محمد فشارکی، محمد اسلامی، مریم مقیمیان، مهرداد آذر برزین،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: خودکارآمدی در به کارگیری دانش و مهارت‌های علمی و حرفه‌ای نقش مهمی دارد. روش‌های آموزشی می‌توانند مهارت‌های مختلفی از جمله ظرفیت‌های تصمیم‌گیری را توسعه دهند. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر تدریس به روش سخنرانی و سخنرانی همراه با یادگیری مبتنی بر مسأله (Problem based Learning) بر خودکارآمدی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد در سال تحصیلی ۸۸-۱۳۸۷بود. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که نمونه آن را ۴۴ نفر از دانشجویان پرستاری ورودی سال۱۳۸۵ دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد تشکیل می‌داد که با روش نمونه‌گیری غیراحتمالی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه ۲۲ نفره تجربی و شاهد تقسیم شدند. ابزار گرد‌آوری داده، ویراست ایرانی پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی (Generalized self Efficacy) (GSE۱۰) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با محاسبه میانگین و انحراف معیار و مقایسه‌ها با آزمون t زوج و مستقل، توسط نرم‌افزار SPSS ویرایش ۱۵ انجام شد. نتایج: در گروه سخنرانی میانگین نمره خودکارآمدی به طور معنادار افزایش یافت (۰۰۴/۰>P). در گروه PBL نیز میانگین نمره خودکارآمدی به طور معنادار افزایش یافت (۰۰۱/۰>P). هر چند میانگین نمره بعد از آموزش در گروه PBL بیشتر از گروه سخنرانی بود، اما اختلاف میانگین نمره قبل و بعد از آموزش در دو گروه تفاوت معنادار نداشت. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش‌های موثر می تواند خودکارآمدی دانشجو در جهت اجرای عملکرد مرتبط را ارتقا دهد. با توجه به میانگین بالاتر آموزش حل مساله پیشنهاد می‌گردد دست‌اندرکاران آموزش در برنامه درسی مقاطع دانشگاهی به این روش آموزشی توجه بیشتری نمایند.
