جلد 19 -
جلد 19 - صفحات 304-293 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی تهران ، a_norouzi@razi.tums.ac.ir
چکیده: (2260 مشاهده)
مقدمه: یکی از راه‌های دستیابی به بینش کلی متفکرین یک حوزه مطالعاتی استفاده از تحلیل تاریخی گفتمان آنها است. مطالعات برآمده از چشم‌اندازهای علوم اجتماعی انتقادی به محققین اجازه می‌دهند که به بررسی اندیشه‌های بیان نشده و پنهان روش‌ها و ابزارهای آموزشی بپردازند. این مطالعه با هدف تحلیل انتقادی گفتمان مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی در ۱۸ سال نخست انتشار آن انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه از رویکرد فوکویی تحلیل انتقادی گفتمان استفاده شد. کلیه نامه‌های ارسالی به سردبیر مجله بررسی شدند و نحوه به‌کارگیری زبان به عنوان میانجی فرهنگی در روابط قدرت، ملاحظات موجود در تعاملات اجتماعی، نهادها و بدنه دانش مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج: بررسی‌ها نشان داد که دو رویکرد اصلی در قسمت "نامه به سردبیر" وجود دارد: تقاضا برای "استانداردسازی پژوهش" و "استانداردسازی آموزش ". به نظر می‌رسد در لایه‌ی عمیق‌تر، مناقشه میان "آموزش پزشکی به مثابه عرصه" و "آموزش پزشکی به مثابه رشته" در جریان است.
نتیجه‌گیری: دو تهدید اصلی برای عرصه‌ی آموزش پزشکی منحصر دانستن آن به رشته‌ی آموزش پزشکی، تک‌رشته‌ای کردن آن و دیوانسالارانه کردن آن در قالب بخش‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های نهادهای سیاست‌گذار کلان است. برای آنکه عرصه‌ی آموزش پزشکی همچنان غنای خود را حفظ کند باید تنوع و گستره‌ی رشته‌های درگیر در آن حفظ و تقویت شود. ایجاد توازن و تعادل میان خدمت و پژوهش، تأسیس نهادهایی که پژوهش‌های صورت گرفته را در قالب بسته‌های سیاستی عرضه کنند و تلاش برای برقراری ارتباط میان سیاست‌گذاران آموزش پزشکی، پژوهشگران این حوزه و افرادی که مستقیماً دست‌اندرکار آموزش دانشجویان هستند، به بالیدن و گسترش عرصه آموزش پزشکی یاری می‌رساند.
روش‌ها: در این مطالعه از رویکرد فوکویی تحلیل انتقادی گفتمان استفاده شد. کلیه نامه‌های ارسالی به سردبیر مجله بررسی شدند و نحوه به‌کارگیری زبان به عنوان میانجی فرهنگی در روابط قدرت، ملاحظات موجود در تعاملات اجتماعی، نهادها و بدنه دانش مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج: بررسی‌ها نشان داد که دو رویکرد اصلی در قسمت "نامه به سردبیر" وجود دارد: تقاضا برای "استانداردسازی پژوهش" و "استانداردسازی آموزش ". به نظر می‌رسد در لایه‌ی عمیق‌تر، مناقشه میان "آموزش پزشکی به مثابه عرصه" و "آموزش پزشکی به مثابه رشته" در جریان است.
نتیجه‌گیری: دو تهدید اصلی برای عرصه‌ی آموزش پزشکی منحصر دانستن آن به رشته‌ی آموزش پزشکی، تک‌رشته‌ای کردن آن و دیوانسالارانه کردن آن در قالب بخش‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های نهادهای سیاست‌گذار کلان است. برای آنکه عرصه‌ی آموزش پزشکی همچنان غنای خود را حفظ کند باید تنوع و گستره‌ی رشته‌های درگیر در آن حفظ و تقویت شود. ایجاد توازن و تعادل میان خدمت و پژوهش، تأسیس نهادهایی که پژوهش‌های صورت گرفته را در قالب بسته‌های سیاستی عرضه کنند و تلاش برای برقراری ارتباط میان سیاست‌گذاران آموزش پزشکی، پژوهشگران این حوزه و افرادی که مستقیماً دست‌اندرکار آموزش دانشجویان هستند، به بالیدن و گسترش عرصه آموزش پزشکی یاری می‌رساند.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
ساير موارد
دریافت: 1397/9/17 | پذیرش: 1398/4/16 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
دریافت: 1397/9/17 | پذیرش: 1398/4/16 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |