دانشگاه آزاد اسلامی، ساری ، tenayati@yahoo.com
چکیده: (2166 مشاهده)
مقدمه: برنامه تحول و نوآوری در آموزش پزشکی، رهآورد سیاستگذاری کلان در آموزش علوم پزشکی است. این پژوهش به منظور بررسی مطلوبیت برنامه تحول و نوآوری از منظر سیاستگذاری انجام شد.
روشها: پژوهش به روش ترکیبی انجام گرفت. در بخش کیفی، پس از مطالعات کتابخانهای و مصاحبه با خبرگان، ابزار پژوهش طراحی گردید. جامعه آماری شامل خبرگان کشوری برنامه بود و نمونهی هدفمند انجام شد. پرسش نامه مشتمل بر 14 گویه با استفاده از طیف لیکرت و با نمره 1 تا 5 طراحی گردید که پس از تأیید روایی صوری و روایی محتوا و پایایی با آزمون آلفای کرونباخ 91/0 استفاده شد. ارزیابی مطلوبیت برنامه به سه صورت نامطلوب (1 تا 33/2)، نسبتاً مطلوب (34/2 تا 66/3) و مطلوب (67/3 تا 5) انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها در بخش کمی با استفاده از آمارههای توصیفی، آزمون t و تحلیل واریانس انجام شد.
نتایج: "توجه به ارتقای کیفیت آموزش عالی سلامت"و"خالی از ابهام بودن و غامض و پیچیده نبودن برنامه"به ترتیب با نمرات 85/0±4و 04/1±45/2، بیشترین و کمترین نمره مطلوبیت را کسب نمودند. ارزیابی مطلوبیت برنامه تحول و نوآوری از حیث انطباق با گویههای سیاستگذاری در 8 گویه، نسبتاً مطلوب و در 6 گویه، مطلوب بود و هیچ گویهای نامطلوب نبود. میانگین نمرات از حیث جنسیت، سابقه کار و مدرک تحصیلی، مرتبه علمی، سن و محل خدمت تفاوت معناداری نداشت.
نتیجهگیری: سیاستگذاری برنامه تحول و نوآوری از مطلوبیت نسبی تا کامل برخوردار است. با توجه به پیچیدهتر، دشوارتر و تخصصیتر شدن پیوسته فضای نوآوری در عصر حاضر و تنوع بسیار بازیگران این عرصه، به منظور اجتناب از عارضههای احتمالی این برنامهی توسعهای کلان، رصد مستمر تحقق سیاستها با رویکرد مأموریتگرایی مورد تأکید است.
نوع مطالعه:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مديريت آموزشي دریافت: 1397/7/21 | پذیرش: 1398/5/19 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26