جلد 19 -
جلد 19 - صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی فسا ، mohammadi.sd@gmail.com
چکیده: (5593 مشاهده)
مقدمه: انگیزه یکی از عوامل اساسی در یادگیری است و می‌تواند بر جنبه‌های مختلف رفتاری دانشجویان در محیط‌های آموزشی مؤثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم‌دهی با انگیزش تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1396 انجام شد.
روش‌ها: در این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی همبستگی در سال 1396، نمونه‌ای شامل 261 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی بر حسب جنسیت از شش دانشکده انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه استاندارد کیفیت تجارب یادگیری نیومن(Neuman)، پرسشنامه خودنظم‌دهی‌هانگ و انل (Hong and O’Neil) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (Vallerand) و همکاران جمع‌آوری شد. سپس اطلاعات با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: بین نمره کل مقیاس کیفیت تجارب یادگیری و خرده مقیاس‌های (منابع، محتوا و انعطاف‌پذیری) با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین بین میانگین نمره کل مقیاس خودنظم‌دهی و تمام ابعاد آن با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم‌دهی به شکل مثبت و معناداری پیش‌بینی کننده انگیزش تحصیلی است و حدود 1/12 درصد از واریانس انگیزش تحصیلی از طریق این متغیر تبیین می‌شود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، بهبود کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان توسط دانشگاه‌ها باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می‌شود برنامه‌ریزان درسی و مدرسان به طراحی و به کارگیری روش‌های تدریس مناسب در جهت افزایش انگیزش و مهارت‌های خودنظم‌دهی فراگیران اقدام کنند.
روش‌ها: در این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی همبستگی در سال 1396، نمونه‌ای شامل 261 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی بر حسب جنسیت از شش دانشکده انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه استاندارد کیفیت تجارب یادگیری نیومن(Neuman)، پرسشنامه خودنظم‌دهی‌هانگ و انل (Hong and O’Neil) و پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند (Vallerand) و همکاران جمع‌آوری شد. سپس اطلاعات با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: بین نمره کل مقیاس کیفیت تجارب یادگیری و خرده مقیاس‌های (منابع، محتوا و انعطاف‌پذیری) با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین بین میانگین نمره کل مقیاس خودنظم‌دهی و تمام ابعاد آن با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم‌دهی به شکل مثبت و معناداری پیش‌بینی کننده انگیزش تحصیلی است و حدود 1/12 درصد از واریانس انگیزش تحصیلی از طریق این متغیر تبیین می‌شود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، بهبود کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان توسط دانشگاه‌ها باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می‌شود برنامه‌ریزان درسی و مدرسان به طراحی و به کارگیری روش‌های تدریس مناسب در جهت افزایش انگیزش و مهارت‌های خودنظم‌دهی فراگیران اقدام کنند.
واژه‌های کلیدی: کیفیت تجارب یادگیری، خودنظم‌دهی انگیزش تحصیلی
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
شيوه هاي آموزش
دریافت: 1397/3/3 | پذیرش: 1397/9/19 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
دریافت: 1397/3/3 | پذیرش: 1397/9/19 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |