جلد 17 -
جلد 17 - صفحات 503-494 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abazari P, Namnabati M. Restrictive and Facilitating Factors of Nursing Students` Clinical Education Effectiveness. Iranian Journal of Medical Education 2017; 17 :494-503
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4628-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4628-fa.html
اباذری پروانه، نم نباتی محبوبه. عوامل محدود‌کننده و تسهیل‌گرهای اثربخشی آموزش بالینی دانشجویان پرستاری. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1396; 17 () :494-503
دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ، namnabat@nm.mui.ac.ir
چکیده: (3012 مشاهده)
مقدمه: چالش‌های آموزش بالینی در مطالعات متعددی از منظر دانشجویان پرستاری توصیف و تبیین شده است، اما کم‌تر مطالعه‌ای به تبیین عمیق این عوامل در بین اساتید پرستاری و مدیران پرستاری مراکز آموزشی درمانی پرداخته است. هدف از این مطالعه، توصیف و تبیین تجارب اساتید بالینی و مدیران پرستاری از عوامل تأثیرگذار بر اثربخشی آموزش بالینی است.
روش‌ها: مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوی مرسوم انجام شد. مشارکت‌کنندگان شامل 18 نفر از اعضای هیأت‌علمی و مربیان بالینی و مدیران پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف تا رسیدن به اشباع داده‌ها انجام شد. روش گردآوری داده‌ها، مصاحبه‌های فردی نیمه ساختار یافته و یادداشت‌های عرصه بود. تمام مصاحبه‌ها ضبط، دست نویس و به صورت خط به خط تحلیل گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با شیوه تحلیل محتوای مرسوم انجام شد.
نتایج: تحلیل کیفی داده‌ها منجر به ظهور دو طبقه اصلی تسهیل‌گر و محدود‌کننده اثربخشی آموزش بالینی شد. طبقه محدود‌کننده اثربخشی آموزش بالینی در برگیرنده چهار زیر طبقه فضای فیزیکی و روانی بخش‌های آموزشی، تراکم دانشجو، نبود رویکرد تیمی در مراقبت و آموزش و الگوهای نقش نامناسب بود و طبقه درون دادههای تسهیل‌گر آموزش بالینی شامل دو زیر طبقه مربیان مجرب و مدبر و پرستاران بالینی با صلاحیت بود.
نتیجه‌گیری: چالش‌های مربوط به اثربخشی آموزش بالینی پرستاری دغدغه مشترک دانشجویان، پرستاران، و اساتید پرستاری است. بنابراین رفع چالش‌های آموزش بالینی پرستاری با توجه به ماهیت مشکلات، هم‌فکری و مشارکت دانشکده‌های پرستاری و معاونت‌های درمان و آموزشی دانشگاه‌های علوم پزشکی را می طلبد.
روش‌ها: مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوی مرسوم انجام شد. مشارکت‌کنندگان شامل 18 نفر از اعضای هیأت‌علمی و مربیان بالینی و مدیران پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف تا رسیدن به اشباع داده‌ها انجام شد. روش گردآوری داده‌ها، مصاحبه‌های فردی نیمه ساختار یافته و یادداشت‌های عرصه بود. تمام مصاحبه‌ها ضبط، دست نویس و به صورت خط به خط تحلیل گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با شیوه تحلیل محتوای مرسوم انجام شد.
نتایج: تحلیل کیفی داده‌ها منجر به ظهور دو طبقه اصلی تسهیل‌گر و محدود‌کننده اثربخشی آموزش بالینی شد. طبقه محدود‌کننده اثربخشی آموزش بالینی در برگیرنده چهار زیر طبقه فضای فیزیکی و روانی بخش‌های آموزشی، تراکم دانشجو، نبود رویکرد تیمی در مراقبت و آموزش و الگوهای نقش نامناسب بود و طبقه درون دادههای تسهیل‌گر آموزش بالینی شامل دو زیر طبقه مربیان مجرب و مدبر و پرستاران بالینی با صلاحیت بود.
نتیجه‌گیری: چالش‌های مربوط به اثربخشی آموزش بالینی پرستاری دغدغه مشترک دانشجویان، پرستاران، و اساتید پرستاری است. بنابراین رفع چالش‌های آموزش بالینی پرستاری با توجه به ماهیت مشکلات، هم‌فکری و مشارکت دانشکده‌های پرستاری و معاونت‌های درمان و آموزشی دانشگاه‌های علوم پزشکی را می طلبد.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش باليني
دریافت: 1396/11/21 | پذیرش: 1396/12/15 | انتشار: 1396/12/15 | انتشار الکترونیک: 1396/12/15
دریافت: 1396/11/21 | پذیرش: 1396/12/15 | انتشار: 1396/12/15 | انتشار الکترونیک: 1396/12/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
