه جنبه‌های مطلوب یادگیری دانشجو و جنبه‌های بازدارنده یادگیری در کارآموزی در عرصه پرستاری بهداشت جامعه قرار گرفت. مشارکت‌کنندگان شرایط ویژه و منحصر به فرد این کارآموزی را بستری مناسب برای رشد شخصی دانشجو، کاربرد آموخته‌ها در موقعیت‌های زمانی و مکانی دیگر، یادگیری عمیق، یادگیری از منابع انسانی متعدد و مهارت آموزش به مددجو معرفی کردند. ناکارآمدی مربیان بالینی، ناکارآمدی مدیریت اجرای کارآموزی، و گسست تئوری- عمل به عنوان جنبه‌های بازدارنده یادگیری توسط مشارکت‌کنندگان بیان شد. نتیجه‌گیری: آموزش بالینی دانشجویان پرستاری علاوه بر ایجاد یادگیری فعال و رشد فردی و حرفه‌ای دانشجو، باید متناسب با نیاز جامعه باشد. مشارکت‌کنندگان در این مطالعه به مواردی اشاره کردند که برنامه‌ریزان آموزش پرستاری و برنامه‌ریزان کارآموزی در دانشکده و مربیان برای بهبود کیفیت ارائه کارآموزی در عرصه بهداشت جامعه می‌توانند آنها را مورد توجه قرار دهند.}, keywords_fa = {دانشجویان پرستاری, کارآموزی در عرصه پرستاری بهداشت جامعه, تحقیق کیفی, تحلیل محتوا}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1075-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1075-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Motlagh, Mohammad Esmahil and NasrollahpourShirvani, Davoud and Maleki, Mohammad Reza and Tofighi, Sharam and Jafari, Nahid and Kabir, Mohammad Jav}, title = {Educational Needs Of Top Administrators And Managers Working At Vice-Chancelleries For Health In Iranian Universities Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Identifying educational needs and implementing appropriate courses is one of the important steps to empower managers and experts. It also has an important role in improving organizational performance. In this study we aimed to determine the educational needs of managers and top administrators of health vice-chancelleries in Iranian universities of medical sciences Methods: This cross- sectional study was conducted in spring 2010. The research sample was selected through systematic and stratified randomization from among the staff working in health vice-chancelleries of 13 medical universities. All available managers and top administrators in the selected universities were interviewed by using census approach. The questionnaire included individual and organizational variables and 28 management topics. Results: Interviews of 293 managers and top administrators revealed that 26 (92.9 %) out of 28 topics had been rated 3.5 and above(out of 5). There were significant correlations between the mean scores of some needs and the type of universities, sex, age, work experience, educational level, passing MPH courses, work place and the current position of the participants (P<0.05). Conclusion: Based on the high rate of topics with considerable mean scores, it is suggested to have short and long term management training courses.}, Keywords = {Need Assessment. Management Training. Health Administration, Human Resource Development, Continuing Education}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {515-525}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نیازهای آموزشی مدیران و کارشناسان مسؤول حوزه ستادی معاونت بهداشتی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور}, abstract_fa ={مقدمه: شناسایی نیازهای آموزشی و اجرای دوره‌های متناسب با آن یکی از گام‌های مهم جهت توانمندسازی مدیران و کارشناسان حوزه سلامت بوده و نقش مهمی در ارتقا و بهبود عملکرد سازمانی دارد. این مطالعه با هدف تعیین نیازهای آموزشی مدیران و کارشناسان مسؤول در معاونت بهداشتی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور در زمینه مدیریت انجام گرفت. روش‌ها: مطالعه به صورت مقطعی در بهار 1389 انجام گرفت. جامعه پژوهش مدیران و کارشناسان مسؤول حوزه ستادی معاونت بهداشتی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور بوده که 13 دانشگاه به صورت طبقه‌ای و تصادفی منظم انتخاب شدند. در دانشگاه‌های منتخب کلیه مدیران و کارشناسان مسؤول به صورت سرشماری مورد مصاحبه و پرسشگری قرار گرفتند. پرسشنامه مورد استفاده شامل متغییرهای فردی و سازمانی و 28 موضوع مدیریتی بود. نتایج: در بین 293 مدیر و کارشناس مسؤول مطالعه شده، میانگین اعلام نیاز به آموزش در خصوص 26 موضوع از بین 28 موضوع (9/92 درصد)، 5/3 و بالاتر (از کل 5 نمره) بوده است. میانگین تعدادی از اعلام نیازهای آموزشی با تیپ‌بندی دانشگاه‌ها، جنس، سن، سابقه خدمت، مقطع تحصیلی، رشته تحصیلی، گذراندن دوره MPH، محل خدمت و سمت فعلی افراد مورد مطالعه رابطه معنا‌دار داشت (05/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به نسبت بالای عناوینی که نمره نیاز قابل توجهی داشته اند، برگزاری دوره‌های آموزش مدیریتی کوتاه مدت و بلند مدت برای مدیران و کارشناسان مسؤول معاونت‌های بهداشتی پیشنهاد می‌گردد.}, keywords_fa = {نیازسنجی, آموزش مدیریت, مدیران بهداشت, کارشناسان بهداشت}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1317-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1317-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Sabeti, Fahimeh and Akbari-nassaji, Neda and HaghighyZadeh, Mohammad Hosei}, title = {Nursing Students\' Self-Assessment Regarding Clinical Skills Achievement In Ahvaz Jundishapur University Of Medical Sciences (2009)}, abstract ={Introduction: Acquiring clinical skills is an important issue in nursing education. This study aimed to determine senior nursing students’ opinion toward their achievement level of clinical skills in Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences in 2008-2009 academic years. Methods: In this descriptive cross-sectional study, sixty students who were selected by census from those who were passing the last semester of the Nursing BSc program. Data collecting tool was a questionnaire on ordinal scale. It included 190 items on clinical skills regarding medical-surgical nursing in areas of caring patients with common medical–surgical diseases, nursing (care) procedures, performing and interpreting diagnostic tests, care before, during, and after diagnostic procedures, recording, medication administration, working with therapeutics equipments, and students' demographic information. Data was analyzed by SPSS software using descriptive statistical analysis. Results: Most students believed that clinical skills of medical surgical nursing were 18.3%, 63.3%, 18.3% respectively as excellent, good, and average. Total mean score of clinical skills was 365.51±79.08 out of 570 and was reported as good. The best clinical competence reported to be in medication administration and nursing procedures, and the lowest competence reported to be in care before, during and after diagnostic procedures. Conclusion: Most students reported their own clinical skills of medical surgical nursing as excellent and good. Since in some areas clinical skills reported as moderate to poor, or in some cases as not performed, it seems that an accurate evaluation of students’ clinical performance prior to graduation is highly needed. Clinical training programs also should be revised along with putting emphasis on its strength points.}, Keywords = {Clinical skills, nursing students, medical surgical nursing, self-assessment}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {506-515}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {خودارزیابی دانشجویان ترم آخر پرستاری در مورد میزان دستیابی آنها به مهارت‌های بالینی پرستاری داخلی- جراحی در دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز سال 1388}, abstract_fa ={  مقدمه: مهارت‌های بالینی کسب شده توسط دانشجویان از مسائل مهم آموزش پرستاری است. این مطالعه با هدف تعیین نظرات دانشجویان ترم آخر پرستاری در مورد میزان دستیابی آنها به مهارت‌های بالینی پرستاری داخلی- جراحی در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 88-1387 انجام شد.   روش‌ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی 60 دانشجوی ترم آخر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال تحصیلی 88-1387 که به شیوه سرشماری انتخاب شدند، شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای حاوی 190 گزینه با مقیاس رتبه‌ای در خصوص مهارت‌های بالینی پرستاری داخلی - جراحی در حیطه‌های مراقبت از مددجویان مبتلا به بیماری‌های شایع داخلی - جراحی، پروسیجرهای مراقبتی، انجام و تفسیر آزمایشات تشخیصی، مراقبت‌های قبل، حین و بعد از رویه‌های تشخیصی، گزارش‌نویسی، دارو درمانی و کار با تجهیزات درمانی و نیز اطلاعات فردی دانشجویان بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش‌های آمار توصیفی انجام گرفت.   نتایج: از نظر دانشجویان، مهارت‌های بالینی پرستاری داخلی - جراحی در 3/18 درصد موارد عالی، 3/63 خوب و 3/18 درصد متوسط گزارش شد. میانگین کلی نمرات مهارت‌های بالینی 08/79 ± 51/365 از کل نمره 570 و در سطح خوب بود. بیشترین مهارت در حیطه‌های دارودرمانی و پروسیجرهای مراقبتی، و کمترین مهارت در حیطه مراقبت‌های قبل، حین و بعد از رویه‌های تشخیصی گزارش شد.   نتیجه‌گیری: اکثر دانشجویان پرستاری مهارت‌های بالینی پرستاری داخلی - جراحی خود را در سطح خوب و عالی گزارش کردند. در بعضی حیطه‌ها، مهارت‌های بالینی متوسط تا ضعیف و در برخی موارد نیز عدم انجام ذکر گردید، لذا لزوم ارزشیابی صحیح عملکرد بالینی دانشجویان قبل از فارغ‌التحصیلی و بازنگری برنامه‌های آموزش بالینی با تأکید بر نقاط قوت آن ضروری به نظر می‌ر‌سد.}, keywords_fa = {مهارت‌های بالینی, دانشجویان پرستاری, پرستاری داخلی – جراحی, خودارزیابی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1816-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1816-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Jannati, yadollah and Afzali, Mohammad Ali and Khaki, Nasrin and AmiriNojedeh, Narges}, title = {The Students’ Opinion About Islamic Thoughts Courses In Mazandaran University Of Medical Sciences In 2008-2009}, abstract ={  Introduction : Continuous evaluation of Islamic Thoughts courses and revising the course delivery methods are necessary to make the courses more efficient to meet the needs of the youth, and to transmit the Islamic values to the students. Due to the necessity of curriculum evaluation, this study aimed at determining the students’ attitude about the Islamic Thought courses.   Methods: In a descriptive study, the population of students studying in Mazandaran University of Medical Sciences in 2008-2009 was involved. Through census sampling, 549 students who had enrolled in Islamic Thoughts courses I and II, took part in the study and filled out a researcher made questionnaire. To analyze the data, in addition to descriptive statistics, chi-square, Kruskal Wallis, and Mann-Whitney U tests were employed to compare subjects’ viewpoints based on qualitative variables (nominative and ordinal).   Results: The mean age of participants was 20.79 ± 2.59, and 68.9% (378) of the subjects were female. Findings indicated that 87.3% (479) of the students were satisfied with the Islamic Thoughts books, the related instructors, their positive effects on the students, and the university educational planning for these courses. Also, there was no significant difference between students’ opinions regarding their gender and study major.   Conclusion : In spite of positive viewpoints of students toward various aspects of these courses, the negative points should also be acknowledged to eliminate the defects. Since students’ needs are changing, the books and educational methods should be also revised accordingly.}, Keywords = {Islamic Thought course, educational evaluation, students’ viewpoint, religious education, Theology}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {496-505}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران درباره دروس اندیشه اسلامی در سال تحصیلی 88- 1387}, abstract_fa ={  مقدمه: ارزیابی مداوم از کارکردهای دروس اندیشه اسلامی و بازنگری در روش‌های ارائه برای هر چه کارآمدتر کردن آنها در پاسخ‌گویی به نیازهای نسل نو و انتقال ارزش‌های اسلامی به آنان ضروری است. لذا در راستای ضرورت ارزشیابی برنامه آموزشی، پژوهش حاضر با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان درباره دروس اندیشه اسلامی انجام شد.   روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی بوده و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران مشغول به تحصیل در نیمسال اول 1388-1387 بودند. نمونه‌گیری به صورت سرشماری انجام شده و تعداد 549 دانشجو پرسشنامه محقق‌ساخته را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌ها علاوه بر آمار توصیفی، مقایسه نوع دیدگاه آزمودنی‌ها بر اساس متغیرهای کیفی (اسمی و رتبه‌ای) از جمله جنسیت، رشته تحصیلی و مقطع تحصیلی با استفاده از آزمون‌های آماری کای اسکوئر، کروسکال والیس و من ویتنی انجام شد.   نتایج: میانگین سنی شرکت‌کنندگان 59/2 ± 79/20 سال و اغلب ایشان ( 9/68 درصد) دختر بودند. یافته‌ها حاکی از آن است که محتوای کتب اندیشه اسلامی، مدرسان این دروس، برنامه‌ریزی آموزشی و تأثیر مثبت این دروس بر ویژگی‌های فردی دانشجویان، مورد رضایت 3/87 درصد دانشجویان (479 نفر) است. همچنین بین متغیرهایی مانند جنسیت و رشته تحصیلی دانشجویان با دیدگاه‌های آنان تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: علی‌رغم دیدگاه‌های مثبت دانشجویان نسبت به جنبه‌‌های مختلف این دروس، نظرات منفی را نباید نادیده انگاشت و لذا باید درصدد رفع نواقص تلاش نمود، چرا که نیاز جوانان هر روز در حال تغییر است و متناسب با نیاز آنها کتاب و شیوه‌های آموزشی نیز باید به روز شوند.}, keywords_fa = {دانشجویان علوم پزشکی مازندران, واحد درسی اندیشه اسلامی, ارزشیابی آموزشی, دیدگاه دانشجویان, آموزش مذهبی, الهیات}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-951-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-951-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {JahaniShoorab, Nahid and Golmakani, Nahid and Mazluom, Seyed Reza and Mirzakhani, Kobra and Azhari, Sedighe and Navaiyan, Afsaneh}, title = {Construct Validity And Reliablity Of Evaluation Tools For Midwifery Students At The Final Examination In Mashhad School Of Nursing And Midwifery}, abstract ={Introduction: Inappropriate performance of delivery care team is one of the most important causes of maternal mortality. Lack of objective tools, reduces the opportunity for a systematic valid evaluation in clinical examinations. Therefore, this study investigated the reliability and validity of assessment tools in comprehensive final examination of midwifery students at the end of their education (at the time of graduation). Methods: In this correlational study, founded on existing evaluation tools for final comprehensive exam in Mashhad School of Nursing and Midwifery, students’ skills in 4 areas of examination (delivery room, gynecological unit, pregnancy care, and maternal and child’s health) were assessed (July 2010). Thirty one students (22 students of 8th and 9 students of 6th semester of midwifery BSc program) were evaluated within 5 consecutive days by 2 examiners. Content validity was determined by field experts. Mean scores achieved in each area of examination were compared in order to appraise construct validity as well as total mean score of students of senior and junior semesters (8 and 6). Alpha Cronbach coefficient was used for reliability analysis. Results: A significant difference of 26 percent between total mean score of students studying at 8th semester with that of students studying at 6th semester in comprehensive final examination, proved the construct validity in evaluation forms of midwifery students based on Royal College of Gynecology and Midwifery Definition in this examination (p=0.01). There was an average to high Cronbach’s Alpha coefficient (0.83 - 0.51) in each area of examination which reveals an internal consistency within the evaluation tools. Content validity was also high (0.8). The lowest and highest reliability of evaluators determined to be 0.82% and 73.5% respectively, according to definitions characterized by Cincinnati University. Conclusion: The tools used for evaluating midwifery students at the final examination in Mashhad School of Nursing and Midwifery met reliability and construct validity criteria and are recommended to be used for evaluationg midwifery students for graduation.}, Keywords = {Validity, reliability, evaluation tools, evaluation, undergraduate, clinical skills.}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {485-495}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {روایی سازه و پایایی ابزارهای ارزشیابی امتحان پایان دوره تحصیلی دانشجویان مامایی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد}, abstract_fa ={مقدمه: عملکرد نامطلوب مراقبین زایمانی یکی از علل مهم مرگ مادران است. فقدان یک ابزار عینی، امکان ارزیابی سیستماتیک و معتبر را در امتحانات بالینی پایان دوره مامایی کاهش می‌دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی روایی و پایایی ابزارهای سنجش و ارزیابی در امتحان جامع پایان دوره تحصیلی دانشجویان مامایی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه همبستگی مهارت‌های دانشجویان مامایی در 4 حیطه امتحانی (زایشگاه، درمانگاه زنان، مراقبت‌های دوران بارداری، و بهداشت مادر و کودک) مطابق ابزارهای ارزشیابی امتحان جامع پایان دوره موجود در دانشکده پرستاری و مامایی مشهد در تیرماه 89 بررسی شد. 31 دانشجو (22 نفر دانشجوی ترم 8، و 9 نفر دانشجوی ترم 6 مامایی) در طی 5 روز متوالی توسط دو ممتحن ارزیابی گردیدند. روایی محتوی با استفاده از نظرات کارشناسان تعیین شد. جهت بررسی روایی سازه از مقایسه میانگین نمرات کسب شده در هر حیطه امتحانی و میانگین نمره کل دانشجویان در ترم‌های بالا و پایین (ترم‌های 8 و6) محاسبه شد. برای اندازه گیری شاخص روایی از فرمول لاوشه استفاده شد. همچنین برای بررسی پایایی، ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. نتایج: وجود تفاوت معنادار آماری بین میانگین نمره کل دانشجویان ترم 8 با دانشجویان ترم6 در امتحان جامع پایان دوره تحصیلی به میزان 26 درصد، وجود روایی سازه در فرم‌های ارزشیابی دانشجویان مامایی را بر طبق تعریف کالج سلطنتی زنان و مامایی در این آزمون اثبات می‌کند (01/0p=). ضرایب آلفای کرونباخ متوسط تا بالا (51/0-83/0) در هر حیطه امتحانی بیانگر وجود همسانی درونی در ابزارهای ارزشیابی موجود است. روایی محتوی نیز با شاخص روایی بالا (8/0) محاسبه شد. کمترین و بیشترین پایایی ارزیابان به ترتیب 82/0 و 5/73 درصد با تعریف معیارهای ارزش هر نمره مطابق تعاریف دانشگاه سین سیناتی تعیین شد. نتیجه‌گیری: ابزارهای ارزشیابی امتحان جامع پایان دوره کارشناسی مامایی در دانشکده پرستاری و مامایی مشهد به عنوان فرم‌های معتبر و پایا برای ارزیابی دانشجویان در زمان دانش‌آموختگی توصیه می‌شوند.}, keywords_fa = {روایی, پایایی, ابزار ارزشیابی, ارزشیابی, دانش‌آموختگان, مهارت‌های بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1314-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1314-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Pourghasem, Mohsen and Sum, shim}, title = {Practical Anatomy As An Advance Organizer For Anatomy Lectures: Effectiveness In Learning Facilitation For Dental Students}, abstract ={Introduction: Several approaches are introduced to facilitate anatomy learning. One of them is to present practical course before the theoretical one. This study compared the effect of presentation of practical class before lecture on enhancement of learning among dental students of Babol University of Medical Sciences. Methods: Thirty eight students of first semester in school of dentistry of Babol University of Medical Sciences, whom were admitted in year 2009, were randomly divided into three groups to pass the course of Head and Neck anatomy. One group (N=13) received new method of education and 2 groups (N=13 & N=12) were taught using traditional method. Having the instruction finished the midterm examination was held for the three groups. After midterm examination, both groups were instructed using traditional method. Midterm examination scores achieved by experiment and control groups were compared. At the end of the semester, students of experiment group were given a questionnaire containing attitude questions in order to assess their attitude toward traditional and new method of education in comparison and considering their role in facilitating learning of anatomy. Data was analyzed using descriptive statistics and paired t test. Results: There was no statistically significant difference between the mean of midterm scores achieved by experiment and control groups (P<0.05). Assessing students’ viewpoints toward the two educational approaches, showed that they believed presentation of practical course before the lecture leads to a better feeling (69.2%) about anatomy course, facilitates and deepens the understanding (92.3%), and results in more learning (84.6%) as well. Conclusion: Based on the results of current study, despite of no significant differences between mean scores of students taught via two different methods, students showed a better attitude toward the presentation of practical course before the lecture compared to traditional method. Therefore it may be suggested to present practical course for anatomy before the lecture.}, Keywords = {Anatomy, theoretical teaching, practical teaching, learning, and dental (dentistry) students.}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {478-484}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارائه عملی درس آناتومی به عنوان پیش‌سازمان‌دهنده برای تدریس تئوری: اثربخشی در تسهیل یادگیری دانشجویان دندانپزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: امروزه روش‌های متفاوتی جهت تسهیل در یادگیری آناتومی مطرح می‌شود که یکی از این روش‌ها اجرای کلاس درس عملی قبل از نظری می‌باشد. در این تحقیق تأثیر تدریس عملی درس آناتومی قبل از تدریس نظری در تسهیل یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان داندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل، در مقایسه با روش سنتی بررسی شده است. روش‌ها: تعداد 38 نفر دانشجوی سال اول دندانپزشکی ورودی 1388 دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل در نیمه اول سال تحصیلی، به منظور تدریس درس آناتومی سر وگردن به آنان، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند، به طوری که برای یک گروه با روش جدید (تعداد 13 نفر) و دو گروه با روش سنتی (تعداد 13 و 12 نفر) تدریس شد. پس از پایان آزمون میان ترم در هر دو گروه، ادامه درس آناتومی به صورت سنتی تدریس شد. سپس میانگین نمرات آزمون میان ترم دانشجویان گروه تجربی با گروه‌های شاهد مقایسه شد. در پایان ترم پرسشنامه‌ای شامل سؤالات نگرشی به دانشجویان گروه تجربی داده شد تا نگرش آنها در مورد دو روش سنتی و جدید در ایجاد تسهیل در پیشرفت یادگیری آناتومی بررسی شود. اطلاعات با آمار توصیفی و آزمون آماری t زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: اختلاف آماری معناداری بین میانگین نمرات آزمون میان ترم در دو گروه تجربی و شاهد، مشاهده نشد (05/0P<). بررسی نظرات دانشجویان در مورد دو روش آموزشی، بیانگر این بود که روش آموزش عملی قبل از تئوری باعث ایجاد احساس بهتر (2/69 درصد) نسبت به درس آناتومی و تسهیل در درک عمیق‌تر (3/92 درصد) و یاد گیری بیشتری می‌شود (6/84 درصد). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه کنونی به نظر می‌رسد علی‌رغم نبودن اختلاف معنادار در میانگین نمرات دانشجویان آموزش داده شده با دو روش مختلف، دانشجویان نگرش بهتری نسبت به روش آموزش آناتومی عملی قبل از آموزش نظری در مقایسه با روش سنتی داشته‌اند. بنابراین می‌توان پیشنهاد کرد که کلاس عملی آناتومی قبل از کلاس نظری آن ارائه شود.}, keywords_fa = {آناتومی, تدریس نظری, تدریس عملی, یادگیری, دانشجویان دندانپزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1355-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1355-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Kazemizadeh, Zeinab and Bakhshi, Hami}, title = {Dental Environment Stress And Students\' Personality In Rafsanjan Dentistry School}, abstract ={Introduction: Dentistry educational environment loads stress to the students.This can be harmful for educational system. The aim of this study was to investigate the stress perceived by the students in dentistry educational environment and the stress due to students' personality in Rafsanjan Dentistry School. Methods: In this cross- sectional study, the sample was selected from students of Refsanjan Dentistry school by census sampling in 2009. The Dental Environment Stress (DES) questionnaire was employed to assess perceived stress from dentistry environment, and the fourth part of Coudron stress questionnaire was used to investigate the stress due to students’ personality. Data were analyzed by ANOVA, Tukey post Hoc, T-test and Pearson's rank correlation. Results: Mean score of stress was 1.89± 0.54 (out of 4). The highest and the lowest perceived stress means were for the third (2.53± 0.25) and the first year students (1.54± 0.29) respectively. Among stressful domains, clinical work (2.39± 0.83) and personal factors (1.06± 0.53) had the highest and the lowest means, respectively. The highest stress mean was for completing clinical requirements (2.95± 1.06). There was no significant difference in environmental perceived stress between male and female students (P>0.05). Stressful personality was seen in 84.8% of students .There was no association between the means of DES and the students' stressful personality (r = 0.17, P = 0.05). Conclusion: The level of stress in Dentistry school is moderate with the highest level for clinical work. Although majority of dentistry students have stressful personality, it doesn't seem to increase the stress perceived by them due to dentistry environment. According to the highest level of stress in third year students, special interventions are recommended for this critical study year.}, Keywords = {Stress, Education, Dentistry student, Personality}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {467-477}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {استرس ناشی از محیط تحصیلی دندانپزشکی و شخصیت فردی در دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان}, abstract_fa ={مقدمه: محیط تحصیلی دندانپزشکی دارای زمینه‌هایی برای ایجاد استرس می‌باشد، که این موضوع برای نظام آموزشی زیان‌آور است. این مطالعه با هدف بررسی استرس درک شده از محیط تحصیلی دندانپزشکی و استرس ناشی از شخصیت فردی توسط دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه مورد مطالعه در سال 1388 به صورت سرشماری از کل دانشجویان دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انتخاب شد. برای بررسی سطح استرس درک شده از محیط دندانپزشکی از پرسشنامه تعدیل شده DES (Dental Environment Stress) و برای بررسی استرس ناشی از شخصیت فردی از آزمون چهارم پرسشنامه استرس کودرون استفاده شد. داده‌ها به وسیله آزمون‌های ANOVA, ، T-test و post hoc Tukey و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین کلی استرس برابر با 54/0±89/1 (بر مبنای حداکثر 4) محاسبه شد. بیشترین و کمترین میانگین استرس درک شده به ترتیب مربوط به دانشجویان سال سوم 25/0±53/2 و سال اول29/0±54/1 بود. در بین حیطه‌های استرس‌زا بیشترین و کمترین میانگین به ترتیب مربوط به حیطه کار کلینیکی83/0±39/2 و عوامل شخصی 53/0±06/1 بود. «کامل کردن رکوارمنت بالینی» بیشترین میانگین06/1±95/2 را در بین عوامل استرس‌زا به خود اختصاص داد. در کل تفاوت معناداری از نظر درک استرس محیطی بین دانشجویان دختر و پسر مشاهده نشد (05/0P<). 8/84 درصد دانشجویان دارای شخصیت استرسی بودند. همچنین همبستگی بین میانگین کل DES و استرس فردی وجود نداشت (17/0, r=54/0p=). نتیجه‌گیری: استرس در محیط دندانپزشکی، در کل از سطحی متوسط برخوردار است که بیشترین استرس درک شده مربوط به حیطه کار کلینیک است. درصد زیادی از دانشجویان رشته دندانپزشکی از شخصیت استرسی برخوردارند ولی این باعث نمی‌شود که استرس محیط را نیز بیشتر درک کنند. با توجه به وجود بالاترین سطح استرس در بین دانشجویان سال سوم، توصیه می شود اقدامات خاص برای این دوره حساس از آموزش دندانپزشکی در نظر گرفته شود.}, keywords_fa = {استرس, آموزش, دانشجوی دندانپزشکی, شخصیت فردی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1125-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1125-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Rezaei, korosh and Kohestani, Hamid Reza and Baghchegi, Nayereh}, title = {Comparison Of Actual And Preferred Nursing Student Perception Of Clinical Learning Environment In Arak University Of Medical Sciences, 2009}, abstract ={Introduction: Nursing is a practice-based discipline. The clinical field is an essential and irreplaceable resource in preparing student nurse for their professional role. Despite many changes that occur in clinical learning environment (CLE), these environments remains important to nurse training. However, we need to identify the key attributes of a good CLE. It is important we utilize these findings to determine and understand learners’ perception of the clinical area as a learning environment in today’s nursing climate so to enhance the learning experience. Method: The purpose of this cross-sectional analytic study was to determine and analyze the difference in student nurses’ perceptions of their actual and preferred clinical learning environments. One hundred ten students completed the two versions, the Actual and Preferred Forms, of the Clinical Learning Environment Inventory, (CLEI) following the completion of their clinical field placement. Three hundred forty Actual Forms and 110 Preferred Forms returned. SPSS was employed to analyze data with descriptive and inferential statistics. Results: There were 63 (56.27%) female and 47 (43.73%) male, with a total of 110 among the Year 2 to Year 4 nursing students with age ranged between 19 and 25 years. It was found that there were significant differences between students’ perceptions of the actual clinical learning environment and the ideal clinical learning environment they desired. The study highlights the need for a supportive clinical learning environment which is of paramount importance for students in clinical practice. Conclusion: The results demonstrated that in comparison with the actual hospital environment, students would prefer an environment with higher levels of clarification of task orientation, satisfaction, individualization, and innovation in teaching and learning strategies.}, Keywords = {Student nurse, Perception, Clinical placements, Clinical Learning environment.}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {457-466}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه درک واقعی و ترجیحی دانشجویان پرستاری از محیط یادگیری بالینی در دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1388}, abstract_fa ={مقدمه: پرستاری یک نظام متکی بر عمل است. محیط بالینی یک منبع اساسی و غیر قابل جایگزین در آماده کردن دانشجویان پرستاری برای نقش حرفه ایشان می باشد. علیرغم تغییرات زیادی که در محیط های یادگیری بالینی رخ داده است، این محیط ها هنوز دارای نقش مهمی در تربیت پرستاران دارد. لازم است که ما ویژگی های یک محیط یادگیری بالینی خوب را بشناسیم و برای این کار بایستی درک فراگیران از این محیط ها تعیین گردد تا تجارب یادگیری بقویت گردد. روش: این یک مطالعه تحلیلی مقطعی است که با هدف تعیین و مقایسه درک واقعی و ترجیحی دانشجویان پرستاری از محیط های یادگیری بالینی در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گرفت. 110 دانشجوی پرستاری پس از اتمام کارآموزی، نسخه های واقعی و ترجیحی پرسشنامه محیط یادگیری بالینی را تکمیل کردند. 340 فرم ترجیحی و 110 فرم واقعی تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده از برنامه SPSS و استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی استفاده گردید. نتایج: 63 نفر (27/57%)مؤنث و 47 نفر (73/43%) مذکر بودند. سن شرکت کنندگان بین 19- 25 سال بود. دانشجویان سال دوم تا چهارم بودند. بین درک واقعی و ترجیحی اختلاف معنی داری وجود داشت. این مطالعه نشان داد که حمایت کردن از دانشجو در محیط های بالینی به عنوان مهمترین عاملی که در یادگیری دانشجو تأثیر دارد باید مورد توجه قرار گیرد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در مقایسه با درک واقعی، دانشجویان محیطی را ترجیح می دهند که در آن شرح وظایف بخوبی مشخص شده باشد، از قرار گرفتن در آن احساس لذت کنند،اجازه داشته باشند بر اساس توانایی و علائق خودشان کارکنند، و از روش ها و راهبردهای نوبن آموزشی – یادگیری استفاده گردد.}, keywords_fa = {دانشجوی پرستاری؛ درک؛ کارآموزی؛ محیط یادگیری بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1086-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1086-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Ghajarzadeh, Mahsa and Abdollahzadeh, Sina and Rafie, Sim}, title = {Evaluation Of Knowledge And Perception Of Medical Students Of Tehran University Of Medical Sciences About Biostatistics}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {455-456}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {میزان دانش و درک اینترن‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران از مطالب آمار زیستی}, abstract_fa ={با توجه به افزایش روزافزون مقالات در حوزه پزشکی نیاز پزشکان بالینی به کسب دانش در زمینه اپیدمیولوژی و آمار حیاتی افزایش می‌یابد، هر چند نتایج مطالعات نشان می‌دهد که تنها 21 درصد از پزشکان می‌توانند تفسیر داده‌ها در مقالات را به طور صحیح درک کنند(1). کارورزان که دانشجویان دوره اینترنی شناخته می‌شوند، بلافاصله پس از فراغت از تحصیل باید طبابت بالینی خود را آغاز کنند؛ لذا لازم است توانایی لازم برای استفاده از نتایج مطالعات و به کارگیری آنها در طبابت بالینی را داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی دانش و درک اینترن‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران از مسائل آماری می‌باشد. یک سوم از اینترن‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران (هشتاد نفر) در بهار 89 به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. پرسشنامه‌ای بر گرفته از پرسشنامه طراحی شده در مجله JAMA برای گردآوری داده‌ها به کار گرفته شد(2). پرسشنامه اولیه به روش forward backward ترجمه شد. براساس نظر دو متخصص آمار و دو نفر از دانشجویان آگاه به پژوهش، هفت سؤال حذف شد. سپس پرسشنامه به بیست نفر از اینترن‌ها داده شد و از آنها خواسته شد که مجدداً پس از دو هفته پرسشنامه را تکمیل کنند. روایی پرسشنامه با تست آلفای کرونباخ ارزیابی گردید که برای سؤالات نگرش 73/0، برای سؤالات اطمینان 69/0، و برای سؤالات ارزیابی دانش 74/0 محاسبه شد سؤالاتی که در ارتباط با تمایل بودند از یک تا پنج نمره‌دهی ‌شدند. سؤالات مربوط به تمایل و توانایی تفسیر از یک تا پنج و سایر سؤالات به صورت تست چهار گزینه‌ای در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت. اطلاعات شصت پرسشنامه تکمیل وجمع‌آوری شد. داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS-13 شده، از آزمون Independent sample t test جهت مقایسه استفاده شد. سی و هشت شرکت‌کننده در کارگاه‌های آمار روش تحقیق نیز شرکت کرده بودند. میانگین توانایی تفسیر 1/3±2/1، تفسیر نتایج روش آماری 5/10±8/2، و تشخیص این که آیا روش آماری درست به کار رفته 1/1±4/2، محاسبه شد. تعیین نوع مطالعه ، علت دوسوکور بودن کارآزمایی بالینی تصادفی، و تشخیص صحیح خطای سیستمیک به ترتیب توسط 31(7/51 درصد) ، 17(3/28 درصد) ، 49(7/81 درصد) از شرکت‌کنندگان به درستی پاسخ داده شده بود. فراوانی پاسخ‌‌های صحیح تفسیر P value ، Confidence Interval)CI) و اعتبار آزمون به ترتیب 19(7/31 درصد) ، 16(7/26 درصد) و 27(45 درصد) بود. دو میانگین تشخیص صحیح روش آماری به طور معناداری بین دو گروهی که در کارگاه شرکت کرده یا نکرده بودند، تفاوت داشت(01/0p=). در مطالعه کنونی اطمینان جهت تفسیر اطلاعات در یک سوم شرکت‌کنندگان گزارش شده بود. این نتایج با نتایج مطالعه Windish و همکاران که به بررسی دانش آماری دستیاران پرداخته بودند هم‌خوانی داشت. در مطالعه آنها تنها یک چهارم افراد اطمینان در تفسیر اطلاعات را گزارش کرده بودند(2). عدم اطمینان در تفسیر نتایج روش‌های آماری با این یافته مطالعه که هیچ یک از سؤالات به درستی توسط تمامی شرکت‌کنندگان پاسخ داده نشده بود هم‌خوانی داشت. مطالعه ما نشان می‌دهد هرچند اپیدمیولوژی و آماردر کلیه مقاطع تحصیلی پزشکی تدریس می‌شود. ولی مفید بودن آنها زیر سؤال است.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1360-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1360-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Ramezani, AbasAli and Faraji, Obeidollah and AliAbadi, Ali}, title = {Letter To Editor}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {453-454}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند نسبت به عوامل مؤثر بر تحقیق و پژوهش در سال تحصیلی 85-86}, abstract_fa ={امروزه اهمیت و ضرورت پژوهش بر هیچ‌کس پوشیده نیست. تحقیقات بستر اصلی توسعه همه‌جانبه، سازندگی و استقلال هر کشور است. شکاف اصلی بین کشورهای پیشرفته و عقب‌مانده ریشه در تفاوت‌های بسترهای تحقیقاتی آنها دارد(1). تولید علم و دانایی تنها از طریق تحقیق و پژوهش حاصل می‌شود، و تنها توسعه‌ای که مبتنی بر دانایی و علم‌گرایی باشد یک توسعه پایدار محسوب می‌شود. تولید علم باعث افزایش دانایی شده و زمینه‌ساز فناوری و در نتیجه تولید اشتغال و ثروت و در نهایت سبب آسایش توانایی و امنیت اجتماعی می‌شود(2). بدون مأنوس کردن دانشجویان با پژوهش در زندگی و فعالیت‌های روزمره، پرورش استعدادهای خلاق آنها در تولید علم و مشارکت در توسعه کشور ناممکن خواهد بود(3). مطالعات انجام شده در مورد دیدگاه نسبت به پژوهش‌های علمی در نظام دانشگاهی ما نشان می‌دهد که حضوری کوتاه (6 ماه) در محیط دانشگاه کافی است تا به تفاوت تصورات دانشجویان جدیدالورود با واقعیات موجود در این نظام پی‌برده شود. کاهش تمایل دانشجویان به حضور در فعالیت‌های پژوهشی و تفاوتی که در تصور دانشجو در مورد انجام پژوهش توسط اعضای هیأت‌علمی به وجود می‌آید نشانه این ادعاست. و یکی از اهداف موجود در بیانیه نشست عزم ملی توسعه تحقیقات، اشاعه فرهنگ محقق‌محوری در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهش، و اصلاح نظام آموزش عمومی، متوسطه و عالی کشور مبتنی بر فرهنگ پژوهش و جستجوگری می‌باشد(4). این مطالعه به منظور تعیین دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند نسبت به عوامل مؤثر بر تحقیق و پژوهش طراحی و اجرا شد. در این مطالعه توصیفی تعداد 300 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه مورد مطالعه در این بررسی شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال 1386 بودند. نمونه مورد نیاز با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده از رشته و مقاطع تحصیلی دانشکده‌های مختلف انتخاب گردید. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه ساختاریافته شامل 30 سؤال در 3 حیطه (الف: مشخصات دموگرافیک ب: فعالیت‌های پژوهشی ج: دیدگاه نسبت به پژوهش) بود. داده ها با مراجعه به دانشجویان جمع‌آوری و تکمیل گردید. نتایج به دست آمده در نرم‌افزار SPSS و به وسیله آمار توصیفی و تحلیلی و با استفاده از آزمون X2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از 300 نفر نمونه مورد پژوهش 69 درصد زن، 86 درصد مجرد و 80 درصد بومی بودند. 24 درصد در مقطع دکترا، 25 درصد در مقطع کارشناسی و 51 درصد در مقطع کاردانی تحصیل می‌کردند. نتایج به دست آمده نشان داده که 71 درصد افراد مورد مطالعه در هیچ طرح تحقیقاتی شرکت نداشته،3/69 درصد مایل به انجام و یا شرکت در طرح تحقیقاتی بودند. مهم‌ترین مشخصات طرح‌های تحقیقاتی مطلوب از نظر آنان به ترتیب اولویت دار بودن و ارزش علمی (7/57 درصد)، مفید بودن برای جامعه (7/36 درصد) و قابل ارائه بودن در کنگره‌ها و سمینارها (3/19درصد) بود. همچنین ارتباط معناداری بین شرکت در طرح‌های تحقیقاتی با مقطع تحصیلی؛ وضعیت تأهل، سن، جنس، محل سکونت سطح سواد پدر و مادر، معدل و تعداد واحدهای گذرانده شده مشاهده نگردید (05/0p>). نتایج نشان داد که از دیدگاه 83 درصد، 3/87 درصد، 3/56 درصد افراد مورد مطالعه به ترتیب آزمایشگاه و مراکز تحقیقات، مرکز اینترنت و کامپیوتر در فعالیت‌های پژوهشی نقش داشته و منابع کتابخانه برآورد‌کننده نیاز دانشجویان جهت تحقیق بود. نتایج به دست آمده تقریبأ با نتایج مطالعات انجام شده در دانشگاه‌های علوم پزشکی تبریز، یاسوج، قزوین و کرمان همخوانی داشت(5تا7). با توجه به یافته‌های پژوهش و تمایل بسیار بالای دانشجویان به شرکت در طرح‌های تحقیقاتی (3/69 درصد)، و شرکت در کارگاه‌های آموزشی آشنایی با اصول و روش تحقیق (3/63 درصد)، و همچنین تمایل به گذراندن درس روش تحقیق به عنوان درس اجباری دوره تحصیل (3/34 درصد)، به‌کارگیری شیوه‌های نوین آموزشی و برگزاری کارگاه‌های آشنایی با اصول و روش تحقیق، افزایش انگیزه و ترغیب آنان به امر تحقیق و پژوهش ضرورت دارد. با توجه به تأثیر دیدگاه دانشجویان بر مشارکت آنان توصیه می‌شود که جایگاه و ارزش تحقیقات دانشجویی در کشور مشخص شود و تحقیقات دانشجویی در سطوح مختلف کشور تشویق و حمایت شود. همچنین با تعیین ضوابط صریح و روشن برای تحقیق و پژوهش و مشخص شدن مراجع تصمیم‌گیری برای تصویب طرح‌های پژوهشی از اعمال سلایق شخصی جلوگیری شود.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1735-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1735-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Assadi, Seyedeh Negar}, title = {Knowledge, Attitude And Performance Of Clinical Faculty Members On Community Oriented Medical Education: A Survey In Mashhad School Of Medicine}, abstract ={Introduction: Community-Oriented Medical Education (COME) emphasizes on medical education based on community health needs. Medical teachers need to possess good knowledge of COME and also should have a positive attitude toward it and be able to successfully perform it. The aim of this study is investigating knowledge, attitude and performance of professors regarding COME. Methods: It is a cross-sectional study with non-random sampling conducted with a questionnaire after a pilot study in the educational year 2009-2010. We sent the questionnaires to educational hospitals for professors of medical school in Mashhad University of Medical Sciences. After collecting the questionnaires, data were analyzed using Student T and Pearson Correlation tests by SPSS 11.5(p<0.05). Results: Out of 100 academic members, 37 (37%) were highly knowledgeable, 60 (60%) had an absolutely positive attitude and 53 (53%) had very good or good performances in community- oriented medical education. There also was a statistically significant correlation between knowledge, performance, and the academic rank. Conclusion: The attitude, knowledge, and performance of medical faculty members in Mashhad Medical Schools were satisfactory regarding community-oriented medical education. It may be suggested to run educational courses and plan managerial measures to raise knowledge, cultivate a more positive attitude, and improve performance of the academic members.}, Keywords = {Community oriented medical education, Knowledge, Attitude, Performance}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {445-452}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {سطح آگاهی، نگرش و عملکرد اعضای هیأت‌علمی بالینی دانشکده پزشکی مشهد نسبت به آموزش پزشکی جامعه‌نگر}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش پزشکی جامعه‌نگر بر آموزش پزشکی مبتنی بر نیاز جامعه تأکید دارد و آگاهی اساتید و نگرش مثبت و عملکرد ایشان از این مقوله جهت آموزش دانشجویان لازم است. هدف از این مطالعه تعیین سطح آگاهی و نگرش و عملکرد اعضای هیأت‌علمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نسبت به آموزش پزشکی جامعه‌نگر بود. روش‌ها: یک مطالعه توصیفی- مقطعی با روش نمونه‌گیری غیر احتمالی آسان طی سال تحصیلی 89-88 در دانشکده پزشکی مشهد انجام شد. با استفاده از پرسشنامه‌ای که براساس نظرات کارشناسان تهیه شده بود، آگاهی و نگرش اعضای هیأت‌علمی بالینی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بررسی شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی، و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسیون و T-test) با سطح معناداری 05/0>p تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از بین 100 پرسشنامه بررسی شده 37 نفر (37 درصد) از اعضای هیأت‌علمی آگاهی بسیار زیادی از آموزش پزشکی جامعه‌نگر داشتند، 60 نفر (60 درصد) از اعضای هیأت‌علمی نگرش کاملاً موافق نسبت به آموزش پزشکی جامعه‌نگر نشان دادند و 53 نفر (53 درصد) از ایشان عملکرد مناسب داشتند. نتایج همچنین ارتباط بین میزان آگاهی، و عملکرد استادان با مرتبه علمی ایشان را نشان داد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر اعضای هیأت‌علمی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، آگاهی، نگرش و عملکرد مناسبی نسبت به آموزش پزشکی جامعه‌نگر داشتند. در همین راستا ارائه برنامه‌های آموزشی و مدیریتی در جهت افزایش آگاهی، نگرش تقویت عملکرد اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های پزشکی در زمینه آموزش پزشکی جامعه‌نگر پیشنهاد می‌گردد.}, keywords_fa = {آموزش پزشکی جامعه‌نگر, آگاهی, نگرش, عملکرد}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1363-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1363-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Managheb, Sayed Esmaeil and Mohammadi, Maryam}, title = {Knowledge And Attitudes Of Clinical Teachers, Family Physicians, And Medical Interns Towards Giving Bad News, A Study In Jahrom University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Pronouncing bad news is one of the most difficult duties of a physician. Lack of education in this field may negatively affect physician-patient relationship. These skills are not taught in our country vastly and effectively. The aim of this study was to assess knowledge and attitude of clinical teachers, family physicians and interns of Jahrom University of Medical Science about giving bad news. Methods: This study was conducted among a census sample of 40 clinical teachers, 22 family physicians, and 30 interns in 2009 in Jahrom University of Medical Sciences. A questionnaire was designed by the researcher, then its validity and reliability was determined. Data was analyzed by SPSS software using ANOVA and independent T test. Results: The average scores of knowledge and attitude were 15.96 (out of 25) and 34.43 (out of 52) among faculty members, 16.72 and 35.22 among family physicians, and 15.26 and 33.43 among interns group. Knowledge level in all 3 groups was medium and their attitudes toward training in these skills were positive. No significant difference was found between knowledge and attitude of these 3 groups (respectively: p=0.095 and p=0.548). Conclusion: According to the result of this study and considering the fact that these skills are currently learnt through inactive methods and via try & error technique, there is a real need for developing planned courses in Iranian medical universities.}, Keywords = {Bad news, communication skills, clinical teacher, family physicians, intern, knowledge, and attitude.}, volume = {11}, Number = {5}, pages = {436-443}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آگاهی و نگرش اساتید بالینی، پزشکان خانواده و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جهرم در مورد اعلام خبر بد}, abstract_fa ={مقدمه: انتقال اخبار ناگوار یکی از مشکل‌ترین وظایف پزشکان می‌باشد. فقدان آموزش کافی در این زمینه می‌تواند اثرات منفی بر رابطه پزشک با بیمار داشته باشد. در کشور ما این مهارت‌ها به طور مؤثر و گسترده در دانشکده‌های پزشکی آموزش داده نمی‌شوند. این مطالعه به منظور بررسی آگاهی و نگرش اساتید بالینی، پزشکان خانواده و اینترن‌های دانشگاه علوم پزشکی جهرم در زمینه انتقال خبر بد انجام گرفته است. روش‌ها: این مطالعه در سال 1387 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم بر روی 40 عضو هیأت‌علمی بالینی، 22 پزشک خانواده و 30 کارورز انجام گرفت. پرسشنامه‌ای توسط محقق‌ساخته شده، سپس روا و پایا شد. اطلاعات با آزمون‌های ANOVA و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین نمره آگاهی و نگرش در گروه هیأت‌علمی به ترتیب 96/15 (در مقیاس 25) و 43/34 (در مقیاس 52)، در گروه پزشکان خانواده 72/16 و 22/35، و در گروه اینترن‌ها 26/15 و 43/33 بود. سطح آگاهی هر سه گروه متوسط و نگرش آنها نسبت به آموزش این مهارت‌ها مثبت ارزیابی شد. بین آگاهی و نگرش سه گروه اختلاف معنادار نبود (به ترتیب 095/0=p و 548/0=p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و این که در شرایط فعلی یادگیری این مهارت‌ها از طریق غیر فعال و به روش آزمون و خطا است، به نظر می‌رسد تدوین برنامه مدون برای آموزش این مهارت‌ها در سطح دانشگاه‌های علوم پزشکی ضروری باشد.}, keywords_fa = {خبر بد, مهارت‌های ارتباطی, اساتید بالینی, پزشک خانواده, کارورز, آگاهی, نگرش}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1226-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1226-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2011} } @article{ author = {Khorasani, Abasalt and Abdolmaleki, Jamal and Zahedi, Hossei}, title = {Factors Affecting E-Learning Acceptance Among Students Of Tehran University Of Medical Sciences Based On Technology Acceptance Model (TAM)}, abstract ={Introduction: Application of information technology in educational systems is an active program and educational process, which illustrates modern education in the third millennium. Meanwhile, prior to its application, there should be an effort to identify the effective factors on the acceptance, efficiency, utilization and use of this phenomenon. Therefore, this study aimed to investigate the factors affecting the acceptance of electronic learning based on Technology Acceptance Model (TAM) among students of Tehran University of Medical Sciences. Methods: This research is a descriptive study which includes all the students studying in year 2010 in Tehran University of Medical Sciences. Using simple random sampling 321 students were selected for the study. Data collection tool was a questionnaire (developed by the researcher based on Technology Acceptance Model). Its reliability was 0 .81. Data analysis included both descriptive statistics (by SPSS) and inferential statistics through structural equation modeling and path analysis using LISREL. Results: Variables including the perception of easy usage of e-learning, the perception of the helpfulness of e-learning, students’ attitudes toward e-learning and the decision to use it are the factors which affect the acceptance and use of this technology positively at the level of 0.01 among the students. Conclusion: Based on the data analysis, the TAM of electronic learning in this population is appropriate based on the goodness of fit. Consequently it is applicable to the population under study.}, Keywords = {Electronic learning, Technology Acceptance Model, Technology Assessment}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {664-673}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر بر پذیرش یادگیری الکترونیکی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران بر مبنای مدل پذیرش فناوری}, abstract_fa ={مقدمه: کاربرد فناوری اطلاعات در نظام‌های آموزشی یک برنامه و جریان آموزشی فعال است، که آموزش نوین را برای حضور مؤثر در هزاره سوم ترسیم می‌کند، ولی مقدم برکاربرد آن، باید تلاش شود عوامل مؤثر بر پذیرش، بهره‌وری، بهره‌برداری و استفاده از این پدیده شناسایی شود در این راستا مقاله حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر پذیرش یادگیری الکترونیکی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران بر مبنای مدل پذیرش فناوری(Technology Acceptance Model: TAM) در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفته است. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1389 هستند که با شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده نمونه‌ای با حجم 321 دانشجو انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات، پرسشنامه (محقق‌ساخته بر اساس مدل پذیرش فناوری) با ضریب پایایی 81/0 است. تحلیل داده‌ها از طریق آمار توصیفی و هم‌چنین آمار استنباطی از طریق تکنیک آماری مدل‌یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر تأییدی با استفاده از نرم‌افزار LISREL انجام گردید. نتایج: متغیرهای برداشت ذهنی از آسانی استفاده از یادگیری الکترونیکی، برداشت ذهنی از مفید بودن یادگیری الکترونیکی، نگرش دانشجویان نسبت به استفاده از یادگیری الکترونیکی و تصمیم به استفاده از یادگیری الکترونیکی به عنوان عوامل مؤثر بر پذیرش و استفاده یادگیری الکترونیکی دارای اثرات مثبت بر پذیرش و استفاده از یادگیری الکترونیکی در سطح 01/0 در میان دانشجویان هستند. نتیجه‌گیری: بر اساس تجزیه و تحلیل داده‌ها، مدل پذیرش یادگیری الکترونیکی در جامعه مورد مطالعه با توجه به شاخص‌های برازش دارای برازش مناسب است. بر همین اساس قابلیت به کارگیری را در جامعه موردنظر را داراست.}, keywords_fa = {یادگیری الکترونیکی,مدل پذیرش فناوری, ارزیابی فناوری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1369-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1369-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Khodaveisi, Masoud and Pazargadi, Mehrnoosh and Yaghmaei, Faride and AlaviMajd, HamidRez}, title = {Requirements For Effective Evaluation In Nursing Education: A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: There are many studies about evaluation in nursing education and its problems in Iran, but no study has been reported on the requirements for effective evaluation. This study aimed to explore academic managers' perceptions about requirements for effective evaluation in nursing education in Iran. Methods: This qualitative study was performed in year 2010. Semistructured individual interviews were arranged for 21 academic nursing managers and experts. The interviews were tape-recorded and transcribed verbatim. The transcriptions were analyzed using content analysis method. Results: Requirements for effective evaluation emerged in three categories and each category included some themes: input issues (infrastructure requirements, consideration of appropriate evaluation policies and approaches, revision of evaluation tools, consideration of students admission criteria, continuous assessment of students, teachers’ competence, comprehensive evaluation of curricula) process issues (standardization of objectives, revision of evaluation tools, establishment of follow-up committees, improvement of evaluators’ conditions, consideration of stakeholders’ expectations, and improvement in evaluation of theoretical and clinical training), and output issues (effective evaluation of students’ academic achievement, maintaining contact with alumni, alumni competence, continuing education for alumni, academic progress of alumni, awareness of occupational situation, work licensure, and graduates’ impact on society). Conclusion: There are numerous requirements for making nursing evaluations effective. Providing these requirements in the three categories of educational inputs, processes and outputs may improve the effectiveness of current evaluations.Also further studies are essential to design an efficient evaluation system for nursing education.}, Keywords = {Evaluation System, Effective evaluation, Nursing education, Qualitative study}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {648-663}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {الزامات ارزیابی اثربخش در نظام آموزش پرستاری؛ یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش پرستاری در ایران اگرچه از رشد و روند مثبتی برخوردار است ولی با چالش‌هایی مواجه است. وجود این چالش‌ها اهمیت توجه به الزامات ارزیابی را بیشتر می‌کند. مطالعاتی در زمینه ارزیابی در آموزش پرستاری انجام گرفته است، اما مطالعه‌ای در زمینه الزامات ارزیابی اثربخش در نظام آموزش پرستاری در ایران انجام نگرفته است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین الزامات ارزیابی اثربخش در نظام آموزش پرستاری انجام گردید. روش‌ها: این پژوهش با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل محتوا در سال 1389 انجام شد. داده‌های این مطالعه از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با 21 نفر از صاحب‌نظران و صاحبان فرایند ارزیابی شامل اعضای بورد پرستاری، رؤسا و معاونین و اعضای کمیته‌های ارزشیابی دانشکده‌های پرستاری و مامایی تیپ یک به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش تحلیل محتوا انجام شد. نتایج: مضمون‌های مرتبط با الزامات ارزیابی اثربخش در سه حیطه عوامل درون‌دادی، عوامل فرایندی و عوامل برون‌دادی نظام آموزشی به دست آمد. از حیطه عوامل درون‌دادی می‌توان الزامات زیرساختی ارزیابی آموزشی، توجه به الگوها و رویکردهای مؤثر ارزیابی، بازنگری در ابعاد و اجرای ارزیابی، توجه به معیارهای پذیرش دانشجویان، ارزیابی مستمر دانشجویان، توجه به توانمندی‌های مدرسین و مربیان بالینی و ارزیابی جامع از برنامه درسی را نام برد. مضمون‌های حیطه عوامل فرایندی شامل؛ تطابق اهداف ارزیابی با استانداردها، بازنگری ابزارهای ارزیابی، تشکیل کمیته پیگیری و ارائه بازخورد، بهبود شرایط ارزیابان، توجه به ذی‌نفعان و بهبود ارزیابی آموزش نظری و بالینی است. مضمون‌های حیطه عوامل برون‌دادی شامل ارزیابی مؤثر از پیشرفت تحصیلی دانشجویان، برقراری ارتباط با دانش‌آموختگان، توجه به توانمندی دانش‌آموختگان، آموزش مداوم دانش‌آموختگان، پیشرفت تحصیلی دانش‌آموختگان، سرنوشت شغلی دانش‌آموختگان، تعیین شرط اجازه کار دانش‌آموختگان و توجه به تأثیر‌گذاری دانش‌آموختگان بر جامعه می‌باشند. نتیجه‌گیری: اثربخش نمودن ارزیابی در آموزش پرستاری، نیازمند الزامات متعددی است. به کارگیری این الزامات در هر سه حیطه درون‌داد، فرایند و برون‌دادهای آموزشی توسط مدیران آموزش پرستاری می‌تواند اثربخشی ارزیابی در آموزش پرستاری را بهبود بخشد. همچنین انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است تا با مطالعات گسترده‌تر بتوان یک نظام ارزیابی کارا جهت آموزش پرستاری طراحی نمود.}, keywords_fa = {نظام ارزشیابی, ارزیابی اثربخش, نظام آموزش پرستاری, پژوهش کیفی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1293-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1293-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {KarimiMoonaghi, Hosein and Derakhshan, Akbar and Khajedalouei, Mohammad and DashtiRahmatabadi, Marzieh and Binaghi, Tahereh}, title = {Lived Clinical Learning Experiences Of Medical Students: A Qualitative Approach}, abstract ={Introduction: many studies have been conducted regarding the settings of clinical medical education and its problems, but clinical learning experiences of medical students are less studied as a whole.The aim of this study was to explore, describe and interpret medical students' perception about clinical learning in order to obtain a deep insight about their clinical learning experience. Methods: This study was conducted on phenomenological approach. Two focus groups of 20 students were hold. Data gathering continued until saturation. Transcriptions were analyzed using the Van Manen procedures. Results: Data were categorized into 11 themes: nature of clinical learning, not belonging to medical team, program-induced anxiety, communication between learner and teacher, variety of contexts and resources for clinical learning, putting potential abilities into action, discovery of self in clinical setting, conflict between work and learning, dependency, and lack of prospectus in clinical learning. Conclusion: Although, clinical learning is a complex phenomenon, this study discovered its main aspects and elements. Findings implied that clinical learning directs students toward medical professionalism. Application of results and conducting more research about discovered themes in order to assess problems are recommended.}, Keywords = {phenomenology, clinical setting, clinical learning.}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {635-647}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی: یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: مطالعات زیادی در زمینه محیط آموزش بالینی دانشجویان پزشکی و مشکلات مربوط به آن انجام شده است، اما تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی کمتر به عنوان یک کل مورد توجه قرار گرفته است. لذا این پژوهش با هدف جستجو، توصیف و تفسیر درک دانشجویان پزشکی از یادگیری بالینی، و در نهایت، به دست آوردن بینش عمیق‌تر در مورد تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی انجام شد. روش‌ها: برای هدایت این پژوهش از رویکرد پدیدارشناسی استفاده شد. بیست نفر از دانشجویان پزشکی به صورت دو گروه متمرکز تا رسیدن به اشباع مصاحبه شدند، داده‌های به دست آمده از این مصاحبه‌ها به صورت مکتوب درآمد و با استفاده از روش ون منن مورد تجزیه و تحلیل توصیفی تفسیری قرار گرفت. نتایج: یازده مضمون از یافته‌ها ظهور یافت که می‌توانند تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی را به تصویر کشند. این مضامین عبارتند از: ماهیت یادگیری بالینی، متعلق به گروه پزشکی نبودن، نگرانی و اضطراب ناشی از برنامه، ارتباط بین یادگیرنده و یاددهنده، متفاوت بودن بسترها و منابع یادگیری بالینی، تبدیل توانایی‌های بالقوه به بالفعل، یافتن خود در محیط بالینی، جنبه‌های جذاب تجربه بالینی، تضاد بین کار و یادگیری، وابستگی، و آینده‌نگری نداشتن یادگیری بالینی. نتیجه‌گیری: هر چند پدیده تجربه یادگیری بالینی، یک پدیده پیچیده است ولی مطالعه حاضر عناصر و اجزاء عمده آن را آشکار نمود و نشان داد که یادگیری بالینی، دانشجویان را به سمت تبدیل شدن به فردی حرفه‌ای در پزشکی سوق می‌دهد. به کارگیری یافته‌ها و انجام پژوهش در زمینه مضامین ظاهر شده به منظور بررسی میزان مشکلات توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {پدیده شناسی, محیط یادگیری بالینی, یادگیری بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1045-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1045-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {VahedianAzimi, Amir and Alhani, Fatemah and Hedayat, Kosar}, title = {Barriers And Facilitators Of Patient\'s Education: Nurses’ Perspectives}, abstract ={Introduction: Patient education and his/her partnership during hospitalization and at discharge time is essential. The aim of this study is to describe nurses’ experiences of barriers and facilitators of patient education in year 2008 at Shariati Hospital in Tehran (SHT). Methods: The present study is a triangulation research with three steps Delphi method. Participants included 25 nursing staff (1 matron, 8 supervisors, 8 head nurses and 8 nurses). Data were collected in the nursing office and different wards. Data collection methods were an unstructured interview, followed by a questionnaire from interviews, and in the third step, focused groups. Results: Mean and Standard deviation of age and working experience of participants were 42/20±6/14 and 14/84±6/20 years, respectively. Most important barriers according to the third step were: nurses’ low scientific knowledge and information, shortage of nursing manpower, excessive workload, manner of clinical supervision and feedback, and extra tasks demanded due to working in a teaching hospital. The most important facilitators were found to be: developing patient education protocols for each ward, according to needs assessment, revision in supervision and feedback system, establishing a good relationship between patients and nurses and physicians, assigning a rotating nurse for patient education, and running educational courses for nurses as a part of their duty time. Conclusion: The described barriers and facilitators for patient education have a multidimensional nature. Therefore, it may be suggested that authorities should undertake systematic and comprehensive measures to provide facilities and opportunities for programs on patient education and self-care programs based on their needs in clinic.}, Keywords = {Nurses, Patient Education, Needs Assessment, Self-Care}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {620-634}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تبیین تجارب پرستاران در زمینه موانع و تسهیل‌کننده‌های آموزش به بیمار}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش به بیمار و به کارگیری مشارکت بیماران در روند درمان در طول بستری به ویژه در زمان ترخیص کاملاً ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب پرستاران در زمینه موانع و تسهیل‌کننده‌های آموزش به بیمار در سال 1388 در بیمارستان شریعتی تهران انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه تلفیقی با استفاده از رویکرد دلفی است که در 3 مرحله انجام گردید. نمونه‌ها 25 نفر (شامل 1 مترون، 8 سوپروایزر، 8 سرپرستار و 8 پرستار) بودند. محیط مطالعه بیمارستان شریعتی تهران بوده، روش جمع‌آوری داده‌ها در مرحله اول مصاحبه بدون ساختار، مرحله دوم توسط پرسشنامه حاصل از مرحله اول و در مرحله سوم گروه‌های متمرکز بود. نتایج: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار واحدهای مورد پژوهش به ترتیب 14/6±20/42 و 20/6±84/14 بود. بر اساس مرحله سوم، مهمترین موانع آموزش بیمار شامل کم بودن دانش و اطلاعات علمی پرستار، کمبود نیروی پرسنلی پرستاری، مشغله زیاد کاری پرستار، ایجاد سیستم نظارت و بازخورد، آموزشی بودن بیمارستان و تحمیل کارهای اضافی به پرستاران، بود. مهم‌ترین تسهیل‌کننده‌ها نیازسنجی از بیمار در هر بخش و ایجاد پروتکل بر اساس آن، ایجاد سیستم نظارت و بازخورد، ارتباطات خوب بین پرستار و بیمار و پزشک، گذاشتن یک پرستار مخصوص آموزش به بیمار به صورت در گردش، برگزاری کلاس‌های آموزشی به عنوان جز ساعت کاری ذکر شد. نتیجه‌گیری: با توجه به چند بعدی بودن موانع و تسهیل‌کننده‌های آموزش به بیمار بر اساس نتایج این مطالعه، انجام اقدامات نظام مند و همه جانبه آموزش به بیمار انجام برای فراهم نمودن امکانات و شرایط طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی و خودمراقبتی بر اساس نیاز مددجویان در بالین توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {پرستاران, آموزش به بیمار, نیازسنجی, مراقبت از خود}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1819-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1819-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {MangolianShahrbabaki, Parvin and Shahnazari, Jasman and Mahmoodi, Mohammad and Farrokhzadian, Jamileh}, title = {The Effect Of An Educational Self-Care Program On Knowledge And Performance In Patients With Heart Failure}, abstract ={Introduction: The most important causes for mortality rate and poor quality of life in patients with heart failure arise from insufficient and inappropriate self-care. This study determines the effect of an educational self- care program on knowledge and performance in patients with heart failure. Methods: This quazi-experimental study included 80 patients with heart failure hospitalized in Kerman University hospitals. Patients were randomly assigned to experimental (n=40) and control (n=40) groups. First, background demographic, knowledge and performance data were collected through interview and observation, by a researcher made questionnaire. Then the patients in experiment group received 4 educational sessions each lasting twenty minutes during the hospital stay, and also were given an educational booklet review, while control patients received routine care. Data on all patients’ knowledge and performance was again collected at one month after discharge. The knowledge and performance of two groups were compared using Wilcoxon and Mann-Whitney U tests. Results: There was no statistically significant differences between the two groups in self-care knowledge and performance before intervention. One month after discharge, patients from both groups reported better self care knowledge and performance compared with their baseline, but patients from experimental group reported a significantly more increase in self-care knowledge and performance than patients from the control group(increase in knowledge score= 18.81 vs. 1.81 z= 7.56, p< 0.0001, in performance score= 29.50 vs. 0.43 z= 7.31, p 0.0001). Conclusion: This study demonstrated that the application of an instructional self-care program raises the awareness and improves the performance of the patients with heart failure}, Keywords = {Patient Education, self care, heart failure, heart diseases,}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {609-619}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر یک بر نامه آموزشی خودمراقبتی بر آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به نارسایی قلب}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به این که عمده‌ترین علل مرگ و میر و کاهش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب، ریشه در عملکرد خودمراقبتی نادرست دارد و کافی نبودن آگاهی بیماران به این مسائل دامن می‌زند، لذا مطالعه‌ای با هدف بررسی تأثیر آموزش مراقبت از خود، بر آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به نارسایی قلب در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت. روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی، 80 بیمار مبتلا به نارسایی قلب بستری در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرمان با روش نمونه‌گیری آسان و تدریجی انتخاب و در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. ابتدا میزان آگاهی و نحوه عملکرد هر بیمار در مورد مراقبت از خود، از طریق پرسشنامه و چک‌لیست محقق‌ساخته و پایا و روا از طریق مصاحبه و مشاهده گرفته شد، سپس هر بیمار گروه تجربی یک برنامه آموزشی شامل 4 جلسه آموزشی 20 دقیقه‌ای همراه با ارائه جزوه آموزشی به صورت انفرادی و پرسش و پاسخ دریافت کرد. سپس یک ماه بعد از ترخیص از هر یک از بیماران در دو گروه، آزمون نهایی به عمل آمد. مقایسه آگاهی و عملکرد دو گروه از طریق آزمونهای آماری ناپارامتری ویلکاکسون و مان ویتنی یو انجام شد. نتایج: رتبه آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به نارسایی قلب در کلیه حیطه‌های مراقبت از خود، قبل از مداخله بین دو گروه تجربی و شاهد، معنادار نبود. در حالی که این میانگین امتیازات بعد از مداخله در گروه تجربی و شاهد اختلاف معناداری داشت. به طوری که مقایسه تغییرات نشان داد که تغییرات آگاهی (02/7±81/18) و عملکرد (57/11±5/29) در گروه تجربی به طور معناداری بیش از تغییرات آگاهی (79/2±81/1) و عملکرد (28/1±43/0) در گروه شاهد بوده است که نشان‌دهنده تأثیر آموزش بر گروه تجربی بود. نتیجه‌گیری: به کار‌گیری برنامه آموزشی خودمراقبتی طراحی شده بر آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به نارسایی قلب در نمونه‌های مورد مطالعه مؤثر بوده است و آموزش یکی از روش‌های مناسب و لازم برای ارتقای مراقبت از خود است.}, keywords_fa = {آموزش, برنامه خودمراقبتی, آگاهی, عملکرد, نارسایی قلب, بیماران قلبی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1243-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1243-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Abbaszadeh, Abbas and Borhani, Fariba and Mohsenpour, Mohadeseh}, title = {Factors Affecting Discipline (Major) Choice Among Newly Admitted Students Of Nursing In Kerman University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Appraising the factors affecting the choice of nursing major may help to identify and improve incentives for choosing this profession. This study is an endeavor to determine factors affecting the choice of discipline among newly admitted nursing students of Kerman University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive cross sectional study, all newly admitted nursing students in Kerman University of Medical Sciences were entered into study through census (n=82). Data gathering tool was a questionnaire made by researcher. Data was analyzed using independent t test, paired t test, and repeated measure ANOVA. Results: According to the students, the most effective reason for choosing nursing was “eager to help people” and the least effective one was “having experience of health care before education”. Personal and professional factors were the foremost reason for choosing this discipline. Comparing the effect of three domains of personal (61.67%), environmental (38%), and professional (62.33%) on choosing the discipline revealed a significant statistical difference (p<0.001). Conclusion: Students’ parallel attention to personal and professional factors in choosing the discipline compared to trivial effect of environmental factors, implies that volunteers have considered their own interests and the characteristics of the profession rather than external (improper) factors. The extensive effect of professional factors shows that it is possible to attract more interested and motivated students to this discipline via the modification of these factors.}, Keywords = {Discipline choice, nursing student, educational counseling, study motivation}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {600-608}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر بر انتخاب رشته در دانشجویان پرستاری تازه وارد دانشگاه علوم پزشکی کرمان}, abstract_fa ={مقدمه: بررسی عوامل مؤثر بر انتخاب رشته پرستاری می‌تواند در شناخت و تقویت انگیزه‌های ورود به این حرفه کمک کند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مؤثر بر انتخاب رشته پرستاری در دانشجویان تازه وارد پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شده است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، با روش سرشماری کلیه دانشجویان تازه وارد پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان (82 نفر) وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه پژوهشگرساخته بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی مستقل، تی زوج، و آنالیز واریانس برای داده‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از نظر دانشجویان شرکت کننده در پژوهش، موثرترین عامل در انتخاب رشته پرستاری، «علاقه به کمک به مردم» و کمترین تاثیر مربوط به «تجربه کارِ درمانی قبل از اشتغال به تحصیل» بود. عوامل فردی و حرفه‌ای، موثرترین علت در انتخاب رشته پرستاری بیان شدند. مقایسه تأثیر سه حیطه عوامل فردی (67/61 درصد)، محیطی (38 درصد) و حرفه‌ای (33/62 درصد) در انتخاب رشته دانشجویان تفاوت آماری معنادار نشان داد (001/0>P). نتیجه‌گیری: توجه یکسان دانشجویان به عوامل فردی و حرفه‌ای در انتخاب رشته در مقایسه با تاثیر کمتر عوامل محیطی، نشان از آن دارد که داوطلبان در انتخاب رشته بیش از آنکه تحت تاثیر عوامل بیرونی (نا به جا) باشند، علایق خود و ویژگی‌های حرفه را مبنا قرار داده‌اند. تاثیر زیاد عوامل حرفه‌ای نشان می‌دهد با اصلاح این عوامل، می‌توان ورود دانشجویان علاقه‌مند و با انگیزه به این حرفه را افزایش داد.}, keywords_fa = {انتخاب رشته, پرستاری, هدایت تحصیلی, انگیزش تحصیلی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1412-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1412-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Sharifi, Nasrin and Alipour, Abbass and Ranjbar, khadije}, title = {The Effect Of Modern Educational Strategies In Reducing Intravenous Drug Administration Error: A Non-Randomized Clinical Trial}, abstract ={Introduction: Among medication errors, intravenous medication administration errors are especially important. The lack of medication information can be one of the causes of medication errors. Using electronic education may facilitate quick access to the update resources. The objective of this study is the evaluation of an appropriate educational strategy to reduce intravenous drug administration errors by staff, including error in drug dosage, before-, during- and after- prescription assessment, evaluation of injection site, proper solvent selection, volume of solvent, length of injection, and patient training. Methods: This is a single group interventional study, carried out in three hospital wards of Shiraz University of Medical Sciences in 2008-9. Samples were intravenous drugs prescribed by nursing staff. Intravenous administrations was observed and recorded before and 6 months after the educational intervention. Educational intervention for all nursing staff responsible for drug administration, was a workshop composed of a blend of lectures, practice, reflection and E-learning opportunities on medication errors and resources. Data analysis was done with MC-Nemar and binomial tests. Results: In this study, evaluations of errors in 603 administrations of intravenous medication (30 drugs) have been done regarding ten variables. After education, there was a decreased frequency of errors in before prescription assessment (60.5% to 6.6%), evaluation of injection site (25.3% to 3.4%), length of injection (50.1% to 27.6%), during prescription assessment (42.7% to 16.7), after prescription assessment (42.3% to 17.2%) and patient training (91.2% to 75.6%) (P < 0.05). Conclusion: The use of modern strategies and introducing rsources (electronic data bases and sofwares) in hospital wards is important in decreasing medication errors, as it facilitates the nurses’ access to the update sources of medication information.}, Keywords = {Medication error, intravenous medication, E-learning, in-service training, drug information, blended teaching}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {590-599}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نقش راه‌کارهای نوین آموزشی در کاهش خطاهای تجویز داروهای وریدی- یک مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی شده}, abstract_fa ={مقدمه: از میان خطاهای دارویی اشتباه در تجویز داروهای وریدی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از آنجا که به روز نبودن اطلاعات دارویی می‌تواند یکی از علل اشتباهات دارویی باشد و استفاده از آموزش الکترونیکی امکان دسترسی سریع به جدید‌ترین منابع را فراهم می‌سازد این تحقیق با هدف تعیین تأثیر راه‌کارهای نوین آموزشی بر کاهش خطاهای تجویز داروهای وریدی توسط پرسنل شامل خطا در دوز دارو، بررسی قبل از تجویز، بررسی حین و بعد از تجویز، بررسی محل تجویز، نوع حلال، حجم حلال، مدت زمان تزریق و آموزش به بیمار انجام پذیرفت. روش‌ها: این تحقیق یک بررسی مداخله‌ای تک گروهی است که در سال 88-1387 در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز اجرا گردید. نمونه‌ها شامل داروهای وریدی بود که توسط مسؤولین اجرای دستورات دارویی در بخش‌های داخلی تجویز می‌شدند. اطلاعات مربوط به قبل و شش ماه پس از ارائه کارگاه آموزشی جمع‌آوری گردید. مداخله آموزشی برای کلیه پرستاران مسوول تجویز دارو، و به صورت کارگاهی مرکب از سخنرانی، تمرین، بازاندیشی، و فرصت یادگیری الکترونیکی در مورد خطاهای تجویز دارو و منابع کسب اطلاعات روزآمد بود. داده ها با تست‌های آماری مک نمار و توزیع دوجمله‌ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه 603 مورد تجویز داروی وریدی (30 نوع دارو) از نظر ده متغیر مورد مشاهده قرار گرفتند. آموزش موجب کاهش معنادار میزان خطا در متغیرهای «بررسی قبل از تزریق» (5/60 درصد در مقابل 6/6 درصد)، «بررسی محل تزریق» (3/25 درصد در مقابل 4/3 درصد)، «مدت زمان تزریق» (1/50 درصد در مقابل 6/27 درصد)، «بررسی حین تزریق» (7/42 درصد در مقابل 7/16 درصد)، «بررسی پایان تزریق» (3/42 درصد در مقابل 2/17 درصد) و «آموزش به بیمار» (2/91 درصد در مقابل 6/75 درصد) شده است (05/0p<). نتیجه‌گیری: استفاده از راه‌کارها و منابع نوین (منابع و نرم افزار های معتبر الکترونیکی) از طریق خودآموزی، جهت کاهش خطاهای تجویز دارویی توسط پرستاران در بخش‌های بیمارستانی، امری ضروری به نظر می‌رسد.}, keywords_fa = {خطاهای دارویی, داروهای وریدی, یادگیری الکترونیک, آموزش ضمن خدمت, اطلاعات دارویی, تدریس تلفیقی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1200-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1200-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Javadinia, AliReza and Sharifzade, GholamReza and Abedini, Mohammadreza and Khalesi, Mohammadmahdi and Erfaniyan, Mortez}, title = {Learning Styles Of Medical Students In Birjand University Of Medical Sciences According To VARK Model}, abstract ={Introduction: Medical students face with extreme amount of curriculum materials which can't be simply memorized, so different ways of learning have always been emphasized. The goal of this study was to investigate learning styles and related factors among medical students of Birjand University of Medical Sciences using VARK questionnaire. Methods: This was a descriptive cross-sectional study. In 2009-2010 academic year, 148 medical students from different stages of medical school were selected by stratified random sampling..The learning styles of Data gathering tool was VARK questionnaire in which learning styles were classified into four subclasses of visual, audio, reading, and kinetic (skill). Data was analyzed using descriptive and inferential statistics. Results: Among 148 people participating in this study 77% were female and most of them (66.2%) were passing the basic sciences stage. The learning style mostly used by these students was auditory (48.6). There was no significant relationship between the preferred learning styles and gender (P= 0.18). Conclusion: Considering the fact that students are educated through lecture and oral methods from elementary to university, it would be expected that students prefer auditory learning style to others. Despite the practical outbreak of medical students in clinical settings, increasing students’ ability in kinetic methods seems to be necessary.}, Keywords = {Learning style, medical student, VARK}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {584-589}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {سبک‌های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشکاه علوم پزشکی بیرجند بر اساس مدل وارک}, abstract_fa ={مقدمه: دانشجویان رشته پزشکی با حجم زیاد و گسترده مطالب علمی روبرو هستند و در نتیجه نمی‌توانند تمامی این مطالب را با تکیه بر قوه حافظه خود فرا گیرند، لذا همواره شیوه‌های مختلف یادگیری در این رشته مورد تأکید بوده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی سبک‌های یادگیری دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 89-88 با استفاده از پرسشنامه وارک در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود. روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده بوده که در آن 148 دانشجوی پزشکی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 89-88 به مطالعه وارد شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه وارک می‌‌باشد که در آن سبک‌های یادگیری را به چهار سبک دیداری، شنیداری، خواندنی و مهارتی تقسیم نموده است. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و اسنتباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: از بین 148 نفر شرکت‌کننده، 77 درصد مؤنث و اکثراً (2/66 درصد) در دوره علوم پایه در حال تحصیل بودند. فراوان‌ترین سبک یادگیری در بین دانشجویان، سبک شنیداری بود (6/48 درصد). آزمون‌های آماری ارتباط معناداری بین سبک مطالعه و جنسیت افراد نشان نداد (18/0P=). نتیجه‌گیری: با توجه به شیوه آموزش افراد از دوران مدرسه تا دانشگاه به صورت سخنرانی، غالب بودن سبک شنیداری نسبت به سایر سبک‌ها قابل توجیه است. با توجه به نمود عملی دانش دانشجویان پزشکی بر بالین بیمار، افزایش توانایی در سبک‌های مهارتی ضروری به نظر می‌‌رسد.}, keywords_fa = {سبک یادگیری, دانشجویان پزشکی, آزمون وارک}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1169-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1169-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Golmirzaei, Javad and Mahboobi, HamidReza and Khorgoei, Tahereh}, title = {The Effect Of Supporting Consultation On Student With Weak Educational Progress}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {582-583}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر مشاوره حمایتی برای دانشجویان با پیشرفت تحصیلی ضعیف}, abstract_fa ={مقالات منتشر شده در آخرین شماره مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی در جلسه‌ای با حضور اعضای کمیته دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت و مقاله پیروی و همکاران با عنوان «مشاوره حمایتی برای دانشجویان با پیشرفت تحصیلی ضعیف : مطالعه مداخله‌ای»(1) به دقت مورد مطالعه قرار گرفت. علت انتخاب این مقاله اهمیت پیگیری و حمایت از دانشجویانی که پیشرفت تحصیلی خوبی ندارند و کمک به تغییر این شرایط بود. در این مطالعه نشان داده شده است که فرضیه پژوهش مبنی بر تأثیر برنامه مشاوره حمایتی بر بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری مورد تأیید قرار نگرفته است و اختلاف معناداری بین دو گروه دریافت‌کننده مشاوره (مورد) و گروه بدون دریافت مشاوره (شاهد) مشاهده نشده بود در حالی که تفاضل میانگین قبل و بعد از انجام مطالعه در پسران به طور معناداری افزایش یافته بود(1). به نظر می‌رسد توجه به برخی از عوامل در انجام مطالعه شاید می‌توانست نتیجه مطالعه و معناداری آن را تحت تأثیر قرار دهد: 1- در مقاله ذکر شده است که مشاورین متفاوتی مشاوره را انجام می‌دادند و هر یک از دانشجویان می‌توانستند مشاور خود را تغییر دهد. از آنجاکه مشاورین نیز مانند همه انسان‌ها دارای جنسیت، خصوصیات، توانایی برقراری ارتباط، اطلاعات و نگرش متفاوتی هستند که می‌تواند بر روند انجام مشاوره و بالطبع نتیجه پایانی مطالعه تأثیرگذار باشد، بهتر بود از یک مشاور برای تمامی دانشجویان استفاده می‌شد. به خصوص جنسیت و توانایی برقراری ارتباط شدیداً می‌تواند نتیجه مطالعه را تحت تأثیر قرار دهد. بیان بسیاری از مشکلات در مشاوره با جنس مخالف سخت‌تر و شاید ناممکن باشد. از طرفی نیز چه بسا مشاورینی که به دلیل عدم توانایی برقراری ارتباط مناسب با مشاوره شوندگان پس از ساعت‌ها مشاوره بدون این که حتی گامی به جلو برداشته باشند مشاوره را به اتمام می‌رسانند و تغییر مشاور فقط در صورتی که خود شخص اهمیت زیادی برای این قضیه قایل باشد می‌تواند نتیجه را تغییر دهد و این خود می‌تواند نقش یک عامل مخدوش‌کننده را ایفا کند. 2- در نتایج ذکر شده است که فردی به علت افسردگی از مطالعه خارج شده است اما مشخص نیست با معیار خاصی افسردگی در وی تأیید شده است یا تنها به گفته خود فرد اکتفا شده، افسردگی با چه شدتی بوده و آیا سایر افراد نیز از این نظر بررسی شده‌اند و بیمار نبودند یا اصلاً مورد بررسی قرار نگرفتند!؟ از آنجا که افسردگی از جمله بیماری‌هایی است که می‌تواند در پیگیری مشاوره و انگیزه فرد به تغییر شرایط نقش به سزایی داشته باشد بهتر بود این بیماری در افراد مورد مطالعه بررسی شود. 3- همچنین پیشنهاد می‌شود افرادی که وارد مطالعه می‌شوند از نظر بیماری‌های اعصاب و روان شامل افسردگی، فقدان توجه و تمرکز و بیش‌فعالی (ADHD) و نیز سایر اختلالاتی که سبب بی‌انگیزگی یا عدم پیگیری و انجام صحیح مطالعه می‌شوند بررسی و افراد مبتلا از مطالعه خارج گردند تا عواملی که جنبه مخدوش‌کننده دارند از مطالعه خارج شده و بتوان دقیق‌تر به بررسی نقش مشاوره در این افراد پرداخت. 4- از طرفی نیز بسیاری از دانشجویان به علت نمرات تحصیلی پایین در ترم پیش مشروط شده و ممکن است به دلیل ترس و اجتناب از مشروطی مجدد که می‌تواند عواقب وخیمی داشته باشد، مجبور به تغییر نمرات و وضعیت تحصیلی خود باشند. بهتر بود دانشجویان از این نظر و وجود سابقه مشروطی و نمرات ترم گذشته نیز مورد بررسی قرار می‌گرفتند تا این شرایط نیز در بین دانشجویان دو گروه مشترک باشد. امید است مطالب ذکر شده بتواند گامی در جهت انجام مطالعات مؤثرتر باشد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1754-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1754-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Razavi, Shahnaz and Avizhgan, Maryam}, title = {Comparison Of Lecture And Group Discussion Methods On Learning Anatomical Sciences: A Study In Phd Students}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {580-581}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه دو روش مباحثه و سخنرانی درمیزان یادگیری دانشجویان مقطع دکترای تخصصی علوم تشریح}, abstract_fa ={امروزه در تعیین اهداف، انتخاب و سازمان‌دهی محتوای درسی سعی بر این است که فراگیر خود در کسب مفهوم سهیم باشد و از طرق مختلف به فعالیت‌های ذهنی، علمی، فردی و گروهی وادار شود، برای تحقق این هدف بر استفاده از روش‌های فعال تأکید می‌شود. آموزش و یادگیری به شیوه بحث گروهی، صرف‌نظر از ابعاد آموزشی و ایجاد فرصت کافی برای تجزیه و تحلیل نکات ریز در بحث‌ها، به لحاظ ارتقای فرهنگ اجتماعی و ارتباطات افراد نیز تأثیرات غیرقابل انکاری دارد. این شیوه خصوصاً برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی در بهبود مهارت‌های ارتباطی، ایجاد اعتماد به نفس با بحث در مورد موضوع، بهبود توانایی در رساندن و شفاف‌سازی منظور، تقویت توانایی گوش کردن، بیان آزاد نظرات و طرح سؤالات متقابل که گاه آغازگر و نقطه شروع یک پژوهش خواهند بود، ارزشمند است. به طور کلی گفتگو و مباحثه، به فکر کردن، درک کردن، یادگرفتن و به خاطر آوردن کمک می‌کند و همه افراد علاقه‌مندانه از این شیوه بهره می‌برند(1). با توجه به نتایج مطالعات قبلی در تأیید مزیت روش بحث گروهی نسبت به روش سخنرانی در ایجاد علاقه نسبت به عناوین درسی، عمق معلومات ایجاد شده و اختصاص زمان بیشتر برای مطالعه توسط دانشجویان (2و3) و مشاهده کاهش انگیزه دانشجویان به صورت مشارکت فعال در امر یادگیری و اهمیت یادگیری عمیق در دوره‌های تخصصی تصمیم گرفته شد بخشی ازدرس بافت شناسی دانشجویان دکترای تخصصی علوم تشریح به شیوه بحث گروهی ارائه و نتایج آن با روش معمول ارائه به روش استاد- محور مقایسه گردد. این مطالعه از نوع اقدام‌پژوهی درگروه علوم تشریح دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. جامعه پژوهش دانشجویان ترم اول مقطع دکترای تخصصی علوم تشریح بودند که در نیمسال اول سال تحصیلی90-89 به طور غیر تصادفی انتخاب شدند. تدریس 8 جلسه از درس بافت‌شناسی پیشرفته (2 واحد ) به روش سخنرانی و جلسات بعدی به شیوه مباحثه انجام شد. در این شیوه، با معرفی مطالب و عناوین آموزشی از آنان درخواست می‌شد قبل از حضور در کلاس با یکدیگر مطالب را مرور و مباحثه نموده و به صورت دسته جمعی یک پاورپوینت تهیه نمایند. در ابتدای هر جلسه، با توجه به اهداف آموزشی سؤالی توسط استاد مطرح می‌شد و به صورت تصادفی از یکی از دانشجویان درخواست می‌شد جواب دهد. سپس با نظرخواهی از سایر دانشجویان تلاش می‌شد که همه دانشجویان درگیر بحث شوند. استاد پس از اظهارنظر تمامی دانشجویان، بحث‌ها را جهت‌دهی و در پایان جمع‌بندی می‌نماید. در پایان ارزیابی میزان یادگیری از طریق برگزاری امتحان پایان ترم صورت گرفت. به علاوه جهت آگاهی از میزان رضایت‌مندی دانشجویان از نحوه تدریس و میزان یادگیری نظرسنجی انجام گرفت. از آنان درخواست شد نظرات خود را در سه بخش «نکات مثبت»، «نکات منفی» و همچنین پیشنهادات به صورت کتبی ارائه نمایند. در مطالعه حاضر 4 نفر از دانشجویان دوره دکترای تخصصی علوم تشریح شرکت داشتند. نتایج این بررسی نشان داد که میانگین نمرات دانشجویان در مطالبی که به روش سخنرانی ارائه گردید (79/4±5/13) پایین‌تر از روش مباحثه (38/1±5/18) بود. بر اساس نظرسنجی مکتوب از دانشجویان مشخص شد که همگی معتقدند میزان یادگیری و درک عمیق مطالب در روش مباحثه نسبت به سخنرانی بسیار بیشتر است. اگر چه زمان بیشتری جهت آمادگی و ارائه لازم است صرف شود. به علت حجم زیاد تکالیف درسی و محدودیت فرصت دوره، به کارگیری توأم هر دو روش جهت تدریس پیشنهاد می‌شود. در مجموع با توجه به نتایج این مطالعه و سایر مطالعات مبنی بر برتری میزان یادگیری در روش تدریس مباحثه نسبت به سخنرانی و اهمیت روش‌های آموزشی فعال پیشنهاد می‌شود از روش مباحثه به خصوص برای تدریس دانشجویان تحصیلات تکمیلی بیشتر استفاده شود. به علاوه پیشنهاد می‌شود که نتایج تأثیر این روش تدریس در ابعاد گسترده‌تر و در جامعه بزرگ‌تر بررسی گردد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1880-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1880-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Ravanipour, Maryam and Kamali, Farahnaz and Bahreini, Masoud and Vahedparast, Hakimeh}, title = {Facilitators And Barriers In Application Of Peer Learning In Clinical Education According To Nursing Students}, abstract ={Introduction: Peer teaching/learning is an effective educational intervention for students of health sciences in clinical settings. This study explores facilitators and barriers in application of this method in clinical settings. Methods: It is a content analysis qualitative study in which the focus group discussion is used for data gathering. Two groups of nursing students (n=15) of Bushehr University of Medical Sciences who were trained through peer education in pediatric or neonatal wards in year 2009, explained about how they experienced peer learning. Results: Analysis of interviews revealed 3 categories of facilitators including type of the job and workload, educational role of the instructor, and students’ characteristics. Also three categories of tension in working environment, trivial supervision of instructor, and competitive performance of students were identified as learning barriers in this method. Conclusion: It may be recommended that teachers brief this method to the students and then start using the method with low workload and less stress to the students and finally keep an eye over its implementation process. Further study in this domain by experts of different fields is recommended.}, Keywords = {peer learning, nursing students, clinical education, focus group discussion, content analysis, qualitative research.}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {569-579}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل تسهیل‌گر و ممانعت‌کننده در استفاده از روش یادگیری از همتایان در آموزش بالین از دیدگاه دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش و یادگیری از همتایان یک مداخله آموزشی مؤثر برای دانشجویان علوم سلامت در محیط‌های بالینی است. مطالعه حاضر به بررسی عمیق عوامل تسهیل‌گر و ممانعت‌کننده کاربرد این روش در بالین می پردازد. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا است؛ که به دلیل ماهیت کار جهت جمع‌آوری داده‌ها از شیوه بحث متمرکز گروهی استفاده گردید. دو گروه ( 15 نفر) از دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی بوشهر که در سال 1388 در یکی از بخش‌های کودکان یا نوزادان به روش همتایان آموزش دیده بودند، به بیان چگونگی تجاربشان از یادگیری از همتایان پرداختند. نتایج: تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها سه طبقه شامل نوع و حجم کار، نقش آموزشی مربی و ویژگی‌های دانشجویان را به عنوان عوامل تسهیل‌گر یادگیری از همتایان؛ و سه طبقه تنش در محیط، نظارت حاشیه‌ای مربی و عملکرد رقابتی دانشجویان را عوامل ممانعت‌کننده در روند یادگیری از همتایان شناسایی نمود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این پژوهش بهتر است مربیان جهت اجرای این شیوه دانشجویان را توجیه نموده و ابتدا با حجم کار کم و با استرس کمتر به آموزش دانشجویان در به کارگیری این روش بپردازند و خود نیز نظارت بر اجرای صحیح آن داشته باشند. همچنین لزوم پرداختن بیشتر محققان در رشته‌های مختلف به این حیطه را پیشنهاد می‌نماید.}, keywords_fa = {عوامل تسهیل‌گر, عوامل ممانعت‌کننده, یادگیری از همتایان, دانشجوی پرستاری, آموزش بالینی, بحث متمرکز گروهی, تحلیل محتوا, تحقیقات کیفی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1736-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1736-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {HeshmatiNabavi, Fatemeh and Vanaki, Zohreh and Mohammadi, Ees}, title = {The Mechanisms To Attract Nurses’ Parthnership In Clinical Education: Perspective Of Managers, Nursing Educators, And Staff Nurses}, abstract ={Introduction: Parthnership in clinical education is a duty for all those involved in providing health care. Nurses’ involvement in clinical education can reduce the gap between theory and practice. This study aimed to identify the mechanisms used by nursing educators to attract staff nurses’ parthnership in the delivery of clinical education. Methods: This is a qualitative content analysis study performed in year 2009. Fifteen nursing clinical educators, staff nurses, educational managers, and nurse managers of Mashhad University of Medical Sciences and Tehran University of Medical Sciences participated in this study. Data was collected through semi-structured interviews. Primarily, purposeful sampling was performed and continued using snowballing method and continued until data saturation. All interviews were recorded and subsequently transcribed. The analysis was carried out by qualitative content analysis method. Results: Six themes were discovered through rich and deep descriptions by participants. These include acquiring skillfulness supremacy, being realistic, commitment and responsibility, modesty, using other nurses’ experiences, and assertiveness. Conclusion: Nursing educators use their special approaches to make effective and appropriate personal and professional relationships with clinical nurses and transfer their experiences to the students. These personal mechanisms should be systematically supported through incorporation within organizational programs shared by academic and clinical institutes. This will enhance the efficacy of nursing educators in accomplishing their clinical role}, Keywords = {Academic and clinical institutes, partnership, nurses, nursing teachers, clinical education.}, volume = {11}, Number = {6}, pages = {554-568}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ساز و کارهای جلب مشارکت پرستاران در آموزش بالینی از دیدگاه مدیران، مدرسین پرستاری و پرستاران بالینی}, abstract_fa ={مقدمه: مشارکت در آموزش بالینی وظیفه تمام کسانی است که در ارائه مراقبت‌های بهداشتی نقش دارند. مشارکت پرستاران در ارائه آموزش‌های بالینی می‌تواند شکاف نظریه و عمل را کاهش دهد. این مطالعه با هدف شناسایی ساز و کارهای به کار گرفته شده توسط مدرسین پرستاری جهت جلب مشارکت پرستاران بالینی در آموزش انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع تحلیل محتوای کیفی است که در سال 88 انجام شد. مشارکت‌کنندگان در این پژوهش را 15 نفر مدرس بالینی پرستاری، پرستار بالینی، مدیر آموزشی و مدیر پرستاری بالینی دانشگاه‌های علوم پزشکی مشهد و تهران تشکیل می‌داد. روش جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه نیمه ساختارمند بود. ابتدا نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انجام شد و سپس به روش گلوله برفی ادامه پیدا کرد و نمونه‌گیری تا اشباع داده‌ها ادامه یافت. کلیه مصاحبه‌ها ضبط و سپس دست‌نویس شد و با استفاده از روش مقایسه‌ای مداوم و به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: از توصیف‌های غنی و عمیق مشارکت‌کنندگان، شش مضمون شامل «کسب قدرت مهارت»، «واقع‌گرایی»، «مسؤولیت‌پذیری»، «فروتنی»، «استفاده از تجارب مفید پرستاران» و «قاطعیت» به دست آمد. نتیجه‌گیری: مدرسین پرستاری از رویکردهای متنوع فردی جهت برقراری ارتباطات انسانی-حرفه‌ای مناسب با پرستاران بالینی و انتقال تجارب آنها به دانشجویان استفاده می‌کنند. لازم است ساز و کارهای فردی با رویه‌های سازمانی و در چارچوب برنامه‌های مشارکتی بین مؤسسات آموزشی و بالینی تقویت شود تا بر اثربخشی مدرسین پرستاری در ایفای نقش بالینی آنها افزوده شود.}, keywords_fa = {مؤسسات آموزشی و بالینی, مشارکت, پرستاران, مدرسین پرستاری, آموزش بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1130-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1130-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Keynejad, Hossein and Daneshmand, Mitr}, title = {A Standard Interactive Multimedia Ebook Generator Engine For E-Learning Process}, abstract ={Introduction: Using standard authoring tools is essential to promote E-Learning in teaching-learning process. Learning content in medical sciences often consists of multimedia elements. On the other hand, it is frequently required to revise and update the medical content. Hence, access to the authoring tools that can encompass multimedia elements and allow easy content revision is helpful in e-learning promotion in medical sciences. In this paper, a standard interactive multimedia content authoring tool, developed by the authors after many investigations is introduced. Current authoring tools do not meet all the content qualifications and few of them are available as open source. Therefore, we aimed to produce an interactive multimedia content authoring tool that could be open source, feasible, and able to be updated or modified. In addition to providing the standard content, this engine allows knowledge management that could be enriched as technology progresses. To develop this engine, characteristics such as “component based architecture”, “exploiting the SCORM and IMS standards”, and providing the content both in online and offline modes were considered. Some parts of the learning content created in medical sciences have been provided as a sample.}, Keywords = {Course authoring tools, E-learning standard, Metadata, Asset, SCO (sharable content object), IMS Global consortium, Knowledge management in content, Reusable learning object}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {842-850}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {معرفی موتور تولید کتاب الکترونیکی چندرسانه‌ای تعاملی استاندارد جهت استفاده در فرایند یادگیری الکترونیکی}, abstract_fa ={مقدمه: برای گسترش روزافزون یادگیری الکترونیکی در فرایند یاددهی - یادگیری، نیاز به ابزارهای تولید محتوا که مطابق با استانداردهای علمی باشند بیش از پیش احساس می‌شود. محتوای یادگیری در علوم پزشکی غالباً در برگیرنده اجزای چندرسانه‌ای است، و از طرفی نیاز به بازنگری و روزآمد کردن مستمر محتوای آموزشی علوم پزشکی در فواصل زمانی اندک وجود دارد. بنابراین در اختیار داشتن ابزار تألیف محتوایی که بتواند به راحتی اجزای چندرسانه‌ای پوشش دهد و بازنگری محتوا را نیز به آسانی حمایت کند می‌تواند به گسترش یادگیری الکترونیکی در علوم پزشکی کمک شایانی کند. در این مقاله یک ابزار تألیف محتوای چندرسانه‌ای تعاملی استاندارد که به دنبال سال‌ها مطالعه و بررسی نویسندگان تدوین شده معرفی می‌گردد. ابزار تألیف‌های موجود تمام ویژگی‌های مورد نیاز محتوای یادگیری را فراهم نمی‌آورند و تعداد کمی از آنها به صورت متن باز (open source) ارائه می‌شوند. بنابراین هدف از تدوین این ابزار، فراهم نمودن موتوری برای تألیف محتوای چندرسانه‌ای تعاملی بوده که متن باز باشد و علاوه بر این که از آن در فرایند یادگیری الکترونیکی به طور مناسب استفاده شود، قابلیت اعمال تغییرات مورد نیاز در آن وجود داشته باشد. این موتور تولید، علاوه بر ارائه محتوای استاندارد قابلیت عرضه مدیریت دانش و توسعه آن با پیشرفت تکنولوژی را فراهم می‌کند. در فرایند تولید این موتور ویژگی‌هایی چون معماری مبتنی بر مؤلفه، استفاده از استانداردهای SCORM، IMS و عرضه محتوا به صورت online و offline در نظر گرفته شده است. فایل بخش‌هایی از محتوای تولید شده در آموزش علوم پزشکی به عنوان نمونه در اختیار خوانندگان قرار دارد.}, keywords_fa = {ابزارهای تألیف محتوا, استانداردهای یادگیری الکترونیکی, ابرداده, دارایی, اشیای به اشتراک گذاشته شده محتوا (SCO), انجمن جهانی IMS, مدیریت دانش در محتوا, اشیای یادگیری قابل استفاده مجدد}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1707-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1707-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Monzavi, Abbas and Sadighpour, Leyla and Jafari, Sajad and Saleh, Narges and KharaziFard, Mohammad Jav}, title = {Viewpoints Of Clinical Dentistry Students On The Factors Affecting The Quality Of Lectures In Theoretical Courses}, abstract ={Introduction: Whilst there is an extensive descriptive literature on the effective lecturing, there are few studies on students' perspective toward the attributes of effective lecture sessions. The aim of this study is to explore students' viewpoints on factors affecting the quality of lecture sessions. Methods: This was a two-stage descriptive study in which 25 dentistry students at clinical stage, studying at Tehran University of Medical Sciences attended a focus group session and represented their viewpoints about weaknesses and strengths of lecture sessions of theory courses. A questionnaire was developed according to the students’ statements. Features of an effective lecture session were categorized into 4 groups of factors related to the lecturer, content, physical facilities available in class, and educational management. Reliability was assessed through Spearman correlation analysis. This questionnaire including 45 items was distributed among 130 students studying at fourth to sixth-year, in the School of Dentistry. Students’ agreement with each item in questionnaire was measured using 5-point Likert scale. Results: Ninety seven questionnaires were collected. Items of factors related to the lecturer mostly regarded by students, among them were “oral presentation techniques” (mean score of 4.64), “presenting case to demonstrate the association between theory and practice” (4.63), and “the lecturer’s ability to associate the content” (4.55) which received the highest scores. Conclusion: Dentistry students at clinical stage thought that the role of lecture in theoretical courses is very important. They believed that the ability of lecturer in organizing and explanation of the content plays the most important role in giving an effective lecture.}, Keywords = {Lecture, dentistry education, evaluation, effective presentation, teaching methodology.}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {832-841}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نظر دانشجویان بالینی دندانپزشکی در مورد عوامل مؤثر برکیفیت سخنرانی در کلاس‌های نظری}, abstract_fa ={مقدمه: اگرچه نحوه ارائه سخنرانی مؤثر در مقالات متعددی توصیف شده است، اما اطلاعات محدودی در مورد نظر دانشجویان درباره عوامل مؤثر بر ارائه بهتر یک جلسه سخنرانی موجود است. هدف از این مطالعه بررسی نظر دانشجویان دندانپزشکی در مورد عوامل مؤثر برروی کیفیت جلسات سخنرانی است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی دو مرحله‌ای، ابتدا 25 دانشجوی مقطع بالینی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در یک جلسه بحث گروهی متمرکز نظرات خود را پیرامون نقاط قوت و ضعف جلسات درس نظری که در دانشکده در قالب سخنرانی، ارائه می‌شود را بیان کردند. پس از جمع‌بندی نظرات دانشجویان پرسشنامه‌ای طراحی شد. عوامل مؤثر بر ارائه بهتر جلسه سخنرانی، در پرسشنامه به 4 گروه عوامل مرتبط با استاد، عوامل مرتبط با محتوی، عوامل مرتبط با امکانات فیزیکی کلاس و عوامل مرتبط با مدیریت آموزشی کلاس تقسیم شدند و پایایی آن با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن امتحان شد. سپس این پرسشنامه با 45 پرسش در میان دانشجویان سال 4و 5و 6 که در مجموع 130 نفر بودند، توزیع گردید و میزان موافقت دانشجویان با هر یک از موارد مطرح شده در پرسشنامه در مقیاس لیکرت 5 تایی، سنجیده شد. نتایج: در مجموع 97 پرسشنامه جمع‌آوری گردید. بیشترین امتیازات مربوط به عوامل مرتبط با استاد بود از بین این عوامل، فن بیان با میانگین 64/4، ارائه بیمار در صورتی که ارتباط درس نظری را با عملی نشان دهد (63/4) و استاد باید بتواند مطالب را به خوبی ربط دهد (55/4) امتیاز بیشتری را کسب نمودند. نتیجه‌گیری: از نظر دانشجویان بالینی دندانپزشکی نقش کلاس‌های تئوری که به صورت سخنرانی ارائه می‌شوند مهم تلقی شد. به نظر آنان توانمندی سخنران در انسجام بخشیدن و بیان مطالب، مهمترین نقش را در ارائه یک سخنرانی مؤثر ایفا می‌کند.}, keywords_fa = {سخنرانی, آموزش دندانپزشکی, ارزشیابی, ارائه موثر, روش تدریس}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1249-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1249-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Ghaffari, Reza and Amini, Abolgasem and Yazdani, Shahram and Alizadeh, Mahasti and SalekRanjbarzadeh, Fariba and HassanzadehSalmasi, sous}, title = {Comparative Study: Curriculum Of Undergraduate Medical Education In Iran And In A Selected Number Of The World’s Renowned Medical Schools}, abstract ={Introduction: The present research compares curricula for undergraduate medical education(UME) in Iran and in selected medical schools in terms of general structure, program length, mission and objectives, content, number and type of study stages, and finally, the extent of implementing quality improvement strategies. Methods: This is a descriptive-comparative study on the important components of UME curricula in Iran and some renowned or innovative medical schools, selected purposefully from all continents. The study had two stages: first, finding medical schools offering high standard education from all continents second, identifying and studying the different aspects of curricula in those schools as well as Iranian medical schools’ curriculum, based on Ludvigsson’s indicators. Results: The results show that considering available standards in an effective educational curriculum (Ludvigsson’s indicators), medical schools of Australia, North America, Europe, Asia and Africa rank from the highest to lowest. The study reflects that UME curriculum in Iran does not fulfill the necessary standards. Conclusion: There is a great gap between the quality of UME curriculum of Iran and that of other universities in terms of implementing effective educational standards, which suggests that UME program in Iran needs to be revisited and revised.}, Keywords = {General Medicine, Educational Program, Comparative Education, Ludvigsson Indicators,}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {819-831}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه برنامه آموزش پزشکی عمومی در ایران با چند دانشکده پزشکی معتبر از کشورهای منتخب جهان}, abstract_fa ={مقدمه: پژوهش حاضر به مطالعه تطبیقی برنامه آموزشی دوره دکترای عمومی در ایران با برنامه آموزشی دوره پزشکی عمومی برخی از کشورهای منتخب از تمام قاره‌های جهان پرداخته است. هدف از این پژوهش مقایسه ساختار کلی و طول دوره، رسالت و اهداف برنامه‌ آموزشی، محتواهای آموزشی دوره، ‌تعداد مقاطع و نوع آنها، نقش و جایگاه دانش‌آموختگان، و بالاخره میزان ملحوظ کردن و پیاده‌سازی استراتژی‌های ارتقای کیفیت آموزشی پزشکی در برنامه‌های آموزشی مزبور است. روش‌ها: در پژوهشی توصیفی- مقایسه‌ای، اجزا و پارامترهای مهم برنامه آموزشی دوره دکترای عمومی پزشکی برخی دانشکده‌های پزشکی معتبر و نوآور از قاره‌های مختلف جهان که به صورت هدف‌مند انتخاب شده‌اند مورد بررسی قرار گرفت. سپس حیطه‌های مورد ارزیابی با برنامه آموزشی دوره پزشکی عمومی ایران مقایسه شد. کل مطالعه در دو مرحله انجام شد که مرحله اول آن شامل مطالعه برای یافتن دانشکده‌های پزشکی معتبر و پیشگام در امر آموزش پزشکی از کل قاره‌های جهان بوده و مرحله بعدی شناسایی و بررسی اجزای مختلف برنامه آموزشی دوره دکترای عمومی پزشکی در آنها بر اساس شاخص‌های لودویگسان، و مقایسه آن با برنامه آموزشی مزبور در ایران را شامل می‌شود. نتایج: در بین دانشکده‌های پزشکی مورد مطالعه از لحاظ در نظر گرفتن شاخص‌های موجود در یک برنامه آموزشی مؤثر و کارآمد (شاخص‌های لودویگسان) به ترتیب دانشکده‌های پزشکی مورد مطالعه از قاره‌های استرالیا، آمریکا، اروپا، آسیا، و آفریقا بیشترین میزان از شاخص‌های مذکور را در برنامه آموزشی خود لحاظ نموده‌اند. مطالعه حاضر نشان‌دهنده نارسایی برنامه پزشکی عمومی ایران در لحاظ کردن شاخص‌های مورد نظر برنامه آموزشی کارآمد است که لزوم بازنگری و اصلاح برنامه آموزش پزشکی عمومی کشور را نشان میدهد. نتیجه‌گیری: شکاف بزرگی بین برنامه آموزش پزشکی ایران و دانشگاه‌های مورد مطالعه از نظر لحاظ کردن و پیاده‌سازی شاخص‌های آموزش اثربخش وجود دارد که لزوم بازنگری و اصلاح برنامه آموزش فعلی را بیش از پیش آشکار می‌سازد.}, keywords_fa = {برنامه آموزش, پزشکی عمومی, آموزش تطبیقی, شاخص‌های لودویگسان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1006-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1006-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Mehri, Ali and SedighiSomeaKoochak, Zeynab}, title = {Application And Comparison Of The Theories Of Health Belief Model And Planned Behavior In Determining The Predictive Factors Associated With Seat Belt Use Among Drivers In Sabzevar}, abstract ={Introduction: After heart diseases, traffic accidents are the main leading cause of mortality in the country. This is while seat belt use can significantly decrease the risk of mortality up to 41 to 50 percent. The rate of seat belt use among Iranian drivers is reported to be 3 to 56 percent. This study aimed to determine the predictive factors of seat belt use among drivers of Sabzevar based on Health Belief Model (HBM) and Theory of Planned Behavior (TPB). Methods: A clustered (10×35) sample of 340 drivers in Sabzevar town was surveyed in this descriptive analytical study. Data was collected using a self-administered questionnaire designed according to TPB and HBM. An experts panel approved its validity, and its reliability was verified by Cronbach Alpha test (α=0.65%-0.83%). Data was analyzed using Spearman coefficient, ANOVA, t test, and path analysisvia regression. Results: The subjects’ self-reported mean score of seat belt use was 63% of maximum score of the scale. Significant difference was found in seat belt use among different educational levels as the higher the educational level, the more score for seat belt use. A significant correlation was observed between variables of TPB and HBM (except perceived severity) and intention to wear sealt belt (p<0.01). The variables of TPB explained the variance of intention of seat belt use better (37.9%) than that of HBM (15.4%). Among variables of the two models, abstract norms (β=0.313) and cue to action (β=0.210) had more direct effects. Conclusion: Seat belt use among the subjects was in an average level. According to the high mortality due to transporation vehicles in country and the effective preventive role of seat belt, the use of this device should be enhanced. As a theoretical framework in instructional programs which are intended to propound seat belt use, TPB could be applied better than HBM to predict the intention of seat belt use.}, Keywords = {Seat belt, Health Belief Model, Theorry of Planned Behavior, Health Education}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {806-818}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {کاربرد و مقایسه الگوی اعتقاد بهداشتی و تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده در پیشگویی عوامل مرتبط با استفاده از کمربند ایمنی در رانندگان شهر سبزوار}, abstract_fa ={مقدمه: بعد از بیماری‌های قلبی، حوادث ترافیکی دومین علت مرگ و میر در کشور هستند. در حالی که استفاده از کمربند ایمنی خطر مرگ و میر را حدود 50-41 درصد کاهش می‌دهد، میزان استفاده از کمربند ایمنی در ایران حدود 56-3 درصد گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین پیشگویی‌کننده‌های استفاده از کمربند ایمنی در رانندگان شهر سبزوار براساس الگوی اعتقاد بهداشتی و تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی–تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد تعداد 340 نفر از رانندگان شهر سبزوار به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای (35×10) انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ای استفاده شد که براساس الگوهای مورد بررسی طراحی و به صورت خود ایفا تکمیل گردید. روایی پرسشنامه از طریق پانل خبرگان و پایایی آن به وسیله آلفای کرونباخ تعیین شد (83-65/0). برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های توصیفی و تحلیلی (ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز مسیر مبتنی بر رگرسیون و T test، ANOVA) استفاده گردید. نتایج: میانگین نمره گزارش شده توسط افراد در مورد استفاده از کمربند ایمنی، معادل 63 درصد نمره حداکثر از پرسشنامه بود. اختلاف معناداری در نمره استفاده از کمربند ایمنی بر اساس سطح تحصیلات مشاهده گردید. به طوری که با بالارفتن سطح تحصیلات میزان استفاده از کمربند ایمنی افزایش می‌یافت. همبستگی معناداری بین متغیرهای الگوی مورد بررسی (به جز شدت درک شده) با قصد استفاده از کمربند ایمنی مشاهده گردید(01/0>P). متغیرهای تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده (9/37 درصد) بهتر از متغیرهای الگوی اعتقاد بهداشتی (4/15 درصد) واریانس قصد استفاده از کمربند ایمنی را توضیح می‌دادند. در بین متغیرهای تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده و الگوی اعتقاد بهداشتی، اثر مستقیم هنجارهای انتزاعی (313/0=β) و راهنما برای عمل (210/0= β) بیش از سایر متغیرها بود. نتیجه‌گیری: میزان استفاده از کمربند ایمنی در جامعه مورد بررسی در حد متوسط بود که با توجه به آمار بالای مرگ و میر ناشی از وسایل نقلیه در کشور و نقش کمربند ایمنی در کاهش مرگ و میر باید میزان استفاده از آن افزایش یابد. در برنامه‌های آموزشی ارتقادهنده استفاده از کمربند ایمنی، تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده بهتر از الگوی اعتقاد بهداشتی می‌تواند به عنوان الگوی نظری برای پیش‌بینی قصد استفاده از کمربند ایمنی به کار رود.}, keywords_fa = {کمربند ایمنی, الگوی اعتقاد بهداشتی, تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده, آموزش بهداشت}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1318-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1318-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Razavi, Seyed Mansour and ShahbazGhazvini, Soheyla and Dabiran, Soheyl}, title = {Students’ Benefit Rate From Morning Report Sessions And Its Related Factors In Tehran University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Morning report along with clinical rounds and ambulatory teaching are three common, useful and valuable methods (Gold Standards) in clinical education. This program has some characteristics and standards that, when properly applied, will play an effective role in students’ clinical learning. The main aim of this study is to determine the characteristics of morning report sessions in internal medicine wards affiliated to Tehran University of Medical Sciences, and also to assess students’ view points on the benefit and satisfaction from the content of these programs and the related factors. Methods: In this cross- sectional study, the structural characteristics of morning report sessions and the students’ rate of benefit from their content were investigated in year 2010. A sample 300 internship and clerkship medical students were asked to fill out a researcher- made questionnaire. The validity and reliability were confirmed by experts and the calculation of Cronbach’s alpha respectively. Results: The structural characteristics of the sessions were as follows: The average starting time of the sessions was at 8 a.m., the average duration of sessions was one hour, the average number of meetings was 5 times a week, the patient presenter in most cases was an intern, the cases presented were complicated and difficult ones, the average number of cases presented in each session was three, the average time for presenting each case was 20 minutes. Air conditioning, temperature, lighting, and sound quality were favorable. Faculty members usually sat in the front row and with their back to the audience. The main audience at the sessions were not defined and usually the experts of other fields such as pharmacists, nutritionists , pathologists or radiologists were absent. Total benefit rate according to the students was: 55 people (18.3%) high, 152 people (50.7%) moderate and 93 people (31%) low. There was a significant correlation between their benefit rate and most of the structural parameters of morning report sessions (P<0/005). Conclusion: Despite the structural conformity of the morning report sessions in internal medicine wards of Tehran University of Medical Sciences with those in most similar studies, some more efforts should be spent on promoting the students’ satisfaction.}, Keywords = {Morning Report, Clinical Teaching, Student Satisfaction, Program Evaluation}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {798-806}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {میزان بهره‌مندی فراگیران از محتوای برنامه‌های گزارش صبحگاهی و عوامل مرتبط با آن در دانشگاه علوم پزشکی تهران}, abstract_fa ={مقدمه: گزارش صبحگاهی، در کنار راند‌های بالینی و آموزش‌های سرپایی از روش‌های رایج، مفید و ارزشمند (استاندارد طلایی) در آموزش بالینی است. این روش دارای شاخصه‌ها و استانداردهایی است که وقتی کامل باشد در کمک به یادگیری دانشجویان پزشکی نقش مؤثری را ایفا می‌کند. هدف از این مطالعه، بررسی برنامه گزارش‌های صبحگاهی در بخش‌های داخلی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، و نظرات فراگیران د رمورد بهره‌مندی از این جلسات و عوامل مرتبط با آن ‌است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، ساختار برنامه‌های گزارش صبحگاهی و میزان بهره‌مندی 300 نفر از کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران از محتوای این برنامه‌ها در سال 90-1389 مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که اعتبار آن با نظر متخصصین و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد. داده‌ها با استفاده آزمون‌های مجذورکای و Students T test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین هر یک از متغیر‌های اصلی مورد بررسی به ترتیب زیر بود: ساعت شروع (8 صبح)، مدت (یک ساعت)، تعداد جلسات در هفته (5 بار)، تعداد بیماران در هر جلسه (3 بیمار)، و مدت معرفی هر بیمار (20 دقیقه). فرد معرفی‌کننده بیمار اکثراً کارورز، نوع بیماران معرفی شده بیماران مشکل و مدیر جلسه یکی از دستیاران بودند. وضعیت تهویه، گرمایش، سرمایش، نور و صدای محل برگزاری جلسات مطلوب و وضعیت محل استقرار استادان معمولاً در ردیف جلو و پشت به مخاطبین بود. مخاطبین اصلی جلسه نامشخص بودند و متخصصین رشته‌های دیگر اکثراً در جلسات حضور نداشتند. میزان بهره‌مندی کلی فراگیران از جلسات: 55 نفر (3/18 درصد) زیاد، 152 نفر (7/50 درصد) متوسط و 93 نفر (31 درصد) کم بوده است. اکثر شاخص‌های ساختاری گزارش صبحگاهی با میزان بهره‌مندی مخاطبین ارتباط معناداری داشتند( 05/0p<). نتیجه‌گیری: علی‌رغم انطباق ساختار برنامه‌های گزارش صبحگاهی در بخش‌های داخلی دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیشتر نتایج مطالعات مشابه، لازم است برای بالا بردن حد بهره‌مندی فراگیران از این برنامه‌ها تلاش بیشتری انجام شود.}, keywords_fa = {گزارش صبحگاهی, ساختار, محتوا, بهره‌مندی, رضایت}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1325-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1325-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Managheb, Sayed Esmaeil and Mosalanejad, Najmatolsadat}, title = {Teaching How To Break Bad News: Comparing Role-Play And Group Discussion On Practice Of Medical Interns In Jahrom Medical School}, abstract ={Introduction: The Main challenge in training about breaking bad news is selection of appropriate educational method. This study was performed to assess the results of role-playing method versus group discussion in training about this skill. Methods: This was an interventional double blind study, performed in 2009-2010 in Jahrom University of Medical Sciences. 30 medical students were involved in this study (15 students in each group). At first, their breaking bad news skills were evaluated with an Objective Structured Long Examination Record (OSLER1). Then the first group participated in group-discussion workshop and the second one participated in role playing workshop. Their breaking bad news skills were re-evaluated by OSLER2 after the course. The score of OSLER1 and OSLER2 of both groups were compared. Results were analyzed by T test and paired T test. Results: there was no significant difference in OSLER scores between groups before intervention (p=27.42). The mean score of the first group before workshop (10.5 3.44) was significantly different from it after (19.8 5.44) training (p=.000). Also the mean score of the second group before (27.70 0/833) and after (27.70 0.833) training were significantly different (p=0.000). There was significant difference between two groups’ scores after training (p=0.000). Conclusion: Our training intervention was effective in producing significant change in medical students’ breaking bad news skills, but training by Role-playing method was more effective than group discussion method.}, Keywords = {Bad News, Training, Role-play, Group discussion, Communication Skills}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {789-797}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه دو روش آموزش ایفای نقش و بحث گروهی بر عملکرد کارورزان دانشگاه علوم پزشکی جهرم در زمینه انتقال خبر بد}, abstract_fa ={مقدمه: چالش اساسی در آموزش مهارت‌های انتقال خبر بد، انتخاب روش آموزشی مناسب است. این مطالعه به منظور مقایسه تأثیر آموزش مهارت‌های انتقال اخبار ناگوار به روش ایفای نقش با روش بحث گروهی بر عملکرد کارورزان در انتقال اخبار ناگوار انجام گرفته است. روش‌ها: این مطالعه از نوع مداخله‎ای دو سو کور بود که در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم بر روی 30 کارورز انجام گردید. جامعه پژوهش کارورزان دانشگاه علوم پزشکی جهرم بودند. تعیین حجم نمونه و نمونه‌گیری به روش سرشماری بود و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بنابراین هر گروه شامل 15 نفر بود. ابتدا عملکرد آنها از طریق آزمون OSLER1 ارزیابی گردید. سپس گروه اول وارد کارگاه آموزش انتقال خبر بد به روش بحث گروهی و گروه دوم وارد کارگاه آموزش انتقال خبر بد به روش ایفای نقش شدند. بعد از اتمام کارگاه مجدداً عملکرد آنها از طریق آزمون OSLER2 ارزیابی گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های تی مستقل و تی زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین نمره عملکرد گروه اول (44/3 5/10) و گروه دوم (54/2 33/8) قبل از آموزش تفاوت معناداری نداشتند (42/27=p). میانگین نمره عملکرد گروه اول بعد از آموزش (44/5 8/19) با قبل از آموزش تفاوت معناداری داشت (000/0=p). میانگین نمره عملکرد گروه دوم بعد از آموزش (833/0 70/27) نیز با قبل از آموزش تفاوت معناداری داشت (000/-=p). همچنین مقایسه میانگین نمره عملکرد هر دو گروه با یکدیگر بعد از آموزش، تفاوت معناداری (000/0=P) داشت. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که هر دو روش آموزشی در ارتقای توانایی کارورزان در انتقال خبر بد مؤثر هستند، ولی روش آموزشی ایفای نقش مؤثرتر از روش بحث گروهی است.}, keywords_fa = {خبر بد, آموزش, ایفای نقش, بحث گروهی, مهارت‌های ارتباطی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1356-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1356-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Barkhordary, Masoumeh}, title = {Comparing Critical Thinking Disposition In Baccalaureate Nursing Students At Different Grades And Its Relationship With State Anxiety}, abstract ={Introduction: Development of students' critical thinking abilities is one of the greatest challenges for nursing educators. Identifying its barriers and resolving them can help to improve critical thinking. The aim of this research was to assess and compare Critical Thinking Disposition (CTD) and its relationship with State Anxiety (SA) in baccalaureate nursing students of Islamic Azad University of Yazd. Methods: This descriptive cross-sectional study performed on a census sample of 188 nursing students of Islamic Azad University of Yazd. Data was collected with questionnaire the questionnaire consisted of three parts: demographic characteristics, the California Critical Thinking Disposition Inventory (CCTDI), and Spielberg State Anxiety Inventory. Data was analyzed by SPSS software using descriptive and inferential (ANOVA and Pearson).statistics. Results: There was no significant difference in critical thinking disposition score by academic year. However results showed that critical thinking is negatively correlated with SA (r= -0.426, p=0.0001). Conclusion: Students with lower anxiety had a more favorable disposition to critical thinking. Therefore, it is necessary to improve stressful environment of clinical education, and methods of coping with the stresses should be taught to students in order to develop critical thinking in nursing students and achieve educational objectives.}, Keywords = {Critical Thinking, Critical Thinking Disposition, Anxiety, Nursing Students}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {768-788}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه گرایش به تفکر انتقادی در سال‌های مختلف تحصیلی و ارتباط آن با اضطراب در دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: رشد توانایی تفکر انتقادی دانشجویان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های مربیان پرستاری است. شناسایی موانع تفکر انتقادی و برطرف کردن آن می‌تواند به توسعه آن کمک نماید. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه گرایش به تفکر انتقادی در سال‌های مختلف تحصیلی و ارتباط آن با اضطراب بود. روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود که بر روی تعداد 188 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی شهر یزد انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای مشتمل بر سه بخش بود که بخش اول شامل مشخصات دموگرافیک، بخش دوم پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا و بخش سوم اضطراب اسپیلبرگر می‌شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش‌های آمار توصیفی (توزیع فراوانی مطلق و نسبی) و استنباطی (ANOVA، پیرسون) استفاده گردید. نتایج: تفاوت آماری معناداری بین گرایش به تفکر انتقادی بر حسب سال تحصیلی وجود نداشت. و بین گرایش به تفکر انتقادی و اضطراب ارتباط معکوس و معناداری وجود داشت (0.0001=p، 426/0-r=). نتیجه‌گیری: دانشجویان با اضطراب کمتر از گرایش به تفکر انتقادی مطلوب‌تری برخوردار بودند. بنابراین، برای رشد تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری و دستیابی به اهداف آموزشی این رشته لازم است تا شرایط استرس‌زا در محیط‌های آموزش بالینی تعدیل گردد و روش‌های مقابله با استرس‌های موجود به دانشجویان آموزش داده شود}, keywords_fa = {تفکر انتقادی, گرایش به تفکر انتقادی, اضطراب, دانشجویان پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1394-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1394-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {FathiVajargah, Kourosh and JamaliTazehkand, Mohammad and Zamanaimanesh, Hamed and Youzbashi, AliRez}, title = {The Obstacles To Curriculum Change In Higher Education: Viewpoints Of Faculty Members Of Shahid Beheshti University And Shahid Behehsti Medical University}, abstract ={Introduction: Curriculum in higher education plays a key role and can affect the efficiency, quality and effectiveness of the educational system. It is important to change curricula for meeting social needs and reflecting the latest scientific achievements. The present study aims to identify barriers to change curricula in Shahid Beheshti University and Shahid Behehsti Medical University. Methods: In this descriptive-survey study, a sample of 130 faculty members from the above-mentioned universities was randomly selected through multi level cluster sampling method. Data was collected by using a researcher-made questionnaire, with 30 items related to 5 areas of main obstacles in curriculum change. The validity of the questionnaire was determined by curriculum studies scholars the reliability was calculated 0.88 by using the alpha correlation. Data was analysed using descriptive and inferential statistics including sample T-test, independent T-test and Friedman test according to the variables. Results: One sample T- test showed that both groups had considered all the designed items as the barriers to curriculum change. Friedman test prioritized five areas studied from the perspective of the faculty members of Shahid Beheshti University as internal barriers, external barriers, economic & financial barriers, motivational & human barriers, and professional & career barriers and from the view point of faculty members of Shahid Beheshti Medical University as internal barriers, external barriers, economic & financial barriers, professional & career barriers, and motivational & human barriers. Conclusion: According to the barriers to change, strategies such as holding appropriate workshops and reviewing the curricula, creating a structure that will delegate reviewing the curricula and will institutionalize it in university and providing adequate funding to promote faculty members curricula in the process of change and reforming academic curricula are recommended for the elimination of the barriers.}, Keywords = {Change barriers, Curriculum change, Faculty members’ viewpoints.}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {768-778}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {موانع تغییر برنامه‌های درسی دانشگاهی از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی}, abstract_fa ={مقدمه: برنامه‌درسی، جوهره هر نظام آموزشی محسوب شده و کارآمدی، کیفیت و اثربخشی آن نظام را تضمین می‌کند. تغییر در این برنامه‌ها به منظور تأمین نیازهای اجتماعی و انعکاس آخرین دست‌آوردهای علمی از جمله ضروریات محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع تغییر برنامه‌های درسی در دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی طراحی و اجرا گردید. روش‌ها: پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی است. از بین اعضای هیأت‌علمی رسمی دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی 130 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها از طریق اجرای پرسشنامه محقق‌ساخته که شامل 30 سؤال در 5 حیطه موانع حرفه‌ای انگیزشی، درون دانشگاهی، برون دانشگاهی و اقتصادی بوده با استفاده از مقیاس 5 ارزشی لیکرت صورت گرفت. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر صاحب‌نظران و پایایی آن با آلفای کرونباخ 88/0 مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آمارتوصیفی و آمار استنباطی شامل؛ آزمون‌های t تک نمونه‌ای، آزمون رتبه‌بندی فریدمن، و t مستقل انجام شد. نتایج: آزمون t تک گروهی نشان داد که از دیدگاه هر دو گروه تمامی گویه‌های طراحی شده، جزو موانع تغییر محسوب می‌شوند. آزمون فریدمن اولویت‌بندی پنج زمینه مورد بررسی را از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه شهید بهشتی به ترتیب: موانع درون‌دانشگاهی، موانع برون‌دانشگاهی، موانع اقتصادی/مالی، موانع انگیزشی/انسانی و موانع حرفه‌ای/شغلی؛ و از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به ترتیب: موانع درون‌دانشگاهی، موانع برون‌دانشگاهی، موانع اقتصادی/مالی، موانع حرفه‌ای/شغلی و موانع انگیزشی/انسانی نشان داد. نتیجه‌گیری: با در نظرگرفتن موانع تغییر، راه‌کارهایی چون برگزاری کارگاه‌های آموزشی مناسب در مورد تغییر و بازنگری برنامه‌های درسی، ‌ایجاد یک ساختار متناسب با تفویض اختیار بازنگری برنامه‌های درسی و نهادینه کردن آن در دانشگاه، تأمین و تخصیص بودجه کافی برای پیشبرد برنامه‌های درسی اعضای هیأت‌علمی در فرایند تغییر و بازنگری در برنامه‌های درسی دانشگاهی، جهت رفع موانع پیشنهاد می‌شود.}, keywords_fa = {بازنگری برنامه‌درسی,تغییر برنامه‌درسی, دانشگاه شهید بهشتی, دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1252-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1252-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Bagherian, Ali and Sadeghi, Mostaf}, title = {Assessment Of The Effect Of Tell-Demonstration-Observation-Action Educational Method On Dental Students\' Quality Of Learning}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {764-766}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر روش آموزشی «توضیح- نمایش- مشاهده- عمل»Tell-Demonstration-Observation-Action بر کیفیت یادگیری دانشجویان دندانپزشکی}, abstract_fa ={رسالت اصلی دانشگاه‌های علوم پزشکی تربیت نیروی انسانی برای ارتقای بهداشت و درمان جامعه است(1تا3). یکی از عناصر اصلی فرآیند آموزش به‌کار‌گیری شیوه‌های نوین تدریس است(4تا6). در دهه‌های اخیر محققین در صدد پیدا نمودن شیوه‌های آموزشی هستند که بتواند نیروهای درمانی کارآمد‌تری را تربیت نماید (6تا9). در حال حاضر، رایج‌ترین قالب تدریس دروس عملی دندانپزشکی به دو صورت مجزای پره‌کلینیکی (فانتوم) و کلینیکی است. با توجه به فاصله زمانی طولانی بین ارائه واحدهای نظری، پره‌کلینیک و کلینیک، وقتی دانشجو وارد کلینیک می‌گردد تنها مطالب کم رنگی از دروس تئوری گذشته را در ذهن خود دارد. در واقع او شیوه انجام و وسایل مورد نیاز یک روش درمانی را بدون دیدن آنها فراگرفته است. با عنایت به کاستی‌های موجود در استفاده از روش‌ سنتی آموزش دروس عملی دندانپزشکی، محققان تصمیم به اجرا و ارزیابی روش آموزشی پیشنهادی تحت عنوان "توضیح- نمایش- مشاهده- عمل" Tell-Demonstration-Observation-Action (TDOA) گرفتند. روش‌ها: این مطالعه به صورت مداخله‌ای و با روش نمونه‌گیری سرشماری بر روی دانشجویان ورودی 1385 که واحد دندانپزشکی کودکان عملی یک و قسمت اول عملی دو را به ترتیب در ترم‌های هشتم (نیمسال دوم 89-1388) و نهم (نیمسال اول 90-1389) انتخاب نموده بودند، انجام گردید. در این مطالعه در هر ترم چهار دوره یک ماهه (روتیشن) و در هر دوره پنج دانشجو شرکت داشتند. هر روز کاری به مدت سه ساعت بود. مهارت‌های تقسیم‌بندی شده مورد آموزش در ترم هشتم شامل معاینه، تشکیل پرونده، پروفیلاکسی دندان‌ها، فلورایدتراپی، فیشورسیلانت‌تراپی و ترمیم رزینی پیشگیرانه (PRR) و در ترم نهم پالپوتومی و پالپکتومی دندان‌های شیری بودند. استادان بخش نیز طی جلسه‌ای توسط مجری طرح که طراح روش مورد مطالعه هم بود، با هدف، فلسفه و روش اجرای کار، آشنا شدند. در این روش، ابتدا به صورت تئوری در حالی که دانشجویان وسایل مورد نیاز مهارت مورد آموزش را در روبروی خود مشاهده می‌کردند، فلسفه و هدف کار برای آنها توضیح داده شد (Tell). سپس نحوه انجام کار بر روی دندان کشیده شده یا بیمار و یا هر دو (بسته به مهارت مورد آموزش)، توسط استاد برای دانشجویان توضیح و نشان داده شد (Demonstration). دانشجو علاوه بر مشاهده انجام فرآیند مورد آموزش توسط استاد در مرحله قبلی و پیش از اینکه خود شخصاً به انجام درمان بر روی بیمار بپردازد، مراحل انجام درمان توسط دانشجویان ترم‌های بالاتر را در زیر نظر استادان بخش مشاهده (Observation) و در صورت نیاز به آنها در انجام درمان کمک نمود. سرانجام دانشجو همان درمان‌ها را شخصاً و زیر نظر استادان بخش بر روی بیماران انجام داد (Action). برای ارزیابی نظرات دانشجویان نسبت به روش جدید آموزشی، پرسشنامه‌ی محقق‌ساخته‌ای شامل هفت سؤال در پایان نیمسال اول سال تحصیلی 90-1389 (ترم نهم) در اختیار آنان قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه، ا زطریق اخذ نظرات افراد متخصص تأیید گردید. پایایی آن نیز از طریق آزمون مجدد که با فاصله دو هفته بر روی تمامی افراد مورد مطالعه انجام شد، تأیید گردید( 95%=r). برای جلوگیری از بروز سوگیری، توزیع و جمع‌آوری پرسشنامه‌ها توسط پرستار بخش انجام شد. نحوه پاسخ‌دهی به سؤالات بر مبنای رتبه‌بندی لیکرت از بسیار مخالف تا بسیار موافق (با نمره 1 تا 5) بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزارSPSS-17 و با استفاده از آمار توصیفی انجام شد. یافته‌ها: در مجموع 20 دانشجو در مطالعه شرکت داشتند که 50 درصد آنها (10 نفر) دختر بودند. نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره کسب شده از سقف پنج 53/0±65/4 بود. شصت و پنج درصد از دانشجویان به تمامی سؤالات پرسشنامه پاسخ بسیار موافقم را دادند و هیچ یک از سؤالات پرسشنامه با گزینه بسیار مخالفم پاسخ داده نشده بودند. بحث: ویژگی مهم روش TDOA این است که به علت پیوستگی آموزش تئوری، پره‌کلینیک و کلینیکی برای هر مهارت، سهولت یادگیری و ماندگاری بهتر مطالب را در پی خواهد داشت؛ یافته‌های این مطالعه نیز مؤید این موضوع است. از ارکان اصلی این روش، نمایش انجام مهارت عملی توسط استادان و مشاهده عملکرد دانشجویان سال بالاتر توسط دانشجویان سال پایین‌تر است. مطالعه فیوگیل (Fugill) نیز نشان داده است که دانشجویان دندانپزشکی از مشاهده مراحل انجام کارهای کلینیکی که توسط استاد مربوطه به عنوان role model انجام می‌گردید، رضایت بسیار داشتند(10). نتیجه‌گیری: یکی از مهم‌ترین موانع اجرای روش TDOA عدم تناسب کوریکولوم فعلی با زمان مورد نیاز برای اجرای کامل آن می‌باشد؛ چرا که در کوریکولوم موجود حجم زیادی از مطالب باید در فرصتی اندک به دانشجو آموزش داده شود که این موضوع موجب می‌شود که دانشجو مهارت‌های زیادی را به صورت ناقص بیاموزد و پس از فراغت از تحصیل با آزمون و خطا بر روی دهان بیماران به تدریج مهارت تجربی را کسب نماید.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1553-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1553-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Karimian, Zahra and Sabbaghian, Zahra and SalehSedghpour, Bahram and Lotfi, Farh}, title = {Internal Obstacles In Research Activities: Faculty Members\' Viewpoints In Shiraz University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Universities are the most important setting for science production and organizing academic research is one of the most effective strategies in society development. The main idea of this study was identifying the internal barriers to academic research from viewpoint of faculties in Shiraz University of Medical Sciences. Main question was which obstacles affect research activity from faculties' point of view. Methods: This descriptive study was conducted in 2008. Through stratified random sampling in eight college and research centers, 227 faculty members were selected, all responded to the survey. Researcher-made research tool was designed in six areas including finance, facilities, professional, research competency, individual & organization-management obstacles in the four-item Likert scale. Data analysis was done by t test, MANOVA, ANOVA and Tukey post hoc test. Results: Barrier scores were significantly higher than the average (62.5). All obstacles were proved from faculties point of view (P<0.01). Financial barriers had the most average (86.216.5) and scientific barriers had the lowest average (79.119.1). Mean of facilities, professional, individual barriers, and organization-management obstacles were 80.218.2, 82.319.2, 81.518.6, 82.618.2 respectivly. However, faculties attitude about obstacles was not correlated with their research activities rate (P>0.05). In addition, a significant difference was observed among faculties' view and sex, scientific degree, discipline & having management responsibility (P<0.05), but this relationship was not observed about experience years (P>0.05). Conclusion: Different barriers affect research activities based on faculties' point of view. Reviewing the approval process for research projects, empowerment of human resources, attention to research utility, designing of communication and information system can also be effective in solving problems and barriers to research}, Keywords = {Internal Obstacles, Research Activities, Faculty Members, Medical Sciences University}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {750-763}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {موانع درون دانشگاهی مؤثر بر فعالیت‌های تحقیقاتی از دیدگاه اعضای هیأت‌‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1387}, abstract_fa ={مقدمه: دانشگاه‌ها مهم‌ترین محل تولید علم محسوب شده و سامان‌دهی به تحقیقات دانشگاهی از مهم‌ترین راهبردهای مؤثر در پیشرفت جامعه است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع درون دانشگاهی تحقیقات از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم‌ پزشکی شیراز انجام گردید. روش‌ها: پژوهش به روش توصیفی پیمایشی در سال 1387 انجام شد و جامعه آماری آن را 550 نفر از اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تشکیل می‌دهد. با استفاده از نمونه‌گیری طبقه‌ای به نسبت 8 دانشکده و مرکز تحقیقاتی، از 227 نفر نظرسنجی شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته در 6 حیطه موانع مالی، امکاناتی، حرفه‌ای، علمی، فردی، مدیریتی سازمانی و در مقیاس 4 گزینه‌ای لیکرت طراحی و برای تحلیل اطلاعات، از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای، تی گروه‌های مستقل، تحلیل واریانس چندمتغیره MANOVA و ANOVA و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج: موانع درون سازمانی از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی به طور معناداری بیش از میانگین مورد قبول (5/62) بود و وجود کلیه موانع تأیید شد (01/0>P). موانع مالی (5/162/86) بیشترین و موانع علمی (1/191/79) کمترین میانگین را داشتند. میانگین نمرات موانع امکاناتی 2/182/80، موانع حرفه‌ای 2/193/82، موانع فردی 6/185/81، ترفیع مدیریتی و سازمانی 2/176/82 بود. نوع نگرش اعضای هیأت‌علمی به موانع یاد شده با میزان فعالیت‌های تحقیقاتی ارتباطی نداشت. بین دیدگاه اعضای هیأت‌علمی به تفکیک جنسیت، مرتبه علمی، رشته تحصیلی و مسؤولیت اجرایی تفاوت معنا‌دار وجود‌‌ داشت (05/0>P). اما در مورد سابقه خدمت تفاوت معنا‌داری مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: از دیدگاه هیأت‌علمی فعالیت‌های تحقیقاتی تحت‌تأثیر موانع متعددی قرار می‌گیرد. بازنگری در فرایند تصویب طرح‌های پژوهشی، توانمندسازی نیروی انسانی، توجه به کاربست نتایج، طراحی سیستم اطلاعاتی و ارتباطاتی نیز می‌تواند در رفع مشکلات و موانع پژوهش مؤثر باشد}, keywords_fa = {تحقیقات, فعالیت تحقیقاتی, موانع درونی, عضو هیأت‌علمی, دیدگاه, دانشگاه علوم پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1171-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1171-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Khosravi, Sharareh and Pazargadi, Mehrnoosh and Ashktorab, Tahereh}, title = {Nursing Students` Viewpoints On Challenges Of Student Assessment In Clinical Settings: A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: Student assessment in clinical settings is an important subject in nursing education. Reviewing students’ clinical skills, some problems put forward which manifest in students` complaints and frequent meetings between them and their instructors to discuss these problems. Despite some efforts in this area, it is still a major challenge for nursing students. In this regard, nursing students as evaluatees are important sources to identify these challenges. The aim of this study is to determine nursing students` viewpoints toward their clinical evaluation challenges. Methods: This is a descriptive qualitative study performed in year 2010 on a population of students of 4th to 8th semesters who were selected from three major Medical Universities in Tehran. Purposeful sampling method was used for the study and focus group sessions were held for data gathering which was continued to the point of data saturation. Totally 40 students participated in 6 focus group discussions. Data was analyzed using latent content analysis. Results: During analysis 4 themes and 10 subthemes were emerged including evaluation performers` issues (instructor’s professional characteristics, self evaluation, and clinic-education relationship), evaluation requisites (instrument’s efficiency, practical evaluation), evaluation process (goal-oriented evaluation, clarity of evaluation method, evaluation time and type), and emotional environment in evaluation (relationships, self esteem). Conclusion: The results showed numerous challenges which nursing students are confronted while being evaluated clinically. Individuals who play role in evaluation, employed strategies, the evaluation process, and the psychological atmospehere of evaluation were issues emphasized by students as the factors affecting clinical evaluation. It seems that process of assessing nursing students to assure their achievement of clinical learning objectives needs an overall revision. This would facilitate the accomplishment of students into efficiency, skillfulness, and certainty in providing health care for patients.}, Keywords = {Clinical education, clinical evaluation, nursing student, qualitative study.}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {735-749}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {چالش‌های ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری از دیدگاه آنان: یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: ارزشیابی دانشجویان یکی از مباحث مهم در آموزش بالینی پرستاری است. در بررسی مهارت‌های بالینی دانشجویان، مسائل گوناگونی مطرح می‌باشد که خود را به شکل اختلافات موجود در ارزشیابی، اعتراضات دانشجویان و ملاقات‌های مکرر بین دانشجویان و مربیان جهت بحث در این زمینه نشان می‌دهند. علی‌رغم برخی فعالیت‌های صورت گرفته، این مسائل همچنان در ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری به عنوان چالش‌هایی جدی باقی مانده‌اند. در این زمینه دانشجویان پرستاری به عنوان افراد تحت ارزشیابی، منبع بسیار مهمی در شناسایی این چالش‌ها هستند. هدف از انجام این پژوهش تعیین چالش‌های موجود در ارزشیابی عملکرد بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری بود. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی توصیفی است که در سال 1389 انجام گرفته است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان ترم 4 تا 8 پرستاری دانشکده‌های پرستاری و مامایی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران بودند. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف و تا رسیدن به اشباع اطلاعات انجام شد. گردآوری داده‌ها از طریق جلسات گروه متمرکز صورت گرفت که در نهایت 40 دانشجوی پرستاری در 6 گروه متمرکز در پژوهش شرکت نمودند. جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل محتوای نهفته استفاده گردید. نتایج: طی تجزیه و تحلیل داده‌ها، 4 درون‌مایه و 10 طبقه پدیدار شد که شامل مسائل کارگزاران ارزشیابی (ویژگی‌های حرفه‌ای مربی، خودارزیابی، ارتباط بالین و آموزش)، ملزومات ارزشیابی (کارآیی ابزار، ارزشیابی عملی)، روند ارزشیابی (ارزشیابی مبتنی بر هدف، وضوح روش ارزشیابی، زمان و نوع ارزشیابی) و جو روانی ارزشیابی (روابط، اعتماد به نفس) بودند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش، نشان‌دهنده چالش‌های گوناگونی است که دانشجویان پرستاری طی ارزشیابی بالینی خود با آن روبرو بوده‌اند. افرادی که در ارزشیابی نقش دارند، راه‌کارهای به کارگرفته شده در ارزشیابی، روند ارزشیابی و جو روانی حاکم بر ارزشیابی؛ موضوعاتی بودند که دانشجویان بر تأثیر آنها بر ارزشیابی بالینی خود تأکید می‌کردند. به نظر می‌رسد که فرآیند ارزشیابی بالینی دانشجویان پرستاری به منظور اطمینان از دستیابی دانشجویان به اهداف مورد نظر نیاز به بازنگری دارد. این امر پیشرفت آنها در جهت دستیابی به کارایی، تبحر و اطمینان لازم جهت مراقبت مؤثر از بیماران را تسهیل می‌نماید.}, keywords_fa = {آموزش بالینی, ارزشیابی بالینی, دانشجوی پرستاری, مطالعه کیفی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1432-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1432-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Adib-Hajbaghery, Mohsen and MirBagher, Neda and Heidari, Saiedeh}, title = {Clinical Nursing Education Based On Nursing Process And Group Discussion}, abstract ={Introduction: Considering the importance of promoting nursing education and benefits of new teaching methods, especially group discussion, this study aimed to compare the effects of group discussion combined with the nursing process and traditional method on learning and satisfaction of nursing students in clinical situations. Methods: A quasi-experimental study was conducted during 2009 on 28 nursing students in Kashan's Nursing faculty who had taken their clinical course of medical surgical nursing II. The students were divided into 2 groups of intervention (teaching based on nursing process and group discussion) and control (traditional method) groups. The instrument for data gathering consisted of demographic questions, a question on the students’ satisfaction of the teaching method and a series of multiple-choice questions carried out one and three weeks after the end of clinical course. Data analysis was conducted using independent and paired t-test and Smirnov Kolmogorov through SPSS. Results: The mean scores were higher in group discussion method than in the traditional method (16.8±1.9 vs. 13.26±.25). The mean scores were higher in the third week than in the first week (p=0.05). Students were more satisfied with the group discussion method. Conclusion: Teaching based on nursing process and group discussion could result in a better and more durable learning at least for three weeks after the clinical courses. This method can be used by clinical nursing teachers to activate students and stabilize their learning.}, Keywords = {Clinical education, Group discussion, Traditional education, Nursing students, Satisfaction.}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {728-734}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {کاربرد آموزش بالینی بر مبنای فرایند پرستاری و بحث گروهی در دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به اهمیت ارتقای آموزش پرستاری و فواید روش‌های نوین تدریس، به خصوص روش بحث گروهی، این تحقیق با هدف مقایسه تأثیر آموزش بالینی با دو روش آموزش بر مبنای فرایند پرستاری و بحث گروهی با روش سنتی، بر یادگیری و رضایت دانشجویان پرستاری انجام شد. روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی روی 28 دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی کاشان که در سال 1388 کارآموزی داخلی-جراحی 2 را می‌گذراندند، انجام شد. دانشجویان در دو گروه تجربی (آموزش بر مبنای فرایند پرستاری و بحث گروهی) و شاهد (روش سنتی) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها دربردارنده اطلاعات فردی، یک سؤال در مورد رضایت از روش تدریس و نیز یک آزمون چند گزینه‌ای بود که یک و سه هفته بعد از کارآموزی به عمل آمد. داده‌های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های t وابسته و مستقل و smirnoff kolmograph تجزیه تحلیل شد. نتایج: میانگین نمرات در آموزش بر مبنای فرایند پرستاری و بحث گروهی نسبت به روش سنتی افزایش بیشتری داشت (9/1±8/16 در مقابل 25/2±26/13). میانگین نمرات دو گروه در پایان هفته سوم بیش از هفته اول بود (05/0p=) و دانشجویان از آموزش بر مبنای فرایند پرستاری و بحث گروهی بیش از روش سنتی رضایت داشتند. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه، آموزش بر مبنای فرایند پرستاری و بحث گروهی یادگیری بهتر و پایدارتری حداقل تا سه هفته بعد از آموزش بالینی به همراه دارد. بنابراین کاربرد این روش جهت فعال کردن دانشجو و پایدار کردن یادگیری او، به مربیان پرستاری پیشنهاد می‌شود.}, keywords_fa = {آموزش بالینی, بحث گروهی, آموزش سنتی, دانشجویان پرستاری, رضایت‌مندی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1535-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1535-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Hemmatimaslakpak, Masoumeh and khalilzadeh, Hamideh}, title = {Nursing Students’ Perspectives On Effective Clinical Education: A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: The aim of effective clinical education is promoting critical thinking and increasing students’ confidence in their ability to perform professional responsibilities. Despite numerous quantitative studies, this concept still is not clearly defined. This study aimed to investigate nursing students' perception of the effective clinical education concept. Methods: A qualitative research using conventional content analysis was applied. Data were collected using in-depth semi-structured interviews and focus groups with 23 nursing students. The participants were recruited by purposeful sampling of nursing students at Urmia nursing and midwifery school. Results: Qualitative content analysis demonstrated three original categories from nursing student's perspective about effective clinical education: 1- factors related to clinical instructor 2- factors related to learning environment 3- factors related to the learner. Each category contained subcategories. Conclusion: Effective clinical education requires provision of facilities and the necessary equipment for the clinical environment, application of communication skills, and availability of knowledgable and competentable clinical instructors with managerial skills who implement theoretical content in practice and motivate nursing students and promote their self- confidence.}, Keywords = {Effective clinical education, Nursing students, Qualitative study.}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {718-727}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آموزش بالینی اثربخش از دیدگاه دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: هدف آموزش بالینی اثربخش ارتقای تفکر انتقادی و افزایش اعتماد به نفس دانشجویان نسبت به توانایی‌هایشان در انجام مسؤولیت‌های حرفه‌ای است. علی‌رغم انجام مطالعات کمّی متعدد، هنوز هم این مفهوم به روشنی تبیین نشده است. هدف از این مطالعه تبیین درک دانشجویان پرستاری از مفهوم آموزش بالینی اثربخش است. روش‌ها: یک پژوهش کیفی با روش تحلیل محتوای مرسوم، جهت رسیدن به هدف انجام شد. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه عمیق نیمه‌ساختارمند و گروه‌های متمرکز با شرکت 23 دانشجوی پرستاری انجام گردید. نمونه‌گیری با روش مبتنی بر هدف از دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، صورت پذیرفت. نتایج: سه طبقه و محور مربوط به دیدگاه دانشجویان پرستاری نسبت به آموزش بالینی اثربخش از مفاهیم استخراج شد: 1- عوامل مربوط به مدرس بالینی 2- عوامل مربوط به محیط یادگیری 3- عوامل مربوط به فراگیر، که هر یک از این طبقات دارای زیرطبقاتی بودند. نتیجه‌گیری: آموزش بالینی اثربخش، نیازمند تأمین امکانات، تجهیزات محیط بالینی، به کارگیری مهارت‌های ارتباطی و توانایی به کارگیری دانش در عمل توسط مدرسان بالینی توانمند و مدیر برای ارتقای انگیزه و اعتماد به نفس دانشجویان پرستاری است.}, keywords_fa = {آموزش بالینی اثربخش, دانشجویان پرستاری, مطالعه کیفی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1460-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1460-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Heidarzadeh, Mehdi and Izadi, Ahmad and Rahmani, Azad and Zamanzadeh, Vahi}, title = {Characteristics Of Efficient Clinical Teachers: Nursing Educators’ And Students’ Perspectives}, abstract ={Introduction: The importance of clinical education in personal and professional development of nursing students and their clinical skills is undeniable, so any weakness in clinical education can decrease the efficacy of nursing graduates. One of the most important factors affecting clinical education is clinical teachers and their quality of teaching. The purpose of this study was to determine the perspective of clinical teachers and nursing students on the characteristics of an efficient clinical teacher in nursing. Methods: This study is a qualitative research based on content analysis. Data were separately collected by conducting semi-structured interviews with 12 nursing clinical teachers who had 3 years of clinical teaching experience, and 15 nursing students passing fifth term or more of education. Data analysis was done after each interview through content analysis. The accuracy of data collection and analysis was achieved by external check (member and peer check). Results: From the viewpoint of clinical nursing teachers, efficient clinical teachers had two themes: extra-personal and personal characteristics, while nursing students opted for only one theme: personal characteristics. The extra-personal theme had two subthemes including system encouraging effective clinical teachers, and support for clinical teacher and personal characteristics according to the teachers included management characteristics, moral characteristics, educational skills, and emotional characteristics. According to the students, personal characteristics were managemerial, mora and emotional characteristics, educational skill, appearance and their supportive role. Conclusion: Clinical teachers and students had the same idea about efficient clinical teachers on most characteristics, but the main differences lay in the viewpoints of teachers on some characteristics that affect the educational process and were out of their control and also students pointed to the teachers’ appearance and supportive role. The result of this study identifies some characteristics of efficient clinical teachers and can be used as a guideline in clinical management and education.It is also suggested that more studies be done to support the application of these characteristics in clinical education.}, Keywords = {Effective clinical teacher, Clinical education, Clinical teachers, Nursing student}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {704-717}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری در مورد ویژگی‌های مربی بالینی اثربخش}, abstract_fa ={مقدمه: ارزش آموزش بالینی در توسعه فردی و حرفه‌ای و همچنین، توسعه مهارت‌های بالینی دانشجویان پرستاری غیرقابل انکار است، بنابراین، هرگونه ضعف در زمینه آموزش بالینی دانشجویان پرستاری موجب ضعف و کاهش کارآیی دانش‌آموختگان رشته پرستاری خواهد شد. یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار در آموزش بالینی، مربیان بالینی و کیفیت عمل آنها است. هدف این مطالعه تبیین دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری در مورد ویژگی‌های مربی بالینی اثربخش بود. روش‌ها: این مطالعه با رویکرد کیفی و بر اساس تحلیل محتوا است. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نیمه‌سازمان‌یافته، عمیق و باز به طور جداگانه با 12 مربی دارای حداقل 3 سال تجربه مربی‌گری و 15 دانشجوی پرستاری ترم پنجم و بالاتر جمع‌آوری شدند و تجزیه و تحلیل داده‌ها به طور همزمان با جمع‌آوری آنها و با روش تحلیل محتوا صورت گرفت. جهت حصول اطمینان از دقت داده‌ها از روش کنترل خارجی (بازبینی و تأیید نتایج توسط شرکت‌کنندگان و همکاران) استفاده شد. نتایج: مربی اثربخش از دیدگاه مربیان دارای دو درون‌مایه اصلی ویژگی‌های برون‌شخصی و درون‌شخصی و از دیدگاه دانشجویان پرستاری دارای یک درون‌مایه اصلی ویژگی‌های درون‌شخصی بود. ویژگی‌های برون‌شخصی شامل طبقات حمایت از مربی توسط مسؤولین و سیستم تشویق مربی اثربخش، و ویژگی‌های درون‌شخصی حاصل از مصاحبه مربیان شامل ویژگی‌های مدیریتی، مهارت‌های آموزشی، ویژگی‌های اخلاقی، ویژگی‌های عاطفی هستند، همچنین ویژگی‌های درون‌شخصی از دیدگاه دانشجویان شامل ویژگی‌های مدیریتی، مهارت‌های آموزشی، ویژگی‌های اخلاقی، ویژگی‌های عاطفی، ویژگی‌های ظاهری و نقش‌های حمایتی هستند. نتیجه‌گیری: مربیان و دانشجویان پرستاری در بسیاری از ویژگی‌های مربی اثربخش توافق نظر دارند اما وجه تفاوت این دو گروه اشاره مربیان به برخی ویژگی‌هایی بود که خارج از کنترل فرد هستند و بر توانایی‌های یاددهی مربیان تأثیرگذار بودند؛ از سوی دیگر دانشجویان نیز بر ویژگی‌های ظاهری و نقش‌های حمایتی اشاره داشتند. نتایج این مطالعه با شناسایی برخی از ویژگی‌های مربی بالینی اثربخش می‌تواند به عنوان راهنما در مدیریت و آمورش بالینی پرستاری مورد استفاده قرار گیرد، هر چند پیشنهاد می‌گردد کاربرد ویژگی‌های معرفی شده در هدایت آموزش و یادگیری بالینی ضمن مطالعات آتی حمایت گردد.}, keywords_fa = {آموزش بالینی, مربی بالینی اثربخش, مربیان پرستاری, دانشجویان پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1398-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1398-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Rohani, Atoosheh and Akbari, Vahid and Mordian, Karim}, title = {Assessment Of Information About Evidence Base Medicine In Specialist And Family Physicians Of Yasooj University Of Medical Sciences}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {701-703}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آگاهی و استفاده از پزشکی مبتنی بر شواهد در ﭘزشکان متخصص بالینی و عمومی شاغل در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج}, abstract_fa ={پزشکی مبتنی بر شواهد (EBM) روند سیستماتیک بررسی، ارزیابی و استفاده از یافته‌های تحقیقات بالینی برای کمک به ارائه خدمات مطلوب به بیماران و تشخیص و درمان بیماری‌ها است(1). به منظور به روز ماندن اطلاعات پزشکان و با توجه به تعداد زیاد مقالات پزشکی لازم است یک پزشک روزانه حدود 17 مقاله را بررسی و مرور کند(2). امروزه با توجه به مشغله زیاد پزشکان، یکی از روش‌های به روزماندن اطلاعات پزشکی در آنها، استفاده از پزشکی مبتنی بر شواهد است. بر اساس پزشکی مبتنی بر شواهد، پزشکان بهترین شواهد موجود را با تجربه بالینی و ترجیحات بیماران ادغام می‌کنند و به جای مرور روزانه تعداد زیادی از مجلات جهت یافتن عناوین جالب، مطالعاتشان را به سمت موضوعات مرتبط با مشکلات خاص بیماران جهت‌دهی می‌کنند. پزشکی مبتنی بر شواهد خواندن و ارزیابی متون علمی را، به فرآیندی واقع‌گرایانه جهت استفاده بیماران همزمان با گسترش اطلاعات پایه و اطلاعات پزشک تبدیل می‌کند. بدون استفاده از پزشکی مبتنی بر شواهد، در مورد بیماران بر اساس اطلاعات قدیمی تصمیم‌گیری خواهدشد که اغلب برخوردهای سلیقه‌ای با بیمارو سردرگمی او را به همراه خواهد داشت(3). هدف از این مطالعه بررسی آگاهی پزشکان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج از پزشکی مبتنی بر شواهد است، تا با شناسایی میزان آگاهی، در جهت رفع نقاط ضعف آنها در این زمینه اقدامات لازم انجام گردد. در همین راستا، در یک مطالعه توصیفی مقطعی، کلیه پزشکان شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی یاسوج (70 نفر) در سال89 به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته که پس از انجام یک مطالعه اولیه پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 850/. به دست آمده بود، استفاده شد. بخش اول پرسشنامه مربوط به سؤالاتی در زمینه اطلاعات دموگرافیک نظیر: جنس، رشته تحصیلی، سن و سال فارغ‌التحصیلی بود. در قسمت دوم از پاسخ‌دهندگان درخواست ‌شد که منابع اطلاعاتی خود و مشکلات دسترسی به آن‌ها را با اعداد یک تا سه رتبه‌بندی نمایند ومیزان رضایت‌مندی خود را از شواهد به دست آمده و نقش پزشکی مبتنی بر شواهد دردرمان‌های روزمره بیمار اعلام نمایند. شیوه نمره‌دهی این قسمت، مقیاس لیکرت 5درجه‌ای به شکلی بود که برای گزینه بسیار قوی=5، قوی=4، متوسط= 3، ضعیف = 2و بسیارضعیف=1 در نظر گرفته شد. در قسمت سوم پرسشنامه سؤالاتی در خصوص میزان دسترسی به اینترنت٬ جستجو با موتورهای جستجو و یا استفاده از روش‌های تخصصی جستجو، میزان آشنایی با کتابخانه دیجیتال و پزشکی مبتنی بر شواهد یا گذراندن دوره در خصوص آن و آشنایی با منابعی نظیر کوکران و آشنایی با مفاهیمی نظیر خطر، فاصله اطمینان، نسبت شانس بود. به منظور بررسی نظرات شرکت‌کنندگان از پاسخ بلی و خیر استفاده گردید. پرسشنامه‌ها بین پزشکان توزیع شد پس از جمع‌آوری، داده‌ها در نرم‌افزار اکسل وارد و با آمار توصیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. از آنجایی که پرسشنامه‌ها به صورت رودر رو پاسخ داده می‌شد، کلیه پرسشنامه‌ها تکمیل شد و 70 پرسشنامه تکمیل شده، توسط پزشکان عمومی و متخصص اعم از اعضای هیأت‌علمی و غیر هیأت‌علمی مورد بررسی قرار گرفت. شصت درصد ( چهل ودو نفر) پاسخ دهندگان مرد و مابقی زن بودند. از نطر نحوه دسترسی به اینترنت، 77 درصد (54 نفر) از افراد مورد بررسی در منزل و 37 درصد (16 نفر) هم در منزل و هم در بیمارستان به اینترنت دسترسی داشتند. 82 درصد (57 نفر) از نمونه‌ها اهمیت بالایی و 18 درصد (13 نفر) اهمیت متوسطی برای دسترسی به اطلاعات از طریق اینترنت قایل بودند. کتاب‌های مرجع چاپی در85 درصد(60 نفر) موارد، به عنوان اولین مرجع کسب اطلاعات بود. پس از آن مجلات و کتب الکترونیک به عنوان دومین منبع 46 درصد (32 نفر) و مجلات موجود در کتابخانه 26 درصد (18 نفر) به عنوان کمترین منبع مورد استفاده تلقی شد. در این میان تنها 35 درصد (25نفر)افراد با کتابخانه ملی دیجیتال آشنایی داشتند. بیشترین مورد استفاده از اینترنت، دسترسی به مقالات علمی از طریق گوگل٬ 57 درصد (40 نفر) بوده و دسترسی به اخبار مقام بعدی 37 درصد (26 نفر) را دارا بود. 98 درصد (68 نفر) روش خاصی را برای جستجو و ارزیابی شواهد نمی‌شناختند. 85 درصد (60 نفر) از پزشکان آشنایی با پزشکی مبتنی بر شواهد نداشتند و از منابع آن نیز بی‌اطلاع بودند، اما 40 درصد (28نفر) افراد از اینترنت برای تشخیص و درمان بیماران استفاده می‌کردند و تنها 8 درصد (6 نفر) معتقد بودند که این استفاده مفید بوده است. 26 درصد (18نفر) از شرکت‌کنندگان با مفاهیم آماری آشنایی داشتند. در مرور متون و مقایسه آن با مطالعه حاضر، نتایج گوناگونی حاصل شد. به عنوان نمونه، در تحقیقی در عربستان سعودی مشخص شد که40 درصد از پزشکانی که مسؤولیت مراقبت‌های بهداشتی اولیه را بر عهده داشتند٬ در مورد مطالبی پیرامون پزشکی مبتنی بر شواهد آموزش دیده بودند(4) و این در حالی است که تاکنون تنها یک کارگاه در این زمینه در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج برگزار شده است، بنابراین در این راستا پیشنهاد به برگزاری کلاس‌های آموزشی بیشتری در زمینه آشنایی پزشکان و اعضاء هیأت‌علمی با پزشکی مبتنی بر شواهد می‌شود. نتایج مطالعه زارع در دانشگاه تبریز نشان داد که بیشتر پزشکان به طور آزاد در پایگاه‌های الکترونیکی به جستجو می‌پردازند و به علت دسترسی آسان و راحت به کتاب‌های مرجع، بیشتر از منابع چاپی استفاده می‌کنند(2). این نتیجه، با یافته‌های مطالعات دیگر نیز همخوانی دارد(3و4). با توجه به این که از زمان پیدایش اطلاعات جدید در پزشکی تا ورود آن به کتاب‌های مرجع مدت زمان زیادی طول می‌کشد و در نتیجه درمان مؤثر یک بیماری ممکن است به طور متوسط 10 سال بعد از اثبات کارآیی آن وارد منابع چاپی شود، بنابر این کتاب‌ها به تنهایی نمی‌توانند منابع روزآمد و مناسبی برای یافتن شواهد در تصمیم گیری بالینی باشند(1) در مطالعه کنونی تنها درصد پایینی از پزشکان شرکت‌کننده در مطالعه با روش‌های خاص جستجوی مطالب آشنایی دارند، که نتایج آن بانتایج مطالعه‌ هانسون و همکاران همخوانی دارد(5). بنابر نتایج مطالعه ‌هانسون تنها 9/1درصد از پزشکان از روش‌های خاص جهت یافتن شواهد معتبر پزشکی استفاده می‌کنند و در آن مطالعه پیشنهاد شده است که پزشکان در این زمینه آموزش‌های لازم را دریافت نمایند. نتایج مطالعه بیانگر پایین بودن میزان آگاهی و استفاده پزشکان و اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج از پزشکی مبتنی بر شواهد است و همچنین با توجه به این که پس از آشنایی پزشکان با پزشکی مبتنی بر شواهد می‌توان گروه‌های بالینی را به تدوین راهنمای مراقبت بالینی و پروتکل‌های مبتنی بر شواهد ترغیب نمود، لذا پیشنهاد می‌شود با برگزاری کارگاه‌های آموزشی نسبت به افزایش آگاهی و ترغیب پزشکان به استفاده از پزشکی مبتنی بر شواهد اقدام نمود.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1403-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1403-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {SajadiHezaveh, Mahbobeh and Borimnejad, Leili}, title = {Learning Contract: A Method Of Teaching In Nursing}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {696-700}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {قرارداد یادگیری: رویکردی آموزشی در پرستاری}, abstract_fa ={تئوری یادگیری بالغین (Adult learning theory) بیان می‌کند که بزرگسالان در صورتی که اهداف یادگیری واضح، واقعی و مهم داشته باشند و این اهداف در راستای نیازهای شغلی، حرفه‌ای و شخصی آنها باشد؛ یادگیری بهتر و پایدارتری خواهند داشت. همچنین این تئوری مطرح می‌کند که بزرگسالان عمل‌گرا و مسأله محور بوده و یادگیری‌شان بیشتر درونی است و در یادگیری آنها روش‌های تجربی نسبت به روش‌های غیرفعال مؤثرتر است(1). در طی دهه‌های گذشته، معلمین برای حرکت به سوی یادگیری خود- راهبر (self-directed learning)، روش‌های مختلفی را مورد استفاده قرار داده‌اند. بر این اساس، یادگیری مشارکتی شکل گرفته و در کشورهای زیادی معمول شده است. یادگیری مشارکتی؛ فعالیت‌های آموزشی را با نیازهای یادگیرندگان تطبیق می‌دهد. به طوری که دانشجویان بتوانند مسؤول یادگیری خود باشند. یکی از ابزارهایی که بر پایه آموزش بزرگسالان و رویکرد یادگیری خود راهبر و همچنین با در نظر گرفتن تفاوت‌های فردی طراحی شده، قرارداد یادگیری (learning contract) است(2). یکی از اهداف برنامه آموزش پرستاری توانمند نمودن دانشجویان در مهارت‌های تحلیل، تفکر انتقادی و حل مسأله است. ارتقای این مهارت‌ها برای پرستاران جهت کار در محیط‌های پیچیده و در حال تغییر مراقبت سلامت، لازم است. بنابراین ضروری است که دانشجویان با استفاده از شیوه‌های مختلف یادگیری توانایی‌های خود را ارتقا دهند که یکی از این روش‌ها می‌تواند قرارداد یادگیری باشد(3). قرارداد یادگیری، توافقی نوشتاری بین مدرس و دانشجو است که شامل مراحلی متعددی است و باید آنچه که توسط مدرس به دانشجو آموزش داده شود را مشخص کند(4). قرارداد یادگیری، محیط یادگیری مشارکتی را رشد می‌دهد. نقطه روشن یادگیری مشارکتی تغییر حرکت از انتقال دانش به تولید دانش است. دانشجویان از نظر توسعه یادگیری فردی ارزشیابی شده و تمرکز توجه بر یادگیرنده به طور فردی است. اغلب حامیان روش قرارداد یادگیری به منفعت‌های فردی‌سازی فرآیند یادگیری، ارتقای عدم وابستگی و استقلال یادگیرنده، توسعه رفتارهای یادگیری مادام‌العمر (life-long learning) و مشارکت فعال یادگیرنده تأکید دارند(5). به اعتقاد برخی صاحب‌نظران با توجه به تغییرات سریع دانش و نیمه عمر کوتاه آن، مهم‌ترین مسؤولیت سیستم آموزشی در حیطه مشاغل بهداشتی این است که معلمان از ارائه دانش نظری به تنهایی پرهیز کنند و فرصت ایجاد فعالیت‌های خود- راهبر را در محیط‌های دانشگاهی فراهم نمایند(6). حدود 22 سال پیش گیبن (Gibbon) بیان کرد که تغییراتی در آموزش از تدریس به یادگیری و از معلم به فراگیر ایجاد شده است(7). این تغییرات چالش‌هایی را در آموزش ایجاد کرد. نیاز برای تغییر از سبک‌های معلم محور تدریس به سبک‌های دانشجومحور، که به دانشجو اجازه مشارکت فعال در تجارب یادگیری را می‌داد، به مدت طولانی، بخش باارزشی از آموزش شد. تشویق به نقش یادگیرنده فعال، یادگیری عمیق را پرورش داد و ظرفیت خود هدایتی و ابتکار را بالا برد که در نهایت باعث افزایش اعتماد به نفس و موفقیت فراگیر شد(2). قرارداد یادگیری به عنوان ابزاری برای ایجاد تغییر در آموزش پرستاری ابداع شد. استفاده از قرارداد یادگیری تا قبل از 1986 به درستی مشخص نیست و نوشته‌های خیلی کمی در مورد استفاده از قرارداد یادگیری در آموزش پرستاری وجود دارد، اما از آن زمان به بعد، مطالعه در این زمینه به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. قرارداد یادگیری، برنامه نوشته شده‌ای است که آنچه را یک فرد یاد خواهد گرفت توصیف می‌کند و آن را به عنوان نتیجه فعالیت یادگیری خاص می‌داند(2). قراردادهای یادگیری به عنوان راه حلی برای مشکلات آموزشی، مورد حمایت قرار گرفته‌اند. بارینگتون و استریت (Barrington, Street) به نقل از برگر (Berger) از قرارداد یادگیری به عنوان «سند موافقت ثبت شده توسط یادگیرنده، با جزییاتی در مورد آنچه که یاد گرفته خواهد شد، چگونگی انجام آن، زمان یادگیری و معیارهای خاص ارزشیابی که برای قضاوت در مورد تکمیل یادگیری استفاده خواهد شد، نام می‌برد». اغلب تعریف‌هایی که برای اصطلاح «قرارداد یادگیری» ارائه شده شامل مشخصه‌هایی مربوط به ترجیح انتخاب فعالیت‌ها توسط یادگیرنده، اهداف یادگیری یا برنامه‌های یادگیری و انسجام و هماهنگی بین یادگیرنده و استاد راهنما، مربی یا ارشد بالینی است. قرارداد یادگیری شامل 5 جزء اساسی شامل: اهداف عینی یادگیری، منابع و راهبردهای یادگیری، شواهد تکمیل و دستیابی به اهداف، معیارها و مقاصد برای رواسازی شواهد و مسیر زمانی دستیابی به اهداف است(8). برای این که قرارداد یادگیری مؤثر باشد، باید مشخصه‌هایی مثل: رسمی بودن توافق و ثبت قراردادها، تنظیم واضح آنچه یاد گرفته خواهد شد، چگونگی کسب یادگیری و چگونگی ارزشیابی، نیز در نظر قرار گرفته شود. در قرارداد یادگیری میزان سطح حمایت توسط استاد راهنما یا مربی، فرصت‌هایی که برای یادگیری مستقل باید فراهم شود و در دسترس بودن منابع برای ایجاد تجربه یادگیری نیز مورد توجه قرار می‌گیرد(7). توافق نوشته شده یا «قرارداد» به طور ضمنی بر انجام فعالیت‌های یادگیری که دارای اهمیت هستند، دلالت دارد. بنابراین قرارداد یادگیری یک سند متصل به قانون نیست بلکه استفاده از کلمه «قرارداد» به اهمیت تعهد برای همه کسانی که در حرکت به سمت دستیابی به اهداف نهایی ذکر شده در قرارداد، دخالت دارند؛ اشاره می‌کند(2). قرارداد یادگیری می‌تواند براساس نقاط قوت و ضعف فراگیر طراحی شود به طوری که در این روش مدرس و فراگیر در مورد نقاط قوت وضعف آموخته‌های فراگیر، بحث و تبادل‌نظر می‌کنند وسپس در محتوای قرارداد یادگیری و استراتژی مناسب برای تقویت نقاط قوت و اصلاح نقایص به توافق می‌رسند و در نهایت قرارداد به صورت مکتوب نوشته می‌شود و طرفین آن را امضا می‌کنند(8). در جدول 1 عناصر موجود در قرارداد یادگیری نشان داده شده است. علی‌رغم جنبه‌های مثبت قراردادهای یادگیری، تی‌سانگ (Tsang) و همکاران به چند مشکل در اجرای قراردادهای یادگیری در حرفه کار درمانی در هنگ‌کنگ اشاره کرده‌اند(9). تعدادی از یادگیرندگان نوشتن قراردادهای یادگیری را سخت می‌دانستند و بسیاری از یادگیرندگان قراردادهایی را نوشتند که از نظر قالب و محتوا شبیه هم بودند. همچنین تعدادی از دانشجویان اهداف عینی پایین‌تری نسبت به دیگران به دلیل این که از گذراندن واحد درسی و کسب نمره مطمئن شوند، نوشتند. بر طبق نظر تی‌سانگ و همکاران «نتایج منفی ممکن است از اختلاف فرهنگی بین ادراک دانشجویان غربی با دانشجویان منطقه آسیا نسبت به مدرسین، ناشی شده باشد». تی‌سانگ و دیگران نتیجه گرفتند که با آموزش کافی اساتید راهنما یا ارشدهای بالینی و مشاوره و مربی‌گری مناسب یادگیرندگان، با این روش یادگیری خود-راهبر تسهیل شده و می‌تواند تجربه مثبتی برای صاحبان فرآیند به دنبال داشته باشد(9). در مطالعه‌ای دیگر اعضای هیأت‌علمی دریافتند که دانشجویان تمایل به نگارش قراردادهای یادگیری در قالب و محتوای یکسان دارند. بنابراین لازم است مربیان با دانشجویان قبل از شروع آموزش قراردادی با هم درمورد اهداف آموزشی بحث نمایند(4). برخی صاحب‌نظران پیشنهاد می‌کنند که قراردادهای یادگیری به دلیل در نظر گرفتن اختلافات گسترده شخصی بین یادگیرندگان، راهبرد ایده‌آلی است(2و8). به علاوه قراردادهای یادگیری، انگیزش دانشجویان برای یادگیری را افزایش داده و استفاده از رویکرد فردی سازی آموزش در این روش، احترام متقابل و اعتماد بین اساتید و دانشجویان را توسعه داده و خود-راهبری در یادگیری را تسریع می‌کند به طوری که اگراجازه نگارش قراردادهای یادگیری، انتخاب مکان‌های آموزش بالینی و انتخاب ارشدهای بالینی به دانشجو داده شود، انگیزه را بیشتر افزایش می‌دهد(10). برخی محققین معتقدند اگر یادگیرنده مطالب مورد نیاز و مطالب مورد علاقه را یاد بگیرد و توافقی در زمینه یادگیری بین استاد و فراگیر وجود داشته باشد منجربه یادگیری مؤثرتری خواهد شد(8). مطالعه‌ای نشان داد که همکاری دانشجویان و اعضای هیأت‌علمی باعث توسعه آموزش می‌شود. در صورتی که به یادگیرندگان اجازه انتخاب فعالیت‌های یادگیری داده شود، آنها مسؤولیت یادگیری خودشان را عهده‌دار خواهند شد و این روش دانشجویان را قادر می‌سازد که راهبردهایی را ایجاد کنند که با کمک آن بتوانند پاسخ مشکلات خود را بیابند و منابع خاص یادگیری را مشخص نمایند و یادگیری مادام‌العمر را در خود ایجاد کنند(11). این امر، منجر به یادگیری عمیق‌تر و دائمی می‌گردد(2).}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1256-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1256-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Bahreini, Masoud and MomeniDanaei, Shahla and Shahamat, Shohreh and Khatoni, AliReza and Ghodsi, Sahar and Hashemi, Mohse}, title = {The Quality Of Educational Services: Gap Between Optimal And Actual Status According To Dentistry Students}, abstract ={Introduction: Students as main customers of educational services judge service quality by making a comparison between their expected services and the services that they receive. Differences between expectations and perceived performance are referred to as ‘quality gap’. Regarding educational services, this gap is related to managers’ failure to recognize and respond to the students’ needs. The first step to reduce the gap is identifying students’ perceptions and expectations. The aim of this study was to determine the quality gap of educational services in the dentistry school of an Iranian university of medical sciences. Methods: All 220 dentistry students of a university of medical sciences were surveyed in this cross sectional study in 2009. A self-administrated questionnaire based on the SERVQUAL questionnaire, which proved to be valid and reliable, was used for data collection. The gap between perceptions and expectations in five dimensions of educational services quality (i.e., service reliability, responsiveness, assurance, empathy, and tangibles) was assessed. Descriptive statistics and Friedman and Wilcoxon tests were applied. Results: There was a negative gap in all dimensions. The maximum gaps were related to tangibles (-0.70) and responsiveness (- 0.55) dimensions of quality of educational services (p = 0.001). As for items, the maximum gap (-1.93) was related to the appeal of physical facilities such as buildings, chairs, and resting rooms in tangibles dimension. Conclusion: The negative gap between all dimensions of educational services quality implies students’ dissatisfaction. So it is necessary for managers to make use of the viewpoints of the students to decrease the gap.}, Keywords = {SERVQUAL, Dentistry, Educational Services, Quality, Students}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {685-695}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {شکاف در کیفیت خدمات آموزشی: فاصله وضع موجود با وضع مطلوب از دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: دانشجویان به عنوان مشتریان اصلی خدمات آموزشی، به منظور قضاوت در مورد کیفیت این خدمت، به مقایسه توقع خود از خدماتی که باید ارائه شود (وضع مطلوب) و ادراک خود از خدماتی که هم اکنون دریافت می‌کنند (وضع موجود) می‌پردازند. اختلاف بین این توقع و ادراک، «شکاف کیفیت» خوانده می‌شود. در ارتباط با خدمات آموزشی، این شکاف حاصل ناتوانی مدیران در ارزیابی و پاسخ‌گویی نیاز‌های واقعی دانشجویان است و گام اساسی برای جبران این شکاف، شناخت این ادراکات و انتظارات است. هدف این مطالعه تعیین میزان شکاف کیفیت خدمات آموزشی در دانشکده دندانپزشکی یکی از دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور بود. روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، از طریق نمونه‌گیری سرشماری، 220 دانشجوی دندانپزشکی یکی از دانشگاه‌های کشور در سال 1388 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده برای جمع‌آوری داده‌ها که به صورت خود ایفا تکمیل می‌گردید، مقیاس روایی و پایایی سنجش کیفیت خدمات معروف به SERVQUAL بود که در پنج بعد (قابلیت اطمینان، پاسخ‌گویی، تضمین، همدلی، و ملموس ‌ها) شکاف بین ادراکات و انتظارات از کیفیت خدمات آموزشی را بر اساس مقیاس پنج گزینه‌ای لیکرت بررسی می‌نمود. داده‌های جمع‌آوری شده به کمک آمار توصیفی و آزمون‌های فریدمن و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: با وجود شکاف منفی در همه ابعاد، بیشترین میزان شکاف به ترتیب در بعد ملموس خدمت (70/0-) و سپس بعد پاسخ‌گویی (55/0-) مشاهده گردید (000/0= P). بیشترین شکاف نیز، با میزان (93/1-) مربوط به «جذابیت ظاهری تسهیلات فیزیکی نظیر ساختمان، صندلی و محل استراحت» از بعد ملموس خدمت بود. نتیجه‌گیری: وجود شکاف منفی در همه ابعاد خدمات آموزشی، نشان‌دهنده نارضایتی دانشجویان از کیفیت این خدمات است. ضروری است تا مدیران با بهره‌گیری از نظرات دانشجویان، نسبت به کاهش این شکاف اقدام نمایند.}, keywords_fa = {SERVQUAL, دانشجویان, دندانپزشکی, خدمات آموزشی, کیفیت}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1248-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1248-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Moridi, Golrokh and Valiee, Sina and Khaledi, Shahnaz and Fathi, Mohammad and Shafiean, Majid and Gharibi, Fardi}, title = {Clinical Education Stressors From The Perspective Of Students Of Nursing, Midwifery, And Operating Room: A Study In Kurdistan University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Continuous investigation of educational stressors, and managing them is essential for quality improvement of clinical education. This study investigated stressors of clinical education from the perspective of nursing, midwifery and operating room students at Kurdistan University of Medical Sciences during year 2010. Methods: This descriptive study was performed on all 230 students of nursing, midwifery and operating room who had passed at least one clinical course. Data gathering tool was a researcher made questionnaire. The mean scores to each five domains of stressors (including inter-personal communication, humiliating experiences, educational environment, clinical experiences, and unpleasant emotions) were calculated (the range of scores was 1 to 5). Data was analyzed using descriptive statistics, ANOVA and Tukey post hoc. Results: Among all students, midwifery students gave the highest total stress score in these 5 domains (3.52± .45), and the highest domain score belonged to unpleasant emotions(3.61± .75). After that, the highest tensive domain in nursing group was the educational environment (3.34± .82). In operating room students also, the most tensive domain was unpleasant emotions again (3.29±.86). The results of comparing clinical education stressors in study groups using one-way ANOVA indicated a significant difference among all domains except humiliating experience. Tukey test showed a significant difference between clinical education stressors of midwifery and operating room groups. Conclusion: Students of different fields of medical sciences are exposed to several stressors throughout the clinical education processes. Determining these factors could play an important role in reducing this stress. Considering the fact that unpleasant emotions was the most intensive stressor in this study, paying attention to this issue and exploring its dimensions to implement appropriate strategies seems to be necessary.}, Keywords = {Stressors, clinical education, students, nursing, midwifery, operating room.}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {675-684}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل استرس‌زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری، مامایی و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی کردستان}, abstract_fa ={مقدمه: برای بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، بررسی و مدیریت عوامل استرس‌زای آموزشی ضروری است. این پژوهش با هدف بررسی عوامل استرس‌زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری، مامایی و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی کردستان در سال 1389 انجام شد. روش‌ها: در یک پژوهش توصیفی، نمونه 230 نفری از دانشجویان رشته های پرستاری، مامایی و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی کردستان به صورت سرشماری انتخاب شدند. این افراد که حداقل یک واحد کارآموزی بالینی را گذرانده بودند به پرسشنامه محقق ساخته در مورد عوامل استرس زا در آموزش بالینی پاسخ دادند. میانگین نمره هر حیطه از عوامل استرس زا( شامل حیطه های ارتباط بین فردی، تجارب تحقیرآمیز، محیط آموزشی، تجربیات بالینی، و احساسات ناخوشایند) بر مبنای 1 تا 5 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون آنالیز واریانس و آزمون توکی) استفاده شد. نتایج: بیشترین میزان استرس در حیطه‌های پنج‌گانه مربوط به دانشجویان گروه مامایی با میانگین 45/.±52/3 و بیشترین حیطه تنش‌زا مربوط به حیطه احساسات ناخوشایند 75/.±61/3 بود. بعد از آن در گروه پرستاری بالاترین حیطه تنش‌زا مربوط به حیطه محیط آموزشی با میانگین 82/.±34/3 و در گروه اتاق عمل مهم‌ترین حیطه تنش‌زا احساسات ناخوشایند 86/0±29/3 بود. نتایج مقایسه عوامل تنش‌زای آموزش بالینی در گروه‌های مورد پژوهش با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشانگر تفاوت معنادار در همه حیطه‌ها به جز حیطه تجارب تحقیرآمیز بود. به طور کلی آزمون آماری توکی تفاوت معناداری بین گروه‌های مامایی با اتاق عمل از نظر عوامل استرس‌زای بالینی را نشان داد. نتیجه‌گیری: در فرآیندهای آموزش بالینی، دانشجویان رشته‌های مختلف علوم پزشکی در معرض عوامل تنش‌زای زیادی قرار داشته و تعیین این عوامل می‌تواند نقش مهمی در جهت کاهش میزان تنش آنان ایفا نماید و با توجه به آن که حیطه احساسات ناخوشایند استرس‌زاترین عامل تنش‌زا در این مطالعه بود توجه به این امر و تبیین ابعاد مختلف آن و ارائه راه‌کارهایی در این زمینه ضروری می‌باشد.}, keywords_fa = {عوامل استرس‌زا, آموزش بالینی, دانشجو, پرستاری, مامایی, اتاق عمل.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1283-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1283-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Esfandiari, Ebrahim}, title = {Announcement: The 1st International Congress of Educational Methods in Biomedical Sciences}, abstract ={The 1st International Congress of Educational Methods in Biomedical Sciences will be held in Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran, from August, 29-31, 2012. For more information, please visit congress website}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {7}, pages = {0-0}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {فراخوان اولین کنگره بین المللی روشهای آموزشی در علوم زیست پزشکی: روشهای تسهیل یادگیری آناتومی، جنین شناسی، بافت شناسی، فیزیولوژی، ژنتیک انسانی}, abstract_fa ={  پژوهشگران گرامی، اساتید محترم و متخصصین ارجمند با توجه به پدیده انفجار اطلاعات (Information Explosion) در همه علوم مخصوصاً علوم پایه پزشکی اهمیت بازنگری در محتوا و شیوه تدریس در علوم زیست پزشکی غیر قابل اجتناب است. لذا گروه علوم تشریحی و بیولوژی مولکولی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نظر دارد با برگزاری اولین کنگره بین المللی روشهای آموزشی در این عرصه ، بستر تغییر و تحول در آموزش علوم پایه پزشکی را فراهم آورد تا انشاالله شرایط مناسب برای ادغام افقی و عمودی دروس رشته پزشکی ایجاد گردد. از اساتید، پژوهشگران، دانش پژوهان و متخصصان رشته های مختلف پزشکی ، علوم پایه و سایر علاقمندان دعوت به عمل می آید آثار خود را در راستای محورهای این همایش در قالب سخنرانی، پوستر، فیلم، نرم افزار و یا هر گونه ماده کمک آموزشی به زبان انگلیسی، حداکثر تا تاریخ 30/2/91 منحصراً به صورت Online به آدرس اینترنتی  www.seminars.mui.ac.ir/bse ارسال نمایند. این آثارمی تواند درباره یک مشکل در آموزش زیست پزشکی و یا راه حلی برای رفع آن باشد.   دبیر همایش: دکتر ابراهیم اسفندیاری}, keywords_fa = {آموزش پزشکی, آناتومی, فیزیولوژی, ژنتیک,}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1962-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1962-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {valizadeh, leila and ghiasvandian, shahrzad and Abedi, heidar Ali and zamanzadeh, vahi}, title = {Challenges and Solutions of MSc Education in Nursing: A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: Alteration and adjustment of nursing care system in 21st century depends on its success in designing the nursing pedagogical models. This study was conducted in order to identify and explain the challenges in postgraduate (MSc) levels in nursing and to represent appropriate solutions. Methods: This qualitative study was conducted in Tabriz University of Medical Sciences in two phases. The existing challaenges were identified through "Focus Group Discussion" method in phase one and for the second, "Delphi Technique" was utilized to prove the challenges and represent the solutions. Sixteen MSc students participated in phase one and thirty panel members including nursing managers of teaching hospitals, faculty members and executive staff of nursing school, and eight MSc students and PhD candidates attended in phase two. FGD data analysis was done through content analysis by conventional approach. For phase two through Delphi Technique, consensus has been gained on final options after three rounds. Results: This study identified post graduate (MSc level) challenges including 1)Cultural and professional identity, 2)Work atmosphere and 3)Imbalance between theory, research and clinical practice. The most important solutions to these challenges were respectively as follows: “to adopt strategies to improve the nursing image”, “to specify determined positions for postgraduates of MSc and to define their duties”, and “to specialize nursing education in MSc degree and upper levels as well as representing new disciplines such as intensive nursing and cardiovascular nursing”. Conclusion: Challenges identified through FGD, were proved via Delphi Technique. The offered solutions were also supported by review of literature. The information derived from this study could be used as a base for further investigations in the application of these solutions.}, Keywords = {Postgraduate education, Master of Science, Nursing, Challenge, Focus Group Discussion, Delphi Technique}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {1010-1023}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {چالش‌ها و راه‌حل‌های آموزش کارشناسی ارشد پرستاری: یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: تغییر و متناسب‌سازی سیستم ارائه خدمات پرستاری در قرن بیست و یکم، بستگی به موفقیت حرفه پرستاری در طراحی مدل‌های برنامه آموزشی پرستاری دارد. مطالعه حاضر با هدف «شناسایی و تبیین چالش‌های تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد) در پرستاری و ارائه راه‌حل‌های مربوطه» انجام شده است. روش‌ها: این مطالعه با رویکرد کیفی و در دو مرحله در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. در مرحله اول از تکنیک بحث گروهی متمرکز به منظور شناسایی چالش‌های موجود و در مرحله دوم، از تکنیک دلفی برای تأیید وجود این مسائل و ارائه راه‌حل‌های مرتبط استفاده گردید. مرحله اول با شرکت 16 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد و مرحله دوم با همکاری 30 نفر از مدیران پرستاری مراکز آموزشی و درمانی، اعضای هیأت‌علمی و اجرایی دانشکده پرستاری، و هشت دانشجوی ارشد و دکترای پرستاری به عنوان افراد پانل اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در بحث گروهی متمرکز با رویکرد تحلیل محتوا عرفی یا مرسوم انجام گرفت. در بخش تکنیک دلفی، بر اساس توافق حاصل شده پس از دور سوم راه‌حل‌های نهایی مشخص گردید. نتایج: طی این مطالعه، چالش‌های«1- فرهنگی و هویت حرفه‌ای، 2- محیط کار و 3- عدم تعادل بین آموزش، پژوهش و بالین» در تحصیلات تکمیلی پرستاری (مقطع کارشناسی ارشد) شناسایی شد و مهم‌ترین راه‌حل پیشنهادی برای چالش‌های یک تا سه به ترتیب «اتخاذ استراتژی‌ها برای بهبود تصویر پرستاری»، «ایجاد و احراز پست‌های ویژه فارغ‌التحصیلان کارشناسی ارشد در بالین و تعریف شرح وظایف اختصاصی آنها» و «تخصصی کردن آموزش پرستاری در سطح کارشناسی ارشد و بالاتر و ایجاد گرایش‌های جدید مثل گرایش ارشد ویژه و ارشد قلب» بودند. نتیجه‌گیری: چالش‌های شناسایی شده با بحث گروهی در طی تکنیک دلفی تأیید شد. راه‌حل‌های ارائه شده در مطالعه حاضر، نیز توسط مرور بر متون حمایت گردید. اطلاعات حاصل از مطالعه، می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای بررسی‌های بیشتر در خصوص کاربرد راه‌حل‌های پیشنهاد شده استفاده گردد.}, keywords_fa = {تحصیلات تکمیلی، کارشناسی ارشد، پرستاری، چالش، بحث گروه متمرکز، تکنیک دلفی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1344-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1344-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {KhatibZanjani, Nazila and Zandi, Bahman and Farajollahi, Mehran and Sarmadi, Mohammad Reza and EbrahimZadeh, Iss}, title = {The Structured Analysis of Requirements and Challenges of E-Learning and Proposing a a Practical Model for Successful Implementation of E- Courses in Medical Sciences}, abstract ={Introduction: The rapid expansion of e-learning elucidates the necessity of paying attention to this phenomenon by all educational centres especially medicals. Considering the importance of this subject and regarding the commencement of new courses in our country as well as the establishment of higher education disciplines, this paper aimed to review the structured analysis of requirements, challenges, problems, and barriers in the application of e-learning in education and thus provide a model and guide for choosing, designing, and implementing an electronic course. Methods: Theoretically viewing, this is a review study. Researcher selected and studied total 100 articles (literature review and original research articles published from 2003 and afterwards) out of 4700 Articles found from databases of ERIC, ACM, GUIDE Association, Digital Learning, OECDT, and Becta, using search engines of Google and Yahoo. The keywords used in this search were “requirements, challenges and e-learning”. Then the findings were combined with results of an experimental study by the researcher extracted from a satisfaction questionnaire, and finally analyzed. Results: After discussion and summing up the reports and opinions of experts regarding the requirements and challenges of setting up an e-learning system, main factors and infrastructures were summarized in the following domains: 1) IT, 2) human resources, 3) pedagogical, 4) cultural, social and values, 5) economic, 6) management, and 7) administrative and supportive. Then a fundamental approach for the stages of analysis, design, implementation, and evaluation of an electronic course was proposed. Conclusion: The spectrum of requirements and challenges of e-learning in our country is so extensive, as it includes: changes in traditional perspectives to creation of cultural, communicative, and hardware infrastructures, formal and public policymaking, legislation and creating legal platforms in education systems, creation of an e-learning management system, development of the fields for content production based on international standards, and privatization for the production of local e-content. Presentiation of an executive model considering the above-mentioned findings could help the managers and decision makers for a successful implementation and further efficacy of this approach.}, Keywords = {E-learning, requirements, challenges, information technology, and medical education.}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {995-1009}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تحلیل ساختار یافته الزامات و چالش‌های موجود در یادگیری الکترونیکی و طراحی یک الگوی کاربردی برای پیاده‌سازی موفق دوره‌های الکترونیکی در آموزش پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: گسترش سریع یادگیری الکترونیکی، ضرورت توجه به آن را در همه مراکز آموزشی خصوصاً مراکز آموزش پزشکی روشن‌تر می‌سازد. با توجه به اهمیت موضوع و آغاز به کار دوره‌ها و تأسیس رشته‌های آموزش عالی در کشور ما، هدف این مقاله بررسی ساختاریافته الزامات و چالش‌ها و مشکلات و موانع یادگیری الکترونیکی در امر آموزش و در نهایت ارائه یک الگو و راهنما در انتخاب، طراحی و اجرای یک دوره الکترونیکی است. روش‌ها: این مطالعه از جنبه نظری یک بررسی مروری و کتابخانه‌ای است. در این رابطه از بین 4700 مقاله یافت شده از بانک‌های اطلاعاتیERIC، ACM، guideassociation،Digitallearning ، OECDT، becta، با استفاده از موتورهای جستجوی یاهو و گوگل و به‌‌کارگیری کلید واژه‌های الزامات و چالش‌ها و یادگیری الکترونیکی؛ تعداد 100 مقاله مروری و اصیل، از سال 2003 به بعد انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. سپس با اطلاعات حاصل از نتایج تحقیق قبلی پژوهشگر که از نظرات یک پرسشنامه رضایت‌سنجی به دست آمده بود تلفیق گردیده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: پس از مطرح نمودن و جمع‌بندی نظرات صاحب‌نظران مختلف در رابطه با الزامات و چالش‌های راه‌اندازی یک نظام یادگیری الکترونیکی، در یک جمع‌بندی کلی عوامل و زیرساخت‌ها به شرح زیر خلاصه گردید: 1- زیرساخت فناوری 2- زیرساخت انسانی 3- زیرساخت پداگوژیکی 4- زیرساخت فرهنگی، اجتماعی و ارزشی 5- زیرساخت اقتصادی 6- زیرساخت مدیریتی 7- زیرساخت اداری و نظام پشتیبانی، سپس راه‌کاری اصولی برای مراحل مختلف تحلیل، طراحی، پیاده‌سازی و ارزیابی یک دوره الکترونیکی پیشنهاد گردید. نتیجه‌گیری: در کشور ما، طیف الزامات و چالش‌های یادگیری الکترونیکی از تغییر دیدگاه‌های سنتی تا ایجاد زیر ساخت‌های فرهنگی، ارتباطی و سخت‌افزاری، سیاست‌گذاری‌های همگانی و رسمی، تدوین قوانین و ایجاد بسترهای قانونی و حقوقی در سیستم آموزش کشور، ایجاد سیستم‌های مدیریت آموزش الکترونیکی، تهیه بسترهای تولید محتوای الکترونیکی بر اساس استانداردهای جهانی تولید محتوا و خصوصی‌سازی تولید محتوای الکترونیکی بومی گستردگی دارد. ارائه الگویی اجرایی با در نظر گرفتن موارد فوق به مدیران و تصمیم‌گیرندگان جهت پیاده‌سازی موفق این روش و کارآیی بیشتر آن کمک می‌نماید.}, keywords_fa = {یادگیری الکترونیکی، الزامات، چالش‌ها، فناوری اطلاعات و ارتباطات، آموزش پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1212-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1212-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yazdkhasti, Mansooreh and Keshavarz, Maryam and MerghatiKhoei, Effat and Hosseini, Agha Fatemeh}, title = {The Effect of Structured Educational Program by Support Group on Menopause Women’s Quality of Life}, abstract ={Introduction: Measuring the quality of life among menopause women is one of the efficiency proofs in health education hence, this study was conducted to determine the effect of structured educational program by support group on quality of life among menopause women. Methods: In a single blind field study from August to December 2011 in Saadatmandy health care center of Robat Karim town, 110 menopause women meeting inclusion criteria were selected through convenience sampling method. After taking the consent form, they were randomly allocated to either of the control or support group (55 subjects in each group). The support group was divided into 6 groups (5 groups of 9 and a group of 10 subjects). The educational program was performed in predetermined days of the week and for 10 consecutive sessions of 120 minutes.The scores for quality of life level achieved before the educational program and a month after that were compared using Menopause specific quality of life questionnaire (MENQOL). No intervention was done in control group. Results: The execution of structured educational program by support group in intervention group indicated a statistically significant difference in quality of life level among menopause women (reduction of symptoms from 153.76±38.61 to 113.31±24.35, P<0.001). No significant change was found in quality of life scores achieved by control group. Conclusion: Structured educational program by support group could be used as an appropriate strategy which helps menopause women to promote their health and encounter with menopause symptoms in a healthier manner and in conclusion promote their quality of life. This educational program could be applied in health intervention and health care programs in our country.}, Keywords = {Structured educational program, support group, quality of life, menopause women, Health education}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {986-994}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یائسه}, abstract_fa ={مقدمه: اندازه‌گیری سطح کیفی زندگی زنان در دوران یائسگی به عنوان یکی از اسناد کارایی آموزش بهداشت محسوب می‌گردد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه گروه حمایتی بر کیفیت زندگی زنان یائسه انجام شد. روش‌ها: از مرداد تا دی ماه 1389 در یک مطالعه میدانی و یک‌سوکور در یکی از مراکز بهداشتی درمانی شهرستان رباط کریم، تعداد 110 زن یائسه که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند، به روش غیر احتمالی آسان انتخاب شدند. پس از تکمیل فرم‌های رضایت، افراد به طور تصادفی در دو گروه 55 نفره شاهد و گروه حمایتی قرار گرفتند. گروه حمایتی در 6 گروه (5 گروه 9 نفره و یک گروه 10 نفره) تدوین گردید. برنامه آموزشی در یک روز مشخص از هفته، به مدت 120 دقیقه و در طی 10 جلسه هفتگی متوالی انجام شد. نمره کیفیت زندگی، قبل از اجرای برنامه آموزشی و یک ماه پس از پایان آن، با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی زنان یائسه(MENQOL) در دو گروه شاهد و مداخله محاسبه و مقایسه گردید. در گروه شاهد مداخله‌ای انجام نشد. نتایج: نمره کیفیت زندگی محاسبه شده از مجموع نمرات ابعاد وازوموتور، روانی- اجتماعی، جسمی و جنسی در گروه مداخله به طور معناداری بهبود یافت (کاهش نشانه ها از 61/38±76/153 نمره به 35/24±31/113 نمره ، 001/0>P). تغییر معناداری در نمره کیفیت زندگی زنان یائسه در گروه شاهد دیده نشد. نتیجه‌گیری: اجرای برنامه آموزشی ساختارمند با شیوه آموزشی گروه حمایتی می‌تواند به عنوان یکی از راه‌کارهای مناسب در جهت ارتقای سلامتی و رویارویی بیشتر زنان با نشانه‌های یائسگی و بهبود کیفیت زندگی آنان در مداخلات بهداشتی و در برنامه‌های مراقبتی کشوری مورد توجه قرار گیرد.}, keywords_fa = {برنامه آموزشی ساختارمند، گروه حمایتی، کیفیت زندگی، زنان یائسه، آموزش بهداشت }, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1515-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1515-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {}, title = {Nursing students’ views about PDA utilization as a new educational tool}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {983-985}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نظرات دانشجویان پرستاری در مورد استفاده از دستیار دیجیتالی شخصی به عنوان یک وسیله کمک آموزشی}, abstract_fa ={تقریباً دو دهه بیشتر نیست که استفاده از دستیار دیجیتال شخصی در آموزش و عملکرد پرستاری و سایر حرف علوم پزشکی رواج یافته است. دستیار دیجیتال شخصی یک وسیله کوچک جیبی و قابل حمل با امکاناتی شامل حافظه برای ذخیره‌سازی اطلاعات، دوربین عکاسی و فیلم‌برداری، دفترچه یادداشت، تقویم، واژه‌پرداز، دسترسی بدون سیم با اینترنت و شبکه‌های داخلی اطلاعات و غیره است. اغلب گوشی‌های تلفن همراه این عملکردهای پایه را دارند و سیستم‌های آنها بسیاری از نرم‌افزارهای کاربردی را پشتیبانی می‌کنند(1و2). نتایج تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که دستیار دیجیتال شخصی، آموزش بالینی پرستاری را بهبود بخشیده و در یادگیری دانشجویان پرستاری مفید است(3تا7). در پرستاری از راه دور، پرستاران اورژانس هر جایی که باشند می‌توانند اطلاعات ضروری نظیر تصاویر شکستگی‌ها را با پزشکان و پرستاران حرفه‌ای حتی در فواصل 16 مایلی مبادله کنند(8). با این حال در یک مطالعه پرستاران بهداشت جامعه در کانادا برای به دست آوردن اطلاعات فارماکولوژی بیشتر از منابع چاپی استفاده می‌کردند تا منابع الکترونیکی و دستیار دیجیتال شخصی(9). همچنین برخی از مطالعات در زمینه اثرات دستیار دیجیتال شخصی مقدماتی بوده و یا توسط کمپانی‌های سازنده این دستگاه‌ها انجام شده و ممکن است تورش‌دار باشند(10تا13). هدف از این مطالعه بررسی نظرات دانشجویان سال بالای پرستاری دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران نسبت به استفاده از دستیار دیجیتالی شخصی به عنوان یک وسیله کمک آموزشی بود. این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که در بهار سال 89 در دانشکده پرستاری شهید بهشتی تهران انجام گرفت. یکصد نفراز دانشجویان پرستاری ترم چهارم به بالاتر (نمونه در دسترس) به سؤالات پرسشنامه‌ای 22 گویه‌ای در رابطه با هدف پژوهش جواب دادند. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با بهره‌گیری از نظرات 10 نفر از اساتید تأیید شد و اعتماد علمی آن با آزمون- آزمون مجدد و ضریب همبستگی بین دو آزمون محاسبه شد(86/0= α). از 100 نفر دانشجوی پرستاری ترم چهار به بالای شرکت‌کننده در پژوهش 94 نفر دستیار دیجیتال شخصی داشتند. انواع نرم‌افزارهای علمی موجود در دستیار دیجیتال شخصی دانشجویان پرستاری و پرکاربردترین این‌ها توسط این دانشجویان به ترتیب شامل رفرانس فارماکولوژی (65 درصد)، دیکشنری عمومی و پزشکی (56 درصد)، رفرانس روش‌های تشخیصی (12 درصد)، سایر کتاب‌ها و منابع الکترونیکی (17 درصد)، و SPSS (7 درصد) بود. 72 درصد از دانشجویان جهت یادگیری در بالین و 85 درصد جهت یادگیری در خارج از بالین از دستیار دیجیتال شخصی استفاده می‌کردند. 38 درصد از دانشجویان اعلام کردند که در موقع استفاده از دستیار دیجیتال شخصی نیاز یادگیری‌شان برآورده می‌شود. اغلب دانشجویان موافق بودند که استفاده از دستیار دیجیتال شخصی در بالین موجب کاهش خطاهای بالینی، تسهیل دسترسی به اطلاعات مورد نیاز، بهبود مراقبت از بیمار و بهبود کارآیی دانشجو می‌گردد. با این وجود مانند آموزش به کمک رایانه نمی‌توان آموزش مبتنی بر دستیار دیجیتال شخصی را به عنوان یک شیوه مستقل آموزشی معرفی کرد، اما با رویکرد تلفیقی می‌توان از آن در آموزش و یادگیری استفاده نمود(14و15). در این پژوهش بیشترین نگرانی دانشجویان مربوط به کیفیت نرم‌افزارهای علمی مورد استفاده و اندازه صفحه نمایش بود اما در مطالعات دیگر از جمله معایب ذکر شده برای دستیار دیجیتال شخصی مشکلات مربوط به کمبود حافظه، صفحه نمایش کوچک(11)، پیچیدگی نرم‌افزارها، مشکلات تکنیکی و عدم پشتیبانی کافی، مشکل باطری و هزینه(1)، عدم اعتماد به محتوا، زمان، سواد و ادبیات کامپیوتری است(9). در این پژوهش دانشجویان بیشتر از طریق دوستانشان با نرم‌افزارهای علمی مبتنی بر دستیار دیجیتال شخصی آشنا شده بودند. علی‌رغم مزایا و پیامدهای مثبت زیاد استفاده از دستیار دیجیتال شخصی از نظر دانشجویان، به‌کارگیری تکنولوژی، منابع و محتوای آزمون نشده و بدون نظارت و کنترل منابع ذی‌صلاح در آموزش پرستاری می‌تواند مخاطره‌آمیز هم باشد. بنابراین شایسته است که مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود. قدردانی: از کلیه اساتید و دانشجویان دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران که در انجام این پژوهش ما را یاری کرده اند تشکر و قدردانی می شود.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1591-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1591-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {hashemipour, maryam alsadat and Navabi, Nader}, title = {investigation of factors affecting study in various fields of specialization in dental students of South-East Iran}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {979-982}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر بر تمایل به ادامه تحصیل در رشته‌های مختلف تخصصی در دانشجویان دانشکده‌های دندانپزشکی کرمان، رفسنجان و زاهدان}, abstract_fa ={دندانپزشکان نقش مهمی در ارتقای خدمات درمانی و ارائه راه‌کارهای مناسب در زمینه این خدمات ایفا می‌کنند، و در این میان نقش متخصصین دندانپزشکی از اهمیت خاصی برخوردار است. طبق تحقیقات انجام شده متخصصان دندانپزشکی در ارائه خدمات ویژه به بیماران، بالا بردن کیفیت مراقبت از دندان، نوآوری در علم دندانپزشکی، گسترش تحقیقات و پژوهش‌های بالینی نقش کلیدی دارند. پیشرفت‌های علمی و فنی در سه دهه اخیر به طور گسترده‌ای هر یک از رشته‌های تخصصی دندانپزشکی را تحت تأثیر قرار داده است(1). رشته‌های تخصصی دندانپزشکی به مرور زمان شکل گرفته است و جایگاه خود را در این رشته پیدا کرده است و در همین راستا دانشجویان هر کدام با انگیزه‌های خاص خود به یکی از این رشته‌ها گرایش پیدا می‌کنند. همانند انتخاب شغل، انتخاب رشته تحصیلی نیز تحت تأثیر انگیزه‌های فردی و عواملی مانند جنس، خانواده و والدین، دوستان، معلمان، وضعیت اقتصادی- اجتماعی، میزان تحصیلات والدین، و کشور و محل زندگی است. به عنوان مثال انتخاب شغل در کشورهای توسعه یافته بیشتر تحت تأثیر خویشاوندان و دوستان است در حالی که در کشورهای در حال توسعه، والدین و معلم‌ها در این زمینه نقش اساسی‌تری دارند(2). مطالعه‌ای در آمریکا نشان داد که دستیاران تخصصی ارتودنسی، رضایت شغلی، شیوه زندگی و ساختار شغلی مناسب را مهم‌ترین عامل در انتخاب این رشته تخصصی ذکر می‌کنند(3). در حالی که تاکنون مطالعات محدودی در زمینه تمایل دانشجویان دندانپزشکی به رشته‌های تخصصی در ایران و دنیا وجود دارد. در حال حاضر 25 دانشکده دندانپزشکی در ایران وجود دارد که تنها در 14 دانشکده در 11 رشته، دانشجوی تخصصی پذیرفته می‌شود و تخمین زده می‌شود که در حال حاضر بیش از 1000 متخصص در کشور مشغول به کار هستند(4). با توجه به این که امروزه رشته دندانپزشکی از گستردگی خاصی برخوردار است و این گستردگی دلیلی بر نیاز به تخصصی شدن شاخه‌های مختلف دندانپزشکی است، بالطبع ضرورت گام برداشتن به سمت بررسی تمایل دانشجویان به رشته‌های تخصصی دندانپزشکی را توجیه می‌کند. بر همین اساس مطالعه حاضر به منظور بررسی عوامل مؤثر بر تمایل دانشجویان رشته دندانپزشکی به ادامه تحصیل در رشته‌های مختلف تخصصی در دانشجویان دانشکده‌های دندانپزشکی کرمان، رفسنجان و زاهدان در سال 1390-1389 انجام شد. روش: در یک مطالعه توصیفی مقطعی دانشجویان سال چهارم، پنجم و ششم دانشکده‌های دندانپزشکی کرمان، رفسنجان، و زاهدان در سال تحصیلی 90-89 به تعداد 302 نفر با روش نمونه‌گیری ساده جهت شرکت در مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته و پایا و روا شامل قسمت‌های اطلاعات فردی و دموگرافیک، گویه‌های مربوط به علل علاقه‌مندی (8 سؤال) گویه‌های مربوط به عدم تمایل به ادامه تحصیل (9 سؤال) و گویه‌های مربوط به دلایل انتخاب رشته تخصصی خاص(5 گویه) طراحی گردید. مقیاس پرسشنامه به صورت سه درجه‌ای، مهم، نسبتاً مهم و بی‌اهمیت در مورد انگیزه‌های ورود به رشته تخصصی طراحی شدند. برای پاسخ‌ مهم نمره 2، نسبتا مهم نمره 1 و بی‌اهمیت نمره صفر در نظر گرفته می‌شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (85/0=α) تعیین گردید. پرسشنامه مذکور در اختیار کلیه دانشجویان سال چهارم تا ششم دندانپزشکی بر اساس لیست موجود در آموزش قرار گرفت. از دانشجویانی که تمایل به همکاری داشتند درخواست گردید تا نظر خود را در مورد هر کدام از سؤالات پرسشنامه به صورت مهم، نسبتاً مهم و بی‌اهمیت بیان نمایند. به افراد اطمینان داده شد که کلیه اطلاعات به صورت محرمانه باقی مانده و صرفاً آمار کلی آن گزارش می‌شود. بعد از جمع‌آوری اطلاعات، داده‌ها کد گذاری شده و با استفاده از آزمون‌های مجذور کای برنامه آماری SPSS-17.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: از میان پرسشنامه‌های توزیع شده پرسشنامه‌های 281 نفر (1/90 درصد) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از این تعداد 111 نفر (5/39 درصد) از دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان، 89 نفر(7/31 درصد) دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان و 81 نفر (8/28 درصد) دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان بودند. تعداد 112 نفر (3/40 درصد) مذکر و 166 نفر (7/59 درصد) مؤنث بودند و3 نفر جنسیت خود را مشخص نکرده بودند. 206 نفر (3/73 درصد) از افراد مایل به ادامه تحصیل بودند و زنان بیش از مردان تمایل به ادامه تحصیل داشتند. در رابطه با دلایل تمایل به ادامه تحصیل مهم‌ترین دلایل، تمایل به استخدام در دانشگاه، توصیه خانواده و دسترسی به ارتباط بهتر با مردم گزارش گردید. ضمناً دلایلی همچون کسب موقعیت اقتصادی بهتر، دسترسی به کار بهتر و بیشتر، کسب موقعیت اجتماعی بهتر و دسترسی به معلومات بیشتر از بی‌اهمیت‌ترین دلایل دانشجویان در این زمینه بودند. بیشترین دلایل عدم تمایل در این زمینه به ترتیب توصیه خانواده مبنی بر عدم موافقت آنها با ادامه تحصیل، مسافرت به خارج از کشور، مشکلات مالی و عدم وجود رشته مورد علاقه بودند. این مطالعه نشان داد که رشته‌های ارتودنسی، ترمیمی، دندانپزشکی اطفال و نوجوانان، اندودانتیکس بیشترین میزان تقاضا را داشته و این در حالی است که هیچکدام از دانشجویان تمایل به ادامه تحصیل در رشته بیماری‌های دهان، و دندانپزشکی اجتماعی را نداشتند. همچنین مهم‌ترین دلایل دانشجویان برای انتخاب این رشته‌ها تمایل خانواده، دوره تحصیل کوتاه‌تر و خدمت بیشتر به مردم ذکر گردید. مواردی که اهمیت کمتری در انتخاب این رشته‌ها داشتند شامل علاقه صرف به علم آن رشته، موقعیت و منزلت اجتماعی و جنبه اقتصادی بودند. بحث: تمایل زیاد دانشجویان به ادامه تحصیل هم‌راستا با نتایج مطالعه اندرسون و بیل (Bea , Anderson) است که در آن 8/62 درصد دانشجویان تمایل به ادامه تحصیل داشتند(5). تحقیقات انجام شده توسط آیرلند (Ireland) و همکاران، الدلیگان (Al-Dlaigan) و همکاران، و هیول و داربی (Hull, Darby) نشان‌دهنده افزایش تقاضا برای ادامه تحصیل در رشته‌های تخصصی دندانپزشکی است(6تا8). در این مطالعه مهم‌ترین دلایل تمایل به ادامه تحصیل، تمایل به استخدام در دانشگاه، توصیه خانواده و دسترسی به ارتباط بهتر با مردم گزارش گردید که با سایر مطالعات مشابه همخوانی دارد(9تا11)، اگرچه با مطالعه محمود ‌هاشمی که مهم‌ترین دلایل تمایل به ادامه تحصیل شامل افزایش معلومات، رسیدن به رتبه‌های علمی بالاتر، رسیدن به موقعیت اجتماعی بهتر بودند تفاوت دارد(12). تمایل دانشجویان به استخدام در دانشگاه مشابه با نتایج مطالعه خامی و همکاران، و وحید دستجردی و همکاران است(9و13)؛ در صورتی که نتایج مطالعاتی در دانشجویان تخصصی ارتودنسی کانادا و امریکا نشان داد که دستیاران تخصصی به دلایل مالی تمایلی به کار در دانشگاه به عنوان عضو هیأت‌علمی ندارند(1و3). مطالعه فروسچل و اسکینفورد (Skinford و Froeschle) بر روی 451 نفر از اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های دندانپزشکی آمریکا نشان داد که اعضای هیأت‌علمی از حقوق کم و ساعت کاری تمام وقت ناراضی هستند و این مسأله سبب کاهش علاقه به کار آکادمیک و نگرانی در اکثر جوامع شده است(14). در مطالعه حاضر دلایلی همچون کسب موقعیت اقتصادی بهتر، دسترسی به کار بهتر و بیشتر، کسب موقعیت اجتماعی بهتر از بی‌اهمیت‌ترین دلایل دانشجویان در این زمینه بودند. محمودهاشمی نشان داد که مهم‌ترین دلایل عدم علاقمندی دانشجویان شامل خسته شدن از تحصیل، مشکلات ناشی از موفقیت در امتحان تخصصی و شروع کار بلافاصله پس از فراغت از تحصیل است(12). در مطالعه انجام شده توسط زدیک (Zadik) و همکاران، جنبه‌هایی هم چون کمک به مردم از اهمیت کمتری برخوردار بودند(15) که مشابه با مطالعه آلن (Allen) است(16). رشته‌های ارتودنسی، جراحی، ترمیمی، دندانپزشکی اطفال بیشترین میزان تقاضا را داشته و هیچ کدام از دانشجویان تمایل به ادامه تحصیل در رشته بیماری‌های دهان و دندانپزشکی اجتماعی نداشتند. مهم‌ترین دلایل دانشجویان برای انتخاب این رشته‌ها تمایل خانواده، دوره تحصیل کوتاه‌تر و خدمت بیشتر به مردم ذکر گردید، که با سایر مطالعات همخوانی دارد(8و9و12). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه کنونی و به طور کلی می‌توان اذعان نمود که اکثریت قابل توجه فارغ‌التحصیلان دندانپزشکی دانشکده‌های مورد بررسی، تمایل به ادامه تحصیل دارند. با توجه به این که نتایج این تحقیق تنها محدود به سه دانشکده دندانپزشکی است پیشنهاد می‌شود برای آگاهی از انگیزه‌های دانشجویان سایر دانشکده‌ها در این زمینه و هدایت آنها به سوی انتخاب رشته متناسب با انگیزه‌ها و علایق‌شان، تحقیقات مشابهی نیز در دانشکده‌های دندانپزشکی سایر دانشگاه‌ها انجام شود. قدردانی: این پژوهش با حمایت مالی و معنوی معاونت تحقیقات و فن‌آوری دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام پذیرفته است و با شماره پایان نامه 699 در کتابخانه دانشکده دندانپزشکی کرمان به ثبت رسیده است. بدین وسیله مراتب قدردانی از این معاونت اعلام می‌گردد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1692-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1692-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Tabrizi, Jafar Sadegh}, title = {Objective Structured Field Examination (OSFE)}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {976-978}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آزمون در عرصه ساختار یافته عینی}, abstract_fa ={یکی از موضوعات اساسی در آموزش و ارزیابی دانشجویان رشته‌های علوم پزشکی، ارتقای دانش، نگرش و مهارت‌های مورد نیاز آنان و ارزیابی صحیح و دقیق آنها است. آموزش و ارزیابی باید به گونه‌ای طراحی گردد تا دانشجویان قادر باشند پس از فراعت از تحصیل، آموخته‌های دانشی و مهارتی خود را در محیط‌های کاری واقعی به کار بسته و توانایی انطباق خود با محیط کاری را داشته باشند. بنابراین، لازم است دانشجویان در محیط‌های واقعی یا مشابه کار آینده آموزش دیده و در شرایط واقعی کار و یا محیط‌های کاری شبیه‌سازی شده مورد ارزیابی قرار گیرند. شواهد علمی حاکی از آن است که ارزیابی تئوریک دانشجویان به کمک آزمون‌های کتبی و یا شفاهی به تنهایی مشخص کننده مهارت‌ها و توانمندی‌های آنها نبوده و نیازمند روش‌های دیگری است تا امکان سنجش جامعی از دستیابی به اهداف آموزشی را فراهم سازد. بدین منظور پروفسور‌هاردن (Harden) و همکاران در دهه 1970 روش ارزیابی (OSCE)Objective Structured Clinical Examination را برای سنجش صلاحیت‌های بالینی دانشجویان پزشکی طراحی کردند تا مهارت‌های بالینی آنها به صورت مجزا در ایستگاه‌های از پیش تعیین شده و با سقف زمانی مشخص مورد ارزیابی قرار گیرد(1). در شکل 1 که به هرم میلر(2) Miller)) معروف است روش‌های ارزیابی مناسب برای سطوح مختلف یادگیری نشان داده شده است. همان‌گونه که در شکل دیده می‌شود OSCE، به عنوان یک آزمون عینی ساختار یافته، روش مناسبی برای ارزیابی چگونگی انجام مهارت‌های فردی (Shows How) معرفی شده است.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1474-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1474-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {mohammadimehr, mojgan and Malaki, hasan and Abbaspour, Abbas and khoshdel, Alirez}, title = {Investigation Necessary Competencies for Life Long Learning in Medical Students}, abstract ={Introduction: Lifelong learning is a process in which individuals develop their knowledge, skills, and interest through learning opportunities in their life. This paper aimed to determine the required competencies for training medical students to acquire lifelong learning. Methods: In this qualitative study, purposeful sampling method and open-ended semi-structured interview were employed for data gathering. A population of 21 experts and teachers were interviewed. Data was analyzed using content analysis based on Krippendorff's approach. Member check and external observer methods were used for data credibility and authentication. Results: Based on the results of the study, 5 themes were emerged: “Knowledge and attitude towards dynamicity of science and medical sciences”, “Self directed learning”, “Evidence based medicine skill”, “Communication skills”, “Integrative and inter-professional learning skills”. Conclusion: With regard to the functionality and necessity of life-long learning in medical profession, curriculum developers could enjoy the outcome of the study to review the curriculum and equip their students with essential qualifications and finally train lifelong learners in medicine.}, Keywords = {Lifelong learning, medical education, qualitative study, medical students.}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {961-975}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {جستاری بر شایستگی‌های مورد نیاز یادگیری مادام‌العمر در دانشجویان پزشکی عمومی}, abstract_fa ={مقدمه: یادگیری مادام‌العمر، فرایندی است که طی آن افراد از طریق فرصت‌های یادگیری، دانش، مهارت‌ها و علایق خود را در زندگی توسعه می‌دهند. این بررسی به منظور تبیین شایستگی‌های مورد نیاز برای تربیت دانشجویان دوره پزشکی عمومی در راستای نیل به اهداف یادگیری مادام‌العمر انجام‌پذیرفت. روش‌ها: این مطالعه به روش کیفی انجام گرفت. جهت جمع‌آوری نمونه‌ها از روش نمونه‌گیری هدف‌مند و مصاحبه نیمه ساختاریافته باز پاسخ با 21 نفر از صاحب‌نظران و اساتید استفاده شد. تحلیل داده‌ها به روش تحلیل محتوا بر اساس رویکرد کریپندورف انجام گرفت. برای تأمین اعتبار و مقبولیت داده‌ها از شیوه چک همکار و ناظر خارجی استفاده شد. نتایج: بر پایه نتایج حاصل از این پژوهش، پنج درون‌مایه تحت عناوین: «آگاهی و نگرش به پویایی علم و دانش پزشکی»، «مهارت یادگیری خودراهبر»، «مهارت طبابت مبتنی بر شواهد»، «مهارت‌های ارتباطی حرفه‌ای» و «مهارت یادگیری تلفیقی و بین‌حرفه‌ای» به عنوان شایستگی‌های مورد نیاز برای دانشجوی پزشکی عمومی جهت یادگیری مادام‌العمر شناسایی شدند. نتیجه‌گیری: با توجه به جایگاه و ضرورت یادگیری مادام‌العمر در حرفه پزشکی، برنامه‌ریزان آموزشی می‌توانند در بازنگری در برنامه درسی دوره پزشکی عمومی از یافته‌های این پژوهش بهره‌مند شده، دانشجویان را به شایستگی‌های مورد نیاز تجهیز نمایند و به تربیت یادگیرندگان مادام‌العمر در حوزه پزشکی بپردازند.}, keywords_fa = {یادگیری مادام‌العمر، آموزش پزشکی، تحقیق کیفی، دانشجویان پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1501-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1501-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {taghi, shahin and vagharseyyedin, Seyyed Abolfazl and Tabatabaiee, seyyed Mohammad Ali and goldanimoghaddam, mahjoobeh}, title = {The Effect of Training on Attributional Patterns among Nursing Students of Islamic Azad University-Birjand Branch}, abstract ={Introduction: Considering the effect of the attributional pattern on the individuals' behavior and feelings, nursing instructors should alter undesirable attributions that make students irresponsible toward learning activities. The current study was aimed to investigate the effect of attribution training on the attributional pattern among nursing students of Islamic Azad University-Birjand Branch in the academic year 2009-2010. Methods: In this quasi-experimental study, 187 nursing students in Birjand branch of Islamic Azad University were randomly assigned to control (n=93) and experimental (n=94) groups. At the beginning, using Julian Rotter’s locus of control Scale, participants' attributional patterns were evaluated. The experimental group received an attribution training program. Then, at the end of study, the students' attributional patterns were again reassessed. Data were analyzed using independent T, paired T, and McNemar's tests. Results: At the beginning of study, the mean attribution score showed an external locus of control pattern in both groups. At the end of the intervention, the mean attribution score of experimental group had decreased significantly (from 9.88±1.89 to 8.76±1.93), which indicated acquisition of an internal locus of control pattern among the experimental group. There was not significant change in the mean attribution score in the control group. There was a significant difference between the mean of score changes in the two groups. That is, the experimental group acquired a more internal locus of control pattern than the control group. Conclusion: It seems that attributional training could be considered for nursing students at the beginning of their admission to the university.}, Keywords = {Attributional pattern, Nursing students, Training, Self-directed learning}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {951-959}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تاثیر آموزش بر الگوی اسنادی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به تأثیر الگوی اسنادی بر رفتار و احساسات افراد لازم است مربیان پرستاری الگوهای اسنادی که دانشجویان را نسبت به فعالیت‌های یادگیری غیر مسؤول می‌سازد، تغییر دهند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش اسناد بر الگوی اسنادی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند در سال تحصیلی 89-88 انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 187 دانشجوی پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به طور تصادفی در دو گروه تجربی (94 نفر) و شاهد (93 نفر) قرار گرفتند. ابتدا، الگوی اسنادی دانشجویان توسط پرسشنامه اسناد کنترل جولیان راتر بررسی گردید. برنامه آموزش اسناد در گروه تجربی اجرا و در پایان مطالعه، مجدداً الگوی اسنادی دانشجویان بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی زوجی، تی مستقل و مک‌نمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین نمره اسناد در ابتدای مطالعه در هر دو گروه نشان‌دهنده الگوی اسنادی بیرونی بود. در پایان مداخله، میانگین نمره اسناد گروه تجربی در سطح معناداری کاهش یافته (از 89/1±88/9 به 93/1±76/8 رسید) که نشان‌دهنده کسب الگوی اسنادی درونی بود. تغییر میانگین نمره اسناد دانشجویان گروه شاهد از لحاظ آماری معنادار نبود. مقایسه تغییرات میانگین نمره اسناد دانشجویان قبل و بعد از مداخله در دو گروه نشان‌دهنده تفاوت معنادار بود. به عبارتی گروه تجربی به طور معناداری الگوی اسناد درونی بیشتری از گروه شاهد کسب کرده بودند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد برنامه‌های آموزش اسناد در ابتدای ورود دانشجویان به دانشگاه باید مورد توجه قرار گیرد.}, keywords_fa = {الگوی اسنادی، آموزش، دانشجویان پرستاری، یادگیری خودراهبر }, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1349-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1349-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Solhi, Mahnaz and Ahmadi, Leila and Taghdisi, Mohammad Hussein and Haghani, Hami}, title = {The Effect of Trans Theoretical Model (TTM) on Exercise Behavior in Pregnant Women Referred to Dehaghan Rural Health Center in}, abstract ={Introduction: Despite numerous benefits of physical activity during pregnancy, it's not common in women, probably due to knowledge deficiency. This study aimed to assess the effect of Trance Theoretical Model (TTM) on physical activity in pregnant women. Methods: In a quasi-experimental study, 100 women referred to Dehaghan health centers in year 2010 were randomly assigned to control and experiment groups. Intervention included training about physical activity, benefits and perceived barriers during pregnancy, in the form of discussion, lecture and showing films during five one hour sessions. The data gathering tool was a researcher made questionnaire based on the standard questionnaire for physical activities during pregnancy and TTM .The samples in both groups answered the questions before and after the intervention. Data analysis was done using descriptive indices and inferential statistical tests (Chi2 and t test). Results: After the intervention, the experiment group showed a significant progress in preparation stages for physical activity, as the ratio of women in the preparation stage raised from 6% to 26% (P<0.001). Mean scores of perceived benefits of physical activity was significantly increased from 76.8±10.88 to 84.7±1.09 after training (P<0.001). Also the performance score of experiment group improved significantly (P<0.001) from .21±.14 to 2.6±1.2. Conclusion: These results support the application of TTM for physical activity intervention and indicate that the procedure was very effective in improving attitude and encouraging women to exercise more during pregnancy.}, Keywords = {Pregnancy, Trance Theoretical Model (TTM), Physical activity, Health Education}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {942-950}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر مدل مراحل تغییر (TTM) بر اتخاذ فعالیتهای‌ فیزیکی مناسب در زنان باردار مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان دهاقان}, abstract_fa ={مقدمه: با وجود مزایای بسیار فعالیت‌های فیزیکی در دوران بارداری، این امر در زنان رواج چندانی ندارد که از علل احتمالی آن عدم آگاهی به واسطه عدم آموزش صحیح است. هدف این پژوهش تعیین تأثیر کاربرد مدل مراحل تغییر (Trans Theoretical Model: TTM ) در اتخاذ فعالیت‌های فیزیکی مناسب در زنان باردار است. روش‌ها: در این مطالعه‌ نیمه تجربی، 100 نفر از زنان باردار مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان دهاقان به روش تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد در سال 1389 مورد بررسی قرار گرفتند. مداخله آموزشی به صورت برگزاری 5 جلسه 1 ساعته به صورت بحث گروهی، نمایش فیلم و سخنرانی در پایان مباحث بود. پرسشنامه‌ای با استفاده از پرسشنامه استاندارد فعالیت فیزیکی در دوران بارداری و همچنین پرسشنامه مربوط به مدل مراحل تغییر برای گردآوری داده‌ها ساخته، و داده ها در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (کای دو وتی تست) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: پس از انجام مداخله، افراد گروه آزمون از پیشرفت مثبت و قابل ملاحظه‌ای در مراحل آمادگی برای انجام فعالیت‌های فیزیکی برخوردار شدند. به طوری که فراوانی افرادی که در مرحله آمادگی برای انجام فعالیت‌های فیزیکی قرار داشتند از 6 به 26 درصد (001/0P<) رسید. میانگین نمره فواید درک شده در گروه آزمون به طور معناداری از 88/10±8/76 به 09/1±7/84 افزایش(001/0P<) یافت. همچنین میانگین فعالیت‌های فیزیکی که قبل از مداخله 14/0±21/0 بود بعد از مداخله به 2/1±6/2 افزایش معنادار (001/0P<) یافت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه، ضمن حمایت از کاربردی بودن مدل TTM در مداخلات ارتقای فعالیت جسمانی، نشان داد که برنامه‌ آموزشی مورد استفاده، می‌تواند سبب بهبود گرایش و عملکرد زنان باردار نسبت به انجام حرکات ورزشی مناسب در دوران بارداری شود.}, keywords_fa = {دوران بارداری- مدل مراحل تغییر(TTM)- فعالیتهای فیزیکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1265-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1265-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Hoseini, Bibi Leila and jafarnejad, Farzane and Mazlom, seyed reza and Foroghipour, mohsen and karimimouneghi, hosei}, title = {Midwifery Students\' Satisfaction with Logbook as a Clinical Assessment Means in Mashhad University of Medical Sciences, 2010}, abstract ={Introduction: Although the majority of student assessments in medical sciences relates to their clinical competencies, adopting an assessment method which fulfills students’ satisfaction has always been a great challenge. In recent years logbooks have been used in the clinical evaluation of midwifery students in Mashhad University of Medical Sciences. So, the present study determines students' satisfaction with this approach. Methods: This descriptive, cross-sectional study was conducted on all 34 eligible midwifery students in school of nursing and midwifery of Mashhad University of Medical Sciences. Data gathering tool was a researcher–constructed questionnaire with confirmed validity and reliability. The questionnaire included 23 items covering nine domains and used Likert scale. Data were analyzed through descriptive statistical indices as well as T test, correlation and multiple regression analysis. Results: The mean score for students' satisfaction with logbook was 62.7 ±15.5 (of 100). The lowest satisfaction score was related to the domain of "interest in logbook method" (57.8 ±24.5) and the highest one was "conformity to educational goals" (71.1 ±14.9) (of 100). Most of the students agreed that logbook is fair (55.9%), objective (64.7%) and in conformity with educational goals (61.8%). However, only 44.1% of them were interested in using this method. Overall, 38.3% of the students were satisfied with logbook and 26.5% were dissatisfied and the rest were in between. Conclusion: Most of the students were satisfied with logbook, but less than half of them were interested in utilizing it. This could be due to insufficient ability of logbook in assessment and promoting of clinical skills from the students' view point. Thus, we may improve the students' satisfaction level by revising logbook and combining it with some other methods of clinical evaluation in order to cover its weak aspects according to students' views.}, Keywords = {Clinical Evaluation, Logbook, Students\' satisfaction, Assessment, }, volume = {11}, Number = {8}, pages = {933-941}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رضایت‌مندی دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از ارزشیابی بالینی به روش دفترچه ثبت مهارت‌های بالینی، سال 1389}, abstract_fa ={مقدمه: اگرچه بخش عمده ارزشیابی دانشجویان علوم پزشکی، ارزشیابی بالینی است، اما یافتن روش مناسب که مورد رضایت دانشجویان باشد همیشه چالش برانگیز بوده است. با توجه به اجرای روش دفترچه ثبت مهارت‌های بالینی در ارزشیابی بالینی دانشجویان مامایی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد در سال‌های اخیر، مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان رضایت دانشجویان انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، دانشجویان مامایی واجد شرایط دانشکده پرستاری و مامایی مشهد (34 نفر) شرکت داشتند. ابزار مطالعه، پرسشنامه روا و پایا پژوهشگرساخته «سنجش رضایت‌مندی» مشتمل بر 23 گویه و 9 حیطه و در قالب مقیاس لیکرت 5 نقطه‌ای بود. رضایت واحدهای پژوهش از روش دفترچه ثبت مهارت‌های بالینی پس از اتمام کارآموزی با پرسشنامه مذکور بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های تی مستقل و رگرسیون خطی چندگانه و همبستگی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: میانگین رضایت‌مندی دانشجویان از «دفترچه ثبت مهارت‌های بالینی»، 5/15±7/62 (از صد) بود. پایین‌ترین نمره رضایت‌مندی مربوط به حیطه علاقه‌مندی به این روش (5/24±8/57) و بالاترین نمره مربوط به حیطه مطابقت آن با اهداف آموزشی (9/14±1/71) (از صد) بود. اکثر دانشجویان، موافق منصفانه بودن(9/55 درصد)، عینی بودن(7/64 درصد) و مطابقت آن با اهداف آموزشی(8/61 درصد) بودند و فقط 1/44 درصد به استفاده از این روش علاقه‌مند بودند. درمجموع، 3/38 درصد دانشجویان از روش «دفترچه ثبت مهارت‌های کارورزی» راضی، و 5/26 درصد ناراضی بودند و بقیه در طیف بین این دو قرارداشتند. نتیجه‌گیری: اکثر دانشجویان از «دفترچه ثبت مهارت های بالینی» رضایت داشتند، لیکن کمتر از نیمی از آنان به استفاده از آن علاقه‌مند بودند که شاید به علت توانایی ناکافی این روش در سنجش و ارتقای مهارت‌های بالینی از دیدگاه دانشجویان باشد. شاید با اصلاح برخی جوانب «دفترچه ثبت مهارت های بالینی» و ترکیب آن با برخی روش های دیگر به منظور پوشاندن حیطه‌های مورد ضعف این روش از دیدگاه دانشجویان، بتوان در جهت افزایش رضایت آنان گام برداشت.}, keywords_fa = {ارزشیابی بالینی، دفترچه ثبت مهارت‌های بالینی، رضایت‌مندی دانشجویان، ارزیابی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1536-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1536-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Khatibi, Raz and Ghadermarzi, Mahmood and Yazdani, Shahram and Zarezadeh, Yadollah}, title = {Assessment of the Relation between Students\' Gender and Their Scores on Selecting Confidence Choices in Confidence-Based Exams}, abstract ={Introduction: There are various ways such as confidence-based exams to eliminate lucky guesses on a multiple choice question test. In this study the relation between students’ gender and their score on selecting confidence choices in confidence based exams was assessed. Methods: This was a descriptive retrospective study. It was done on all of the medical students taking Biochemistry course during 2007-2010 in Kurdistan University of Medical Sciences. Data was extracted from files of end-semester confidence based course exams. Finally, the data were analyzed using SPSS and the specified software for confidence-based exam analysis. Results: Mean of the students' confidence level was higher in female students than male ones. Comparisons of confidence level mean in both genders were different and this difference was significant (p=0.047). Conclusion: Results of this study showed that female students answer to confidence based questions with higher confidence than male ones, and this can be because of the different psychological characteristics of the genders.}, Keywords = {Confidence Based Assessment, Gender, Students’ Score, Test Behavior}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {926-932}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رابطه جنسیت با نمره دانشجویان در انتخاب گزینه‌های اطمینان در آزمون‌های مبتنی بر اطمینان}, abstract_fa ={مقدمه: راه حل‌های مختلفی مانند ارزیابی مبتنی بر اطمینان برای فائق آمدن بر معضل پاسخ به گزینه‌ها بر اساس شانس در آزمون‌های چندگزینه‌ای وجود دارد. از طرف دیگر، احتمال تاثیر عواملی از جمله جنس دانشجو در نحوه پاسخ‌دهی به آزمون‌های مبتنی بر اطمینان نیز مطرح است. در این مطالعه ارتباط جنسیت با نمره دانشجویان در انتخاب گزینه‌های اطمینان در این آزمون‌ها مورد سنجش قرار گرفت. روش‌ها: این مطالعه توصیفی گذشته نگر بر روی تمام دانشجویان پزشکی درس «بیوشیمی 1» را طی سالهای 1386 لغایت 1389 در دانشگاه علوم پزشکی کردستان گذرانده بودند صورت پذیرفت. داده ها از بانک ازمون‌های مبتنی بر اطمینان بیوشیمی که در انتهای ترم به تمام این دانشجویان داده شده بود استخراج شد. در نهایت اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار آزمون‌های مبتنی بر اطمینان و تستهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین سطح اطمینان به دست آمده در دانشجویان مؤنث بیشتر از دانشجویان مذکر بود و مقایسه میانگین سطح اطمینان در دو جنس با کنترل نمره آزمون مبتنی بر اطمینان اختلاف معنادار داشت (047/0p=). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دانشجویان دختر با اطمینان بیشتری به سؤالات پاسخ می‌دهند که این مسأله می‌تواند به دلیل تفاوت خصوصیات روانشناختی میان دو جنس باشد.}, keywords_fa = {آزمون مبتنی بر اطمینان، جنسیت، نمره آزمون، رفتار آزمون}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1493-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1493-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {DarvishGhadimi, Fereshteh and Roudbari, Masou}, title = {Teaching Styles of Faculty Members in Schools Affiliated with Iran University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: This research was performed to determine the University lecturers’ teaching styles at Iran University of Medical Sciences. The study could help introduce the importance of the faculty members’ knowledge on different teaching styles and its promotion and also to focus on the importance of using appropriate teaching styles. Methods: In this descriptive cross-sectional study, all non-clinical faculty members at Iran University of Medical Sciences completed a translated and self-administrated teaching style inventory with a four-point Likert scale in the second semester of the academic year 2010. The data was analyzed using descriptive and Chi2 test and according to the questionnaire guidelines. Result: The majority of the faculty members preferred to present concepts as applied and also encouraged deep learning, cooperative learning, and cognitive processing. Also, there was no significant relationship between teaching styles and their school type, teaching experience, and academic rank. Conclusion: According to the results of the study, and faculty preferences on teaching styles, it is recommended that more attention is paid to the teaching-learning interactions, in terms of accommodation of teaching styles to students’ learning styles.}, Keywords = {Teaching styles, Faculty member, Students, Medical Sciences.}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {917-925}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {سبک‌های تدریس اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به اهمیت و نقش سبک‌های تدریس در میزان یادگیری و رضایت‌مندی دانشجویان، این مطالعه با هدف بررسی سبک‌های تدریس اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران به منظور ارتقای آگاهی اساتید از سبک‌های تدریس و توجه بیشتر به کاربرد سبک تدریس مناسب انجام گرفت. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، پرسشنامه ترجمه‌شده و خودایفای سبک تدریس در اختیار تمامی اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در نیمسال دوم سال تحصیلی 89-88 قرار داده شد. هر مدرس با توجه به سبک تدریس خود در کلاس درس تئوری، به هر یک از گزینه‌های پرسشنامه نمره‌ای بین1 تا 4 را داد. پرسشنامه‌ها با استفاده از روش‌های آماری توصیفی، آزمون کای دو و دستورالعمل پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: اکثریت اعضای هیأت‌علمی دانشکده‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی ایران، ارائه مفهوم به صورت کاربردی، یادگیری عمقی، پردازش شناختی به صورت اجرایی و فعالیت‌های مشارکتی را ترجیح می‌دهند. هیچگونه ارتباط معناداری بین سبک تدریس با دانشکده محل تدریس، سابقه تدریس، و مرتبه علمی به دست نیامد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و ترجیح سبک‌های خاص تدریس، پیشنهاد می‌شود به تطابق سبک‌های تدریس با سبک‌های یادگیری دانشجویان و یا به عبارتی به تعامل تدریس-یادگیری توجه بیشتری شود.}, keywords_fa = {سبک تدریس، اعضای هیأت علمی، دانشجویان علوم پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1408-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1408-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Khaghanizade, Morteza and Malaki, Hasan and Abbasi, Mahmood and Abbaspour, Abbas and Mohamadi, Ess}, title = {Faculty-Related Challenges in Medical Ethics Education: A Qualitative Study}, abstract ={Introduction: Medical ethics education is a key subject in medical occupations, as learning ethics is fundamental for their relationship with patients. Teachers are of the most important elements in medical ethics education, because they are one of the most important factors of forming the morality and the professional character in students. The aim of this study is to explain challenges and problems which threaten the medical ethics education. Methods: Fourteen medical ethics teachers of universities of medical sciences in Tehran took part in this qualitative content analysis study performed in year 2010. Data was collected through semi-structured interviews and analyzed via content analysis approach (Mayring method). Results: The analysis of participants’ interviews led to the extraction of three themes as follows: 1)professional capability of medical ethics teachers 2)medical ethics education using active teaching methods and 3)the gap between teaching in theory and practice. Each of these themes includes several major and minor classifications, each describe a specific aspect of existing challenges in medical ethics teaching related to the teachers. Conclusion: Results indicate that medical educators in general and medical ethics teachers in particular, haven’t been efficient enough in moral development of students. Therefore, short-term professional teaching courses on medical ethics and active teaching methods are suggested to be held for all medical teachers. Besides, all medical teachers are recommended to be obliged to, as behavioral models, facilitate moral and professional development of their students in practice.}, Keywords = {Medical Education, Medical Ethics, Medical Ethics Teachers, Moral Development, }, volume = {11}, Number = {8}, pages = {903-916}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {چالش‌های آموزش اخلاق پزشکی مرتبط با اساتید‌: مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش اخلاق پزشکی در مشاغل گروه پزشکی موضوعی کلیدی است، زیرا اساس رابطه آنان با بیماران، یادگیری اخلاق است. اساتید یکی از عناصر مهم آموزش اخلاق پزشکی به شمار می‌روند، و از عوامل مهم شکل‌دهنده شخصیت اخلاقی و حرفه‌ای دانشجویان هستند. هدف این مطالعه تبیین چالش‌ها و مشکلاتی است که آموزش اخلاق پزشکی را تهدید می‌کند. روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش کیفی، از نوع تحلیل محتوی است. چهارده نفر از اساتید اخلاق پزشکی دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران در سال 1389 در این مطالعه شرکت داشتند. ‌داده‌ها از طریق مصاحبه نیمه‌ساختارمند جمع‌آوری و با رویکرد تحلیل محتوای کیفی (روش مایرینگ)، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها با مشارکت‌کنندگان در مطالعه، منجر به استخراج سه درون‌مایه: 1-توانایی تخصصی اساتید اخلاق پزشکی 2-آموزش اخلاق پزشکی با روش‌های تدریس فعال 3- فاصله آموزش تئوری از عمل گردید. هر کدام از این درون‌مایه‌ها، شامل چندین طبقه اصلی و فرعی است که جنبه‌ای خاص از چالش‌های موجود در آموزش اخلاق پزشکی مرتبط با اساتید را توصیف می‌کنند. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن است که اساتید پزشکی به طور اعم و اساتید اخلاق پزشکی به طور اخص نتوانسته‌اند نقش کلیدی خود را در ارتقا و رشد اخلاقی دانشجویان ایفا کنند. بدین منظور پیشنهاد شده است دوره‌های آموزش تخصصی کوتاه مدت اخلاق پزشکی و روش‌های تدریس فعال برای همه اساتید پزشکی برگزار گردد و همه اساتید پزشکی موظف شوند، با بهره‌گیری از الگوهای رفتاری، زمینه ظهور صلاحیت‌های اخلاقی و حرفه‌ای را به صورت عملی در دانشجویان فراهم نمایند.}, keywords_fa = {آموزش پزشکی, اخلاق پزشکی, اساتید اخلاق پزشکی, رشد اخلاقی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1434-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1434-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {NezamianPourjahromi, Zahra Nezamian and GhafarianShirazi, Hamidreza and Ghaedi, Hossein and Momeninejad, Mohsen and MohamadiBaghmolaee, Masood and Abasi, Ali and Sharifi, Bahm}, title = {The Effectiveness of Training Courses on “How to Work with DC Shock Device” for Nurses, Based on Kirkpatrick Model}, abstract ={Introduction: Due to the increasing development of science and technology in today’s world and updates in organizational factors, staff development becomes more essential. An educational program could be considered effective if it could appropriately change in participants’ knowledge and behavior. The aim of this study is to assess the training course of working with ECT (DC Shock device) for nurses based on the Kirkpatrick’s model. Methods: This evaluation study is based on the Kirkpatrick’s model, in which the efficacy of training course of working with ECT to nurses is assessed. A volunteer sample of 160 nurses participated in the project with informed consent. The training course was evaluated concerning four areas including reaction, learning, behavior, and outcome then the overall efficacy rate of the course was calculated. Data was collected through researcher- made questionnaires whose validity and reliability were confirmed in a pilot study. Data was analyzed by Student t-test. Results: The mean scores of participants’ reaction(first level in Kirkpatrick model) to the content, instructor and facilities were 4.3±.35, 4.8±.41, and 4.1±.27,out of 5, respectively. The desirability rates (mean scores) for the four levels were: reaction (4.4±.45), learning (4.35±.24), behavior (3.85±.18), and the impact (4.33±.18). The mean of overall desirability rate of this course was 4.16±.41. Conclusion: The training course of working with ECT for nurses resulted in favorable outcomes in the three evaluated levels of reaction, learning and behavior, and was able to develop efficient changes in the impact level.}, Keywords = {In-service education, Program Evaluation, Effectiveness, Nurse, Kirkpatrick model.}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {896-902}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {اثربخشی دوره آموزش کار با دستگاه الکتروشوک به پرستاران بر اساس مدل کرک پاتریک}, abstract_fa ={مقدمه: در دنیای امروز با توجه به گسترش روزافزون علم و تکنولوژی، و به روز شدن عوامل سازمانی، توسعه آگاهی و مهارت‌های نیروی انسانی شاغل در سازمان‌ها ضرورت بیشتری یافته است. یک برنامه آموزشی اثربخش است اگر بتواند تغییرات لازم را در شرکت‌کنندگان ایجاد نماید. هدف این مطالعه ارزشیابی دوره آموزش کار با دستگاه الکتروشوک به پرستاران بر اساس مدل کرک پاتریک است. روش‌ها: این مطالعه از نوع ارزشیابی برنامه براساس مدل کرک پاتریک است، که در آن اثربخشی دوره آموزش کار با دستگاه الکتروشوک به پرستاران ارزشیابی شده است. 160 نفر از پرستاران با رضایت آگاهانه در طرح شرکت کردند. دوره آموزش بر حسب حیطه‌های واکنش، یادگیری، رفتار و نتیجه، ارزشیابی گردید و میزان اثربخشی دوره بر مبنای 5 محاسبه شد. داده‌ها به وسیله پرسشنامه‌های محقق ساخته‌ای که کارایی و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی بررسی و تأیید شده بود جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون Student t تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میانگین نمره مطلوبیت عوامل در سطح واکنش شامل: محتوی 35/0±3/4، مدرس 41/0±8/4، امکانات 27/0±1/4 از 5 بود. میانگین مطلوبیت حیطه‌های: واکنش 45/0±4/4 ، یادگیری24/0±35/4، رفتار18/0±85/3، و نتایج 18/0±33/4 بود. میانگین مطلوبیت کلی دوره آموزشی 41/0±16/4 برآورد گردید. نتیجه‌گیری: دوره آموزشی کار با دستگاه الکتروشوک به پرستاران، عوامل سه گانه واکنش مطلوب داشته و توانسته تغییرات مؤثر در حیطه‌های چهارگانه ایجاد نموده و اثربخشی مناسب داشته باشد.}, keywords_fa = {آموزش ضمن خدمت، ارزشیابی برنامه، اثربخشی، پرستار، مدل کرک پاتریک}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1384-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1384-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {MortazHejri, Sara and Jalili, Mohammad and Labaf, Ali}, title = {Setting Standard Threshold Scores for an Objective Structured Clinical Examination using Angoff Method and Assessing the Impact of Reality Chacking and Discussion on Actual Scores}, abstract ={Introduction: A variety of standard setting methods are used worldwide for medical examination acceptance scores while standards of most exams in our country are pre-determined fixed scores which are set without any scientific methodolgy. The aim of this study is to determine minimum pass level for a pre-internship objective structured clinical examination using Angoff method in Tehran University of Medical Sciences. Methods: After designing the questions for examination, a panel of eleven faculty members was formed. These judges were asked to individually estimate the probability that a borderline student would pass each station. The mean of all stations estimated by judges was considered as the standard for the whole exam. This procedure was repeated twice more after sessions of discussion between judges and checking students’ real scores. Results: The individual standard for the whole test was 49.15 while it turned to 49.90 after discussion and finally 51.52 after checking the real scores of students. The change of standard of the whole test after checking real scores was significant compared to individual standard (p=0.02). It showed no significant difference compared to the second standard. The rates of passing students according to the three standards were respectively 67.6%, 64.8% and 58.1% which showed a significant reduction in the third compared to the first one. Conclusion: Angoff method was used in this study to set standard for an OSCE. According to the findings of the study, it seems to be a credible and reliable procedure, especially when group discussion and reality check are used.}, Keywords = {Standard setting, Angoff, objective structured clinical examination, OSCE, Competence assessment, Student Assessment}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {885-894}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تعیین نمره حد نصاب قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی به روش انگوف و ارزیابی تأثیر بحث و بررسی نمرات واقعی}, abstract_fa ={مقدمه: برای تعیین استاندارد قبولی آزمون‌های پزشکی روش‌های مختلفی در سطح جهان به کار می‌رود اما استاندارد اغلب امتحانات داخل کشور، به صورت نمره‌ای ثابت و قراردادی و بدون استفاده از متدلوژی علمی تعیین می‌شود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین استاندارد قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی در مقطع پیش‌کارورزی دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش انگوف است. روش‌ها: بعد از طراحی سؤالات آزمون، پانلی از داوران متخصص تشکیل شد و 11 داور به صورت مستقل، احتمال قبولی یک دانشجوی مرزی را در هر یک از ایستگاه‌ها برآورد کردند. میانگین احتمالات تمام داوران در تمام ایستگاه‌ها، استاندارد آزمون محسوب شد. این روند دو بار دیگر، پس از برگزاری جلسه بحث بین داوران و بعد از بررسی نمرات واقعی دانشجویان تکرار شد. نتایج: استاندارد انفرادی کل آزمون 15/49، استاندارد بعد از بحث 90/49 و استاندارد بعد از بررسی نمرات دانشجویان 52/51 به دست آمد. تغییر استاندارد کل آزمون بعد از بررسی نمرات واقعی نسبت به استاندارد انفرادی معنادار بود (02/0=p)؛ اما نسبت به استاندارد دوم تفاوت معنادار نداشت. همچنین میزان قبولی بر اساس سه استاندارد به ترتیب 6/67، 8/64 و 1/58 درصد به دست آمد که درصد قبولی سوم نسبت به اول کاهش معنادار داشت (002/0=p). نتیجه‌گیری: در این تحقیق، روش انگوف برای تعیین استاندارد قبولی آزمون عینی ساختارمند بالینی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. بر اساس یافته‌های این مطالعه، نتایج روش انگوف مخصوصاً پس از بحث و بررسی نمرات واقعی نسبتاً روا و پایا هستند.}, keywords_fa = { استاندارد قبولی، آزمون عینی ساختارمند بالینی، انگوف، ارزیابی توانمندی، ارزشیابی دانشجو}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1639-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1639-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Ghavam-Nasiri, Mohammad-Reza and HeshmatiNabavi, Fatemeh and Anvari, Kazem and HabashiZadeh, Azam and Moradi, Mahboobe and Neghabi, GholamReza and Omidvar, Mehr}, title = {The Effect of Individual and Group Self-care Education on Quality of Life in Patients Receiving Chemotherapy: A Randomized Clinical Trial}, abstract ={Introduction: Educating Patients diagnosed with cancer about their disease and treatment is a vital component of their nursing care. Management of treatment side effects and maintaining the quality of life could be achievable only by adequate and organized self-care education. With regards to the importance of the concept of cost-effectiveness in health care providing system, this study aimed to assess the effects of patient education on the quality of life in patients receiving chemotherapy and also to compare these effects between individual patient education and group education methods. Methods: One hundred and two patients with breast, esophagus and stomach cancer referred to Chemotherapy Unit in Omid hospital were randomly assined to two groups: Group teaching and Individual teaching methods. Fifty-one received three individual teaching sessions. Three group teaching sessions were conducted for the other fifty-one patients. All subjects were interviewed by the same interviewer three times (before the first chemotherapy, second and third session) using EORTC QLQ-C30 quality-of-life questionnaire. Results: The mean age of the two groups were 46/6± 3/9 and 48/7±1/32 in the individual and group teaching groups, respectivly. Using repeated measure test, we observed a significant difference in the quality of life scores over time between the two groups (p=0.02, F=3.7). However, this effect was only evident after the third chemotherapy course. Conclusion: Group teaching could maintain quality of life better than individual teaching over time. Health care providers could use these two methods interchangeably according to institute condition and the patients' needs and preferences.}, Keywords = {Patient Education, Quality of life, Cancer, Oncology Nursing, Self-care, Chemotherapy}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {874-884}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه تأثیر آموزش خود مراقبتی به روش فردی و گروهی بر کیفیت زندگی بیماران تحت شیمی‌درمانی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش به بیماران به بیماران تحت شیمی‌درمانی بخشی جدا نشدنی از مراقبت‌های پرستاری است که در دستیابی به نتایج مطلوب درمانی نقش مهمی دارد. با توجه به مفهوم هزینه- اثربخشی در ارائه مراقبت‌های بهداشتی درمانی، این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر آموزش به بیمار به روش فردی و گروهی بر کیفیت زندگی بیماران تحت شیمی‌درمانی مراجعه‌کننده به مرکز شیمی‌درمانی بیمارستان امید در طی سال‌های 85 تا 87 انجام شد. روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی شاهددار تصادفی است. تعداد 102 بیمار مبتلا به سرطان مری، معده و پستان مراجعه‌کننده به بیمارستان امید در دو گروه تحت آموزش‌های خود مراقبتی به روش فردی و گروهی قرار گرفتند. برای هریک از بیماران در گروه آموزش فردی سه جلسه آموزش توسط پرستار کارشناس آموزش دیده ارائه شد. بیماران دارای نیازهای آموزشی مشابه نیز در گروه تحت آموزش گروهی سه جلسه آموزش گروهی دریافت کردند. اطلاعات مربوط به کیفیت زندگی با استفاده از نسخه بومی سازی شده EORTC QLQ-C30 و در سه دوره متوالی شیمی‌درمانی (از دوره اول تا سوم) توسط پرسشگر آموزش دیده به روش مصاحبه جمع‌آوری شد. نتایج: میانگین سنی گروه تحت آموزش فردی 9/3±46/46 و گروه تحت آموزش گروهی 23/1±7/48 سال بود. اکثریت بیماران را در هر دو گروه زنان متأهل، خانه‌دار مبتلا به سرطان پستان تشکیل می‌دهد. نتایج آزمون چند متغیره اندازه‌های تکراری (Repeated measures) بین کیفیت زندگی بیماران در طی سه دوره شیمی‌درمانی تفاوت معناداری نشان نداد (94/7, f=4/0p=) اما در مقایسه بین گروهی این تفاوت معنادار بود (70/3, f= 02/0=p). نتیجه‌گیری: تداوم آموزش (فردی و گروهی) در طی سه دوره شیمی‌درمانی منجر به حفظ کیفیت زندگی بیماران در سطح قبل از شروع شیمی‌درمانی شد. با توجه به امکانات مؤسسه و شرایط بیماران از این دو روش می‌توان در جای مناسب استفاده نمود.}, keywords_fa = {آموزش به بیمار، کیفیت زندگی، سرطان، پرستاری در سرطان، خود مراقبتی، شیمی درمانی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1552-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1552-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {abedini, zahra and AhmariTehran, Hoda and khorami, ashraf and Heidarpour, Azam}, title = {Nursing students experiences toward evidence-based learning in clinical setting: A qualitative study}, abstract ={Introduction: Evidence-based learning is an effective educational strategy. Assessment of nursing student’s viewpoints about this new method can increase its application. This research was conducted to find out student’s experiences toward evidence-based learning in clinical setting. Methods: This qualitative study was performed by grounded theory method in 2010. Eighteen nursing students were selected by purposeful sampling. Students were asked to use evidence for problem solving in their pediatric internship rotation and report their findings in the morning report sessions. Data was collected by interview and was analyzed using content analysis methods. Results: Five main themes categorized in this research including experiences of thinking, self efficacy, integrating theory and practice, group interaction and problem solving. Conclusion: In attention to positive experience of evidence-based learning, intergrating of this method in clinical nursing education is recommended.}, Keywords = {Evidence-based learning, Nursing ,Students, Education}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {864-873}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تجارب دانشجویان پرستاری از یادگیری مبتنی بر شواهد در محیط بالینی: یک مطالعه کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: یادگیری بر اساس شواهد روشی مؤثر در آموزش دانشجویان است و شناخت دیدگاه‌های فراگیران در زمینه این رویکرد نوین، باعث توسعه کاربرد آن می‌شود. این مطالعه با هدف توصیف تجارب دانشجویان پرستاری از یادگیری مبتنی بر شواهد انجام شد. روش‌‌ها: در این مطالعه کیفی که بر مبنای نظریه پایه در سال 1388 انجام شد، 18 دانشجوی پرستاری به شیوه نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از دانشجویان خواسته شد تا با کاربرد شواهد در دوره کارآموزی پرستاری کودکان به حل مسائل بالینی بپردازند و نتایج کار خود را در گزارش صبحگاهی برای گروه شرح دهند. برای گردآوری داده‌ها از روش مصاحبه استفاده شد و با روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: حاصل تحلیل اطلاعات شناسایی تعداد پنج درونمایه اصلی شامل حل مسأله، خودکارآمدی، تفکر، تعامل گروهی و پیوند مفاهیم نظری و عملی به همراه زیرطبقات مربوطه بود. نتیجه‌گیری: با توجه به تجارب مثبت دانشجویان از یادگیری مبتنی بر شواهد، کاربرد آن در تدریس دروس رشته پرستاری پیشنهاد می‌شود.}, keywords_fa = {یادگیری مبتنی بر شواهد، پرستاری، دانشجویان، آموزش}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1753-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1753-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Karimian, Zahra and Kojouri, Javad and Lotfi, Farhad and Amini, Mitr}, title = {Higher Education Administration and Accountability the Necessity of Autonomy and Academic Freedom from Faculties’ Viewpoint}, abstract ={Introduction: Originality and dynamism of university activities calls for a democratic atmosphere and considered as a supporting principles for faculties. Giving autonomy to universities is a fundamental policy to enhance their responsibility, accountability, and dynamism. Hence, this study is an endeavor to investigate the autonomy and academic freedom situation in university from the viewpoints of faculty members. Methods: Study population included 550 faculty members in Shiraz University of Medical Sciences. According to Morgan tables, a sample size of 230 faculties was selected from different schools. Academic freedom, the effect of international policies, and university independence were measured through a researcher-designed questionnaire including 15 close questions in 4 points Likert scale. The score for each item was calculated out of 100. The questionnaire’s validity was verified by experts and the reliability was approved by Cronbach's Alpha (91%). Results: The mean scores for main domains were: university’s autonomy (81.3±21.3), the effect of international policies (76.9±20.5), and academic freedom (73.3±21.6). Among the items, lack of university’s financial independence and its reliance to governmental budget (85.6), the effect of international politics on international academic associations (79.1), the effect of political attitude of university managers on academic atmosphere (76.9), continuous changes of programs after management changes (76.5) were factors which showed the highest mean scores respectively. Conclusion: Regarding the importance of academic freedom and autonomy in accountability and the growth of creativity and innovation in university, this subject should be considered more than ever. Besides, according to strategic management and planning and establishment of monitoring system and systematic accountability could prevent the redundancy resulted from political changes.}, Keywords = {University Administration, Autonomy, Academic Freedom, Accountability, Academic Leadership,}, volume = {11}, Number = {8}, pages = {855-863}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مدیریت دانشگاهی و پاسخ‌گویی؛ ضرورت استقلال و آزادی علمی از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی}, abstract_fa ={مقدمه: اصالت و پویایی فعالیت‌های دانشگاه نیاز به جوی آزاد و دموکراتیک دارد و از اصول پشتیبان اعضای هیأت‌علمی به شمار می‌رود. اعطای استقلال به دانشگاه‌ها نیز سیاستی اصولی برای افزایش مسؤولیت‌پذیری، پاسخ‌گویی و پویایی آن است. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت استقلال و آزادی علمی در دانشگاه از دیدگاه اعضای هیأت‌علمی انجام شد. روش‌ها: جامعه آماری پ‍ژوهش را 550 عضو هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز تشکیل می‌دهند. بر اساس جدول مورگان نمونه‌ای مشتمل بر230 نفر از اعضای هیأت‌علمی به نسبت دانشکده‌های مختلف انتخاب گردید. آزادی علمی، استقلال دانشگاه، و تاثیر سیاست-های خارجی توسط پرسشنامه محقق‌ساخته با 15 سؤال بسته پاسخ در مقیاس لیکرت مورد سنجش قرار‌گرفت و نمره هر گویه از 100 محاسبه گردید. روایی پرسشنامه توسط صاحب‌نظران و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 91/0 تأیید شد. نتایج: میانگین نمره اختصاص یافته به حیطه های اصلی شامل استقلال دانشگاه‌ها(3/21±3/81)، تأثیر سیاست‌های خارجی (5/20±9/76)، و آزادی علمی (6/21±3/73) بود. در بین گویه‌ها عدم استقلال مالی دانشگاه و وابستگی به بودجه دولتی (6/85)، تأثیر روابط سیاسی بر روابط علمی بین‌المللی (1/79)، تأثیر نگرش‌های سیاسی مدیران دانشگاهی بر فضای علمی (9/76)، تغییر مداوم برنامه‌ها بعد از تغییرات مدیریتی (5/76) از جمله مواردی بودند که بیشترین میانگین مشکلات را به خود اختصاص دادند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با توجه به اهمیت آزادی و استقلال علمی در پاسخ‌گویی و رشد خلاقیت در دانشگاه، این مسأله باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. همچنین توجه به برنامه‌ریزی و مدیریت استراتژیک و استقرار سیستم پایش و پاسخ‌گویی نظام‌مند می‌تواند از بسیاری از دوباره کاری‌های ناشی از تغییرات سیاسی جلوگیری نماید.}, keywords_fa = {مدیریت دانشگاهی، استقلال، آزادی علمی، پاسخ‌گویی، رهبری دانشگاهی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1358-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1358-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Haghani, Fariba and Sadeghi, Narges}, title = {Reflective Practice in Nursing Care}, abstract ={Introduction: Reflective practice is a generic term for intellectual and affective activities that create new understanding and appreciation of experiences. Various studies have emphasized on the benefits of reflection in nursing. This article reviewed benefits and barriers of reflective practice in nursing. Methods: In this review article, library references, some scientific databases (Elsevier, pub med and sid) was search using following keywords reflective learning, reflective practice and nursing care. Related articles published during 1995-2010 were retrieved. Results: There has been an increasing interest in reflective practice in nursing. Nursing literature mentioned its importance specifically to reduce theory-practice gap. Although, everyone can be reflective, educators must not assume students know how to reflect. Students require guidance about how to be reflective. Conclusion: However, reflecting is an intentional and skilled activity that requires analyzing actions and making judgments about its effectiveness. Nurses could be empowered through reflective practice that provides them better understanding, and motivation for changes and quality improvement.}, Keywords = {reflective practice, reflective learning, nursing care}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1511-1518}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عملکرد تأملی در مراقبت‌های پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: عملکرد تأملی، یک اصطلاح کلی برای فعالیت‌های ذهنی و عاطفی است که منجر به فهم جدید از تجارب می‌گردد. در مطالعات مختلف تأکید زیادی، بر استفاده از تأمل در پرستاری شده است. در این مقاله سعی شده فواید و موانع عملکرد تأملی در پرستاری مورد بررسی قرارگیرد روش‌ها: مقاله حاضر نوعی مقاله مروری است که با جستجوی منابع کتابخانه‌ای و بانک‌های اطلاعات علمی و با استفاده از موتورهای جستجوگر در مقالات منتشر شده در سایت‌های pubmed-sid -elsevier در سال‌های 1995 تا 2010 با استفاده از واژه‌های عملکرد تأملی، یادگیری تأملی و مراقبت‌های پرستاری انجام گردیده است. نتایج: اخیراً علاقه زیادی به عملکرد تأملی در پرستاری ایجاد شده است. در متون پرستاری یک توافق کلی در مورد اهمیت تأمل در پرستاری وجود دارد مخصوصاً این که باعث کم شدن فاصله بین تئوری و عمل می‌گردد. اگر چه هرکسی توانایی انجام تأمل را دارد اما مربی‌ها نباید مبنا را بر این قرار دهند که دانشجویان روش انجام تأمل را می‌دانند بلکه آنان نیازمند راهنمایی در این زمینه هستند. نتیجه‌گیری: به طور کلی،عملکرد تأملی یک فعالیت عمدی و ماهرانه است که نیازمند توانایی تجزیه تحلیل یک عملکرد و قضاوت در مورد مؤثر بودن آن است تا جایگزین مناسب‌تری برای عملکرد انتخاب ‌گردد. پرستاران در طی عملکرد تأملی قادر می‌شوند مراقبت خود را با فهم و آگاهی بهتر و شایسته‌تر ارائه دهند و انگیزه در جهت تغییر و بهبود کیفیت مراقبت کل‌نگر داشته باشند.}, keywords_fa = {عملکرد تأملی، یادگیری تأملی، مراقبت‌های پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2104-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2104-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Avizhgan, Maryam and Mirshahjafari, Ebrahim}, title = {Dignity in Medicine: Emphasis on Dignity of End Stage Patients}, abstract ={Medicine is the most scientific way of humanity, and the most humanistic science. Its Professional communications are important due to its sensitivity and responsibility. One the most emphasized relation is patient’s dignity. Evidence has shown that the correct relationship rarely will establish between physician and end stage patient and this communication is always associated with many shortcomings. This study aimed to address the patient’s dignity, especially in the end stages of life. Definition and nature of dignity, human rights, patient rights, human dignity in medical practice and medical education was discussed. In addition, important issues in patient-centered communication in order to maintain patients’ dignity, especially at the end life (include: accurate information to patients, how to announce bad news, privacy, confidentiality, reliability, choice and decision-making, dealing with requests for inappropriate treatment, euthanasia and unconditional respect) was considered.}, Keywords = {Dignity, patient, medicine, end stage patients}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1496-1510}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {کرامت در طبابت: با تأکید بر حفظ کرامت بیماران در مرحله آخر حیات}, abstract_fa ={طب علمی‌ترین شیوه انسانیت و انسانی ترین علم است لذا حساسیت و مسؤولیت این حرفه ایجاب می‌کند که ارتباطات حرفه‌ای درآن اهمیت ویژه‌ای یابد. از جمله ارتباطاتی که بسیار مورد تأکید است حفظ «کرامت و شان» بیمار است. شواهد نشان داده که به ندرت میان پزشک و بیمار نزدیک به مرگ ارتباط صحیحی برقرار می‌گردد و این برقراری ارتباط همواره با کاستی‌های فراوانی همراه است. هدف این مقاله پرداختن به حفظ کرامت در طبابت به ویژه بیماران در مرحله آخر حیات می‌باشد. ابعاد مورد توجه دراین مطالعه پس از تعریف لغوی و چیستی، کرامت انسان ازنظر قانون اساسی، حقوق بشر و حقوق بیمار، جایگاه کرامت انسان در طبابت و آموزش پزشکی و مواردی که باید در یک ارتباط بیمار محور به منظور حفظ کرامت بیماران به ویژه در پایان حیات مورد توجه قرار گیرد شامل: حقیقت‌گویی، اطلاع رسانی صحیح به بیمار، نحوه اعلام خبر بد، حفظ حریم خصوصی، رازداری، قابل اطمینان بودن، حق انتخاب و تصمیم‌گیری، برخورد با درخواست‌های درمان نابجا، اتانازی و احترام نامشروط می‌باشد.}, keywords_fa = {کرامت، بیمار، طبابت، پایان حیات}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2073-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2073-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Haghani, Fariba and alavi, azam}, title = {Importance of Application of Service-Based Learning in Clinical Nursing Education}, abstract ={Introduction: Clinical education is one of the most crucial parts of nursing education in shaping the professional identity. Successful education in this path requires effective approaches along with update knowledge, clients and patients’ needs. These approaches can provide necessary preparations for learners. Service learning that is aimed to train responsible and accountable students has found new position in the health professionals’ curriculum including nursing. This study aimed to discuss importance of application of service-based learning in clinical nursing education. Methods: This study is a review article. Related books and some database such as SID, Irandoc, Elsevier, Pub Med, Magiran during 1999-2011 were searched using keywords including clinical education, nursing, Service-learning and students. Results: Nurses should have strong leadership skills, management, citizenship commitments and respect to human diversity for entering real action areas. All these capabilities can be achieved in clinical practice as a part of nursing education. It seems that service- based- learning provides opportunities for students’ professional development and clinical competencies. Conclusion: Nursing education authorities can use interactive and participatory strategy such as service- learning for creating more coordination between colleges and hospitals, and converting hospitals to suitable training settings. This can help to reach clinical education goals as more as possible.}, Keywords = {Service- based learning, Clinical-nursing education, students.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1487-1495}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {اهمیت کاربرد یادگیری مبتنی بر خدمات در آموزش بالینی پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش بالینی یکی از مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین بخش‌های آموزش پرستاری است که در شکل‌دهی هویت حرفه‌ای پرستاری نقش اساسی بازی می‌کند. موفقیت در این مسیر مستلزم اتخاذ رویکردهای موثری است که همگام با دانش روز و متناسب با نیازهای نوین مددجویان و بیماران، آمادگی‌های لازم را در فراگیران ایجاد نماید. یادگیری مبتنی بر خدمات با هدف آموزش دانشجویانی با مسؤولیت‌پذیری اجتماعی و آموزش افرادی که قادر به پاسخ دادن به انتظارات جامعه باشند، جایگاه جدیدی در برنامه درسی حرفه‌های بهداشتی از جمله پرستاری پیدا کرده است. هدف از این مطالعه بررسی اهمیت کاربرد یادگیری مبتنی بر خدمات در آموزش بالینی پرستاری است. روش‌ها: مقاله حاضر نوعی مطالعه مروری است که با جستجوی منابع کتابخانه‌ای و بانک‌های اطلاعاتی نظیرSID Iran doc - Elsevier- Ovid – Pub med از سال 1999 تا 2011با استفاده از کلمات کلیدی (آموزش بالین)، (پرستاری)، (آموزش مبتنی بر خدمات) و (دانشجویان) انجام شده است. نتایج: پرستاران بایستی با مهارت‌های قوی رهبری، مدیریت و ارزش‌گذاری برای تنوع بشری و تعهد شهروندی وارد حیطه عملکرد واقعی شوند، همه این توانایی‌ها می‌تواند و باید درون عملکرد بالینی به عنوان یک قسمت از آموزش پرستاری تحقق یابد. به نظر می‌رسد ساختار روش یادگیری مبتنی بر خدمات فرصت‌های را برای توسعه حرفه‌ای و صلاحیت بالینی دانشجویان فراهم نماید. نتیجه‌گیری: مسؤولین آموزش پرستاری برای ایجاد هماهنگی بیشتر بین دانشکده‌ها و بیمارستان، با اتخاذ راه‌حل‌های تعاملی و مشارکتی مانند یادگیری مبتنی بر خدمات و تبدیل بیمارستان‌ها به فضاهای مناسب آموزشی به منظور تحقق هر چه بیشتر اهداف آموزش بالینی دوره پرستاری تلاش بیشتری مبذول دارند.}, keywords_fa = {یادگیری مبتنی بر خدمات، آموزش بالینی،پرستاری، دانشجویان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2090-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2090-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {DehghaniPoudeh, Mostafa and Rafiei, Mortez}, title = {General Physicians’ Educational Needs about Diet Therapy, a Job Analysis Study}, abstract ={Introduction: Although it is obvious that nutrition has a clear impact on incidence, prevention, and treatment of many diseases, it has not been addressed properly in medical education. Therefore, physicians’ educational needs assessment is the first step of improving physicians’ skills in nutrition and diet therapy. Methods: It is a cross-sectional study. In this study, a focus group was hold. Then essential topics for training physicians was developed using the job analysis approach (Including determining the tasks sub tasks skills and items that can be corrected through training). Result: Five main tasks that must be learned were achieved. They were nutritional status assessment, patient’s data analysis, determining the diet suitable for patient’s condition, planning the diet therapy, its implementation, and evaluation. 19 sub tasks were defined for these main duties. Conclusion: There was a well consistency between our findings and earlier studies around the world. These results can be used to raise the nutritional knowledge of general practitioners whether through academic courses included in their curricula, or continuing education programs.}, Keywords = {Educational Need Assessment, General Physicians, Nutrition, Diet Therapy}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1479-1486}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نیاز‌های آموزشی پزشکان عمومی درباره رژیم درمانی یک مطالعه با رویکرد تجزیه و تحلیل شغل}, abstract_fa ={مقدمه: گرچه نقش تغذیه در ایجاد، پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها کاملاٌ مشخص است، لیکن در ایران و بسیاری از کشورهای جهان، آموزش آن در دوره‌های مختلف پزشکی از توجه لازم برخوردار نبوده است. در این راستا، تعیین نیازهای آموزشی، اولین گام ارتقای مهارت پزشکان در رابطه با تغذیه و به ویژه رژیم درمانی است. هدف این مقاله تعیین نیازهای رژیم درمانی در پزشکان عمومی است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، از طریق برگزاری یک جلسه بحث در گروه متمرکز، با اتخاذ رویکرد تجزیه و تحلیل شغل و اجرای گام به گام مراحل آن در امر نیازسنجی، شامل تعیین وظایف، خرده وظایف، مشکلات مهارتی و موارد قابل اصلاح از طریق آموزش و با تشکیل یک گروه متمرکز و نظرخواهی از جمعی از صاحب‌نظران، سرفصل‌های ضروری جهت آموزش به پزشکان، با استفاده از روش جمع‌بندی نظرات تدوین گردید. نتایج: در نتیجه نظرخواهی، تعداد 5 وظیفه به عنوان باید‌های یاد‌گیری حاصل شد که عبارت بود از: بررسی وضعیت تغذیه و آنالیز اطلاعات بیمار، تشخیص نوع رژیم غذایی - درمانی متناسب با بیماری، برنامه‌ریزی جهت تنظیم رژیم غذایی - درمانی، اجرای برنامه و ارزشیابی. جهت این وظایف 19 خرده وظیفه نیز به دست آمد. نتیجه‌گیری: باید‌های یادگیری به دست آمده، با مطالعات مشابه در دیگر مناطق دنیا تا حدود زیادی هم‌خوانی داشت. نتایج این تحقیق می‌تواند در جهت بالا بردن دانش تغذیه‌ای پزشکان عمومی چه از طریق گنجانده شدن در برنامه‌های درسی دوره دانشگاهی پزشکی عمومی و چه در برنامه‌های آموزش مداوم پزشکان مورد استفاده قرار گیرد.}, keywords_fa = {نیازسنجی آموزشی، پزشکان عمومی، تغذیه، رژیم درمانی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1933-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1933-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Moosavi, Setareh and Sharif, Mostafa and Rajaepour, Saeed and Ashoorion, Vahi}, title = {Study of relationship between organizational dimensions climate and acceptance of curriculum innovation (Case study of Isfahan University of Medical Sciences.)}, abstract ={Introduction: Most scholars of educational, organizational climate and curriculum are important Vnvavry is the source of educational innovation. According to deepen and expand the culture of educational innovation as one of the essential needs of educational institutions, major attention to training in this field be.The purpose of this research was to study of relationship between organizational dimensions climate and acceptance of curriculum innovation in Isfahan University of Medical Sciences. Methods: This study was applied one and the research method was descriptive – correlative (survey).Statistical population included all 687 faculty members at Isfahan University of Medical Sciences. 124faculty members at Isfahan University of Medical Sciences were chosen as statistical sample. Research instruments were two questionnaires. A questionnaire for organizational dimensions climate(rules, discipline, democracy, social and cultural factors organizational image, total goal) which designed by Gole(2008) that has 37 questions' questionnaire was for acceptance of curriculum innovation(innovation goals, innovation content, innovation learning – teaching ,innovation evaluation).The reliability of these questionnaires was examined by the view of experts and their validity was calculated by Cranach Alpha and estimated 96%.To analyze data in the level of inferential statistics, multi Regression, Levin and MANOVA were employed. Results: Findings showed that:1) There was positive and significant relation between organizational dimensions climate and acceptance of curriculum innovation.2)There was positive and significant relation between organizational dimensions climate and acceptance of curriculum innovation goals ,curriculum innovation content, curriculum innovation learning – teaching ,and curriculum innovationevaluation.3) There was a significant difference between averages of organizational dimensions climate in terms of university, college, tenure, academic trips grade of academic faculty members at faculty members at Isfahan University of Medical Sciences (p<0.05),4)There was not a significant difference between averages of organizational dimensions climate in terms of sex faculty members at university of Isfahan and faculty members at Isfahan University of Medical Sciences (p<0.05). Conclusion: The effect of organizational climate in educational policies and educational programs, and revised in accordance with the conditions that caused curriculum the new education is inevitable. Requiring faculty members to observe the educational innovations in the teaching process, integrated and convergent approaches in the content of such postings education today.}, Keywords = { Organizational climate, Innovation acceptability, Curriculum innovation, Isfahan University of Medical Sciences.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1466-1478}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رابطه بین میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی و بعدهای جو سازمانی: مطالعه موردی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: از نگاه بیشتر صاحب نظران آموزشی، جو سازمانی مهم‌ترین منبع نوآوری آموزشی ونوآوری‌های برنامه درسی می‌باشد. به عبارتی تعمیق و گسترش فرهنگ نوآوری آموزشی به عنوان یکی از نیازهای ضروری موسسه‌های آموزشی، نیازمند توجه اساسی به امر آموزش در این زمینه می‌باشد هدف ازاین پژوهش مطالعه رابطه بین میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی و بعدهای جو سازمانی از دید اعضای هیأت‌علمی دانشگاه ‌علوم پزشکی اصفهان بود. روش‌ها: در این تحقیق از طرح پیمایشی استفاده گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تشکیل می‌دهند. نمونه آماری پژوهش بخشی از جمعیت اعضای هیأت‌علمی علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان هستند. در انتخاب اعضای هیأت‌علمی از روش نمونه‌گیری طبقه بندی متناسب با حجم استفاده شده است و 174نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. داده‌های مورد نیاز پژوهش از طریق دو ابزار، اسناد و مدارک، پرسشنامه محقق‌ساخته گردآوری شده است. ضریب پایایی هر دو پرسشنامه جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 96/0 به دست آمد. روایی صوری و محتوایی به وسیله متخصصین و کارشناسان برنامه‌ریزی درسی و مدیریت آموزشی مورد تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفته است. نتایج: تحلیل یافته‌های پژوهش نشان داد که: 1) بین بعدهای جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری برنامه درسی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.2) بین بعدهای جو سازمانی (تصویر سازمانی، مردم سالاری، نظم و قانون، تحقق هدف‌های کلی سازمان، عامل‌های فرهنگی – اجتماعی) و میزان پذیرش نوآوری در هدف‌های برنامه درسی در محتوای برنامه درسی، در فعالیت‌های یاددهی -یادگیری، در روش‌های ارزیابی برنامه درسی برنامه درسی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.3) بین میانگین جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری در برنامه درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (سابقه خدمت، نوع دانشکده، مرتبه علمی، سفرهای علمی) تفاوت معنادار وجود دارد و 4) بین میانگین جو سازمانی و میزان پذیرش نوآوری در برنامه درسی با توجه به متغیرهای دموگرافیک (جنسیت) تفاوت معنادار وجود ندارد. نتیجه‌گیری: تأثیر جو سازمانی در تجدیدنظر در سیاست‌های آموزشی و برنامه‌های آموزشی و برنامه‌های‌ درسی کشور براساس تغییر شرایطی که در اثرآموزش جدیداجتناب‌ناپذیر است. الزام اعضای هیأت‌علمی به رعایت نوآوری‌های آموزشی در همه فرآیند‌های آموزشی، همچون کاربست رویکردهای تلفیقی و هم‌گرا در محتوای درسی یکی از ضرورت‌های آموزش امروز است.}, keywords_fa = {جوسازمانی، پذیرش ‌نوآوری، پذیرش ‌نوآوری ‌برنامه‌ درسی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2007-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2007-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {pirhaji, omid and mollabashi, Roya and haghdoost, faraidoon and meidani, mohse}, title = {Medical students\' Study Resources: Books or Notes}, abstract ={Introduction: Given the importance and impact of test resources on medical student’ learning, this study aimed to assess the time devoted to study books and notes during the semester and exam time. Methods: This descriptive-analytic study was conducted on all medical students (120) who were passing internship period at Isfahan University of medical sciences in 2011. Devoted time to study books and notes was determined. Data analysis was done using t test. Results: The mean and standard deviation of time devoted to study book for students who their mean score were above average (15.89±0.96) was 34.61±4.08. This was 23.12±5.30 for students who their mean score were less than average. It had significant difference. Conclusion: The results of this study showed that, students with lower mean score were more interested in studying notes during the semester and test time. Therefore, it is suggested to conduct further studies to investigate the study sources of students in different academic degree levels.}, Keywords = {test, notes, books, medical student}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1461-1465}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {منبع مطالعه دانشجویان پزشکی: جزوه یا کتاب}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به اهمیت و تأثیر نوع منابع امتحانی بر یادگیری دانشجویان، در این مطالعه به بررسی مدت زمان اختصاص داده شده دانشجویان پزشکی به مطالعه جزوه و کتاب در طول ترم تحصیلی و زمان برگزاری آزمون‌هاپرداخته‌ایم. روش‌ها: مطالعه به روش توصیفی – تحلیلی و بر روی تمام دانشجویان مقطع کارآموزی( 120 نفر) دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در فروردین 1390 صورت گرفت. به این منظور، درصد زمان مطالعه دانشجویان در طول ترم تحصیلی و در زمان برگزاری آزمون‌ها که به جزوه و کتاب اختصاص داده شده بود جمع‌آوری شد در پایان با استفاده از آزمون تی مستقل اطلاعات جمع آوری شده تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار درصد حجم مطالعه کتاب در دانشجویانی که معدل کل آنها بالاتر از میانگین نقطه حدایی (96/0±89/15) بود برابر با 08/4±61/34 و این میزان در دانشجویان با معدل کل پایین تر از نقطه‌ جدایی برابر با 30/5±13/23 بود که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود. نتیجه‌گیری. بر اساس نتایج این مطالعه، دانشجویان با معدل پایین تر تمایل کمتری به مطالعه کتاب نسبت به جزوه‌های آموزشی در طول ترم تحصیلی و زمان برگزاری آزمون‌ها دارند. در همین راستا پیشنهاد به انجام مطالعات بیشتری به منظور بررسی منابع مطالعاتی دانشجویان در مقاطع مختلف تحصیلی می‌شود.}, keywords_fa = {آزمون، جزوه، کتاب، دانشجویان پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2087-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2087-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yousefy, Alireza and Sadeghi, Narges and Alavi, Azam}, title = {Suicide and its consequences for the medical education and health systems}, abstract ={Introduction: Although analyzing suicide is related to religion, ethics, social psychology and sociology, its consequences affect medical education and health systems intensively. In this review study, data bases and texts on the subject were reviewed. Suicide is an unacceptable phenomenon in religion and also ethics.Challenging this ever increasing phenomenon requires extensive intersectional cooperation.}, Keywords = {Suicide, Ethics, Education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1453-1460}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {چالش نظام سلامت و آموزش علوم پزشکی با پدیده خودکشی}, abstract_fa ={تحلیل پدیده خودکشی گرچه در حوزه دین، اخلاق و روانشناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی انجام می‌شود، اما عوارض و نتایج آن به شدت نظام سلامت و آموزش پزشکی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مطالعه با استقاده از مرور متون و منابع علمی از پایگاه‌های معتبر اطلاعاتی انجام شده است. پدیده خودکشی به لحاظ دینی و اخلاقی امری نکوهیده و نامقبول است که مقابله با آن مستلزم همکاری بین بخشی وسیع است. نظام‌های سلامت و آموزش پزشکی برای مواجهه با این پدیده شوم و روبه ازدیاد بایستی چاره اندیشی‌های نوینی در سطوح سه گانه مراقبت داشته باشد.}, keywords_fa = {نظام سلامت، آموزش پزشکی، خودکشی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2025-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2025-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {kamali, farahnaz and shakour, mahsa and Yousefy, Alirez}, title = {Peer Assessment in evaluation of Medical sciences students}, abstract ={Introduction: Recently, peer assessment is especially noticed as a progress evaluation method. Although it is a known method, it is a novel method in many countries that they use traditional methods. Then the topic of current review article is peer assessment in medical education. Methods: The documents related to peer assessment, advantages, disadvantages, applications and how use it extracted of articles, books and report of researches in reliable sources. Results: Peer assessment is a comprehensive evaluation of peer student performance and activities. The main aim of using this method was to produce more correspondence to own learning and peer learning. Of advantages for this method might be mentioned like increasing in student perception of his/her learning, encourage students to accept accountability for their learning, give and get feedback, encourage students to deep learning. The peer assessment is used in evaluation for communication skills, professionalism and effective domain. In peer assessment we should notice to some points: determine assessment criteria, discussion between students after peer assessment, confidence of sufficient time and educating it to students. Also we should notice to some limitations like the correlation between characteristics and results of assessment. Conclusion: Peer assessment is an evaluation method, that if it was used correct and proper, it could be an effective method in formative evaluation for some domains of medical education like affective domain. It is necessary, according to the gap in evaluation of these domains of medical education, we use better of this cheap and accessible tool.}, Keywords = {Educational Assessment, Students, Medical Education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1443-1452}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {روش «ارزیابی همتایان» در ارزشیابی دانشجویان علوم پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: در سال‌های اخیر به ارزیابی همتایان به عنوان یک روش ارزیابی پیشرفت تحصیلی توجه ویژه‌ای شده است. ولی با وجود ایان که بسیاری با این روش آشنا هستند، هنوز در بسیاری از دانشگاه‌ها که با روش‌های سنتی ارزیابی استفاده می‌شوند به عنوان یک روش نوین محسوب می‌شود. لذا در مقاله مروری حاضر به بررسی روش ارزیابی همتایان در آموزش پزشکی پرداخته شد. روش‌ها: با بررسی کتب، مقاله‌ها و تحقیقات از منابع معتبر علمی در زمینه آموزش و علوم پزشکی منتشر شده در منابع اطلاعاتی مستندات مرتبط با ارزیابی همتایان، مزایا، معایب، کاربردها و چگونگی اجرای آن استخراج شد. نتایج: ارزیابی همتایان عبارت است از ارزشیابی فراگیر از عملکرد و فعالیت‌های یادگیری همتایان خود. هدف اساسی این روش ایجاد احساس مسؤولیت بیشتر نسبت به یادگیری خود و همتایان است. از مزایای استفاده از این روش می‌توان به افزایش درک فراگیر از سبک یادگیری خود، تشویق فراگیران به مسؤولیت‌پذیری در یادگیری، دادن و گرفتن بازخورد فوری، تشویق فراگیران به یادگیری عمیق اشاره کرد. از ارزیابی همتایان می‌توان در ارزیابی مهارت‌های ارتباطی، تعهد حرفه‌ای و موارد مرتبط با حیطه عاطفی استفاده کرد. در به‌کارگیری ارزیابی همتایان باید به نکاتی توجه کرد: تعیین معیارهای ارزیابی، انجام بحث بین فراگیران، بعد از ارزیابی همتایان، اطمینان از وجود زمان کافی برای انجام این نوع ارزیابی و آموزش چگونگی اجرای آن به فراگیران. همچنین باید به بعضی محدودیت‌های آن مثل ارتباط خصوصیات اخلاقی فراگیر و نتایج ارزیابی و پایایی پایین آن توجه داشت. نتیجه‌گیری: ارزیابی همتایان یکی از ابزارهای ارزیابی است که اگر درست و به جا به کار رود می‌تواند یک روش مؤثر در ارزیابی تکوینی جنبه‌هایی از آموزش بالینی مانند ارزیابی حیطه عاطفی باشد. لازم است با توجه به خلاء موجود در ارزیابی این جنبه‌های آموزش پزشکی از این ابزار ارزان و در دسترس به خوبی استفاده شود.}, keywords_fa = {ارزشیابی، دانشجویان، آموزش پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2097-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2097-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Peyman, Hadi and yaghoobi, monireh and sadeghifar, jamil and sayemiri, kourosh and alizadeh, maryam and yamani, nikoo and MohammadHassanNahal, mkonireh and rostami, azita and yasmi, masou}, title = {Assessment of interpersonal communication skill levels in lecturers of Ilam University of medical sciences: A case study}, abstract ={Introduction: One of the most effective factors on quality of learning is using appropriate communication skills by faculty. Appropriate communicational foundation cause to pass information to students as well. The present study aimed to evaluation interpersonal communication skill levels in lecturers of Ilam University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive-analytic study, 60 lecturers of Ilam University of Medical Sciences with randomly sampling were selected in 2009. Data collection was performed using a questionnaire of Interpersonal Communication skills test. The questionnaire has 34 questions and based on 170 scores. Data was analyzed using SPSS software ver.16 and t test and Pearson correlation. Results: Mean age ± standard deviation of participants was 36.03±7.86 years and 80% were male. Overall, 30% of participants were assistant professor and 45% had more than 5 years educational experiences. Mean score of communication skills of lecturers was 106.53 ± 8.59 that it was significantly associated with their gender (p<0.04). While, this relationship not found for age of lecturers, teaching experiences and their scientific ranking. Conclusion: Based on results, Interpersonal communication skill levels of lecturers study were evaluated average. Conducting of educational workshop on interpersonal communication for lecturers is one of the methods to improve their effective communications which can cause to increasing learning and promoting communicational skills of students.}, Keywords = {communication skills, lecturers, Medical University}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1436-1442}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارزیابی مهارت‌های ارتباطی بین فردی اساتید دانشگاه علوم پزشکی ایلام}, abstract_fa ={مقدمه: یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر کیفیت یادگیری دانشجویان، استفاده مناسب اساتید از مهارت‌های ارتباطی است بستر ارتباطی مناسب، زمینه را برای انتقال بهتر مفاهیم و اطلاعات به دانشجویان فراهم می‌کند. این مطالعه با هدف ارزیابی مهارت‌های ارتباطی بین فردی اساتید دانشگاه علوم پزشکی ایلام صورت گرفته است. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی تحلیلی 60 نفر از اساتید دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1388، با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد آزمون مهارت‌های ارتباطی بین فردی (Interpersonal Communication skills test) انجام گرفت. پرسشنامه دارای 34 سؤال و مبنای نمره 170 است. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون‌های t و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین سنی نمونه‌ها 86/7±03/36 سال بود و80 درصد نمونه‌ها مرد بودند. در مجموع 1/27 درصد نمونه‌ها استادیار و 45 درصد آنان بیش از 5 سال سابقه فعالیت آموزشی داشتند. به طور کلی میانگین نمره مهارت‌های ارتباطی اساتید مورد مطالعه 59/8±53/106بود که این شاخص ارتباط معنی داری را با جنسیت آنان نشان داد (04/0<P)، در حالی که چنین ارتباطی در خصوص سن، سابقه آموزشی و رتبه علمی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، سطح مهارت‌های ارتباطی اساتید مورد مطالعه در حد متوسط ارزیابی شد. برگزاری کارگاه‌های آموزشی یکی از روش‌هایی است که می‌تواند مهارت‌های ارتباطی بین فردی اساتید را ارتقا دهد که این امر به نوبه خود موجب افزایش یادگیری و بهبود مهارت‌های ارتباطی دانشجویان خواهد شد.}, keywords_fa = {مهارت‌های ارتباطی، استاد، دانشگاه علوم پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2091-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2091-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {pirhaji, omid and omid, Athar and haghdoost, faraidoon and oliya, behrooz}, title = {Training Team’s Attitudes Toward The Patient’s Consent To Participate In Clinical Education}, abstract ={Introduction: In educational hospitals, sometimes the patients that seek medical health care are involved in teaching and learning process without enough knowledge about medical students’ skills. This study aimed to examine medical training team’s attitude toward patient's consent to participate in clinical training. Methods: This is a descriptive cross-sectional study conducted at Isfahan University of medical sciences using a researcher-made 12-item questionnaire with 5-point Likert Scale. From the target population including all of the professors and residents of Isfahan University of medical sciences, 61 took part in study. Results: Forty two point five percent of the participants were residents and 57.5% were professors. The overall mean attitude score was 34.9 ±3.03 that was considered moderate. The mean attitude score for professors and residents were 35.58±3.35 and 33.88 ±3.03, respectively which were not significantly different. Most of the participants believed that patients should not be informed about students' ability levels before examination. Conclusion: It seems that the concern of the medical training team about lack of patient cooperation in teaching and learning process results in ignoring in patients' rights in making an informed choice. Conducting further studies in order to find the causes and solutions to improve and upgrade the existing situation is suggested.}, Keywords = {Teacher, Resident, Clinical Education, Patient Consent }, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1430-1435}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نگرش اعضای تیم آموزشی در ارتباط با حق تصمیم‌گیری بیماران برای مشارکت در فرایند‌های آموزشی}, abstract_fa ={مقدمه: در بیمارستان‌های آموزشی گاهی بیمارانی که به دنبال خدمات تشخیصی و درمانی هستند اجبارا و بدون اطلاعات کافی در خصوص سطح توانایی‌های دانشجویان در فرایندهای یاددهی و یادگیری دانشجویان درگیر میشوند. این مطالعه با هدف بررسی نگرش تیم آموزشی نسبت به حق تصمیم گیری بیماران برای مشارکت در فرایند‌های آموزشی انجام پذیرفت. روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1390 با استفاده از ابزار محقق ساخته که حاوی 12 سؤال با مقیاس رتبه‌بندی لیکرت پنج گزینه‌ای بود، انجام پذیرفت. جامعه هدف کلیه اساتید و رزیدنت‌های بیمارستان‌های آموزشی بود که 61 نفر در این مطالعه شرکت کردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس انجام شد. نتایج: از 61 مشارکت‌کننده در مطالعه، 5/42 درصد دستیار و 5/57 درصد عضو هیأت‌علمی بودند. میانگین کلی نگرش 3/3±9/34 بود که در گروه نیمه مطلوب دسته‌بندی شد. بین میانگین کلی نگرش اعضای هیأت‌علمی 35/3±58/35 و دستیاران 03/3±88/33 اختلاف معناداری وجود نداشت (05/0p≥). درصد بالایی از افراد اعلام کردند که بیماران نباید در ارتباط با ویژگی‌های دانشجویان و ماهیت آموزش اطلاع داشته باشند (بیش از 60 درصد). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد نگرانی تیم آموزشی از عدم مشارکت و همکاری بیماران در فرایند یاددهی و یادگیری دانشجویان باعث می‌شود که گاهی حقوق بیماران برای انتخاب آگاهانه نادیده گرفته شود. مطالعات بیشتر جهت یافتن علل و به دنبال آن ارائه راه‌کار برای بهبود و ارتقای وضعیت موجود پیشنهاد می‌گردد.}, keywords_fa = {آموزش بالینی، رضایت بیمار، استاد، دستیار}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2093-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2093-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Abdoli, Samereh and KhajehAli, Tahereh}, title = {Compression the Effect of Clinical Concept Mapping & Nursing Process in Developing Nursing Students’ Critical Thinking Skills}, abstract ={Introduction: Development of critical thinking and clinical education has remained a serious and considerable challenge throughout the nursing educational system in Iran. Education experts believe that effective teaching methods such as concept mapping and nursing process are practical strategies for critical development. Thus, this study was carried out to compare the effectiveness of clinical concept mapping and nursing process in developing critical thinking skills among nursing students. Methods: This is a clinical trial. 41 nursing students who studied in 4th semester at Isfahan University of medical sciences were randomly divided in nursing process, and clinical concept mapping groups. They were asked to prepare a concept map or nursing process for their patient weekly. They were filled The California Critical Thinking Skills (form B) in the first and last day of their course as well as 1 month after study. Data analysis was done using t-test and ANOVA. Results: The results indicated that the students within the clinical concept-mapping group had not developed in any of the 5-fold critical thinking skills. There was no significant difference between their scores (in the first and last day of their course as well as 1 month after study). On the contrary, the results showed that the students’ critical thinking skill in the nursing process group had developed in inference and inductive thinking throughout the study. In 1 month after study, there was a significant difference between the mean score of this group’s critical thinking skills. In the two groups, in each point of study, the total mean of critical thinking scores were not statistically significant. Conclusion: Even though it is impossible to draw a definite conclusion due to sample size and time limitation, the present evidence indicated that nursing process could be more effective in critical thinking development. Further research with more time can be useful for evidence-based decision-making.}, Keywords = {Clinical concept mapping, Critical thinking skills, Nursing process, Nursing students}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1420-1429}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه تأثیر نقشه‌کشی مفهومی بالینی و فرایند پرستاری در توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: ارتقای آموزش بالین و تفکر انتقادی در عرصه نظام آموزش علوم پزشکی کشور همچنان به عنوان چالشی جدی و در خور توجه باقی مانده است. صاحب‌نظران آموزشی معتقدند که جایگزینی روش‌های تدریس اثربخش در آموزش بالینی نظیر نقشه‌کشی مفهومی بالینی با فرایند پرستاری می‌تواند یکی از راه‌کارهای عملیاتی در جهت توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی در دانشجویان پرستاری باشد. بنابراین این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر نقشه‌کشی مفهومی بالینی و فرایند پرستاری در توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه تجربی از نوع کار آزمایی بالینی است. نمونه‌ها شامل 41 دانشجوی پرستاری روزانه ترم 4 دانشکده پرستاری و مامایی اصفهان بودند که به طور تصادفی در دو گروه فرایند پرستاری و نقشه‌کشی مفهومی بالینی قرار گرفتند. از دانشجویان در هر دو گروه خواسته شد تا در طی کارآموزی هر هفته یک نقشه مفهومی یا یک فرایند پرستاری برای فرد مبتلا به بیماری تهیه کنند. همچنین دانشجویان در روز اول، آخر و یک ماه بعد از کارآموزی به عنوان مبنایی برای اندازه‌گیری مهارت‌های تفکر انتقادی به سؤالات آزمون مهارت‌های تفکر انتقادی کالیفرنیا- فرم ب در مدت 45 دقیقه پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس با داده‌های تکراری استفاده شد. نتایج: یافته‌ها حاکی از آن بود که دانشجویان شرکت‌کننده در گروه نقشه‌کشی مفهومی بالینی در هیچ یک از ابعاد 5 گانه مهارت‌های تفکر انتقادی شامل تحلیل، استنباط، تفکر استقرایی و قیاسی و ارزشیابی توسعه نداشته‌اند و تفاوت آماری معناداری بین امتیازات روز اول، آخر و یکماه بعد از کارآموزی وجود نداشت. در مقابل یافته‌ها نشان داد که مهارت تفکر انتقادی دانشجویان گروه فرایند پرستاری در ابعاد استنباط و استدلال استقرایی در طول مدت پژوهش افزایش یافته است و تفاوت معناداری بین میانگین کلی امتیاز مهارت‌های تفکر انتقادی در این گروه یک ماه پس از مطالعه وجود دارد. این در حالی است که میانگین کلی تفکر انتقادی در دو گروه بلافاصله و یک ماه پس از کارآموزی از نظر آماری معنادار نبوده است. نتیجه‌گیری: هرچند با توجه به زمان و تعداد محدود دانشجویان شرکت‌کننده در مطالعه، نتیجه‌گیری قطعی در خصوص اثربخشی فرایند پرستاری و نقشه‌کشی مفهومی بالینی امکان پذیر نیست، اما شواهد موجود حاکی از آن است که فرایند پرستاری در مقایسه با نقشه‌کشی مفهومی بالینی در توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری مؤثر تر بوده است. به نظر می‌رسد لزوم انجام تحقیقات بیشتر در مدت زمان طولانی تر می‌تواند به تصمیم‌گیری مبتنی بر شواهد کمک نماید.}, keywords_fa = {نقشه‌کشی مفهومی بالینی، فرایند پرستاری، مهارت‌های تفکر انتقادی، دانشجویان پرستاری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1946-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1946-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Shakour, Mahsa and Yamani, Nikoo and Jouhari, Zahr}, title = {Students and Teachers’ View about Educational Regulation Related to Continuing Education without Entrance Exam}, abstract ={Introduction: In recent years, ministry of health and medical education has approved a regulation for accepting top students for postgraduate courses without entrance exam that leads to many critiques and discussions. This article addressed students’ and teacher’s view about this regulation. Methods: This was a qualitative study at school of nursing and midwifery, Isfahan University of medical sciences. Data collection was done through semi-structured interviews. Undergraduate students in 7th and 8th semester (who were not eligible for acceptance without entrance exam), postgraduate students and faculty members were selected using purposeful sampling. Data saturation was achieved with 8 interviews. Results: 3 main themes and 11 subthemes were obtained. They were Justice (selecting only one outstanding student, inappropriate selection criteria, little differences and big outcome, ignoring differences between universities, deserve to be accepted) Ethical problems (destructive competition, bad communication with student who is accepted, negative attitude toward classmates) knowledge improvement (encouraging students in getting knowledge, optimized application of free higher education). Discussion: The most frequent mentioned theme was injustice. However, decision-making for accepting students should be according to the public justice and higher education goals, and it must lead to a perfect policy and decision-making. There is no a standard and obvious strategy for student selection in higher education institutes, and it is hoped to consider the best strategy.}, Keywords = {higher education, Master of Science, justice, university entrance exam, Iran}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1411-1419}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه دانشجویان و اساتید پیرامون آیین‌نامه آموزشی ادامه تحصیل بدون آزمون در مقاطع بالاتر}, abstract_fa ={مقدمه: در سال‌های اخیر وزارت بهداشت آیین‌نامه‌ای در زمینه پذیرش دانشجو بدون آزمون دانشجویان ممتاز در مقاطع بالاتر را تصویب کرده است که منجر به مباحث و انتقادات زیادی شده است. لذا در این مقاله به بررسی آیین‌نامه مذبور از نظر اساتید و دانشجویان می‌پردازیم. روش‌ها: مطالعه کیفی بوده و جمع‌آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه‌ساختارمند انجام گردید. نمونه‌گیری هدف‌مند و از دانشجویان ترم 7 و 8 کارشناسی فاقد شرایط احراز امتیاز آیین‌نامه پذیرش بدون کنکور، دانشجویان کارشناسی ارشد و بعضی اساتید علاقمند دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند. نمونه‌گیری تا رسیدن به اشباع اطلاعات تا 8 نفر ادامه داشت. نتایج: بعد از پیاده شدن مصاحبه‌های انجام شده با دانشجویان و اساتید منتخب و تحلیل آنها، 43کد استخراج شد و 11 تم فرعی و سه تم اصلی استخراج شد: الف) عدالت: انتخاب تنها یک دانشجوی ممتاز، نامناسب بودن معیار معدل، تفاوت‌های جزیی و پیامد بزرگ، عدم توجه به سیستم نمره‌دهی دانشگاه، عدم توجه به سطح دانشگاه محل تحصیل، استحقاق قبول شدن را داشتن. ب) مشکلات اخلاقی: رقابت ناسالم، برخورد نامناسب با پذیرفته‌شدگان، ایجاد حس منفی نسبت به همکلاسی‌ها ج) پیشرفت علمی: تشویق دانشجویان به رقابت در کسب علم استفاده بهینه از آموزش عالی رایگان. نتیجه‌گیری: وسیع‌ترین مفهومی که اکثر دانشجویان به آن اشاره داشتند مفهوم بی‌عدالتی بود. و این در حالی است که تصمیم‌گیری در پذیرش دانشجو باید با اهداف آموزش عالی، عدالت اجتماعی و برابری اجتماعی هم‌خوانی داشته باشد و منجر به یک سیاست و تصمیم‌گیری درست شود. با وجودی که یک رویه مشخص استاندارد برای پذیرش دانشجو در همه مؤسسات آموزش عالی وجود ندارد ولی امید است بهترین روش گزینش دانشجو اتخاذ شود.}, keywords_fa = {آموزش عالی، کارشناسی ارشد، کنکور، عدالت، ایران}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2084-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2084-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {mahmoudi, masomeh and mahmoudi, maliheh and sohrabi, ayat and moradi, ali}, title = {Medical Interns’ View about Thesis Process at Isfahan University of Medical Sciences in 2010}, abstract ={Introduction: Thesis is the last part of graduate programs, especially general medicine program, in which students engage in research work related to their academic disciplines, and publish the results of the thesis (according to the existing regulations). Assessment of Interns’ view about existing thesis-related rules can lead to revision and qualitative and quantitative improvement of thesis process (i.e. topic approval, research skills, budgeting, thesis defense, and research line). Methods: This cross-sectional descriptive study was conducted on medical interns who defend their thesis and graduated in 2010. 82 interns were selected through census method. Data gathering was done using a researcher-made questionnaire (alpha cronbach coefficient= 0.86). Data analysis was done using descriptive statistics. Results: The Results showed the mean score of thesis topic approval process in educational group (16.92.06), thesis topic approval process in the research council (10/472/03), research skills (21/023/08), budgeting process (21/114/02), defense process (13/11/38), and research line (7/011/61). Conclusion: Based on the results, most interns had very little satisfaction. It seems that it is necessary to plan some workshops about research methodology, writing proposals, budgeting, writing a thesis and papers for interns.}, Keywords = {intern, approval process, Thesis defenses, Isfahan}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1404-1410}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از مراحل تصویب پایان‌نامه تا دفاع از پایان‌نامه در نیمه اول سال 1389}, abstract_fa ={مقدمه: پایان‌نامه آخرین بخش دوره‌های تحصیلات تکمیلی از جمله دوره پزشکی عمومی است که طی آن کارورزر موظف است در یکی از زمینه‌های رشته‌های تحصیلی خود به انجام کار تحقیقی بپردازد و نتایج آن را به صورت پایان‌نامه، مطابق با آیین‌نامه‌های موجود ارائه نماید. بررسی نظرات کارورزان در خصوص ضوابط و آیین‌نامه‌های موجود می‌تواند موجب اصلاح ضوابط و ارتقای کمی و کیفی امور پژوهشی دانشکده پزشکی و دانشگاه علوم پزشکی گردد. هدف کلی این مطالعه بررسی دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص وضعیت فرآیند تصویب موضوع پایان‌نامه در گروه و شورای پژوهشی دانشکده، کسب مهارت روش تحقیق، بودجه، دفاع و لاین تحقیقاتی بود. روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی بود که در جامعه کارورزان دانشکده پزشکی اصفهان که درنیمه اول 89 از پایان‌نامه خود دفاع نموده و فارغ‌التحصیل شدند انجام شد. نمونه این پژوهش شامل 82 کارورز بود که از طریق روش نمونه‌گیری همه شماری انتخاب گردید. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته با آلفای کرنباخ 86/0 به دست آمد استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد میانگین نمره نظرات کارورزان در مورد فرآیند تصویب موضوع پایان‌نامه در گروه 9/16 با انحراف معیار 06/2، در شورای پژوهشی دانشکده 47/10 با انحراف معیار 03/2، میانگین نمره نظرات کارورزان در مورد فرآیند کسب مهارت روش تحقیق 02/21 با انحراف معیار 08/3، فرآیند بودجه 11/21 با انحراف معیار 02/4 و در مورد فرآیند دفاع 1/13 با انحراف معیار 83/1 و در مورد لاین تحقیقاتی 01/7 با انحراف معیار 61/1 به دست آمد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می‌توان گفت اکثریت کارورزان در مورد فرآیند‌های پایان‌نامه رضایت چندانی نداشتند. لذا برگزاری کارگاه‌های روش تحقیق، نگارش پروپوزال، آشنایی با بودجه، نگارش پایان‌نامه و مقاله‌نویسی جهت کارورزان برای اصلاح روند تهیه پایان‌نامه ضروری است.}, keywords_fa = {کاروزان، مراحل تصویب، دفاع، پایان‌نامه، اصفهان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2033-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2033-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Nasri, Parvaneh and Ashourioun, Vahid and Avizhgan, Maryam and Afshar, Hami}, title = {Relationship between Psychological Profile and Academic Achievement of Medical and Dental Students at Isfahan University of Medical Science}, abstract ={Introduction: it is important to identify factors, which lead to academic achievement and impede academic failure. Some psychological elements including positive and negative perfectionism, anxiety and self-esteem seem to be related to academic achievement. This study aimed to measure relationship between psychological profile and academic achievement of medical and dental students at Isfahan University of medical science. Methods: This research was a descriptive-analytic study. Subjects were all medical and dental students who were volunteered to participate in basic sciences comprehensive exam. PANPS scale, SAS scale and Rosenberg self-esteem scale were used for collection data. Their relations with academic achievement (average score and basic science comprehensive exam score) were studied. Result: Comparing means of negative perfectionism showed that there was significant difference between the second group of medical students and dental students (p=0.01). There were significant negative correlations between negative perfectionism with average score (r=-0/44 p=0/01) and comprehensive exam score(r= -0/40 p=0/02 in dental students). There were significant positive correlations between self-esteem and average score (r=0/37 p=0/03) and comprehensive exam score (r=0/45 p=0/00). Conclusion: The Relationship between psychological profile with academic achievement in medical and dental students is difference. It seems that students' academic achievement is also influenced by other factors.}, Keywords = {academic achievement, psychological profile, medical student}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1395-1403}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارتباط نیم‌رخ روان‌شناختی دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی با موفقیت تحصیلی آنها در دوره علوم پایه در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: شناخت عواملی که منجر به موفقیت و مانع از افت تحصیلی می‌گردد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از جمله مواردی که به نظر می‌رسد با موفقیت تحصیلی ارتباط دارد شامل کمال‌گرایی مثبت و منفی، اضطراب و عزت‌نفس در فراگیران است. این تحقیق با هدف بررسی ارتباط نیم‌رخ روان‌شناختی دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی با موفقیت تحصیلی آنها در دوره علوم پایه در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است. افراد مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه دانشجویان داوطلب شرکت در آزمون علوم پایه دانشکده پزشکی و دندانپزشکی بودند. نمونه‌های این مطالعه شامل 175 دانشجوی پزشکی (در دو گروه 1 و 2) و دانشجوی دندانپزشکی بودند. متغیرهای روان‌شناختی دانشجویان توسط پرسشنامه‌های کمال‌گرایی مثبت و منفی (PANPS)، اضطراب زونگ و عزت‌نفس روزنبرگ بررسی و رابطه آنها با موفقیت تحصیلی (معدل و نمره آزمون علوم پایه) تعیین شد. نتایج: مقایسه میانگین نمرات کمال‌گرایی منفی در سه گروه نشان داد که تنها بین گروه پزشکی2 و دندانپزشکی تفاوت معناداری وجود دارد. بین نمرات کمال‌گرایی منفی با معدل و نمره جامع علوم پایه دانشجویان دندانپزشکی همبستگی منفی معناداری وجود داشت. بین نمرات عزت‌نفس با معدل و نمره آزمون جامع علوم پایه دانشجویان دندانپزشکی رابطه مثبت معناداری وجود داشت. نتیجه‌گیری: ارتباط متغیرهای روان‌شناختی با موفقیت تحصیلی در گروه‌های پزشکی 1 و 2 دندانپزشکی متفاوت است که نشان‌دهنده این نکته است که متغیرهای دیگری علاوه بر این متغیرها می‌تواند بر موفقیت تحصیلی اثر بگذارد}, keywords_fa = {نیم‌رخ روان‌شناختی، موفقیت تحصیلی، دانشجو، پزشکی، دندانپزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2057-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2057-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {alizadeh, maryam and Yamani, Nikoo and Taleqani, Fariba and changiz, Tahere}, title = {Family Nursing Curriculum, a Step toward the Development of Nurse\'s Role in Iran}, abstract ={Introduction: The discipline of family nursing is a specialty in nursing is designed to provide preventive services. Despite the emphasis on family nursing, this curriculum has not been designed in Iran. This study aimed to develop a task-based family nursing curriculum in Iran. Methods: This descriptive study was conducted in 2010 – 2011 in Iran. Curriculum planning was done using need-assessment, regular focus groups, discussion with nursing educators, medical education and curriculum planning specialists, nurses and postgraduate nursing students and medical education students. Results: A task-based curriculum was developed based on the structure of the curriculum, which is recommended in the ministry of health and medical education in four seasons. Its courses were health status, chronic illness, family crisis and mental health, family health, geriatric nursing, research methods and statistics, nurse management, information systems, family and patient education, and family's thesis. Conclusion: This study provided a task-based family nurse curriculum that can be used to run this course in Iran. It is hoped that its implementation can decrease some problems resulting from the prevalence of chronic disease and its complications}, Keywords = {Task-based curriculum, family nursing, curriculum planning, need assessment}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1385-1394}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {برنامه درسی پرستاری خانواده، گامی در جهت توسعه نقش پرستار خانواده در ایران}, abstract_fa ={مقدمه: پرستاری خانواده رشته‌ای تخصصی در پرستاری است که با هدف ارائه خدمات پیشگیرانه طراحی شده است. اگرچه برلزوم وجود این گرایش در رشته‌های تخصصی پرستاری تاکید شده است اما هنوز طراحی برنامه درسی این رشته در ایران انجام نشده است. این مطالعه با هدف تدوین برنامه درسی مبتنی بر وظیفه، جهت رشته پرستاری خانواده در ایران انجام گردید. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در سال 1389- 1390در ایران انجام گردید. تدوین برنامه با استفاده از داده‌های نیازسنجی و با تشکیل جلسات فوکوس گروپ منظم با روش بحث و با حضور اساتید پرستاری، متخصصان آموزش پزشکی و برنامه‌ریزی درسی، پرستاران و دانشجویان تحصیلات تکمیلی پرستاری و آموزش پزشکی انجام گردید. نتایج: نتایج این پژوهش منجر به تدوین یک برنامه درسی مبتنی بر وظیفه گردید که بر اساس ساختار برنامه درسی در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در چهار فصل طراحی شد. دروس دوره شامل: بررسی وضعیت سلامت، بیماری‌های مزمن، بحران در خانواده و سلامت روان، بهداشت در خانواده، پرستاری سالمندی، روش تحقیق و آمار، مدیریت پرستاری خانواده، سیستم‌های اطلاع‌رسانی، کلیات آموزش به خانواده و بیمار و پایان‌نامه است. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر منجر به تدوین برنامه درسی مبتنی بر وظیفه جهت رشته پرستاری خانواده در ایران گردید که می‌توان از آن جهت اجرای این دوره در ایران استفاده نمود. امید است که اجرای این برنامه در ایران بتواند تا حدی مشکلات ناشی از شیوع بیماری‌های مزمن و عوارض ناشی از این بیماری‌ها در خانواده‌ها را کاهش دهد.}, keywords_fa = {برنامه درسی مبتنی بر وظیفه، پرستاری خانواده، برنامه‌ریزی درسی، نیازسنجی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2075-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2075-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Omid, Athar and HaghjuyJavanmard, Shaghayegh and Eghbali, Batool and Hoseini, Marzieh}, title = {General Practitioners and Patients\' Disease in Isfahan: One Step toward Social Accountability}, abstract ={Introduction: Graduated students in healthcare should be competent to be accountable for social needs. This study aimed to determine the most frequent patients' diseases in Isfahan. Methods: This cross-sectional descriptive study was conducted on 64 physicians (general practitioners) in Isfahan. Data gathering was done through valid and reliable questionnaires for determining the frequency of pediatrics, surgical, gynecologic and internal diseases referring GP. Referral times for each disease was determined in 5-point likert scale (rare, sometimes, weekly to monthly, daily to weekly and daily). Results: 28 male and 36 female physicians with mean age of 39.0±7.0 and mean experience of 11.3±5.9 years completed questionnaires. The highest referral times score in measured different areas were common cold, nonsurgical abdominal pain, vaginal discharge and diabetes mellitus respectively. The lowest scores were ariboflavinsis, abscess of pancreas, coriocarcinoma and sarcoidosis respectively. Conclusion: In this study, encounter rate of general practitioners in Isfahan to different diseases was determined. Although these data are useful for decision makers to plan curriculum, but determination of other factors such as severity of less common diseases are necessary.}, Keywords = {encounter, general practitioners, accountable medical education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1376-1384}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {پزشکان عمومی اصفهان و بیماری مراجعین گامی در جهت پاسخ‌گویی به نیاز جامعه}, abstract_fa ={مقدمه: فارغ‌التحصیلان نظام آموزش پزشکی باید توانمندی‌های لازم برای پاسخ‌گویی به نیازهای جامعه را در دوران تحصیل کسب نمایند. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی نسبی مواجهات پزشکان عمومی شاغل در شهرستان اصفهان، در ارتباط با بیماری‌های مختلف انجام شده است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی 64 پزشک عمومی شاغل در شهرستان اصفهان شرکت کردند. پس از تأیید روایی و پایایی 10 پرسشنامه مخصوص تعیین فراوانی مواجهات با بیماری‌های اطفال، جراحی، زنان و زایمان و داخلی این پرسشنامه‌ها توسط پزشکان تکمیل گردید. فراوانی مواجهه به صورت لیکرت پنج گزینه‌ای شامل روزانه، روزانه تا هفته‌ای یک بار، هفته‌ای یک بار، برخی مواقع و بندرت (به ترتیب با نمره 5 تا 1) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: پرسشنامه‌های تهیه شده توسط 28 پزشک مرد و 36 پزشک زن با میانگین سنی 0/7±0/39 و سابقه کار 9/5±3/ 11 سال تکمیل گردید. بیشترین میزان مواجهه در گروه بیماری‌های اطفال، جراحی، زنان و داخلی به ترتیب مربوط به سرماخوردگی، دردهای غیر جراحی شکم، ترشح واژینال و دیابت قندی و کمترین میزان مواجهه نیز به ترتیب مربوط به Ariboflavinsis، آبسه پانکراس، کوریوکارسینوم و سارکوییدوز بود. نتیجه‌گیری: در این مطالعه میزان مواجهات پزشکان عمومی اصفهان با بیماری‌های مختلف مشخص گردید. این اطلاعات می‌تواند به تصمیم‌گیرندگان نظام آموزش پزشکی عمومی در ایجاد تغییرات برنامه درسی متناسب با نیاز جامعه کمک کند؛ اما برای برنامه‌ریزی دقیق‌تر بررسی عوامل دیگر از جمله شدت خطر بیماری‌های کمتر شایع برای حیات بیمار نیز ضروری می‌باشد.}, keywords_fa = {مواجهات، پزشکان عمومی، آموزش پزشکی پاسخ‌گو}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2077-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2077-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Jabarifar, Ebrahim and Khoroushi, Maryam and Shamir, Homeira and Hosseinpour, Kobr}, title = {Graduated Dental Students Self-Assessment of Clinical Competencies at Isfahan in 2011}, abstract ={Introduction: Self-Assessment is one of the final evaluation methods, which is complete formative evaluation. This study aimed to assess clinical competencies of graduated students in Isfahan dental school. Methods: In this descriptive-analytical study, thirty-three graduated students were completed a 93-items questionnaire which was based on ability to carry out independently dental services. Data analysis was done using cronbach’s Alpha, ANOVA, Tukey HSD, Spearman and Chi-Square. Results: The Cronbach’s Alpha of the questionnaire was estimated 0.979. The average ability to carry out independently dental services was 2.92-3.74. Conclusion: Dental students’ competencies were moderate-to-good. There was no significant difference between the skills taught in different parts. In addition, there was no significant difference between male and female graduates.}, Keywords = {Dentistry, Clinical competencies, Education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1359-1365}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {خودارزیابی توانمندی‌های بالینی فارغ‌التحصیلان دانشکده دندانپزشکی اصفهان در سال 1390}, abstract_fa ={مقدمه: خودارزیابی فارغ‌التحصیلان یکی از روش‌های ارزشیابی پایانی که مکمل ارزشیابی‌های تکوینی آموزش دندانپزشکی است. هدف از این مطالعه ارزیابی فارغ‌التحصیلان از میزان توانمندی‌ها و مهارت بالینی دندانپزشکی اصفهان است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی 33 فارغ‌التحصیل دانشکده دندانپزشکی اصفهان در سال 1390 پرسشنامه‌ای با 93 مهارت براساس شاخص توانایی انجام مستقل خدمات دندانپزشکی با مقیاس لیکرت را به طور آزادانه تکمیل کردند. اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آلفای کرونباخ، Anova یک طرفه، آزمون تکمیل‌کننده Tukey HSD، پیرسون تجزیه و تحلیل گردیدند. نتایج: آلفای کرونباخ کل پرسشنامه 979/0 بود. میانگین توانایی انجام مستقل خدمات دندانپزشکی بین 74/3 ـ 92/2 به دست آمد. نتیجه‌گیری: توانایی انجام مستقل خدمات دندانپزشکی توسط فارغ‌التحصیلان در حد متوسط تا خوب گزارش گردید. تفاوت معناداری بین مهارت‌های آموزشی داده شده در بخش‌های آموزش‌دهنده مشاهده نگردید و میزان توانمندی‌های فارغ‌التحصیلان مذکر و مؤنث یکسان بود.}, keywords_fa = {دندانپزشکی، توانمندی‌های بالینی، آموزش.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2069-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2069-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Peyman, Hadi and Sadeghifar, Jamil and Alizadeh, Maryam and Yaghoubi, Monireh and MohammadHassanNahal, Monireh and Yamani, Nikoo and Delpisheh, Ali}, title = {Learning Styles of First Year Nursing and Midwifery Students in Ilam University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Learners have very different learning styles depend on their preference, psychological preparedness as well as physical condition of their senses. Identification of proper learning styles plays an important role for choosing effective teaching methods, transferring concepts, and finally improving education quality. This study aimed to identify learning style of first year nursing and midwifery students in Ilam University of medical science. Methods: In this cross-sectional study, 50 first year nursing and midwifery students at Ilam University of Medical Sciences were studied, in 2009. Data collection was done using VARK questionnaire. Results: 56% of samples (n=28) were female. 44% (22 students) preferred a single learning style (Uni-modal) and 56% preferred multi-modal learning styles. Students, who preferred only one style, preferred reading/writing style to other styles. While other students who preferred more than one styles, used quad-modal. Conclusion: In this study, the preferred learning styles were reading/writing, aural, kinesthetic and visual, respectively. Determination of desired learning styles of first- semester students can be helpful for choosing appropriate teaching methods by educational groups and faculty members, which lead to achieving educational goals.}, Keywords = {VARK, Learning styles, nursing students}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1350-1358}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {سبک‌های یادگیری دانشجویان سال اول دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایلام}, abstract_fa ={مقدمه: سبک‌های یادگیری فراگیران به فراخور سلیقه‌ها، آمادگی‌های روحی و روانی و نیز شرایط جسمانی آنها در حیطه حواس پنجگانه بسیار متفاوت است. شناسایی و هدایت سبک‌های یادگیری مناسب نقش مهمی را در انتخاب روش‌های یاددهی و انتقال مفاهیم و دانش به فراگیران و نهایتاً اعتلای سطح آموزش ایفا می‌کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین سبک‌های یادگیری دانشجویان سال اول دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایلام صورت گرفته است. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی 50 نفر از دانشجویان سال اول دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1388 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد سبک‌های یادگیری دیداری-شنیداری-خواندن نوشتنی- عملکردی (VARK) استفاده شد. داده‌های گردآوری شده بر اساس راهنمای پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در مجموع56 درصد نمونه‌های مورد بررسی (28n=) دختر بودند. از مجموع 50 دانشجوی مورد مطالعه 22 دانشجو (44 درصد) فقط یک سبک یادگیری(تک سبکی) و 28 نمونه(56 درصد) استفاده از چند سبک یادگیری (چند سبکی) را ترجیح می‌دادند. از بین دانشجویانی که فقط یک سبک را ترجیح می‌دادند سبک خواندن-نوشتن مورد ترجیح دانشجویان بود و از بین دانشجویانی که بیش از یک سبک را ترجیح می‌دادند استفاده از هر چهار سبک یادگیری (VARK) بیشترین درصد را به خود اختصاص داده بود. نتیجه‌گیری: سبک‌های غالب دانشجویان مورد مطالعه به ترتیب خواندن-نوشتن، شنیداری، عملکردی و دیداری بود. تعیین سبک‌های غالب یادگیری دانشجویان در بدو ورود آنان به دانشگاه کمک شایانی را به آموزش دانشکده‌ها، گروه‌های آموزشی و اساتید راهنمای دانشجویان می‌نماید تا با انتخاب روش‌های مناسب تدریس به پیشبرد اهداف آموزشی کمک کنند.}, keywords_fa = {VARK، سبک‌های یادگیری، دانشجویان پرستاری }, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2078-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2078-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Omid, Athar and Pirhaji, omid and Vard, Amir and Yousefi, Ali Reza and Dehghan, Mostaf}, title = {Medical Students\' Attitudes Toward the Patient\'s Consent to Participate in Clinical Training}, abstract ={Introduction: Clinical education will be possible with involving patients in teaching-learning process. One of the patient’s legal and moral rights is patient's right to decide to participate in this process or not. This study aimed to examine medical students’ attitude toward patient's consent to participate in clinical training. Methods: This is a descriptive cross-sectional study conducted at Isfahan University of medical science in 2011. Ninety students who were passing clinical courses in Al-Zahra hospital took part in study. Data collection was done using a researcher-made 12-item questionnaire. Data analysis was done through descriptive and inferential statistics. Results: 55% were female and 45% were male, 58% were apprentices and 34% were interns. There was significant difference between mean attitude of apprentices and interns. Interns’ attitude was good but it was moderate for apprentices (p <0/05). Most students (81/3%) believed that patients should not be informed about students' ability level before examination. Conclusion: Despite a more positive interns’ attitude than apprentices, it is necessary for medical school and faculty members to prepare leaflets in this matter and emphasize on informed consent to improve students’ knowledge and attitudes.}, Keywords = {clinical training, medical students, patient consent, apprentices, interns}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1344-1349}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نگرش دانشجویان پزشکی نسبت به ضرورت کسب توافق بیمار برای مشارکت در آموزش بالینی}, abstract_fa ={ چکیدهمقدمه: آموزش بالینی با درگیر کردن بیماران در فرایند‌های یاددهی و یادگیری دانشجویان فراهم می‌شود. حق بیمار برای تصمیم‌گیری در ارتباط با مشارکت یا عدم مشارکت در این فرایند از حقوق قانونی و اخلاقی بیمار است. این مطالعه با هدف بررسی نگرش دانشجویان پزشکی در زمینه رضایت بیمار برای استفاده آموزشی انجام پذیرفت.روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1390 با استفاده از ابزار محقق‌ساخته که حاوی 12 سؤال با مقیاس رتبه‌بندی لیکرت پنج گزینه‌ای بود، انجام پذیرفت. جامعه هدف کلیه کارآموزان و کارورزان بیمارستان الزهرا(س) بود که 91 نفر در این مطالعه شرکت کردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت.نتایج: از 91 نفر مشارکت‌کننده 56% زن و 44% مرد، 64% کارآموز و 36% کارورز بودند. بین میانگین کلی نگرش در دو گروه انترن و دانشجو تفاوت معنادار وجود داشت به گونه‌ای که نگرش در کارآموزان نیمه مطلوب و در کارورزان مطلوب بود (9/80%) (05/0p<) دانشجویان موافق بودند که بیمار نباید قبل از معاینه از سطح توانایی دانشجویان اطلاع داشته باشد.نتیجه‌گیری: علی‌رغم نگرش مثبت‌تر کارورزان نسبت به کارآموزان، نیاز است دانشکده پزشکی و اساتید با تهیه راهنماهایی در این زمینه و تأکید بررضایت آگاهانه در بهبود بیشتر سطح آگاهی و نگرش دانشجویان اقدام نمایند. واژه‌های کلیدی: آموزش بالینی، دانشجویان پزشکی، رضایت بیمار، کارآموزان، کارورزان}, keywords_fa = {آموزش بالینی, دانشجویان پزشکی, رضایت بیمار, کارآموزان, کارورزان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2070-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2070-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yousefy, Alireza and Azarbarzin, Mehrdad and Ziaee, Elahe sadat}, title = {Euthanasia: A Challenge in Clinical Education}, abstract ={Introduction: Euthanasia is one of the most frequent question and challenging issue in clinical education. This paper aimed to investigate different views in this matter. Methods: This review article was prepared through searching scientific databases and literature that was published during 2000-2011. Results: Considering the ethical and religious principles, current views about euthanasia are different and some sometimes are opposite. Even in the societies that agree to Euthanasia, there are many limitations. Therefore, it seems that answering for the question "Euthanasia Yes or No?" is still a dilemma in medical education. Conclusion: Since there are many limitations for its fulfilling in societies which agree to euthanasia, and considering that not all the conditions can be meet, it seems that answering for the question "Euthanasia Yes or No" is still a dilemma and needs further investigations and studies.}, Keywords = {Euthanasia, Easy death, Medical ethics, Clinical education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1332-1343}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {یوتانازی (مرگ آسان) آری یا خیر؟(چالشی در آموزش بالینی)}, abstract_fa ={مقدمه: یوتانازی (مرگ آسان) از شایع‌ترین سؤالات و در ضمن از بحث‌انگیزترین مباحث در حوزه آموزش بالینی است. این مقاله درصدد بررسی نظریات گوناگون مطرح شده در این زمینه است. روش‌ها : مقاله حاضر نوعی مقاله مروری است که با جستجوی منابع کتابخانه‌ای و بانک‌های اطلاعات علمی و با استفاده از موتورهای جستجوگر در مقالات منتشر شده در سال‌های 2000 تا 2011 انجام گردیده است. نتایج: اظهارنظر در این زمینه با توجه به مبانی دینی و اخلاقی، متفاوت و بعضاً کاملاً مغایر است. حتی در جوامعی که موافقت نسبی بیشتری با یوتانازی (مرگ آسان) وجود دارد محدودیت‌ها و شرایط سختی برای انجام آن وجود دارد، لذا پاسخ آری یا خیر به این سؤال چالش ادامه داری در نظام آموزش پزشکی است. نتیجه‌گیری: با عنایت به این که حتی در جوامعی که با یوتانازی موافق هستند، محدودیت‌های زیادی در زمینه اجرای این روش تعیین شده است و با عنایت به این که نمی‌توان به طور قطع مشخص کرد که آیا همه این شرایط رعایت می‌گردد یا نه لذا به نظر می‌رسد که پاسخ سؤال «یوتانازی آری یا خیر» هنوز در پرده‌ای از ابهام قرار داشته و نیاز به مطالعات و تحقیقات بسیار وسیع تری دارد.}, keywords_fa = {یوتانازی، مرگ آسان، اخلاق پزشکی، آموزش بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2024-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2024-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {DoostiIrani, Mehri and Abolhasani, Shahla and Haghani, Farib}, title = {Comparing Strengths and Weaknesses of Learning Theories}, abstract ={Introduction: Medical education is changing. Therefore, teachers need to evaluate their performance and try to maximize learning. Learning theories can provide insight in this important issue. This study aimed to review the strengths and weaknesses of learning theories including behavioral, cognitive and humanistic theories. Methods: In this study, some literatures related to learning theories including books and articles were selected. Then the selected texts were examined in terms of strengths and weaknesses of learning theories. Results: Results showed that behavioral theories are simple, and easy to use. Learner focused on a clear goal. Cognitive learning theories such as information processing, Gestalt and constructive theories promote critical thinking and problem solving. Therefore, learner can face better to real life. In humanistic learning theory, learner focuses to learn his or her own required things, which their ultimate need is self-actualization. Self-learning is one of the most famous educational principle in this approach which is led to self-direction. Conclusion: Each theory deals with one aspect of learning. Thus, each one has the specific strengths and weaknesses. Instructors and educational planners need to consider these cases for its best application.}, Keywords = {learning, learning theories}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1326-1331}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه نقاط قوت و ضعف تئوری‌های یادگیری}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش در علوم پزشکی در حال تغییر است. بنابراین نیاز است که مدرسان عملکردهای خود را ارزیابی و برای به حداکثر رساندن یادگیری تلاش کنند. تئوری‌های یادگیری می‌تواند دیدگاه هایی در مورد یادگیری فراهم کنند. هدف از این مطالعه بررسی نقاط قوت و ضعف هر یک از تئوری‌های یادگیری شامل تئوری‌های رفتاری، شناختی و انسان‌گرایانه با مرور متون مرتبط است. روش‌ها: در این مطالعه برخی از متون مرتبط با تئوری‌های یادگیری شامل کتب و مقالات انتخاب شدند. سپس متون انتخاب شده از نظر نقاط قوت و ضعف تئوری‌های یادگیری مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تئوری‌های رفتاری ساده هستند، کاربرد آنها آسان است و فراگیر بر یک هدف واضح و مشخص متمرکز می‌شود. تئوری‌های یادگیری شناختی نظیر خبرپردازی، گشتالت و سازنده‌گرایی موجب ارتقای تفکر انتقادی و حل مسأله در فراگیر می‌شوند و فراگیر می‌تواند بهتر با موقعیت‌های واقعی زندگی روبرو شود. در تئوری انسان‌گرایانه تمرکز یادگیری مربوط به نیازهای فرد است که نیاز غایی آن خود شکوفایی و خودیابی است. یادگیری خود-راهبر یکی از مهمترین و مشهورترین اصول آموزشی این رویکرد است که نهایتاً منجر به خود هدایتی در فراگیر می‌شود. نتیجه‌گیری: هر تئوری به یک جنبه از یادگیری می‌پردازد و بنابراین هر کدام دارای نقاط قوت و ضعف خاصی هستند. لازم است مدرسان و طراحان آموزشی به این موارد جهت استفاده بهتر از تئوری‌ها توجه کنند.}, keywords_fa = {یادگیری، تئوری‌های یادگیری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2080-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2080-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Panjehpour, Mojtaba and Ataee, Negar}, title = {Comparison the effectiveness of problem solving method with lecture-based method in the teaching of metabolic biochemistry}, abstract ={Introduction: The importance of biochemistry as a basic subject in biomedical sciences evokes its active learning through motivation of the students. This study aims to compare the effectiveness of , problem solving method with lecture-based method in the teaching of metabolic biochemistry. Method This study was done as a semi-experimental method among 43 nutrition undergraduate students of Isfahan university enrolled in metabolic biochemistry during the second semester at 2009 . After introducing the problem solving method to the students, they made their own group work to study and search about the presented , problem solving method subject (pentose phosphate pathway). A valid questionnaire completed by students was used to evaluate the usefulness and effectiveness of the applied method. The questions were divided in to 3 different fields consist motivation, interest and participating in group work. Student also took part in an exam including two types of questions related to traditional method and PBL. Data analysis was carried out by t-test and Q-square with SPSS software. Results The 83.7 percent of the students appreciated the value and necessity of biochemistry as one of the most important courses of their curriculum. The student's satisfaction of applying flexible educational methods for more effective and better learning is about 88.4%, as well as 66.7% for using , problem solving method. The mean and variance of motivation and interest, learning, and participation in group work were (66+16),( 68+16) and (70 +17), respectively. But any significant difference between student's exam scores in the traditional method and PBL was not seen. Conclusion The results show that implementations of , problem solving methods encourage students’ motivation and improve life-long and active acquired knowledge.}, Keywords = {Biochemistry, metabolic biochemistry, problem solving method, teacher- based}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1318-1325}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه روش آموزشی مسئله محور با روش استاد محور در تدریس بیوشیمی متابولیسم}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به ضرورت و اهمیت درس بیوشیمی برای دانشجویان علوم پزشکی و نیاز به فراگیری عمیق و ماندگار و ایجاد علاقه و انگیزه برای یادگیری آن در این دانشجویان ، مطالعه حاضر به بررسی کاربرد روش مبتنی بر حل مساله و مقایسه آن با روش سنتی تدریس به صورت سخنرانی استاد مدار در این درس پرداخته است. روش ها: دراین مطالعه نیمه تجربی که برای تدریس درس بیوشیمی متابولیسم انجام گرفت، تعداد 43 نفر از دانشجویان ترم دو کارشناسی تغذیه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نیمسال اول سال تحصیلی 1390، شرکت کردند. بدین منظور ابتدا دانشجویان در مورد روش آموزش مبتنی بر حل مساله توجیه شدند و سپس در گروه هایی قرار گرفتند تا بتوانند در مورد مساله مطرح شده که مبحث درسی پنتوز فسفات بود، به تحقیق و مطالعه گروهی بپردازند. ارزیابی ها همچنین به وسیله پرسشنامه هایی که پایایی آنها تایید شده بود و سئوالات آن در سه حیطه انگیزه و علاقه، یادگیری و مشارکت در کار گروهی تقسیم بندی شده و توسط دانشجویان تکمیل شده بودند و همچنین به وسیله یک آزمون، مشتمل بر دو نوع سئوالات مربوط به بخش تدریس به روش سنتی و سئوالات مربوط به بخش مسئله محور، انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش t-test و مربع کا و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت. نتایج: 7/83 درصد از دانشجویان مورد بررسی، بیوشیمی را به عنوان یکی از مهمترین و ضروری ترین دروس در رشته تحصیلی خود می دانستند. میزان رضایتمندی دانشجویان در استفاده از روش های تدریس متنوع در یادگیری بهتر و موثر این درس، برابر با 4/88 درصد بود. میزان رضایتمندی دانشجویان از روش مسئله محور برابر با 7/66 درصد بود و میانگین و انحراف معیار در هر یک از سه حیطه انگیزه و علاقه(16±66)، یادگیری (16±68) و مشارکت در کار گروهی (17±70) به دست آمد. اما از مقایسه میانگین نمرات سئوالات آزمون مربوط به بخش تدریس شده به روش سنتی با سئوالات مربوط به بخش مورد بررسی ، اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: 7/83 درصد دانشجویان ، اهمیت و بنیادی بودن این درس را تایید کرده اند بنابراین یادگیری ماندگار و تفهیمی و ایجاد انگیزه برای فراگیری آن در دانشجویان وابسته ضروری خواهد بود. 4/88 درصد دانشجویان با این نظریه که روشهای متنوع تدریس، یک ضرورت است، موافق بوده اند. نتایج حاکی از آن است که استفاده از روش مبتنی بر حل مساله در ایجاد و افزایش انگیزه و علاقه دانشجویان به درس بیوشیمی و یادگیری عمیق تر آن موثر میباشد.}, keywords_fa = {بیوشیمی،استاد محور، مسئله محور، بیوشیمی متابولیسم، }, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2074-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2074-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Safavi, Mohammadreza and Honarmand, Azim and Omidi, Athar and Shetabi, Hamidrez}, title = {Comparison of different methods of teaching for residents of anesthesiology}, abstract ={Introduction: It is necessary to choose and implement proper teaching and evaluation method for implementing an effective education. This study aimed to evaluate the implementation quality and to determine suitable teaching methods in department of anesthesiology at Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive cross-sectional study, all anesthesiology residents (40) who participated in class in 2011 were selected. Data collection was done through a researcher-made questionnaire. Data analysis was done through descriptive and inferential statistics. Results: The questionnaire response rate was 100 percent. Mean age and duration of medical practice were 34.75±3.9 and 7.6±4.8 years, respectively. 85.5 percent of participants had the high satisfaction with quality of program implementation, 12.5 percent had moderate and 2 percent had poor satisfaction. The most preferred teaching method was lecture along with showing films and PowerPoint presentations and the least one was lecture without film and slide. There was no significant difference between female and male residents regarding to the satisfaction of teaching method and program implementation (P>0.3). Conclusion: Using educational material and active teaching methods involving students in teaching process is effective in learners’ satisfaction and teaching quality.}, Keywords = {Continuing Education, Resident Education, Anesthesiology Resident, Teaching Methods, program evaluation}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1312-1317}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نظرات دستیاران در ارتباط با روش‌های مختلف تدریس در گروه بیهوشی}, abstract_fa ={مقدمه: انتخاب و اجرای روش مناسب تدریس و ارزشیابی به منظور بازنگری در این فرایند برای اجرای یک آموزش اثربخش لازم است. مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی کیفیت برگزاری و تعیین روش‌های مناسب تدریس با استفاده از نظرات دستیاران گروه بیهوشی انجام پذیرفت. روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی – مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1390 با استفاده از ابزار محقق ساخته انجام پذیرفت. جامعه هدف کلیه رزیدنت‌های بیهوشی بودند که 40 نفر در این مطالعه شرکت کردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت. نتایج: میزان پاسخ‌گویی به پرسشنامه 100 درصد بود. میانگین و سابقه طبابت رزیدنت‌ها به ترتیب 9/3±75/34 و 8/4±6/7 سال به دست آمد. رضایت 5/85 درصد از شرکت‌کنندگان از کیفیت برگزاری برنامه‌ها مطلوب، 5/12 درصد رضایت متوسط و 2 درصد رضایت ضعیف بود. بیشترین میزان رضایت از سخنرانی همراه با فیلم و اسلاید(43%) و کمترین رضایت‌مندی از سخنرانی بدون فیلم و اسلاید (6 درصد) بود. تفاوت معناداری بین رزیدنت‌های مرد و زن از نظر رضایت‌مندی روش تدریس و اجرا برنامه وجود نداشت(3/0<P). نتیجه‌گیری: استفاده از مواد آموزشی و روش‌های فعال تدریس که باعث درگیری دانشجویان در فرایند آموزش می گردد در افزایش رضایت‌مندی فراگیران و ارتقای کیفیت آموزش موثر است.}, keywords_fa = {آموزش مداوم، آموزش رزیدنت، رزیدنت بیهوشی، روش‌های تدریس، ارزشیابی برنامه}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2044-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2044-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Omid, Athar and Adibi, Peyman and Bazrafkan, Leila and Johari, Zahra and Shakour, Mahsa and Yousefi, Ali Rez}, title = {A Review on Some Aspects of Patient’ Rights in Clinical Education}, abstract ={Clinical education will be possible with involving patients. Many patients who seek medical and diagnostic care can be involved in clinical training. Therefore, teachers and students need to know the legal aspects of patient involvement and adhere to these aspects in order to attract patients’ participation and satisfaction. This study reviewed the importance and necessity of legal aspects, including patient consent, confidentiality and privacy during clinical education. This article described how to take patient consent for participating in training as well as several measures to maintain patient privacy. Giving informed choices without a threat to the patient is emphasized. Finally, it is suggested to prepare leaflets about how to obtain patient consent and maintain confidentiality to inform teachers and students in this regard.}, Keywords = {clinical education, patient satisfaction, patient rights, confidentiality, choice, privacy}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1299-1311}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مروری بر جنبه‌هایی از حقوق بیمار در آموزش بالینی}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش بالینی با درگیر کردن بیمار در آموزش دانشجویان فراهم می‌شود؛ بسیاری از بیمارانی که به دنبال مراقبت‌های تشخیصی و درمانی هستند برای آموزش دانشجویان به کار گرفته می‌شوند که لازم است اساتید و دانشجویان با اطلاع از جنبه‌های حقوقی بیمار و رعایت آن در این فرصت‌ها، مشارکت و رضایت بیمار را جلب کنند. این مطالعه با مرور اهمیت و ضرورت اجرای این موارد که شامل، رضایت بیمار از استفاده آموزشی و حق حفظ حریم خصوصی و اسرار می‌شود به توضیح نحوه صحیح کسب رضایت بیمار برای مشارکت در آموزش دانشجویان و نکاتی که در این خصوص باید رعایت شود پرداخته است، همچنین تعدادی از اقداماتی که در هنگام درگیری بیمار در آموزش برای حفظ محرمیت وی باید به آنها دقت شود ارائه گردیده و بر دادن حق انتخاب آگاهانه به بیمار بدون هیچ‌گونه احساس تهدیدی، تأکید شده است. در انتها پیشنهاد شده است که باید جزوات راهنما در خصوص نحوه کسب رضایت بیمار و حفظ اسرار وی تهیه شود و اطلاع‌رسانی به اساتید و دانشجویان در این خصوص انجام پذیرد.}, keywords_fa = {آموزش بالینی، رضایت بیمار، حقوق بیمار، رازداری، حق انتخاب، حفظ حریم خصوصی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2026-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2026-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Abolhasani, Shahla and DoostiIrani, Mehri and Haghani, Farib}, title = {Application of Learning Theories in Clinical Education}, abstract ={Introduction: The purpose of education is learning. Several theories have been raised about learning, which have tried to explain how learning occurs. They help teachers to choose teaching methods, prepare learning environment and determine students' activities. Given the importance of learning theories in education, this study aimed to review application of learning theories in nursing education. Methods: In this study, some related published literatures during 2000-2010 were selected using key words including learning, theory and nursing education. Then the selected materials were reviewed for extracting application of learning theories in nursing education. Application of behavioral learning theories, cognitive theories (including Gestalt theory, information processing, Ausubel meaningful learning, constructivism, Bandura's social learning) and adult learning theory in nursing education were discussed in this article. Results: Some applications of behavioral theories are teaching in a sequential, simple to complex pattern teaching the skills using behavioral objectives for determining learning outcomes and assessment and providing teaching plan using the nursing process and nursing care plans and positive reinforcement. Principles of Gestalt theory have been used in mental organization towards simplicity, directed balance and equilibrium, and selective stimulus perception. Writing narratives and portfolio are samples of the application of constructive theory. Role models have been used in social cognitive theory. Based on adult learning theory, learners should be active and taught material should be applicable for them. Conclusion: Each learning theory has the particular application. Nursing educators must apply proper learning theories regarding students' experience and target material.}, Keywords = {learning, theory, nursing, education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1290-1298}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {کاربرد تئوری‌های یادگیری در آموزش پرستاری، مقاله مروری}, abstract_fa ={مقدمه: هدف از هر آموزشی یادگیری است. در مورد یادگیری نظریه‌های متعددی مطرح شده که هر کدام سعی کرده‌اند در مورد چگونگی یادگیری فراگیر توضیحاتی ارائه دهند. نظریه‌های یادگیری به معلم در چگونگی انجام تدریس، انتخاب روش تدریس، آماده سازی محیط یادگیری و تعیین فعالیت دانشجو کمک می‌کند. با توجه به اهمیت نظریه‌های یادگیری در امر آموزش این مطالعه با هدف بررسی کاربرد نظریه‌های یادگیری در آموزش بالینی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه برخی از متون مرتبط با تئوری‌های یادگیری شامل کتب و مقالات از سال 2000 تا 2010 با استفاده از کلمات کلیدی یادگیری، تئوری و آموزش بالینی انتخاب شدند. سپس متون انتخاب شده از نظر کاربرد هر تئوری در آموزش بالینی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه در مورد نظریه‌های یادگیری رفتاری، شناختی (شامل نظریه گشتالت، خبرپردازی، یادگیری معنادار آزوبل، سازندگی، یادگیری اجتماعی بندورا) و نظریه یادگیری بزرگسالان و کاربرد هر یک از آنها در آموزش بالینی بحث شده است. نتایج: نمونه‌های استفاده از تئوری‌های رفتاری در آموزش شامل تدریس در یک الگوی متوالی، ساده تا پیچیده، تدریس کسب مهارت، استفاده از اهداف رفتاری برای تعیین پیامدهای یادگیری و هدایت ارزشیابی، ایجاد طرح تدریس توسط دانشجویان، و کاربرد تقویت مثبت هستند. تئوری گشتالت از تئوری‌های شناختی دارای کاربردهایی نظیر سازمان‌دهی روانی به سمت سادگی، تعادل و نظم هدایت شده، درک انتخابی محرک است. نوشتن حکایات نوشتاری و پورت فولیو نمونه‌ای از کاربرد تئوری سازندگی و مدل نقش کاربرد تئوری شناختی اجتماعی است. بر اساس تئوری یادگیری بزرگسالان فراگیران باید فعال باشند و موارد تدریس شده برایشان کاربرد داشته باشد. نتیجه‌گیری: هر کدام از تئوری‌های یادگیری کاربرد خاصی دارند. اساتید جهت آموزش بالینی باید با توجه به نوع تجارب دانشجویان و مطلب مورد تدریس از تئوری مناسب برای تدریس خود استفاده کنند.}, keywords_fa = {یادگیری، تئوری، بالینی، آموزش}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2049-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2049-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Johari, Zahra and Davati, Ali and Yousefy, Alirez}, title = {Assessment of Medicine Students’ academic Achievement in Shahed University during 1993-2011}, abstract ={Introduction: Continuous evaluation of students' academic achievement in different periods is the basic and inevitable principle for improving the quality of the educational system. Since any change in the planning, management and action for improving quality needs to assess the current situation, this study aimed to assess the educational status of all graduate students at Shahed University. Methods: This cross-sectional study was designed and implemented at Shahed University during 2011-2012. Subjects were all medicine students entered 1993 and graduated in 2011. The checklist has been prepared according to goals. Demographic information and history of students’ academic achievement has been extracted from students’ educational records. All students who have entered this university from 1993 -2003 were assessed. Data analysis was done by descriptive and inferential statistics (T-Test, ANOVA, Pearson correlation). Results: During these 10 years, 46 percent students used the Shahed quota and 54% had free quota. The mean diploma score was 15.86±2.79. Minimum input average was in 1372 and maximum was in 1379. Analysis showed positive correlation between mean diploma score with mean scores of basic sciences, apprenticeship and clerkship. There was inverse correlation between the mean diploma score and the number of probation period. There were significant differences between male and female students’ mean score of diploma, basic Sciences, apprenticeship and clerkship. Girls’ scores were higher than boys’ scores. This difference was observed in frequency of academic probation. Male students had more probation. Conclusion: Institutions are required to review the status of their students and revise necessary items and monitor these revisions. It is essential to pay more attention to students who enter with weak background of secondary school, students who are rejected or have the probation during first years.}, Keywords = {Medical students, Educational process, Shahed University}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1282-1289}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {وضعیت تحصیلی دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد طی سال‌های 1371 الی 1388}, abstract_fa ={مقدمه: یکی از ارکان ضروری و اجتناب ناپذیر بهبود کیفیت نظام آموزشی دانشگاه‌ها، ارزشیابی مداوم وضعیت تحصیلی دانشجویان در دوره‌های مختلف است. از آنجا که هر گونه تغییر در برنامه‌ریزی، مدیریت وعمل جهت بهبود کیفیت نیاز به ارزیابی وضعیت موجود دارد این پژوهش با هدف بررسی روند تحصیلی کلیه دانشجویان فارغ‌التحصیل این دانشکده از بدو تأسیس تا سال 1388 طراحی و انجام گردید. روش‌ها: این مطالعه توصیفی –تحلیلی در سال 1390-1389 در دانشگاه شاهد با استفاده از چک‌لیست تهیه شده براساس اهداف طراحی و اجرا گردیده است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد بوده‌اند که از سال 1371 وارد این دانشگاه شده و تا پایان اسفند 1388 فارغ‌التحصیل شده‌اند. اطلاعات دموگرافیک و سابقه تحصیلی دانشجویان با مراجعه به آموزش و بررسی پرونده‌های دانشجویان تکمیل شده است. پس از ورود اطلاعات به کامپیوتر برای رسیدن به اهداف از آمار توصیفی و تحلیلی (تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده گردیده است. نتایج: از نظر سهمیه قبولی در طی این 10 سال 46 درصد دانشجویان ورودی سهمیه شاهد داشته‌اند و 54 درصد سهمیه آزاد بوده‌اند. از نظر معدل ورودی میانگین کل (معدل دیپلم) دانشجویان 79/2±86/15 بوده است کمترین میانگین ورودی مربوط به سال 1372 وبیشترین میانگین مربوط به سال 1379 بوده است. با انجام آزمون پیرسون همبستگی مثبت بین معدل دیپلم و میانگین نمرات علوم پایه، کارآموزی و کارورزی مشاهده گردید. همچنین همبستگی معکوس بین معدل دیپلم و تعداد مشروطی در دوره دانشجویی مشاهده شد. با انجام آزمون t مستقل مشاهده گردید که بین معدل دیپلم، علوم پایه، کار آموزی و کارورزی دختران و پسران تفاوت معنادار وجود دارد و در همه این موارد نمرات دختران بالاتربوده است. این تفاوت در مورد دفعات مشروطی در دوران تحصیلی نیز مشاهده گردید و پسران دفعات مشروطی بیشتری داشتند. نتیجه‌گیری: مؤسسات بر حسب نیاز باید به بررسی وضعیت روند تحصیلی خود بپردازند و اصلاحات لازم را در آن انجام داده و به موقع اثر اصلاحات را پایش نمایند. توجه بیشتر به دانشجویانی که با سابفه ضعیف وارد می‌شوند و یا در سال‌های اول مردودی یا مشروطی در دروس دارند امری ضروری می‌باشد.}, keywords_fa = {دانشجویان پزشکی,روند تحصیلی,دانشگاه شاهد}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2038-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2038-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {azarbayjani, karim and attafar, Ali and abbasi, saeed and amirnejad, bashir}, title = {Comparing Patients’ and Nurses’ Expectations of Nursing service and Medical Cares in Alzahra Teaching Hospital in Isfahan city}, abstract ={Introduction: Studying patients’ (as consumers) and nurses’ (as care providers) expectations is very important. This study aimed to determine the differences between patients and nurses’ expectations of nursing service and medical cares in Alzahra teaching hospitals in Isfahan. Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted in Isfahan in the second half of 2011. 120 nurses and 114 patients were selected randomly. Data were collected through self-rating questionnaire and data analysis was done through descriptive and inferential (t-test) statistical methods. Results: Results showed significant differences between patients and nurses’ expectations of nursing care. In all dimensions, the mean scores of patients’ expectations were consistently higher than nurses’ mean score. In both group (nurses and patients) the highest rating was related to tangibility. Conclusion: In nurses’ view, the most important item was “Having a clean and tidy appearance” and in patients’ view, it was “Considering the cleanliness and hygiene of the patients'’ room”. Therefore, it is necessary to consider these items to improve the service quality and satisfaction.}, Keywords = {Expectations, Nursing service, Medical cares, Teaching hospital}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1274-1281}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مطالعه مقایسه‌ای انتظارات بیماران و پرستاران از خدمات پرستاری و مراقبت‌های پزشکی در بیمارستان آموزشی الزهرا(س) شهر اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: مطالعه در مورد انتظارات بیماران به عنوان مصرف‌کنندگان خدمات بهداشتی درمانی از یک سو و بررسی انتظارات پرستاران به عنوان ارائه‌دهندگان این خدمات از سوی دیگر، بسیار مورد اهمیت است. از این رو این بررسی با هدف تعیین تفاوت‌های انتظارات بیماران و پرستاران ازخدمات پرستاری و مراقبتهای پزشکی در بیمارستان آموزشی الزهرا(س) شهر اصفهان انجام شده است. روش‌ها: مطالعه حاضر توصیفی مقطعی بوده که در نیمه دوم سال 1390 در شهر اصفهان انجام شد. در این مطالعه 120 پرستار و 114 بیمار با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه خود گزارش‌دهی داده‌ها جمع‌آوری و با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و با بهره‌گیری از آزمون t تحلیل شد. نتایج: نتایج آزمون t در سطح 05/0p< تفاوت معنی داری را میان انتظارات بیماران و پرستاران از خدمات پرستاری نشان داد؛ به طور کلی انتظارات بیماران در تمامی ابعاد مورد بررسی از میانگین انتظارات پرستاران بالاتر بود. همچنین بیشترین نمره برای هر دو گروه بیمار و پرستار به ملموس بودن داده شده است. نتیجه‌گیری: از دیدگاه پرستاران در بعد ملموس بودن در مقیاس انتظارات مهم‌ترین مؤلفه، داشتن ظاهری آراسته و تمیز بود و از دیدگاه بیماران، توجه پرستار به نظافت و بهداشت اتاق دارای بالاترین اهمیت است. بنابراین توجه به این دو گویه به منظور ارتقای کیفیت خدمات و افزایش سطح رضایت‌مندی بسیار ضروری است.}, keywords_fa = {انتظارات، خدمات پرستاری،مراقبت‌های پزشکی، بیمارستان آموزشی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2023-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2023-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yamani, Niko and Firoozabadi, Nasri}, title = {Core Curriculum in Medical Education: Introducing Some Approaches}, abstract ={Introduction: Application of proper approaches as a logical framework for creating core curriculum prevents making additional information in curricula. This study aimed to introduce some useful approaches for determining core curriculum in medical science. Methods: This review study was done by electronic searching (PubMed, ERIC, Google Scholar) as well as manual searching (library resources). Key words were core curriculum, approach and outcome-based curriculum. Results: 105 papers were obtained. 32 cases were eligible according to considered criteria. So far, Curriculum planners have adopted or proposed several approaches for determining core curriculum in medical education. This review introduced some effective approaches in medical education. Conclusion: Curriculum planners need to use effective approaches in medical education in order to provide essential and required content for learners according to community needs. It is necessary for them to consider curriculum revision and reduction of extra curriculum content.}, Keywords = {approach, core curriculum, outcomes-based education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1263-1273}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {برنامه درسی اصلی (Core Curriculum) در آموزش پزشکی: معرفی چند رویکرد}, abstract_fa ={مقدمه: استفاده از رویکردهای مفید به عنوان چهارچوبی منطقی جهت تعیین برنامه درسی اصلی از ایجاد اطلاعات اضافی در برنامه درسی پیشگیری می‌نماید. هدف از این مطالعه معرفی برخی از رویکردهای مفید جهت تعیین برنامه درسی اصلی در علوم پزشکی بوده است. روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که از طریق جستجوی منابع الکترونیکی شامل پاب مد، اریک، گوگل اسکولار و نیز جستجوی دستی منابع کتابخانه‌ای انجام گردید. کلید واژه‌های مورد استفاده شامل برنامه اصلی (core curriculum)، رویکرد (approach) و آموزش مبتنی بر پیامد (outcome based curriculum) بوده است. نتایج: در کل 105 مقاله و مورد به دست آمد که با توجه به شاخص‌های مورد نظر، 32 مورد تحت بررسی و مطالعه قرار گرفت. تاکنون رویکردهای متعددی جهت تعیین برنامه درسی اصلی توسط برنامه‌ریزان درسی در آموزش پزشکی اتخاذ یا پیشنهاد شده است. این مرور برخی از رویکردهای مؤثر در عرصه آموزش پزشکی را معرفی می‌کند. نتیجه‌گیری: لازم است تا برنامه‌ریزان درسی با استفاده از رویکرد‌های مؤثر در آموزش پزشکی، محتوای ضروری و مورد نیاز فراگیران با توجــه به نیازهای جــامعه، و در راستای ارائه خدمات مطلوب به بیماران را فراهم نمایند و بینش نــیاز به بازنگری برنامه درســی و کاهش بار اضافی محتوای برنامه درسی را از دست ندهند.}, keywords_fa = {رویکرد، برنامه درسی اصلی، آموزش مبتنی بر پیامد}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2068-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2068-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Shakour, Mahsa and Bazrafkan, leila and Alizadeh, Maryam and Ghasemi, Mojdeh}, title = {Assessing the Leadership Styles and Effectiveness of Administrators in Isfahan University of Medical Sciences in 1388}, abstract ={Introduction: Achieving the organization goals depend on management and effective leadership styles. This is true in all organizations including academic centers. This study aimed to investigate leadership effectiveness and styles among the middle level managers of Isfahan University of Medical Science. Methods: This descriptive study was conducted on all middle level managers (head or deputy of faculties) of Isfahan University of Medical Sciences. Data collection was done using a questionnaire consisting of three parts: demographic characteristics, Metzcus & Burden’s leadership style questionnaire, and Ramazani’s effective leadership questionnaire. Leadership styles was classified into three categories: liberal (democratic), arrogant (authoritarian or dictator) and consolidated. The principles of effective leadership, based on obtained scores, were described as strong leadership, good leadership, leadership that requires more effort, and poor leadership. Data analysis was done using descriptive statistical methods. Results: Based on results, mean age was 44.9 years, 76% were men, mean work experience was 17.5, management experience was 7 years and mean training duration was less than one month. 87% of managers had postdoctoral degree. 60% of managers were dictator, 26% were consolidated and 13 percent of managers had a democratic leadership style. 84% of managers believed that their leadership is strong, 16 percent believed they are good leaders and none of them believed that their leadership requires more effort or is poor. Conclusion: It seems that current managers were selected based on their degree not they major. For most of them leadership was equal to duty performance. They believed that utility is in higher productivity and they paid less attention to its human aspects. University administrators need to pass formal and informal management courses in order to have an effective leadership and they should not be selected merely based on their academic degree.}, Keywords = {leadership style, Effective Leadership, administrators, university, education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1255-1264}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {سبک رهبری و رهبری اثربخش در مدیران سطوح میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1388}, abstract_fa ={مقدمه: موفقیت سازمان در تحقق اهداف در گرو چگونگی اعمال مدیریت و سبک‌های مؤثر رهبری مدیر است. این امر در کلیه سازمان‌ها از جمله مراکز دانشگاهی صادق است. در تحقیق حاضر با بررسی سبک‌های رهبری و اثربخشی به بررسی رابطه اثربخشی رهبری و سبک رهبری در میان مدیران میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته شد. روش‌ها: پژوهش از نوع توصیفی است و جامعه پژوهش کلیه مدیران سطوح میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (رییس و یا معاون دانشکده) بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای مشتمل بر سه قسمت است: قسمت اول شامل سؤالاتی راجع به ویژگی‌های دموگرافیک قسمت دوم پرسشنامه بررسی سبک رهبری از باردنز و متزکاس و قسمت سوم پرسشنامه بررسی رهبری اثربخش از رمضانی است. سبک رهبری به سه دسته آزادمنشانه و آمرانه و تلفیقی طبقه‌بندی شد و اصول رهبری اثربخش برحسب امتیاز حاصله با عناوین: رهبری قوی، رهبری خوب، رهبری نیازمند به تلاش بیشتر و رهبری ضعیف توصیف ‌گردید. و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: بر اساس نتایج، میانگین سن آزمودنی‌ها 44.9 سال، 76 درصد مرد، میانگین سابقه کار برابر با 17.5 سال و سابقه مدیریت 7 سال و میانگین مدت آموزش کمتر از 1 ماه بود. 87 درصد از مدیران مدرک تحصیلی بالاتر از دکترا داشتند. در بخش دوم بررسی سبک رهبری 60 درصد از مدیران سبک رهبری آمرانه و 26 درصد مدیران سبک رهبری تلفیقی و البته در حد متوسط روبه ضعیف و 13 درصد از مدیران سبک رهبری آزادمنشانه داشتند و در بخش سوم بررسی رهبری اثربخش: 84 درصد رهبری را متناسب با رهبری قوی ارزیابی کرده‌اند و 16 درصد در حد خوب و هیچ یک رهبری خود را نیازمند به تلاش بیشتر و یا ضعیف ارزیابی نکرده بودند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انتخاب مدیران با مرتبه مدارک آنها نه نوع مدارک مرتبط است طوری که 87 درصد مدیران با مدرک دکترا به بالا در شته‌های علوم پزشکی بوده‌اند. اکثراً رهبری را با انجام وظیفه یکسان دانسته و مطلوبیت را در بهره‌وری بیشتر می‌دانند و به جنبه انسانی آن توجه کمتری دارند. مدیران دانشگاه‌ها برای داشتن یک رهبری اثربخش لازم است دوره‌های رسمی و غیر رسمی مدیریت را گذرانده باشند و صرفاً افراد براساس مدارک بالاتر انتخاب نشوند.}, keywords_fa = {سبک رهبری، رهبری اثربخش، مدیران، دانشگاه، آموزش}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2047-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2047-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {doostiirani, mehri and abdoli, samereh and parvizi, soroor and seyedfatemi, naeemeh and amini, masou}, title = {Praxis: a Paradigm for Action Research}, abstract ={Action research is a research methodology with a dual purpose (action and research). Action research as other research approach is led through a paradigm or a philosophical perspective. This article briefly describes paradigm, research paradigm and discuss about “which paradigm (positivism, interpretive, or praxis) does cover action research?”.}, Keywords = {Action research, paradigm, praxis, methodology}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1248-1254}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {پراکسیس: پارادایمی برای اقدام‌پژوهی}, abstract_fa ={مقدمه: اقدام‌پژوهی یک متدولوژی تحقیق با هدف دوگانه (اقدام و تحقیق) است و به عنوان یک روش تحقیق تحت هدایت یک پارادایم یا دیدگاه فلسفی است. این مقاله به طور خلاصه به توصیف پارادایم و پارادایم تحقیق پرداخته و به این مسأله می‌پردازد که اقدام‌پژوهی در کدام پارادایم (اثبات‌گرایی، تفسیری، یا پراکسیس) قرار می‌گیرد.}, keywords_fa = {اقدام پژوهی، پارادایم، پراکسیس، متودولوژی (روش‌شناسی)}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2051-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2051-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Bahrami, Susan and Molakhili, Hamideh and Baghbani, Faezeh and AshrafiRizi, Hassan and Mojiri, Shahi}, title = {Relationship between Non-school Study and Mental Health of Students of Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: The tendency to read and study is one of the most important indicators of growth and development. This is an effective factor for avoiding one-dimensional thinking and developing human talents in various fields. This study aimed to determine the relationship between non-school study and mental health in student s of Isfahan University of Medical Sciences in 2010-2011. Methods: In this descriptive –correlational study, 300 third year students (out of 1054 students) of Isfahan University of Medical Sciences were selected through stratified, randoms ampling. Data gathering tools were a researcher-made questionnaire and general health questionnaire. Content validity of the questionnaire was confirmed .Cronbach's alpha reliability coefficient was calculated 0.86 for researcher-made questionnaire and 0.83 for Goldenberg and Hiller mental health questionnaire. Data analysis was done using descriptive and the inferential (t-test, ANOVA and Tukey test) statistics. Results: The mean of facilitating factors for non-school study was at the intermediate level. The mean of barriers was less than the average level. 53.2 percent had mental health, 44.6 percent had pathological symptoms and2/2percentdid not respond questions related to mental health. Subject shad mental health in term of "somatization" and "depression" sub-scales, and they had pathological symptoms in "social function failure", "anxiety and "insomnia" sub-scales. The correlation coefficient between facilitating factors and mentioned sub-scales(i.e. somatization, anxiety, insomnia, social function failure and depression)was significant (P>0.05). Facilitating factors and somatization, anxiety, insomnia and depression sub-scales had the inverse association. Facilitating factors and social function failure sub-scales were directly associated. The correlation coefficient between barriers and mentioned sub-scales(i.e. somatization, anxiety, insomnia, and depression)was significant (P>0.05). Therefore, there is a direct relationship between barriers and somatization, anxiety and insomnia and depression sub-scales. Conclusion:The ability to study is one-way for improving the thinking and logical thinking ability. Its leasteffect is intellectual system activation. It has a positive impact on the mind, intelligence, thinking, behavior and ethics}, Keywords = {non-school study, mental health, students, university}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1241-1247}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رابطه مطالعه غیر درسی و سلامت روان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: میزان مطالعه و گرایش به خواندن از مهم‌ترین شاخص‌های رشد و توسعه است. مطالعه عامل مؤثری برای جلوگیری از تک بعدی فکر کردن است و زمینه استعدادهای بشر را در ابعاد مختلف فراهم می‌کند. هدف این پژوهش، تعیین رابطه مطالعه غیر درسی و سلامت روان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 89-1388است. روش‌ها: در این پژوهش، توصیفی– همبستگی، جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان سال سوم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان(1054نفر)بودند. با روش نمونه‌گیری به صورت طبقه‌ای، تصادفی، حجم نمونه (300) نفر تعیین شد. ابزار گردآوری داده‌ها دو پرسشنامه محقق‌ساخته و یک پرسشنامه استاندارد (سلامت عمومی g‏eneral health questionnaire) است. روایی پرسشنامه‌ها با استفاده از روایی محتوایی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح توصیفی، درصد توزیع فراوانی، ضریب همبستگی پیرسون و در سطح استنباطی، آزمون t، آزمون ANOVA و آزمون توکی صورت گرفت. نتایج: میانگین عوامل تسهیل‌کننده مطالعه غیر درسی در سطح متوسط و میانگین عوامل بازدارنده مطالعه غیر درسی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان کمتر از سطح متوسطاست. 2/53 درصد از جامعه مورد مطالعه دارای سلامت روان، 6/44 درصد علایم بیمارگونه داشتند و 2/2 درصد از افراد به سؤالات مربوط به سلامت روان پاسخ نداده‌اند. همچنین جامعه مورد مطالعه از نظر خردمقیاس‌های «جسمانی‌سازی» و «افسردگی»سالم و از نظر خردمقیاس‌های «نارسایی عملکرد اجتماعی» و «اضطراب و بی‌خوابی» دارای علایم مرضی هستند. ضریب همبستگی بین عوامل تسهیل‌کننده با خرد مقیاس‌های جسمانی‌سازی، اضطراب و بی‌خوابی، نارسایی عملکرد اجتماعی و افسردگی در سطح 5%≥p معنادار بوده است. بنابراین بین عوامل تسهیل‌کننده و خردمقیاس‌های جسمانی‌سازی، اضطراب و بی‌خوابی و افسردگی رابطه معکوس و با خردمقیاس‌های نارسایی عملکرد اجتماعی رابطه مستقیم وجود دارد. ضریب هم بستگی بین عوامل بازدارنده و خرد مقیاس‌های جسمانی‌سازی، اضطراب و بی‌خوابی و افسردگی در سطح 5%≥p معنادار بوده است. بنابراین بین عوامل بازدارنده و خردمقیاس‌های جسمانی‌سازی، اضطراب و بی‌خوابی و افسردگی رابطه مستقیم وجود دارد. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که بین وضعیت روانی با مطالعه و علاقمندی به آن و نیز بین میزان مطالعه و افسردگی در سطح جامعه رابطه وجود دارد. با مطالعه فرد از مطالبی آگاه می‌شود که قبلاً نمی‌دانست و این می‌تواند باعث آرامش روانی فرد شود و باعث شود که فرد لذت بیشتری از زندگی ببرد.}, keywords_fa = {مطالعه غیر درسی، سلامت روان، دانشجویان، دانشگاه}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2030-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2030-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Masoomi, Rasoul and Yamani, Nikoo}, title = {A Review on Interprofessional Education in Health Professionals’ Training}, abstract ={Introduction: Interprofessional education (IPE) as one of the educational methods has been emphasized in many literature. It is believed that it can increase Interprofessional collaborations and improve the quality of patient care. The purpose of this study was to investigate the concept, teaching- learning process and effectiveness of IPE in health professionals’ training. Methods: This was a review article for doing which we searched the MEDLINE and CINAHL databases as well as Google search engine with appropriate keywords. The retrieved results were limited to review and meta-analysis papers as well as the ones in English language. Results: In total 45 document including articles, books and web pages were reviewed and categorized. First, The concept of IPE was examined from different points of view. Then the theoretical bases, teaching approaches and also teaching and learning factors of IPE were addressed in the next section. And in the final section, the effectiveness of IPE was discussed. Conclusion: In regarding to the role of IPE in increasing knowledge, attitude and skills of healthcare professionals, more attention has to be paid to IPE in Medical Sciences education.}, Keywords = {Interprofessional education, medical education, effectiveness, teaching and learning principles.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1231-1240}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {نگاهی بر آموزش بین‌حرفه‌ای در تربیت کارکنان حیطه سلامت}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش بین‌حرفه‌ای یکی از روش‌های آموزشی است که در متون مختلف، بر استفاده از آن تأکید شده است و اعتقاد بر این است که می‌تواند باعث افزایش همکاری‌های بین‌حرفه‌ای و بهبود کیفیت مراقبت از بیمار شود. هدف از این مطالعه مرور متون مرتبط و استخراج مفاهیم و نکات مورد توجه در آموزش بین‌حرفه‌ای بوده است. روش‌ها: مقاله حاضر یک مطالعه مروری است که از طریق جستجوی غیر‌نظام‌مند پایگاه‌های اطلاعاتی Medline و CINAHL و نیز موتور جستجوی Google انجام گردید. نتایج بازیابی شده به زبان انگلیسی، مقالات مروری و متاآنالیز محدود شد. نتایج: از نتایج بازیابی شده تعداد 45 مدرک که شامل مقاله، کتاب و صفحات وب بود مورد بررسی و دسته‌بندی قرار گرفت. ابتدا مفهوم آموزش بین‌حرفه‌ای از دیدگاه‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. و از آن جا که هر رویکرد آموزشی برای خود مبانی نظری، رویکردهای تدریس و به طور کلی عوامل مربوط به یاددهی و یادگیری دارد در بخش بعدی به اجمال به این مسائل پرداخته شد و در بخش پایانی اثربخشی آموزش بین‌حرفه‌ای مورد بحث قرار گرفت. نتیجه‌گیری: با توجه به نقش آموزش بین‌حرفه‌ای در افزایش دانش، نگرش و مهارت‌های دانشجویان حیطه سلامت، انتظار می‌رود که در آموزش علوم پزشکی مورد توجه بیشتری قرار بگیرد.}, keywords_fa = {آموزش بین‌حرفه‌ای، آموزش پزشکی، اثربخشی، اصول یاددهی-یادگیری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2062-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2062-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {doostiirani, mehri and abdoli, samereh and parvizi, soroor and seyedfatemi, naeemeh and Amini, Massou}, title = {An Umbrella Named Action Research}, abstract ={Action research is a means for creating meaning and promoting understanding of complex social situations, and improving the quality of human interactions and performance in those situations. Action research is one of the words that can be heard now frequently in the educational cycle, but there are several definitions for it. Literature review shows that several writers have referred to this concept and have mentioned several categories of action research. They identify its models, types, approaches, typologies, and taxonomy or action research views. In general, action research is an umbrella that encompasses a range of research traditions and several established methodology. This paper deals with describing them.}, Keywords = {action research, methodology, research tradition}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1223-1230}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {چتری به نام اقدام‌پژوهی}, abstract_fa ={مقدمه: اقدام‌پژوهی ابزاری در راستای ایجاد معانی و ارتقای درک در موقعیت‌های اجتماعی پیچیده، و ارتقای کیفیت تعاملات و عملکرد انسان در آن موقعیت‌ها است. اقدام‌پژوهی یکی از واژه‌هایی است که امروزه به کرات در چرخه آموزشی شنیده می‌شود، اما تعاریف متعددی برای آن وجود دارد. مرور متون نشان می‌دهد که نویسندگان متعددی به این مفهوم اشاره داشته و دسته‌‌بندی‌های متعددی برای ان ذکر نموده‌اند و از مدل‌ها، انواع، رویکردها، تیپولوژی‌ها، تاکسونومی یا دیدگاه‌های اقدام‌پژوهی نام برده‌‌اند. به طور کلی واژه اقدام‌پژوهی چتری است که در بر گیرنده طیفی از سنت‌های تحقیق است، و در زیر این چتر چندین متدولوژی تثبیت شده وجود دارد. این مقاله به توصیف آنها می‌پردازد.}, keywords_fa = {اقدام‌پژوهی، متودولوژی (روش‌شناسی)، سنت تحقیق}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2050-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2050-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Rashidi, Bahman and Avizhgan, Maryam}, title = {Design, Implementation and Evaluation of Electronic Teaching of Practical and Theoretical Histology Courses: a New Experience at Isfahan University of Medical Science}, abstract ={Introduction: Electronic education system using advanced and varied technology tries to improve quality of teaching-learning process. This research aimed to design and implement the new electronic teaching system in histology courses (theoretical and practical) at the Isfahan University of Medical Sciences. Methods: This action research was conducted in department of anatomy and molecular biology on medical students who were studying histology (theoretical and practical) in 2010-2011. Required hardware and software for electronic teaching was provided. All related instructors (8) and some students were interviewed for evaluating this process. Data were analyzed using conventional content analysis. Results: The new electronic system for teaching histology courses (theoretical and practical) was designed and implemented for medical students of basic sciences. Data analysis showed improvement in teaching- learning process. Conclusion: Electronic teaching system as a new mechanism that integrates various learning and teaching methods can lead to more students and teachers’ satisfaction. It can provide flexibility in learning, and using advantages of both methods (e-learning and education system). Therefore, it increases learning. It is suggested as an effective education method in all Universities of Medical Sciences.}, Keywords = {Electronic teaching, Histology, Basic sciences}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1214-1222}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {طراحی، اجرا و ارزشیابی تدریس الکترونیکی دروس بافت‌شناسی عملی و نظری، تجربه‌ای نوین در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: سیستم آموزش الکترونیکی با استفاده از فناوری‌های پیشرفته و متنوع سعی در بهبود کیفیت فرایند یاددهی- یادگیری دارد. این پژوهش با هدف طراحی و اجرای سیستم نوین تدریس الکترونیکی دروس بافت‌شناسی عملی و نظری در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردیده است. روش‌ها: این مطالعه به روش اقدام پژوهی در دانشکده پزشکی در گروه علوم تشریحی و بیولوژی مولکولی در سال تحصیلی 89-88، بر روی دانشجویان پزشکی دوره علوم پایه درس بافت‌شناسی عملی و نظری انجام گرفت. زیر ساخت‌های سخت افزاری و نرم‌افزاری لازم برای تدریس الکترونیکی فراهم گردید. به منظور ارزشیابی این فرایند، با همه مدرسین این درس (8 نفر) و تعدادی دانشجویان تحت مطالعه، مصاحبه شد. تحلیل داده‌ها به روش تحلیل محتوای مرسوم انجام شد. نتایج: طراحی، اجرای سیستم نوین تدریس الکترونیکی برای دروس بافت‌شناسی عملی و نظری، دانشجویان پزشکی دوره علوم پایه انجام شد. نتایج مصاحبه در ارتباط با ارزشیابی این سیستم، حاکی از بهبود فرایند یاددهی و یادگیری بود. نتیجه‌گیری: تدریس الکترونیکی به عنوان یک ساز و کار جدید که روش‌های یادگیری و تدریس متنوعی را با هم ادغام می‌نماید؛ موجب رضایت‌مندی بیشتری در دانشجویان و استادان شده است و می‌تواند با امکان انعطاف پذیری دریادگیری و با قابلیت بهره‌گیری از مزایای هر دو روش آموزش حضوری و الکترونیکی، یادگیری را افزایش دهد. از این رو پیشنهاد می‌گردد به عنوان یک روش ارائه آموزش مؤثر، در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور مورد توجه قرار گیرد.}, keywords_fa = {تدریس الکترونیکی، بافت شناسی، علوم پایه}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2063-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2063-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yamani, Nikoo and ShaterJalali, Mari}, title = {Curriculum Integration, with Emphasis on Integration in Medical Education}, abstract ={Introduction: There are increasing advances in science. Medical science must move with this growing trend. Therefore, it is necessary to change the content and setup of medical education curriculum especially basic sciences courses. This study aimed to review literatures about integration in medical curriculum and to present concepts, importance, types and stages of integration in medical science. Methods: In this review article, Google Scholar, Pub Med, books and journals were search using following key words: curriculum planning, medical education, and integration. Search was limited to published literature during 2000-2011. Fifty articles were obtained through this search strategy. Finally, 31 articles and book reviews were selected and reviewed. Results: Concepts, importance, types, stages, and effectiveness were extracted from selected literature. Generally, integration means creating a whole or combining separate systems into an integrated system. There are two main types of integration (horizontal and vertical integration) in medical education. Integrated learning through learning environment is more emphasized in clinical courses. Harden offers eleven stages to turn a subject-based education to an integrated curriculum Conclusion: Integration is an important strategy and complex concept in medical education. The most appropriate step in integration for a medical school depends on some factors such as existing program, teachers' experience and attitude, medical school and the overall goals of curriculum. Integration of basic and clinical sciences based on body organs lead to increased learning. It is necessary to know that matching and arranging information about an organ is not necessarily equal to the integration for learners. Integration by learners and faculty members is different.}, Keywords = {Integration, Basic science, Clinical, Medical}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1202-1213}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ادغام در برنامه‌های درسی با تأکید بر ادغام در آموزش پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: پیشرفت روزافزون و تصاعدی علوم در دنیا و لزوم همگامی علوم پزشکی با این روند، تغییرات برنامه آموزشی دوره پزشکی عمومی به خصوص دوره علوم پایه را از نظر محتوا و چیدمان به صورت ادغام یافته لازم گردانیده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی متون مختلف درباره ادغام برنامه درسی در علوم پزشکی و ارائه مفاهیم، اهمیت، انواع و مراحل ادغام در علوم پزشکی است. روش‌ها: این مقاله به صورت مروری بوده و با جستجو در پایگاه PubMed و وب سایت گوگل اسکولار (google scholar) و کتب و مجلات معتبر داخلی و خارجی در زمینه برنامه‌ریزی درسی و آموزش پزشکی با کلید واژه‌های integration، ادغام و تلفیق تهیه گردیده است. مقالات منتشر شده در فاصله سال‌های 2000 تا 2011 جستجو شدند. تعداد مقالات به دست آمده با این روش حدود 50 مقاله بود که پس از مطالعه و بررسی حدود 31 مقاله و کتاب از بین آنها انتخاب و بررسی گردید. نتایج: این مطالعه منجر به استخراج مفهوم ادغام، انواع ادغام در آموزش پزشکی، مراحل ادغام و اثربخشی ادغام از دید پژوهش‌های مختلف گردید. به طور کلی ادغام به عنوان تشکیل یک کل یا ترکیب سیستم‌های جدا از هم و ایجاد یک سیستم یکپارچه تعریف می‌شود. دو نوع اصلی ادغام در آموزش پزشکی وجود دارد. ادغام افقی و ادغام عمودی، که در دوره‌های بالینی، یادگیری ادغام یافته از طریق محیط یادگیری، بیشتر مورد تأکید قرار گرفته است.‌ هاردن برای رسیدن از یک آموزش مبتنی بر موضوع به یک کوریکولوم ادغام یافته، طی یازده مرحله را پیشنهاد می‌کند. نتیجه‌گیری: ادغام، یک استراتژی مهم و یک مفهوم پیچیده در آموزش پزشکی است. مناسب‌ترین گام روی نردبان ادغام برای یک دانشکده پزشکی به فاکتورهایی مانند: برنامه موجود، تجربه و نگرش معلمان، دانشکده پزشکی مربوطه و اهداف کلی برنامه بستگی دارد. ادغام علوم پایه و بالینی براساس ارگان‌های بدن منجر به افزایش یادگیری دانشجویان می‌گردد. البته دقت به این نکته که توالی یا تطبیق اطلاعات در دروس و حول یک ارگان، الزاماً معادل ادغام برای فراگیران نبوده و تطبیق محتوای دروس توسط اعضای هیأت‌علمی و دانشجویان متفاوت از هم است ضروری است.}, keywords_fa = {ادغام، علوم پایه، بالینی، پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2052-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2052-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yousefy, Alireza and Changiz, Tahereh and Yamani, Nikoo and Ehsanpour, Soheila and HassanZahrai, Roshanak}, title = {Developing a Holistic Accreditation System for Medical Universities of Iran}, abstract ={Introduction: Accreditation is a quality assurance system in higher education in order to make sure universities meet the minimum accepted standards. In this study, the institutional accreditation system for Iran’s Medical Universities was designed as was ordered by Ministry of Health and Medical Education and with the goal of continuous improvement of quality of education, research and service provision. Methods: The accreditation system was developed through a three stage project, each stage consisting of several steps. In the first stage, several groups investigated the history, methods and standards of accreditation systems in different countries. In the second stage, the accreditation standards and criteria were written using the viewpoints of experts and stakeholders in each area and through consensus in each expert group. In the third stage, in order to achieve national consensus, the standards were sent for 1171 experts and faculty members in 40 medical universities throughout the country. Results: Achieving the consensus of experts from different medical universities and respecting the accepted socio-cultural values as well as the rules and regulation of Islamic republic of Iran, the institutional accreditation standards were developed in 10 areas with 95 standards and 504 criteria. The standards with more than 70% agreement, were considered as “must” standards and the rest as “should” standards. Conclusion: Through compliance with national accreditation standards, the medical universities will play an important role in promoting the health system in the country. Also, the medical universities could have a better position among international societies by establishing the national accreditation system based on the results of this project.}, Keywords = {Accreditation, Institutional Accreditation, Evalution, Medical Universities, Medical Education.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1191-1201}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تدوین سیستم اعتباربخشی مؤسسه‌ای در دانشگاه‌های علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران}, abstract_fa ={مقدمه: اعتباربخشی فرایند کنترل کیفیت و اطمینان در آموزش عالی است که به منظور حصول از احراز حداقل استانداردهای قابل پذیرش است. در این پژوهش سیستم اعتباربخشی مؤسسه‌ای در دانشگاه‌های علوم پزشکی جمهوری اسلامی بر حسب ضرورت و با تشخیص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با هدف حفظ و بهبود مستمر کیفیت آموزش و پژوهش و ارائه خدمات طراحی شد. روش‌ها: تدوین این سیستم طی یک پروژه سه مرحله‌ای که هر مرحله دربرگیرنده چندین گام بود انجام گرفت. در اجرای مرحله اول چند گروه عملیاتی به مرور تاریخچه، روش‌ها و استانداردهای اعتباربخشی در کشورهای مختلف پرداختند. در مرحله دوم استانداردها و شاخص‌ها بر اساس نظریات کارشناسان و استادان و افراد ذینفع در هر حوزه با تشکیل کار گروه تخصصی و به اجماع رسیدن نظرات آنان، تعیین شدند. در مرحله سوم به منظور توافق‌سازی، استانداردهای تدوین شده برای 1171 نفر از اساتید و متخصصین در 40 دانشگاه کشور ارسال گردید.. نتایج: پس از کسب نظر موافق صاحب‌نظران دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور و با مراعات ارزش‌های مورد قبول اجتماعی – فرهنگی کشور و در تناسب با نظام اجرایی و الزامات قانونی جمهوری اسلامی ایران استانداردهای اعتباربخشی مؤسسه‌ای در قالب ده حوزه، 95 استاندارد و 504 شاخص تدوین شد. استانداردهایی که بیشتر از 70 درصد پاسخ‌دهندگان موافق قرار گرفتن آن تحت استانداردهای ضروری بودند، به عنوان استانداردهای ضروری در نظر گرفته شدند. مابقی استانداردها به عنوان استانداردهای ترجیحی قلمداد گردیدند. نتیجه‌گیری: توجه و پیروی از استانداردهای ملی اعتباربخشی، دانشگاه‌های علوم پزشکی نقش مهمی در ارتقای سیستم بهداشتی درمانی کشور ایفا خواهند نمود. همچنین استقرار سیستم اعتباربخشی در سطح ملی بر اساس نتایج این پروژه می‌تواند موجبات پذیرش بیشتر دانشگاه‌های کشور در مجامع بین‌المللی را فراهم نماید.}, keywords_fa = {اعتباربخشی، اعتباربخشی مؤسسه‌ای، استاندارد، ارزشیابی، دانشگاه‌های علوم پزشکی، آموزش پزشکی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2064-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2064-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {azarbarzin, mehrdad and Haghanie, Farib}, title = {Active Learning: An Approach for Reducing Theory-Practice Gap in Clinical Education}, abstract ={Introduction: The gap between theory and practice in clinical fields, including nursing, is one of the main problems that many solutions have been suggested to eliminate it. In this article, we have tried to investigate its solution through active learning. Methods: In this review article, searching articles published during 2000-2012 was done through library references, scientific databases. Results: Among many essays and other sources, 36 articles, which were more related to active learning and its role in reducing theory-practice gap, were selected. In this article, we have tried to consider new methods that were not much regarded in Persian sources. Conclusion: Most active learning methods, especially task-based learning, practice-based learning and performance-based learning in which learner participate in the learning process and prepare for deep learning are effective to eliminate the gap. Since these methods are less used in training nurses in our country, this article explained these methods and how to use them in practice.}, Keywords = {Theory-Practice Gap, Task-based Learning, Practice-based Learning, Performance- based Learning، Nursing, Clinical teaching, Active learning}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1179-1190}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {یادگیری فعال، راه‌کاری جهت کاهش فاصله تئوری تا عمل درآموزش بالینی}, abstract_fa ={مقدمه: فاصله تئوری تا عمل یکی از مشکلات اساسی در رشته‌های بالینی است که در جهت رفع آن راه‌کارهای زیادی ارائه شده است. در این مقاله سعی شده یادگیری فعال که یکی از این راه‌کارهاست مورد بررسی قرار گیرد. روش‌ها: مقاله حاضر نوعی مقاله مروری است که با جستجوی منابع کتابخانه‌ای و بانک‌های اطلاعات علمی و با استفاده از موتورهای جستجوگر در مقالات منتشر شده در سال‌های 2000 تا 2012 انجام گردیده است. نتایج: از بین مقالات و منابع تعداد 36 مقاله و منبع که ارتباط بیشتری با یادگیری فعال به عنوان راه‌کار کاهش فاصله تئوری تا عمل داشتند انتخاب گردید و در این مقاله روش‌هایی که در منابع فارسی کمتر به آنها پرداخته شده بود مورد توجه قرار گرفت. نتیجه‌گیری: از آنجایی که بیشتر روش‌های آموزش فعال به خصوص روش‌های یادگیری مبتنی بر تکلیف، یادگیری مبتنی بر عملکرد که فراگیر را درجریان یادگیری مشارکت داده و او را برای عمق بخشیدن به یادگیری خودتوانا می‌سازد، در رفع این فاصله مؤثر هستند و از این روش‌ها در آموزش پرستاری در کشور ما کمتر استفاده می‌گردد، لذا در این مقاله سعی بر آن بوده که این روش‌ها و چگونگی استفاده از آنها شرح داده شود.}, keywords_fa = {فاصله تئوری- عمل، یادگیری مبتنی بر تکلیف، یادگیری مبتنی بر تمرین، آموزش بالینی، آموزش فعال.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2022-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2022-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Rezai, Habibollah and Haghani, Farib}, title = {Concrete application of learning theories in public health}, abstract ={Introduction: Educational psychology researchers have examined learning from different perspectives and their findings for explaining learning phenomena have led to different theories.Each of these theories can provide principles, rules, and specific requirements for classrooms.This study aimed to provide some examples of applications of learning theories in public health. Methods: Some databases including Sid, iranmedex, irandoc and magiran were searched using key words such as social cognitive learning, learning theory, behavioral theory, cognitive theory, constructive theory, and Bandura and Ausubel. Some related books were also investigated. Results: The low of reward thorndike's used in correspond health project. Stimulus discrimination used in insectology for discriminated between insect. Learning – social theory used for instruction of prevention of HIV. Top- down instruction used in teaching of research method in health scinces. Conclusion:learning theories used very low in public health but these theories susceptible to use. It seems that it is best to plan and implement some programs in order to familiarize faculty members with learning theories. Thereby it can provide a context for application of learning theories in teaching and learning process.}, Keywords = {learning theory, public health, behavioral theory, metacognitive theory, learning}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1171-1178}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {کاربردی ملموس از نظریه‌های یادگیری در بهداشت عمومی}, abstract_fa ={مقدمه: پژوهشگران عرصه روانشناسی تربیتی، یادگیری را از دیدگاه‌های مختلف مورد بررسی قرار داده‌اند و یافته‌های آنان در تبیین پدیده‌های یادگیری به ارائه نظریه‌های متفاوتی منجر شده است. هر یک از این نظریه‌ها می‌تواند مبین اصول، قوانین و شرایط خاصی برای کاربرد در کلاس درس باشد. هدف از این تحقیق ارائه نمونه‌هایی از موارد کاربرد نظریه‌های یادگیری در بهداشت عمومی است. روش‌ها: در این مطالعه پایگاه‌های اطلاعاتی شامل sid، iranmedex، irandoc و magiran با کمک کلید واژه‌هایی شامل یادگیری شناختی اجتماعی، نظریه‌ی یادگیری، نظریه رفتاری، نظریه شناختی، نظریه سازندگی، آزوبل و بندورا مورد جستجو قرار گرفت. تعدادی کتب مرتبط نیز مورد بررسی و استفاده قرار گرفت. نتایج: ازقانون پاداش ثراندیک در طرح رابطین بهداشتی استفاده فراوان می‌شود. فرایند تمیز محرک در درس حشره شناسی برای تمایز بین انواع مختلف حشرات استفاده می‌شود. از تئوری یادگیری-‌اجتماعی برای آموزش پیشگیری از ایدز استفاده شده است. در تدریس روش تحقیق در علوم بهداشتی از روش آموزش از بالا به پایین استفاده می‌شود. نتیجه‌گیری: از نظریه‌های یادگیری در بهداشت عمومی بسیار کم استفاده می‌شودولی قابلیت استفاده بالایی از این نظریه‌ها در بهداشت عمومی وجود دارد. بهتر است که برای آشنا ساختن اعضای هیأت‌علمی دانشگاه‌ها، برنامه‌هایی در حوزه نظریه‌های یادگیری طراحی و اجرا گردد تا بدین وسیله زمینه آشنایی و بهره‌گیری از انواع نظریه‌های یادگیری در فرایندیاددهی و یادگیری فراهم شود.}, keywords_fa = {نظریه یادگیری، بهداشت عمومی، نظریه رفتاری، نظریه‌ فراشناخت، یادگیری}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2029-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2029-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Razavi, Shahnaz and Avizhgan, Maryam and Mardani, Mohamm}, title = {Increase the continuity of learning the lessons of histology with discussion method}, abstract ={Introduction: According to the results of previous studies confirm the advantages of group discussion than lecture method and the importance of deep learning, it was decided as part of PhD students studying Histology and results presented to the group discussion on learning to survive with compared to usual Methods: This study Was Carried out in Department of Anatomical Sciences on Ph.D. Students at the first semester of the academic year 90-89. Teaching in 8 sessions of the course Histology advanced was lecture and 8 the next meeting-style was discussion procedure. Assessment of learning through the end of semester exam was performed. At 3 months after the previous questions were used to examine the survival and continuity of learning materials. Data using the software SPSS. 12 analysis and comparison of mean scores using Kruskal-Wallis test was performed. Results: The results of this study showed that the mean scores between the two methods of presentation was statistically significant (P<0.01). Even, three months later, the difference between the mean scores in the discussion and lecture methods was significant (P<0.01). Difference in mean scores at the end of two semesters with lectures and discussions after three months was not statistically significant (p=0.56). Conclusion: Although the students believed that more time is needed for preparation and presentation of learning and understanding the contents but the method is much more discussion than lecture. Students due to the large volume of paperwork and time constraints, using a combination of both teaching methods were proposed.}, Keywords = {Histology, Teaching, discussion Method , continuity of learning}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1162-1170}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {افزایش میزان تداوم یادگیری درس بافت‌شناسی دوره دکترای تخصصی علوم تشریح با روش تدریس مباحثه}, abstract_fa ={مقدمه: با توجه به نتایج مطالعات قبلی در تأیید مزیت روش بحث گروهی نسبت به روش سخنرانی و اهمیت یادگیری عمیق، بخشی از درس بافت‌شناسی دانشجویان دکترای تخصصی علوم تشریح به شیوه بحث گروهی ارائه شد و نتایج آن بر میزان دوام یادگیری با روش معمول مقایسه گردید. روش‌ها: این مطالعه از نوع اقدام پژوهی است که درگروه علوم تشریح دانشکده پزشکی اصفهان بر روی دانشجویان ترم اول دوره دکترای علوم تشریح در نیمسال اول سال تحصیلی90-89 انجام شد. تدریس 8 جلسه از درس بافت‌شناسی پیشرفته به روش سخنرانی و 8 جلسه بعدی به شیوه مباحثه انجام شد. ارزیابی میزان یادگیری از طریق برگزاری امتحان پایان ترم صورت گرفت. در 3 ماه بعد از سؤالات قبلی جهت بررسی میزان ماندگاری و تداوم یادگیری مطالب استفاده شد. داده‌ها از طریق مقایسه میانگین نمرات دانشجویان با استفاده از آزمون کروسکال والیس انجام گرفت. نتایج: نتایج این بررسی نشان داد که اختلاف میانگین نمرات دانشجویان در دو روش سخنرانی (79/4±5/13) و مباحثه (38/1±5/18) از لحاظ آماری معنادار بود (01/0>P). همچنین در سه ماه بعد، اختلاف میانگین نمرات دانشجویان در روش مباحثه (55/2±17) نسبت به سخنرانی (12/4±5/11) معنادار بود (01/0>P). اختلاف میانگین نمرات دانشجویان در دو روش سخنرانی و مباحثه در پایان ترم با سه ماه بعد از لحاظ آماری معنادار نبود (56/0=P). با نظرسنجی از دانشجویان مشخص شد که همگی معتقدند میزان یادگیری و درک عمیق مطالب در روش مباحثه نسبت به سخنرانی بسیار بیشتر است. نتیجه‌گیری: دانشجویان معتقد بودند اگرچه زمان بیشتری جهت آمادگی و ارائه مطالب لازم است اما میزان یادگیری و درک عمیق مطالب در روش مباحثه نسبت به سخنرانی بسیار بیشتر است. دانشجویان به علت حجم زیاد تکالیف درسی و محدودیت فرصت دوره، به‌کارگیری توام هر دو روش تدریس را پیشنهاد نمودند.}, keywords_fa = {بافت شناسی, روش تدریس, مباحثه, تداوم یادگیری, سخنرانی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2055-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2055-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {karimi, mahin and farahbakhsh, kiiumars}, title = {Relationship between affective self-regulation and study skills with educational performance of students of Isfahan University of Medical Science}, abstract ={Introduction: This study aimed to assess relationship between affective self-regulation and study skills with educational performance of students of Isfahan University of Medical Science. Methods: 313 students who were selected randomly from the available male and female students in terms of 2-8, among the seven faculties answered the provided questionnaires. The instruments include three questionnaires: affective self-regulation questionnaire, the Weinstein' learning and study strategies inventory and educational performance questionnaire. Results: The results showed that there is a significant relationship between affective self-regulation and study skills with educational performance of students. The results of analysis of regression can explain the %45/2 total average variance. Affective regulation (0.365 percent) has the highest contribution in explaining the level of academic performance. There was significant relationship between component of study skills and affective self-regulation with educational performance. Subscales of independent variables could explain 53.8 percent of the variance in academic performance. In addition, there was significant relationship between component of study skills, affective self-regulation and educational performance with students' mean score. Regression analysis showed that through the variance of linear combination of sub-scales of independent variables can explained 45.2 percent of total average variance. Conclusion: Improving and planning of students’ study skills and increasing of emotional self –regulation are critical issues.}, Keywords = {Affective self-regulation, study skills, educational performance}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1149-1161}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: هدف این پژوهش بررسی رابطه خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشکده علوم پزشکی استان اصفهان بوده است. روش‌ها: نمونه مورد پژوهش 313 نفر از دانشجویان را شامل می‌شد که به طور تصادفی از بین آمار دانشجویان در دسترس ترم‌های 8 تا 2 هفت دانشکده انتخاب شدند و به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه شامل سه پرسشنامه از جمله پرسشنامه خودتنظیمی عاطفی جهت خودتنظیمی عاطفی و پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری وین استاین جهت مهارت‌های مطالعه و از پرسشنامه عملکرد تحصیلی و معدل برای عملکرد تحصیلی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد خود تنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه با عملکرد تحصیلی رابطه دارد. متغیرخود تنظیمی عاطفی با 365/0 درصد بیشترین سهم را در تبیین میزان عملکرد تحصیلی دارد. بین مؤلفه‌های خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه باعملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد نتایج نشان داد خرده مقیاس‌های متغیرهای مستقل می‌توان 8/53 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین نماید. همچنین بین مؤلفه‌های خودتنظیمی عاطفی و مهارت‌های مطالعه و عملکرد تحصیلی با معدل دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می‌دهد با استفاده از واریانس ترکیب خطی خرده مقیاس های متغیرهای مستقل می‌توان 2/45 درصد از واریانس معدل کل را توضیح داد. نتیجه‌گیری: ضرورت دارد که به منظور ارتقای همه جانبه دانشجویان، آموزش‌هایی برای یاددهی راهبردهای خودتنظیمی صورت داده شود. توجه و برنامه‌ریزی درجهت بهبود مهارت‌های مطالعه و افزایش خودتنظیمی عاطفی دانشجویان امری ضروری است.}, keywords_fa = {خودتنظیمی عاطفی، مهارت‌های مطالعه، عملکرد تحصیلی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1991-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1991-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Sadoughi, Farahnaz and Aminpour, Farzaneh}, title = {How to Standardize Electronic Medical Records}, abstract ={Introduction: One of the key elements of success of health institutions is Standardization. This study introduces the methods and stages of electronic medical records standardization. Methods: The present study is a narrative review of the studies on the stages and methods of electronic medical records standardization. Results: The process of standardization of electronic medical records includes several phases in which demand for a standard stands in the first phase. In the next phases, standard is developed, turns to a prototype and will be examined. Finally, in case of obtaining positive results, it will be approved and disseminate. Conclusion: Standard developing organizations along with professional health care organizations play important role in standardizing electronic medical records. Nevertheless, a number of general standards of information technology had tremendous effect on developing health care information systems.}, Keywords = {Electronic Medical Record, Electronic Health Record, Standardization, Health Information Systems.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1140-1148}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {یادگیری روش‌ها و مراحل استانداردسازی پرونده‌های الکترونیک پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: استاندارد‌سازی یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت سازمان‌های بهداشتی و درمانی محسوب می‌شود. مطالعه حاضر به معرفی روش‌ها و مراحل استانداردسازی پرونده‌های الکترونیک پزشکی می‌پردازد. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مروری بوده که با هدف بررسی روش‌ها و مراحل فرایند استانداردسازی پرونده‌های الکترونیک پزشکی انجام گرفت. نتایج: مقایسه اطلاعات بازیابی شده نشان می‌دهد که فرایند استانداردسازی پرونده‌های الکترونیک پزشکی مراحل متعددی را در بر می‌گیرد. نخستین مرحله، وجود تقاضا برای استاندارد است. مرحله دوم، ایجاد استاندارد بر اساس ویژگی‌های مورد نیازی است که در مرحله اول مشخص شده است. پس از تأیید نهاد استانداردسازی، استاندارد به یک نمونه اولیه تبدیل شده و مورد آزمایش قرار می‌گیرد. در نهایت و در صورت کسب نتایج مثبت، استاندارد موردنظر منتشر می‌شود. نتیجه‌گیری: در استانداردسازی پرونده‌های الکترونیک پزشکی بیماران هم سازمان‌های توسعه‌دهنده استاندارد و هم سازمان‌های تخصصی مراقبت سلامت نقش تعیین‌کننده دارند. با این حال، برخی از استانداردهای عمومی فناوری اطلاعات نیز در توسعه و کاربرد پرونده‌های الکترونیک پزشکی تأثیراتی چشمگیر داشته‌اند}, keywords_fa = {پرونده الکترونیک پزشکی، پرونده الکترونیک سلامت، استانداردسازی، سیستم‌های اطلاعات سلامت}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2041-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2041-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Taheri, Alireza and Forghani, Saeed and Atapour, Shahla and Hasanzadeh, Akbar}, title = {The Effective Clinical Teaching from Faculty Members\' and Rehabilitation Students\' Point of View}, abstract ={Introduction: Teaching and learning are interdependent in educational process. Teaching effectiveness, therefore, should be investigated both from teachers' and learners' viewpoints in order to achieve a better education. This study was conducted to determine and compare the factors related to effective clinical education from teachers' and students' viewpoint in School of rehabilitation in Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive cross-sectional study, 23 faculty members and 107 senior students selected through census sampling method. The data collection tool was a researcher made questionnaire consisted of demographic information and factors related to clinical education which contained 5 general areas (individual features of the learner, individual features of clinical teacher, clinical environment, educational planning, and clinical evaluation). 32 questions related to these areas were scored based on a five point likert scale. The data was analyzed by SPSS 18 software. Results: Individual features of clinical teachers (3.04±0.74) and students (2.96±0.67) got the most scores in two groups (faculty members and students). The effect of clinical environment and clinical evaluation were found to be significantly different between students and teachers (p <0.05). Students’ scores were higher than teachers in term of clinical environment (2.49±1.14 vs. 1.90±0.8) and clinical evaluation (2.56±1.09 vs. 1.99±0.98). Conclusion: Two areas of individual features of clinical teachers and students are ،more influential on clinical teaching than other areas. Therefore, attention to and strengthen the individual features of clinical teachers and students, systematic providing and revision of curriculum, providing proper clinical environment (in term of facilities and personnel) ،regular and accurate evaluation of internship course and giving feedback to the educational authorities could be important in the effectiveness of clinical education.}, Keywords = {Effective Clinical Education, Clinical Environment, Educational Planning, Clinical Evaluation.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1131-1139}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر در آموزش بالینی اثربخش از دیدگاه مدرسان و دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: در هر فرآیند آموزشی، یادگیری و یاددهی به هم وابسته هستند بنابراین، اثربخشی باید از هر دو دیدگاه دانشجو و مدرس بررسی گردد تا از طریق نزدیک کردن دیدگاه‌ها بتوان به آموزش و یادگیری مؤثرتر و بهتری دست یافت. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مرتبط با آموزش بالینی اثربخش از دیدگاه مدرسان و دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، جامعه پژوهش شامل مدرسان و دانشجویان سال آخر دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان هستند. که به صورت سرشماری 28 عضو هیأت علمی، مربی و 118 دانشجو وارد مطالعه شدند. ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه محقق‌ساخته شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و عوامل مرتبط با آموزش بالینی شامل پنج حیطه کلی خصوصیات فردی فراگیر، خصوصیات فردی مدرس بالین، شرایط محیط بالین، برنامه‌ریزی آموزشی و ارزشیابی بالینی بود که 32 سؤال این قسمت بر مبنای مقیاس لیکرت رتبه‌بندی و به صـورت نامطلوب تا مطلوب و به ترتیب بـا امتیازهـای 0 تـا 4 امتیازبنـدی گردید. از آزمون‌های توصیفی و t مستقل و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده شد. نتایج: مقایسه میـانگین مجموع امتیـاز داده شـده به پنج حیطه مورد مطالعه در هر یک ار گروه‌های مدرسان) و دانشجویان، نشان داد که در هر دو گروه، حیطه خصوصیات فردی مدرس بالینی (04/3±74/0) و خصوصیات فردی فراگیر (96/2±67/0) بالا تر از سایر حیطه‌هاست. مقایسه دیدگاه مدرسان و دانشجویان نشان داد که اختلاف میانگین نمراتدر حیطه‌های شرایط محیط بالینی و ارزشیابی بالینی تفاوت معناداری دارد(05/0p<) بدین نحو که در هر دو حیطه میانگین مجموع امتیازات دانشجویان بیشتراز مدرسان بود، شرایط محیط بالینی (49/2±14/1 در مقایسه با 90/1±8/0) و ارزشیابی بالینی (56/2±09/1 در مقایسه با 99/1±98/0). نتیجه‌گیری: دو حیطه خــصوصیات فــردی مــدرس بالین و خــصوصیات فــردی فراگیــر و نسبت به سایر حیطه‌ها تاثیر‌گذاری بیشتری بر آموزش بالینی دانشجویان توانبخشی دارند. لذا مورد توجه قرار دادن و تقویت ویژگی‌های فـردی مدرسان و فراگیــران، تدوین و بازنگری برنامه آموزشی نظام مند، ایجاد محیط مناسب بالینی از بعد امکانات و تجهیـز ات و کارکنـان و ارزشـیابی منظم و دقیق کارورزی و انعکاس به مسؤولین آموزشی می‌تواند اهمیت بسزایی در اثر بخشی آموزش بالینی داشته باشد.}, keywords_fa = {آموزش بالینی اثربخش, محیط بالین, برنامه‌ریزی آموزشی, ارزشیابی بالینی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1916-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1916-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {GhasemianSafaei, Hajieh and Farajzadegan, Zib}, title = {Active participation of student s in teaching}, abstract ={Active participation of students in teaching is the one of the effective way of learning in science education according to large investigation. By this way students understand current level of knowledge, increasing the student’s eagerness and their attraction for learning. This study was designed to explore the effect of active student involvement in teaching and learning of the bacteriology in Isfahan University of Medical Sciences, faculty of Medicine. Material & Methods: Total of 100, medical (n= 50) and nutrition (n= 50) students were participated in this research during two semesters. We started up the session with 2 minutes warming up, 2 minutes for review of previous lecture with asking questions, 35 minutes lectures with repeating and asking questions with students, 5 min summary and end up asking them. We asked students to fill out the questionnaire with 6 questions at the end of semester. Result and discussion: The results of questionnaire analysis showed that there is agreement among students that the bacteriology teaching according to collaborative teaching enhance student learning. Interactive learning environments well serve the variety of students studying bacteriology. In summary, there is large data ccollected by researchers in bacteriology teaching and learning that the traditional lecture base method is not effective in promoting theoretical learning in bacteriology. There is also wide-ranging data that active learning method facilitate well in many different environments.}, Keywords = { Medical teaching methods }, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1129-1130}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مشارکت فعال دانشجو در تدریس}, abstract_fa ={.مطالعات نشان داده که مشارکت فعال دانشجو در امر یادگیری در دروس علوم پایه یکی از بهترین روشهای یادگیری میباشد که باعث تشویق دانشجو به حضور در کلاس درس شده، دانشجو به نقاط ضعف و قوت خود پی برده و از حالت منفعل و شنونده خارج میشود. با توجه به اهمیت مشارکت دانشجویان در امر تدریس، این مطالعه‌ به منظور تعیین نگرش دانشجویان نسبت به تاثیرمشارکت در تدریس انجام شد تا بتواند موجب ارتقاء کیفیت تدریس با شرکت فعال دانشجویان در سطوح مختلف علمی, افزایش میزان یادگیری, تمرکز در کلاس, علاقه مند کردن دانشجو به درس باکتری شناسی گردد. روش کار : این مطالعه در دو ترم متوالی در درسهای باکتری شناسی رشته پزشکی و میکروب شناسی عمومی و میکروب شناسی مواد غذایی رشته تغذیه در سالهای 86 و 87 اجرا شد . در این مطالعه مقطعی که تعداد 100دانشجو شرکت داشتند، پنجاه نفر از آنان دانشجویان پزشکی و 50 نفر دانشجوی رشته تغذیه بودند مداخله برای تغییر در یادگیری و ایجاد مشارکت در تدریس به صورت مراحل زیرتا اخر ترم ارایه گردید . باایجاد صمیمیت (Warming up) به مدت 2-1 دقیقه , مروری بر جلسه قبل و ارتباط آن با این جلسه, شروع تدریس و تکرار مطب به صورت پرسش در کلاس با ایجاد جوی فعال به مدت 35 دقیقه سپس جمع بندی مطالب ارایه شده به صورت خلاصه انجام شد. ارزیابی پایان ترم با سئوالات مناسب از مطالب ارائه شده در کلاس و کتاب رفرانس انجام گردید . برای بررسی نگرش دانشجویان پرسشنامه ای با 6 سوال طراحی گردید . نتایج : از مجموع 100دانشجو شرکت کننده در مطالعه 50 % دانشجوی پزشکی و 50% دانشجوی رشته تغذیه بودند . نمره نگرش دانشجویان در مورد مشارکت فعال دانشجو در تدریس 76/3 ± 13/26 با حداکثر نمره 13 و حداقل 50/17 از کل نمره 30 بود. بحث و نتیجه گیری : بررسی نظرات دانشجویان بر اساس پرسشنامه ها و نظر خواهی های حضوری به نظر می‌رسد محققین به اهداف آموزشی که افزایش میزان یادگیری، تمرکز در کلاس، تشویق به حضور در کلاس، علاقه مند کردن دانشجو به درس باکتری شناسی بود رسیده و این شیوه آموزشی در بهبود یادگیری آنها موثر بوده است.}, keywords_fa = {اموزش پزشکی - مشارکت دانشجویان }, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1459-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1459-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yousefi, Alireza and Gordanshekan, Maryam}, title = {Critical Thinking}, abstract ={Introduction: One of the main goals of education is thinking development. Thinking about thinking for improving the thinking process is the heart of critical thinking. This paper aimed to provide different definitions of critical thinking. Methods: This review was conducted on some published articles during 1990 to 2007 in the field of critical thinking Results: Various experts have used different terminology to describe function and activities of critical thinking. While provided definitions have tried to identify the different aspects of thinking and critical thinking, its trend is obvious. It means that evaluation and analysis of content of a target subject is done through a robust review process for understanding its content Conclusion: Critical thinking is a kind of purposeful, logical and deep thinking for decision-making and problem solving.}, Keywords = {Critical thinking, Education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1120-1128}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تفکر انتقادی}, abstract_fa ={مقدمه: پرورش قدرت تفکر یکی از اهداف اصلی آموزش محسوب می‌شود. تفکر در مورد تفکر در راستای بهبود فرایند فکر، در قلب تفکر انتقادی جای دارد. هدف از این پژوهش، بیان و بررسی تعاریف متعدد و مختلف از تفکر انتقادی است. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه مروری بر برخی مقالات منتشر شده در زمینه تفکر انتقادی از سال‌های 1990 تا 2007 است. نتایج: صاحب‌نظران گوناگون از اصطلاحات متفاوتی برای تشریح کار کرد و فعالیت‌های تفکر انتقادی بهره جسته‌اند. در حالی که تعاریف ارائه شده به شناسایی ابعاد مختلف مفهوم تفکر و اندیشه انتقادی پرداخته‌اند، خط سیر مربوط به تفکر انتقادی مشخص و واضح است، یعنی ارزیابی و تجزیه و تحلیل کردن محتوای یک موضوع در دست بررسی به منظور فهم محتوای آن که از طریق یک فرایند بازنگری دقیق و نیرومند انجام می‌گیرد. نتیجه‌گیری: تفکر انتقادی یک نوع تفکر هدف‌مند، منطقی و تعمق آمیز است که برای تصمیم‌گیری، حل مسائل و تسلط بر مفاهیم صورت می‌پذیرد.}, keywords_fa = {تفکر انتقادی، آموزش.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2028-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2028-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {yousefy, alireza and alavi, azam and sadeghi, narges}, title = {Medical Education and Human Cloning Challenges}, abstract ={Introduction: Cloning technology has been strengthened a long human desire for eternal life. The possibility of human cloning is the new challenges in medical education and medical ethics. The present study discussed the different perspectives in this field. Methods: This study is a review article. Related books and some database such as SID, Irandoc, Elsevier, PubMed, Magiran were searched using keywords including human cloning, therapeutic cloning, reproductive cloning, ethics and medical education. The retrieved documents were reviewed. Results: Application of this technique for human being is condemned and opponents believed that this technique impairs human dignity and takes him down to the level of worthless merchandise. Different perspectives show that opponents consider fear of human dignity failure and its consequences as the most important points. Conclusion: It seems that cloning technologies are ahead of the law. Given the well-developed laws in Iran, Iran University of Medical Science can initiate this new science and technology in regional level}, Keywords = {human cloning, therapeutic cloning, reproductive cloning, ethics) and medical education }, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1112-1119}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آموزش پزشکی و چالش شبیه‌سازی}, abstract_fa ={مقدمه: فناوری شبیه‌سازی امید به آرزوی دیرین بشر را برای جاودانه زیستن تقویت کرده است. امکان شبیه‌سازی انسانی از چا‌لش‌های جدید حوزه آموزش و اخلاق پزشکی است. مقاله حاضر به بررسی‌ دیدگاه‌های گوناگون عرضه شده در این موضوع می‌پردازد. روش‌ها: مقاله حاضر نوعی مطالعه مروری است که با جستجوی کتب و بانک‌های اطلاعاتی نظیرSID -Irandoc–Elsevier-pubmed- Magiran با استفاده از کلمات کلیدی «شبیه‌سازی انسان»، «شبیه‌سازی درمانی»، «شبیه‌سازی مولد»، «اخلاق» ‌و «آموزش پزشکی» انجام شده است. نتایج: بسیاری کاربرد این تکنیک را درباره انسان محکوم می‌کنند و بر این باورند این تکنیک شأن و کرامت انسانی را خدشه‌دار می‌کند و او را تا سطح کالایی بی‌ارزش فرو می‌کشد. بررسی دیدگاه‌های متفاوت نشان می‌دهد که ترس از نقص کرامت انسانی و پیامد‌های ناشی از شبیه‌سازی، مهم‌ترین نکاتی هستند که مخالفان به آن توجه کرده‌اند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که فن‌آوری‌های شبیه‌سازی از قوانین بسیار جلوتر است. با توجه به این که در جمهوری اسلامی ایران قوانین پیشرفته‌ای وجود دارد، دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران می‌توانند پیشگام این علم و فن‌آوری جدید در سطح جهانی و منطقه‌ای باشند.}, keywords_fa = {شبیه‌سازی انسان‌، شبیه‌سازی درمانی، شبیه‌‌سازی مولد‌، اخلاق‌، آموزش پزشکی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2019-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2019-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {javadi, marzieh and shams, asadollah and yaghoobi, maryam}, title = {System-Integrated Education: Useful Experience in Health Management Clerkship}, abstract ={Introduction: Educational courses specially clerkship should be improve an active learning and students' personal and professional development and in addition must be tailored to the needs of society. In each educational system, it is necessary to change educational programs in order to meet social needs and reflect the latest scientific achievements. This study aimed to compare two educational programs for first clerkship course of MSc health services management students. Methods: This quasi-experimental study was undertaken on 10 MSc health services management students who were passing first clerkship course during 2010-2011. They were divided in two groups. We compared the effect of implementing a routine method (which was based on approved curriculum) in the first group versus system-integrated education (which was according to the hospital accreditation standards) in second group. Results were measured in three following areas: students' satisfaction, students' participation in clerkship fields and their linkage, student acquaintance with updated and current concepts in managerial levels of health system. Data was collected using 18-point questionnaire. Data were analyzed using independent T-test. Results: Mean score of all areas in the second group was significantly higher than the first group. Satisfaction mean score was 2.48±0.58 in first group and 3.28±0.39 in second group (p=0.02). Students participation in clerkship fields and their linkage was 2.32±0.54 in first group and 3.85±0.54 in second group (p=0.01). Student acquaintance with updated and current concepts was 2.62±0.74 in first group and 2.95±0.54 in second group (p=0.04). Conclusion: Attention to new managerial concepts of health system can enrich the clerkships and be effective on students' motivation. Educational groups can direct training into need–based approaches with considering health system requirements as well as basic approved curriculum. Therefore, they can provide more effective and appropriate training programs.}, Keywords = {clerkship, health services management, health system. Education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1104-1111}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آموزش ادغام یافته با سیستم: یک تجربه مفید در اجرای کارآموزی مدیریت خدمات بهداشتی درمانی}, abstract_fa ={مقدمه: دوره‌های آموزشی و خصوصاً کارآموزی علاوه بر ایجاد یادگیری فعال و رشد فردی و حرفه‌ای دانشجو، باید متناسب با نیاز جامعه باشد. تغییر در برنامه‌های آموزشی به منظور تأمین نیازهای اجتماعی و انعکاس آخرین دست‌آوردهای علمی از جمله ضروریات نظام آموزشی محسوب می‌شود. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی دو برنامه آموزشی در اجرای درس کارآموزی 1دانشچویان کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی است. روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی برروی 10 نفر دانشجویان کارآموزی 1کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی در مهر ماه سال تحصیلی 91-90 اجرا شد. براساس این مطالعه در گروه اول'مطابق سرفصل وزارتی و برنامه‌های مصوب پیشین مبنای انجام کارآموزی شد و در گروه دوم نیز برنامه درسی به صورت ادغام یافته با سیستم و هم‌جهت با بسته عملیاتی مدیریتی بیمارستان‌ها در قالب برنامه استانداردهای اعتباربخشی بیمارستان‌ها اجرا شد. متغیرهای مورد آزمایش این مطالعه در قالب رضایت دانشجو از عرصه کلی کارآموزی2) مشارکت و ایجاد پیوند بین دانشجو و عرصه کارآموزی 3) آشنایی دانشجو با مفاهیم روزآمد و در دست اجرای مدیریتی کشور اندازه‌گیری شد. ارزیابی از طریق طراحی پرسشنامه 18 ماده‌ای انجام شدکه توسط دانشجو و با حضور و پیگیری پژوهشگران در عرصه کارآموزی تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری T مستقل تحلیل شد. نتایج: میانگین نمرات در همه ابعاد در گروه دوم به طور معناداری بیشتر بود. میانگین رضایت دانشجو از عرصه کلی کارآموزی در گروه اول (58/0±48/2)، در گروه دوم (39/0±28/3) و (02/0p=)، میانگین نمره مشارکت و ایجاد پیوند بین دانشجو و عرصه کارآموزی در گروه اول (54/0±32/2)، در گروه دوم (54/0±85/3) و(01/0p=)، میانگین نمره آشنایی دانشجو با مفاهیم روزآمد و در دست اجرای مدیریتی کشور در گروه اول (74/0±62/2)، و در گروه دوم (54/0±95/2) و (04/0p=) تفاوت معناداری را نشان داد. نتیجه‌گیری: توجه به مفاهیم مدیریتی روز کشور از موضوعاتی است که می‌تواند غنای کارآموزی‌ها و انگیزه دانشجو در دروس کارآموزی تحت تأثیر قرار دهد. ضمن توجه به لزوم بازنگری دوره‌ای سرفصل دروس، گروه‌های آموزشی می‌توانند با جهت‌دهی آموزش‌های عملی به سمت رویکرد Need- Based و در نظر گرفتن نیازهای سیستم سلامت کشور به مقتضای هر رشته و به نحوی که از سرفصل دروس مصوب عدول نشود، برنامه‌های آموزشی مؤثرتر و مطلوب‌تری ارائه دهند.}, keywords_fa = {کارآموزی، مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، سیستم سلامت، آموزش}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2054-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2054-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Kamali, Farahnaz and Yamani, Nikoo}, title = {Applications and Benefits of Curriculum Mapping: a Systematic Review of International Documents}, abstract ={Introduction: Maps can create a deeper insight of our surrounding environment. The map can also be used in curriculum for its reforming, and developing and ultimately improving teaching-learning process. This systematic review aimed to identify applications and benefits of curriculum mapping. Methods: Seven search engine and websites were searched using the keywords including curriculum mapping, curriculum map (s), medical, curriculum development and planning. 1100 article was found and 179 article were enrolled in the study. Then the relevant article (i.e. 36 articles) were selected and analyzed. Results: 112 advantage and 111 applications were found in reviewed articles. 32 advantage and 29 applications were listed after removing repetitive cases and merging some cases. The most common mentioned advantage was developing a participation culture (students and teachers participation in curriculum). Most applications of these maps were curriculum monitoring and evaluation from different perspective regarding to the required competencies for students. Conclusion: Various users including curriculum planners, administrators, professors and students use curriculum mapping according to their needs. Regarding the benefits of curriculum mapping and its various applications in the educational system, it is suggested that teachers and administrators in each department, design a curriculum map in a project. In this regard, computer programmers can increase accuracy and speed in the project}, Keywords = {mapping, curriculum, curriculum planning}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1091-1103}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {کاربردها و مزایای نقشه‌برداری برنامه درسی (Curriculum Mapping):(مرور نظام مند مستندات بین‌المللی)}, abstract_fa ={مقدمه: نقشه‌ها می‌توانند در ایجاد بینش عمیق‌‌تر نسبت به محیط پیرامونمان به ما کمک نمایند. در برنامه درسی نیز استفاده از نقشه می‌تواند در اصلاح، بهبود و توسعه برنامه و نهایتاً فرایند یاددهی- یادگیری مؤثر باشد. هدف از مرور نظام مند حاضر مشخص نمودن مزایا و کاربردهای نقشه‌برداری برنامه درسی بوده است. روش‌ها: در مجموع با بهره‌گیری از 7 موتور جستجو و سایت اینترنتی و با استفاده از کلید واژه‌های اصلی این تحقیق که عبارت بودند از: curriculum mapping، curriculum map(s)، medical، curriculum development و planning و ترکیب آنها، جستجوی اینترنتی انجام شد. تعداد 1100 مورد مقاله یافت شد و از بین آنها 179 مقاله وارد مطالعه مروری شدند. سپس با توجه به میزان مرتبط بودن به دو دسته مرتبط و غیر مرتبط تقسیم شدند و نهایتاً 36 مقاله از آنها گزینش نهایی شد و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از مجموع مقالات بررسی شده تعداد 112 مزیت و 111 کاربرد به دست آمد که پس از حذف موارد تکراری و ادغام برخی موارد به ترتیب به 32 و 29 مورد مزیت و کاربرد دست یافتیم. بیشترین مورد مزیت ذکر شده در مقالات بررسی شده، توسعه فرهنگ مشارکت (مشارکت بیشتر دانشجویان و کلیه اساتید در برنامه درسی) بو د. بیشترین کاربرد این نقشه‌ها بر اساس متون بررسی شده، عبارت بود از پایش و ارزشیابی برنامه درسی از جهات مختلف و با توجه به صلاحیت‌هایی که دانشجو باید کسب کند. نتیجه‌گیری: نقشه‌برداری برنامه درسی کاربران مختلفی از جمله برنامه‌ریزان درسی، مدیران، اساتید و دانشجویان دارد که با توجه به نیازهای خود از آن استفاده می‌کنند. با توجه به مزایای نقشه برنامه درسی و به منظور استفاده از کاربردهای مختلف آن در نظام آموزشی کشور، پیشنهاد می‌گردد، اساتید و مدیران هر گروه آموزشی، در یک پروژه، نسبت به طراحی نقشه برای یک برنامه درسی اقدام کنند. در این راستا کمک گرفتن از برنامه نویسان کامپیوتری می‌تواند به دقت و سرعت عمل در پروژه بیافزاید.}, keywords_fa = { نقشه‌برداری، برنامه درسی، برنامه‌ریزی درسی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2042-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2042-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yaghoubi, Maryam and Javadi, Marzieh}, title = {Relationship between Knowledge Management and Team Learning in Selected Hospitals of Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: knowledge is a valuable property that is the basis for constant growth and is a key to sustainable competitive advantage of an organization. This study aimed to investigate the relationship between knowledge management and team learning among staffs in selected hospitals of Isfahan University of medical sciences. Methods: This is a descriptive analytic survey. 196 staff working in selected hospitals of Isfahan University of medical sciences was selected through stratified random sampling. Data gathering was done via team learning (TL) and knowledge management (KM) questionnaires which its validity and reliability were confirmed. Data analysis was done through descriptive and inferential statistics. Results: The mean score of Team Learning (TM) was 41.2 ±20.7 and Knowledge Management (KM) was 39.9 ±20.1. In general there was a significant relationship between KM and TM (p<0.05). Conclusion: Since KM and TL scores were low, hospital managers should plan for production, dissemination, and transmission of knowledge and team learning culture}, Keywords = {Knowledge management, Team learning, Staff.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1083-1090}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رابطه بین مدیریت دانش و یادگیری تیمی در بیمارستان‌های منتخب شهر اصفهان در سال 1389}, abstract_fa ={مقدمه: امروزه دانش به عنوان دارایی ارزشمندی شناخته شده که مبنای رشد پایدار و رمز حفظ مزیت رقابتی ماندگار یک سازمان به شمار می‌رود. از این رو این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین نمره مدیریت دانش و یادگیری تیمی در بین کارکنان بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفته است روش‌ها: این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی - همبستگی (رابطه‌ای) است. جامعه مورد پژوهش کارکنان بیمارستان‌های منتخب شهر اصفهان هستند که به روش تصادفی طبقه‌ای نمونه‌گیری (196 نفر) صورت گرفته است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌های یادگیری تیمی و مدیریت دانش بوده که اعتبار و روایی آن مورد تأیید قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتایج: میانگین نمره یادگیری تیمی 7/20±2/41 است. ازطرفی میانگین نمره مدیریت دانش در بین کارکنان 1/20 ±9/39 است. به طور کلی بین میزان مدیریت دانش و یادگیری تیمی کارکنان با کمک آزمون آماری پیرسون (05/0>p) رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: از آنجایی که نمره مدیریت دانش و یادگیری تیمی در بین کارکنان ضعیف بوده است. مدیران و تصمیم گیران در بیمارستان‌ها بایستی برنامه‌هایی در جهت ایجاد دانش و نشر و انتقال آن و گسترش فرهنگ یادگیری تیمی طراحی کنند.}, keywords_fa = {یادگیری تیمی، مدیریت دانش،کارکنان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2032-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2032-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Yaghoubi, Maryam and Agharahimi, Zahra and Daryabeygi, Maedeh and Javadi, Marzieh}, title = {شThe Relationship Between Application of Organizational Learning and Demographic Features of Staffs Working in Pediatrics Medical Center}, abstract ={Introduction: Hospitals goals are health improvement and maintenance. In addition, they are learning organizations. This study aimed to assess the relationship between the application of organizational learning and demographic features of staffs working in pediatrics medical center in Tehran. Methods: In this descriptive cross-sectional study, 148 staff working in pediatrics medical center in Tehran in 2011 was selected through stratified random sampling. Data gathering was done by organizational learning questionnaire, which its cronbach's alpha reliability coefficient was calculated 0.86. Results: Mean score of applying organizational learning was 52.58±9.01. There was a significant relationship between open environment, experimentation, knowledge transferring and integration, gender, and applying organizational learning. Conclusion: It is necessary to pay attention to four dimension of organizational learning for its achievement. Hospital managers in all organizational levels should consider the importance of learning and creating and transferring knowledge in hospital as an optimal investment. This consideration helps them to change people's behavior and performance for achieving hospital goals.}, Keywords = {learning, organizational learning, staff, hospital}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1074-1082}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رابطه بین میزان کاربست مؤلفه‌های یادگیری سازمانی و ویژگی‌های دموگرافیکی کارکنان بیمارستان مرکز طبی کودکان-1390}, abstract_fa ={مقدمه: بیمارستان‌ها علاوه بر هدف اصلی خود که ارتقای سلامت و تضمین و تأمین آن است نوعی سازمان یادگیرنده نیز هستند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین میزان کاربست مؤلفه‌های یادگیری سازمانی و ویژگی‌های دموگرافیکی کارکنان بیمارستان مرکز طبی کودکان انجام شده است. روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مقطعی بود و در نیمسال دوم سال 1390 انجام شد. حجم نمونه بر اساس فرمول از بین تمام کارکنان بخش‌های درمانی و اداری بیمارستان 148 نفر محاسبه گردید و نمونه‌گیری به صورت تصادفی-طبقه‌ای انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه یادگیری سازمانی جمع‌آوری شد و پایایی آن بر اساس آزمون آلفای کرونباخ 87 درصد سنجش شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کاربست یادگیری سازمانی در بین کارکنان بیمارستان به طور کلی برابر با 01/9±58/52 بود. بین جنس و میزان کاربست مؤلفه‌های فضای باز و آزمایشگری و انتقال و یکپارچه‌سازی دانش ارتباط معنادار وجود داشت. نتیجه‌گیری: برای تحقق یادگیری سازمانی در بیمارستان، توجه ویژه به چهار بعد آن لازم و ضروری است. بنابراین مدیران بیمارستان در تمام سطوح سازمان باید اهمیت یادگیری و خلق و انتقال دانش را در بیمارستان به عنوان یک سرمایه‌گذاری بهینه مورد توجه قرار دهند تا بتوانند با تغییر در رفتار و عملکرد افراد در راستای تحقق اهداف بیمارستانی عمل نمایند.}, keywords_fa = {یادگیری، یادگیری سازمانی،کارکنان، بیمارستان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2031-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2031-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {ojaghi, rezvan and keyvanara, mahmod and cheshmehsohrabi, mozafar and papi, ahm}, title = {Pathology Analysis of Plagiarism: A Qualitative Research}, abstract ={Introduction: Today with development of university, that have the responsibility for scientific and ethical training of educated generation, plagiarism is not limited to special people and its ignorance especially in academic area will bring terrible consequence. Thus, it is necessary to discover reasons of plagiarism for preventing its growing development. This study aimed to explore experiences of faculty members in Isfahan University of medical science about the reasons of plagiarism. Methods: This is qualitative study using in-deep interview. Participants were faculty members experienced at Isfahan University of Medical Science in 2011-2012. Purposive sampling was used. Sampling was continued until achieving data saturation. Results: based on emerged finding reasons of plagiarism in academic community were categorized in the five groups: cultural, economic, upbringing, social and educational reasons. Conclusion: Final findings were classified in internal and external categories. Internal factors are related to personal talents, self-perceptions and understanding that is achieving through family and social channels. External factors are environment force, which are effective on person's action. Person is influenced by environment consciously or unconsciously}, Keywords = {pathology, plagiarism, qualitative method}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1063-1073}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تحلیل آسیب شناسی تقلب و سرقت علمی:بر اساس یک تحقیق کیفی}, abstract_fa ={مقدمه: امروزه با پدیدار شدن نهادی به نام دانشگاه که مسؤولیت تربیت علمی و اخلاقی نسل تحصیل کرده و متخصص را به عهده دارد، دیگر ابعاد سرقت علمی به افراد خاصی محدود نمی‌ماند و در واقع هر نوع چشم‌پوشی از این عمل به­خصوص در عرصه دانشگاهی، چه بسا نتایجی هولناک در پی داشته باشد. بنابراین شایسته است برای پیشگیری از روند رو به رشد پدیده تقلب علمی به ریشه‌ها پرداخت. لذا مطالعه حاضر با هدف شناخت آسیب‌ها و دلایل مؤثر بر شکل‌گیری تقلب و سرقت علمی به تجربیات صاحب‌نظران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در این زمینه پرداخته است. روش‌ها: روش مطالعه کیفی است که با استفاده از مصاحبه عمیق انجام شده است. شرکت‌کنندگان صاحب‌نظرانی از اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 90-89 بودند. از روش نمونه‌گیری هدف‌مند استفاده شد. حجم نمونه به اشباع اطلاعات بستگی داشت. نتایج: علل مؤثر در شکل‌گیری تقلب و سرقت علمی در جامعه دانشگاهی در پنج گروه فرهنگی، پرورشی، اقتصادی، اجتماعی و آموزشی به دست آمدند. نتیجه‌گیری: نتایج در دو گروه عوامل درونی و بیرونی دسته‌بندی شدند. عوامل درونی مربوط به استعدادها، ادراک و دریافت‌های خود شخص از طریق کانال‌های خانواده و جامعه بودند. عوامل بیرونی نیز از محیط اطراف بر عملکرد شخص در انجام کار پژوهشی نیرو وارد می‌کنند. در این مورد شخص در ارتکاب تخلف به طور اختیاری و غیر اختیاری، از محیط تأثیر می‌گیرد.}, keywords_fa = {آسیب‌شناسی، تقلب، سرقت علمی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2017-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2017-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Samouei, Raheleh and Moslehi, mohsen and Heydari, Mahboobeh and Toghiani, Zahr}, title = {Management of Students\' Happiness in Dormitories of Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Happiness is the most fundamental concept in positive-oriented psychology. Students are influential and generating forces that need happy environment and mood. This Study aimed to determine factors affecting happiness of students who live in dormitories of Isfahan University of Medical Sciences Methods: This Study was conducted on 120 male and female students living in dormitories using an open questionnaire. Data were coded and categorized and reported as frequency and percentage. Results: Results showed that the most important factors affecting students' happiness before entering the university, were sports (26/4%), television (13/05%), and walking (11/86%). the most recreation programs after entering university were sports (22/9 %), television and video room (12/84 %), computer and internet (8/33 %). Students suggested some programs to improve conditions and increase the happiness. They were providing some inside and outside camps (15/21%), improving beautify of campus (12/64%) and providing recreational facilities and sports competitions (10/5 %). Conclusion: The findings of this research aimed improving students' happiness can be considered by officials and policy makers of dormitories. This aim will be achieved through expansion of existing facilities and purposeful long-term planning}, Keywords = {Happiness, Dormitory, University, Students}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1057-1062}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مدیریت شادی در دانشجویان خوابگاه‌های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان- 1388}, abstract_fa ={مقدمه: شادی بنیادی‌ترین مفهوم در روانشناسی مثبت‌گراست و دانشجویان نیروهای تأثیر‌گذار و مولد که به محیط و روحیه شاد نیازمندند. در این راستا این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با شادی در دانشجویان خوابگاهی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی استان اصفهان در سال‌های 87 و 88 انجام شده است. روش‌ها: این پژوهش بر روی 120 دانشجوی دختر و پسر ساکن خوابگاه با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته باز پاسخ انجام گرفته، داده‌ها کد‌گذاری و طبقه‌بندی گردیده و به صورت فراوانی و درصد گزارش شده است. نتایج: نتایج نشان داد که مهم‌ترین عوامل مؤثر بر شادمانی دانشجویان قبل از ورود به دانشگاه عبارتند از ورزش (4/26) درصد، تلویزیون 05/13 درصد، پیاده‌روی 86/11 درصد و بیشترین برنامه تفریحی مورد استقبال دانشجویان خوابگاهی بعد از ورود به دانشگاه عبارتند بود از ورزش 9/22 درصد، اتاق تلویزیون و فیلم 84/12 درصد و کامپیوتر و اینترنت 33/8 درصد و برنامه‌های پیشنهادی دانشجویان به ترتیب اولویت عبارت بود از تدارک اردوهای داخل و خارج استان 21/15 درصد، بهبود و زیبا‌سازی فضای خوابگاه 64/12 درصد و همچنین برگزاری مسابقات ورزشی و تفریحی 5/10 درصد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش می‌تواند با هدف ارتقای سطح شادی دانشجویان مورد توجه مسؤولان و سیاست‌گذاران خوابگاه‌ها قرار گیرد و این مهم از طریق گسترش امکانات فعلی، و برنامه‌ریزی‌های بلند مدت و هدف‌مند محقق می‌گردد.}, keywords_fa = {شادی، خوابگاه، دانشگاه علوم پزشکی، دانشجویان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2027-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2027-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Irajpour, Alireza and Alavi, Mous}, title = {Readiness of postgraduate students of Isfahan University of Medical Sciences for inter professional learning}, abstract ={Introduction: There is a global inclination towards collaboration and team work led to increasing emphases on the necessity of preparing health students through inter professional education. This study aimed to assess readiness of postgraduate students of Isfahan University of Medical Sciences for inter professional learning as well as examine its correlation with some demographic variables. Methods: this was a cross-sectional descriptive study in 2011.Samples were recruited through convenience sampling method from postgraduate students of Isfahan University of Medical Sciences. Data were gathered through the Readiness for Inter Professional Learning Scale (RIPLS). Results: Two hundred students filled the questionnaires among which 183 questionnaires were subjected to analysis. They were recruited from nursing (25.7 %), medicine (48.6 %) and other disciplines (24 %). Mean ،score was 70.47 (5.34). The mean score for nursing discipline was 72.1 (4.91), for medicine was 69.83 (5.58) and for other disciplines was 70.25 (4.85). There were no significant correlation between readiness for inter professional learning and contextual variables consisted of age, gender, history of attendance in inter professional education programs, history of clinical practice, history of teaching, education grade and discipline. Conclusion: Regarding the acceptable (higher than mean score) postgraduate students’ readiness, we suggest opportunities for development of interprofessional learning. Insignificant relationship between the students’ readiness and contextual variables implies the broad applicability of the interprofessional education, robust to the contextual differences. Nevertheless, future researches would be necessary to ensure applicability of this approach, and to explore factors influential to this process.}, Keywords = {Inter-Professional Education (IPE), Readiness, student }, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1050-1056}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای یادگیری بین حرفه ای}, abstract_fa ={مقدمه: اعتقاد به افزایش اثربخشی خدمات سلامتی از طریق مشارکت و کار تیمی منجر به تأکید روز افزون بر لزوم آماده کردن تمام دانشجویان حرفه‌های بهداشت و درمان از طریق یادگیری بین‌حرفه‌ای شده است. لذا هدف از این مطالعه بررسی آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای یادگیری بین‌حرفه‌ای و نیز تعیین ارتباط آن با برخی متغیرهای زمینه‌ای است. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی و مقطعی است. زمان انجام مطالعه سال 90-1389 بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌های مختلف دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود. نمونه‌ها با بهره‌گیری از روش آسان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها نیز پرسشنامه آمادگی برای یادگیری بین‌حرفه‌ای (RIPLS) بود. نتایج: تعداد 200 نفر پرسشنامه را پر کردند و داده‌های 183 پرسشنامه تحلیل شد. از این تعداد 7/25 درصد در رشته پرستاری، 6/48 درصد در رشته پزشکی و 24 درصد نیز در سایر رشته‌های علوم سلامت مشغول به تحصیل بودند. میانگین (انحراف معیار) امتیاز آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای یادگیری بین‌حرفه‌ای 47/70 (34/5) به دست آمد. میانگین (انحراف معیار) امتیاز برای رشته پرستاری برابر 1/72 (91/4)، برای رشته‌های پزشکی برابر 83/69 (58/5) و برای سایر رشته‌های علوم سلامتی برابر (85/4) 25/70 به دست آمد. همچنین ارتباط بین متغیر آمادگی برای یادگیری بین‌حرفه‌ای و هیچ‌کدام از متغیرهای سن، جنسیت، سابقه شرکت در برنامه‌های یادگیری اشتراکی، سابقه کار بالینی، سابقه تدریس، مقطع تحصیلی و رشته تحصیلی معنادار نبود. نتیجه‌گیری: نظر به آمادگی بالاتر از متوسط (میانگین امتیاز) در دانشجویان تحصیلات تکمیلی، توسعه فرصت‌های یادگیری بین‌حرفه‌ای پیشنهاد می‌گردد. عدم مشاهده رابطه معنادار بین متغیر آمادگی دانشجویان و متغیرهای زمینه‌ای، حاکی از فراگیر بودن و مواجهه با حداقل محدودیت‌ها در اجرای این رویکرد است. هر چند پژوهش‌های آتی برای بررسی قابلیت اجرایی و عوامل موثر بر آن پیشنهاد می‌گردد.}, keywords_fa = {یادگیری بین حرفه‌ای، آمادگی، دانشجو}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1938-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1938-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {athari, zeinab sadat and sharif, sayed mostafa and nasr, ahmad reza and nematbakhsh, mehdi}, title = {Evaluation of Students\' Critical Thinking Skills in Isfahan University and Isfahan University of Medical Sciences for Two Sequence Semesters: Critical Thinking, the Lost Ring in Curriculums}, abstract ={Introduction: Critical thinking is a pivotal and required qualification for all students that can mostly be improved through curriculums. The present study was designed with the purpose of evaluation of students' critical thinking skills in Isfahan University and Isfahan University of Medical Sciences for two sequence semesters in 2010. Methods: In this descriptive-longitudinal study, the critical thinking skills of 250 students of Isfahan University and Isfahan University of Medical Sciences were assessed in two stages (Two sequence semesters). Data collection was done through a researcher-made questionnaire as well as California critical thinking skills test (B Form). Results: The mean of students’ score in both universities was 7.48±2.22 in first stage and 5.94±2.00 in second stage. It showed a significant decrease (P=0.000). Although the critical thinking scores in both universities had not a significant difference, but in both universities the scores of the second stage decreased significantly (P=0.000). The results indicated decreasing in all area (i.e. inference, deductive reasoning and total score) except evaluation (P=0.000). Conclusion: The results prove that attending to critical thinking is a serious challenge in higher education. In addition, students do not have suitable critical thinking skills to the extent that with passing time the critical thinking did not increase. Therefore, review of curriculum can be an effective suggestion to solve this difficulty.}, Keywords = {Critical Thinking, Curriculum, Higher Education.}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1040-1049}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارزیابی مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان در طی دو نیمسال تحصیلی متوالی: تفکر انتقادی حلقه مفقوده برنامه‌های درسی}, abstract_fa ={مقدمه: تفکر انتقادی یک صلاحیت محوری و لازم برای دانشجویان در کلیه رشته‌های دانشگاهی است که به طور عمده از طریق برنامه‌های درسی قابل بهبود است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان در طی دو نیمسال تحصیلی متوالی در سال 89 طراحی گردید. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- طولی مهارت‌های تفکر انتقادی 250 نفر از دانشجویان دانشگاه‌های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان در دو مرحله (دو نیمسال تحصیلی متوالی) ارزیابی شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه محقق ساخته و آزمون استاندارد مهارت‌های تفکر انتقادی کالیفرنیا (فرم ب) بود. نتایج: میانگین نمرات دانشجویان در دو دانشگاه در آزمون مرحله اول 22/2±48/7 و در مرحله دوم00/2±94/5 بود و کاهش معناداری را نشان می‌دهد ‌(000/0p=). هر چند نمرات تفکر انتقادی دانشجویان دو دانشگاه تفاوت معناداری نداشت، اما در هر دو دانشگاه نمرات مرحله دوم کاهش معناداری نسبت به مرحله اول داشت (000/0p=). همچنین، یافته‌ها نشان می‌دهد نمرات دانشجویان در آزمون مرحله دوم در حیطه‌های استنباط، استدلال قیاسی و کل آزمون کاهش معناداری یافته و صرفاً در حیطه ارزشیابی نسبت به آزمون مرحله اول افزایش دیده می‌شود (000/0p=). نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از این امر است که توجه به تفکر انتقادی به عنوان یک چالش جدی در آموزش عالی است و دانشجویان در وضعیت مطلوبی از تفکر انتقادی قرار ندارند تا آن جا که با بالا رفتن سنوات تحصیلی دانشجویان، مهارت‌های تفکر انتقادی افزایش نمی‌یابد. بنابراین، بازنگری مطلوب برنامه‌های درسی برای حل این معضل می‌‌تواند پیشنهادی مؤثر باشد.}, keywords_fa = {تفکر انتقادی، برنامه درسی، آموزش عالی}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2000-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2000-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {Gordanshekan, Maryam and Ghassemi, Gholamreza and Yousefi, Alireza and Yarmohammadian, Mohammad Hossei}, title = {Validation of Self-Directed Learning Scale in Students of Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: As a method of instruction in adult education, Self-directed Learning has been widely used in universities across the globe. This study aimed to validate Self-directed Learning Scale (SRSSDL) in Students of Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this cross-sectional survey study, 400 students of Isfahan University of Medical Sciences completed a self-directed learning questionnaire including 60 items and 5 factors. The raw data was analyzed using Pearson correlation coefficient and Principle Axis Factoring. Results: The results of principle axis factoring revealed that 53 out of 60 items of this scale were placed in 12 factors instead five. Seven items were eliminated due to lack of factoring effect. Conclusion: The results of the study affirmed high validity and reliability of this scale having 12 factors and 53 items.}, Keywords = {Self-Directed Learning, Scale, Validation, Medical education}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1030-1039}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {هنجاریابی مقیاس یادگیری خودراهبر در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: یادگیری خودراهبر یک شیوه آموزشی مستقل و مادام‌العمر است که استفاده از آن در آموزش بزرگسالان، در دانشگاه‌های دنیا رو به توسعه است. هدف از این پژوهش هنجاریابی مقیاس خود درجه‌بندی یادگیری خودراهبر (Self-Rating Scale of Self-Directed Learning) در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می‌باشد. روش‌ها: در این مطالعه مقطعی - پیمایشی، 400 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، پرسشنامه یادگیری خودراهبر را که دارای 60 گویه و پنج مؤلفه می‌باشد، تکمیل نمودند. اطلاعات خام با تعیین ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی بررسی شد. نتایج: نتایج تحلیل عاملی نشان داد که 53 گویه از 60 گویه این مقیاس به جای قرار گرفتن در 5 مؤلفه در 12 مؤلفه جای گرفتند. 7 گویه به دلیل نداشتن بار عاملی حذف گردید. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق حاکی از روایی و پایایی نسبتاً بالای مؤلفه‌های 12 گانه مقیاس با 53 گویه می‌باشد.}, keywords_fa = {یادگیری خودراهبر، مقیاس، هنجاریابی، آموزش پزشکی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1716-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1716-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} } @article{ author = {MOllabashi, Roya and Haghani, Farib}, title = {Teacher-Student and Teacher-Patients Interaction Time in the Ambulatory Settings in Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Regarding the importance of ambulatory education and its challenges, this study was done to investigate Teacher-Student and Teacher-Patients Interaction Time in educational ambulatory settings in Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In a descriptive cross-sectional study, Teacher-Student and Teacher-Patients Interaction Time of 45 teachers was investigated in educational ambulatory settings in Isfahan University of Medical Sciences during the academic year of 2007-200. Teacher - student interaction and teacher- patients interaction time and the number of visiting patients per hour was investigated by researcher. The gathered data was analyzed statistically using descriptive statistical indexes frequency percentile. Results: Teacher –patient interaction was less than 5 minutes in more than 50% of ambulatory settings. Teacher –students interaction was less than 5 minutes in less than 50% of ambulatory settings. The number of visited patients during an hour in 70% of the health centers was one patient. Conclusion: The finding showed that teacher- students and teacher -patient interaction time were low and suggested some solution for this problem.}, Keywords = {Interaction time, Teacher , Students, Patients, Teaching and learning process ,ambulatory setting, clinical education, Medical students, Interns}, volume = {11}, Number = {9}, pages = {1025-1029}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {زمان تعامل استاد، فراگیر و بیماران در درمانگاه‌های آموزشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={زمان تعامل استاد، فراگیر و بیماران در درمانگاه‌های آموزشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان رویا ملاباشی*، فریبا حقانی چکیده مقدمه: با توجه به اهمیت آموزش درمانگاهی و وجود مشکلات و چالش‌های متعددی در این زمینه، مطالعه کنونی با هدف بررسی زمان تعامل استاد، فراگیر ان و بیماران در درمانگاه‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی مدت زمان تعامل 45 استاد با فراگیران و بیماران در درمانگاه‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 87-86 بررسی شد. به این منظور مدت زمان تعامل استاد و فراگیر، مدت زمان تعامل استاد با بیمار، تعداد بیماران ویزیت شده در یک ساعت و تعداد بیمار وارد شده به درمانگاه در هر نوبت ویزیت بیمار توسط پژوهشگر از ابتدا تا انتهای جلسه بررسی ‌شد. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی، شامل فراوانی و درصد فراوانی جهت ارائه داده‌ها استفاده شد. نتایج: در بیش از نیمی از درمانگاه‌های مورد بررسی مدت زمان تعامل استاد و بیمار کمتر از 5 دقیقه و در کمتر از نیمی از موارد مدت زمان تعامل استاد و فراگیر کمتر از 5 دقیقه بوده است. تعداد بیماران وارد شده به درمانگاه‌ها در هر نوبت ویزیت در 70 درصد موارد یک بیمار بود. نتیجه‌گیری: با توجه به پایین بودن مدت زمان تعامل استاد با بیماران و همچنین پایین بودن این زمان در تعامل استاد با فراگیران، لذا بررسی علل و راه‌کارهای ارائه شده جهت بهبود این وضعیت پیشنهاد می‌شود. واژه‌های کلیدی: زمان تعامل، فرآیند یاددهی- یادگیری، درمانگاه‌های آموزشی، آموزش بالینی، کارورزان، کارآموزان مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی/ویژه‌نامه توسعه‌ آموزش و ارتقای سلامت/ اسفند1390؛ 11(9): 1025 تا 1029 مقدمه در دهه‌های اخیر آموزش در درمانگاه‌ها، به عنوان جزیی از آموزش بالینی اهمیت زیادی یافته است.درمانگاه محلی است که در آن تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری‌ها به صورت سرپایی و بدون نیاز به بستری شدن بیمار انجام می‌گیرد(1). با وجود افزایش گرایش به آموزش در درمانگاه‌ها، کار در این عرصه آموزشی جدید با مشکلات متعددی روبروست(2و3). از جمله این چالش‌ها می‌توان به برقراری تعادل بین فعالیت‌های بالینی و آموزشی، و تعاملات استاد با فراگیران، استاد با بیماران و فراگیران با بیماران اشاره کرد(4). این چالش‌ها ناشی از شرایط ویژه آموزش بالینی به طور کلی و آموزش درمانگاهی به عنوان جزیی از آموزش بالینی است(5). از عمده‌ترین ویژگی‌های فرآیند یاددهی یادگیری در درمانگاه‌ها، غیر قابل پیش‌بینی، غیرقابل تکرار و متغیر بودن درون‌داد اصلی یادگیری بالینی یعنی «بیمار مراجعه‌کننده» است(6و7). یکی دیگر از ویژگی‌های درمانگاه‌ها در ایران، مراجعه تعداد زیاد بیماران در مدت زمان ثابت و معین به درمانگاه‌هاست. با توجه به چالش‌های اشاره شده، لازم است مدیریت استاد در درمانگاه به گونه‌ای باشد که تعادلی بین فعالیت‌های بالینی و فعالیت‌های آموزشی (از جمله تعامل استاد با فراگیران و یا استاد و بیمار) در این محیط برقرار گردد. با توجه به ویژگی‌های اشاره شده در آموزش درمانگاهی و وجود چالش‌های موجود در این زمینه بر اهمیت مدیریت مناسب استاد در این محیط آموزشی تأکید می‌شود. بنابراین هدف این مطالعه بررسی زمان تعامل استادان، فراگیران و بیماران در درمانگاه‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است . روش‌ها در یک مطالعه توصیفی مقطعی در سال تحصیلی 87-86 مدت زمان تعامل استادان، فراگیران و بیماران در درمانگاه‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بررسی شد.45 استاد به روش خوشه‌ای تصادفی از بین 134 استاد درمانگاه‌های ماژور (داخلی، جراحی، کودکان و زنان و زایمان) انتخاب شدند. پژوهشگر پس از بررسی متون داخلی و خارجی آموزش بالینی و آموزش درمانگاهی، موارد لازم جهت بررسی روابط استادان ، فراگیران و بیماران در درمانگاه های آموزشی را استخراج نمود و پس از مشاوره با متخصصین آموزش پزشکی و تأیید این موارد به جمع‌آوری اطلاعات پرداخت. روش جمع‌آوری اطلاعات مشاهده مستقیم بود به شیوه‌ای که پژوهشگر از ابتدا تا انتهای جلسه آموزشی به مشاهده می‌پرداخت و میانگین مدت زمان تعامل استاد با فراگیران، مدت زمان تعامل استاد با بیمار محاسبه می‌شد و به صورت کمتر از 5 دقیقه، بین 5 تا 10 دقیقه و بیشتر از 10 دقیقه ثبت می‌شد. میانگین تعداد بیماران ویزیت شده در یک ساعت و تعداد بیمار وارد شده به درمانگاه در هر نوبت ویزیت نیز به صورت جداگانه‌ در برگه جمع‌آوری اطلاعات ثبت می‌شد. و سرانجام از شاخص‌های آمار توصیفی شامل فراوانی و درصد فراوانی جهت ارائه داده‌ها استفاده شد. نتایج بر اساس مشاهدات انجام شده مدت زمان تعامل 25 استاد با بیماران، در (55 درصد) موارد کمتر از 5 دقیقه بود و31 (7درصد) استاد بیش از 10 دقیقه با بیماران تعامل داشتند. زمان تعامل استاد با فراگیران در 4 مورد (11درصد) بیشتر از 10 دقیقه بود(جدول 1). تعداد بیماران بررسی شده در یک ساعت در درمانگاه‌های 10(24 درصد) استاد بیش از 10 نفر و در درمانگاه 23(51 درصد) استاد بین 5 تا 10 بیمار در یک ساعت بررسی می‌شدند. تعداد بیماران وارد شده به درمانگاه در هر نوبت ویزیت، 31 استاد(70 درصد) یک بیمار بود. جدول 1: فراوانی تعداد استادان بر حسب میانگین زمان تعامل استاد با بیمار و استاد با فراگیر میانگین مدت زمان تعامل استاد و بیمار تعامل استاد و فراگیر کمتراز 5 دقیقه 25(6/55%) 21(7/46) 5 تا 10 دقیقه 17(8/37%) 19(2/42%) بیشتراز 10 دقیقه 3(7/6%) 5(1/11%) جمع (100%)45 45 بحث این مطالعه با هدف بررسی مدت زمان تعامل استادان، فراگیران و بیماران در درمانگاه‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. در سنجش تعامل در درمانگاه‌های آموزشی، یکی از مهم‌ترین عوامل که باید مورد توجه قرارگیرد مدت زمان تعاملات بین استاد، فراگیران و بیماران است. بنا به نظر McGee و Irby مدت زمان لازم برای ارائه بیمار و بحث درباره آن در درمانگاه 4 دقیقه تا 7 دقیقه است(8). درمطالعه حاضر در بیش ازنیمی از جلسات آموزشی مورد بررسی، مدت زمان تعامل استاد و بیمار کمتر از 5 دقیقه بود. در صورتی که در 7/6 درصد درمانگاه‌ها مدت زمان تعامل استاد و بیمار بیشتر از 10 دقیقه بوده است. در مطالعه فیلدز و همکاران مدت زمان تعامل استاد با بیمار 24 دقیقه است. که 9/12 دقیقه از این زمان به ارتباط فراگیران با بیماران و ارائه بحث و بررسی درباره موارد بیماری اختصاص دارد(9). در مطالعه Usatiene و همکاران در یک درمانگاه خانواده، کل زمان صرف شده در درمانگاه برای هر بیمار 7/23 دقیقه است که 7/11 دقیقه از این زمان مربوط به تعامل استاد و بیمار است. در صورتی که استاد به تنهایی بیمار را ویزیت کند، زمان تعامل استاد و بیمار به 6/10 دقیقه کاهش می‌یابد(10). با توجه به این که در مطالعه حاضر تعداد بیماران مراجعه‌کننده در نیمی از درمانگاه‌ها بین 5 تا 10 بیمار است، می‌توان نتیجه گرفت، یکی از عوامل علل کاهش زمان تعامل استاد با بیمار، تعداد زیاد بیماران مراجعه‌کننده به درمانگاه‌ها است. از علل دیگر می‌توان به عدم مدیریت مناسب زمان در درمانگاه‌های فوق اشاره کرد. عدم مدیریت مناسب زمان و عدم آشنایی استادان با الگوهای مناسب تدریس در درمانگاه‌ها، می‌توانند از دلایل دیگر کوتاه شدن زمان تعامل استاد و فراگیر است. در مطالعه حاضر مدت زمان تعامل استاد با فراگیران در 7/46 درصد موارد کمتر از 5 دقیقه و در 2/42 درصد موارد بین 5 تا 10 دقیقه است. در صورتی که بر اساس مطالعه Bowen و همکاران زمان تعامل بین فراگیر و استاد در درمانگاه آموزشی 5 دقیقه است(11). با توجه به نتیجه مطالعه‌ Bowen مدت زمان تعامل استاد و فراگیران در درمانگاه‌های مورد بررسی مدت زمان کوتاهی بوده است. از علل کوتاه بودن زمان تعامل استاد و فراگیران در درمانگاه‌های این مطالعه، تعداد زیاد بیماران و تأکید بیش از حد استادان بر مسائل بالینی (به جای مسائل آموزشی) را می‌توان نام برد. با توجه به این که در کمتر از 3/2 درمانگاه‌ها مورد مطالعه، تعداد بیماران بررسی شده در هر نوبت ویزیت پزشک، یک بیمار بوده است، باید شیوه مدیریت استادان و برنامه‌ریزی مسؤولین درمانگاه‌ها به صورتی باشد که به منظور رعایت حریم خصوصی بیماران و آموزش بیشتر فراگیران، استاد در هر نوبت بیش از یک بیمار را معاینه و بررسی نکند. با توجه به تعداد زیاد بیماران در برخی از درمانگاه‌ها حل این مشکل راه‌کارهای سطوح بالای مدیریت آموزش و درمان را می‌طلبد. از محدودیت‌های این مطالعه می‌توان، به محدود بودن انجام این مطالعه به درمانگاه‌های ماژور اشاره کرد. با توجه به محدودیت اشاره شده که مربوط به تفاوت تعداد دانشجو و تعداد بیماران مراجعه‌کننده به درمانگاه‌های ماژور و مینور است، ممکن است نتایج این مطالعه به درمانگاه‌های آموزشی سایر دانشگاه‌ها تعمیم‌پذیر نباشد همچنین جهت شناسایی و رفع مشکلات پیشنهاد به انجام مطالعات مشابه در سایر دانشگاه‌ها می‌شود. در همین راستا و با توجه به نتایج مطالعه کنونی پیشنهاد می‌شود مسؤولین آموزشی دانشکده پزشکی شرایط آشنایی استادان را با مبحث مدیریت فرآیند یاددهی – یادگیری با تأکید بر مدیریت زمان تعامل فراهم نمایند که این امر در قالب تشکیل کارگاه‌های آموزشی در این زمینه میسر می‌شود. نتیجه‌گیری با توجه به پایین بودن مدت زمان تعامل استاد با بیماران و همچنین پایین بودن این زمان در تعامل استاد با فراگیران، لذا بررسی علل و راه‌کارهای ارائه شده جهت بهبود این وضعیت پیشنهاد می‌شود. منابع 1. Dent JA. AMEE Guide No 26: clinical teaching in ambulatory care settings: making the most of learning opportunities with outpatients.Med Teach. 2005 Jun27(4):302-, 2. Carney PA, Pipas CF, Eliassen MS, Donahue DA, Kollisch DO, Gephart D,et al. An encounter-based analysis of the nature of teaching and learning in a 3rd-year medical school clerkship.Teach Learn Med. 2000 12(1):21-7. 3. Fagan MJ, Griffith JM, Nelson D, Zhao Y. Evaluation of a worksheet to structure teaching and learning outpatient internal medicine.Med Teach. 2003 May25(3):296-301. 4. Mollabashi R,Haghani F,Memarzadeh M. An Investigation on Teachers' Skills in Educational Clinics (Ambulatory Setting) in Isfahan University of Medical Sciences.Journal of Babol University of Medical Sciences 201012(Suppl.1): 26-33 5. Dent JA, Harden RM. A practical guide for medical teachers. second ed.Edinburgh: Elsevier Churchil Livingstone.2005 6. Irby DM. Effective clinical teaching and learning clinical teaching and clinical teacher.[cited 2008 Agu 12].availble from: http://www.med.cmu.ac.th/secret/meded/ct2.htm 7. Regan –Smith M ,Young WW,Keller AM. An efficient and effective teaching model for ambulatory education.Acad Med.200277(7): 593-599 8. McGee SR, Irby DM Teaching in the outpatient clinic. Practical tips. J Gen Intern Med. 1997 Apr12 Suppl 2:S34-40 9. fields SA, Usatine R, Steiner E.Teaching medical students in the ambulatory setting.startegies for success.FAMMA.2000283:2362-2364 10. Usatiene R,Nguyen K,randall j,Irby D. Four expmlary preceptors' strategies for efficient teaching in mamaged care settings.Acad Med.199772:766-762 11. Bowen JL, Irby DM. Assessing quality and costs of education in the ambulatory setting: a review of the literature. Acad Med. 2002 Jul77(7):621-80 Teacher,Student and patients Interaction time in the ambulatory setting in Isfahan University of medical sciences Roya Mollabashi1, Fariba Haghani2 Abstract Introduction: Despite the essential role of the clinical education (in ambulatory setting), there are much limitation in this type of education. Regarding this problems this study was done to investigate Teacher,Student and patients Interactione time in the ambulatory setting in the Isfahan university of medical sciences. Methods: This cross sectional study whit random cluster sampling was conducted on 45 teachers of Isfahan university of medical sciences whiten 2007-2008. Duration of teacher and students interaction, teacher patients Interaction, number of visited patient during an hour was investigated by researcher The gathered data was analyzed statistically using descriptive statistics such as frequency and percents. Results: Teacher –patients interaction was less than 5 minutes in more than 50% of ambulatory settings. Teacher –students interaction was less than 5 minutes in less than 50% of ambulatory settings. The number of visited patients during an hour in 70% was one patient. Conclusion: The finding showed that teacher- students and teacher -patients interaction was low and suggested some solution for this problem. Keywords: Interaction time,Teacher, Students, Patients, Teaching and learning procces,ambulatory setting,clinical education,Medical students, Interns Addresses: 1. ()Isfahan university of medical siences.medical education research center - Isfahan university of medical siences.medical education research center - mollabashir@gmail.com 2.Assistant Professor, Department of Medical Education, Medical Education Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. (haghani@edc.mui.ac.ir)}, keywords_fa = {زمان تعامل، فرآیند یاددهی- یادگیری، درمانگاه‌های آموزشی، آموزش بالینی، کارورزان، کارآموزان}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2008-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-2008-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2012} }