مقدمه: اثرات آموزش مهارت‌های ارتباطی با الگویی خاص بر مهارت دانشجویان پرستاری در برقراری ارتباط با بیماران روانی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش تعیین تأثیر یک الگو برای آموزش مهارت‌های ارتباطی به دانشجویان پرستاری با بیماران روانی بود. روش‌ها: این پژوهش شبه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود که 49 دانشجوی سال آخر پرستاری در دو گروه شاهد (24 نفر) و تجربی (25 نفر) در آن شرکت نمودند. پس از اجرای پیش‌آزمون، مهارت‌های ارتباطی دانشجویان گروه‌های تجربی با الگوی در نظر گرفته شده برای آموزش مهارت‌های ارتباطی و دانشجویان گروه‌های شاهد با روش مرسوم به مدت 12 روز بالینی تحت آموزش قرار گرفتند. در نهایت، پس از اتمام دوره آموزشی، میزان پیشرفت مهارت‌های ارتباطی دانشجویان دو گروه مقایسه شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از یک چک‌لیست تلفیقی استفاده و مهارت دانشجویان در مصاحبه با بیماران روانی مشاهده شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمونهای ویلکاکسون و من‌ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: دو روش آموزش مهارت‌های ارتباطی باعث ارتقای مهارت ارتباطی دانشجویان با بیماران روانی شده بودند. در مقایسه دو روش، الگوی در نظر گرفته شده برای مهارت‌آموزی به صورت معنی‌داری سطح بالاتری از مهارت‌های ارتباطی را در دانشجویان پرستاری ایجاد نموده بود. نتیجه‌گیری: علی‌رغم اینکه مشخص شد که الگوی در نظر گرفته شده برای مهارت‌آموزی تأثیر زیادی در ارتقای مهارت‌های ارتباطی دانشجویان پرستاری دارد، اما با توجه به کم بودن شواهد در این زمینه، انجام مطالعات بیشتر توصیه می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: مهارت‌آموزی، مهارت‌های ارتباطی، بیماران روانی، دانشجویان پرستاری

متن کامل [PDF 239 kb]   (4026 دریافت)