جلد 19 -
جلد 19 - صفحات 155-146 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پویان امینی شکیب 
، فرشته بقایی نائینی ، صدیقه رهروتابان ، سارا مرتاض هجری ، نصرت اله عشقیار ، فاطمه حمیدزاده ، نازنین مهدوی* ، میرسعید یکانی نژاد
، فرشته بقایی نائینی ، صدیقه رهروتابان ، سارا مرتاض هجری ، نصرت اله عشقیار ، فاطمه حمیدزاده ، نازنین مهدوی* ، میرسعید یکانی نژاد
دانشگاه علوم پزشکی تهران ، mahdavinazanin@yahoo.com
چکیده: (3137 مشاهده)
مقدمه: امروزه یکی از مهم‌ترین چالش‌های آموزش آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت، چگونگی آموزش آن به دانشجویان دوره دکتری عمومی است. این مطالعه به منظور نیل به هدف کاربردی آموزش آسیب‌شناسی به دانشجویان دکتری عمومی دندانپزشکی، به کمک بازنگری اجرا و ارزشیابی برنامه آموزشی واحد درسی آسیب‌شناسی عملی 2 انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه اقدام پژوهی آموزشی، ابتدا دیدگاه‌های دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران که طی 2 سال گذشته واحد آسیب‌شناسی عملی 2 را گذرانده بودند به کمک پرسشنامه جمع‌آوری شد. سپس با استفاده از دیدگاه اعضای گروه و نظرات دانشجویان و بررسی متون و تجربیات سایر دانشگاه‌های جهان، اصلاحاتی در برنامه آموزشی واحد درسی مذکور اعمال گردید. پس از اعمال تغییرات با همان پرسشنامه دیدگاه‌های دانشجویان در خصوص نحوه برگزاری کلاس عملی جمع‌آوری گردید. برای نظرخواهی از پرسشنامه‌ای خود-ایفا که در مطالعه شکیب و همکاران مورد استفاده قرار گرفته بود، استفاده شد. داده‌های کمی حاصل از پرسشنامه قبل و بعد با استفاده از نرم‌افزار PASW-18 با استفاده از آمار توصیفی و t-test Independent انجام شد.
نتایج: تعداد 92 نفر پیش از اعمال تغییرات و 62 نفر پس از اعمال تغییرات پرسشنامه را تکمیل نمودند. در مقایسه ارزیابی دانشجویان از آموزش ارائه شده قبل و بعد از اعمال تغییرات، افزایش معناداری در ارزیابی دانشجویان در برخی موارد مشاهده گردید. به عنوان مثال ارزیابی کلی آنها از کیفیت آموزشی افزایش معناداری را نشان داد (008/0p=). همچنین میانگین نمرات دانشجویان در امتحان پایان ترم پس از اعمال تغییرات افزایش مختصری نشان داد، هرچند که این افزایش به لحاظ آماری معنادار نبود (431/0p=).
نتیجه‌گیری: اعمال تغییرات فوق سبب افزایش رضایت کلی دانشجویان از کیفیت آموزش واحد درسی آسیب‌شناسی عملی 2 گردید. هرچند میانگین نمرات کسب شده آخر ترم دانشجویان، افزایش معناداری نشان نداد.
روش‌ها: در این مطالعه اقدام پژوهی آموزشی، ابتدا دیدگاه‌های دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران که طی 2 سال گذشته واحد آسیب‌شناسی عملی 2 را گذرانده بودند به کمک پرسشنامه جمع‌آوری شد. سپس با استفاده از دیدگاه اعضای گروه و نظرات دانشجویان و بررسی متون و تجربیات سایر دانشگاه‌های جهان، اصلاحاتی در برنامه آموزشی واحد درسی مذکور اعمال گردید. پس از اعمال تغییرات با همان پرسشنامه دیدگاه‌های دانشجویان در خصوص نحوه برگزاری کلاس عملی جمع‌آوری گردید. برای نظرخواهی از پرسشنامه‌ای خود-ایفا که در مطالعه شکیب و همکاران مورد استفاده قرار گرفته بود، استفاده شد. داده‌های کمی حاصل از پرسشنامه قبل و بعد با استفاده از نرم‌افزار PASW-18 با استفاده از آمار توصیفی و t-test Independent انجام شد.
نتایج: تعداد 92 نفر پیش از اعمال تغییرات و 62 نفر پس از اعمال تغییرات پرسشنامه را تکمیل نمودند. در مقایسه ارزیابی دانشجویان از آموزش ارائه شده قبل و بعد از اعمال تغییرات، افزایش معناداری در ارزیابی دانشجویان در برخی موارد مشاهده گردید. به عنوان مثال ارزیابی کلی آنها از کیفیت آموزشی افزایش معناداری را نشان داد (008/0p=). همچنین میانگین نمرات دانشجویان در امتحان پایان ترم پس از اعمال تغییرات افزایش مختصری نشان داد، هرچند که این افزایش به لحاظ آماری معنادار نبود (431/0p=).
نتیجه‌گیری: اعمال تغییرات فوق سبب افزایش رضایت کلی دانشجویان از کیفیت آموزش واحد درسی آسیب‌شناسی عملی 2 گردید. هرچند میانگین نمرات کسب شده آخر ترم دانشجویان، افزایش معناداری نشان نداد.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكي مبتني بر نيازهاي جامعه
دریافت: 1396/8/13 | پذیرش: 1397/10/8 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
دریافت: 1396/8/13 | پذیرش: 1397/10/8 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |