@article{ author = {Rezaeian, Mohse}, title = {Descriptive Glossary (Meta-Analyses)}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {143-145}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {واژه‌نامه توصیفی فراتحلیل‌ها}, abstract_fa ={ تجزیه و تحلیل‌های مورد استفاده در پژوهش را می‌توان به سه گروه تقسیم نمود: 1. تجزیه و تحلیل‌های نخستین (Primary analyses): زمانی اطلاق می‌شود که پژوهشگر، خود داده‌ها را جمع‌آوری کرده و برای به دست آوردن نتایج، آنها را تجزیه و تحلیل نماید. 2. تجزیه و تحلیل‌های دومین (Secondary analyses): زمانی اطلاق می‌شود که پژوهشگر، داده‌های مربوط به یک مطالعه قبلی را برای پاسخگویی به سؤال یا سؤالات جدید مورد تجزیه و تحلیل مجدد قرار دهد. 3. فراتحلیل‌ها (Meta analyses): زمانی اطلاق می‌شود که پژوهشگر، نتایج تعدادی از مطالعات اولیه (Primary analysis) را برای پاسخگویی به سؤال پژوهشی خود با یکدیگر ترکیب نموده و نتیجه جمعی جدیدی را به دست آورد. فراتحلیل‌ها با مرور نظام‌مند منابع (Systematic reviews of the literature) برای پیدا کردن، ارزشیابی، ترکیب و در صورت نیاز، جمع‌بندی آماری، به مقالاتی می‌پردازند که قبلاً پیرامون یک موضوع خاص به رشته تحریر در آمده‌اند. مهم‌ترین مزیت مطالعات فراتحلیل این است که آنها با ادغام کردن نتایج مطالعات مختلف، قدرت مطالعه را در جهت یافتن نتایج معنی‌دار افزایش می‌دهند. همین خصوصیت سبب شده است که در سال‌های اخیر، تعداد مقالات مربوط به فراتحلیل‌ها که در منابع علوم پزشکی منتشر می‌شوند، افزایش چشمگیری را نشان دهد. یکی از پیامدهای بسیار مهم چنین افزایشی، کاربرد روزافزون نتایج حاصل از فراتحلیل‌ها در تصمیم‌گیری‌های مربوط به مراقبت‌های بهداشتی می‌باشد. مراحل انجام یک فراتحلیل آماده کردن یک فراتحلیل از مقالات چاپ شده در یک زمینه خاص، نیاز به کوشش و دقتی فوق‌العاده دارد. محدوده تمرکز یک فراتحلیل باید به روشنی بیان گردد. به عبارت دیگر، مانند تمامی مطالعات، فراتحلیل‌ها نیز باید با یک سؤال مشخص و دقیق پژوهشی شروع گردند. برای نمونه، یک سؤال مشخص و دقیق پژوهشی که اخیراً موضوع یک فراتحلیل قرار گرفته است شامل این موضوع می‌باشد که: «هورمون درمانی یائسگی در زنانی که از سرطان پستان جان سالم به در برده‌اند تا چه اندازه بر روی عود مجدد این سرطان تأثیر می‌گذارد». پس از طرح یک سوال پژوهشی دقیق مانند سؤال پیش‌گفت، باید نسبت به جمع‌آوری تمامی مقالات و منابع منتشر شده و یا نشده در خصوص موضوع مورد نظر اقدام نمود. رهیافت جامع جستجوی منابع باید از بررسی بانک‌های اطلاعاتی هسته پزشکی، نظیر Medline و Embase و با انتخاب کلید واژه‌های مناسب شروع شود. ضروری است که در فراتحلیل‌ها جزئیات جستجوی رایانه‌ای به خوبی توصیف شده و گزارش شود. برای مثال، باید ذکر گردد که کدام بانک اطلاعاتی مورد جستجو قرار گرفته و از چه کلیدواژه‌هایی استفاده شده است. در عین حال، از آنجایی که حتی جستجوی رایانه‌ای نمی‌تواند تمامی مقالات مرتبط با موضوع را مشخص نماید، بنابراین، بررسی دستی (Hand Searching) مجلات و منابع منتخب نیز می‌باید به مرحله اجرا درآید. همچنین با یافتن منابع مشابه در فهرست منابع (Reference)، مقالات به دست آمده باید دامنه بررسی را افزایش دهد. چنین رهیافت جامعی نمی‌باید تنها با پیدا کردن مقالات چاپ شده در زمنیه موضوع مورد نظر خاتمه پذیرد، بلکه تلاش مضاعفی برای پیدا کردن مقالات چاپ نشده در زمنیه موضوع مورد نظر، مثلاً از طریق مکاتبه با افراد سرشناس در زمینه موضوع مورد نظر، باید انجام شود. این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که معمولاً مقالاتی که موفق به پیدا کردن نتایج معنی‌دار نشده‌اند، از شانس کمتری برای چاپ شدن برخوردار می‌باشند. نکته قابل توجه در خصوص مطالعات منتشر نشده این است که یافته‌های این قبیل مطالعات ممکن است به شیوه‌ای نظام‌یافته با نتایج مقالات چاپ شده متفاوت باشد. اگر نتایج مطالعات منتشر نشده در یک فراتحلیل دخالت داده شود، ممکن است منجر به یک نتیجه‌گیری متفاوت گردد. روش‌های آماری مورد استفاده در فراتحلیل‌ها در نخستین مرحله از تجزیه و تحلیل نتایج مطالعاتی که به شیوه پیش‌گفت جمع‌آوری شده‌اند، می‌توان تمامی نتایج را در یک جدول و یا یک شکل ارائه نمود تا برای خواننده امکان قضاوت این نکته فراهم گردد که آیا در موازنه با یکدیگر، تمامی مقالات به دست آمده جواب یکسانی را ارائه نموده‌اند؟ در جدول یا تصویر مذکور باید اطلاعات مهم مربوط به هر مقاله، نظیر سال و مکان انجام مطالعه، تعداد نمونه‌های مورد بررسی، و... آورده شود. این نمایش تصویری همچنین نشان‌دهنده مقدار تغییرات در بین تک تک مطالعات می‌باشد. نکته قابل توجه این است که مقالات پژوهشی مختلف معمولاًً از نظر جزئیات طراحی با هم متفاوت هستند. برای مثال، مطالعات مختلف ممکن است برای انتخاب بیماران مورد مطالعه خود از معیارهای تشخیصی متفاوت و یا گروه‌های سنی مختلف استفاده نمایند. همچنین آنها ممکن است از نظر درمان تجویز شده (مقدار و زمان مصرف دارو) با هم متفاوت باشند. چنین تفاوت‌هایی ممکن است باعث پدیدآمدن نتایج متفاوتی گردند. از همین رو، در این مرحله، باید این گونه تفاوت‌ها شناسایی و از نظر مقدار تأثیری که از خود برجا گذاشته‌اند با هم مقایسه گردند. نتایج یکسانی که در شرایط بالینی مختلف رخ می‌دهد، نه فقط باعث تقویت نتیجه‌گیری می‌شوند، بلکه مبین این نکته نیز خواهند بود که نتایج را می‌توان به محدوده وسیع‌تری نیز تعمیم داد. پس از طی مرحله پیش‌گفت، اکنون وقت آن رسیده است که نتایج تمامی مطالعات پژوهشی با یکدیگر ادغام شده تا به یک نتیجه کلی دست یافت. با این وجود، در این مرحله، ممکن است این سؤال مطرح گردد که با مطالعاتی که از کیفیت بالایی برخوردار نمی‌باشند چه باید کرد؟ از آن جایی که کنار گذاشتن آنها ممکن است به از دست دادن بخشی از اطلاعات منجر گردد، بنابراین، یک راه حل برای جبران این مشکل استفاده از نظام وزن‌دهی (Weighting system) می‌باشد. در این نظام وزن‌دهی مقالاتی که دارای کیفیت پایینی می‌باشند از وزن بسیار کمی برخوردار شده تا تأثیر آنها بر روی نتیجه‌گیری نهایی خیلی کم باشد. راه حل دیگر استفاده از این روش، تجزیه و تحلیلی است که به اصطلاحً تجزیه و تحلیل حساسیت (Sensitivity analysis) نامیده شده است. در این روش، ابتدا با در نظر گرفتن تمامی مقالات موجود، نسبت به خلاصه کردن نتایج اقدام می‌گردد. در مرحله بعد، کلیه مقالاتی که از پایین‌ترین کیفیت برخوردار بوده‌اند، حذف شده و تجزیه و تحلیل‌ها تکرار می‌گردد. این فرایند می‌تواند با افزایش آستانه کیفیت مقالات تکرار شود، به این معنی که هر بار مقالات با کیفیت‌های بالاتری در تجزیه و تحلیل‌ها وارد می‌شوند، انجام چنین تجزیه و تحلیل‌هایی نشان می‌دهد که چقدر نتیجه نهایی یک مطالعه مروری تحت تأثیر مقالات با کیفیت پایین می‌باشد. مهم‌ترین بانک اطلاعاتی ارائه‌دهنده فراتحلیل‌ها فراتحلیل‌ها از ترکیب نتایج مطالعات اولیه به دست می‌آیند، بنابراین، می‌توان آنها را به تفکیک برای مطالعات تجربی، نظیر کارآزمایی‌ها، و مطالعات مشاهده‌ای، نظیر مطالعات همگروهی، و یا مطالعات مورد- شاهدی انجام داد. اما از آنجایی که کارآزمایی تصادفی با گروه شاهد (Randomized controlled trial) کیفیت بالاتری نسبت به سایر انواع مطالعات دارند، انجام فراتحلیل بر روی این قبیل کارآزمایی‌ها از اهمیت شایان توجهی برخوردار می‌باشد. در همین راستا، یکی از مهم‌ترین بانک‌های اطلاعاتی که به ارائه فراتحلیل‌های انجام شده بر روی کارآزمایی‌های تصادفی با گروه شاهد می‌پردازد، بانک اطلاعاتی کوکران (Cochrane) با آدرس اینترنتی http://www.Cochrane.org می‌باشد. اسم این بانک از روی نام آرچی کوکران (Archie Cochrane)، که یک اپیدمیولوژیست اسکاتلندی بود، اقتباس گردیده است. نامبرده در سال 1972 میلادی با چاپ کتابی به ضرورت کاربرد سریع‌تر نتایج پژوهش‌های به عمل آمده، بویژه کارآزمایی‌های تصادفی با گروه شاهد در علوم بهداشتی تأکید نمود. از همین رو، و به خاطر فعالیت‌های بی‌وقفه این اپیدمیولوژیست، بانک همکاری کوکران در سال 1993 میلادی به افتخار وی تأسیس گردید. کتابخانه این بانک به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز ارائه‌دهنده فراتحلیل‌های تجربی قلمداد می‌گردد. این کتابخانه، فصلنامه اطلاعاتی خود را به دو شکل اینترنتی و CD-ROM در اختیار علاقمندان قرار می‌دهد که در حال حاضر از طریق محیط Ovid در دانشگاه‌های علوم پزشکی قابل دسترسی است.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-227-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-227-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Sarbaz, Masoumeh and Vahedian, Mohamm}, title = {Effective Factors In Learning How To Work With Computer By Students Of Mashad School Of Health And Paramedcal Sciences}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {141-142}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {عوامل مؤثر در یادگیری کار با رایانه در دانشجویان دانشکده علوم پیراپزشکی و بهداشت مشهد}, abstract_fa ={عوتکنولوژی رایانه می‌تواند برای کمک به دانشجویان در زمینه دستیابی، سازمان‌دهی، دستکاری و نمایش اطلاعات مورد استفاده قرار گیرد. تحول رایانه و تکنولوژی اطلاعات (Information Technology-IT) سیستم‌های مراقبت بهداشتی پیشرفته را در قسمت‌های ارتباط، آموزش، ذخیره و بازیابی اطلاعات پزشکی تغییر شکل داده است. این پیشرفت‌ها بطور مسلم بر مدیریت بیمار و آموزش ارائه‌دهندگان مراقبت بهداشتی تأثیر دارد. مطالعات نشان می‌دهد اکثر استفاده‌کنندگان از کامپیوتر، بویژه متخصصین مراقبت‌های بهداشتی در کشورهای در حال توسعه، اطلاعات کمی از نظر آموزش و استفاده از IT دارند(1تا3). بنابراین، مطالعه‌ای به منظور تعیین میزان آشنایی دانشجویان دانشکده علوم پیراپزشکی و بهداشت مشهد با رایانه و کاربرد آن انجام شد که در این مطالعه، جامعه پژوهش دانشجویان 8 رشته از مقطع کاردانی و کارشناسی دوره روزانه و شبانه بودند که نیمی از آنها در تمام مقاطع تحصیلی (530 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته‌ها نشان داد که 2/54 درصد دانشجویان در حد اپراتوری و 4/9 درصد در حد پیشرفته، با رایانه آشنایی دارند که این میزان در دانشجویان مذکر بیشتر بود (04/0=P). در مجموع، بیش از یک چهارم دانشجویان، رایانه شخصی داشتند ولی آزمون مجذور کای ارتباط معنی‌داری بین وجود رایانه شخصی در منزل و جنس نشان نداد. همچنین میانگین سن دانشجویانی که در حد پیشرفته با رایانه کار کرده بودند بیشتر از سایرین بود (04/0=P). بین میزان تحصیلات پدر و آشنایی دانشجو با رایانه ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد ولی بین میزان تحصیلات مادر و آشنایی با رایانه رابطه معنی‌داری وجود داشت (01/0=P). آزمون آماری مجذور کای رابطه معنی‌داری را بین متوسط درآمد ماهیانه خانواده و نحوه کار کردن با رایانه نشان داد (00/0=P). نظر به اینکه دانشجویان امروز، کارکنان فردای سیستم بهداشتی- درمانی هستند و آموزش آنها نقش بسیار مهمی در تغییر مهارت‌های آینده دارد، این مطالعه نشان داد که نیاز به آموزش دانشجویان درباره کاربرد رایانه، با توجه به ویژگی‌های شخصی دانشجو، و تنظیم آن با اهداف IT در دانشگاه‌ها باید در اولویت اول قرار گیرد.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-226-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-226-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Valizadeh, Leila and Fathiazar, Eskandar and Zamanzadeh, Vahi}, title = {Nursing And Midwifery Students’ Learning Styles In Tabriz Medical University}, abstract ={Introduction: Identifying effective factors in learning is one of the important issues considered by researchers. The aim of this study was to determine nursing and midwifery students’ learning styles in Tabriz University of Medical Sciences. Methods: In a descriptive study performed in 2005, 250 nursing and midwifery students were selected by census sampling method. The research tool was David A. Kolb's Learning Style Inventory including 12 questions which was distributed and collected as group administered. The analysis of data based on LSI guide was done by SPSS. Results: The majority of nursing and midwifery students were converger (54.2%). Also, 32.1, 7.5 and 6.2 percent of them were assimilator, accommodator, and diverger, respectively. Conclusion: Considering the use of converger and assimilator learning styles among students, it is recommended that faculty members use visual methods, diagrams, teacher’s handouts, lecture and self-learning methods.}, Keywords = {Learning styles, Nursing, Midwifery, Student.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {136-140}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {سبک‌های یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز}, abstract_fa ={مقدمه: شناسایی عوامل مؤثر در یادگیری، یکی از مقوله‌های مهم و مورد پژوهش محققان می‌باشد. هدف از این مطالعه تعیین سبک‌های یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده است. روش‌ها: در مطالعه‌ای توصیفی در سال 1384، تعداد 250 دانشجوی پرستاری و مامایی کارشناسی پیوسته دانشگاه علوم پزشکی تبریز به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ای با 12 سؤال در مورد سبک‌های یادگیری کلب (Kolb) بود که به صورت جمع- اجرا توزیع و تکمیل گردید. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS با توجه به راهنمای ابزار تجزیه و تحلیل و توزیع فراوانی سبک‌های یادگیری دانشجویان ارائه گردید. نتایج: سبک یادگیری اکثریت دانشجویان همگرا (2/54 درصد) و سپس به ترتیب 1/32 درصد جذب کننده، 5/7 درصد انطباق‌یابنده و 2/6 درصد واگرا بود. نتیجه‌گیری: با توجه به استفاده از سبک‌های یادگیری همگرا و جذب کننده در بین دانشجویان، پیشنهاد می‌شود از روش‌های آموزشی نشان دادن، استفاده از دیاگرام و دست نوشته‌های استاد و آموزش یک به یک، سخنرانی و خودآموزی با مطالب خواندنی استفاده شود.}, keywords_fa = {سبک یادگیری, دانشجو, پرستاری, مامایی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-225-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-225-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Delaram, Masoumeh}, title = {Clinical Education From The Viewpoints Of Nursing And Midwifery Students In Shahrekord University Of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: The continuous examination of the current situation, and recognizing the strengths and improving the weaknesses are necessary for promoting the quality of clinical education. This study was designed to determine the problems of clinical education from the viewpoints of nursing and midwifery students of Shahrekord University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive study performed in 2004-2005, all bachelor nursing and midwifery students who were in their last semester (n=133) were asked to complete a 36 item questionnaire as self-administered. The data was analyzed by SPSS software using frequency distribution. Results: The most important strength of clinical education were proper encounter with trainees, on time presence of trainees and trainers, respecting the pre-requisite courses, respecting the stages of clinical education, full support of trainees, and complete supervision over clinical education. The weaknesses included not using audiovisual aids, lack of welfare facilities, not evaluating trainers by the students, and lack of coordination between theory and practice. Conclusion: Most subjects concerning educational objectives and trainers were confirmed while the situation of educational environment, supervising and evaluation were not optimal. There were also some problems in encountering with students. It is recommended to improve the facilities and equipments of clinical education and revise the evaluation tools and process.}, Keywords = {Clinical education, Student, Nursing, Midwifery, Viewpoint.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {129-135}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد}, abstract_fa ={مقدمه: ارتقای کیفیت آموزش بالینی، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است. هدف این مطالعه تعیین وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد بود. روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی در سال 84-83، از کلیه دانشجویان ترم آخر کارشناسی پیوسته و ناپیوسته پرستاری و کاردانی مامایی به تعداد 133 نفر درخواست شد که پرسشنامه‌ای 36 گزینه‌ای را به صورت خودایفا تکمیل نمایند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و به صورت توزیع فراوانی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: مهم‌ترین نقاط قوت آموزش بالینی به ترتیب عبارت بودند از: برخورد مناسب مربی با دانشجو، حضور به موقع مربی و دانشجو در بخش، رعایت پیشنیازهای دروس کارآموزی و رعایت مراحل آموزش بالینی، حمایت کامل مربی از دانشجو، نظارت کافی بر روند آموزش بالینی و مهم‌ترین نقاط ضعف آموزش بالینی به ترتیب عبارت بودند از عدم استفاده از وسایل کمک آموزشی در محیط بالینی، عدم وجود امکانات رفاهی، عدم ارزشیابی مربی بالینی توسط دانشجو و ناهماهنگی دروس نظری و کارآموزی. نتیجه‌گیری: دانشجویان اکثر موضوعات مطرح شده در حیطه‌های اهداف آموزشی و مربی تأیید نمودند در حالی که در مورد محیط آموزشی و نظارت و ارزشیابی وضعیت چندان مطلوب نبود و در مورد برخورد با دانشجو نیز در بعضی موضوعات مشکلاتی وجود داشت. بهبود امکانات و تجهیزات محیط بالینی و بازنگری ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی توصیه می‌شود.}, keywords_fa = {آموزش بالینی, دانشجو, پرستاری, مامایی, دیدگاه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-224-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-224-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Ajh, nazal}, title = {Evaluation Of Midwifery Students In Labor And Delivery Training: Comparing Two Methods Of Logbook And Checklist}, abstract ={Introduction: Different evaluation methods have been introduced for evaluating clinical skills. Using checklist and logbook are common methods in clinical units. The purpose of this study was to compare logbook and checklist as the means for evaluating midwifery students in labor and delivery training. Methods: This pre-experimental study was performed in Hazrat Zaynab Nursing and Midwifery School affiliated to Gilan University of Medical Sciences in the first semester of 2005. The study sample included all midwifery senior students (n=21). In order to record students’ daily scores, the students and their instructors were provided with a logbook including all the skills they were supposed to acquire. The instructors checked all students’ activities using a checklist at the end of semester, while at the same time, the instructors and students had to evaluate and mark any daily activity, using the logbook. The data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, mean, standard deviation and t-test. Results: The mean and standard deviation of the scores recorded using the logbook and checklist were 16.33±.77 and 17.88±.41, respectively, which had a significant difference. At the beginning, all students were completely satisfied with the new method of evaluation, but after receiving the results, their satisfaction rate decreased to 85.71%. The students had significantly more satisfaction with logbook. Conclusion: Using logbook provided a more objective evaluation and led to more students’ satisfaction. However, using logbook requires more studies and revisions in other university centers.}, Keywords = {: Evaluation, Training, Delivery, Midwifery student, Logbook}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {123-128}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارزشیابی کارورزی زایمان دانشجویان کاردانی مامایی: مقایسه دو روش دفترچه ثبت مهارت‌های عملکردی و چک‌لیست}, abstract_fa ={مقدمه: روش‌های ارزشیابی مختلفی برای مهارت‌های بالینی معرفی شده است. در واحدهای بالینی، استفاده ازچک‌لیست و دفترچه ثبت مهارت‌های عملکردی رایج است. هدف از این مطالعه، مقایسه نمرات عملکرد و رضایت دانشجویان در روش‌های ارزشیابی با چک‌لیست و استفاده از دفترچه ثبت مهارت‌های عملکردی در کارورزی زایمان دانشجویان مامایی بود. روش‌ها: در مطالعه‌ای پیش تجربی که در دانشکده پرستاری و مامایی حضرت زینب (س) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در نیم سال اول 1384 انجام شد، کلیه دانشجویان ترم چهارم کاردانی مامایی (21 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. کلیه مهارت‌هایی که باید دانشجو کسب نماید در دفترچه ثبت مهارت‌های عملکردی (Log book) تهیه و در اختیار مربیان و دانشجویان قرار گرفت تا بطور روزانه نوع مهارت کسب شده و نمره مربوطه دانشجویان در آن ثبت شود. بطور همزمان مربیان با روش معمول چک‌لیست، دانشجویان را ارزشیابی کردند. نمرات دانشجویان با نرم افزار SPSS به صورت توزیع فراوانی و میانگین و انحراف معیار تجزیه و تحلیل، و برای مقایسه‌ها از آزمون‌های t و مجذور کای استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمرات کسب شده در روش دفترچه ثبت مهارت‌های بالینی 77/033/16 و در روش چک‌لیست 41/088/17 بود که اختلاف معنی‌دار آماری داشت. کلیه دانشجویان در ابتدا از روند ارزشیابی جدید کاملاً رضایت داشتند ولی پس از رؤیت، نمره رضایت آنها 71/85 درصد بود. رضایت دانشجویان از روش‌های ارزشیابی اختلاف معنی‌داری داشت که از ثبت مهارت‌های عملکردی رضایت بیشتری داشتند. نتیجه‌گیری: استفاده از دفترچه ثبت مهارت‌های بالینی برای کارورزی زایمان با رضایت بیشتر دانشجویان مامایی همراه بود و ارزشیابی عینی‌تری را فراهم می‌ساخت. به هر حال، بکارگیری آن نیاز به انجام اصلاحات و مطالعات وسیع‌تر در سایر مراکز آموزشی دارد}, keywords_fa = {ارزشیابی, کارورزی, زایمان, دانشجو, مامایی, دفترچه ثبت مهارت‌های عملکردی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-223-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-223-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Yamani, NIkoo and Yousefy, Ali Reza and Changiz, Tahereh}, title = {Proposing A Participatory Model Of Teacher Evaluation}, abstract ={Introduction: Developing a fair and organized evaluation system with faculty members’ own participation, could lead to faculty members’ more satisfaction with evaluation. The goal of this study was to determine the effects of a participatory model of evaluation on faculty members’ perspective toward this model. Methods: In this pre-experimental study as one shot case study, 55 faculty members from School of Medicine were selected randomly. They were provided with a database through a designed software by which they could make their own evaluation forms. Then, their viewpoints toward this intervention were asked using a 21 item questionnaire with Likert scale. The data was analyzed by SPSS software, 11.5 edition using mean, standard deviation and also t-test, ANOVA and Pearson correlation coefficient. Results: Eighty four percent of the selected sample participated in the study and designed their individuali-zed questionnaires. The mean and standard deviation of faculty members’ viewpoints towards this model were 4.02±.5 out of the total score 5. The most scores belonged to faculty members’ viewpoints about a sense of participation and satisfaction from the presented model. Conclusion: It seems that using this model which requires faculty members’ most cooperation in the evalua-tion process can help to reduce their resistance against evaluation, increase their satisfaction and improve their responses towards evaluation feedback.}, Keywords = {: Teacher evaluation, Evaluation process, Item bank, Effective teaching}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {115-122}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {ارائه یک مدل مشارکتی ارزشیابی استاد}, abstract_fa ={مقدمه: ایجاد یک سیستم ارزشیابی منظم و شفاف و عادلانه و توأم با مشارکت استادان، ممکن است موجب جلب رضایت بیشتری استادان گردد. هدف از این مطالعه، تع‍ی‍ین تأثیرات یک مدل مشارکتی ارزشیابی بر دیدگاه‌های اعضای هیأت علمی نسبت به مدل ارائه شده می‌باشد. روش‌ها: در مطالعه‌ای تجربی با طرح پیش تجربی تک گروهی، 55 نفر از اعضای هیأت علمی‌دانشکده پزشکی بطور تصادفی انتخاب شدند. به شرکت‌کنندگان بانک سؤالاتی در قالب نرم‌افزار ارائه شد که از طریق آن می‌توانستند فرم ارزشیابی انفرادی (اختصاصی) برای خود تهیه کنند. دیدگاه شرکت‌کنندگان نسبت به این مداخله در شش حیطه در قالب یک پرسشنامه 21 سؤالی با مقیاس لیکرت مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS به صورت میانگین و انحراف معیار، و با آزمون‌های t-test، ANOVA و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج: هشتاد و چهار درصد از نمونه‌ها در مطالعه شرکت کردند و نسبت به تهیه فرم اختصاصی ارزشیابی خود اقدام نمودند. شرکت‌کنندگان سپس به پرسشنامه نظرخواهی پاسخ دادند. میانگین و انحراف معیار پاسخ شرکت‌کنندگان 5/0±02/4 از نمره کل 5 بود. بیشترین نمرات را احساس مشارکت و رضایت به خود اختصاص داد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد بکار‌گیری این مدل، که مستلزم حداکثر همکاری اعضای هیأت علمی در فرایند ارزشیابی استاد می‌باشد، نسبت به کاهش مقاومت‌ها در برابر ارزشیابی و افزایش رضایت‌مندی کمک کند و واکنش‌های ایشان را در برابر بازخورد ارزشیابی بهبود بخشد.}, keywords_fa = {ارزشیابی استاد, فرا‍یند ارزش‍یاب‍ی, بانک گزینه‌ها, تدریس اثربخش.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-222-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-222-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Vahidi, Reza Gholi and DaneshKhah, Nasrin and Araks, Madlin and Koshavar, Hossein and Mohammadpour, Asghar}, title = {Ursing Students’ And Instructors’ Viewpoints Regarding Professional Abilities Of Students In Internship Program At Tabriz University Of Medical Science}, abstract ={Introduction: Most of previous studies have focused on factors affecting learning during nursing educational program, and a few researches have been conducted on students’ achievements. The present research aimed to determine nursing students’ and instructors’ viewpoints regarding the level of skills gained by students during internship in Tabriz University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive study conducted in 2003, 74 bachelor nursing students attending internship program and 33 instructors were selected using census method of sampling. A researcher made questionn-aire with five point Likert scale and including 96 questions was distributed as self-administered. The questionnaire covered a variety of dimensions such as providing services for patients, patient care, patient safety, management skills, quality improvement, and patient education. The data was analyzed by SPSS software using frequency distribution, and Chi2. Results: The achieved professional abilities in all dimensions were not satisfactory. There was a significant difference between students’ and instructors’ viewpoints, on the level of professional skills in patients’ services, patient care, management skills, quality improvement, and patient education. Conclusion: Students’ professional abilities during internship program were not optimum. The gap is probably due to the absence of good, supportive and incentive environment, or due to the lack of appropriate stewardship and management mechanisms.}, Keywords = {Professional ability, Nursing student, Nursing instructor, Viewpoint, Nursing internship, Evaluation.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {107-113}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دیدگاه‌ دانشجویان‌ و مربیان‌ پرستاری‌ در مورد توانمندی‌های‌ حرفه‌ای‌ دانشجویان‌ در کارآموزی‌ در عرصه‌ دانشگاه‌ علوم‌ پزشکی‌ تبریز}, abstract_fa ={مقدمه: اغلب‌ مطالعات‌ پیشین‌ به‌ بررسی‌ عوامل‌ مؤثر بر فراگیری دوره ‌آموزش‌ پرداخته‌اند و دستاوردهای‌ دوره آموزش‌ پرستاری‌ کمتر بررسی‌ شده‌ است‌. این مطالعه با هدف‌ تعیین دیدگاه دانشجویان و مربیان پرستاری در مورد توانمندی‌های حرفه‌ای دانشجویان در کارآموزی در عرصه در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. روش‌ها: در این‌ مطالعه‌ توصیفی‌ در سال 1382، 74 نفر دانشجوی‌ ترم‌ هشت‌ دوره‌ کارشناسی‌ و 33 نفر مربی ‌پرستاری‌ با روش‌ سرشماری‌ انتخاب‌ شدند. پرسشنامه‌ پژوهشگرساخته‌ با مقیاس‌ پنج ‌نقطه‌ای لیکرت‌ که‌ 96 سؤال‌ را در حیطه‌های‌ ارائه‌ خدمات‌ به‌ بیمار، مراقبت‌ از بیمار، تأمین‌ امنیت‌ بیمار، توانمندی‌های مدیریتی، ارتقای کیفیت‌ مراقبت‌ و آموزش‌ به‌ بیمار شامل‌ می‌شد، بطور خودایفا بین‌ نمونه‌ها‌ توزیع‌ و سپس کلیه ‌پرسشنامه‌ها جمع‌آوری‌ شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS به صورت توزیع فراوانی و با آزمون مجذور کای تحلیل گردید. نتایج: از دیدگاه‌ دانشجویان‌ و مربیان، توانمندی‌های حرفه‌ای دانشجویان در کارآموزی در عرصه، در هر شش‌ بْعد‌ رضایت‌‌بخش ‌نبود. با استفاده‌ از آزمون‌ مجذور کای در ابعاد ارایه‌ خدمات‌ به‌ بیمار، مراقبت‌ از بیمار، توانمندی‌های مدیریتی ، ارتقای کیفیت‌ مراقبت و آموزش‌ به‌ بیمار، بین‌ نقطه‌ نظرات‌ دو گروه اختلاف معنی‌دار آماری‌ مشاهده شد. نتیجه‌گیری: توانمندی‌های حرفه‌ای دانشجویان در کارآموزی در عرصه دانشگاه علوم پزشکی تبریز در حد مطلوب نبود که می‌تواند ناشی از فقدان محیط حمایتی و انگیزشی، نظارت، سرپرستی و مکانیزم‌های مدیریتی باشد.}, keywords_fa = {توانمندی حرفه‌ای, دانشجوی پرستاری, مربی پرستاری, دیدگاه, کارآموزی در عرصه, ارزشیابی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-221-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-221-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Moattari, Marzie and Moghaddasi, Mahin and MousaviNasab, Masoud and Razavieh, Asghar}, title = {The Effect Of Clinical Education Workshop On Nursing And Midwifery Instructors’ Effective Behaviors In Clinical Education}, abstract ={Introduction: The instructors’ clinical teaching behaviors need to be monitored and improved during educational process. The purpose of this study was to determine the effect of a three day educational workshop about clinical teaching and evaluation on effective clinical teaching behaviors of clinical instruc-tors at faculty of Nursing and Midwifery in Shiraz. Methods: All clinical nursing instructor who had been involved in clinical teaching at least for four months (n=39), participated In this quasi-experimental research with two group post-test only design. They were divided randomly into two experiment (n=19) and control (n=20) groups. The experiment group participated in a pre-planned three day educational workshop about clinical teaching and evaluation.Two months later, all of the students who were involved in clinical experiences (n=588) were asked to evaluate their clinical teachers using a questionnaire consisting of 21 items about effective clinical teaching behaviors. The mean scores for teaching behaviors were compared by independent t-test using SPSS software. Results: The mean scores of the experiment group were significantly higher than the control group. Furthermore, the experiment group significantly differed from the control group in six educational behaviors including conducting effective clinical conferences, providing positive feedback and reinforcement, encouraging students to think, analyzing and rational criticizing, being flexible, facilitating students’ self-evaluation, and asking stimulating questions.But no significant difference was observed in other 15 educa-tional behaviors. Conclusion: Participation in clinical education workshop had a positive effect on instructors’ efffective clinical teaching behaviors, and made them to apply some educational principles. To improve other effective clinical teaching behaviors, program organizers and directors should provide appropriate situations in order to facilitate the application of instructors’ knowledge and skills in clinical teaching.}, Keywords = {Clinical education, Effective behaviors, Instructor, Student, Nursing, Midwifery, Workshop.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {97-106}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر کارگاه اصول آموزش بالینی بر رفتارهای مؤثر در آموزش بالینی مربیان پرستاری و مامایی}, abstract_fa ={مقدمه: در فرایند تحصیلی، ارتقا و پایش رفتارهای آموزشی بالینی مدرسان ضرورت دارد. هدف این پژوهش تعیین تأثیر شرکت مربیان در یک کارگاه آموزشی سه روزه درباره آموزش و ارزشیابی بالینی بر بکارگیری رفتارهای مؤثر در آموزش بالینی مربیان دانشکده پرستاری و مامایی شهر شیراز بود. روش‌ها: در این پژوهش شبه تجربی با طرح دو گروهی فقط پس‌آزمون، کلیه مربیانی (39 نفر) که حداقل به مدت چهار ماه آموزش بالینی دانشجویان را بر عهده داشتند، انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه تجربی (19 نفر) و شاهد (20 نفر) تقسیم گردیدند. سپس گروه تجربی در یک کارگاه آموزشی شرکت کرد. دو ماه بعد، تمامی دانشجویانی که تحت نظارت مربیان دو گروه به کسب تجربیات بالینی پرداخته بودند، با یک پرسشنامه پایا و روا حاوی 21 گزینه رفتار مؤثر در آموزش بالینی، مربیان خود را در مورد ارزیابی قرار دادند. میانگین نمرات هر یک از رفتارها در دو گروه با آزمون t مستقل به کمک نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین کل امتیاز داده شده به گروه تجربی نسبت به گروه شاهد بطور معنی‌داری بیشتر بود. علاوه بر این، مربیان گروه تجربی در 6 رفتار آموزشی هدایت کنفرانس‌های بالینی به نحو مؤثر، ارائه بازخورد مثبت و تشویق، تشویق دانشجویان به تفکر، تجزیه و تحلیل و انتقاد منطقی، داشتن انعطاف‌پذیری، تسهیل خود ارزشیابی دانشجویان و پرسیدن سؤالات تفکربرانگیز، نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی‌داری داشتند ولی در 15 رفتار آموزشی دیگر تفاوت دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: شرکت مربیان در کارگاه آموزش بالینی موجب بکارگیری اصول آموزشی توسط آنان گردید و تأثیر مثبتی بر رفتارهای مؤثر آموزش بالینی داشت. مدیران و برنامه‌ریزان باید موقعیت‌های مناسبی را برای تسهیل بکارگیری دانش و مهارت‌های آموزش بالینی مربیان فراهم کنند.}, keywords_fa = {آموزش بالینی, رفتارهای مؤثر, مربی, دانشجو, پرستاری و مامایی, کارگاه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-220-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-220-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Ghavami, Haleh and Ahmadi, Fazlolah and Entezami, Hassan and Meamarian, Robabeh}, title = {The Effect of Continuous Care Model on Diabetic Patients’ Blood Pressure}, abstract ={Introduction: Hypertension can accelerate other complications of diabetes mellitus, particularly cardiovas-cular disease and nephropathy. This study was carried out in order to determine the effect of applying Continuous Care Model on diabetic patients’ blood pressure. Methods: This clinical trial was performed as time series on 74 patients with diabetes mellitus type II, in Orumieh in the years 2003-2004. After matching the study variables, the patients were divided equally and with random allocation to two experiment and control groups. The Continuous Care Model which included 4 main steps of orientation, sensitization, performing and evaluation was performed for the experiment group through 10 sessions of education concerning self care in diabetes, each session lasting for 2 hours. The blood pressure of both groups was measured at the beginning and every month, for three times. The data was analyzed by SPSS software using repeated measure ANOVA. Results: There wasn’t any difference between the mean of systolic blood pressure in both study groups, but comparing the mean of diastolic blood pressure of the two groups showed a significant difference. Conclusion: Applying Continuous Care Model can reduce diastolic blood pressure in type 2 diabetic patients. Therefore, it is recommended to use this model on diabetic patients in order to control diabetes complications.}, Keywords = {: Blood pressure, Diabetes, Continuous Care Model, Patient education}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {87-95}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر مدل مراقبت پی‌گیر بر فشار خون بیماران دیابت}, abstract_fa ={مقدمه: فشار خون بالا می‌تواند باعث پیشرفت سایر عوارض دیابت و بویژه عوارض قلبی- عروقی و نفروپاتی شود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر مدل مراقبت پی‌گیر بر کنترل فشار خون بیماران دیابتی صورت پذیرفت. روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح سری‌های زمانی در دو گروه تجربی و شاهد، بر روی 74 بیمار دیابتی، در شهر ارومیه در سال‌های 83-1382 انجام شد. پس از جورشدن متغیرهای ضروری، بیماران با تخصیص تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. مدل مراقبت پی‌گیر که دارای چهار قدم اساسی: آشنا‌سازی، حساس‌سازی، اجرا و ارزشیابی بود، اجرا شد. در ابتدا و در فواصل یک ماهه، فشار خون بیماران سه بار اندازه‌گیری شد. افراد گروه تجربی ده جلسه دو ساعته آموزش گروهی در رابطه با خودمراقبتی دیابت دریافت کردند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS به صورت آنالیز واریانس در اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین میزان فشار خون سیستولیک در میان دو گروه مطالعه، بعد از انجام مداخله، با آنالیز واریانس در اندازه‌گیری‌های مکرر تفاوت معنی‌دار در زمان‌های مختلف نشان نداد ولی در مورد فشار خون دیاستولیک، تفاوت معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: بکارگیری الگوی مراقبت پی‌گیر در کنترل فشار خون دیاستولیک گروه آزمون بطور معنی‌داری مؤثر بود. از آنجا که بیماری فشار خون بالا در بیماران دیابتی شایع است و اغلب حادثه‌خیز می‌باشد، پیشنهاد می‌گردد از این مدل برای کنترل مستمر فشار خون استفاده شود.}, keywords_fa = {فشار خون، دیابت، مدل، مراقبت پی‌گیر، آموزش بیمار.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-219-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-219-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Farajzadeh, Saeedeh and Noohi, Esmat and Mortazavi, HamidRez}, title = {Interns’ Communication With Patients During Interview: The Perspectives Of Patient And Observer}, abstract ={Introduction: Good communication between doctor and patient is one of the fundamental skills which can lead to getting adequate information from the patient, correct diagnosis, gaining patients’ trust, and at the end, proper care and treatment. The aim of this study was to investigate interns’ communication with patients from the observer and patient’s view. Methods: In this cross-sectional study performed in 2004, the communication skill of 72 interns of Kerman Medical University, during interview with patients was studied. The research tools included a checklist filled through direct observation and a questionnaire which was completed through interview with patient. The data was analyzed by descriptive statistics, Spearman and Kappa coefficients using SPSS software. Results: In total, the performance of interns in communicating with patient during history taking was at an intermediate level, from both the observer and patients’ views. Also, according to their views, the most areas of deficit were at the end, during conducting and beginning of the interview, respectively. In most parts, there was no agreement between observer’s and patient’s views. With increasing patients’ age, the scores given to interns’ communication skills increased significantly. Conclusion: There are some deficiencies in interns’ communication skills during history taking. Considering the importance of communication skills, teaching them in Clinical Skills Learning Center before confronting real patients is necessary. It is recommended to perform interventional studies in order to find proper content and teaching methods for the education of communication skills.}, Keywords = {Communication skills, Interview, Interns, Physician, Patient, Viewpoint.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {79-86}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {وضعیت برقراری ارتباط کارورزان با بیماران هنگام مصاحبه: دیدگاه بیمار و مشاهده‌گر}, abstract_fa ={مقدمه: مهارت ارتباط پزشک با بیمار مـوجب توفیق در گرفتن اطلاعات کافی از بیمار، تشخیص صحیح، جلب اطمینان بیماران و در نهایت، درمان موفقیت‌آمیز می‌گردد. هدف از این مطالعه، تعیین وضعیت برقراری ارتباط کارورزان پزشکی با بیماران هنگام مصاحبه از دیدگاه بیمار و مشاهده‌گر بود. روش‌ها: این مطالعه مقطعی در سال 1383 انجام شد. در این مطالعه نحوه برقراری ارتباط 72 کارورز پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان با بیماران در هنگام مصاحبه با استفاده از دو ابزار جمع‌آوری اطلاعات، شامل یک چک‌لیست که با استفاده از مشاهده مستقیم تکمیل می‌گردید و یک پرسشنامه که توسط مصاحبه با بیمار تکمیل می‌شد، مورد بررسی قرارگرفت. اطلاعات به دست آمده با آمار توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن و کاپا و نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. نتایج: وضعیت برقراری ارتباط کارورزان پزشکی با بیمار در حین شرح حال‌گیری از دیدگاه بیمار و مشاهده‌گر در سطح متوسط ارزیابی گردید. بیشترین نقایص از دیدگاه بیمار و مشاهده‌گر در روند پایانی و سپس اجرا و شروع مصاحبه بود. در بیشتر قسمت‌ها، دیدگاه بیمار و مشاهده‌گر همخوانی نداشت. با افزایش سن بیمار، نمره برقراری ارتباط از دیدگاه بیماران بطور معنی‌داری افزایش می‌یافت. نتیجه‌گیری: نقایصی در مهارت برقراری ارتباط کارورزان پزشکی با بیماران در حین شرح حال‌گیری وجود دارد. با توجه به اهمیت این مهارت بالینی، ضرورت آموزش آن در مرکز مهارت‌های بالینی قبل از تماس با بیمار واقعی آشکار می‌گردد. انجام مطالعات مداخله‌ای به منظور بهبود روش‌های تدریس و محتوای مناسب برای آموزش مهارت‌های ارتباطی پیشنهاد می‌شود.}, keywords_fa = {مهارت ارتباط, مصاحبه, کارورزان پزشکی, پزشک, بیمار, دیدگاه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-218-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-218-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Taheri, Hajar and MirmohammadSadeghi, Maede and Adibi, Iman and Ashourioun, Vahid and Sadeghizadeh, Atefeh and Adibi, Peym}, title = {The Effect of an Evidence Based Medicine Workshop on Undergraduate Medical Students’ Skills in Applying EBM}, abstract ={Introduction: The effect of educational interventions concerning the use of Evidence Based Medicine (EBM) on post graduate medical students has been assessed in many studies. But, there are few studies concerning these interventions in undergraduate medical education. This study was performed to determine the effect of an EBM workshop on under graduate medical students’ skill in using EBM. Methods: In a pre-experimental study, 24 forth and fifth year medical students who had passed their internal medicine and surgery wards were selected through convenience sampling. A three session workshop about EBM, each session lasting for five hours was held for them. Students' attitude towards workshop was assessed using a questionnaire with Likert scale. Also, their abilities in formulating a clinical question and using effective search strategies were measured using pre-test/post-test and check list, respectively.. Wilcoxon test was performed in order to compare pre and post tests by SPSS software. Results: Students had 23 mistakes in pre-test and 8 in post test, out of 40 questions about designing clinical question which showed a significant difference. The students’ score in search strategies was 40 in pretest and 100 in post test out of the total score 100, which had increased significantly. In general, the students’ attitude towards workshop was positive. Conclusion: This intervention improved clinical question development, and searching strategies. The students’ attitude was positive in total. More studies are recommended to assess the effects of early interventions such as workshop, on students, interns and residents.}, Keywords = {Evidence Based Medicine, Medical students, Workshop.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {71-78}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {اثر کارگاه پزشکی مبتنی بر شواهد بر مهارت بکارگیری آن توسط دانشجویان مقطع بالینی پزشکی}, abstract_fa ={مقدمه: بسیاری از مطالعات، تأثیر مداخلات آموزشی کاربرد مهارت‌های پزشکی مبتنی بر شواهد را بر مدارج بالای پزشکی سنجیده‌اند ولی گزارشات کمی از تأثیر این مداخلات در مدارج پایین پزشکی وجوددارد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر یک برنامه آموزشی کارگاهی پزشکی مبتنی بر شواهد را بر مهارت بکارگیری آن توسط دانشجویان مقطع بالینی پزشکی انجام گرفت. روش‌ها: در یک مطالعه پیش‌تجربی، 24 دانشجویان پزشکی سال4 و 5 که بخش‌های داخلی یا جراحی را گذرانده بودند، به صورت غیر تصادفی آسان انتخاب شدند. کارگاهی در قالب سه جلسه 5 ساعته در مورد پزشکی مبتنی بر شواهد برای آنان برگزار گردید. نگرش دانشجویان نسبت به برگزاری کارگاه از طریق پرسشنامه‌ای با مقیاس لیکرت، مهارت آنها در زمینه طراحی سؤال کلینیکی توسط پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو سؤال چهار گزینه‌ای و نحوه جستجو شواهد از بانک‌های اطلاعاتی توسط چک‌لیست بررسی شد. نتایج با استفاده از آزمون ویلکاکسون توسط نرم‌افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج: از 40 نمره مهارت طرح سؤال بالینی، دانشجویان از پیش‌آزمون 23 و از پس‌آزمون 8 غلط داشتند که این اختلاف معنی‌دار بود. نمره جستجوی منابع دانشجویان در پیش‌آزمون 40 و در پس‌آزمون 100 از کل نمره 100 و بطور معنی‌داری افزایش یافته بود. نتایج پرسشنامه نگرش نشان داد که نگرش دانشجویان در مورد کارگاه مثبت بوده است. نتیجه‌گیری: این مداخله آموزشی باعث پیشرفت طراحی سؤال، جستجوی منابع اطلاعاتی شد. نگرش دانشجویان در مورد آن مثبت بود. پیشنهاد می‌شود که مطالعات آتی، تاثیر مداخلات زودهنگام، از جمله کارگاه را در بین دانشجویان، کارورزها، دستیاران و هیأت علمی ارزیابی نمایند.}, keywords_fa = {پزشکی مبتنی بر شواهد، دانشجویان پزشکی، کارگاه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-217-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-217-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Shams, Behzad and Garakyaraghi, Mohammad and Ebrahimi, Amrollah and Avizhgan, Maryam and Gyahchin, Aliasghar}, title = {The Problems of Educational Period and the Proper Referece for Solving Them: Medical Students’ Viewpoints in Isfahan University of Medical Sciences}, abstract ={Introduction: Medical students might face numerous problems during their educational period which makes them to seek proper ways for solving them. The aim of this study was to determine medical students’ viewpoints about the problems during their educational period and proper reference for solving them in Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive cross-sectional study, 400 medical students studying in 4 levels of basic sciences, introduction to clinical medicine, clerkship and internship, were selected randomly. The information was gathered through a researcher-made questionnaire including 16 questions about the problems of educational services, as well as psychological, personal, family, financial and welfare problems. The questionnaire also asked about the most appropriate reference for solving students’ problems. The data was analyzed by SPSS software using descriptive statistics and Chi2. Results: The frequency of psychological, financial-welfare, personal-family, and educational services problems were 43.7%, 30.8%, 30.2% and 29%, respectively. In educational services problems, the frequency of educational failure was 47.1% and of motivation decrease was 56.9%. Most students referred to personal experience for solving their problems. They also considered family as the most appropriate source for their financial-welfare and personal-family problems, and personal experience for their educational and psychological problems. Conclusion: The problems are very common in the course of study and need an organized counselling system in which faculty members act as the core and there is constant interaction with families.}, Keywords = {Problems, Educational period, Medical students, Solving Problems, Viewpoints.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {63-70}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مشکلات دوران تحصیل و مرجع مناسب حل آن: دیدگاه دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: دانشجویان در دوران تحصیل ممکن است با مشکلات عدیده‌ای مواجه شوند و در پی پیدا کردن راه حل باشند. هدف این مطالعه، تعیین نظرات دانشجویان پزشکی در مورد مشکلات دوران تحصیل و مرجع مناسب آن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد400 نفر از دانشجویان پزشکی مشغول به تحصیل در مقاطع چهارگانه: علوم پایه، مقدمات آموزش بالینی، کارآموزی و کارورزی دانشکده پزشکی اصفهان بطور تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق‌ساخته بود که با 16 سؤال، مشکلات خدمات آموزشی، روان‌شناختی، فردی- خانوادگی و مالی- رفاهی و همچنین مناسب‌ترین مرجع برای حل مشکل را مورد بررسی قرار می‌داد. داده‌ها با آماره توصیفی و مجذور کای در نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج: فراوانی مشکلات دروان تحصیل به ترتیب اولویت: مشکلات روان‌شناختی 7/43 درصد، مالی- رفاهی 8/30 درصد، فردی- خانوادگی 2/30 درصد و خدمات آموزشی 29 درصد به دست آمد. در بخش مشکلات خدمات آموزشی، فراوانی مشکل افت تحصیلی 1/47 درصد و مشکل کاهش انگیز به تحصیل 9/56 درصد بود. اکثر دانشجویان از تجربه شخصی خود برای حل مشکلات دوران تحصیل استفاده نموده و از نظر آنان خانواده، مناسب‌ترین مرجع مشکلات مالی- اداری و خانوادگی- فردی بود ولی برای مشکلات آموزشی و روان‌شناختی اکثریت تجربه شخصی را معرفی نمودند. نتیجه‌گیری: مشکلات دوران تحصیل شایع و نیازمند ضرورت سامان‌دهی نظام مشاوره با محوریت اساتید و تعامل با خانواده است}, keywords_fa = {مشکلات دوران تحصیل، دانشجویان پزشکی،‌ حل مشکلات، نظرات.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-216-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-216-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Shahkarami, Mohammad Amir and Abedi, Zabiollah and Changiz, Tahereh and MemarArdestani, Pooneh and Fatehi, Farz}, title = {A New Approach To Introducing Minimum Learning Requirements In Internal And Surgical Emergencies During General Medical Education}, abstract ={Introduction: In order to adjust medical students’ education with their professional needs, the educational managers in Isfahan Medical University decided to design a specific course for teaching Emergency Medicine. This study was done to determine the viewpoints of experts concerning minimum educational needs in emergency departments during general medical education. Methods: This cross-sectional study was performed in Medical University of Isfahan in 2003. The data was collected through three phases. In the first phase, the viewpoints of 30 interns, residents and general practitioners about minimum educational needs in emergency departments were gathered using open ended questions. Then a questionnaire was developed based on the results to be used in the second phase in which the viewpoints of 30 residents, faculty members and general practitioners were asked in order to delete unrelated topics. In the third phase, experts were invited and requested to discuss about each topic and choose the final topics according to the statistical results. The data was analyzed by SPSS software using mean and frequency. Results: During the first phase, 431 topics in 13 groups were defined. In the second phase, 132 topics were omitted, 146 were accepted, and 153 were remained to be taught in professional subgroups. Then, based on two introduced criteria the score of each topic was determined and the topics were ranked according to these scores. Abdominal emergencies and traumas had the most topics among all topics. Conclusion: The results of this study can be used as a base for designing a proper educational program. These minimum learning requirements for internal and surgical emergency wards can help in educational and managerial decision making.}, Keywords = {Minimum learning requirements, Internal and surgical emergencies, General medicine, Medical education.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {53-61}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {رویکردی نوین در معرفی حداقل‌های آموزشی اورژانس‌های داخلی و جراحی در دوره پزشکی عمومی}, abstract_fa ={مقدمه: مدیران آموزشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان برای سازگار نمودن آموزش با نیازهای حرفه‌ای بر آن شدند تا به طراحی دوره مستقل آموزش پزشکی اورژانس در دوره پزشکی عمومی اقدام نمایند. این مطالعه با هدف تعیین نظرات صاحب‌نظران در مورد حداقل‌های آموزشی دوره اورژانس در دوره پزشکی عمومی طراحی گردید. روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1382 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. جمع‌آوری نظرات گروه‌های مختلف ذی‌نفع در سه مرحله انجام گردید. در مرحله نخست، با پرسشنامه‌ای باز، نظرات 30 نفر از کارورزان، دستیاران و پزشکان عمومی در مورد آموزش‌های لازم در زمینه اورژانس‌های داخلی و جراحی و عناوین مرتبط با سرفصل‌های آن جمع‌آوری شد. در مرحله دوم، نتایج حاصل از مرحله قبلی به صورت پرسشنامه‌ای به 30 نفر پزشک عمومی و دستیار و هیأت علمی ارائه شد تا نظرات ایشان درباره حذف موارد غیرمرتبط به دست آید. در مرحله سوم، از گروهی صاحب‌نظر دعوت به عمل آمد تا بر اساس شاخص‌های آماری به دست آمده و پس از بحث و گفتگو درباره هر عنوان، به انتخاب و یا حذف نهایی عناوین اقدام نمایند. داده‌ها با شاخص‌های آماری میانگین و فراوانی نسبی به کمک نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. نتایج: در مرحله نخست، مجموعاً 431 عنوان استخراج شد که این عناوین نهایتاً در 13 گروه طبقه‌بندی گردید. طی مرحله سوم، از مجموع 431 عنوان مورد بررسی، 132 عنوان حذف و 146 مورد پذیرفته شد و 153 مورد به عنوان مواردی مشخص گردید که باید در گروه‌های تخصصی آموزش داده شوند. پس از انجام حذف‌ها، بر اساس جمع نمرات دو معیار معرفی شده، نمره کل هر عنوان مشخص و عناوین براساس این نمرات رتبه‌بندی شدند، اورژانس‌های شکم و تروماها بالاترین تعداد عناوین را دریافت نمودند. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه به عنوان زیر بنای طراحی یک برنامه آموزشی مناسب می‌تواند مورد استفاده برنامه‌ریزان آموزشی قرار گیرد. این حداقل‌های اورژانس‌های داخلی و جراحی بومی شده می‌تواند در اتخاذ تصمیمات آموزشی و مدیریتی راهگشا باشد.}, keywords_fa = {حداقل‌های آموزشی, اورژانس داخلی و جراحی, پزشکی عمومی, آموزش پزشکی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-215-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-215-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {PayamiBousari, Mitra and Fathi, Eskandar and Moosavinasab, Nooredi}, title = {Comparing The Effect Of Lecture Combined With Question And Answer, And Team Member Teaching Design On Nursing Student\'s Achievements}, abstract ={Introduction: In nursing schools, lecture is usually used as the main teaching method. Cooperative learning is one of the common educational techniques. This study was conducted to compare the effect of Team Member Teaching Design (TMTD) versus lecture combined with question and answer, on nursing students' achievements. Methods: This pre-experimental study with two groups, pre and post-test design, was performed in Nursing School of Tabriz University of Medical Sciences in 2004-2005. All nursing students who were in their second semester including 27 students from day courses and 20 from night courses participated in the study. Some sections of community health course were taught to two groups, one using TMTD technique and the other lecture combined with asking question. Students’ achievements were measured by pre and post-test. SPSS software was used for data analysis and the groups were compared by paired t-test and independent t-test. Results: The mean and standard deviation of students’ scores in TMTD and lecture combined with question and answer groups were 13±2.5 and 14.44±3.2 out of the total score 22, respectively. Although the students’ scores of both groups significantly increased in post-test, the scores of combined method group were significantly more than TMTD group. Conclusion: Lecture combined with question and answer compared with TMTD, was more effective on students’ achievements, but TMTD as an active teaching method had positive effects on students’ learning as well. It is recommended to use both methods in teaching.}, Keywords = {Teaching method, Lecture, Team Member Teaching Design, Learning, Cooperative learning, Nursing student.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {45-51}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {مقایسه اثربخشی روش‌های طرح تدریس اعضای تیم با سخنرانی همراه با پرسش و پاسخ بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری}, abstract_fa ={مقدمه: در دانشکده‌های پرستاری، برای آموزش، از روش سخنرانی استفاده می‌شود. یادگیری از طریق همیاری، یکی از روش‌های متداول آموزشی است. این مطالعه با هدف مقایسه روش طرح تدریس اعضای تیم (Team member Teaching Design-TMTD) و روش تلفیقی سخنرانی همراه با پرسش و پاسخ بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، از طرح دو گروهی با آزمون قبل و بعد استفاده شده است. نمونه مطالعه کلیه دانشجویان ترم دوم پرستاری روزانه (27 نفر) و شبانه (20 نفر) دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 84-1383 بودند. مباحثی از واحد بهداشت جامعه (1) در یک گروه به روشTMTD و درگروه دیگر به روش سخنرانی همراه با پرسش و پاسخ ارائه شد. پیشرفت تحصیلی دانشجویان با استفاده از آزمون قبل و بعد و یادآوری ارزیابی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و برای مقایسه گروه‌ها ازآزمون t زوج و t مستقل استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمرات دانشجویان گروه تجربی پس از آموزش به روش TMTD، 5/213 و در گروه سخنرانی با پرسش و پاسخ 2/344/14 از کل نمره 22 بود. با اینکه نمرات دانشجویان در هر گروه نسبت به پیش‌آزمون افزایش معنی‌داری داشت ولی نمرات دانشجویان در روش تلفیقی بطور معنی‌داری بیشتر از TMTD بود. نتیجه‌گیری: روش سخنرانی همراه با پرسش و پاسخ نسبت به روش TMTD بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان برتری داشت اما روش TMTD نیز، با فعال‌سازی دانشجویان در روند آموزش تأثیرات مثبت آموزشی داشته است. توصیه می‌شود از هر دو روش در آموزش استفاده گردد.}, keywords_fa = {روش تدریس, سخنرانی, روش طرح تدریس اعضای تیم, یادگیری, همیاری, دانشجوی پرستاری.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-214-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-214-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Bahadorani, Mahnaz and Yousefy, Ali Reza and Changiz, Tahereh}, title = {The Effectiveness Of Three Methods Of Teaching Medline To Medical Students: Online, Face To Face And Combined Educational Methods}, abstract ={Introduction: In order to enhance e-learning, the first online educational course for teaching Medline, was established in Isfahan University of Medical Sciences. This study was designed to compare the effectiveness of online, face to face and combined educational methods presented for medical students. Methods: In an experimental study, Medline was taught to 40 medical students by three methods of online, face to face and combined educational methods and then, their knowledge, skills and satisfaction rate were measured and compared. The data collection tools included a questionnaire consisted of 10 multiple choice questions for measuring knowledge, a checklist for assessing participants’ skills in searching strategies, the appropriateness of the found articles for the subject and the time length for searching, and a ten item questionnaire with five point Likert scale for measuring their satisfaction. The data was analyzed by chi2, t-test, ANOVA and Kruskal–Wallis through SPSS software. Results: The mean and standard deviation of students’ knowledge in face to face, online and combined educational methods were 75 16, 70  21 and 82.213 out of 100, respectively. The mean and standard deviation of their skills in face to face, online and combined educational methods were 76.925, 7024 and 90.711 out of 100, respectively. There was no significant difference between the scores of knowledge and skills of the three groups. Also, students' satisfaction showed no significant difference in the three groups. Conclusion: It seems that, for expanding E-learning, a combination of online and face to face guidance can possibly have an acceptable effectiveness. Meanwhile, for achieving such combined method, the appropriate ground, containing related hardware and software must be provided in universities.}, Keywords = {E-learning, Online education, Web based education, Distance learning, Knowledge, Skills, Satisfaction, Medline, Medical students.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {35-43}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {اثربخشی سه شیوه تدریس مدلاین به دانشجویان پزشکی: آموزش آنلاین، حضوری و تلفیقی}, abstract_fa ={مقدمه: به منظور ترویج استفاده از آموزش الکترونیک، اولین دوره آموزش آنلاین دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با موضوع مدلاین راه‌اندازی شد. سپس مطالعه‌ای با هدف مقایسه اثربخشی شیوه‌های آموزشِ آنلاین حضوری و تلفیقی درس مدلاین در دانشجویان پزشکی، انجام گرفت. روش‌ها: در یک مطالعه تجربی، به 40 نفر از دانشجویان پزشکی، آموزش مدلاین با سه شیوه حضوری، آنلاین و تلفیقی ارائه شده و سپس دانش، مهارت و رضایت‌مندی فراگیران ارزیابی و مقایسه گردید. ابزار گردآوری داده‌ها برای دانش، پرسشنامه‌ای چهارگزینه‌ای ده سؤالی، برای سنجش مهارت، با بررسی استراتژی جستجو، تناسب مقالات یافت شده با موضوع و زمان جستجو، و برای رضایت‌مندی از طریق یک پرسشنامه ده گزینه‌ای با مقیاس پنج نقطه‌ای لیکرت بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها به کمک نرم‌افزارSPSS و با انجام تست‌های آماری مجذور کای، t-test، ANOVA و کروسکال والیس انجام شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار دانش فراگیران در گروه آموزش حضوری 16±75، در گروه آموزش آنلاین 21±70 و در گروه آموزش تلفیقی 13±2/82 از 100 بود. میانگین و انحراف معیار مهارت در گروه آموزش حضوری 25±9/76، در گروه آموزش آنلاین 24±70، در گروه آموزش تلفیقی 11±7/90 از 100 به دست آمد. تفاوت دانش و مهارت در سه گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتایج رضایت دانشجویان از آموزش نیز در سه گروه، اختلاف معنی‌دار آماری نداشت. نتیجه‌گیری: احتمالاً ترکیبی از آموزش‌های آنلاین و راهنمایی‌های حضوری برای گسترش آموزش‌های الکترونیکی، می‌تواند اثربخشی قابل قبولی داشته باشد که به هر حال، برای رسیدن به این وضعیت، باید بسیاری از بسترهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در دانشگاه‌ها توسعه یابد.}, keywords_fa = {آموزش الکترونیک, آموزش آنلاین, آموزش مبتنی بر وب, آموزش از راه دور, دانش, مهارت, رضایت‌مندی, مدلاین, دانشجویان پزشکی.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-213-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-213-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Bahadoran, Parvin and Oreizy, HamidRez}, title = {The Effect Of Different Educational Methods In Changing Girl Students’ Negative Attitude Towards Menstruation, In Intermediate Schools Of Isfahan}, abstract ={Introduction: A Girl’s attitude towards menstruation has an important role in her future social compatibi-lity, and also her role as a mother and wife. The aim of this research was to compare three educational methods including training adolescents’ parents, adolescents via pamphlet and adolescents via discussion, in order to change their negative attitudes toward menstruation. Methods: This quasi-experimental study was performed on 256 high school girls aged between 12-14 years, in intermediate schools of Isfahan in 2004. Two intermediate schools from different districts of board of education were randomly selected for each educational method. The pre-test was administered before, and the post-test after the training. A 40 item questionnaire using 5 point Likert scale, measured their attitude. Paired t-test, ANOVA and ANCOVA were used for data analysis by SPSS software . Results: There was a significant difference between mean scores of pre and post- test in discussion group and parent education group but not in education via pamphlet. Discussion was the most efficient method among these three educational methods. Conclusion: Discussion method is the best way to improve the girls’ attitude towards menstruation. Parent education is also a useful method. But, educating by pamphlet which is the most used method has less efficiency.}, Keywords = {Attitude, Parent education, Menstruation, Student}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {27-33}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {تأثیر آموزش شیوه‌های مختلف تغییر نگرش منفی نسبت به قاعدگی در دانش‌آموزان دختر دوره راهنمایی شهر اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: نگرش و طرز تلقی یک دختر نسبت به قاعدگی خود در ایفای نقش مادری و سازگاری اجتماعی و زناشویی آینده وی تأثیر بسزایی دارد. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه سه روش آموزشی (آموزش والدین نوجوان، آموزش نوجوانان با استفاده از جزوه آموزشی و آموزش نوجوانان با استفاده از بحث و گفتگو با آنان) برای تغییر نگرش منفی نسبت به قاعدگی بود. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی 256 دانش‌آموز دختر 12 تا 14 ساله مدارس راهنمایی شهر اصفهان در سال 1383 انجام شد. برای آموزش هر شیوه آموزشی، دو مدرسه از نواحی مختلف آموزش و پرورش بطور تصادفی انتخاب شدند. یک پیش‌آزمون قبل و یک پس‌آزمون بعد از آموزش انجام گرفت که پرسشنامه‌ای 40 گزینه‌ای، با مقیاس لیکرت 5 نقطه‌ای، نگرش آنان را مورد سنجش قرار می‌داد. از آزمون‌های t وابسته و تحلیل واریانس و کوواریانس برای تجزیه وتحلیل داده‌ها در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج: میانگین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون نگرش دانش‌آموزان در شیوه‌های آموزشی بحث و گفتگو با نوجوانان و آموزش والدین اختلاف معنی‌داری داشت ولی در شیوه آموزشی ارائه جزوه آموزشی اختلاف معنی‌دار نبود. در مقایسه سه روش آموزشی، روش بحث و گفتگو با نوجوانان نسبت به سایر روش‌ها تأثیر بیشتری داشت. نتیجه‌گیری: برای اصلاح نگرش دانش‌آموزان نسبت به قاعدگی، روش‌های بحث و گفتگو مناسب‌ترین و شیوه آموزش والدین نیز مفید است، ولی روش آموزشی جزوه که بطور معمول در سیستم آموزشی دانش‌آموزان به کار گرفته می‌شود، کارآیی کمتری دارد.}, keywords_fa = {نگرش, آموزش والدین, قاعدگی, دانش‌آموز.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-212-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-212-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Ehsanpour, Soheil}, title = {Achieving Minimum Learning Requirements From The Viewpoints Of Midwifery Students In Isfahan School Of Nursing And Midwifery}, abstract ={Introduction: At the end of their education, nursing students have to acquire the minimum capabilities, essential for their professional job. The aim of this study was to determine the achievement of minimum learning requirements by midwifery students in School of Nursing and Midwifery of Isfahan University of Medical Sciences. Methods: A descriptive study as an educational evaluation based on CIPP (Context, Input, Process, and Product) model was performed. The study sample included 36 midwifery students from two educational periods who were prepared for their final practical exam. Data collection tool was a questionnaire which was developed through Delphi technique using experts’ views. The questionnaire assessed 12 courses including 61 units by asking about watching, listening, reading, and experiencing some tasks as well as their capability in doing those tasks. The data was analyzed by SPSS software as frequency distribution. Results: More than 90% of the courses were taught according to the outline approved by Cultural Revolution Committee. Concerning clinical education, the students did not have enough experience in uncommon cases such as breech delivery, using forceps and women’s cancer. In some cases such as neonate resuscitation, the student had no experience at all. Conclusion: In some cases, the students did not have enough experience in gaining the needed skills. It is suggested that teachers use new and active methods of teaching and take advantage of film, moulage and other audio-visual equipments for teaching unique cases.}, Keywords = {: Learning, Minimum requirements, Midwifery, Student, Viewpoint, Program evaluation.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {17-25}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {دستیابی به حداقل‌های ضروری یادگیری از دیدگاه دانشجویان مامایی دانشکده پرستاری مامایی اصفهان}, abstract_fa ={مقدمه: دانشجویان رشته مامایی لازم است در پایان دوره تحصیل، از حداقل توانمندی برای ارائه خدمات حرفه‌ای خود برخوردار باشند. هدف از این پژوهش، تعیین میزان دستیابی دانشجویان کارشناسی مامایی به حداقل‌های ضروری یادگیری مامایی در دانشکده پرستاری مامایی اصفهان است. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی و به تعبیری نوعی ارزشیابی آموزشی بر مبنای الگوی CIPP (Context, Input, Process, Product) بود. نمونه پژوهش را دانشجویان مامایی دو دوره آموزشی مشتمل بر 36 نفر که آماده امتحان فینال عملی بودند، تشکیل داد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه‌ای بود که با تکنیک دلفی و با نظرخواهی از اساتید تهیه گردید. پرسشنامه مجموعاً 12 درس و 61 واحد درسی تخصصی را با شاخص دیدن، شنیدن، مطالعه، تجربه و توانایی انجام کار مورد سنجش قرار می‌داد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS به صورت توزیع فراوانی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: در بیش از 90 درصد موارد، کلیه دروس طبق سرفصل مصوب ستاد انقلاب فرهنگی توسط استاد مربوطه در کلاس تدریس شده بود. در آموزش بالینی دانشجویان در موارد ناشایع مانند زایمان بریچ، استفاده از فورسپس، کانسر زنان تجربه کافی نداشتند و در برخی از موارد مانند احیای نوزاد، دانشجویان تجربه‌ای را کسب ننموده بودند. نتیجه‌گیری: در برخی موارد تجربه دانشجو در کسب مهارت ضعیف بود. پیشنهاد می‌شود اساتید از روش‌های نوین تدریس در جهت فعال‌سازی دانشجو در کلاس درس استفاده نمایند و برای آموزش موارد ناشایع، از فیلم، مولاژ و سایر وسایل سمعی بصری جدید بهره گیرند.}, keywords_fa = {}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-211-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-211-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} } @article{ author = {Aeen, Fereshteh and Heravi, Majideh and Ahmadi, Fazlollah and Tootoonchi, Mi}, title = {Baccalaureate Nursing Curriculum: Its Adjustment With Burden Of Diseases As “Disability Adjusted Life Years” In Iran}, abstract ={Introduction: Nursing education has to be planned considering the community’s health needs based on the most recent criteria introduced by World Health Organization. The purpose of this study was to determine whether nursing curriculum conform to the burden of diseases as Disability Adjusted Life Years in Iran in 2003. Methods: In this comparative study, the etiology of burden of diseases based on Disability Adjusted Life Years was extracted from the World Health Report (2003). Then the number of credit hours in the baccalaureate nursing curriculum assigned to these etiologies was determined and reported as frequency. Results: The proportion of credit hours in nursing curriculum assigned to psychiatric, cardiovascular, respiratory, gastrointestinal and sensory disorders as well as intentional and non-intentional accidents, nutritional deficiencies, and congenital anomalies was less than the proportion of burden of diseases as Disability Adjusted Life Years related to these diseases. This proportion was more than optimum level concerning infectious diseases, maternal and antenatal problems, endocrine, genitourinary and dermatologic diseases, and at an optimum level for musculoskeletal disorders and malignant neoplasms. Conclusion: A more precise revision of baccalaureate nursing curriculum considering the above mentioned diseases is recommended.}, Keywords = {Curriculum, Nursing, Burden of disease, DALYs, Community health needs.}, volume = {6}, Number = {2}, pages = {8-16}, publisher = {Medical Education Development Center, Isfahan University of Medical Sciences}, title_fa = {برنامه درسی کارشناسی ﭘرستاری: مطابقت آن با شاخص بار بیماری‌های منطقه به صورت سال‌های تعدیل شده عمر بر حسب ناتوانی}, abstract_fa ={مقدمه: آموزش ﭘرستاری باید با در نظر گرفتن نیازهای بهداشتی منطقه بر اساس جدیدترین شاخص‌های سازمان جهانی بهداشت ارائه گردد. این مطالعه با هدف تعیین میزان مطابقت برنامه درسی دوره کارشناسی پیوسته پرستاری با شاخص بار بیماری‌ها به صورت سال‌های عمر تعدیل شده بر حسب ناتوانی در سال 2003 انجام گرفته است. روش‌ها: در این مطالعه تطبیقی، ابتدا بار بیماری‌ها بر اساس سال‌های تعدیل شده عمر بر حسب ناتوانی بنا بر علت از گزارش جهانی سلامت (2003) استخراج گردید. سپس تعداد واحد درسی تخصیص یافته در برنامه سرفصل دروس کارشناسی پیوسته پرستاری به ازای هر یک از بیماری‌ها محاسبه و به صورت فراوانی گزارش و مقایسه شد. نتایج: درصد واحد تخصیص یافته به موضوعاتی نظیر سوانح عمدی و غیر عمدی، اختلالات عصبی- روانی، قلبی- عروقی، تنفسی، گوارشی، اعضای حسی، آنومالی‌های مادرزادی و کمبودهای تغذیه‌ای در مقایسه با بار بیماری به صورت سال‌های تعدیل شده عمر بر حسب ناتوانی مرتبط با این بیماری‌ها کمتر از حد مطلوب، در خصوص بیماری‌های واگیر، تناسلی- ادراری، اختلالات غدد درون‌ریز، وضعیت مادری و حول و حوش زایمان و بیماری‌های پوستی بیشتر از حد مطلوب و در مورد بیماری‌های عضلانی- اسکلتی و نئوپلاسم‌ها در حد مطلوب بود. نتیجه‌گیری: نیاز به بازنگری دقیق‌تر برنامه درسی کارشناسی پرستاری با توجه به موارد ذکر شده، احساس می‌شود}, keywords_fa = {برنامه درسی, پرستاری, بار بیماری, سال‌های تعدیل شده عمر بر حسب ناتوانی, نیازهای بهداشتی جامعه.}, url = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-210-en.html}, eprint = {http://ijme.mui.ac.ir/article-1-210-en.pdf}, journal = {Iranian Journal of Medical Education}, issn = {1608-9359}, eissn = {1735-8892}, year = {2006} }