جلد 19 -
جلد 19 - صفحات 423-410 |
برگشت به فهرست نسخه ها
پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ، narges_ghodsian@ut.ac.ir
چکیده: (1978 مشاهده)
مقدمه: انتقال دانش قلب فرآیندهای مدیریت دانش است و امروزه بیش‌تر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف سنجش و اعتباریابی عوامل مؤثر بر انتقال و اشتراک دانش بین اساتید در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
روش‌ها: این مطالعهی پیمایشی- توصیفی، بخش کمّی از یک پژوهش آمیخته است. ابزار این پژوهش پرسشنامه‌ای است که با استفاده از یافته‌های بخش کیفی طراحی گردید و در نمونه طبقه‌ای با حجم 162 نفر از جامعه 1577 نفری اساتید دانشگاه علوم پزشکی تهران اجرا گردید. داده‌ها به روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار Lisrel انجام گردید.
نتایج: پرسش نامه با آلفای کرونباخ 97/0 از پایایی خوبی برخوردار بود و تحلیل عاملی تأییدی نیز با (90/0GFI= و 07/0 RMSEA=) نشان دهنده برازش مطلوب الگوی انتقال دانش بود. از میان 9 مؤلفه‌ی این الگو، وضعیت چهار مؤلفه از جمله دانش و اساتید در دانشگاه علوم پزشکی تهران مطلوب بود در حالی که پنج مؤلفه‌ی دیگر از جمله دانشگاه و ارتباط آن با اساتید و محیط برای انتقال دانش در این دانشگاه از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نبود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مؤثر ترین عامل در فرآیند انتقال دانش، عاملِ «دانشگاه» به عنوان سازمان و چگونگی مواجهه آن با اساتید، دانش و محیط نهفته است. بنابراین لازم است اصلاح قوانین ارتقای اساتید، به گونه‌ای صورت گیرد که مشوق اشتراک دانش بین اساتید گردد. طراحی یک نظام گرنت‌دهی در ارتباط با صنعت و جامعه به گونه‌ای باشد که موجبات جهت‌دهی به کارهای آموزشی و پژوهشی فراهم گردد تا از پراکنده کاری‌های علمی نیز جلوگیری به عمل آید. همچنین این نکته مهم است که خط سیر علمی دانشکده‌ها برای رسیدن به اهداف علمی دانشگاه مکمل یکدیگر باشند.
روش‌ها: این مطالعهی پیمایشی- توصیفی، بخش کمّی از یک پژوهش آمیخته است. ابزار این پژوهش پرسشنامه‌ای است که با استفاده از یافته‌های بخش کیفی طراحی گردید و در نمونه طبقه‌ای با حجم 162 نفر از جامعه 1577 نفری اساتید دانشگاه علوم پزشکی تهران اجرا گردید. داده‌ها به روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار Lisrel انجام گردید.
نتایج: پرسش نامه با آلفای کرونباخ 97/0 از پایایی خوبی برخوردار بود و تحلیل عاملی تأییدی نیز با (90/0GFI= و 07/0 RMSEA=) نشان دهنده برازش مطلوب الگوی انتقال دانش بود. از میان 9 مؤلفه‌ی این الگو، وضعیت چهار مؤلفه از جمله دانش و اساتید در دانشگاه علوم پزشکی تهران مطلوب بود در حالی که پنج مؤلفه‌ی دیگر از جمله دانشگاه و ارتباط آن با اساتید و محیط برای انتقال دانش در این دانشگاه از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نبود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مؤثر ترین عامل در فرآیند انتقال دانش، عاملِ «دانشگاه» به عنوان سازمان و چگونگی مواجهه آن با اساتید، دانش و محیط نهفته است. بنابراین لازم است اصلاح قوانین ارتقای اساتید، به گونه‌ای صورت گیرد که مشوق اشتراک دانش بین اساتید گردد. طراحی یک نظام گرنت‌دهی در ارتباط با صنعت و جامعه به گونه‌ای باشد که موجبات جهت‌دهی به کارهای آموزشی و پژوهشی فراهم گردد تا از پراکنده کاری‌های علمی نیز جلوگیری به عمل آید. همچنین این نکته مهم است که خط سیر علمی دانشکده‌ها برای رسیدن به اهداف علمی دانشگاه مکمل یکدیگر باشند.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مديريت آموزشي
دریافت: 1396/7/10 | پذیرش: 1398/6/3 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
دریافت: 1396/7/10 | پذیرش: 1398/6/3 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |